Livre, pensées
[5, 0]	δεῖ καὶ ἀναπαύεσθαι. Δεῖ· φημὶ	κἀγώ·	ἔδωκε μέντοι καὶ τούτου μέτρα
[5, 10]	ἄπειρον. Κατὰ τοιαύτην δὲ μεταβολὴν	κἀγὼ	ὑπέστην καὶ οἱ ἐμὲ γεννήσαντες
[5, 10]	εἰσὶν ἑαυταῖς ἀρκούμεναι καὶ τοῖς	καθ	αὑτὰς ἔργοις. Ὁρμῶνται μὲν οὖν
[5, 0]	μελίσσας τὸ ἴδιον ποιούσας, τὸ	καθ	αὑτὰς συγκοσμούσας κόσμον; Ἔπειτα σὺ
[5, 0]	στέργειν χρὴ τὸ συμβαῖνόν σοι·	καθ	ἕνα μέν, ὅτι σοὶ ἐγίνετο
[5, 0]	ἐκ τῶν πρεσβυτάτων αἰτίων συγκλωθόμενον·	καθ	ἕτερον δέ, ὅτι τῷ τὸ
[5, 20]	τοιαῦτα ἑαυτῇ ποιεῖ τὰ προσυφεστῶτα.	~Καθ	ἕτερον μὲν λόγον ἡμῖν ἐστιν
[5, 0]	ἐναποπνεύσας μὲν τούτῳ, ἐξ οὗ	καθ	ἡμέραν ἀναπνέω, πεσὼν δὲ ἐπὶ
[5, 0]	γαλάκτιον ἡ τροφός· ἐξ οὗ	καθ	ἡμέραν τοσούτοις ἔτεσι βόσκομαι καὶ
[5, 20]	εὖ ποιητέον αὐτοὺς καὶ ἀνεκτέον·	καθ	ὅσον δὲ ἐνίστανταί τινες εἰς
[5, 20]	λόγον ἡμῖν ἐστιν οἰκειότατον ἄνθρωπος,	καθ	ὅσον εὖ ποιητέον αὐτοὺς καὶ
[5, 10]	τούτων τηρητέον ἀνθρώπῳ, ἃ ἀνθρώπῳ,	καθὸ	ἄνθρωπός ἐστιν, οὐκ ἐπιβάλλει. Οὐκ
[5, 10]	δὲ εἰς τὸ προκείμενον τέλος,	καθὸ	κατορθώσεις αἱ τοιαῦται πράξεις ὀνομάζονται
[5, 10]	οὖν καὶ ἐρώτα, εἰ τιμητέον	καὶ	ἀγαθὰ ὑποληπτέον τὰ τοιαῦτα, ὧν
[5, 20]	οἷον ποταμὸς ἐν διηνεκεῖ ῥύσει	καὶ	αἱ ἐνέργειαι ἐν συνεχέσι μεταβολαῖς
[5, 30]	εἶτα εὐθὺς κλαίοντα. Πίστις δὲ	καὶ	Αἰδὼς καὶ Δίκη καὶ Ἀλήθεια
[5, 10]	συμβέβηκεν, ἢ ἐπιδεικνύμενος μεγαλοφροσύνην, εὐσταθεῖ	καὶ	ἀκάκωτος μένει. Οὐ› δεινὸν οὖν
[5, 20]	τοῦ σύμπαντος αἰῶνος, οὗ βραχὺ	καὶ	ἀκαριαῖόν σοι διάστημα ἀφώρισται, καὶ
[5, 30]	δὲ καὶ Αἰδὼς καὶ Δίκη	καὶ	Ἀλήθεια πρὸς Ὄλυμπον ἀπὸ χθονὸς
[5, 30]	ἐγένου. Διὰ τί συγχέουσιν ἄτεχνοι	καὶ	ἀμαθεῖς ψυχαὶ ἔντεχνον καὶ ἐπιστήμονα;
[5, 0]	τὴν σὴν φύσιν· ἀλλὰ δεῖ	καὶ	ἀναπαύεσθαι. Δεῖ· φημὶ κἀγώ· ἔδωκε
[5, 20]	καθ ὅσον εὖ ποιητέον αὐτοὺς	καὶ	ἀνεκτέον· καθ ὅσον δὲ ἐνίστανταί
[5, 0]	δυνάμενος, ἐφ ὧν οὐδεμία ἀφυίας	καὶ	ἀνεπιτηδειότητος πρόφασις, ὅμως ἔτι κάτω
[5, 30]	εὐφημεῖν, ἀνθρώπους δὲ εὖ ποιεῖν	καὶ	ἀνέχεσθαι αὐτῶν καὶ ἀπέχεσθαι· ὅσα
[5, 0]	σπουδῆς ἄξιαι. Ὡς εὔκολον ἀπώσασθαι	καὶ	ἀπαλεῖψαι πᾶσαν φαντασίαν {τὴν} ὀχληρὰν
[5, 20]	ὡς μηδὲν κακὸν πάσχων. Καπνὸς	καὶ	ἀπέρχομαι· τί αὐτὸ πρᾶγμα δοκεῖς;
[5, 30]	εὖ ποιεῖν καὶ ἀνέχεσθαι αὐτῶν	καὶ	ἀπέχεσθαι· ὅσα δὲ ἐντὸς ὅρων
[5, 10]	ἂν τοῦτο μὲν {οὐ} προσέκοπτε	καὶ	ἀπηξιοῦτο, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ
[5, 30]	ὄνομα, τὸ δὲ ὄνομα ψόφος	καὶ	ἀπήχημα. Τὰ δὲ ἐν τῷ
[5, 0]	καθ ἡμέραν τοσούτοις ἔτεσι βόσκομαι	καὶ	ἀρδεύομαι· ὃ φέρει με πατοῦντα
[5, 10]	μένει. Οὐ› δεινὸν οὖν ἄγνοιαν	καὶ	ἀρέσκειαν ἰσχυροτέρας εἶναι φρονήσεως Τὰ
[5, 0]	κολακεύειν καὶ τὸ σωμάτιον καταιτιᾶσθαι	καὶ	ἀρεσκεύεσθαι καὶ περπερεύεσθαι καὶ τοσαῦτα
[5, 0]	τοῖς κατ αὐτὰς ἔργοις ἄλουτοι	καὶ	ἄσιτοι· σὺ τὴν φύσιν τὴν
[5, 0]	πράσσειν, ἀλλὰ ἐκκρουσθέντα πάλιν ἐπανιέναι	καὶ	ἀσμενίζειν, εἰ σοὶ› τὰ πλείω
[5, 10]	δόξαν εὐκληρημάτων παρεδεχόμεθα ὡς ἱκνουμένως	καὶ	ἀστείως εἰρημένον. Πρόιθι οὖν καὶ
[5, 10]	τούτων ἢ τοιούτων ἑτέρων ἢ	καὶ	ἀφαιρούμενός τι τούτων ἀνέχεται, τοσῷδε
[5, 0]	ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων.	Καὶ	γὰρ ἐκεῖ τὸ συνέταξε τοιοῦτόν
[5, 0]	εἷς ἐκείνων ὧν πρότερον ἐπεμνήσθην·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι λογικῇ τινι πιθανότητι
[5, 20]	δὲ τοῦτο τὸ ἐκείνῳ ὁμογενές.	Καὶ	γὰρ ἐπὶ σοῦ τὸ τοῖς
[5, 20]	καὶ ὑπεξαγωγῆς τῶν ὄντων τε	καὶ	γινομένων. Ἣ τε γὰρ οὐσία
[5, 0]	μένεις ἑκών; Ἢ καὶ γογγύζειν	καὶ	γλισχρεύεσθαι καὶ κολακεύειν καὶ τὸ
[5, 0]	ἔτι κάτω μένεις ἑκών; Ἢ	καὶ	γογγύζειν καὶ γλισχρεύεσθαι καὶ κολακεύειν
[5, 10]	πράσσειν παρὰ τὸν ἐμὸν θεὸν	καὶ	δαίμονα· οὐδεὶς γὰρ ὁ ἀναγκάσων
[5, 30]	ἐξαίσιον μήτε εἰπεῖν. Ἀναμιμνῄσκου δὲ	καὶ	δἰ οἵων διελήλυθας καὶ οἷα
[5, 30]	ὅλης τῆς οὐσίας διήκοντα λόγον	καὶ	διὰ παντὸς τοῦ αἰῶνος κατὰ
[5, 20]	τις ἐμποδισθείη ἄν, ὁρμῆς δὲ	καὶ	διαθέσεως οὐ γίνεται ἐμπόδια διὰ
[5, 30]	κλαίοντα. Πίστις δὲ καὶ Αἰδὼς	καὶ	Δίκη καὶ Ἀλήθεια πρὸς Ὄλυμπον
[5, 10]	ὑποκείμενα ὡς ὀλιγοχρόνια καὶ εὐτελῆ	καὶ	δυνάμενα ἐν κτήσει κιναίδου ἢ
[5, 20]	ὁ ἄνθρωπος λόγον ἔχει, φησί,	καὶ	δύναται συννοεῖν ἐφιστάνων τί πλημμελεῖ.
[5, 0]	δέ, εἰ ἄρα, ὡς βραδύτερος	καὶ	δυσπαρακολουθητότερος καταγινώσκεσθαι. Καὶ τοῦτο δὲ
[5, 10]	ἀνασχέσθαι, ἵνα μὴ λέγω, ὅτι	καὶ	ἑαυτόν τις μόγις ὑπομένει. Ἐν
[5, 0]	ἀρδεύομαι· ὃ φέρει με πατοῦντα	καὶ	εἰς τοσαῦτα ἀποχρώμενον ἑαυτῷ. Δριμύτητά
[5, 0]	δεῖ εὔχεσθαι ἢ οὕτως ἁπλῶς	καὶ	ἐλευθέρως. Ὁποῖόν τί ἐστι τὸ
[5, 0]	ὁ Ἀσκληπιὸς συντάττει. Πολλὰ γοῦν	καὶ	ἐν ἐκείνοις ἐστὶ τραχέα, ἀλλὰ
[5, 30]	καὶ πράξει ἔχειν τὸ ἀγαθὸν	καὶ	ἐνταῦθα τὴν ὄρεξιν ἀπολήγειν. Εἰ
[5, 0]	τοῦτο ὡς κατάλληλον εἰς ὑγίειαν,	καὶ	ἐνταῦθα τὸ συμβαῖνον ἑκάστῳ τέτακταί
[5, 10]	Παῤ ἕκαστα τοῦτο ἐπανερωτᾶν ἑαυτὸν	καὶ	ἐξετάζειν τί μοί ἐστι νῦν
[5, 10]	ὑπέστην καὶ οἱ ἐμὲ γεννήσαντες	καὶ	ἐπανιόντι εἰς ἄλλο ἄπειρον. Οὐδὲν
[5, 20]	σχετλιάζων ὡς ἔν τινι χρονίῳ	καὶ	ἐπὶ μακρὸν ἐνοχλήσαντι; Μέμνησο τῆς
[5, 30]	ἄτεχνοι καὶ ἀμαθεῖς ψυχαὶ ἔντεχνον	καὶ	ἐπιστήμονα; Τίς οὖν ψυχὴ ἔντεχνος
[5, 0]	εὔρουν ἐν πᾶσι τῆς παρακολουθητικῆς	καὶ	ἐπιστημονικῆς δυνάμεως ἐνθυμηθῇς; ~Τὰ μὲν
[5, 30]	ἐπιστήμονα; Τίς οὖν ψυχὴ ἔντεχνος	καὶ	ἐπιστήμων; Ἡ εἰδυῖα ἀρχὴν καὶ
[5, 0]	Ἄξιον ἑαυτὸν κρῖνε παντὸς λόγου	καὶ	ἔργου τοῦ κατὰ φύσιν καὶ
[5, 10]	καὶ ἀστείως εἰρημένον. Πρόιθι οὖν	καὶ	ἐρώτα, εἰ τιμητέον καὶ ἀγαθὰ
[5, 10]	ὅτι ὅπου ζῆν ἐστιν, ἐκεῖ	καὶ	εὖ ζῆν· ἐν αὐλῇ δὲ
[5, 10]	δὲ ζῆν ἐστιν· ἔστιν ἄρα	καὶ	εὖ ζῆν ἐν αὐλῇ. Καὶ
[5, 0]	φαντασίαν {τὴν} ὀχληρὰν ἢ ἀνοίκειον	καὶ	εὐθὺς ἐν πάσῃ γαλήνῃ εἶναι.
[5, 30]	Δύνασαι ἀεὶ εὐροεῖν, εἴ γε	καὶ	εὐοδεῖν, εἴ γε καὶ ὁδῷ
[5, 30]	ἑστῶτα, τὰ δὲ αἰσθητήρια ἀμυδρὰ	καὶ	εὐπαρατύπωτα, αὐτὸ δὲ τὸ ψυχάριον
[5, 0]	καὶ τὴν τοῦ Διὸς εὐοδίαν	καὶ	εὐπραγίαν. Οὐ γὰρ ἂν τοῦτό
[5, 0]	τί προσηνέστερον, ὅταν τὸ ἄπταιστον	καὶ	εὔρουν ἐν πᾶσι τῆς παρακολουθητικῆς
[5, 10]	αὐτὰ τὰ ὑποκείμενα ὡς ὀλιγοχρόνια	καὶ	εὐτελῆ καὶ δυνάμενα ἐν κτήσει
[5, 30]	ἄλλο ἢ θεοὺς μὲν σέβειν	καὶ	εὐφημεῖν, ἀνθρώπους δὲ εὖ ποιεῖν
[5, 10]	ὁ κόσμος διοικῆται. Ὁ λόγος	καὶ	ἡ λογικὴ τέχνη δυνάμεις εἰσὶν
[5, 20]	ὁ δαίμων, ὃν ἑκάστῳ προστάτην	καὶ	ἡγεμόνα ὁ Ζεὺς ἔδωκεν, ἀπόσπασμα
[5, 10]	μέρος τι τοῦ κόσμου μεταβαλεῖ	καὶ	ἤδη εἰς ἄπειρον. Κατὰ τοιαύτην
[5, 0]	αἱ κοινωνικαὶ πράξεις εὐτελέστεραι φαίνονται	καὶ	ἥσσονος σπουδῆς ἄξιαι. Ὡς εὔκολον
[5, 10]	φέρειν. Ἄλλῳ τὰ αὐτὰ συμβαίνει	καὶ	ἤτοι ἀγνοῶν ὅτι συμβέβηκεν, ἢ
[5, 30]	Ὅσον οὐδέπω σποδὸς ἢ σκελετὸς	καὶ	ἤτοι ὄνομα ἢ οὐδὲ ὄνομα,
[5, 0]	μὲν γὰρ ἴδιον ἡγεμονικὸν ἔχουσι	καὶ	ἰδίᾳ ὁρμῇ χρῶνται· ἃ σὺ
[5, 30]	ἀλλὰ βοηθεῖν μὲν κατὰ δύναμιν	καὶ	κατ ἀξίαν, κἂν εἰς τὰ
[5, 10]	οὐκ ἂν τὸ ὑπερφρονεῖν αὐτῶν	καὶ	κατεξανίστασθαι ἐπιβάλλον ἦν οὐδὲ ἐπαινετὸς
[5, 10]	κινῆσαι ψυχὴν δύναται, τρέπει δὲ	καὶ	κινεῖ αὐτὴ ἑαυτὴν μόνη καὶ
[5, 20]	ἃ› κατὰ φύσιν τοῦ λογικοῦ	καὶ	κοινωνικοῦ ζῴου. ~Ὁ τοῦ ὅλου
[5, 0]	Ἢ καὶ γογγύζειν καὶ γλισχρεύεσθαι	καὶ	κολακεύειν καὶ τὸ σωμάτιον καταιτιᾶσθαι
[5, 30]	κενὰ καὶ σαπρὰ καὶ μικρά·	καὶ	κυνίδια διαδακνόμενα καὶ παιδία φιλόνεικα,
[5, 20]	ἡ ἐμὴ φύσις. Τὸ ἡγεμονικὸν	καὶ	κυριεῦον τῆς ψυχῆς σου μέρος
[5, 0]	δεξιὸν περί τινα πράξῃ, πρόχειρος	καὶ	λογίσασθαι αὐτῷ τὴν χάριν. Ὁ
[5, 20]	δέ ἐστιν ὁ ἑκάστου νοῦς	καὶ	λόγος. Τῷ γράσωνι μήτι ὀργίζῃ,
[5, 20]	καὶ τὴν περιτροπήν. Περιτρέπει γὰρ	καὶ	μεθίστησι πᾶν τὸ τῆς ἐνεργείας
[5, 20]	δὲ ἄπειρον τοῦ τε παρῳχηκότος	καὶ	μέλλοντος ἀχανές, ᾧ πάντα ἐναφανίζεται.
[5, 10]	ἑαυτὸν περιμένειν τὴν φυσικὴν λύσιν	καὶ	μὴ ἀσχάλλειν τῇ διατριβῇ, ἀλλὰ
[5, 0]	καὶ ἔργου τοῦ κατὰ φύσιν	καὶ	μή σε παρειπάτω ἡ ἐπακολουθοῦσά
[5, 20]	σαρκὶ λείας ἢ τραχείας κινήσεως	καὶ	μὴ συγκιρνάσθω, ἀλλὰ περιγραφέτω αὑτὸ
[5, 0]	φιλεῖν τοῦτο, ἐφ ὃ ἐπανέρχῃ,	καὶ	μὴ ὡς πρὸς παιδαγωγὸν τὴν
[5, 0]	ὅμοιός ἐστιν ἀμπέλῳ βότρυν ἐνεγκούσῃ	καὶ	μηδὲν ἄλλο προσεπιζητούσῃ μετὰ τὸ
[5, 30]	βίῳ πολυτίμητα κενὰ καὶ σαπρὰ	καὶ	μικρά· καὶ κυνίδια διαδακνόμενα καὶ
[5, 0]	τὸ αἰσθάνεσθαι ὅτι κοινωνικῶς ἐνεργεῖ,	καὶ	νὴ Δία βούλεσθαι καὶ τὸν
[5, 0]	τῆς εὐοδίας καὶ τῆς συντελείας	καὶ	νὴ Δία τῆς συμμονῆς αὐτῆς
[5, 20]	τοῖς ἄλλοις χρώμενον τοῦτό ἐστι,	καὶ	ὁ σὸς βίος ὑπὸ τούτου
[5, 30]	γε καὶ εὐοδεῖν, εἴ γε	καὶ	ὁδῷ ὑπολαμβάνειν καὶ πράσσειν. Δύο
[5, 10]	τοιαύτην δὲ μεταβολὴν κἀγὼ ὑπέστην	καὶ	οἱ ἐμὲ γεννήσαντες καὶ ἐπανιόντι
[5, 10]	ὑπὸ τοῦ κωμικοῦ εἰρημένον. Οὕτως	καὶ	οἱ πολλοὶ φαντάζονται τὴν διαφοράν·
[5, 0]	συμπληροῦται. Νοοῦσι δὲ ὃ λέγω	καὶ	οἱ τέλεον ἰδιῶται· φασὶ γάρ·
[5, 30]	δὲ καὶ δἰ οἵων διελήλυθας	καὶ	οἷα ἤρκεσας ὑπομεῖναι καὶ ὅτι
[5, 0]	ἑαυτῷ ὡς περὶ χρεώστου διανοεῖται	καὶ	οἶδεν ὃ πεποίηκεν. Ὁ δέ
[5, 10]	καὶ κινεῖ αὐτὴ ἑαυτὴν μόνη	καὶ	οἵων ἂν κριμάτων καταξιώσῃ ἑαυτήν,
[5, 0]	καὶ τοῦ ἐσθίειν καὶ πίνειν,	καὶ	ὅμως σὺ ὑπὲρ τὰ μέτρα,
[5, 30]	διελήλυθας καὶ οἷα ἤρκεσας ὑπομεῖναι	καὶ	ὅτι πλήρης ἤδη σοι ἡ
[5, 0]	Πηροῦται γὰρ τὸ ὁλόκληρον, ἐὰν	καὶ	ὁτιοῦν διακόψῃ ς τῆς συναφείας
[5, 20]	εἰ γὰρ ἐπαΐ ει, θεραπεύσεις	καὶ	οὐ χρεία ὀργῆς. Οὔτε τραγῳδὸς
[5, 20]	τοιοῦτον οὐδὲν ἐξάγει, μένω ἐλεύθερος	καὶ	οὐδείς με κωλύσει ποιεῖν ἃ
[5, 0]	ἢ ὁ κενόδοξος τὸ δοξάριον.	Καὶ	οὗτοι, ὅταν προσπαθῶσιν, οὔτε φαγεῖν
[5, 0]	δοκούντων, οἷον ἡ σὴ ὑγίεια,	καὶ	οὕτως ἀσπάζου πᾶν τὸ γινόμενον,
[5, 30]	γε τὰ μὲν αἰσθητὰ εὐμετάβλητα	καὶ	οὐχ ἑστῶτα, τὰ δὲ αἰσθητήρια
[5, 30]	καὶ μικρά· καὶ κυνίδια διαδακνόμενα	καὶ	παιδία φιλόνεικα, γελῶντα εἶτα εὐθὺς
[5, 10]	εἰς μέρος τι τοῦ κόσμου	καὶ	πάλιν ἐκεῖνο εἰς ἕτερον μέρος
[5, 10]	καὶ εὖ ζῆν ἐν αὐλῇ.	Καὶ	πάλιν, ὅτι οὗπερ ἕνεκεν ἕκαστον
[5, 20]	δὲ τοῦτο τὸ πᾶσι χρώμενον	καὶ	πάντα διέπον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[5, 30]	θεοῦ καὶ τῇ τοῦ ἀνθρώπου	καὶ	παντὸς λογικοῦ ζῴου ψυχῇ· τὸ
[5, 10]	γε τοῖς Στωικοῖς δυσκατάληπτα δοκεῖ·	καὶ	πᾶσα ἡ ἡμετέρα συγκατάθεσις μεταπτώτη·
[5, 20]	μὴ συγκιρνάσθω, ἀλλὰ περιγραφέτω αὑτὸ	καὶ	περιοριζέτω τὰς πείσεις ἐκείνας ἐν
[5, 0]	τὸ σωμάτιον καταιτιᾶσθαι καὶ ἀρεσκεύεσθαι	καὶ	περπερεύεσθαι καὶ τοσαῦτα ῥιπτάζεσθαι τῇ
[5, 0]	ἔδωκε μέντοι καὶ τοῦ ἐσθίειν	καὶ	πίνειν, καὶ ὅμως σὺ ὑπὲρ
[5, 30]	καλὰ καὶ πόσων μὲν ἡδονῶν	καὶ	πόνων ὑπερεῖδες, πόσα δὲ ἔνδοξα
[5, 30]	βίου καὶ τελεία ἡ λειτουργία	καὶ	πόσα ὦπται καλὰ καὶ πόσων
[5, 30]	λειτουργία καὶ πόσα ὦπται καλὰ	καὶ	πόσων μὲν ἡδονῶν καὶ πόνων
[5, 30]	τὸ ἐν τῇ δικαϊκῇ διαθέσει	καὶ	πράξει ἔχειν τὸ ἀγαθὸν καὶ
[5, 30]	εἴ γε καὶ ὁδῷ ὑπολαμβάνειν	καὶ	πράσσειν. Δύο ταῦτα κοινὰ τῇ
[5, 20]	νῦν ἔχειν ἡ κοινὴ φύσις,	καὶ	πράσσω, ὅ με νῦν πράσσειν
[5, 20]	ἡ διάνοια εἰς τὸ προηγούμενον	καὶ	πρὸ ἔργου γίνεται τὸ τοῦ
[5, 20]	τὸ τοῦ ἔργου τούτου ἐφεκτικὸν	καὶ	πρὸ ὁδοῦ τὸ τῆς ὁδοῦ
[5, 0]	σοὶ ἐγίνετο καὶ σοὶ συνετάττετο	καὶ	πρὸς σέ πως εἶχεν, ἄνωθεν
[5, 10]	φαινόμενα ἀγαθὰ προεπινοήσας τις ἐξακούσεται	καὶ	ῥᾳδίως δέξεται ὡς οἰκείως ἐπιλεγόμενον
[5, 10]	ὑπομένει. Ἐν τοιούτῳ οὖν ζόφῳ	καὶ	ῥύπῳ καὶ τοσαύτῃ ῥύσει τῆς
[5, 30]	ἐν τῷ βίῳ πολυτίμητα κενὰ	καὶ	σαπρὰ καὶ μικρά· καὶ κυνίδια
[5, 0]	ἕνα μέν, ὅτι σοὶ ἐγίνετο	καὶ	σοὶ συνετάττετο καὶ πρὸς σέ
[5, 20]	πλημμελεῖ. Εὖ σοι γένοιτο· τοιγαροῦν	καὶ	σὺ λόγον ἔχεις, κίνησον λογικῇ
[5, 30]	τούτοις περισπούδαστα. διὰ τοῦτ οὖν	καὶ	σὺ μωρὸς γένῃ; Ἐγενόμην ποτέ,
[5, 30]	μεμνημένος ὅτι ῥόμβος, οὕτως οὖν	καὶ	σὺ› ὧδε. Ἐπεί τοι γίνῃ
[5, 0]	εἰς τὴν εἱμαρμένην. Οὕτως γὰρ	καὶ	συμβαίνειν αὐτὰ ἡμῖν λέγομεν ὡς
[5, 0]	ὁτιοῦν διακόψῃ ς τῆς συναφείας	καὶ	συνεχείας ὥσπερ τῶν μορίων, οὕτω
[5, 0]	Τοιοῦτόν τί σοι δοκείτω ἄνυσις	καὶ	συντέλεια τῶν τῇ κοινῇ φύσει
[5, 20]	τὰ αἴτια ἐν μυρίαις τροπαῖς	καὶ	σχεδὸν οὐδὲν ἑστὼς καὶ τὸ
[5, 20]	αἱ ἐνέργειαι ἐν συνεχέσι μεταβολαῖς	καὶ	τὰ αἴτια ἐν μυρίαις τροπαῖς
[5, 30]	τὸ κατ ἀξίαν ἀπένειμεν ἑκάστοις	καὶ	τὰ κρατιστεύοντα εἰς ὁμόνοιαν ἀλλήλων
[5, 30]	τὰ χείρω τῶν κρειττόνων ἕνεκεν	καὶ	τὰ κρείττω ἀλλήλοις συνήρμοσεν. Ὁρᾷς
[5, 30]	σοι ἡ ἱστορία τοῦ βίου	καὶ	τελεία ἡ λειτουργία καὶ πόσα
[5, 30]	καὶ ἐπιστήμων; Ἡ εἰδυῖα ἀρχὴν	καὶ	τέλος καὶ τὸν δἰ ὅλης
[5, 0]	ἀκολουθῶν τῇ φύσει τῇ ἰδίᾳ	καὶ	τῇ κοινῇ, μία δὲ ἀμφοτέρων
[5, 30]	κοινὰ τῇ τε τοῦ θεοῦ	καὶ	τῇ τοῦ ἀνθρώπου καὶ παντὸς
[5, 20]	γίνεται ἐμπόδια διὰ τὴν ὑπεξαίρεσιν	καὶ	τὴν περιτροπήν. Περιτρέπει γὰρ καὶ
[5, 0]	ἐπὶ τὴν τοῦ κόσμου ὑγίειαν	καὶ	τὴν τοῦ Διὸς εὐοδίαν καὶ
[5, 0]	γὰρ φιλεῖς ἑαυτόν, ἐπεί τοι	καὶ	τὴν φύσιν ἄν σου καὶ
[5, 20]	καὶ ἀκαριαῖόν σοι διάστημα ἀφώρισται,	καὶ	τῆς εἱμαρμένης, ἧς πόστον εἶ
[5, 10]	τε οὐσίας καὶ τοῦ χρόνου	καὶ	τῆς κινήσεως καὶ τῶν κινουμένων
[5, 0]	τὸ ὅλον διοικοῦντι τῆς εὐοδίας	καὶ	τῆς συντελείας καὶ νὴ Δία
[5, 10]	μορίῳ, ὃ δὴ ἡγεμονικὸν καλοῦσι,	καὶ	τίνος ἄρα νῦν ἔχω ψυχήν;
[5, 10]	τέλος, ἐκεῖ καὶ τὸ συμφέρον	καὶ	τὸ ἀγαθὸν ἑκάστου· τὸ ἄρα
[5, 0]	σπερμάτιον ὁ πατήρ μου συνέλεξε	καὶ	τὸ αἱμάτιον ἡ μήτηρ καὶ
[5, 0]	καὶ τὴν φύσιν ἄν σου	καὶ	τὸ βούλημα ταύτης ἐφίλεις. Ἄλλοι
[5, 0]	καὶ τὸ αἱμάτιον ἡ μήτηρ	καὶ	τὸ γαλάκτιον ἡ τροφός· ἐξ
[5, 30]	τὸ μὴ ἐμποδίζεσθαι ὑπ ἄλλου	καὶ	τὸ ἐν τῇ δικαϊκῇ διαθέσει
[5, 0]	νὴ Δία τῆς συμμονῆς αὐτῆς	καὶ	τὸ ἰδίᾳ εἰς ἕκαστον ἧκον
[5, 30]	συνήρμοσεν. Ὁρᾷς πῶς ὑπέταξε, συνέταξε,	καὶ	τὸ κατ ἀξίαν ἀπένειμεν ἑκάστοις
[5, 20]	τροπαῖς καὶ σχεδὸν οὐδὲν ἑστὼς	καὶ	τὸ πάρεγγυς· τὸ δὲ ἄπειρον
[5, 0]	δὲ ἐπὶ τοῦτο, ἐξ οὗ	καὶ	τὸ σπερμάτιον ὁ πατήρ μου
[5, 10]	ὅπου δὲ τὸ τέλος, ἐκεῖ	καὶ	τὸ συμφέρον καὶ τὸ ἀγαθὸν
[5, 0]	ψυχρολουσίαν ἢ ἀνυποδησίαν, τοιοῦτόν ἐστι	καὶ	τό· συνέταξε τούτῳ ἡ τῶν
[5, 0]	γογγύζειν καὶ γλισχρεύεσθαι καὶ κολακεύειν	καὶ	τὸ σωμάτιον καταιτιᾶσθαι καὶ ἀρεσκεύεσθαι
[5, 0]	οἱ ὀφθαλμιῶντες πρὸς τὸ σπογγάριον	καὶ	τὸ ᾠόν, ὡς ἄλλος πρὸς
[5, 10]	τέχνη δυνάμεις εἰσὶν ἑαυταῖς ἀρκούμεναι	καὶ	τοῖς καθ αὑτὰς ἔργοις. Ὁρμῶνται
[5, 30]	Ἡ εἰδυῖα ἀρχὴν καὶ τέλος	καὶ	τὸν δἰ ὅλης τῆς οὐσίας
[5, 0]	ἐνεργεῖ, καὶ νὴ Δία βούλεσθαι	καὶ	τὸν κοινωνὸν αἰσθέσθαι. Ἀληθὲς μέν
[5, 0]	καταιτιᾶσθαι καὶ ἀρεσκεύεσθαι καὶ περπερεύεσθαι	καὶ	τοσαῦτα ῥιπτάζεσθαι τῇ ψυχῇ διὰ
[5, 10]	τοιούτῳ οὖν ζόφῳ καὶ ῥύπῳ	καὶ	τοσαύτῃ ῥύσει τῆς τε οὐσίας
[5, 0]	μέτρα ἡ φύσις, ἔδωκε μέντοι	καὶ	τοῦ ἐσθίειν καὶ πίνειν, καὶ
[5, 20]	ἐὰν δὲ μὴ ἐπιτρέπωσι, τότε	καὶ	τοῦ ζῆν ἔξιθι, οὕτως μέντοι
[5, 30]	δὲ ἐντὸς ὅρων τοῦ κρεᾳδίου	καὶ	τοῦ πνευματίου, ταῦτα μεμνῆσθαι μήτε
[5, 20]	συμπάσης οὐσίας, ἧς ὀλίγιστον μετέχεις,	καὶ	τοῦ σύμπαντος αἰῶνος, οὗ βραχὺ
[5, 10]	συμβιούντων ἤθη, ὧν μόλις ἐστὶ	καὶ	τοῦ χαριεστάτου ἀνασχέσθαι, ἵνα μὴ
[5, 10]	τοσαύτῃ ῥύσει τῆς τε οὐσίας	καὶ	τοῦ χρόνου καὶ τῆς κινήσεως
[5, 0]	συμβαίνειν αὐτὰ ἡμῖν λέγομεν ὡς	καὶ	τοὺς τετραγώνους λίθους ἐν τοῖς
[5, 0]	ὡς βραδύτερος καὶ δυσπαρακολουθητότερος καταγινώσκεσθαι.	Καὶ	τοῦτο δὲ ἀσκητέον μὴ παρενθυμουμένῳ
[5, 0]	αὐτ” Οὐκοῦν τοῦτο τούτῳ ἐφέρετο	καὶ	τοῦτο τούτῳ συνετάττετο· δεχώμεθα οὖν
[5, 0]	Δεῖ· φημὶ κἀγώ· ἔδωκε μέντοι	καὶ	τούτου μέτρα ἡ φύσις, ἔδωκε
[5, 0]	ὅσον ἐπὶ σοί, ὅταν δυσαρεστῇς,	καὶ	τρόπον τινὰ ἀναιρεῖς. Μὴ σικχαίνειν
[5, 0]	ὥσπερ τῶν μορίων, οὕτω δὴ	καὶ	τῶν αἰτίων· διακόπτεις δέ, ὅσον
[5, 20]	καὶ πάντα διέπον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἐν σοὶ τὸ κράτιστον
[5, 10]	τοῦ χρόνου καὶ τῆς κινήσεως	καὶ	τῶν κινουμένων τί ποτέ ἐστι
[5, 0]	κατὰ τῆς ἀρούρας τῆς Ἀθηναίων	καὶ	τῶν πεδίων. Ἤτοι οὐ δεῖ
[5, 10]	τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ πλούτου	καὶ	τῶν πρὸς τρυφὴν ἢ δόξαν
[5, 10]	ἔχειν ὅποι χέσ” Ἐξ αἰτιώδους	καὶ	ὑλικοῦ συνέστηκα, οὐδέτερον δὲ τούτων
[5, 20]	ἐνθυμοῦ τὸ τάχος τῆς παραφορᾶς	καὶ	ὑπεξαγωγῆς τῶν ὄντων τε καὶ
[5, 0]	εἰ σοὶ› τὰ πλείω ἀνθρωπικώτερα,	καὶ	φιλεῖν τοῦτο, ἐφ ὃ ἐπανέρχῃ,
[5, 0]	τὸ ποιεῖν ὧν ἕνεκεν γέγονα	καὶ	ὧν χάριν προῆγμαι εἰς τὸν
[5, 0]	Ὅλως γὰρ ἁρμονία ἐστὶ μία	καὶ	ὥσπερ ἐκ πάντων τῶν σωμάτων
[5, 30]	μετάστασιν· ἕως δὲ ἐκείνης ὁ	καιρὸς	ἐφίσταται, τί ἀρκεῖ; Τί δὲ
[5, 30]	τὴν ὄρεξιν ἀπολήγειν. Εἰ μήτε	κακία	ἐστὶ τοῦτο ἐμὴ μήτε ἐνέργεια
[5, 30]	τοῦτο ἐμὴ μήτε ἐνέργεια κατὰ	κακίαν	ἐμὴν μήτε τὸ κοινὸν βλάπτεται,
[5, 30]	μὴ μέντοι βλάβην αὐτὸ φαντάζεσθαι·	κακὸν	γὰρ ἔθος. Ἀλλ ὡς ὁ
[5, 20]	ἔξιθι, οὕτως μέντοι ὡς μηδὲν	κακὸν	πάσχων. Καπνὸς καὶ ἀπέρχομαι· τί
[5, 20]	τὴν ὡς περὶ ἀγαθοῦ ἢ	κακοῦ	μὴ προστιθέτω τὸ ἡγεμονικὸν ἐξ
[5, 30]	ἡ λειτουργία καὶ πόσα ὦπται	καλὰ	καὶ πόσων μὲν ἡδονῶν καὶ
[5, 0]	μέμψις ἢ λόγος, ἀλλά, εἰ	καλὸν	πεπρᾶχθαι ἢ εἰρῆσθαι, μὴ σεαυτὸν
[5, 10]	τῷ μορίῳ, ὃ δὴ ἡγεμονικὸν	καλοῦσι,	καὶ τίνος ἄρα νῦν ἔχω
[5, 0]	οὕτως ἀσπάζου πᾶν τὸ γινόμενον,	κἂν	ἀπηνέστερον δοκῇ, διὰ τὸ ἐκεῖσε
[5, 30]	κατὰ δύναμιν καὶ κατ ἀξίαν,	κἂν	εἰς τὰ μέσα ἐλαττῶνται, μὴ
[5, 10]	τὰ τοῖς πολλοῖς δοκοῦντα ἀγαθά,	κἂν	ἐντεῦθεν λάβοις. Εἰ γάρ τις
[5, 10]	Οὐδὲν γὰρ κωλύει οὕτως φάναι,	κἂν	κατὰ περιόδους πεπερασμένας ὁ κόσμος
[5, 20]	βεβλάφθαι φαντασίας τοῦτον ἔπαγε τὸν	κανόνα·	εἰ ἡ πόλις ὑπὸ τούτου
[5, 20]	μέντοι ὡς μηδὲν κακὸν πάσχων.	Καπνὸς	καὶ ἀπέρχομαι· τί αὐτὸ πρᾶγμα
[5, 0]	μετὰ τὸ ἅπαξ τὸν ἴδιον	καρπὸν	ἐνηνοχέναι. Ἵππος δραμών, κύων ἰχνεύσας,
[5, 30]	πῶς ὑπέταξε, συνέταξε, καὶ τὸ	κατ	ἀξίαν ἀπένειμεν ἑκάστοις καὶ τὰ
[5, 30]	βοηθεῖν μὲν κατὰ δύναμιν καὶ	κατ	ἀξίαν, κἂν εἰς τὰ μέσα
[5, 0]	τέχνας ἑαυτῶν φιλοῦντες συγκατατήκονται τοῖς	κατ	αὐτὰς ἔργοις ἄλουτοι καὶ ἄσιτοι·
[5, 30]	φαντασίᾳ συναρπάζεσθαι, ἀλλὰ βοηθεῖν μὲν	κατὰ	δύναμιν καὶ κατ ἀξίαν, κἂν
[5, 0]	ὑπ αὐτῆς κατάλληλόν ἐστιν. Οὐκοῦν	κατὰ	δύο λόγους στέργειν χρὴ τὸ
[5, 30]	ἐστὶ τοῦτο ἐμὴ μήτε ἐνέργεια	κατὰ	κακίαν ἐμὴν μήτε τὸ κοινὸν
[5, 10]	Οὐκοῦν καταταχθήσεται πᾶν μέρος ἐμὸν	κατὰ	μεταβολὴν εἰς μέρος τι τοῦ
[5, 10]	γὰρ κωλύει οὕτως φάναι, κἂν	κατὰ	περιόδους πεπερασμένας ὁ κόσμος διοικῆται.
[5, 30]	καὶ διὰ παντὸς τοῦ αἰῶνος	κατὰ	περιόδους τεταγμένας οἰκονομοῦντα τὸ πᾶν.
[5, 20]	τοῖς μορίοις. Ὅταν δὲ ἀναδιδῶνται	κατὰ	τὴν ἑτέραν συμπάθειαν εἰς τὴν
[5, 0]	ποιεῖν· οὐ τρέχεις ἐπὶ τὸ	κατὰ	τὴν σὴν φύσιν· ἀλλὰ δεῖ
[5, 10]	οὐδὲν συμβήσεταί μοι ὃ οὐχὶ	κατὰ	τὴν τῶν ὅλων φύσιν ἐστίν·
[5, 0]	ὗσον, ὗσον, ὦ φίλε Ζεῦ,	κατὰ	τῆς ἀρούρας τῆς Ἀθηναίων καὶ
[5, 10]	μεταβαλεῖ καὶ ἤδη εἰς ἄπειρον.	Κατὰ	τοιαύτην δὲ μεταβολὴν κἀγὼ ὑπέστην
[5, 0]	παντὸς λόγου καὶ ἔργου τοῦ	κατὰ	φύσιν καὶ μή σε παρειπάτω
[5, 0]	ἡ ὁδός. Πορεύομαι διὰ τῶν	κατὰ	φύσιν, μέχρι πεσὼν ἀναπαύσωμαι ἐναποπνεύσας
[5, 0]	σὺ δὲ ἄλλο ἤθελες οὐ	κατὰ	φύσιν. Τί γὰρ τούτων προσηνέστερον;
[5, 20]	ἃ θέλω· θέλω δὲ ἃ›	κατὰ	φύσιν τοῦ λογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ
[5, 0]	ἄρα, ὡς βραδύτερος καὶ δυσπαρακολουθητότερος	καταγινώσκεσθαι.	Καὶ τοῦτο δὲ ἀσκητέον μὴ
[5, 0]	ἄλλος πρὸς κατάπλασμα, ὡς πρὸς	καταιόνησιν.	Οὕτως γὰρ οὐδὲν ἐπιδείξῃ τὸ
[5, 0]	καὶ κολακεύειν καὶ τὸ σωμάτιον	καταιτιᾶσθαι	καὶ ἀρεσκεύεσθαι καὶ περπερεύεσθαι καὶ
[5, 0]	Ἢ ἐπὶ τοῦτο κατεσκεύασμαι, ἵνα	κατακείμενος	ἐν στρωματίοις ἐμαυτὸν θάλπω; Ἀλλὰ
[5, 30]	μωρὸς γένῃ; Ἐγενόμην ποτέ, ὁπουδήποτε	καταληφθείς,	εὔμοιρος ἄνθρωπος. Τὸ δὲ εὔμοιρος,
[5, 0]	ἑκάστῳ τέτακταί πως αὐτῷ ὡς›	κατάλληλον	εἰς τὴν εἱμαρμένην. Οὕτως γὰρ
[5, 0]	σημαίνει· ἔταξε τούτῳ τοῦτο ὡς	κατάλληλον	εἰς ὑγίειαν, καὶ ἐνταῦθα τὸ
[5, 0]	μὴ τῷ διοικουμένῳ ὑπ αὐτῆς	κατάλληλόν	ἐστιν. Οὐκοῦν κατὰ δύο λόγους
[5, 10]	μόνη καὶ οἵων ἂν κριμάτων	καταξιώσῃ	ἑαυτήν, τοιαῦτα ἑαυτῇ ποιεῖ τὰ
[5, 0]	τὸ ᾠόν, ὡς ἄλλος πρὸς	κατάπλασμα,	ὡς πρὸς καταιόνησιν. Οὕτως γὰρ
[5, 0]	ἀπαυδᾶν μηδὲ ἀποδυσπετεῖν, εἰ μὴ	καταπυκνοῦταί	σοι τὸ ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν
[5, 10]	τοῦ μὴ ὄντος ὑπέστη. Οὐκοῦν	καταταχθήσεται	πᾶν μέρος ἐμὸν κατὰ μεταβολὴν
[5, 10]	ἂν τὸ ὑπερφρονεῖν αὐτῶν καὶ	κατεξανίστασθαι	ἐπιβάλλον ἦν οὐδὲ ἐπαινετὸς ἦν
[5, 0]	τῇ ψυχῇ διὰ τὸ ἀφυῶς	κατεσκευάσθαι	ἀναγκάζῃ; Οὐ μὰ τοὺς θεούς,
[5, 0]	τὸν κόσμον; Ἢ ἐπὶ τοῦτο	κατεσκεύασμαι,	ἵνα κατακείμενος ἐν στρωματίοις ἐμαυτὸν
[5, 10]	ἕνεκεν ἕκαστον κατεσκεύασται, πρὸς τοῦτο	κατεσκεύασται·	πρὸς ὃ δὲ κατεσκεύασται, πρὸς
[5, 10]	πάλιν, ὅτι οὗπερ ἕνεκεν ἕκαστον	κατεσκεύασται,	πρὸς τοῦτο κατεσκεύασται· πρὸς ὃ
[5, 10]	τοῦτο κατεσκεύασται· πρὸς ὃ δὲ	κατεσκεύασται,	πρὸς τοῦτο φέρεται· πρὸς ὃ
[5, 30]	Τί οὖν ἔτι τὸ ἐνταῦθα	κατέχον,	εἴ γε τὰ μὲν αἰσθητὰ
[5, 10]	εἰς τὸ προκείμενον τέλος, καθὸ	κατορθώσεις	αἱ τοιαῦται πράξεις ὀνομάζονται τὴν
[5, 0]	καὶ ἀνεπιτηδειότητος πρόφασις, ὅμως ἔτι	κάτω	μένεις ἑκών; Ἢ καὶ γογγύζειν
[5, 10]	ἐν αὐτοῖς ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ	κείμενον	οὐδέ γε τὸ συμπληρωτικὸν τοῦ
[5, 10]	οἰκείως ἂν ἐπιφέροιτο τὸ τὸν	κεκτημένον	αὐτὰ ὑπὸ τῆς εὐπορίας οὐκ
[5, 30]	δὲ ἐν τῷ βίῳ πολυτίμητα	κενὰ	καὶ σαπρὰ καὶ μικρά· καὶ
[5, 0]	φιλάργυρος τὸ ἀργύριον ἢ ὁ	κενόδοξος	τὸ δοξάριον. Καὶ οὗτοι, ὅταν
[5, 30]	τὸ δὲ εὐδοκιμεῖν παρὰ τοιούτοις	κενόν;	Τί οὖν; Περιμένειν ἵλεων τὴν
[5, 10]	εὐτελῆ καὶ δυνάμενα ἐν κτήσει	κιναίδου	ἢ πόρνης ἢ λῃστοῦ εἶναι.
[5, 10]	ψυχὴν δύναται, τρέπει δὲ καὶ	κινεῖ	αὐτὴ ἑαυτὴν μόνη καὶ οἵων
[5, 10]	πρὸς ψυχὴν οὐδὲ τρέψαι οὐδὲ	κινῆσαι	ψυχὴν δύναται, τρέπει δὲ καὶ
[5, 20]	τῇ σαρκὶ λείας ἢ τραχείας	κινήσεως	καὶ μὴ συγκιρνάσθω, ἀλλὰ περιγραφέτω
[5, 10]	καὶ τοῦ χρόνου καὶ τῆς	κινήσεως	καὶ τῶν κινουμένων τί ποτέ
[5, 20]	τοιγαροῦν καὶ σὺ λόγον ἔχεις,	κίνησον	λογικῇ διαθέσει λογικὴν διάθεσιν, δεῖξον,
[5, 10]	καὶ τῆς κινήσεως καὶ τῶν	κινουμένων	τί ποτέ ἐστι τὸ ἐκτιμηθῆναι
[5, 30]	παιδία φιλόνεικα, γελῶντα εἶτα εὐθὺς	κλαίοντα.	Πίστις δὲ καὶ Αἰδὼς καὶ
[5, 30]	σὺ› ὧδε. Ἐπεί τοι γίνῃ	κλαίων	ἐπὶ τῶν ἐμβόλων· ἄνθρωπε, ἐπελάθου
[5, 0]	ὅταν προσπαθῶσιν, οὔτε φαγεῖν οὔτε	κοιμηθῆναι	θέλουσι μᾶλλον ἢ ταῦτα συναύξειν,
[5, 30]	ὑπολαμβάνειν καὶ πράσσειν. Δύο ταῦτα	κοινὰ	τῇ τε τοῦ θεοῦ καὶ
[5, 0]	φύσει τῇ ἰδίᾳ καὶ τῇ	κοινῇ,	μία δὲ ἀμφοτέρων τούτων ἡ
[5, 0]	ἄνυσις καὶ συντέλεια τῶν τῇ	κοινῇ	φύσει δοκούντων, οἷον ἡ σὴ
[5, 20]	με θέλει νῦν ἔχειν ἡ	κοινὴ	φύσις, καὶ πράσσω, ὅ με
[5, 30]	κατὰ κακίαν ἐμὴν μήτε τὸ	κοινὸν	βλάπτεται, τί ὑπὲρ αὐτοῦ διαφέρομαι;
[5, 30]	διαφέρομαι; Τίς δὲ βλάβη τοῦ	κοινοῦ;	Μὴ ὁλοσχερῶς τῇ φαντασίᾳ συναρπάζεσθαι,
[5, 10]	ἄρα ἀγαθὸν τοῦ λογικοῦ ζῴου	κοινωνία.	Ὅτι γὰρ πρὸς κοινωνίαν γεγόναμεν,
[5, 10]	ζῴου κοινωνία. Ὅτι γὰρ πρὸς	κοινωνίαν	γεγόναμεν, πάλαι δέδεικται· ἢ οὐκ
[5, 0]	ἃ διαφέρονται· σοὶ δὲ αἱ	κοινωνικαὶ	πράξεις εὐτελέστεραι φαίνονται καὶ ἥσσονος
[5, 0]	παρὰ τοῦτο παραλίπῃς τι ἔργον	κοινωνικόν.	Εὐχὴ Ἀθηναίων· ὗσον, ὗσον, ὦ
[5, 30]	ζῴου. ~Ὁ τοῦ ὅλου νοῦς	κοινωνικός.	Πεποίηκε γοῦν τὰ χείρω τῶν
[5, 20]	κατὰ φύσιν τοῦ λογικοῦ καὶ	κοινωνικοῦ	ζῴου. ~Ὁ τοῦ ὅλου νοῦς
[5, 0]	παρακολουθεῖν· ἴδιον γάρ, φησί, τοῦ	κοινωνικοῦ	τὸ αἰσθάνεσθαι ὅτι κοινωνικῶς ἐνεργεῖ,
[5, 0]	τοῦ κοινωνικοῦ τὸ αἰσθάνεσθαι ὅτι	κοινωνικῶς	ἐνεργεῖ, καὶ νὴ Δία βούλεσθαι
[5, 0]	νὴ Δία βούλεσθαι καὶ τὸν	κοινωνὸν	αἰσθέσθαι. Ἀληθὲς μέν ἐστιν ὃ
[5, 0]	καὶ γογγύζειν καὶ γλισχρεύεσθαι καὶ	κολακεύειν	καὶ τὸ σωμάτιον καταιτιᾶσθαι καὶ
[5, 0]	ποιούσας, τὸ καθ αὑτὰς συγκοσμούσας	κόσμον;	Ἔπειτα σὺ οὐ θέλεις τὰ
[5, 0]	ὧν χάριν προῆγμαι εἰς τὸν	κόσμον;	Ἢ ἐπὶ τοῦτο κατεσκεύασμαι, ἵνα
[5, 10]	κἂν κατὰ περιόδους πεπερασμένας ὁ	κόσμος	διοικῆται. Ὁ λόγος καὶ ἡ
[5, 0]	ἐκ πάντων τῶν σωμάτων ὁ	κόσμος	τοιοῦτον σῶμα συμπληροῦται, οὕτως ἐκ
[5, 10]	μεταβολὴν εἰς μέρος τι τοῦ	κόσμου	καὶ πάλιν ἐκεῖνο εἰς ἕτερον
[5, 10]	εἰς ἕτερον μέρος τι τοῦ	κόσμου	μεταβαλεῖ καὶ ἤδη εἰς ἄπειρον.
[5, 0]	ἐκεῖσε ἄγειν, ἐπὶ τὴν τοῦ	κόσμου	ὑγίειαν καὶ τὴν τοῦ Διὸς
[5, 20]	ταύτης ἐνστατικόν. Τῶν ἐν τῷ	κόσμῳ	τὸ κράτιστον τίμα· ἔστι δὲ
[5, 30]	ἀξίαν ἀπένειμεν ἑκάστοις καὶ τὰ	κρατιστεύοντα	εἰς ὁμόνοιαν ἀλλήλων συνήγαγεν. Πῶς
[5, 20]	Τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τὸ	κράτιστον	τίμα· ἔστι δὲ τοῦτο τὸ
[5, 20]	καὶ τῶν ἐν σοὶ τὸ	κράτιστον	τίμα· ἔστι δὲ τοῦτο τὸ
[5, 30]	ὅσα δὲ ἐντὸς ὅρων τοῦ	κρεᾳδίου	καὶ τοῦ πνευματίου, ταῦτα μεμνῆσθαι
[5, 30]	Πεποίηκε γοῦν τὰ χείρω τῶν	κρειττόνων	ἕνεκεν καὶ τὰ κρείττω ἀλλήλοις
[5, 10]	ἐναργὲς ὅτι τὰ χείρω τῶν	κρειττόνων	ἕνεκεν, τὰ δὲ κρείττω ἀλλήλων;
[5, 30]	τῶν κρειττόνων ἕνεκεν καὶ τὰ	κρείττω	ἀλλήλοις συνήρμοσεν. Ὁρᾷς πῶς ὑπέταξε,
[5, 10]	τῶν κρειττόνων ἕνεκεν, τὰ δὲ	κρείττω	ἀλλήλων; Κρείττω δὲ τῶν μὲν
[5, 10]	ἕνεκεν, τὰ δὲ κρείττω ἀλλήλων;	Κρείττω	δὲ τῶν μὲν ἀψύχων τὰ
[5, 10]	ἑαυτὴν μόνη καὶ οἵων ἂν	κριμάτων	καταξιώσῃ ἑαυτήν, τοιαῦτα ἑαυτῇ ποιεῖ
[5, 0]	πάσῃ γαλήνῃ εἶναι. Ἄξιον ἑαυτὸν	κρῖνε	παντὸς λόγου καὶ ἔργου τοῦ
[5, 10]	Μήτι γυναικαρίου; Μήτι τυράννου; Μήτι	κτήνους;	Μήτι θηρίου; Ὁποῖά τινά ἐστι
[5, 10]	καὶ εὐτελῆ καὶ δυνάμενα ἐν	κτήσει	κιναίδου ἢ πόρνης ἢ λῃστοῦ
[5, 30]	καὶ σαπρὰ καὶ μικρά· καὶ	κυνίδια	διαδακνόμενα καὶ παιδία φιλόνεικα, γελῶντα
[5, 20]	ἐμὴ φύσις. Τὸ ἡγεμονικὸν καὶ	κυριεῦον	τῆς ψυχῆς σου μέρος ἄτρεπτον
[5, 0]	ἴδιον καρπὸν ἐνηνοχέναι. Ἵππος δραμών,	κύων	ἰχνεύσας, μέλισσα μέλι ποιήσασα, ἄνθρωπος
[5, 10]	εἰς ἄλλο ἄπειρον. Οὐδὲν γὰρ	κωλύει	οὕτως φάναι, κἂν κατὰ περιόδους
[5, 20]	μεθίστησι πᾶν τὸ τῆς ἐνεργείας	κώλυμα	ἡ διάνοια εἰς τὸ προηγούμενον
[5, 20]	μένω ἐλεύθερος καὶ οὐδείς με	κωλύσει	ποιεῖν ἃ θέλω· θέλω δὲ
[5, 10]	οἰκείως ἐπιλεγόμενον τὸ ὑπὸ τοῦ	κωμικοῦ	εἰρημένον. Οὕτως καὶ οἱ πολλοὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/02/2010