Livre, pensées |
[5, 10] |
ὧν
μόλις
ἐστὶ
καὶ
τοῦ
|
χαριεστάτου |
ἀνασχέσθαι,
ἵνα
μὴ
λέγω,
ὅτι |
[5, 0] |
πρόχειρος
καὶ
λογίσασθαι
αὐτῷ
τὴν
|
χάριν. |
Ὁ
δὲ
πρὸς
μὲν
τοῦτο |
[5, 0] |
ὧν
ἕνεκεν
γέγονα
καὶ
ὧν
|
χάριν |
προῆγμαι
εἰς
τὸν
κόσμον;
Ἢ |
[5, 30] |
νοῦς
κοινωνικός.
Πεποίηκε
γοῦν
τὰ
|
χείρω |
τῶν
κρειττόνων
ἕνεκεν
καὶ
τὰ |
[5, 10] |
οὐκ
ἦν
ἐναργὲς
ὅτι
τὰ
|
χείρω |
τῶν
κρειττόνων
ἕνεκεν,
τὰ
δὲ |
[5, 10] |
τῆς
εὐπορίας
οὐκ
ἔχειν
ὅποι
|
χέσ” |
Ἐξ
αἰτιώδους
καὶ
ὑλικοῦ
συνέστηκα, |
[5, 30] |
καὶ
Ἀλήθεια
πρὸς
Ὄλυμπον
ἀπὸ
|
χθονὸς |
εὐρυοδείης.
Τί
οὖν
ἔτι
τὸ |
[5, 20] |
ἐπαΐ
ει,
θεραπεύσεις
καὶ
οὐ
|
χρεία |
ὀργῆς.
Οὔτε
τραγῳδὸς
οὔτε
πόρνη. |
[5, 0] |
μέντοι
παῤ
ἑαυτῷ
ὡς
περὶ
|
χρεώστου |
διανοεῖται
καὶ
οἶδεν
ὃ
πεποίηκεν. |
[5, 0] |
Οὐκοῦν
κατὰ
δύο
λόγους
στέργειν
|
χρὴ |
τὸ
συμβαῖνόν
σοι·
καθ
ἕνα |
[5, 20] |
ἢ
σχετλιάζων
ὡς
ἔν
τινι
|
χρονίῳ |
καὶ
ἐπὶ
μακρὸν
ἐνοχλήσαντι;
Μέμνησο |
[5, 10] |
τῆς
τε
οὐσίας
καὶ
τοῦ
|
χρόνου |
καὶ
τῆς
κινήσεως
καὶ
τῶν |
[5, 10] |
Πρὸς
τί
ποτε
ἄρα
νῦν
|
χρῶμαι |
τῇ
ἐμαυτοῦ
ψυχῇ;
Παῤ
ἕκαστα |
[5, 20] |
ἔστι
δὲ
τοῦτο
τὸ
πᾶσι
|
χρώμενον |
καὶ
πάντα
διέπον.
Ὁμοίως
δὲ |
[5, 20] |
ἐπὶ
σοῦ
τὸ
τοῖς
ἄλλοις
|
χρώμενον |
τοῦτό
ἐστι,
καὶ
ὁ
σὸς |
[5, 0] |
ἡγεμονικὸν
ἔχουσι
καὶ
ἰδίᾳ
ὁρμῇ
|
χρῶνται· |
ἃ
σὺ
μὴ
περιβλέπου,
ἀλλ |