HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Les Lois, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


τ  =  30 formes différentes pour 79 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[1, 14]   ὀρθῶς λέγεις. (Ἀθηναῖος) οὐκοῦν τά  τ'   ἄλλα πολλὰ καὶ μεγάλα
[1, 12]   ἄνευ νοῦ καὶ δίκης, βάναυσόν  τ'   εἶναι καὶ ἀνελεύθερον καὶ οὐκ
[1, 16]   παθόντες ἄρα πεφύκαμεν διαφερόντως θαρραλέοι  τ'   εἶναι καὶ θρασεῖς, ἐν τούτοις
[1, 6]   αὐτούς, ὅταν οἰώμεθα πάντα τά  τ'   ἐν Λακεδαίμονι καὶ τὰ τῇδε
[1, 6]   ἀλλὰ πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, καὶ  κατ'   εἴδη ζητεῖν αὐτῶν τοὺς νόμους
[1, 15]   ἂν εἴη καθ' ἕνα καὶ  κατ'   ὀλίγους καὶ καθ' ὁπόσους (τις
[1, 8]   φόβων· δουλεύσουσι τρόπον ἕτερον καὶ  ἔτ'   αἰσχίω τοῖς γε δυναμένοις καρτερεῖν
[1, 6]   ταῦτα. πῇ δὴ οὖν σε  ἔτ'   ἂν ἐβουλόμην διελόμενον (λέγειν αὐτός
[1, 14]   σωμασκίαν νικᾷ τῷ τὴν μὲν  μετ'   ἀλγηδόνων εἶναι, τὴν δὲ μή.
[1, 8]   Κλεινία τε καὶ Λακεδαιμόνιε ξένε-  μετ'   ἀνδρείαν γὰρ δὴ σωφροσύνης πέρι
[1, 5]   καὶ φρόνησις εἰς ταὐτὸν ἐλθοῦσαι  μετ'   ἀνδρείας, αὐτῆς μόνης ἀνδρείας. πιστὸς
[1, 6]   ψυχῆς ἕξις, ἐκ δὲ τούτων  μετ'   ἀνδρείας κραθέντων τρίτον ἂν εἴη
[1, 10]   ποτ' ὀρθῶς αὐτὴν αὑτῇ κοινωνοῦσαν  μετ'   ἄρχοντος, ἀεὶ δὲ ἄναρχον
[1, 15]   δῆλον ὅτι. (Ἀθηναῖος) τί δέ;  μετ'   ἀσφαλείας καὶ ἄνευ κινδύνων μεγάλων
[1, 10]   πέφυκέν τε ἄρχων εἶναι  μετ'   ἐκείνου τε ὠφέλιμός ἐστιν,
[1, 16]   ἔμμετρον μᾶλλον, ἂν καὶ ὁπωστιοῦν  μετ'   εὐλαβείας γίγνηται; σκοπῶμεν γὰρ δή·
[1, 14]   ἐπὶ φαρμακοποσίᾳ ἀγνοεῖν οἰόμεθα ὅτι  μετ'   ὀλίγον ὕστερον καὶ ἐπὶ πολλὰς
[1, 4]   στάσεως γενέσθαι, νικησάντων δὲ ποτέρων,  δέξαιτ'   ἄν τις, μᾶλλον φιλίας
[1, 9]   ἀνεῖνται, (βλακικώτερα· ταχὺ γάρ σου  λάβοιτ'   ἄν τις τῶν παρ' ἡμῶν
[1, 4]   συγγένεια αὕτη πᾶσα ἥττων αὑτῆς  λέγοιτ'   ἄν, κρείττων δὲ (ἡττωμένων· οὐ
[1, 5]   καὶ δυνάμει τοῦ τιμία εἶναι  λέγοιτ’   ἄν ρθότατα. ~(Κλεινίας) ξένε,
[1, 3]   πόλις αὑτῆς ὀρθῶς αὕτη  λέγοιτ'   ἂν ἅμα καὶ κακή, ὅπου
[1, 12]   οὗτος, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, νῦν  βούλοιτ'   ἂν μόνην παιδείαν προσαγορεύειν, τὴν
[1, 5]   μὴ περὶ τὸν πόλεμον ἄριστος  γίγνοιτ'   ἀεί. ταῦτα γὰρ ἀκήκοάς που
[1, 11]   μέγα ἰδιώταις τῇ πόλει  γίγνοιτ'   ἄν; (Ἀθηναῖος) τί δέ; παιδὸς
[1, 14]   ἔοικεν, γέρων δὶς παῖς  γίγνοιτ'   ἄν, ἀλλὰ καὶ μεθυσθείς.
[1, 4]   εἶναι φίλους. (Κλεινίας) μακρῷ ἀμείνων  γίγνοιτ'   ἂν τοιοῦτος δικαστής τε
[1, 11]   μὲν βραχύ τι τῇ πόλει  γίγνοιτ'   ἂν ὄφελος+ εἰ δ' ὅλως
[1, 4]   τούτοις τοῖς ἄρτι λεγομένοις ἀδελφοῖς  γένοιτ'   ἄν πού τις δικαστής; (Κλεινίας)
[1, 10]   ὑμῖν πόλεσι δυοῖν τῷ λόγῳ  διαμάχοιτ'   ἄν. (Μέγιλλος) καὶ μὴν εἴ
[1, 10]   (τὴν ναυτικὴν ἔχῃ ἐπιστήμην μόνον,  ἄντ'   οὖν ναυτιᾷ ἄντε μή,
[1, 9]   Λακεδαιμόνιε ξένε, ἐπαινετὰ μὲν  πάντ'   ἐστὶν τὰ τοιαῦτα, ὅπου τινὲς
[1, 5]   ὁρᾶν φόνον αἱματόεντα, καὶ δηίων  ὀρέγοιντ'   ἐγγύθεν ἱστάμενοι. οὐκοῦν τὰ μετὰ
[1, 11]   εἰπεῖν ὅτι παιδευθέντες μὲν εὖ  γίγνοιντ'   ἂν ἄνδρες ἀγαθοί, γενόμενοι (δὲ
[1, 4]   πάλιν ἐπισκεψώμεθα· πολλοὶ ἀδελφοί που  γένοιντ'   ἂν ἑνὸς ἀνδρός τε καὶ
[1, 9]   καὶ οὐδ' ἂν Διονύσια πρόφασιν  ἔχοντ'   αὐτὸν λύσαιτο, ὥσπερ ἐν ἁμάξαις
[1, 10]   μαχομένων ὡς ἀνδρεῖον δεῖ τὸν  ἄρχοντ'   εἶναι. (Κλεινίας) πῶς δ' οὔ;
[1, 13]   δὲ πᾶσι τούτοις λογισμὸς ὅτι  ποτ'   αὐτῶν ἄμεινον χεῖρον, ὃς
[1, 10]   ἅρματα εἴτε στρατόπεδον, εἴθ' ὅτι  ποτ'   εἴη τὸ κυβερνώμενον ὑπ' αὐτοῦ;
[1, 11]   τὸν λόγον ὁρισώμεθα παιδείαν τί  ποτ'   ἐστὶν καὶ τίνα δύναμιν ἔχει·
[1, 4]   καὶ ἁμαρτίας πέρι νόμων, ἥτις  ποτ'   ἐστὶν φύσει. (Κλεινίας) ἀληθέστατα,
[1, 10]   δὲ μήτε ἑωρακὼς εἴη  ποτ'   ὀρθῶς αὐτὴν αὑτῇ κοινωνοῦσαν μετ'
[1, 14]   τί μήν; (Ἀθηναῖος) ἥκιστα δὴ  τότ'   ἂν αὐτὸς αὑτοῦ γίγνοιτο ἐγκρατής.
[1, 11]   τε δράσαντες πλείω κακά.  τότ'   οὖν ἐξενώθησαν ὑμῖν οἱ πρόγονοι
[1, 9]   μεθύουσαν· παρ' ἡμῖν δ' οὐκ  ἔστ'   οὐδὲν τοιοῦτον. (Ἀθηναῖος) Λακεδαιμόνιε
[1, 9]   περὶ τὰς ἡδονάς· οὗ γὰρ  μάλιστ'   ἄνθρωποι καὶ μεγίσταις προσπίπτουσιν ἡδοναῖς
[1, 9]   βοηθήσει. τὰ δ' ἐν (Σπάρτῃ  κάλλιστ'   ἀνθρώπων δοκεῖ μοι κεῖσθαι τὰ
[1, 7]   ἄλλης ἀρετῆς εἴτε μερῶν εἴτε  ἅττ'   αὐτὰ καλεῖν χρεών ἐστι, δηλοῦντα
[1, 9]   δὲ Ἀθηναῖοι· μυρία δὲ ἄλλα  τοιαῦτ'   ἂν εὕροιμεν. ἀλλὰ περὶ αὐτοῦ
[1, 5]   ἔξωθεν πόλεμον γιγνομένους ἐπιφανεῖς. φαίη  ταῦτ'   ἄν που καὶ ὁμολογοῖ; (Κλεινίας)
[1, 15]   πρᾶξαι; (Κλεινίας) πᾶς ἡμῖν, οἶμαι,  ταῦτ'   ἂν συγχωροῖ. (Μέγιλλος) τί μήν;
[1, 2]   ἀλλ' ἴωμεν ἀγαθῇ τύχῃ. ~(Ἀθηναῖος)  ταῦτ'   εἴη. καί μοι λέγε· κατὰ
[1, 5]   σὺ σαφῶς; πῶς; πρὸς  ταῦτ'   οἶμαι κἂν πολὺ φαυλότερος (εἴποι
[1, 2]   τοξευμάτων κουφότης ἁρμόττειν δοκεῖ.  ταῦτ'   οὖν πρὸς τὸν πόλεμον ἡμῖν
[1, 16]   (γε τούτων οὔτ' ἂν Κρῆτας  οὔτ'   ἄλλους ἀνθρώπους οὐδένας οἰόμεθα ἀμφισβητῆσαι,
[1, 4]   καὶ ἰδιώτου διανοούμενος οὕτω τις  οὔτ'   ἄν ποτε πολιτικὸς γένοιτο ὀρθῶς,
[1, 9]   ἐκ τῆς χώρας συμπάσης, καὶ  οὔτ'   ἂν ἐπ' ἀγρῶν ἴδοις, οὔτ'
[1, 16]   μὲν αὐτὸ περί (γε τούτων  οὔτ'   ἂν Κρῆτας οὔτ' ἄλλους ἀνθρώπους
[1, 5]   περὶ ταῦτα ἐσπούδακεν εἰπὼν ὅτι  οὔτ'   ἂν μνησαίμην οὔτ' ἐν λόγῳ
[1, 4]   πολεμικὰ ἀποβλέπων μόνον καὶ πρῶτον,  οὔτ'   ἂν νομοθέτης ἀκριβής, εἰ μὴ
[1, 5]   τις πλουσιώτατος ἀνθρώπων εἴη, φησίν,  οὔτ'   εἰ πολλὰ ἀγαθὰ κεκτημένος, εἰπὼν
[1, 5]   οὔτ' ἐν λόγῳ ἄνδρα τιθείμην  (οὔτ'   εἴ τις πλουσιώτατος ἀνθρώπων εἴη,
[1, 9]   οὔτ' ἂν ἐπ' ἀγρῶν ἴδοις,  οὔτ'   ἐν ἄστεσιν ὅσων Σπαρτιάταις μέλει,
[1, 5]   εἰπὼν ὅτι οὔτ' ἂν μνησαίμην  οὔτ'   ἐν λόγῳ ἄνδρα τιθείμην (οὔτ'
[1, 2]   οὐδὲν ὄφελος ὂν οὔτε κτημάτων  οὔτ'   ἐπιτηδευμάτων, ἂν μὴ τῷ πολέμῳ
[1, 12]   ἐξέρχεται, δυνατὸν δ' ἐστὶν ἐπανορθοῦσθαι,  τοῦτ'   ἀεὶ δραστέον διὰ βίου παντὶ
[1, 10]   ἐπιστῆσαι στρατοπέδῳ στρατηγόν, ἆρ' οὐ  τοῦτ'   ἂν παντὶ τρόπῳ ἐπράττομεν; (Κλεινίας)
[1, 10]   πρῶτον μὲν δῆλον ὡς ἀγνοεῖ  τοῦτ'   αὐτὸ γιγνόμενον οὐκ ὀρθῶς, εἶθ'
[1, 14]   τοιοῦτον ἐν αὐτῷ καταμαθεῖν. (Ἀθηναῖος)  τοῦτ'   αὐτὸ δὴ νῦν, ὡς ἔοιχ'
[1, 11]   πολιτείας ποιεῖσθαι τὰ νῦν. (Κλεινίας)  τοῦτ'   αὐτὸ δὴ πειρώμεθα, τὸ σοὶ
[1, 12]   (Ἀθηναῖος) σαφέστερον ἔτι τοίνυν ἀναλάβωμεν  τοῦτ'   αὐτὸ ὅτι (ποτὲ λέγομεν. καί
[1, 2]   οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων εἰρήνην,  τοῦτ'   εἶναι μόνον ὄνομα, τῷ δ'
[1, 11]   ἔχοις ἂν οὖν τὸ μετὰ  τοῦτ'   εἰπεῖν ὡς ἔστιν τὸ νῦν
[1, 9]   καὶ ὕβρεσι καὶ ἀνοίᾳ πάσῃ,  τοῦτ'   ἐξέβαλεν νόμος ἡμῶν ἐκ
[1, 3]   πόλεσι μὲν πρὸς πόλεις ὀρθὸν  τοῦτ'   ἐστί, κώμῃ δὲ πρὸς κώμην
[1, 7]   ἐν τοῖς νόμοις; λεγέσθω τί  τοῦτ'   ἐστὶν καὶ ἀπεργάζεται ὑμῖν
[1, 7]   ὥστε κρατεῖν (αὐτῶν; ποῦ δὴ  τοῦτ'   ἔστιν ταὐτὸν περὶ τὰς ἡδονὰς
[1, 8]   καὶ δουλεύσειν αὐτοῖς. ταὐτὸν δὴ  τοῦτ'   οἶμαι, καὶ πρὸς τὰς ἡδονὰς
[1, 10]   κακὸν ἀπεργάσαιτό τι μέγα, πολλῇ  χρῷτ'   ἂν ἀγαθῇ τύχῃ. (Κλεινίας) παμπόλλῃ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 12/05/2005