Dissertations, Chap.
[28, 2]	καλοῖτο, ἀλλὰ μὴ πῦρ. Ἕτερον	δ´	αὖ ἐστιν ὀδύνης γένος, ἐπειδὰν
[28, 2]	τοῦτο, ὃ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι	δ´	οἱ ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς
[28, 2]	μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον	δάκρυα,	τοῦτο δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ
[28, 1]	ὀφθαλμούς, τὴν δὲ νῶτα, τὴν	δὲ	ἄλλό τι μόριον, καὶ κινδυνεύουσαν,
[28, 1]	μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν. Εἰ	δὲ	ἐν τῷ παρόντι διέστηκεν καὶ
[28, 2]	τὴν πηγὴν τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν	δὲ	ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ τὲ
[28, 4]	οὐχ ὁποτερονοῦν τοῖν μεροῖν, θάτερον	δέ·	ἡ γὰρ τοῦ χείρονος πρὸς
[28, 2]	χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ. Δευτέρα	δὲ	ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ πρὸς
[28, 3]	ταῦτά μοι ἔστω ἀποπεφασμένον· τὴν	δὲ	ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις ἀμυνεῖται τὰ
[28, 2]	εἶναι ἄψυχον σώματος μέρος· τρίχας	δὲ	καὶ ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου· καὶ
[28, 4]	τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται, εἰ	δὲ	μή, πάντως γε ἡ ὑπεροψία
[28, 1]	τι, τὴν μὲν ὀφθαλμούς, τὴν	δὲ	νῶτα, τὴν δὲ ἄλλό τι
[28, 2]	τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο	δὲ	οἴει γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ
[28, 2]	ἔστιν αἰτία μὲν σώματος, ψυχῇ	δὲ	πάθος. Μία μὲν δὴ αὕτη
[28, 2]	τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο	δὲ	πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον· ὁποῖα
[28, 1]	ἰατρικός· Χείρωνα αὐτὸν καλοῦσιν, ἡ	δὲ	τέχνη τῷ Χείρωνι ἦν τείνουσα
[28, 4]	ὅσα γε ἐπὶ σώματος· ἐν	δὲ	τῇ ψυχῆς καὶ σώματος συζυγίᾳ
[28, 1]	οὐ διαιρῶ τὰς τέχνας, πείθομαι	δὲ	τοῖς ποιηταῖς, ὅτι ἦν ἐν
[28, 2]	καὶ διὰ πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν	δὲ	τῷ σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ
[28, 1]	ἀλυπίαν τῇ ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ	δεῖ	κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν ταῖς
[28, 3]	ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις ἀμυνεῖται τὰ	δεινὰ	ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα, τίς ἡμῖν λέξει;
[28, 2]	νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ ἐντεῦθεν τὸ	δεινὸν	συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται τῇ
[28, 3]	γὰρ ἀπορῶ, εἴ τινα ἐξευρήσω	δεινὸν	τὴν τέχνην κατὰ τὸν Χείρωνα
[28, 2]	τοὔνομα, ὡς ἔλαττον ἡμῖν τὸ	δεινὸν	φανούμενον, εἰ πυρετὸς καλοῖτο, ἀλλὰ
[28, 4]	ἡ ὑπεροψία τῶν ἐν αὐτῷ	δεινῶν.
[28, 1]	θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν μοι	δείξῃς	καὶ τὴν τέχνην μίαν τὲ
[28, 2]	ἐξαιρετέον λόγου· καὶ γὰρ τῶν	δένδρων	τὰ φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά
[28, 3]	ἐπὶ ψυχὴν παραγινόμενον, εἰκότως ἄρα	δέοιτο	ἂν καὶ ἰατρικῆς μιᾶς πρὸς
[28, 2]	μετὰ σοῦ, εἰ μὴ ἐν	δέοντι,	εἴπερ γάρ μοι καλεῖς τι
[28, 2]	οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν	δεῦρο	ἐπὶ τὸν λόγον; Φέρε, ἴδω
[28, 2]	αὕτη χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ.	Δευτέρα	δὲ ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ
[28, 2]	ψυχῇ δὲ πάθος. Μία μὲν	δὴ	αὕτη χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ.
[28, 4]	πάντολμος ψυχὴ ἐπιτεχνήσαιτο; ~Διὰ μέσου	δὴ	ἥκων πίστεως καὶ ἀπιστίας, καὶ
[28, 2]	ὅλης, μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον. ~Τί	δὴ	οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν
[28, 3]	μέλος κινημάτων οὐδὲν ὁτιοῦν. ~Τί	δὴ	οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ
[28, 2]	ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα. Οὕτω	δὴ	πρὸς τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ
[28, 4]	σωμάτων; οὐδαμῶς μὰ Δία. Ἐκείνην	δὴ	τὴν ἰατρικὴν μαστευτέον καὶ βασανιστέον,
[28, 2]	σῶμα πᾶν· καὶ ἔστιν οὕτω	δή	τις ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν
[28, 4]	ἄλλης κακουχίας σωμάτων; οὐδαμῶς μὰ	Δία.	Ἐκείνην δὴ τὴν ἰατρικὴν μαστευτέον
[28, 2]	πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι τὸν	διὰ	μέσου ἀέρα τῇ εὐωδίᾳ· ἢ
[28, 4]	ἂν ἐθελήσασα πάντολμος ψυχὴ ἐπιτεχνήσαιτο;	~Διὰ	μέσου δὴ ἥκων πίστεως καὶ
[28, 2]	καὶ διὰ πενίαν τρυχώσεις, καὶ	διὰ	πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ
[28, 2]	ἐξ ἐρώτων λῦπαι ἀπεργάζονται, καὶ	διὰ	πενίαν τρυχώσεις, καὶ διὰ πένθη
[28, 1]	τῷ ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ	διὰ	τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ
[28, 1]	πρὸς τὰ ἀρχαῖα πάντα οὐ	διαιρῶ	τὰς τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς
[28, 1]	τὰ φάρμακα; καὶ πρὸ τῆς	διαίτης	αὐτὸς τρόπος; Ἐγὼ μὲν ὑπὸ
[28, 1]	τῷ ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν, καὶ	διαίτης	κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς; Τίς
[28, 4]	τοῦ εἰδέναι τῇδέ μοι δοκῶ	διαιτήσειν	τὴν στάσιν. Ὑποπτεύω τοι μίαν
[28, 1]	οὖσαν καὶ ἠθροισμένην, ἀλλ´ οὐ	διαλαχοῦσαν	τοῦ σώματος τὰ χωρία, ἄλλην
[28, 2]	εἰ μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ	διειληφυῖα	τὸ σῶμα πᾶν πάντοθεν, καὶ
[28, 2]	νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ	διεληλυθέναι,	καὶ μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος
[28, 1]	ἐν τῷ παρόντι διέστηκεν καὶ	διεστα〉	σίασται πρὸς ἑαυτὴν ἡ τέχνη,
[28, 1]	Εἰ δὲ ἐν τῷ παρόντι	διέστηκεν	καὶ διεστα〉 σίασται πρὸς ἑαυτὴν
[28, 2]	ἄν, καὶ ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς ὅλῳ	διετάραξεν	αὐτοῦ τὴν κατὰ φύσιν οὐσίαν,
[28, 1]	τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ	δικαιότατος	ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός,
[28, 3]	τὸν Χείρωνα κεῖνον, ἵνα μοι	διπλᾶ	τἀγαθὰ ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω
[28, 4]	ἀνάπτει τὸ χεῖρον· ἤ σοι	δοκεῖ	ἄνθρωπος ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ λόγον
[28, 4]	ἄγνοιαν τοῦ εἰδέναι τῇδέ μοι	δοκῶ	διαιτήσειν τὴν στάσιν. Ὑποπτεύω τοι
[28, 1]	ὑγιεινοῦ θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ	δρόμοις	καὶ εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων καὶ
[28, 2]	τις ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν	δρόμος	ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ
[28, 1]	ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι ὁ αὐτός,	δύο	ὀνόματα τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν
[28, 4]	εἶναι τὴν τέχνην, μὴ μέντοι	δυοῖν,	ψυχῆς καὶ σώματος, ἀλλὰ τῇ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008