Dissertations, Chap.
[28, 2]	ταῦτά ἐστιν, ὅσα ἐν φυτοῖς	τὰ	ἀναισθητότατα. Οὕτω δὴ πρὸς τὸ
[28, 1]	Ἐγὼ μὲν ὑπὸ φιλίας πρὸς	τὰ	ἀρχαῖα πάντα οὐ διαιρῶ τὰς
[28, 3]	δὲ ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις ἀμυνεῖται	τὰ	δεινὰ ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα, τίς ἡμῖν
[28, 1]	γένοιτο ψυχῆς ἰατρός; καὶ ποῖα	τὰ	φάρμακα; καὶ πρὸ τῆς διαίτης
[28, 2]	λόγου· καὶ γὰρ τῶν δένδρων	τὰ	φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν,
[28, 2]	ἀέρα τῇ εὐωδίᾳ· ἢ καθάπερ	τὰ	χρώματα ἐν ὀφθαλμοῖς πόρρωθεν ἔρχεται
[28, 1]	ἀλλ´ οὐ διαλαχοῦσαν τοῦ σώματος	τὰ	χωρία, ἄλλην ἄλλό τι, τὴν
[28, 3]	Χείρωνα κεῖνον, ἵνα μοι διπλᾶ	τἀγαθὰ	ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω τῷ
[28, 2]	ἀνακέκραται αὐτοῦ ταῖς λύπαις καὶ	ταῖς	ἡδοναῖς. Καὶ τὸ ἀλγεῖν ἔστιν
[28, 2]	ἡ ψυχὴ ἔχουσα, ἀνακέκραται αὐτοῦ	ταῖς	λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ
[28, 1]	δεῖ κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν	ταῖς	τοῦ σώματος ὀδύναις, καὶ πρὸς
[28, 1]	τὰ ἀρχαῖα πάντα οὐ διαιρῶ	τὰς	τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς,
[28, 2]	δένδρων τὰ φύλλα· καὶ γὰρ	ταῦτά	ἐστιν, ὅσα ἐν φυτοῖς τὰ
[28, 3]	πρὸς εὔπλοιαν. Καὶ τοῦτο μὲν	ταῦτά	μοι ἔστω ἀποπεφασμένον· τὴν δὲ
[28, 2]	πόρρωθεν ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα καὶ	ταῦτα	τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν φύσει·
[28, 2]	τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν φύσει·	ταύτῃ	νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ
[28, 2]	τι ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι.	Ταύτης	τοίνυν, εἰ μὲν ἐξ ἴσου
[28, 4]	ὑγίειαν ποριστέον καὶ ἐκθηρατέον, ᾗ	τάχα	μὲν καὶ περὶ τουτὶ τὸ
[28, 1]	καὶ διὰ τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός	τε	καὶ δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι
[28, 2]	δὲ ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ	τὲ	καὶ συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνῃ καὶ
[28, 1]	δείξῃς καὶ τὴν τέχνην μίαν	τὲ	οὖσαν καὶ ἠθροισμένην, ἀλλ´ οὐ
[28, 1]	δὲ τέχνη τῷ Χείρωνι ἦν	τείνουσα	ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸ
[28, 2]	τῆς ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ	τελευτᾷ	ἐπὶ τὸ σῶμα. Ψυχῆς γοῦν
[28, 1]	ἀρχαῖα πάντα οὐ διαιρῶ τὰς	τέχνας,	πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς, ὅτι
[28, 1]	διεστα〉 σίασται πρὸς ἑαυτὴν ἡ	τέχνη,	μήπω σοι τοῦτο θαυμαστὸν φανῇ,
[28, 1]	εἶναι ὁ αὐτός, δύο ὀνόματα	τέχνῃ	μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν. Εἰ
[28, 1]	Χείρωνα αὐτὸν καλοῦσιν, ἡ δὲ	τέχνη	τῷ Χείρωνι ἦν τείνουσα ἐφ´
[28, 3]	εἴ τινα ἐξευρήσω δεινὸν τὴν	τέχνην	κατὰ τὸν Χείρωνα κεῖνον, ἵνα
[28, 4]	τοι μίαν μὲν εἶναι τὴν	τέχνην,	μὴ μέντοι δυοῖν, ψυχῆς καὶ
[28, 1]	ἄν μοι δείξῃς καὶ τὴν	τέχνην	μίαν τὲ οὖσαν καὶ ἠθροισμένην,
[28, 3]	ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω τῷ	τεχνιτεύματι	(τὸ γὰρ ἔργον μέγα, τῆς
[28, 2]	ἐπιγράψαντα καὶ ταῦτα τὸν ἀέρα	τῇ	αὑτῶν φύσει· ταύτῃ νόμιζε καὶ
[28, 2]	ἀνακεράσασαι τὸν διὰ μέσου ἀέρα	τῇ	εὐωδίᾳ· ἢ καθάπερ τὰ χρώματα
[28, 2]	δεινὸν συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται	τῇ	ὀδύνῃ καὶ τὸ ἄλλο σῶμα
[28, 4]	δυοῖν, ψυχῆς καὶ σώματος, ἀλλὰ	τῇ	πραγματείᾳ τοῦ κρείττονος τὴν τοῦ
[28, 4]	ἤ σοι δοκεῖ ἄνθρωπος ὑγιαίνων	τῇ	ψυχῇ λόγον τινὰ ποιεῖσθαι προσπεσούσης
[28, 1]	εἴη. ~Πῶς ἄν τις ἀλυπίαν	τῇ	ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ δεῖ κἀνταῦθα
[28, 4]	γε ἐπὶ σώματος· ἐν δὲ	τῇ	ψυχῆς καὶ σώματος συζυγίᾳ ἀντιστρόφως
[28, 4]	καὶ πρὸς ἄγνοιαν τοῦ εἰδέναι	τῇδέ	μοι δοκῶ διαιτήσειν τὴν στάσιν.
[28, 2]	ἐπειδὰν μόριον μὲν ᾖ τὸ	τὴν	αἰτίαν ἔχον καὶ τὴν πηγὴν
[28, 1]	μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ νῶτα,	τὴν	δὲ ἄλλό τι μόριον, καὶ
[28, 3]	μὲν ταῦτά μοι ἔστω ἀποπεφασμένον·	τὴν	δὲ ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις ἀμυνεῖται
[28, 1]	ἄλλό τι, τὴν μὲν ὀφθαλμούς,	τὴν	δὲ νῶτα, τὴν δὲ ἄλλό
[28, 4]	οὐδαμῶς μὰ Δία. Ἐκείνην δὴ	τὴν	ἰατρικὴν μαστευτέον καὶ βασανιστέον, καὶ
[28, 2]	ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς ὅλῳ διετάραξεν αὐτοῦ	τὴν	κατὰ φύσιν οὐσίαν, καθάπερ σίδηρον
[28, 2]	ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ.
[28, 1]	ἀγεννῆ μόρια, ἀφανισθῆναι παντάπασι· καθάπερ	τὴν	Μακεδόνων φασὶν ἀρχὴν ἐμπεσοῦσαν εἰς
[28, 1]	τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό τι,	τὴν	μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ νῶτα,
[28, 2]	τὸ τὴν αἰτίαν ἔχον καὶ	τὴν	πηγὴν τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ
[28, 2]	ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ πρὸς	τὴν	προτέραν ἔχουσα· ἀπὸ γὰρ τῆς
[28, 4]	εἰδέναι τῇδέ μοι δοκῶ διαιτήσειν	τὴν	στάσιν. Ὑποπτεύω τοι μίαν μὲν
[28, 3]	ἀπορῶ, εἴ τινα ἐξευρήσω δεινὸν	τὴν	τέχνην κατὰ τὸν Χείρωνα κεῖνον,
[28, 4]	Ὑποπτεύω τοι μίαν μὲν εἶναι	τὴν	τέχνην, μὴ μέντοι δυοῖν, ψυχῆς
[28, 1]	πρὶν ἄν μοι δείξῃς καὶ	τὴν	τέχνην μίαν τὲ οὖσαν καὶ
[28, 4]	ἀλλὰ τῇ πραγματείᾳ τοῦ κρείττονος	τὴν	τοῦ ἑτέρου ἐλάττωσιν ἐξιωμένην. Ὑπῆλθεν
[28, 4]	μαστευτέον καὶ βασανιστέον, καὶ ἐκείνην	τὴν	ὑγίειαν ποριστέον καὶ ἐκθηρατέον, ᾗ
[28, 1]	καὶ πώμασιν ἐκ ναμάτων· καὶ	τὴν	ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν ἀπολείπεσθαι τῶν
[28, 2]	αὑτῶν φύσει· ταύτῃ νόμιζε καὶ	τὴν	ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι, καὶ μηδὲν
[28, 1]	ποῖα τὰ φάρμακα; καὶ πρὸ	τῆς	διαίτης αὐτὸς τρόπος; Ἐγὼ μὲν
[28, 3]	τεχνιτεύματι (τὸ γὰρ ἔργον μέγα,	τῆς	Ὄσσης καὶ τοῦ Ὀλύμπου ὑψηλότερον)
[28, 4]	πρὸς τὸ κρεῖττον ὁμιλία ἐκ	τῆς	τοῦ κρείττονος σωτηρίας ἀνάπτει τὸ
[28, 2]	τὴν προτέραν ἔχουσα· ἀπὸ γὰρ	τῆς	ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾷ
[28, 2]	ὀργαὶ καὶ φθόνοι, καὶ τῶν	τῆς	ψυχῆς παρὰ μέλος κινημάτων οὐδὲν
[28, 3]	Ὀλύμπου ὑψηλότερον) οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ.	Τί	γὰρ οὐκ ἂν ἐθελήσασα πάντολμος
[28, 2]	βασιλείας ὅλης, μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον.	~Τί	δὴ οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν
[28, 3]	παρὰ μέλος κινημάτων οὐδὲν ὁτιοῦν.	~Τί	δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι
[28, 2]	καμούσης λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα	τὶ	καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ
[28, 1]	δὲ νῶτα, τὴν δὲ ἄλλό	τι	μόριον, καὶ κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε
[28, 2]	δέοντι, εἴπερ γάρ μοι καλεῖς	τι	ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης
[28, 1]	σώματος τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό	τι,	τὴν μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ
[28, 3]	Ἐγὼ μὲν γὰρ ἀπορῶ, εἴ	τινα	ἐξευρήσω δεινὸν τὴν τέχνην κατὰ
[28, 4]	ἄνθρωπος ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ λόγον	τινὰ	ποιεῖσθαι προσπεσούσης ὀδύνης καὶ τραυμάτων
[28, 4]	προσπεσούσης ὀδύνης καὶ τραυμάτων ἤ	τινος	ἄλλης κακουχίας σωμάτων; οὐδαμῶς μὰ
[28, 1]	καὶ πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων	τινῶν,	καὶ διαίτης κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν
[28, 1]	τις ἄλυπος εἴη. ~Πῶς ἄν	τις	ἀλυπίαν τῇ ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ
[28, 0]	~Πῶς ἄν	τις	ἄλυπος εἴη. ~Πῶς ἄν τις
[28, 3]	ἀμυνεῖται τὰ δεινὰ ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα,	τίς	ἡμῖν λέξει; Ἐγὼ μὲν γὰρ
[28, 2]	πᾶν· καὶ ἔστιν οὕτω δή	τις	ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος
[28, 1]	διαίτης κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς;	Τίς	οὖν ὑμῖν γένοιτο ψυχῆς ἰατρός;
[28, 1]	ἐξεπόνει τῶν προσιόντων αὐτῷ εἰς	τὸ	ἀκρότατον τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις καὶ
[28, 2]	λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ	τὸ	ἀλγεῖν ἔστιν αἰτία μὲν σώματος,
[28, 3]	δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι	τὸ	ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς σώματι
[28, 2]	ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	τὸ	ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ
[28, 2]	καὶ συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνῃ καὶ	τὸ	ἄλλο σῶμα πᾶν· καὶ ἔστιν
[28, 3]	καὶ οὔτε πιστεύω τῷ τεχνιτεύματι	(τὸ	γὰρ ἔργον μέγα, τῆς Ὄσσης
[28, 2]	τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ ἐντεῦθεν	τὸ	δεινὸν συνελκύσῃ τὲ καὶ συνεπισπάσηται
[28, 2]	μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον ἡμῖν	τὸ	δεινὸν φανούμενον, εἰ πυρετὸς καλοῖτο,
[28, 4]	ἡ γὰρ τοῦ χείρονος πρὸς	τὸ	κρεῖττον ὁμιλία ἐκ τῆς τοῦ
[28, 4]	σὺν τῷ ὅλῳ ἰᾶσθαι καὶ	τὸ	μέρος, καὶ ἀδύνατον εἶναι σωτηρίαν
[28, 4]	φημὶ ἔχειν· ᾧ γὰρ ἂν	τὸ	μέρος καλῶς ἔχῃ, ἀνάγκη τὸ
[28, 4]	τὸ μέρος καλῶς ἔχῃ, ἀνάγκη	τὸ	πᾶν τούτῳ ἔχειν καλῶς, οὐχ
[28, 1]	τείνουσα ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ γὰρ	τὸ	σῶμα ἐξεπόνει τῶν προσιόντων αὐτῷ
[28, 2]	τὰ ἀναισθητότατα. Οὕτω δὴ πρὸς	τὸ	σῶμα ἡ ψυχὴ ἔχουσα, ἀνακέκραται
[28, 2]	μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ διειληφυῖα	τὸ	σῶμα πᾶν πάντοθεν, καὶ ἀνακεκραμένη
[28, 4]	τάχα μὲν καὶ περὶ τουτὶ	τὸ	σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται, εἰ δὲ
[28, 2]	τοίνυν, εἰ μὲν ἐξ ἴσου	τὸ	σῶμα ὑποδύσαιτ´ ἄν, καὶ ἀνακραθεῖσα
[28, 2]	αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾷ ἐπὶ	τὸ	σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ,
[28, 2]	γένος, ἐπειδὰν μόριον μὲν ᾖ	τὸ	τὴν αἰτίαν ἔχον καὶ τὴν
[28, 4]	Ὑπῆλθεν γάρ με λέγοντα ὁμοῦ	τὸ	τοῦ Σωκράτους πρὸς τὸν Χαρμίδην,
[28, 2]	ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ	τὸ	ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ κάμνοντος, ὡς
[28, 2]	πάντοθεν, καὶ ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ	τὸ	φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον
[28, 4]	τῆς τοῦ κρείττονος σωτηρίας ἀνάπτει	τὸ	χεῖρον· ἤ σοι δοκεῖ ἄνθρωπος
[28, 4]	δοκῶ διαιτήσειν τὴν στάσιν. Ὑποπτεύω	τοι	μίαν μὲν εἶναι τὴν τέχνην,
[28, 2]	Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ, συγκάμνει	τοι	σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται τοῦτο
[28, 4]	τούτῳ ἔχειν καλῶς, οὐχ ὁποτερονοῦν	τοῖν	μεροῖν, θάτερον δέ· ἡ γὰρ
[28, 2]	ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης	τοίνυν,	εἰ μὲν ἐξ ἴσου τὸ
[28, 1]	διαιρῶ τὰς τέχνας, πείθομαι δὲ	τοῖς	ποιηταῖς, ὅτι ἦν ἐν Πηλίῳ
[28, 2]	αἱ τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ	τοῖς	πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι τὸν
[28, 2]	ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα καὶ ταῦτα	τὸν	ἀέρα τῇ αὑτῶν φύσει· ταύτῃ
[28, 1]	οὐκ ἀξιουμένους βασιλείας ὅλης, μετὰ	τὸν	Ἀλέξανδρον. ~Τί δὴ οὖν ὁ
[28, 2]	τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι	τὸν	διὰ μέσου ἀέρα τῇ εὐωδίᾳ·
[28, 2]	Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο ἐπὶ	τὸν	λόγον; Φέρε, ἴδω μετὰ σοῦ,
[28, 4]	ὁμοῦ τὸ τοῦ Σωκράτους πρὸς	τὸν	Χαρμίδην, οὐκ αὐτὸ ἐκεῖνο, ἡ
[28, 3]	ἐξευρήσω δεινὸν τὴν τέχνην κατὰ	τὸν	Χείρωνα κεῖνον, ἵνα μοι διπλᾶ
[28, 2]	οὕτω δή τις ὀξύτατος ὁ	τοῦ	ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον
[28, 4]	καὶ ἀπιστίας, καὶ πρὸς ἄγνοιαν	τοῦ	εἰδέναι τῇδέ μοι δοκῶ διαιτήσειν
[28, 4]	τῇ πραγματείᾳ τοῦ κρείττονος τὴν	τοῦ	ἑτέρου ἐλάττωσιν ἐξιωμένην. Ὑπῆλθεν γάρ
[28, 2]	δρόμος ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ	τοῦ	κάμνοντος, ὡς μάθοις ἂν τῷ
[28, 4]	τὸ κρεῖττον ὁμιλία ἐκ τῆς	τοῦ	κρείττονος σωτηρίας ἀνάπτει τὸ χεῖρον·
[28, 4]	καὶ σώματος, ἀλλὰ τῇ πραγματείᾳ	τοῦ	κρείττονος τὴν τοῦ ἑτέρου ἐλάττωσιν
[28, 2]	αἰτίαν ἔχον καὶ τὴν πηγὴν	τοῦ	νοσήματος, ὁρμηθὲν δὲ ἐντεῦθεν τὸ
[28, 3]	ἔργον μέγα, τῆς Ὄσσης καὶ	τοῦ	Ὀλύμπου ὑψηλότερον) οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ.
[28, 4]	γάρ με λέγοντα ὁμοῦ τὸ	τοῦ	Σωκράτους πρὸς τὸν Χαρμίδην, οὐκ
[28, 1]	κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν ταῖς	τοῦ	σώματος ὀδύναις, καὶ πρὸς τῷ
[28, 1]	καὶ ἠθροισμένην, ἀλλ´ οὐ διαλαχοῦσαν	τοῦ	σώματος τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό
[28, 1]	προσιόντων αὐτῷ εἰς τὸ ἀκρότατον	τοῦ	ὑγιεινοῦ θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ
[28, 4]	μεροῖν, θάτερον δέ· ἡ γὰρ	τοῦ	χείρονος πρὸς τὸ κρεῖττον ὁμιλία
[28, 2]	ὑποκοριζόμενοι δ´ οἱ ἰατρικοὶ μετέβαλλον	τοὔνομα,	ὡς ἔλαττον ἡμῖν τὸ δεινὸν
[28, 4]	ᾗ τάχα μὲν καὶ περὶ	τουτὶ	τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται, εἰ
[28, 1]	ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ διὰ	τοῦτο	ἄρα ἰατρικώτατός τε καὶ δικαιότατος
[28, 2]	κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ.	Τοῦτο	δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν, εἰ
[28, 2]	ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα,	τοῦτο	δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον·
[28, 1]	ἑαυτὴν ἡ τέχνη, μήπω σοι	τοῦτο	θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν μοι
[28, 2]	τοι σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται	τοῦτο	μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον
[28, 3]	κυβερνητικῆς μιᾶς πρὸς εὔπλοιαν. Καὶ	τοῦτο	μὲν ταῦτά μοι ἔστω ἀποπεφασμένον·
[28, 2]	οὐσίαν, καθάπερ σίδηρον πῦρ, αὐτὸ	τοῦτο,	ὃ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δ´
[28, 4]	καλῶς ἔχῃ, ἀνάγκη τὸ πᾶν	τούτῳ	ἔχειν καλῶς, οὐχ ὁποτερονοῦν τοῖν
[28, 3]	οὐδὲν ὁτιοῦν. ~Τί δὴ οὖν	τούτων	ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ ἀλγεῖν καὶ
[28, 4]	τινὰ ποιεῖσθαι προσπεσούσης ὀδύνης καὶ	τραυμάτων	ἤ τινος ἄλλης κακουχίας σωμάτων;
[28, 2]	μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος μέρος·	τρίχας	δὲ καὶ ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου·
[28, 1]	καὶ πρὸ τῆς διαίτης αὐτὸς	τρόπος;	Ἐγὼ μὲν ὑπὸ φιλίας πρὸς
[28, 2]	λῦπαι ἀπεργάζονται, καὶ διὰ πενίαν	τρυχώσεις,	καὶ διὰ πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν
[28, 2]	ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς	τῷ	ἀέρι; ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν·
[28, 1]	τῶν σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ	τῷ	ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ διὰ
[28, 2]	μὲν δὴ αὕτη χορηγία ὀδύνης	τῷ	ἀνθρώπῳ. Δευτέρα δὲ ἥδε, ἔμπαλιν
[28, 1]	τοῦ σώματος ὀδύναις, καὶ πρὸς	τῷ	ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν, καὶ διαίτης
[28, 4]	καὶ ἀδύνατον εἶναι σωτηρίαν παραγίνεσθαι	τῷ	μορίῳ, πρὶν καὶ τῷ παντὶ
[28, 4]	Ὁ μὲν γὰρ φησὶν σὺν	τῷ	ὅλῳ ἰᾶσθαι καὶ τὸ μέρος,
[28, 4]	παραγίνεσθαι τῷ μορίῳ, πρὶν καὶ	τῷ	παντὶ ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων, κἀγὼ
[28, 1]	τῶν ποιητῶν. Εἰ δὲ ἐν	τῷ	παρόντι διέστηκεν καὶ διεστα〉 σίασται
[28, 2]	μάθοις ἂν τῷ προσπταίσματι ἄκρῳ	τῷ	ποδί· ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν,
[28, 2]	τοῦ κάμνοντος, ὡς μάθοις ἂν	τῷ	προσπταίσματι ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ
[28, 2]	διὰ πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ	τῷ	σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ
[28, 3]	τἀγαθὰ ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω	τῷ	τεχνιτεύματι (τὸ γὰρ ἔργον μέγα,
[28, 1]	αὐτὸν καλοῦσιν, ἡ δὲ τέχνη	τῷ	Χείρωνι ἦν τείνουσα ἐφ´ ἑκάτερα·
[28, 2]	ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου· καὶ γὰρ	τῶν	δένδρων τὰ φύλλα· καὶ γὰρ
[28, 4]	μή, πάντως γε ἡ ὑπεροψία	τῶν	ἐν αὐτῷ δεινῶν.
[28, 2]	μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν· καθάπερ αἱ	τῶν	θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς πόρρω
[28, 2]	καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο δὲ
[28, 1]	εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ τῷ ἀνδρώδει	τῶν	παθημάτων· καὶ διὰ τοῦτο ἄρα
[28, 1]	δύο ὀνόματα τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων	τῶν	ποιητῶν. Εἰ δὲ ἐν τῷ
[28, 1]	καὶ γὰρ τὸ σῶμα ἐξεπόνει	τῶν	προσιόντων αὐτῷ εἰς τὸ ἀκρότατον
[28, 1]	τὴν ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν ἀπολείπεσθαι	τῶν	σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ τῷ
[28, 2]	καὶ ὀργαὶ καὶ φθόνοι, καὶ	τῶν	τῆς ψυχῆς παρὰ μέλος κινημάτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008