Chapitre
[11]	μόνον, καὶ οὐκέτ´ ἐνδοιάσιμα τὰ	σά.	ταῦτα νὴ τὸν Δί´ ἅπαντες
[2]	ἀτμούς τινας πονηροὺς ὁ οἶνος	σβέσας	τῇ ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο τι
[11]	δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον, οἰχήσεταί	σε	ἀπὸ τῶν ὤτων ἀναδησάμενος, τοσαύτην
[7]	οὐκέτι ξένος σύ γε, πάντες	σε	ἴσασι, πάντες σε φιλοῦσι. τηλικοῦτόν
[11]	καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ δέξαιντό	σε	καὶ φίλον ποιήσαιντο, πᾶσαν ἔχεις
[11]	καὶ ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί	σε,	οὕτω μέγας ἐστὶ καὶ καλὸς
[5]	φής, ἀπέλθοις οὐδ´ ἂν ἀφείη	σε	ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ οὕτως
[4]	ἅπερ σύ τε κἀγὼ μετὰ	σὲ	τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ μὴ
[7]	γε, πάντες σε ἴσασι, πάντες	σε	φιλοῦσι. τηλικοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ
[10]	τίσι γὰρ ἂν ἄλλοις ἔδειξα	σιωπῇ	παροδεύσας τηλικαύτην πόλιν; ἐζήτουν γάρ,
[3]	ὑπὸ τῶν ὁρώντων ἐπὶ τῇ	σκευῇ,	καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ
[4]	τοῦτον εἰδότα ὅστις ἦν ἐν	Σκύθαις,	καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθεν
[1]	ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε οὐ	Σκύθαις	μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ
[1]	οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω ἐς	Σκύθας,	ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ μετ´
[8]	ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς	Σκύθας,	εἰ μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε
[1]	καὶ Ἀθηναίοις ἐξεῖναι θεοποιεῖν τοὺς	Σκύθας	ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος. ~Κατὰ τὸν
[3]	αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς	Σκύθας.	οὕτως ἔχοντι τῷ Ἀναχάρσιδι ἐντυγχάνει
[2]	Ἀρεοπαγίτου ἀνδρός, ἐπιστάντα οἱ τὸν	Σκύθην	κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις ὅτι παύσονται
[2]	μάλιστα, ὅτι ἐπὶ τῇ στήλῃ	Σκύθης	ἀνὴρ ἐγκεκόλαπτο, τῇ λαιᾷ μὲν
[7]	ἄγων, ξένον ἄνδρα φιλίας δεόμενον.	~Σκύθης	δέ ἐστι τῶν παρ´ ἡμῖν
[0]		~ΣΚΥΘΗΣ	Η ΠΡΟΞΕΝΟΣ. ~Οὐ πρῶτος Ἀνάχαρσις
[4]	Ἑλλάδος ἀπολιπὼν καὶ γυναῖκα ἐν	Σκυθίᾳ	καὶ παιδία νεογνὰ οἴχοιτο ἐς
[7]	τοῦτον. ἁπάντων ἐπιλήσῃ τῶν ἐν	Σκυθίᾳ	συνὼν αὐτῷ. ἔχεις τῆς ἀποδημίας
[1]	~Οὐ πρῶτος Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ	Σκυθίας	Ἀθήναζε παιδείας ἐπιθυμίᾳ τῆς Ἑλληνικῆς,
[9]	μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ	Σκυθίας	καὶ Τόξαρις τὰ νῦν ἐς
[4]	ὑπὸ τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ Τόξαρις	Σκυθιστὶ	προσειπὼν αὐτόν, Οὐ σύ, ἔφη,
[9]	Σύρους ἡμᾶς φαυλοτέρους εἶναι τῶν	Σκυθῶν.	ἀτὰρ οὐδὲ κατὰ τὸ βασιλικὸν
[3]	ὄντα καὶ ἐν τοῖς πρώτοις	Σκυθῶν.	ὁ Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν ἂν
[1]	ὢν οὐδὲ τῶν πιλοφορικῶν, ἀλλὰ	Σκυθῶν	τῶν πολλῶν καὶ δημοτικῶν, οἷοί
[4]	ἔθνεσιν, καὶ εἴ γε μὴ	σοὶ	ἐνέτυχον, ἔγνωστο ἤδη πρὶν ἥλιον
[5]	τὰ Ἑλλήνων καλά, ἐγὼ ὑποθήσομαί	σοι.	ἔστι σοφὸς ἀνὴρ ἐνταῦθα, ἐπιχώριος
[6]	ἅμα προσειπὼν τὸν Σόλωνα, Τοῦτό	σοι,	ἔφη, δῶρον μέγιστον ἥκω ἄγων,
[7]	ἀποφανεῖς τῆς Ἑλλάδος. καὶ ὅπερ	σοι	ἔφην μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι,
[5]	γυναικὸς ἔτι μήτε παίδων, εἴ	σοι	ἤδη εἰσί, μεμνῆσθαι. ὡς δ´
[5]	ἔστιν ὅ τι ἂν μεῖζόν	σοι	καλὸν χαρίσασθαι δυναίμην ἢ συστήσας
[4]	ἐπιφανῶν, ὥστε καὶ ἐγνῶσθαι ἄν	σοι	κατ´ αὐτό. Μῶν, ἔφη, σὺ
[4]	τὴν ἐμπορίαν ταύτην ἀποδημήσας. ἥκω	σοι	μυρία παθὼν ἐν τοῖς διὰ
[7]	τοῦ ἔρωτος τὸ τέλος. οὗτός	σοι	ὁ Ἑλληνικὸς κανών, τοῦτο δεῖγμα
[7]	τοῖς ἀρίστοις· τοῦτο δ´ ἦν	σοὶ	προσαγαγεῖν αὐτόν. εἰ τοίνυν ἐγὼ
[8]	οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ μὴ	Σόλων	ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω ἤδη
[8]	ἐκεῖνον. οὐ γὰρ μικρὸν ἦν	Σόλων	ἐπαινῶν, ἀλλ´ οἱ ἄνθρωποι καὶ
[8]	καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα, ὁ	Σόλων,	καὶ φίλον ἅπασι ποιῶν τὸν
[8]	διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη ὁ	Σόλων	τῷ δώρῳ, οἷα δὲ εἶπεν,
[9]	ἐς Μακεδονίαν ἥκετον ἔτι καὶ	Σόλωνα	γέροντα ἄνδρα ἐπαγομένω Ἀθήνηθεν. φημὶ
[11]	πατήρ, ὁ μέν, εἴ τινα	Σόλωνα	ἢ Περικλέα ἢ Ἀριστείδην ἐπινοεῖς,
[7]	ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα ἑώρακας ἤδη	Σόλωνα	ἰδών· τοῦτο αἱ Ἀθῆναι, τοῦτο
[7]	προσαγαγεῖν αὐτόν. εἰ τοίνυν ἐγὼ	Σόλωνα	οἶδα, οὕτω ποιήσεις καὶ προξενήσεις
[6]	ἑαυτῷ. καὶ ἅμα προσειπὼν τὸν	Σόλωνα,	Τοῦτό σοι, ἔφη, δῶρον μέγιστον
[7]	ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν, ὃς συνέσῃ	Σόλωνι	καὶ φίλῳ χρήσῃ αὐτῷ. ~Μακρὸν
[8]	Τόξαρις, ἐξ ἑνὸς ἀνδρὸς τοῦ	Σόλωνος	ἅπαντα ἔγνω ἐν ἀκαρεῖ καὶ
[4]	δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν	σου	ἴσθι με γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν
[6]	δυσπρόσοδος καὶ ἐν παρέργῳ θῆταί	σου	τὴν ἔντευξιν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
[5]	τοὺς ξένους, ἀλλὰ μάλα ἐπιλήψεταί	σου,	ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι μήτε
[8]	Ἑλλάδι, ὁ δὲ τεθηπὼς τὴν	σοφίαν	αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον
[5]	ἐσταλμένον. πλὴν διά γε τὴν	σοφίαν	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν πάνυ
[5]	καλά, ἐγὼ ὑποθήσομαί σοι. ἔστι	σοφὸς	ἀνὴρ ἐνταῦθα, ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας
[1]	ἀλλὰ καὶ Τόξαρις πρὸ αὐτοῦ,	σοφὸς	μὲν καὶ φιλόκαλος ἀνὴρ καὶ
[2]	τῷ λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν τοὺς	στενωποὺς	οἴνῳ πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις
[2]	καὶ μάλιστα, ὅτι ἐπὶ τῇ	στήλῃ	Σκύθης ἀνὴρ ἐγκεκόλαπτο, τῇ λαιᾷ
[2]	μέγα τὸ χῶμα καὶ ἡ	στήλη	χαμαί· πλὴν ἀλλ´ ἔστεπταί γε
[2]	βιβλίον· τὰ δὲ ἄνω τῆς	στήλης	καὶ τὸ πρόσωπον ὁ χρόνος
[3]	καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἡ	στολὴ	αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα
[3]	τὸ γένειον, ἄζωστον, ἀσίδηρον, ἤδη	στωμύλον,	αὐτῶν τῶν Ἀττικῶν ἕνα τῶν
[7]	τοῦτο ἡ Ἑλλάς· οὐκέτι ξένος	σύ	γε, πάντες σε ἴσασι, πάντες
[4]	ἦν ἐν Σκύθαις, καὶ ἤρετο,	Σὺ	δὲ πόθεν οἶσθα ἡμᾶς, ὦ
[4]	Τόξαρις Σκυθιστὶ προσειπὼν αὐτόν, Οὐ	σύ,	ἔφη, Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις ὁ
[4]	Ζαμόλξιδος, τῶν πατρῴων ἡμῖν θεῶν,	σύ	με, ὦ Τόξαρι, παραλαβὼν ξενάγησον
[4]	σοι κατ´ αὐτό. Μῶν, ἔφη,	σὺ	ὁ Τόξαρις εἶ περὶ οὗ
[4]	αὐτῶν καὶ πολιτείαν, δι´ ἅπερ	σύ	τε κἀγὼ μετὰ σὲ τοσαύτην
[5]	καὶ τοῖς ἀρίστοις τῶν ἀνθρώπων	συγγενόμενος,	τὰ ἄλλα οὐ τῶν πλουσίων,
[10]	αὐτὰ μόνον οὐ ταῖς αὐταῖς	συλλαβαῖς	ἔλεγον· ὦ ξένε, πολλοὶ μὲν
[10]	τις προσελθὼν καὶ ἐπιγραψάμενος προστάτας	συναγωνισταῖς	χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά
[2]	ὁ Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς ὤν,	συνεβούλευσεν.	ὁ δ´ οὖν μισθὸς τῆς
[7]	γίγνωσκε ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν, ὃς	συνέσῃ	Σόλωνι καὶ φίλῳ χρήσῃ αὐτῷ.
[7]	ὅμως τἀκεῖ πάντα ἀφεὶς ἥκει	συνεσόμενος	ὑμῖν καὶ τὰ κάλλιστα ὀψόμενος
[8]	εἶπεν, ὡς δὲ τὸ λοιπὸν	συνῆσαν,	ὁ μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων
[3]	τι χρήσαιτο ἑαυτῷ· καὶ γὰρ	συνίει	καταγελώμενος ὑπὸ τῶν ὁρώντων ἐπὶ
[6]	αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ	συννοίας,	ὁ λαλῶν ἑαυτῷ. καὶ ἅμα
[7]	ἁπάντων ἐπιλήσῃ τῶν ἐν Σκυθίᾳ	συνὼν	αὐτῷ. ἔχεις τῆς ἀποδημίας τὰ
[9]	οὐδέν τι φαίης ἂν τοὺς	Σύρους	ἡμᾶς φαυλοτέρους εἶναι τῶν Σκυθῶν.
[5]	σοι καλὸν χαρίσασθαι δυναίμην ἢ	συστήσας	ἐκείνῳ. ~Μὴ τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη,
[2]	στενωποὺς οἴνῳ πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο	συχνάκις	γενόμενον— οὐ γὰρ ἠμέλησαν οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2009