Livre, pensées
[5, 0]	ἐπανέρχῃ, καὶ μὴ ὡς πρὸς	παιδαγωγὸν	τὴν φιλοσοφίαν ἐπανιέναι, ἀλλ ὡς
[5, 30]	μικρά· καὶ κυνίδια διαδακνόμενα καὶ	παιδία	φιλόνεικα, γελῶντα εἶτα εὐθὺς κλαίοντα.
[5, 10]	ἄρα νῦν ἔχω ψυχήν; Μήτι	παιδίου;	Μήτι μειρακίου; Μήτι γυναικαρίου; Μήτι
[5, 0]	τοὺς θεούς, ἀλλὰ τούτων μὲν	πάλαι	ἀπηλλάχθαι ἐδύνασο, μόνον δέ, εἰ
[5, 10]	Ὅτι γὰρ πρὸς κοινωνίαν γεγόναμεν,	πάλαι	δέδεικται· ἢ οὐκ ἦν ἐναργὲς
[5, 10]	μέρος τι τοῦ κόσμου καὶ	πάλιν	ἐκεῖνο εἰς ἕτερον μέρος τι
[5, 0]	ἕτερον, ὡς ἄμπελος ἐπὶ τὸ	πάλιν	ἐν τῇ ὥρᾳ τὸν βότρυν
[5, 0]	ὀρθῶν ἕκαστα πράσσειν, ἀλλὰ ἐκκρουσθέντα	πάλιν	ἐπανιέναι καὶ ἀσμενίζειν, εἰ σοὶ›
[5, 10]	εὖ ζῆν ἐν αὐλῇ. Καὶ	πάλιν,	ὅτι οὗπερ ἕνεκεν ἕκαστον κατεσκεύασται,
[5, 10]	μὴ ὄντος ὑπέστη. Οὐκοῦν καταταχθήσεται	πᾶν	μέρος ἐμὸν κατὰ μεταβολὴν εἰς
[5, 30]	κατὰ περιόδους τεταγμένας οἰκονομοῦντα τὸ	πᾶν.	Ὅσον οὐδέπω σποδὸς ἢ σκελετὸς
[5, 0]	σὴ ὑγίεια, καὶ οὕτως ἀσπάζου	πᾶν	τὸ γινόμενον, κἂν ἀπηνέστερον δοκῇ,
[5, 20]	περιτροπήν. Περιτρέπει γὰρ καὶ μεθίστησι	πᾶν	τὸ τῆς ἐνεργείας κώλυμα ἡ
[5, 20]	τοῦτο τὸ πᾶσι χρώμενον καὶ	πάντα	διέπον. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[5, 20]	παρῳχηκότος καὶ μέλλοντος ἀχανές, ᾧ	πάντα	ἐναφανίζεται. Πῶς οὖν οὐ μωρὸς
[5, 10]	ὀλίγοις οὐδὲ τοῖς τυχοῦσιν ἔδοξε	παντάπασιν	ἀκατάληπτα εἶναι, πλὴν αὐτοῖς γε
[5, 30]	φίλοις, οἰκείοις, οἰκέταις; Εἰ πρὸς	πάντας	σοι μέχρι νῦν ἐστι τό·
[5, 30]	καὶ τῇ τοῦ ἀνθρώπου καὶ	παντὸς	λογικοῦ ζῴου ψυχῇ· τὸ μὴ
[5, 0]	γαλήνῃ εἶναι. Ἄξιον ἑαυτὸν κρῖνε	παντὸς	λόγου καὶ ἔργου τοῦ κατὰ
[5, 30]	οὐσίας διήκοντα λόγον καὶ διὰ	παντὸς	τοῦ αἰῶνος κατὰ περιόδους τεταγμένας
[5, 0]	τοιοῦτον σῶμα συμπληροῦται, οὕτως ἐκ	πάντων	τῶν αἰτίων ἡ εἱμαρμένη τοιαύτη
[5, 0]	ἐστὶ μία καὶ ὥσπερ ἐκ	πάντων	τῶν σωμάτων ὁ κόσμος τοιοῦτον
[5, 0]	τοῦτο οὐ πρόχειρος, ἀλλὰ μέντοι	παῤ	ἑαυτῷ ὡς περὶ χρεώστου διανοεῖται
[5, 10]	νῦν χρῶμαι τῇ ἐμαυτοῦ ψυχῇ;	Παῤ	ἕκαστα τοῦτο ἐπανερωτᾶν ἑαυτὸν καὶ
[5, 30]	ἀφ αἵματος, τὸ δὲ εὐδοκιμεῖν	παρὰ	τοιούτοις κενόν; Τί οὖν; Περιμένειν
[5, 10]	ὅτι ἔξεστί μοι μηδὲν πράσσειν	παρὰ	τὸν ἐμὸν θεὸν καὶ δαίμονα·
[5, 0]	τὸ λεγόμενον, μὴ φοβοῦ, μὴ	παρὰ	τοῦτο παραλίπῃς τι ἔργον κοινωνικόν.
[5, 10]	οὐδεὶς γὰρ ὁ ἀναγκάσων τοῦτον	παραβῆναι.	Πρὸς τί ποτε ἄρα νῦν
[5, 0]	γὰρ ἐκεῖνοι λογικῇ τινι πιθανότητι	παράγονται.	Ἐὰν δὲ θελήσῃς συνεῖναι τί
[5, 0]	Ναί· ἀλλ αὐτὸ τοῦτο δεῖ	παρακολουθεῖν·	ἴδιον γάρ, φησί, τοῦ κοινωνικοῦ
[5, 0]	καὶ εὔρουν ἐν πᾶσι τῆς	παρακολουθητικῆς	καὶ ἐπιστημονικῆς δυνάμεως ἐνθυμηθῇς; ~Τὰ
[5, 0]	μὴ φοβοῦ, μὴ παρὰ τοῦτο	παραλίπῃς	τι ἔργον κοινωνικόν. Εὐχὴ Ἀθηναίων·
[5, 10]	οὐδ ἐπινοῶ. Τοὐναντίον γὰρ δεῖ	παραμυθούμενον	ἑαυτὸν περιμένειν τὴν φυσικὴν λύσιν
[5, 20]	Πολλάκις ἐνθυμοῦ τὸ τάχος τῆς	παραφορᾶς	καὶ ὑπεξαγωγῆς τῶν ὄντων τε
[5, 20]	σχεδὸν οὐδὲν ἑστὼς καὶ τὸ	πάρεγγυς·	τὸ δὲ ἄπειρον τοῦ τε
[5, 10]	πρὸς τρυφὴν ἢ δόξαν εὐκληρημάτων	παρεδεχόμεθα	ὡς ἱκνουμένως καὶ ἀστείως εἰρημένον.
[5, 30]	πόνων ὑπερεῖδες, πόσα δὲ ἔνδοξα	παρεῖδες,	εἰς ὅσους δὲ ἀγνώμονας εὐγνώμων
[5, 0]	κατὰ φύσιν καὶ μή σε	παρειπάτω	ἡ ἐπακολουθοῦσά τινων μέμψις ἢ
[5, 0]	λέγεις, τὸ δὲ νῦν λεγόμενον	παρεκδέχῃ·	διὰ τοῦτο ἔσῃ εἷς ἐκείνων
[5, 0]	Καὶ τοῦτο δὲ ἀσκητέον μὴ	παρενθυμουμένῳ	μηδὲ ἐμφιληδοῦντι τῇ νωθείᾳ. Ὁ
[5, 0]	μεγαλεῖον. Οὐκ αἰσθάνῃ πόσα ἤδη	παρέχεσθαι	δυνάμενος, ἐφ ὧν οὐδεμία ἀφυίας
[5, 10]	ἦν ὁ ἀπροσδεῆ τούτων ἑαυτὸν	παρεχόμενος,	οὐδ ἂν ὁ ἐλαττωτικὸς ἑαυτοῦ
[5, 0]	οὐ γὰρ πέφυκα. Ἐκεῖνα οὖν	παρέχου,	ἅπερ ὅλα ἐστὶν ἐπὶ σοί,
[5, 20]	βλάπτοντι τὴν πόλιν τί τὸ	παρορώμενον.	Πολλάκις ἐνθυμοῦ τὸ τάχος τῆς
[5, 20]	τὸ δὲ ἄπειρον τοῦ τε	παρῳχηκότος	καὶ μέλλοντος ἀχανές, ᾧ πάντα
[5, 10]	τοῖς Στωικοῖς δυσκατάληπτα δοκεῖ· καὶ	πᾶσα	ἡ ἡμετέρα συγκατάθεσις μεταπτώτη· ποῦ
[5, 0]	Ὡς εὔκολον ἀπώσασθαι καὶ ἀπαλεῖψαι	πᾶσαν	φαντασίαν {τὴν} ὀχληρὰν ἢ ἀνοίκειον
[5, 0]	ἢ ἀνοίκειον καὶ εὐθὺς ἐν	πάσῃ	γαλήνῃ εἶναι. Ἄξιον ἑαυτὸν κρῖνε
[5, 20]	οὐδὲ τὸν πολίτην βλάπτει. Ἐπὶ	πάσης	τῆς τοῦ βεβλάφθαι φαντασίας τοῦτον
[5, 0]	τὸ ἄπταιστον καὶ εὔρουν ἐν	πᾶσι	τῆς παρακολουθητικῆς καὶ ἐπιστημονικῆς δυνάμεως
[5, 20]	τίμα· ἔστι δὲ τοῦτο τὸ	πᾶσι	χρώμενον καὶ πάντα διέπον. Ὁμοίως
[5, 20]	οὕτως μέντοι ὡς μηδὲν κακὸν	πάσχων.	Καπνὸς καὶ ἀπέρχομαι· τί αὐτὸ
[5, 0]	οὗ καὶ τὸ σπερμάτιον ὁ	πατήρ	μου συνέλεξε καὶ τὸ αἱμάτιον
[5, 0]	καὶ ἀρδεύομαι· ὃ φέρει με	πατοῦντα	καὶ εἰς τοσαῦτα ἀποχρώμενον ἑαυτῷ.
[5, 0]	ἀρούρας τῆς Ἀθηναίων καὶ τῶν	πεδίων.	Ἤτοι οὐ δεῖ εὔχεσθαι ἢ
[5, 0]	Οὕτως γὰρ οὐδὲν ἐπιδείξῃ τὸ	πειθαρχεῖν	τῷ λόγῳ, ἀλλὰ προσαναπαύσῃ αὐτῷ.
[5, 20]	τὴν αἴσθησιν φυσικὴν οὖσαν οὐ	πειρατέον	ἀντιβαίνειν, τὴν δὲ ὑπόληψιν τὴν
[5, 20]	περιγραφέτω αὑτὸ καὶ περιοριζέτω τὰς	πείσεις	ἐκείνας ἐν τοῖς μορίοις. Ὅταν
[5, 0]	οὖν γέγονας, ὅλως δὲ πρὸς	πεῖσιν,	οὐ πρὸς ἐνέργειαν; Οὐ βλέπεις
[5, 10]	οὕτως φάναι, κἂν κατὰ περιόδους	πεπερασμένας	ὁ κόσμος διοικῆται. Ὁ λόγος
[5, 30]	~Ὁ τοῦ ὅλου νοῦς κοινωνικός.	Πεποίηκε	γοῦν τὰ χείρω τῶν κρειττόνων
[5, 0]	τρόπον τινὰ οὐδὲ οἶδεν ὃ	πεποίηκεν,	ἀλλὰ ὅμοιός ἐστιν ἀμπέλῳ βότρυν
[5, 0]	χρεώστου διανοεῖται καὶ οἶδεν ὃ	πεποίηκεν.	Ὁ δέ τις τρόπον τινὰ
[5, 0]	ἢ λόγος, ἀλλά, εἰ καλὸν	πεπρᾶχθαι	ἢ εἰρῆσθαι, μὴ σεαυτὸν ἀπαξίου.
[5, 0]	σὺ μὴ περιβλέπου, ἀλλ εὐθεῖαν	πέραινε	ἀκολουθῶν τῇ φύσει τῇ ἰδίᾳ
[5, 20]	τὴν δὲ ὑπόληψιν τὴν ὡς	περὶ	ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ μὴ προστιθέτω
[5, 0]	τίς ἐστιν, ὅταν τι δεξιὸν	περί	τινα πράξῃ, πρόχειρος καὶ λογίσασθαι
[5, 0]	ἀλλὰ μέντοι παῤ ἑαυτῷ ὡς	περὶ	χρεώστου διανοεῖται καὶ οἶδεν ὃ
[5, 0]	ὁρμῇ χρῶνται· ἃ σὺ μὴ	περιβλέπου,	ἀλλ εὐθεῖαν πέραινε ἀκολουθῶν τῇ
[5, 20]	κινήσεως καὶ μὴ συγκιρνάσθω, ἀλλὰ	περιγραφέτω	αὑτὸ καὶ περιοριζέτω τὰς πείσεις
[5, 30]	παρὰ τοιούτοις κενόν; Τί οὖν;	Περιμένειν	ἵλεων τὴν εἴτε σβέσιν εἴτε
[5, 10]	Τοὐναντίον γὰρ δεῖ παραμυθούμενον ἑαυτὸν	περιμένειν	τὴν φυσικὴν λύσιν καὶ μὴ
[5, 10]	κωλύει οὕτως φάναι, κἂν κατὰ	περιόδους	πεπερασμένας ὁ κόσμος διοικῆται. Ὁ
[5, 30]	διὰ παντὸς τοῦ αἰῶνος κατὰ	περιόδους	τεταγμένας οἰκονομοῦντα τὸ πᾶν. Ὅσον
[5, 20]	συγκιρνάσθω, ἀλλὰ περιγραφέτω αὑτὸ καὶ	περιοριζέτω	τὰς πείσεις ἐκείνας ἐν τοῖς
[5, 30]	ταῦτα ἦν; Ναί· ἀλλὰ τούτοις	περισπούδαστα.	διὰ τοῦτ οὖν καὶ σὺ
[5, 20]	τὴν ὑπεξαίρεσιν καὶ τὴν περιτροπήν.	Περιτρέπει	γὰρ καὶ μεθίστησι πᾶν τὸ
[5, 20]	διὰ τὴν ὑπεξαίρεσιν καὶ τὴν	περιτροπήν.	Περιτρέπει γὰρ καὶ μεθίστησι πᾶν
[5, 0]	σωμάτιον καταιτιᾶσθαι καὶ ἀρεσκεύεσθαι καὶ	περπερεύεσθαι	καὶ τοσαῦτα ῥιπτάζεσθαι τῇ ψυχῇ
[5, 0]	διὰ τῶν κατὰ φύσιν, μέχρι	πεσὼν	ἀναπαύσωμαι ἐναποπνεύσας μὲν τούτῳ, ἐξ
[5, 0]	ἐξ οὗ καθ ἡμέραν ἀναπνέω,	πεσὼν	δὲ ἐπὶ τοῦτο, ἐξ οὗ
[5, 0]	οὐκ ἔχεις εἰπεῖν· οὐ γὰρ	πέφυκα.	Ἐκεῖνα οὖν παρέχου, ἅπερ ὅλα
[5, 10]	οὐδενὶ συμβαίνει ὃ οὐχὶ ἐκεῖνο	πέφυκε	φέρειν. Ἄλλῳ τὰ αὐτὰ συμβαίνει
[5, 0]	εἰς ἕκαστον ἧκον αἴτιόν ἐστι.	Πηροῦται	γὰρ τὸ ὁλόκληρον, ἐὰν καὶ
[5, 0]	τῶν ὅλων φύσις νόσον ἢ	πήρωσιν	ἢ ἀποβολὴν ἢ ἄλλο τι
[5, 0]	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι λογικῇ τινι	πιθανότητι	παράγονται. Ἐὰν δὲ θελήσῃς συνεῖναι
[5, 0]	μέντοι καὶ τοῦ ἐσθίειν καὶ	πίνειν,	καὶ ὅμως σὺ ὑπὲρ τὰ
[5, 30]	φιλόνεικα, γελῶντα εἶτα εὐθὺς κλαίοντα.	Πίστις	δὲ καὶ Αἰδὼς καὶ Δίκη
[5, 0]	καὶ ἀσμενίζειν, εἰ σοὶ› τὰ	πλείω	ἀνθρωπικώτερα, καὶ φιλεῖν τοῦτο, ἐφ
[5, 10]	ἀγαθὰ ἦν. Νῦν δ, ὅσῳπερ	πλείω	τις ἀφαιρῶν ἑαυτοῦ τούτων ἢ
[5, 20]	καὶ δύναται συννοεῖν ἐφιστάνων τί	πλημμελεῖ.	Εὖ σοι γένοιτο· τοιγαροῦν καὶ
[5, 10]	τυχοῦσιν ἔδοξε παντάπασιν ἀκατάληπτα εἶναι,	πλὴν	αὐτοῖς γε τοῖς Στωικοῖς δυσκατάληπτα
[5, 30]	οἷα ἤρκεσας ὑπομεῖναι καὶ ὅτι	πλήρης	ἤδη σοι ἡ ἱστορία τοῦ
[5, 10]	ἀπηξιοῦτο, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ	πλούτου	καὶ τῶν πρὸς τρυφὴν ἢ
[5, 30]	ὅρων τοῦ κρεᾳδίου καὶ τοῦ	πνευματίου,	ταῦτα μεμνῆσθαι μήτε σὰ ὄντα
[5, 0]	τεχνῖται λέγουσι, συναρμόζοντας ἀλλήλοις τῇ	ποιᾷ	συνθέσει. Ὅλως γὰρ ἁρμονία ἐστὶ
[5, 10]	κριμάτων καταξιώσῃ ἑαυτήν, τοιαῦτα ἑαυτῇ	ποιεῖ	τὰ προσυφεστῶτα. ~Καθ ἕτερον μὲν
[5, 20]	ἐλεύθερος καὶ οὐδείς με κωλύσει	ποιεῖν	ἃ θέλω· θέλω δὲ ἃ›
[5, 30]	καὶ εὐφημεῖν, ἀνθρώπους δὲ εὖ	ποιεῖν	καὶ ἀνέχεσθαι αὐτῶν καὶ ἀπέχεσθαι·
[5, 0]	σὺ οὐ θέλεις τὰ ἀνθρωπικὰ	ποιεῖν·	οὐ τρέχεις ἐπὶ τὸ κατὰ
[5, 10]	τοὺς φαύλους μὴ τοιαῦτά τινα	ποιεῖν.	Οὐδὲν οὐδενὶ συμβαίνει ὃ οὐχὶ
[5, 0]	δυσκολαίνω, εἰ πορεύομαι ἐπὶ τὸ	ποιεῖν	ὧν ἕνεκεν γέγονα καὶ ὧν
[5, 0]	μέλι ποιήσασα, ἄνθρωπος δ εὖ	ποιήσας	οὐκ ἐπίσταται, ἀλλὰ μεταβαίνει ἐφ
[5, 0]	δραμών, κύων ἰχνεύσας, μέλισσα μέλι	ποιήσασα,	ἄνθρωπος δ εὖ ποιήσας οὐκ
[5, 20]	τῷ ὀζοστόμῳ ὀργίζῃ; Τί σοι	ποιήσει;	Τοιοῦτον στόμα ἔχει, τοιαύτας μάλας
[5, 20]	οἰκειότατον ἄνθρωπος, καθ ὅσον εὖ	ποιητέον	αὐτοὺς καὶ ἀνεκτέον· καθ ὅσον
[5, 20]	ψυχὴν ἀρεσκομένην μὲν τοῖς ἀπονεμομένοις,	ποιοῦσαν	δὲ ὅσα βούλεται ὁ δαίμων,
[5, 0]	ἀράχνας, τὰς μελίσσας τὸ ἴδιον	ποιούσας,	τὸ καθ αὑτὰς συγκοσμούσας κόσμον;
[5, 0]	τοῖς τρόπον τινὰ ἀπαρακολουθήτως αὐτὸ	ποιοῦσι.	Ναί· ἀλλ αὐτὸ τοῦτο δεῖ
[5, 20]	ὑπὸ τούτου διοικεῖται. Ὂ τῇ	πόλει	οὐκ ἔστι βλαβερόν, οὐδὲ τὸν
[5, 20]	ἀλλὰ δεικτέον› τῷ βλάπτοντι τὴν	πόλιν	τί τὸ παρορώμενον. Πολλάκις ἐνθυμοῦ
[5, 20]	ἐγὼ βέβλαμμαι· εἰ δὲ ἡ	πόλις	βλάπτεται, οὐκ ὀργιστέον, ἀλλὰ δεικτέον›
[5, 20]	ἔπαγε τὸν κανόνα· εἰ ἡ	πόλις	ὑπὸ τούτου μὴ βλάπτεται, οὐδὲ
[5, 20]	οὐκ ἔστι βλαβερόν, οὐδὲ τὸν	πολίτην	βλάπτει. Ἐπὶ πάσης τῆς τοῦ
[5, 0]	ἐκεῖνα ἃ› ὁ Ἀσκληπιὸς συντάττει.	Πολλὰ	γοῦν καὶ ἐν ἐκείνοις ἐστὶ
[5, 0]	ἔχουσι θαυμάσαι· ἔστω, ἀλλὰ ἕτερα	πολλά,	ἐφ ὧν οὐκ ἔχεις εἰπεῖν·
[5, 20]	τὴν πόλιν τί τὸ παρορώμενον.	Πολλάκις	ἐνθυμοῦ τὸ τάχος τῆς παραφορᾶς
[5, 10]	μᾶλλον ἀγαθός ἐστιν. Οἷα ἂν	πολλάκις	φαντασθῇς, τοιαύτη σοι ἔσται ἡ
[5, 10]	κωμικοῦ εἰρημένον. Οὕτως καὶ οἱ	πολλοὶ	φαντάζονται τὴν διαφοράν· οὐ γὰρ
[5, 10]	Ὁποῖά τινά ἐστι τὰ τοῖς	πολλοῖς	δοκοῦντα ἀγαθά, κἂν ἐντεῦθεν λάβοις.
[5, 10]	ἐφαρμόσει. Τὰ δέ γε τοῖς	πολλοῖς	φαινόμενα ἀγαθὰ προεπινοήσας τις ἐξακούσεται
[5, 30]	Τὰ δὲ ἐν τῷ βίῳ	πολυτίμητα	κενὰ καὶ σαπρὰ καὶ μικρά·
[5, 30]	καὶ πόσων μὲν ἡδονῶν καὶ	πόνων	ὑπερεῖδες, πόσα δὲ ἔνδοξα παρεῖδες,
[5, 0]	δὲ ἀμφοτέρων τούτων ἡ ὁδός.	Πορεύομαι	διὰ τῶν κατὰ φύσιν, μέχρι
[5, 0]	ἐγείρομαι· ἔτι οὖν δυσκολαίνω, εἰ	πορεύομαι	ἐπὶ τὸ ποιεῖν ὧν ἕνεκεν
[5, 20]	χρεία ὀργῆς. Οὔτε τραγῳδὸς οὔτε	πόρνη.	Ὡς ἐξελθὼν ζῆν διανοῇ, οὕτως
[5, 10]	δυνάμενα ἐν κτήσει κιναίδου ἢ	πόρνης	ἢ λῃστοῦ εἶναι. μετὰ τοῦτο
[5, 30]	μὲν ἡδονῶν καὶ πόνων ὑπερεῖδες,	πόσα	δὲ ἔνδοξα παρεῖδες, εἰς ὅσους
[5, 0]	ἀφλύαρον, τὸ μεγαλεῖον. Οὐκ αἰσθάνῃ	πόσα	ἤδη παρέχεσθαι δυνάμενος, ἐφ ὧν
[5, 30]	καὶ τελεία ἡ λειτουργία καὶ	πόσα	ὦπται καλὰ καὶ πόσων μὲν
[5, 20]	ἀφώρισται, καὶ τῆς εἱμαρμένης, ἧς	πόστον	εἶ μέρος; Ἄλλος ἁμαρτάνει. Τί
[5, 30]	καὶ πόσα ὦπται καλὰ καὶ	πόσων	μὲν ἡδονῶν καὶ πόνων ὑπερεῖδες,
[5, 20]	Ἣ τε γὰρ οὐσία οἷον	ποταμὸς	ἐν διηνεκεῖ ῥύσει καὶ αἱ
[5, 10]	ἀναγκάσων τοῦτον παραβῆναι. Πρὸς τί	ποτε	ἄρα νῦν χρῶμαι τῇ ἐμαυτοῦ
[5, 10]	κινήσεως καὶ τῶν κινουμένων τί	ποτέ	ἐστι τὸ ἐκτιμηθῆναι ἢ τὸ
[5, 0]	Ἐὰν δὲ θελήσῃς συνεῖναι τί	ποτέ	ἐστι τὸ λεγόμενον, μὴ φοβοῦ,
[5, 30]	καὶ σὺ μωρὸς γένῃ; Ἐγενόμην	ποτέ,	ὁπουδήποτε καταληφθείς, εὔμοιρος ἄνθρωπος. Τὸ
[5, 10]	πᾶσα ἡ ἡμετέρα συγκατάθεσις μεταπτώτη·	ποῦ	γὰρ ὁ ἀμετάπτωτος; Μέτιθι τοίνυν
[5, 20]	Καπνὸς καὶ ἀπέρχομαι· τί αὐτὸ	πρᾶγμα	δοκεῖς; Μέχρι δέ με τοιοῦτον
[5, 10]	ἀρέσκειαν ἰσχυροτέρας εἶναι φρονήσεως Τὰ	πράγματα	αὐτὰ οὐδ ὁπωστιοῦν ψυχῆς ἅπτεται
[5, 10]	ἐπιστημονικῆς δυνάμεως ἐνθυμηθῇς; ~Τὰ μὲν	πράγματα	ἐν τοιαύτῃ τρόπον τινὰ ἐγκαλύψει
[5, 30]	ἐν τῇ δικαϊκῇ διαθέσει καὶ	πράξει	ἔχειν τὸ ἀγαθὸν καὶ ἐνταῦθα
[5, 30]	τροπαὶ ψυχῆς, ἀγαθαὶ ὁρμαί, ἀγαθαὶ	πράξεις.
[5, 0]	διαφέρονται· σοὶ δὲ αἱ κοινωνικαὶ	πράξεις	εὐτελέστεραι φαίνονται καὶ ἥσσονος σπουδῆς
[5, 10]	τέλος, καθὸ κατορθώσεις αἱ τοιαῦται	πράξεις	ὀνομάζονται τὴν ὀρθότητα τῆς ὁδοῦ
[5, 0]	ἀρκοῦντα προχωρεῖς, ἐν δὲ ταῖς	πράξεσιν	οὐκ ἔτι, ἀλλ ἐντὸς τοῦ
[5, 0]	ὅταν τι δεξιὸν περί τινα	πράξῃ,	πρόχειρος καὶ λογίσασθαι αὐτῷ τὴν
[5, 0]	τὸ ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν ἕκαστα	πράσσειν,	ἀλλὰ ἐκκρουσθέντα πάλιν ἐπανιέναι καὶ
[5, 30]	γε καὶ ὁδῷ ὑπολαμβάνειν καὶ	πράσσειν.	Δύο ταῦτα κοινὰ τῇ τε
[5, 20]	καὶ πράσσω, ὅ με νῦν	πράσσειν	θέλει ἡ ἐμὴ φύσις. Τὸ
[5, 10]	δέ, ὅτι ἔξεστί μοι μηδὲν	πράσσειν	παρὰ τὸν ἐμὸν θεὸν καὶ
[5, 20]	ἔχειν ἡ κοινὴ φύσις, καὶ	πράσσω,	ὅ με νῦν πράσσειν θέλει
[5, 0]	πως εἶχεν, ἄνωθεν ἐκ τῶν	πρεσβυτάτων	αἰτίων συγκλωθόμενον· καθ ἕτερον δέ,
[5, 20]	διάνοια εἰς τὸ προηγούμενον καὶ	πρὸ	ἔργου γίνεται τὸ τοῦ ἔργου
[5, 20]	τοῦ ἔργου τούτου ἐφεκτικὸν καὶ	πρὸ	ὁδοῦ τὸ τῆς ὁδοῦ ταύτης
[5, 10]	ἀγαθὰ ὑποληπτέον τὰ τοιαῦτα, ὧν	προεπινοηθέντων	οἰκείως ἂν ἐπιφέροιτο τὸ τὸν
[5, 10]	δικαιοσύνην, ἀνδρείαν, οὐκ ἂν ταῦτα	προεπινοήσας	ἔτι ἀκοῦσαι δυνηθείη τό· ὑπὸ
[5, 10]	γε τοῖς πολλοῖς φαινόμενα ἀγαθὰ	προεπινοήσας	τις ἐξακούσεται καὶ ῥᾳδίως δέξεται
[5, 0]	ἕνεκεν γέγονα καὶ ὧν χάριν	προῆγμαι	εἰς τὸν κόσμον; Ἢ ἐπὶ
[5, 20]	κώλυμα ἡ διάνοια εἰς τὸ	προηγούμενον	καὶ πρὸ ἔργου γίνεται τὸ
[5, 10]	ὡς ἱκνουμένως καὶ ἀστείως εἰρημένον.	Πρόιθι	οὖν καὶ ἐρώτα, εἰ τιμητέον
[5, 10]	ἀρχῆς, ὁδεύουσι δὲ εἰς τὸ	προκείμενον	τέλος, καθὸ κατορθώσεις αἱ τοιαῦται
[5, 0]	θέλουσι μᾶλλον ἢ ταῦτα συναύξειν,	πρὸς	ἃ διαφέρονται· σοὶ δὲ αἱ
[5, 0]	ὅλως δὲ πρὸς πεῖσιν, οὐ	πρὸς	ἐνέργειαν; Οὐ βλέπεις τὰ φυτάρια,
[5, 0]	ὡς ἄλλος πρὸς κατάπλασμα, ὡς	πρὸς	καταιόνησιν. Οὕτως γὰρ οὐδὲν ἐπιδείξῃ
[5, 0]	καὶ τὸ ᾠόν, ὡς ἄλλος	πρὸς	κατάπλασμα, ὡς πρὸς καταιόνησιν. Οὕτως
[5, 10]	λογικοῦ ζῴου κοινωνία. Ὅτι γὰρ	πρὸς	κοινωνίαν γεγόναμεν, πάλαι δέδεικται· ἢ
[5, 20]	ὡς ἐν σώματι ἡνωμένῳ, τότε	πρὸς	μὲν τὴν αἴσθησιν φυσικὴν οὖσαν
[5, 0]	αὐτῷ τὴν χάριν. Ὁ δὲ	πρὸς	μὲν τοῦτο οὐ πρόχειρος, ἀλλὰ
[5, 10]	ἕκαστον κατεσκεύασται, πρὸς τοῦτο κατεσκεύασται·	πρὸς	ὃ δὲ κατεσκεύασται, πρὸς τοῦτο
[5, 10]	δὲ κατεσκεύασται, πρὸς τοῦτο φέρεται·	πρὸς	ὃ φέρεται δέ, ἐν τούτῳ
[5, 30]	Αἰδὼς καὶ Δίκη καὶ Ἀλήθεια	πρὸς	Ὄλυμπον ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης. Τί
[5, 0]	ὃ ἐπανέρχῃ, καὶ μὴ ὡς	πρὸς	παιδαγωγὸν τὴν φιλοσοφίαν ἐπανιέναι, ἀλλ
[5, 30]	τροφεῦσι, φίλοις, οἰκείοις, οἰκέταις; Εἰ	πρὸς	πάντας σοι μέχρι νῦν ἐστι
[5, 0]	ἥδεσθαι οὖν γέγονας, ὅλως δὲ	πρὸς	πεῖσιν, οὐ πρὸς ἐνέργειαν; Οὐ
[5, 0]	ἐγίνετο καὶ σοὶ συνετάττετο καὶ	πρὸς	σέ πως εἶχεν, ἄνωθεν ἐκ
[5, 10]	γὰρ ὁ ἀναγκάσων τοῦτον παραβῆναι.	Πρὸς	τί ποτε ἄρα νῦν χρῶμαι
[5, 0]	ἐμαυτὸν θάλπω; Ἀλλὰ τοῦτο ἥδιον.	Πρὸς	τὸ ἥδεσθαι οὖν γέγονας, ὅλως
[5, 0]	ἐπανιέναι, ἀλλ ὡς οἱ ὀφθαλμιῶντες	πρὸς	τὸ σπογγάριον καὶ τὸ ᾠόν,
[5, 10]	ὅτι οὗπερ ἕνεκεν ἕκαστον κατεσκεύασται,	πρὸς	τοῦτο κατεσκεύασται· πρὸς ὃ δὲ
[5, 10]	κατεσκεύασται· πρὸς ὃ δὲ κατεσκεύασται,	πρὸς	τοῦτο φέρεται· πρὸς ὃ φέρεται
[5, 10]	ἐπὶ τοῦ πλούτου καὶ τῶν	πρὸς	τρυφὴν ἢ δόξαν εὐκληρημάτων παρεδεχόμεθα
[5, 10]	ψυχῆς ἅπτεται οὐδὲ ἔχει εἴσοδον	πρὸς	ψυχὴν οὐδὲ τρέψαι οὐδὲ κινῆσαι
[5, 10]	τῇ διατριβῇ, ἀλλὰ τούτοις μόνοις	προσαναπαύεσθαι·	ἑνὶ μὲν τῷ, ὅτι οὐδὲν
[5, 0]	τὸ πειθαρχεῖν τῷ λόγῳ, ἀλλὰ	προσαναπαύσῃ	αὐτῷ. Μέμνησο δὲ ὅτι φιλοσοφία
[5, 10]	γὰρ ἂν τοῦτο μὲν {οὐ}	προσέκοπτε	καὶ ἀπηξιοῦτο, τὸ δὲ ἐπὶ
[5, 30]	εἰς ὁμόνοιαν ἀλλήλων συνήγαγεν. Πῶς	προσενήνεξαι	μέχρι νῦν θεοῖς, γονεῦσιν, ἀδελφῷ,
[5, 0]	βότρυν ἐνεγκούσῃ καὶ μηδὲν ἄλλο	προσεπιζητούσῃ	μετὰ τὸ ἅπαξ τὸν ἴδιον
[5, 0]	κατὰ φύσιν. Τί γὰρ τούτων	προσηνέστερον;	Ἡ γὰρ ἡδονὴ οὐχὶ διὰ
[5, 0]	τοῦτο σφάλλει; Ἀλλὰ θέασαι, εἰ	προσηνέστερον	μεγαλοψυχία, ἐλευθερία, ἁπλότης, εὐγνωμοσύνη, ὁσιότης.
[5, 0]	ὁσιότης. Αὐτῆς γὰρ φρονήσεως τί	προσηνέστερον,	ὅταν τὸ ἄπταιστον καὶ εὔρουν
[5, 0]	τὸ δοξάριον. Καὶ οὗτοι, ὅταν	προσπαθῶσιν,	οὔτε φαγεῖν οὔτε κοιμηθῆναι θέλουσι
[5, 20]	βούλεται ὁ δαίμων, ὃν ἑκάστῳ	προστάτην	καὶ ἡγεμόνα ὁ Ζεὺς ἔδωκεν,
[5, 20]	περὶ ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ μὴ	προστιθέτω	τὸ ἡγεμονικὸν ἐξ ἑαυτοῦ. Συζῆν
[5, 10]	ἑαυτήν, τοιαῦτα ἑαυτῇ ποιεῖ τὰ	προσυφεστῶτα.	~Καθ ἕτερον μὲν λόγον ἡμῖν
[5, 0]	τοῦτο ἔσῃ εἷς ἐκείνων ὧν	πρότερον	ἐπεμνήσθην· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι λογικῇ
[5, 0]	ὧν οὐδεμία ἀφυίας καὶ ἀνεπιτηδειότητος	πρόφασις,	ὅμως ἔτι κάτω μένεις ἑκών;
[5, 0]	~Ὄρθρου, ὅταν δυσόκνως ἐξεγείρῃ,	πρόχειρον	ἔστω ὅτι ἐπὶ ἀνθρώπου ἔργον
[5, 0]	δὲ πρὸς μὲν τοῦτο οὐ	πρόχειρος,	ἀλλὰ μέντοι παῤ ἑαυτῷ ὡς
[5, 0]	τι δεξιὸν περί τινα πράξῃ,	πρόχειρος	καὶ λογίσασθαι αὐτῷ τὴν χάριν.
[5, 0]	τὰ μέτρα, ὑπὲρ τὰ ἀρκοῦντα	προχωρεῖς,	ἐν δὲ ταῖς πράξεσιν οὐκ
[5, 0]	τοῖς τείχεσιν ἢ ἐν ταῖς	πυραμίσι	συμβαίνειν οἱ τεχνῖται λέγουσι, συναρμόζοντας
[5, 0]	ἐνταῦθα τὸ συμβαῖνον ἑκάστῳ τέτακταί	πως	αὐτῷ ὡς› κατάλληλον εἰς τὴν
[5, 0]	σοὶ συνετάττετο καὶ πρὸς σέ	πως	εἶχεν, ἄνωθεν ἐκ τῶν πρεσβυτάτων
[5, 20]	μέλλοντος ἀχανές, ᾧ πάντα ἐναφανίζεται.	Πῶς	οὖν οὐ μωρὸς ὁ ἐν
[5, 30]	κρατιστεύοντα εἰς ὁμόνοιαν ἀλλήλων συνήγαγεν.	Πῶς	προσενήνεξαι μέχρι νῦν θεοῖς, γονεῦσιν,
[5, 30]	τὰ κρείττω ἀλλήλοις συνήρμοσεν. Ὁρᾷς	πῶς	ὑπέταξε, συνέταξε, καὶ τὸ κατ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/02/2010