Dissertations, Chap.
[28, 1]	καὶ δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι	ὁ	αὐτός, δύο ὀνόματα τέχνῃ μιᾷ
[28, 3]	ἰατρικῆς μιᾶς πρὸς ἀλυπίαν, καθάπερ	ὁ	Εὔριππος κυβερνητικῆς μιᾶς πρὸς εὔπλοιαν.
[28, 4]	ἡ Θρᾴκιος ἐπῳδή, ἀλλὰ ἀντιστρόφως.	Ὁ	μὲν γὰρ φησὶν σὺν τῷ
[28, 2]	ἔστιν οὕτω δή τις ὀξύτατος	ὁ	τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ τὸ
[28, 2]	τὸν Ἀλέξανδρον. ~Τί δὴ οὖν	ὁ	Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο ἐπὶ
[28, 2]	καθάπερ σίδηρον πῦρ, αὐτὸ τοῦτο,	ὃ	καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δ´ οἱ
[28, 2]	λέγωμεν· καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων	ὀδμαὶ	καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον,
[28, 1]	καθάπερ ἐν ταῖς τοῦ σώματος	ὀδύναις,	καὶ πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων
[28, 2]	ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ σώματι	ὀδύνας	καὶ θυμοὶ καὶ ὀργαὶ καὶ
[28, 2]	συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται τῇ	ὀδύνῃ	καὶ τὸ ἄλλο σῶμα πᾶν·
[28, 2]	εἴπερ γάρ μοι καλεῖς τι	ὀδύνην	σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης τοίνυν,
[28, 2]	πῦρ. Ἕτερον δ´ αὖ ἐστιν	ὀδύνης	γένος, ἐπειδὰν μόριον μὲν ᾖ
[28, 4]	ψυχῇ λόγον τινὰ ποιεῖσθαι προσπεσούσης	ὀδύνης	καὶ τραυμάτων ἤ τινος ἄλλης
[28, 2]	Μία μὲν δὴ αὕτη χορηγία	ὀδύνης	τῷ ἀνθρώπῳ. Δευτέρα δὲ ἥδε,
[28, 2]	ὃ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δ´	οἱ	ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον
[28, 2]	ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ	οἴει	γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν
[28, 1]	ἄνδρας πολλούς, οὐκ ἀξιουμένους βασιλείας	ὅλης,	μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον. ~Τί δὴ
[28, 3]	μέγα, τῆς Ὄσσης καὶ τοῦ	Ὀλύμπου	ὑψηλότερον) οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ. Τί
[28, 2]	ὑποδύσαιτ´ ἄν, καὶ ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς	ὅλῳ	διετάραξεν αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν
[28, 4]	μὲν γὰρ φησὶν σὺν τῷ	ὅλῳ	ἰᾶσθαι καὶ τὸ μέρος, καὶ
[28, 4]	τοῦ χείρονος πρὸς τὸ κρεῖττον	ὁμιλία	ἐκ τῆς τοῦ κρείττονος σωτηρίας
[28, 1]	ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ δικαιότατος	ὁμοῦ	ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός, δύο
[28, 4]	ἐξιωμένην. Ὑπῆλθεν γάρ με λέγοντα	ὁμοῦ	τὸ τοῦ Σωκράτους πρὸς τὸν
[28, 1]	ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός, δύο	ὀνόματα	τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν.
[28, 2]	σώματος μέρος· τρίχας δὲ καὶ	ὄνυχας	ἐξαιρετέον λόγου· καὶ γὰρ τῶν
[28, 2]	ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ γὰρ	ὀνύχων,	φασίν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὸ
[28, 2]	καὶ ἔστιν οὕτω δή τις	ὀξύτατος	ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ
[28, 2]	δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον·	ὁποῖα	αἱ ἐξ ἐρώτων λῦπαι ἀπεργάζονται,
[28, 4]	πᾶν τούτῳ ἔχειν καλῶς, οὐχ	ὁποτερονοῦν	τοῖν μεροῖν, θάτερον δέ· ἡ
[28, 2]	σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ	ὀργαὶ	καὶ φθόνοι, καὶ τῶν τῆς
[28, 1]	ἀκρότατον τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις καὶ	ὀρειβασίαις	καὶ δρόμοις καὶ εὐναῖς ἐπὶ
[28, 4]	πρὶν καὶ τῷ παντὶ ἔλθῃ·	ὀρθῶς	λέγων, κἀγὼ πείθομαι, ὅσα γε
[28, 2]	καὶ τὴν πηγὴν τοῦ νοσήματος,	ὁρμηθὲν	δὲ ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ
[28, 4]	ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων, κἀγὼ πείθομαι,	ὅσα	γε ἐπὶ σώματος· ἐν δὲ
[28, 2]	φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν,	ὅσα	ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα. Οὕτω
[28, 3]	(τὸ γὰρ ἔργον μέγα, τῆς	Ὄσσης	καὶ τοῦ Ὀλύμπου ὑψηλότερον) οὔτε
[28, 1]	τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς,	ὅτι	ἦν ἐν Πηλίῳ ἀνὴρ ἰατρικός·
[28, 3]	~Τί δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι;	Ὅτι	τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς
[28, 2]	ψυχῆς παρὰ μέλος κινημάτων οὐδὲν	ὁτιοῦν.	~Τί δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι;
[28, 1]	φιλίας πρὸς τὰ ἀρχαῖα πάντα	οὐ	διαιρῶ τὰς τέχνας, πείθομαι δὲ
[28, 1]	τὲ οὖσαν καὶ ἠθροισμένην, ἀλλ´	οὐ	διαλαχοῦσαν τοῦ σώματος τὰ χωρία,
[28, 4]	ἤ τινος ἄλλης κακουχίας σωμάτων;	οὐδαμῶς	μὰ Δία. Ἐκείνην δὴ τὴν
[28, 2]	τῆς ψυχῆς παρὰ μέλος κινημάτων	οὐδὲν	ὁτιοῦν. ~Τί δὴ οὖν τούτων
[28, 3]	οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ. Τί γὰρ	οὐκ	ἂν ἐθελήσασα πάντολμος ψυχὴ ἐπιτεχνήσαιτο;
[28, 1]	ἀρχὴν ἐμπεσοῦσαν εἰς ἄνδρας πολλούς,	οὐκ	ἀξιουμένους βασιλείας ὅλης, μετὰ τὸν
[28, 4]	τοῦ Σωκράτους πρὸς τὸν Χαρμίδην,	οὐκ	αὐτὸ ἐκεῖνο, ἡ Θρᾴκιος ἐπῳδή,
[28, 2]	μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον. ~Τί δὴ	οὖν	ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο
[28, 3]	κινημάτων οὐδὲν ὁτιοῦν. ~Τί δὴ	οὖν	τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ ἀλγεῖν
[28, 1]	κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς; Τίς	οὖν	ὑμῖν γένοιτο ψυχῆς ἰατρός; καὶ
[28, 1]	καὶ τὴν τέχνην μίαν τὲ	οὖσαν	καὶ ἠθροισμένην, ἀλλ´ οὐ διαλαχοῦσαν
[28, 2]	διετάραξεν αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν	οὐσίαν,	καθάπερ σίδηρον πῦρ, αὐτὸ τοῦτο,
[28, 2]	θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς πόρρω	οὖσιν	προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι τὸν διὰ μέσου
[28, 3]	Ὄσσης καὶ τοῦ Ὀλύμπου ὑψηλότερον)	οὔτε	ἀπιστῷ κομιδῇ. Τί γὰρ οὐκ
[28, 3]	μοι διπλᾶ τἀγαθὰ ἔλθῃ· καὶ	οὔτε	πιστεύω τῷ τεχνιτεύματι (τὸ γὰρ
[28, 2]	ὅσα ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα.	Οὕτω	δὴ πρὸς τὸ σῶμα ἡ
[28, 2]	ἄλλο σῶμα πᾶν· καὶ ἔστιν	οὕτω	δή τις ὀξύτατος ὁ τοῦ
[28, 2]	φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον	οὑτωσὶ	λέγωμεν· καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων
[28, 4]	τὸ πᾶν τούτῳ ἔχειν καλῶς,	οὐχ	ὁποτερονοῦν τοῖν μεροῖν, θάτερον δέ·
[28, 2]	ἢ καθάπερ τὰ χρώματα ἐν	ὀφθαλμοῖς	πόρρωθεν ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα καὶ
[28, 1]	ἄλλην ἄλλό τι, τὴν μὲν	ὀφθαλμούς,	τὴν δὲ νῶτα, τὴν δὲ
[28, 2]	ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ τῶν	ὀφθαλμῶν	ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο δὲ πᾶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008