Dissertations, Chap. |
[28, 4] |
κρείττονος
σωτηρίας
ἀνάπτει
τὸ
χεῖρον·
|
ἤ |
σοι
δοκεῖ
ἄνθρωπος
ὑγιαίνων
τῇ |
[28, 4] |
ποιεῖσθαι
προσπεσούσης
ὀδύνης
καὶ
τραυμάτων
|
ἤ |
τινος
ἄλλης
κακουχίας
σωμάτων;
οὐδαμῶς |
[28, 1] |
τις
ἀλυπίαν
τῇ
ψυχῇ
περιποιήσαιτο;
|
ἢ |
δεῖ
κἀνταῦθα
ἰατροῦ,
καθάπερ
ἐν |
[28, 2] |
διὰ
μέσου
ἀέρα
τῇ
εὐωδίᾳ·
|
ἢ |
καθάπερ
τὰ
χρώματα
ἐν
ὀφθαλμοῖς |
[28, 2] |
καθάπερ
τὸ
φῶς
τῷ
ἀέρι;
|
ἢ |
μᾶλλον
οὑτωσὶ
λέγωμεν·
καθάπερ
αἱ |
[28, 2] |
ὀδύνης
γένος,
ἐπειδὰν
μόριον
μὲν
|
ᾖ |
τὸ
τὴν
αἰτίαν
ἔχον
καὶ |
[28, 4] |
ὁποτερονοῦν
τοῖν
μεροῖν,
θάτερον
δέ·
|
ἡ |
γὰρ
τοῦ
χείρονος
πρὸς
τὸ |
[28, 1] |
ἀνὴρ
ἰατρικός·
Χείρωνα
αὐτὸν
καλοῦσιν,
|
ἡ |
δὲ
τέχνη
τῷ
Χείρωνι
ἦν |
[28, 4] |
τὸν
Χαρμίδην,
οὐκ
αὐτὸ
ἐκεῖνο,
|
ἡ |
Θρᾴκιος
ἐπῳδή,
ἀλλὰ
ἀντιστρόφως.
Ὁ |
[28, 1] |
καὶ
διεστα〉
σίασται
πρὸς
ἑαυτὴν
|
ἡ |
τέχνη,
μήπω
σοι
τοῦτο
θαυμαστὸν |
[28, 4] |
εἰ
δὲ
μή,
πάντως
γε
|
ἡ |
ὑπεροψία
τῶν
ἐν
αὐτῷ
δεινῶν. |
[28, 2] |
γίγνεσθαι
ἄν,
εἰ
μὴ
ἐτύγχανεν
|
ἡ |
ψυχὴ
διειληφυῖα
τὸ
σῶμα
πᾶν |
[28, 2] |
Οὕτω
δὴ
πρὸς
τὸ
σῶμα
|
ἡ
|
ψυχὴ
ἔχουσα,
ἀνακέκραται
αὐτοῦ
ταῖς |
[28, 4] |
τὴν
ὑγίειαν
ποριστέον
καὶ
ἐκθηρατέον,
|
ᾗ |
τάχα
μὲν
καὶ
περὶ
τουτὶ |
[28, 2] |
ὀδύνης
τῷ
ἀνθρώπῳ.
Δευτέρα
δὲ
|
ἥδε, |
ἔμπαλιν
αὖθις
αὖ
πρὸς
τὴν |
[28, 2] |
αὐτοῦ
ταῖς
λύπαις
καὶ
ταῖς
|
ἡδοναῖς. |
Καὶ
τὸ
ἀλγεῖν
ἔστιν
αἰτία |
[28, 1] |
τέχνην
μίαν
τὲ
οὖσαν
καὶ
|
ἠθροισμένην, |
ἀλλ´
οὐ
διαλαχοῦσαν
τοῦ
σώματος |
[28, 4] |
ψυχὴ
ἐπιτεχνήσαιτο;
~Διὰ
μέσου
δὴ
|
ἥκων |
πίστεως
καὶ
ἀπιστίας,
καὶ
πρὸς
|
[28, 2] |
~Τί
δὴ
οὖν
ὁ
Χείρων
|
ἦλθεν |
ἡμῖν
δεῦρο
ἐπὶ
τὸν
λόγον; |
[28, 2] |
δὴ
οὖν
ὁ
Χείρων
ἦλθεν
|
ἡμῖν |
δεῦρο
ἐπὶ
τὸν
λόγον;
Φέρε, |
[28, 3] |
τὰ
δεινὰ
ἀμφοτέρωθεν
ἐπιόντα,
τίς
|
ἡμῖν |
λέξει;
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
ἀπορῶ, |
[28, 2] |
ἰατρικοὶ
μετέβαλλον
τοὔνομα,
ὡς
ἔλαττον
|
ἡμῖν |
τὸ
δεινὸν
φανούμενον,
εἰ
πυρετὸς |
[28, 1] |
πείθομαι
δὲ
τοῖς
ποιηταῖς,
ὅτι
|
ἦν |
ἐν
Πηλίῳ
ἀνὴρ
ἰατρικός·
Χείρωνα
|
[28, 1] |
ἡ
δὲ
τέχνη
τῷ
Χείρωνι
|
ἦν |
τείνουσα
ἐφ´
ἑκάτερα·
καὶ
γὰρ |
[28, 3] |
ἀποπεφασμένον·
τὴν
δὲ
ἰατρικὴν
αὐτήν,
|
ἥτις |
ἀμυνεῖται
τὰ
δεινὰ
ἀμφοτέρωθεν
ἐπιόντα, |