HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Le Scythe ou le Proxène

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ο = 87 formes différentes pour 182 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[6]   τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις, ἀλλά με λαβὼν ἄγε

[3]   ἔζη μὲν ἔτι ὁ Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις δὲ ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει

[3]   καὶ ἐν τοῖς πρώτοις Σκυθῶν. ὁ Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν ἂν ἐκεῖνον

[9]   γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ Σκυθίας καὶ Τόξαρις

[4]   ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι με

[4]   ὁ Δαυκέτου; ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει

[2]   Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν. ὁ δ´ οὖν μισθὸς τῆς ἰάσεως

[4]   σύ, ἔφη, Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις ὁ Δαυκέτου; ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς ὁ

[8]   ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι, ὁ δὲ τεθηπὼς τὴν σοφίαν αὐτοῦ

[11]   ἢ Περικλέα ἢ Ἀριστείδην ἐπινοεῖς, ὁ δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς μὲν

[7]   ἔρωτος τὸ τέλος. οὗτός σοι ὁ Ἑλληνικὸς κανών, τοῦτο δεῖγμα τῆς

[6]   δαίμονα οὗτος αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ συννοίας, ὁ λαλῶν ἑαυτῷ.

[2]   εἴτε ἄλλο τι πλέον εἰδὼς ὁ ἥρως ὁ Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς

[11]   τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον, ὡς ὁ Κεῖός φησιν, ἀλλὰ χρὴ πάντα

[6]   ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ συννοίας, ὁ λαλῶν ἑαυτῷ. καὶ ἅμα προσειπὼν

[11]   καὶ λειοκύμων ἡ θάλαττα καὶ ὁ λιμὴν πλησίον.

[11]   οἰκίας ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ μέν, εἴ τινα Σόλωνα ἢ

[8]   ὡς δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ

[11]   τοσαύτην Ἀφροδίτην ἐπὶ τῇ γλώττῃ ὁ νεανίσκος ἔχει. ἥ γέ τοι

[9]   τῷ θαύματι, οἷόν τι καὶ ὁ νησιώτης ἐκεῖνος νεανίσκος ἐπεπόνθει πρὸς

[2]   αὐτούς, εἴτε ἀτμούς τινας πονηροὺς ὁ οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ, εἴτε

[11]   εἰ δὴ αὐτός τε καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ δέξαιντό σε καὶ

[8]   παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα, ὁ Σόλων, καὶ φίλον ἅπασι ποιῶν

[8]   εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ, οἷα δὲ

[10]   τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ οὗτος βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί, μᾶλλον δὲ

[2]   τι πλέον εἰδὼς ὁ ἥρως ὁ Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν.

[4]   κατ´ αὐτό. Μῶν, ἔφη, σὺ ὁ Τόξαρις εἶ περὶ οὗ ἐγὼ

[8]   ἀπολειπόμενος. ὡς γοῦν ὑπέσχετο αὐτῷ ὁ Τόξαρις, ἐξ ἑνὸς ἀνδρὸς τοῦ

[3]   δαίμων τις ἀγαθὸς ὡς ἀληθῶς ὁ Τόξαρις ἤδη ἐν τῷ Κεραμεικῷ.

[5]   αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο μέν, ἔφη ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν εἴρηκας, ἐπὶ

[3]   ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν ἔτι ὁ Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις δὲ ἄρτι

[1]   εἶναι καὶ ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω

[2]   τοῦ οἴνου· καὶ εὑρέθη κεῖθι ὁ Τόξαρις τεθαμμένος τῇ τε ἐπιγραφῇ

[2]   τῆς στήλης καὶ τὸ πρόσωπον ὁ χρόνος ἤδη ἐλυμήνατό που· ἔστιν

[10]   ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι γὰρ ὅ τι ἂν ἄριστον ᾖ τῇ

[5]   τῇδε ἀγαθῶν· ὡς οὐκ ἔστιν ὅ τι ἂν μεῖζόν σοι καλὸν

[10]   πρὸς αὐτούς, καὶ τουτὶ γίγνεται, ὅ τι ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι

[3]   πρὸς τὰ πολλά, οὐκ ἔχων ὅ τι χρήσαιτο ἑαυτῷ· καὶ γὰρ

[2]   πονηροὺς ὁ οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο τι πλέον εἰδὼς

[4]   τε κἀγὼ μετὰ σὲ τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ μὴ περιίδῃς ἀθέατον

[3]   ὅθεν οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως

[3]   ὅλως μετέμελεν αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ, καὶ ἐδέδοκτο ἰδόντα μόνον τὰς

[2]   ἵππος καταθυόμενος ἐπὶ τῷ μνήματι, ὅθεν ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα αὐτὸν

[3]   ἐπιβάντα πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς

[2]   συχνάκις γενόμενον— οὐ γὰρ ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες— ἔπαυσε μηκέτι λοιμώττειν

[1]   καὶ ἐντέμνουσιν αὐτῷ Ξένῳ Ἰατρῷ οἱ Ἀθηναῖοι· τοῦτο γὰρ τοὔνομα ἥρως

[8]   μικρὸν ἦν Σόλων ἐπαινῶν, ἀλλ´ οἱ ἄνθρωποι καὶ τοῦτο ὡς νομοθέτῃ

[1]   δημοτικῶν, οἷοί εἰσι παρ´ αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες καλούμενοι, τοῦτο δέ ἐστι,

[10]   γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ προὔχοντες εἶεν καὶ οἷς ἄν

[2]   Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου ἀνδρός, ἐπιστάντα οἱ τὸν Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις

[8]   ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ, οἷα δὲ εἶπεν, ὡς δὲ τὸ

[3]   ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει ἐκ Πειραιῶς, οἷα δὴ ξένος καὶ βάρβαρος οὐ

[7]   αὐτόν. εἰ τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα οἶδα, οὕτω ποιήσεις καὶ προξενήσεις αὐτοῦ

[3]   πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως ἔχοντι τῷ

[9]   ἐπεπόνθει πρὸς τὴν τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν

[11]   θαυμάσῃς, μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς οἰκίας ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ

[1]   καὶ ἐπιτηδευμάτων φιλομαθὴς τῶν ἀρίστων, οἴκοι δὲ οὐ τοῦ βασιλείου γένους

[8]   καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ μὴ Σόλων

[2]   εἴτε ἀτμούς τινας πονηροὺς ὁ οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο

[2]   ἐντείλασθαι ἐκεῖνα τὰ περὶ τοῦ οἴνου· καὶ εὑρέθη κεῖθι ὁ Τόξαρις

[2]   λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν τοὺς στενωποὺς οἴνῳ πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις γενόμενον—

[1]   Σκυθῶν τῶν πολλῶν καὶ δημοτικῶν, οἷοί εἰσι παρ´ αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες

[9]   καὶ οὐκ ἐξήρκουν τῷ θαύματι, οἷόν τι καὶ ὁ νησιώτης ἐκεῖνος

[5]   τοῦτον φίλον κτήσαιο καὶ μάθοις οἷος ἀνήρ ἐστι, πᾶσαν νόμιζε τὴν

[10]   οἵτινες οἱ προὔχοντες εἶεν καὶ οἷς ἄν τις προσελθὼν καὶ ἐπιγραψάμενος

[9]   ποιητὴν ἐκεῖνον ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ ἔχων

[4]   καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθεν οἶσθα ἡμᾶς, ὦ ξένε; Καὶ αὐτός,

[10]   ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ προὔχοντες εἶεν καὶ οἷς

[5]   ἐπὶ τὰς θύρας αὐτὰς ἐλθόντα οἴχεσθαι ἀπιόντα. πλὴν ἀλλὰ θάρρει. οὐ

[11]   εἰ δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον, οἰχήσεταί σε ἀπὸ τῶν ὤτων ἀναδησάμενος,

[4]   ἐν Σκυθίᾳ καὶ παιδία νεογνὰ οἴχοιτο ἐς Ἀθήνας καὶ νῦν διατρίβοι

[1]   οἷοί εἰσι παρ´ αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες καλούμενοι, τοῦτο δέ ἐστι, δύο

[10]   προστάτας συναγωνισταῖς χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι οὐχ εἷς, ὥσπερ

[5]   Ἀθηνῶν, μᾶλλον δὲ τὴν Ἑλλάδα ὅλην καὶ τὰ Ἑλλήνων καλά, ἐγὼ

[2]   τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς ὅλην ποτὲ ἰάσατο τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ

[5]   ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει πρὸς τοὺς

[2]   ὑπὲρ ἥμισυ καὶ τὸ τόξον ὅλον καὶ τὸ βιβλίον· τὰ δὲ

[11]   καὶ αἰδεῖσθαι ἤδη ἀξιοῖ, καὶ ὅλως ἓν τοῦτο ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν

[3]   καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ,

[3]   ὁρώντων ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν

[3]   δὲ πόθεν ἂν ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον, ἐν χρῷ

[9]   ἄνδρα ἐπαγομένω Ἀθήνηθεν. φημὶ δὴ ὅμοιόν τι καὶ αὐτὸς παθεῖν τῷ

[9]   βασιλικὸν εἰσποιῶ τἀμὰ ἐς τὴν ὁμοιότητα, κατ´ ἐκεῖνα δέ. ὅτε γὰρ

[4]   ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα

[7]   τῶν παρ´ ἡμῖν εὐπατριδῶν, καὶ ὅμως τἀκεῖ πάντα ἀφεὶς ἥκει συνεσόμενος

[1]   μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν παρὰ τὸν

[4]   γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν τοῦ ἔρωτος ὃν ἠράσθης, ἰδεῖν τὴν Ἑλλάδα, καὶ

[11]   εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος, ὃν ἠράσθησαν τοῦ Ἀλκιβιάδου, τοῦτον δὲ

[3]   πόθεν ἂν ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον, ἐν χρῷ κεκαρμένον

[3]   Ἀνάχαρσιν ἅτε γένους τοῦ δοκιμωτάτου ὄντα καὶ ἐν τοῖς πρώτοις Σκυθῶν.

[7]   γνήσιον ἀποφανεῖς τῆς Ἑλλάδος. καὶ ὅπερ σοι ἔφην μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ

[4]   ἔγνωστο ἤδη πρὶν ἥλιον δῦναι, ὀπίσω αὖθις ἐπὶ ναῦν κατιέναι· οὕτως

[1]   ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω ἐς Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν,

[3]   τὰς Ἀθήνας ἐπὶ πόδα εὐθὺς ὀπίσω χωρεῖν καὶ πλοίῳ ἐπιβάντα πλεῖν

[11]   αὐτοῦ ἀκούουσιν, ὁπόταν δημηγορήσων παρέλθῃ, ὁποῖόν φασι τοὺς τότε Ἀθηναίους πρὸς

[11]   πόλις ἅπασα κεχηνότες αὐτοῦ ἀκούουσιν, ὁπόταν δημηγορήσων παρέλθῃ, ὁποῖόν φασι τοὺς

[8]   καλοῖς καὶ πάντα τρόπον ἐπιμελούμενος, ὅπως ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι,

[8]   αὐτῷ. ~Μακρὸν ἂν εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ

[7]   ἐπίτομόν τινα ταύτην ἐξεῦρον αὐτῷ, ὅπως ῥᾷστα καὶ αὐτὸς μάθοι πάντα

[11]   ἅπαντες ἔλεγον (εἰ χρὴ καὶ ὅρκον ἐπάγειν τῷ λόγῳ) καί μοι

[4]   ἐτεταράγμην ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα ὁρῶν. ἀλλὰ πρὸς Ἀκινάκου καὶ Ζαμόλξιδος,

[3]   γὰρ συνίει καταγελώμενος ὑπὸ τῶν ὁρώντων ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον

[6]   ὑπὲρ ἡμῶν. Εὐφήμει, ἦ δ´ ὅς, ἐκείνῳ τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί μοι

[4]   παρ´ ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι

[2]   μὰ τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς ὅλην ποτὲ ἰάσατο τὴν πόλιν.

[7]   τοίνυν γίγνωσκε ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν, ὃς συνέσῃ Σόλωνι καὶ φίλῳ χρήσῃ

[6]   εὐποιίας. ἕπου μόνον· εἴσῃ γὰρ ὅση πρὸς τὸν Ξένιον ἡ αἰδὼς

[11]   τὸν τοῦ Κλεινίου πεπονθέναι, παρ´ ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν

[4]   εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστις ἦν ἐν Σκύθαις, καὶ ἤρετο,

[9]   τὴν ὁμοιότητα, κατ´ ἐκεῖνα δέ. ὅτε γὰρ πρῶτον ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ

[2]   πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα, ὅτι ἐπὶ τῇ στήλῃ Σκύθης ἀνὴρ

[4]   ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ

[2]   τὸν Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις ὅτι παύσονται τῷ λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν

[1]   αἰτίαν τῆς ἐπωνυμίας καὶ ἀνθ´ ὅτου ἐς τοὺς ἥρωας κατελέγη καὶ

[5]   οἴχεσθαι ἀπιόντα. πλὴν ἀλλὰ θάρρει. οὐ γὰρ ἄν, ὡς φής, ἀπέλθοις

[2]   πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις γενόμενον— οὐ γὰρ ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες—

[8]   γνώριμος καὶ ἐτιμᾶτο δι´ ἐκεῖνον. οὐ γὰρ μικρὸν ἦν Σόλων ἐπαινῶν,

[2]   ἐν ἀριστερᾷ εἰς Ἀκαδημίαν ἀπιόντων, οὐ μέγα τὸ χῶμα καὶ ἡ

[3]   οἷα δὴ ξένος καὶ βάρβαρος οὐ μετρίως τεταραγμένος ἔτι τὴν γνώμην,

[3]   πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι

[2]   ἤδη ἐλυμήνατό που· ἔστιν δὲ οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ Διπύλου, ἐν

[1]   ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ μετ´ οὐ πολὺ καὶ ἥρως ἔδοξεν καὶ

[1]   ~ΣΚΥΘΗΣ Η ΠΡΟΞΕΝΟΣ. ~Οὐ πρῶτος Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ Σκυθίας

[1]   χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν

[4]   ~Ἀλλὰ Τόξαρις Σκυθιστὶ προσειπὼν αὐτόν, Οὐ σύ, ἔφη, Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις

[10]   δὲ πάντες τὰ αὐτὰ μόνον οὐ ταῖς αὐταῖς συλλαβαῖς ἔλεγον· ὦ

[1]   φιλομαθὴς τῶν ἀρίστων, οἴκοι δὲ οὐ τοῦ βασιλείου γένους ὢν οὐδὲ

[4]   εἰμι παρ´ ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα, οὐ τῶν ἐπιφανῶν, ὥστε καὶ ἐγνῶσθαι

[5]   τῶν ἀνθρώπων συγγενόμενος, τὰ ἄλλα οὐ τῶν πλουσίων, ἀλλὰ καὶ κομιδῇ

[11]   Ἀλκιβιάδου, τοῦτον δὲ ἡ πόλις οὐ φιλεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ αἰδεῖσθαι

[3]   ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς ἔμελλε καὶ αὐτὸν γνώσεσθαι

[1]   καὶ τῶν Ἀσκληπιαδῶν εἷς ἔδοξεν, οὐ χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε

[4]   σὺ ὁ Τόξαρις εἶ περὶ οὗ ἐγὼ ἤκουσα ὥς τις Τόξαρις

[11]   εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ ἕδρας τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον, ὡς ὁ Κεῖός

[5]   γὰρ ἄν, ὡς φής, ἀπέλθοις οὐδ´ ἂν ἀφείη σε ῥᾳδίως ἡ

[8]   περὶ αὐτοῦ· καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ

[1]   ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω ἐς Σκύθας,

[10]   παροδεύσας τηλικαύτην πόλιν; ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ προὔχοντες

[9]   φαυλοτέρους εἶναι τῶν Σκυθῶν. ἀτὰρ οὐδὲ κατὰ τὸ βασιλικὸν εἰσποιῶ τἀμὰ

[1]   οὐ τοῦ βασιλείου γένους ὢν οὐδὲ τῶν πιλοφορικῶν, ἀλλὰ Σκυθῶν τῶν

[2]   αὐτοῦ, καὶ μὰ τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς ὅλην ποτὲ ἰάσατο

[9]   βάρβαρος μὲν γὰρ κἀκεῖνος καὶ οὐδέν τι φαίης ἂν τοὺς Σύρους

[3]   ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν αὐτῷ

[10]   δεξιοὶ ἀνὰ τὴν πόλιν, καὶ οὐκ ἂν ἀλλαχόθι τοσούτους εὕροις ἄνδρας

[8]   τοῦτο ἱστοροῦντι περὶ αὐτοῦ· καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς

[11]   πεπονθέναι, παρ´ ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος,

[9]   πολὺ ἐτεθήπειν πρὸς ταῦτα καὶ οὐκ ἐξήρκουν τῷ θαύματι, οἷόν τι

[5]   εἰδέναι τῶν τῇδε ἀγαθῶν· ὡς οὐκ ἔστιν ὅ τι ἂν μεῖζόν

[3]   ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς πρὸς τὰ πολλά, οὐκ ἔχων ὅ τι χρήσαιτο ἑαυτῷ·

[11]   τὴν χεῖρα, τοῦτο μόνον, καὶ οὐκέτ´ ἐνδοιάσιμα τὰ σά. ταῦτα νὴ

[7]   αἱ Ἀθῆναι, τοῦτο ἡ Ἑλλάς· οὐκέτι ξένος σύ γε, πάντες σε

[4]   κἀμοῦ λόγος ἔτι παρ´ ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις,

[9]   εἰ μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω ἤδη τῷ μύθῳ τὸ

[2]   ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν. ὁ δ´ οὖν μισθὸς τῆς ἰάσεως ἔτι καὶ

[3]   ἰάσατο τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ γὰρ οὗπερ ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν

[11]   ὑπάρξῃ, εὔδια πάντα καὶ πλοῦς οὔριος καὶ λειοκύμων ἡ θάλαττα καὶ

[8]   ὡς νομοθέτῃ ἐπείθοντο καὶ ἐφίλουν οὓς ἐκεῖνος δοκιμάζοι καὶ ἐπίστευον ἀρίστους

[3]   ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς ἔμελλε

[9]   ἀκέφαλος περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ

[10]   τουτὶ γίγνεται, ὅ τι ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι γὰρ ὅ τι

[6]   χρηστότης. μᾶλλον δὲ κατὰ δαίμονα οὗτος αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ

[10]   εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ οὗτος βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί,

[11]   καὶ μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος. εἰ δὴ αὐτός τε καὶ

[1]   δεσπότην εἶναι καὶ ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι

[7]   ἆθλα, τοῦ ἔρωτος τὸ τέλος. οὗτός σοι ὁ Ἑλληνικὸς κανών, τοῦτο

[10]   ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ ἔχων ἐσκοπούμην ἤδη περὶ

[5]   καὶ κομιδῇ πένης. ὄψει γέροντα οὕτω δημοτικῶς ἐσταλμένον. πλὴν διά γε

[9]   τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν γνώμην ἰδὼν πόλιν

[11]   ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω μέγας ἐστὶ καὶ καλὸς ἀρρενωπήν

[3]   τῶν Ἀττικῶν ἕνα τῶν αὐτοχθόνων; οὕτω μετεπεποίητο ὑπὸ τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ

[7]   εἰ τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα οἶδα, οὕτω ποιήσεις καὶ προξενήσεις αὐτοῦ καὶ

[7]   δεῖγμα τῆς φιλοσοφίας τῆς Ἀττικῆς. οὕτω τοίνυν γίγνωσκε ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν,

[4]   ὀπίσω αὖθις ἐπὶ ναῦν κατιέναι· οὕτως ἐτεταράγμην ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα

[3]   ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως ἔχοντι τῷ Ἀναχάρσιδι ἐντυγχάνει δαίμων

[5]   σε ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει πρὸς

[11]   πολλοστὸν τῶν προσόντων εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ ἕδρας τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον,

[10]   πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι οὐχ εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ

[5]   ἀφείη σε ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει

[11]   δημόσιον ἀγαθόν ἐστιν καὶ μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος. εἰ δὴ

[11]   ἐπινοεῖς, ὁ δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω

[5]   πλουσίων, ἀλλὰ καὶ κομιδῇ πένης. ὄψει γέροντα οὕτω δημοτικῶς ἐσταλμένον. πλὴν

[7]   συνεσόμενος ὑμῖν καὶ τὰ κάλλιστα ὀψόμενος τῆς Ἑλλάδος, κἀγὼ ἐπίτομόν τινα

Chapitre
[6]	τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ Τόξαρι,	ὁ	Ἀνάχαρσις, ἀλλά με λαβὼν ἄγε
[3]	ἔζη μὲν ἔτι ὁ Τόξαρις,	ὁ	Ἀνάχαρσις δὲ ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει
[3]	καὶ ἐν τοῖς πρώτοις Σκυθῶν.	ὁ	Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν ἂν ἐκεῖνον
[9]	γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι εἵνεκα	ὁ	Ἀνάχαρσις ἐκ Σκυθίας καὶ Τόξαρις
[4]	ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὃς	ὁ	Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι με
[4]	ὁ Δαυκέτου; ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς	ὁ	Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει
[2]	Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν.	ὁ	δ´ οὖν μισθὸς τῆς ἰάσεως
[4]	σύ, ἔφη, Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις	ὁ	Δαυκέτου; ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς ὁ
[8]	ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι,	ὁ	δὲ τεθηπὼς τὴν σοφίαν αὐτοῦ
[11]	ἢ Περικλέα ἢ Ἀριστείδην ἐπινοεῖς,	ὁ	δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς μὲν
[7]	ἔρωτος τὸ τέλος. οὗτός σοι	ὁ	Ἑλληνικὸς κανών, τοῦτο δεῖγμα τῆς
[6]	δαίμονα οὗτος αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν,	ὁ	ἐπὶ συννοίας, ὁ λαλῶν ἑαυτῷ.
[2]	εἴτε ἄλλο τι πλέον εἰδὼς	ὁ	ἥρως ὁ Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς
[11]	τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον, ὡς	ὁ	Κεῖός φησιν, ἀλλὰ χρὴ πάντα
[6]	ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ συννοίας,	ὁ	λαλῶν ἑαυτῷ. καὶ ἅμα προσειπὼν
[11]	καὶ λειοκύμων ἡ θάλαττα καὶ	ὁ	λιμὴν πλησίον.
[11]	οἰκίας ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ,	ὁ	μέν, εἴ τινα Σόλωνα ἢ
[8]	ὡς δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν,	ὁ	μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ
[11]	τοσαύτην Ἀφροδίτην ἐπὶ τῇ γλώττῃ	ὁ	νεανίσκος ἔχει. ἥ γέ τοι
[9]	τῷ θαύματι, οἷόν τι καὶ	ὁ	νησιώτης ἐκεῖνος νεανίσκος ἐπεπόνθει πρὸς
[2]	αὐτούς, εἴτε ἀτμούς τινας πονηροὺς	ὁ	οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ, εἴτε
[11]	εἰ δὴ αὐτός τε καὶ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ δέξαιντό σε καὶ
[8]	παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα,	ὁ	Σόλων, καὶ φίλον ἅπασι ποιῶν
[8]	εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη	ὁ	Σόλων τῷ δώρῳ, οἷα δὲ
[10]	τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ οὗτος βάρβαρος,	ὁ	Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί, μᾶλλον δὲ
[2]	τι πλέον εἰδὼς ὁ ἥρως	ὁ	Τόξαρις, ἅτε ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν.
[4]	κατ´ αὐτό. Μῶν, ἔφη, σὺ	ὁ	Τόξαρις εἶ περὶ οὗ ἐγὼ
[8]	ἀπολειπόμενος. ὡς γοῦν ὑπέσχετο αὐτῷ	ὁ	Τόξαρις, ἐξ ἑνὸς ἀνδρὸς τοῦ
[3]	δαίμων τις ἀγαθὸς ὡς ἀληθῶς	ὁ	Τόξαρις ἤδη ἐν τῷ Κεραμεικῷ.
[5]	αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο μέν, ἔφη	ὁ	Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν εἴρηκας, ἐπὶ
[3]	ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν ἔτι	ὁ	Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις δὲ ἄρτι
[1]	εἶναι καὶ ἁμάξης μιᾶς. οὗτος	ὁ	Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω
[2]	τοῦ οἴνου· καὶ εὑρέθη κεῖθι	ὁ	Τόξαρις τεθαμμένος τῇ τε ἐπιγραφῇ
[2]	τῆς στήλης καὶ τὸ πρόσωπον	ὁ	χρόνος ἤδη ἐλυμήνατό που· ἔστιν
[10]	ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι γὰρ	ὅ	τι ἂν ἄριστον ᾖ τῇ
[5]	τῇδε ἀγαθῶν· ὡς οὐκ ἔστιν	ὅ	τι ἂν μεῖζόν σοι καλὸν
[10]	πρὸς αὐτούς, καὶ τουτὶ γίγνεται,	ὅ	τι ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι
[3]	πρὸς τὰ πολλά, οὐκ ἔχων	ὅ	τι χρήσαιτο ἑαυτῷ· καὶ γὰρ
[2]	πονηροὺς ὁ οἶνος σβέσας τῇ	ὀδμῇ,	εἴτε ἄλλο τι πλέον εἰδὼς
[4]	τε κἀγὼ μετὰ σὲ τοσαύτην	ὁδὸν	ἥκομεν, καὶ μὴ περιίδῃς ἀθέατον
[3]	ὅθεν οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ	ὁδὸς	ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως
[3]	ὅλως μετέμελεν αὐτῷ ἤδη τῆς	ὁδοῦ,	καὶ ἐδέδοκτο ἰδόντα μόνον τὰς
[2]	ἵππος καταθυόμενος ἐπὶ τῷ μνήματι,	ὅθεν	ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα αὐτὸν
[3]	ἐπιβάντα πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου,	ὅθεν	οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς
[2]	συχνάκις γενόμενον— οὐ γὰρ ἠμέλησαν	οἱ	Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες— ἔπαυσε μηκέτι λοιμώττειν
[1]	καὶ ἐντέμνουσιν αὐτῷ Ξένῳ Ἰατρῷ	οἱ	Ἀθηναῖοι· τοῦτο γὰρ τοὔνομα ἥρως
[8]	μικρὸν ἦν Σόλων ἐπαινῶν, ἀλλ´	οἱ	ἄνθρωποι καὶ τοῦτο ὡς νομοθέτῃ
[1]	δημοτικῶν, οἷοί εἰσι παρ´ αὐτοῖς	οἱ	ὀκτάποδες καλούμενοι, τοῦτο δέ ἐστι,
[10]	γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες	οἱ	προὔχοντες εἶεν καὶ οἷς ἄν
[2]	Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου ἀνδρός, ἐπιστάντα	οἱ	τὸν Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις
[8]	ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ,	οἷα	δὲ εἶπεν, ὡς δὲ τὸ
[3]	ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει ἐκ Πειραιῶς,	οἷα	δὴ ξένος καὶ βάρβαρος οὐ
[7]	αὐτόν. εἰ τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα	οἶδα,	οὕτω ποιήσεις καὶ προξενήσεις αὐτοῦ
[3]	πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι	οἴκαδε	ἐς Σκύθας. οὕτως ἔχοντι τῷ
[9]	ἐπεπόνθει πρὸς τὴν τοῦ Μενελάου	οἰκίαν.	καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν
[11]	θαυμάσῃς, μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς	οἰκίας	ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ
[1]	καὶ ἐπιτηδευμάτων φιλομαθὴς τῶν ἀρίστων,	οἴκοι	δὲ οὐ τοῦ βασιλείου γένους
[8]	καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν	οἶμαι	ἐς Σκύθας, εἰ μὴ Σόλων
[2]	εἴτε ἀτμούς τινας πονηροὺς ὁ	οἶνος	σβέσας τῇ ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο
[2]	ἐντείλασθαι ἐκεῖνα τὰ περὶ τοῦ	οἴνου·	καὶ εὑρέθη κεῖθι ὁ Τόξαρις
[2]	λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν τοὺς στενωποὺς	οἴνῳ	πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις γενόμενον—
[1]	Σκυθῶν τῶν πολλῶν καὶ δημοτικῶν,	οἷοί	εἰσι παρ´ αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες
[9]	καὶ οὐκ ἐξήρκουν τῷ θαύματι,	οἷόν	τι καὶ ὁ νησιώτης ἐκεῖνος
[5]	τοῦτον φίλον κτήσαιο καὶ μάθοις	οἷος	ἀνήρ ἐστι, πᾶσαν νόμιζε τὴν
[10]	οἵτινες οἱ προὔχοντες εἶεν καὶ	οἷς	ἄν τις προσελθὼν καὶ ἐπιγραψάμενος
[9]	ποιητὴν ἐκεῖνον ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς πᾶσιν	οἷς	θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ ἔχων
[4]	καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθεν	οἶσθα	ἡμᾶς, ὦ ξένε; Καὶ αὐτός,
[10]	ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές,	οἵτινες	οἱ προὔχοντες εἶεν καὶ οἷς
[5]	ἐπὶ τὰς θύρας αὐτὰς ἐλθόντα	οἴχεσθαι	ἀπιόντα. πλὴν ἀλλὰ θάρρει. οὐ
[11]	εἰ δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον,	οἰχήσεταί	σε ἀπὸ τῶν ὤτων ἀναδησάμενος,
[4]	ἐν Σκυθίᾳ καὶ παιδία νεογνὰ	οἴχοιτο	ἐς Ἀθήνας καὶ νῦν διατρίβοι
[1]	οἷοί εἰσι παρ´ αὐτοῖς οἱ	ὀκτάποδες	καλούμενοι, τοῦτο δέ ἐστι, δύο
[10]	προστάτας συναγωνισταῖς χρῷτο πρὸς τὰ	ὅλα.	ἐνταῦθά μοι οὐχ εἷς, ὥσπερ
[5]	Ἀθηνῶν, μᾶλλον δὲ τὴν Ἑλλάδα	ὅλην	καὶ τὰ Ἑλλήνων καλά, ἐγὼ
[2]	τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς	ὅλην	ποτὲ ἰάσατο τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ
[5]	ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ οὕτως	ὀλίγα	τὰ θέλγητρα ἔχει πρὸς τοὺς
[2]	ὑπὲρ ἥμισυ καὶ τὸ τόξον	ὅλον	καὶ τὸ βιβλίον· τὰ δὲ
[11]	καὶ αἰδεῖσθαι ἤδη ἀξιοῖ, καὶ	ὅλως	ἓν τοῦτο ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν
[3]	καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ	ὅλως	μετέμελεν αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ,
[3]	ὁρώντων ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ	ὁμόγλωσσον	οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν
[3]	δὲ πόθεν ἂν ἐκεῖνον ἔγνω	ὁμοεθνῆ	ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον, ἐν χρῷ
[9]	ἄνδρα ἐπαγομένω Ἀθήνηθεν. φημὶ δὴ	ὅμοιόν	τι καὶ αὐτὸς παθεῖν τῷ
[9]	βασιλικὸν εἰσποιῶ τἀμὰ ἐς τὴν	ὁμοιότητα,	κατ´ ἐκεῖνα δέ. ὅτε γὰρ
[4]	ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ	ὁμόφωνον	εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα
[7]	τῶν παρ´ ἡμῖν εὐπατριδῶν, καὶ	ὅμως	τἀκεῖ πάντα ἀφεὶς ἥκει συνεσόμενος
[1]	μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον	ὂν	ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν παρὰ τὸν
[4]	γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν τοῦ ἔρωτος	ὃν	ἠράσθης, ἰδεῖν τὴν Ἑλλάδα, καὶ
[11]	εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος,	ὃν	ἠράσθησαν τοῦ Ἀλκιβιάδου, τοῦτον δὲ
[3]	πόθεν ἂν ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ	ὄντα,	Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον, ἐν χρῷ κεκαρμένον
[3]	Ἀνάχαρσιν ἅτε γένους τοῦ δοκιμωτάτου	ὄντα	καὶ ἐν τοῖς πρώτοις Σκυθῶν.
[7]	γνήσιον ἀποφανεῖς τῆς Ἑλλάδος. καὶ	ὅπερ	σοι ἔφην μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ
[4]	ἔγνωστο ἤδη πρὶν ἥλιον δῦναι,	ὀπίσω	αὖθις ἐπὶ ναῦν κατιέναι· οὕτως
[1]	ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι	ὀπίσω	ἐς Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν,
[3]	τὰς Ἀθήνας ἐπὶ πόδα εὐθὺς	ὀπίσω	χωρεῖν καὶ πλοίῳ ἐπιβάντα πλεῖν
[11]	αὐτοῦ ἀκούουσιν, ὁπόταν δημηγορήσων παρέλθῃ,	ὁποῖόν	φασι τοὺς τότε Ἀθηναίους πρὸς
[11]	πόλις ἅπασα κεχηνότες αὐτοῦ ἀκούουσιν,	ὁπόταν	δημηγορήσων παρέλθῃ, ὁποῖόν φασι τοὺς
[8]	καλοῖς καὶ πάντα τρόπον ἐπιμελούμενος,	ὅπως	ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι,
[8]	αὐτῷ. ~Μακρὸν ἂν εἴη διηγήσασθαι,	ὅπως	μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ
[7]	ἐπίτομόν τινα ταύτην ἐξεῦρον αὐτῷ,	ὅπως	ῥᾷστα καὶ αὐτὸς μάθοι πάντα
[11]	ἅπαντες ἔλεγον (εἰ χρὴ καὶ	ὅρκον	ἐπάγειν τῷ λόγῳ) καί μοι
[4]	ἐτεταράγμην ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα	ὁρῶν.	ἀλλὰ πρὸς Ἀκινάκου καὶ Ζαμόλξιδος,
[3]	γὰρ συνίει καταγελώμενος ὑπὸ τῶν	ὁρώντων	ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον
[6]	ὑπὲρ ἡμῶν. Εὐφήμει, ἦ δ´	ὅς,	ἐκείνῳ τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί μοι
[4]	παρ´ ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´	ὃς	ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι
[2]	μὰ τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον,	ὃς	ὅλην ποτὲ ἰάσατο τὴν πόλιν.
[7]	τοίνυν γίγνωσκε ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν,	ὃς	συνέσῃ Σόλωνι καὶ φίλῳ χρήσῃ
[6]	εὐποιίας. ἕπου μόνον· εἴσῃ γὰρ	ὅση	πρὸς τὸν Ξένιον ἡ αἰδὼς
[11]	τὸν τοῦ Κλεινίου πεπονθέναι, παρ´	ὅσον	τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν
[4]	εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα	ὅστις	ἦν ἐν Σκύθαις, καὶ ἤρετο,
[9]	τὴν ὁμοιότητα, κατ´ ἐκεῖνα δέ.	ὅτε	γὰρ πρῶτον ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ
[2]	πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα,	ὅτι	ἐπὶ τῇ στήλῃ Σκύθης ἀνὴρ
[4]	ἐδάκρυσεν ὑφ´ ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις,	ὅτι	καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ
[2]	τὸν Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις	ὅτι	παύσονται τῷ λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν
[1]	αἰτίαν τῆς ἐπωνυμίας καὶ ἀνθ´	ὅτου	ἐς τοὺς ἥρωας κατελέγη καὶ
[5]	οἴχεσθαι ἀπιόντα. πλὴν ἀλλὰ θάρρει.	οὐ	γὰρ ἄν, ὡς φής, ἀπέλθοις
[2]	πολλῷ ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις γενόμενον—	οὐ	γὰρ ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες—
[8]	γνώριμος καὶ ἐτιμᾶτο δι´ ἐκεῖνον.	οὐ	γὰρ μικρὸν ἦν Σόλων ἐπαινῶν,
[2]	ἐν ἀριστερᾷ εἰς Ἀκαδημίαν ἀπιόντων,	οὐ	μέγα τὸ χῶμα καὶ ἡ
[3]	οἷα δὴ ξένος καὶ βάρβαρος	οὐ	μετρίως τεταραγμένος ἔτι τὴν γνώμην,
[3]	πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν	οὐ	πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι
[2]	ἤδη ἐλυμήνατό που· ἔστιν δὲ	οὐ	πολὺ ἀπὸ τοῦ Διπύλου, ἐν
[1]	ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ μετ´	οὐ	πολὺ καὶ ἥρως ἔδοξεν καὶ
[1]	~ΣΚΥΘΗΣ Η ΠΡΟΞΕΝΟΣ.	~Οὐ	πρῶτος Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ Σκυθίας
[1]	χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε	οὐ	Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν
[4]	~Ἀλλὰ Τόξαρις Σκυθιστὶ προσειπὼν αὐτόν,	Οὐ	σύ, ἔφη, Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις
[10]	δὲ πάντες τὰ αὐτὰ μόνον	οὐ	ταῖς αὐταῖς συλλαβαῖς ἔλεγον· ὦ
[1]	φιλομαθὴς τῶν ἀρίστων, οἴκοι δὲ	οὐ	τοῦ βασιλείου γένους ὢν οὐδὲ
[4]	εἰμι παρ´ ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα,	οὐ	τῶν ἐπιφανῶν, ὥστε καὶ ἐγνῶσθαι
[5]	τῶν ἀνθρώπων συγγενόμενος, τὰ ἄλλα	οὐ	τῶν πλουσίων, ἀλλὰ καὶ κομιδῇ
[11]	Ἀλκιβιάδου, τοῦτον δὲ ἡ πόλις	οὐ	φιλεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ αἰδεῖσθαι
[3]	ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα μέντοι	οὐ	χαλεπῶς ἔμελλε καὶ αὐτὸν γνώσεσθαι
[1]	καὶ τῶν Ἀσκληπιαδῶν εἷς ἔδοξεν,	οὐ	χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε
[4]	σὺ ὁ Τόξαρις εἶ περὶ	οὗ	ἐγὼ ἤκουσα ὥς τις Τόξαρις
[11]	εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ ἕδρας τοίνυν	οὐδ´	ἀμβολᾶς ἔργον, ὡς ὁ Κεῖός
[5]	γὰρ ἄν, ὡς φής, ἀπέλθοις	οὐδ´	ἂν ἀφείη σε ῥᾳδίως ἡ
[8]	περὶ αὐτοῦ· καὶ οὐκ ἂν	οὐδὲ	ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ
[1]	ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ Τόξαρις	οὐδὲ	ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω ἐς Σκύθας,
[10]	παροδεύσας τηλικαύτην πόλιν; ἐζήτουν γάρ,	οὐδὲ	ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ προὔχοντες
[9]	φαυλοτέρους εἶναι τῶν Σκυθῶν. ἀτὰρ	οὐδὲ	κατὰ τὸ βασιλικὸν εἰσποιῶ τἀμὰ
[1]	οὐ τοῦ βασιλείου γένους ὢν	οὐδὲ	τῶν πιλοφορικῶν, ἀλλὰ Σκυθῶν τῶν
[2]	αὐτοῦ, καὶ μὰ τὸν Δί´	οὐδὲν	ἄπιστον, ὃς ὅλην ποτὲ ἰάσατο
[9]	βάρβαρος μὲν γὰρ κἀκεῖνος καὶ	οὐδέν	τι φαίης ἂν τοὺς Σύρους
[3]	ἐπὶ τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον	οὐδένα	εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν αὐτῷ
[10]	δεξιοὶ ἀνὰ τὴν πόλιν, καὶ	οὐκ	ἂν ἀλλαχόθι τοσούτους εὕροις ἄνδρας
[8]	τοῦτο ἱστοροῦντι περὶ αὐτοῦ· καὶ	οὐκ	ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς
[11]	πεπονθέναι, παρ´ ὅσον τοῖς μὲν	οὐκ	εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος,
[9]	πολὺ ἐτεθήπειν πρὸς ταῦτα καὶ	οὐκ	ἐξήρκουν τῷ θαύματι, οἷόν τι
[5]	εἰδέναι τῶν τῇδε ἀγαθῶν· ὡς	οὐκ	ἔστιν ὅ τι ἂν μεῖζόν
[3]	ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς πρὸς τὰ πολλά,	οὐκ	ἔχων ὅ τι χρήσαιτο ἑαυτῷ·
[11]	τὴν χεῖρα, τοῦτο μόνον, καὶ	οὐκέτ´	ἐνδοιάσιμα τὰ σά. ταῦτα νὴ
[7]	αἱ Ἀθῆναι, τοῦτο ἡ Ἑλλάς·	οὐκέτι	ξένος σύ γε, πάντες σε
[4]	κἀμοῦ λόγος ἔτι παρ´ ὑμῖν.	Οὐκοῦν,	ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις,
[9]	εἰ μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε	οὖν	ἐπαγάγω ἤδη τῷ μύθῳ τὸ
[2]	ἰατρικὸς ὤν, συνεβούλευσεν. ὁ δ´	οὖν	μισθὸς τῆς ἰάσεως ἔτι καὶ
[3]	ἰάσατο τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ γὰρ	οὗπερ	ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν
[11]	ὑπάρξῃ, εὔδια πάντα καὶ πλοῦς	οὔριος	καὶ λειοκύμων ἡ θάλαττα καὶ
[8]	ὡς νομοθέτῃ ἐπείθοντο καὶ ἐφίλουν	οὓς	ἐκεῖνος δοκιμάζοι καὶ ἐπίστευον ἀρίστους
[3]	ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις	οὖσα,	εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς ἔμελλε
[9]	ἀκέφαλος περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι	οὗτινός	μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ
[10]	τουτὶ γίγνεται, ὅ τι ἂν	οὗτοι	ἐθέλωσιν. ἐθέλουσι γὰρ ὅ τι
[6]	χρηστότης. μᾶλλον δὲ κατὰ δαίμονα	οὗτος	αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ ἐπὶ
[10]	εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ	οὗτος	βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί,
[11]	καὶ μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ	οὗτος.	εἰ δὴ αὐτός τε καὶ
[1]	δεσπότην εἶναι καὶ ἁμάξης μιᾶς.	οὗτος	ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι
[7]	ἆθλα, τοῦ ἔρωτος τὸ τέλος.	οὗτός	σοι ὁ Ἑλληνικὸς κανών, τοῦτο
[10]	ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς θάλλει πόλις.	~Οὕτω	δὴ ἔχων ἐσκοπούμην ἤδη περὶ
[5]	καὶ κομιδῇ πένης. ὄψει γέροντα	οὕτω	δημοτικῶς ἐσταλμένον. πλὴν διά γε
[9]	τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ ἔμελλον	οὕτω	διατεθήσεσθαι τὴν γνώμην ἰδὼν πόλιν
[11]	ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε,	οὕτω	μέγας ἐστὶ καὶ καλὸς ἀρρενωπήν
[3]	τῶν Ἀττικῶν ἕνα τῶν αὐτοχθόνων;	οὕτω	μετεπεποίητο ὑπὸ τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ
[7]	εἰ τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα οἶδα,	οὕτω	ποιήσεις καὶ προξενήσεις αὐτοῦ καὶ
[7]	δεῖγμα τῆς φιλοσοφίας τῆς Ἀττικῆς.	οὕτω	τοίνυν γίγνωσκε ὡς εὐδαιμονέστατος ὤν,
[4]	ὀπίσω αὖθις ἐπὶ ναῦν κατιέναι·	οὕτως	ἐτεταράγμην ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα
[3]	ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας.	οὕτως	ἔχοντι τῷ Ἀναχάρσιδι ἐντυγχάνει δαίμων
[5]	σε ῥᾳδίως ἡ πόλις· οὐχ	οὕτως	ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει πρὸς
[11]	πολλοστὸν τῶν προσόντων εἰρηκέναι ἔδοξαν.	οὐχ	ἕδρας τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον,
[10]	πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι	οὐχ	εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ
[5]	ἀφείη σε ῥᾳδίως ἡ πόλις·	οὐχ	οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει
[11]	δημόσιον ἀγαθόν ἐστιν καὶ μέγα	ὄφελος	ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος. εἰ δὴ
[11]	ἐπινοεῖς, ὁ δὲ υἱὸς καὶ	ὀφθεὶς	μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω
[5]	πλουσίων, ἀλλὰ καὶ κομιδῇ πένης.	ὄψει	γέροντα οὕτω δημοτικῶς ἐσταλμένον. πλὴν
[7]	συνεσόμενος ὑμῖν καὶ τὰ κάλλιστα	ὀψόμενος	τῆς Ἑλλάδος, κἀγὼ ἐπίτομόν τινα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/05/2009