Livre, Chap.
[437, 0]	τῆς γενέσεως; Εγωγε. Τί δέ;	τὸ	ἀβουλεῖν καὶ μὴ ἐθέλειν μηδ’
[444, 0]	(Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ	τὸ	ἄδικα πράττειν καὶ τὸ ἀδικεῖν
[444, 0]	καὶ τὸ ἄδικα πράττειν καὶ	τὸ	ἀδικεῖν καὶ αὖ τὸ δίκαια
[431, 0]	δικαίως φήσεις προσαγορεύεσθαι, εἴπερ οὗ	τὸ	ἄμεινον τοῦ χείρονος ἄρχει σῶφρον
[441, 0]	ἕτερον ἑτέρῳ ἐπιπλῆττον (πεποίηκεν Ομηρος	τὸ	ἀναλογισάμενον περὶ τοῦ βελτίονός τε
[429, 0]	οὔτε μετὰ ῥυμμάτων δύναται αὐτῶν	τὸ	ἄνθος ἀφαιρεῖσθαι· ἃ δ’ ἂν
[429, 0]	θεραπεύσαντες ὅπως δέξεται ὅτι μάλιστα	τὸ	ἄνθος, καὶ οὕτω δὴ βάπτουσι.
[437, 0]	ἐθέλειν μηδ’ ἐπιθυμεῖν οὐκ εἰς	τὸ	ἀπωθεῖν καὶ ἀπελαύνειν ἀπ’ αὐτῆς
[439, 0]	αὐτὸ τῷ αὐτῷ ἑαυτοῦ περὶ	τὸ	αὐτὸ ἅμ’ ἂ< ν> τἀναντία
[436, 0]	ἔφη. Εστάναι, εἶπον, καὶ κινεῖσθαι	τὸ	αὐτὸ ἅμα κατὰ τὸ αὐτὸ
[436, 0]	κινεῖσθαι τὸ αὐτὸ ἅμα κατὰ	τὸ	αὐτὸ ἆρα δυνατόν; Οὐδαμῶς. Ετι
[437, 0]	πείσει ~ὥς ποτέ τι ἂν	τὸ	αὐτὸ ὂν ἅμα κατὰ (τὸ
[437, 0]	τὸ αὐτὸ ὂν ἅμα κατὰ	(τὸ	αὐτὸ πρὸς τὸ αὐτὸ τἀναντία
[437, 0]	ἅμα κατὰ (τὸ αὐτὸ πρὸς	τὸ	αὐτὸ τἀναντία πάθοι ἢ καὶ
[433, 0]	καὶ ἄρχοντι καὶ ἀρχομένῳ, ὅτι	τὸ	αὑτοῦ ἕκαστος εἷς ὢν ἔπραττε
[423, 0]	δεῖ κομίζειν, ὅπως ἂν ἓν	τὸ	αὑτοῦ ἐπιτηδεύων ἕκαστος μὴ πολλοὶ
[434, 0]	φυλακικοῦ γένους οἰκειοπραγία, ἑκάστου τούτων	τὸ	αὑτοῦ πράττοντος ἐν πόλει, τοὐναντίον
[435, 0]	αὐτῇ τριττὰ γένη φύσεων ἐνόντα	τὸ	αὑτῶν ἕκαστον ἔπραττεν, σώφρων δὲ
[429, 0]	τῷ τρόπῳ βαφῇ, δευσοποιὸν γίγνεται	τὸ	βαφέν, καὶ ἡ πλύσις οὔτ’
[431, 0]	ὑπὸ πλήθους τοῦ χείρονος σμικρότερον	τὸ	βέλτιον (ὄν, τοῦτο δὲ ὡς
[431, 0]	δὲ χεῖρον, καὶ ὅταν μὲν	τὸ	βέλτιον φύσει τοῦ χείρονος ἐγκρατὲς
[439, 0]	Αγλαΐωνος ἀνιὼν ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ	τὸ	βόρειον τεῖχος ἐκτός, αἰσθόμενος νεκροὺς
[437, 0]	καὶ αὖ τὸ ἐθέλειν καὶ	τὸ	βούλεσθαι, οὐ πάντα ταῦτα (εἰς
[426, 0]	ὀνήσει; Οὐ πάνυ χαρίεν, ἔφη·	τὸ	γὰρ τῷ εὖ λέγοντι χαλεπαίνειν
[424, 0]	εἴς τε τἆλλα καὶ εἰς	τὸ	(γεννᾶν, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς
[444, 0]	μὲν δίκαια πράττειν δικαιοσύνην ἐμποιεῖ,	(τὸ	δ’ ἄδικα ἀδικίαν; Ανάγκη. Εστι
[444, 0]	τε καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων,	τὸ	δὲ ἀδικίαν παρὰ φύσιν ἄρχειν
[442, 0]	λόγοις τε καλοῖς καὶ μαθήμασιν,	τὸ	δὲ ἀνιεῖσα παραμυθουμένη, ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ
[432, 0]	κατῶπται, ὥς γε οὑτωσὶ δόξαι·	τὸ	δὲ δὴ λοιπὸν εἶδος, δι’
[427, 0]	ὦ παῖ (Αρίστωνος, ἡ πόλις·	τὸ	δὲ δὴ μετὰ τοῦτο σκόπει
[439, 0]	ὡρίσθω εἴδη ἐν ψυχῇ ἐνόντα·	τὸ	δὲ δὴ τοῦ θυμοῦ καὶ
[436, 0]	τὸ μέν τι αὐτοῦ ἕστηκε,	τὸ	δὲ κινεῖται. οὐχ οὕτω; Οὕτω.
[444, 0]	τε καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων,	τὸ	δὲ νόσον παρὰ φύσιν ἄρχειν
[442, 0]	τοῦ σώματος, τὸ μὲν βουλευόμενον,	τὸ	δὲ προπολεμοῦν, ἑπόμενον (δὲ) τῷ
[431, 0]	ψυχὴν τὸ μὲν βέλτιον ἔνι,	τὸ	δὲ χεῖρον, καὶ ὅταν μὲν
[439, 0]	λογίζεται λογιστικὸν προσαγορεύοντες τῆς ψυχῆς,	τὸ	δὲ ᾧ ἐρᾷ τε καὶ
[444, 0]	καὶ τὸ ἀδικεῖν καὶ αὖ	τὸ	δίκαια ποιεῖν, ταῦτα πάντα τυγχάνει
[444, 0]	Εστι γάρ. Οὐκοῦν αὖ, ἔφην,	τὸ	δικαιοσύνην ἐμποιεῖν τὰ ἐν τῇ
[437, 0]	τὴν τοῦ ὀλίγου; αὐτὸ δὲ	τὸ	διψῆν οὐ μή ποτε ἄλλου
[441, 0]	ἐπιλελήσμεθα, ὅτι ἐκείνη γε τῷ	τὸ	ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐν αὐτῇ πράττειν
[437, 0]	ὅλως τὰς ἐπιθυμίας, καὶ αὖ	τὸ	ἐθέλειν καὶ τὸ βούλεσθαι, οὐ
[434, 0]	ἕνα ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων ἰὸν	τὸ	εἶδος τοῦτο ὁμολογῆται καὶ ἐκεῖ
[429, 0]	μέρει τινὶ ἑαυτῆς ἐστι, διὰ	τὸ	ἐν ἐκείνῳ ἔχειν δύναμιν τοιαύτην
[429, 0]	παντὸς δὲ ἔλεγον αὐτῆς σωτηρίαν	τὸ	ἔν τε λύπαις ὄντα διασῴζεσθαι
[443, 0]	οὐκ ἔγωγε. Τέλεον ἄρα ἡμῖν	τὸ	ἐνύπνιον ἀποτετέλεσται, ὃ ἔφαμεν ὑποπτεῦσαι
[437, 0]	ἂν> οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	ἐπινεύειν τῷ ἀνανεύειν καὶ τὸ
[438, 0]	ποτὲ μεῖζον ποτὲ ἐλάττονος, καὶ	τὸ	ἐσόμενον μεῖζον ἐσομένου ἐλάττονος; Αλλὰ
[431, 0]	πόλιν, καὶ εὑρήσεις ἐν αὐτῇ	τὸ	ἕτερον τούτων ἐνόν· κρείττω γὰρ
[436, 0]	ἐν αὑτοῖς, καὶ κατὰ μὲν	τὸ	εὐθὺ ἑστάναι— οὐδαμῇ γὰρ ἀποκλίνειν—
[437, 0]	τὸ ἐπινεύειν τῷ ἀνανεύειν καὶ	τὸ	ἐφίεσθαί τινος λαβεῖν τῷ ἀπαρνεῖσθαι
[428, 0]	ἐγνωρίσαμεν, αὐτῷ ἂν τούτῳ ἐγνώριστο	τὸ	ζητούμενον· δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ
[442, 0]	καλοῦμεν ἕνα (ἕκαστον, ὅταν αὐτοῦ	τὸ	θυμοειδὲς διασῴζῃ διά τε λυπῶν
[441, 0]	ἐν ψυχῇ τρίτον τοῦτό ἐστι	τὸ	θυμοειδές, ἐπίκουρον ὂν τῷ λογιστικῷ
[435, 0]	ἂν εἴη εἴ τις οἰηθείη	τὸ	θυμοειδὲς μὴ ἐκ τῶν ἰδιωτῶν
[439, 0]	μὲν ἐν τῇ ψυχῇ αὐτῶν	τὸ	κελεῦον, ἐνεῖναι δὲ τὸ κωλῦον
[436, 0]	ὅταν ἐν τῷ αὐτῷ πήξαντες	τὸ	κέντρον περιφέρωνται, ἢ καὶ ἄλλο
[431, 0]	χείρονος ἐγκρατὲς ᾖ, τοῦτο λέγειν	τὸ	κρείττω αὑτοῦ ἐπαινεῖ γοῦν— ὅταν
[439, 0]	αὐτῶν τὸ κελεῦον, ἐνεῖναι δὲ	τὸ	κωλῦον πιεῖν, ἄλλο ὂν καὶ
[435, 0]	φαῦλον· ἴσως γάρ, ὦ Σώκρατες,	τὸ	λεγόμενον ἀληθές, ὅτι χαλεπὰ τὰ
[423, 0]	προστάττομεν ἀλλὰ (πάντα φαῦλα, ἐὰν	τὸ	λεγόμενον ἓν μέγα φυλάττωσι, μᾶλλον
[442, 0]	τε ἄρχον καὶ τὼ ἀρχομένω	τὸ	λογιστικὸν (ὁμοδοξῶσι δεῖν ἄρχειν καὶ
[440, 0]	στάσει τίθεσθαι τὰ ὅπλα πρὸς	τὸ	λογιστικόν. Παντάπασιν, ἔφη. Αρ’ οὖν
[423, 0]	τοῖς ἡμετέροις ἄρχουσιν, ὅσην δεῖ	τὸ	μέγεθος τὴν πόλιν ποιεῖσθαι καὶ
[438, 0]	ἔφη. Οὐκ ἔμαθες, ἔφην, ὅτι	τὸ	μεῖζον τοιοῦτόν ἐστιν οἷον τινὸς
[431, 0]	τῷ ἀνθρώπῳ περὶ τὴν ψυχὴν	τὸ	μὲν βέλτιον ἔνι, τὸ δὲ
[442, 0]	ψυχῆς τε καὶ τοῦ σώματος,	τὸ	μὲν βουλευόμενον, τὸ δὲ προπολεμοῦν,
[444, 0]	νοσώδη νόσον. Ναί. Οὐκοῦν καὶ	τὸ	μὲν δίκαια πράττειν δικαιοσύνην ἐμποιεῖ,
[442, 0]	γυμναστικῆς κρᾶσις σύμφωνα αὐτὰ ποιήσει,	~τὸ	μὲν ἐπιτείνουσα καὶ (τρέφουσα λόγοις
[430, 0]	γάρ; Πάντων μάλιστα, ἔφη. Οὐκοῦν	τὸ	μὲν κρείττω αὑτοῦ γελοῖον; ὁ
[439, 0]	ἔφη, δοκεῖ. Αρ’ οὖν οὐ	τὸ	μὲν κωλῦον τὰ τοιαῦτα ἐγγίγνεται,
[436, 0]	οὕτω (λέγειν δεῖν, ἀλλ’ ὅτι	τὸ	μέν τι αὐτοῦ ἕστηκε, τὸ
[444, 0]	ἄδικα ἀδικίαν; Ανάγκη. Εστι δὲ	τὸ	μὲν ὑγίειαν ποιεῖν τὰ ἐν
[439, 0]	τε καὶ ἕτερα ἀλλήλων εἶναι,	τὸ	μὲν ᾧ λογίζεται λογιστικὸν προσαγορεύοντες
[429, 0]	εἴποι ἀλλ’ ἢ εἰς τοῦτο	τὸ	μέρος ὃ προπολεμεῖ τε καὶ
[424, 0]	ἀλλὰ παρὰ πάντα αὐτὸ φυλάττωσι,	τὸ	μὴ νεωτερίζειν περὶ γυμναστικήν τε
[420, 0]	εἰ τὰ προσήκοντα ἑκάστοις ἀποδιδόντες	τὸ	ὅλον καλὸν ποιοῦμεν· καὶ δὴ
[425, 0]	ἑπόμενα εἶναι. ἢ οὐκ ἀεὶ	τὸ	ὅμοιον ὂν ὅμοιον παρακαλεῖ; Τί
[436, 0]	εἰς τὸ πρόσθεν ἢ εἰς	τὸ	ὄπισθεν ἐγκλίνῃ ἅμα περιφερόμενον, τότε
[427, 0]	ἐν αὐτῇ, τὸ ὑπόλοιπον ἔσται	τὸ	οὐχ ηὑρημένον; ~(Τί μήν; Ωσπερ
[432, 0]	δ’ ἐγώ, βλακικόν γε ἡμῶν	τὸ	πάθος. Τὸ ποῖον; Πάλαι, ὦ
[426, 0]	ἐγώ· τόδε αὐτῶν οὐ χαρίεν,	τὸ	πάντων ἔχθιστον ἡγεῖσθαι τὸν τἀληθῆ
[425, 0]	ἀγορὰς ἢ λιμένας, ἢ καὶ	τὸ	παράπαν ἀγορανομικὰ ἄττα ἢ ἀστυνομικὰ
[437, 0]	πέφυκεν, αὐτοῦ πώματος, καὶ αὖ	τὸ	πεινῆν βρώματος; Οὕτως, ἔφη, αὐτή
[440, 0]	τῷ δοκοῦντι δικαίῳ καί, διὰ	τὸ	πεινῆν καὶ διὰ τὸ ῥιγοῦν
[436, 0]	αἰτιάσαιτο τόπον, ἢ τὸ φιλοχρήματον	τὸ	περὶ τούς τε Φοίνικας εἶναι
[436, 0]	οὐδαμῇ γὰρ ἀποκλίνειν— κατὰ δὲ	τὸ	περιφερὲς κύκλῳ κινεῖσθαι, καὶ ὅταν
[439, 0]	καὶ ἄγοντος ὥσπερ θηρίον ἐπὶ	τὸ	πιεῖν; οὐ γὰρ δή, φαμέν,
[438, 0]	γάρ; Ναί. Αρ’ οὖν καὶ	τὸ	ποτὲ μεῖζον ποτὲ ἐλάττονος, καὶ
[432, 0]	τρόπον τινὰ αὐτό. Μακρόν, ἔφη,	τὸ	προοίμιον τῷ ἐπιθυμοῦντι ἀκοῦσαι. ~(Αλλ’
[437, 0]	τινος λαβεῖν τῷ ἀπαρνεῖσθαι καὶ	τὸ	προσάγεσθαι τῷ ἀπωθεῖσθαι, πάντα τὰ
[436, 0]	ἢ εἰς ἀριστερὰν ἢ εἰς	τὸ	πρόσθεν ἢ εἰς τὸ ὄπισθεν
[437, 0]	ὡς τούτου οὕτως ἔχοντος εἰς	τὸ	πρόσθεν προΐωμεν, ὁμολογήσαντες, ἐάν ποτε
[420, 0]	κεραμέας κατακλίναντες ἐπὶ δεξιὰ πρὸς	τὸ	πῦρ διαπίνοντάς τε καὶ εὐωχουμένους,
[440, 0]	διὰ τὸ πεινῆν καὶ διὰ	τὸ	ῥιγοῦν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[445, 0]	ὦ Σώκρατες, γελοῖον ἔμοιγε φαίνεται	τὸ	σκέμμα γίγνεσθαι ἤδη, εἰ τοῦ
[441, 0]	εἴπομεν, τὸ τοῦ Ομήρου μαρτυρήσει,	τὸ—	στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε
[442, 0]	μὴ τῷ πίμπλασθαι τῶν περὶ	τὸ	σῶμα καλουμένων ἡδονῶν πολὺ καὶ
[431, 0]	ποτέροις οὖν φήσεις τῶν πολιτῶν	τὸ	σωφρονεῖν ἐνεῖναι ὅταν οὕτως ἔχωσιν;
[433, 0]	γάρ. Καὶ μὴν ὅτι γε	τὸ	τὰ αὑτοῦ πράττειν καὶ μὴ
[433, 0]	τινὰ γιγνόμενον ἡ δικαιοσύνη εἶναι,	τὸ	τὰ αὑτοῦ πράττειν. οἶσθα ὅθεν
[430, 0]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων διὰ	τὸ	τήν τε φύσιν καὶ τὴν
[435, 0]	ἀνὴρ δικαίας πόλεως κατ’ αὐτὸ	τὸ	τῆς δικαιοσύνης εἶδος οὐδὲν διοίσει,
[438, 0]	τινος καὶ τινός. λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε· οὐκ ἐπειδὴ οἰκίας ἐργασίας
[427, 0]	μὲν τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	τοιοῦτον εἶδος νόμων πέρι καὶ
[424, 0]	ἐπαινῇ. δεῖ δ’ οὔτ’ ἐπαινεῖν	τὸ	τοιοῦτον οὔτε ὑπολαμβάνειν. εἶδος γὰρ
[443, 0]	ὠφελεῖ— εἴδωλόν τι τῆς δικαιοσύνης,	τὸ	τὸν μὲν σκυτοτομικὸν φύσει ὀρθῶς
[439, 0]	ὅτι αὐτοῦ ἅμα αἱ χεῖρες	τὸ	τόξον ἀπωθοῦνταί τε καὶ προσέλκονται,
[434, 0]	ἢ τῶν πολεμικῶν τις εἰς	τὸ	τοῦ βουλευτικοῦ καὶ φύλακος ἀνάξιος
[441, 0]	ὃ ἄνω που (ἐκεῖ) εἴπομεν,	τὸ	τοῦ Ομήρου μαρτυρήσει, τὸ— στῆθος
[434, 0]	ἢ ἄλλῳ τῳ τοιούτῳ εἰς	τὸ	τοῦ πολεμικοῦ εἶδος ἐπιχειρῇ ἰέναι,
[421, 0]	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ	τὸ	τούτου ἀδελφὸν δόξω σοι μετρίως
[422, 0]	εἰσὶ πάμπολλαι ἀλλ’ οὐ πόλις,	τὸ	τῶν παιζόντων. ~δύο μέν, κἂν
[442, 0]	διά τε λυπῶν καὶ ἡδονῶν	τὸ	ὑπὸ τῶν λόγων παραγγελθὲν δεινόν
[433, 0]	(ἐνῇ. καίτοι ἔφαμεν δικαιοσύνην ἔσεσθαι	τὸ	ὑπολειφθὲν ἐκείνων, εἰ τὰ τρία
[428, 0]	οὐκ ἄλλο ἔτι ἦν ἢ	τὸ	ὑπολειφθέν. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις. Οὐκοῦν
[433, 0]	Δοκεῖ μοι, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	ὑπόλοιπον ἐν τῇ πόλει ὧν
[427, 0]	ἂν αὐτῶν εὕρωμεν ἐν αὐτῇ,	τὸ	ὑπόλοιπον ἔσται τὸ οὐχ ηὑρημένον;
[435, 0]	κατὰ τὸν ἄνω τόπον, ἢ	τὸ	φιλομαθές, ~ὃ δὴ τὸν παρ’
[436, 0]	ἄν τις αἰτιάσαιτο τόπον, ἢ	τὸ	φιλοχρήματον τὸ περὶ τούς τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006