HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Le Scythe ou le Proxène

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 49 formes différentes pour 93 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[2]   ἤδη πεπαῦσθαι ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ μὰ τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς

[1]   οὐ χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν

[4]   ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι με γεγενημένον καὶ

[7]   αὐτῷ, ὅπως ῥᾷστα καὶ αὐτὸς μάθοι πάντα καὶ γνώριμος γένοιτο τοῖς

[5]   εἰ τοῦτον φίλον κτήσαιο καὶ μάθοις οἷος ἀνήρ ἐστι, πᾶσαν νόμιζε

[9]   καὶ Τόξαρις τὰ νῦν ἐς Μακεδονίαν ἥκετον ἔτι καὶ Σόλωνα γέροντα

[11]   ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος, ὃν ἠράσθησαν

[8]   Σόλωνι καὶ φίλῳ χρήσῃ αὐτῷ. ~Μακρὸν ἂν εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν

[5]   ἔχει πρὸς τοὺς ξένους, ἀλλὰ μάλα ἐπιλήψεταί σου, ὡς μήτε γυναικὸς

[5]   ἐνταῦθα, ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα πολλὰ ἔς τε Ἀσίαν καὶ

[10]   εὕροις ἄνδρας ἀγαθούς, δύο δὲ μάλιστά ἐστον ἡμῖν ἄνδρε ἀρίστω, γένει

[2]   μὴ πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα, ὅτι ἐπὶ τῇ στήλῃ Σκύθης

[6]   ἡ ἄλλη ἐπιείκεια καὶ χρηστότης. μᾶλλον δὲ κατὰ δαίμονα οὗτος αὐτὸς

[10]   βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί, μᾶλλον δὲ πάντες τὰ αὐτὰ μόνον

[5]   τὴν πόλιν τὴν τῶν Ἀθηνῶν, μᾶλλον δὲ τὴν Ἑλλάδα ὅλην καὶ

[11]   πειραθεὶς μικρὸν ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον θαυμάσῃς, μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς

[4]   ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι με γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν τοῦ ἔρωτος

[6]   ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις, ἀλλά με λαβὼν ἄγε παρ´ αὐτόν. ἀτὰρ

[4]   τῶν πατρῴων ἡμῖν θεῶν, σύ με, ὦ Τόξαρι, παραλαβὼν ξενάγησον καὶ

[11]   ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν ἐστιν καὶ μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος. εἰ

[2]   ἀριστερᾷ εἰς Ἀκαδημίαν ἀπιόντων, οὐ μέγα τὸ χῶμα καὶ ἡ στήλη

[2]   Ἑλλάδος. ~Κατὰ τὸν λοιμὸν τὸν μέγαν ἔδοξεν ἡ Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου

[11]   μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω μέγας ἐστὶ καὶ καλὸς ἀρρενωπήν τινα

[10]   ξένους φιλανθρωπίαν καὶ τὸ ἐν μεγέθει τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ μετ´

[9]   ἐξεπλάγην μὲν εὐθὺς ἰδὼν τὸ μέγεθος καὶ τὸ κάλλος καὶ τῶν

[6]   ἦ δ´ ὅς, ἐκείνῳ τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί μοι δοκῶ ἀφορμὴν παρασχὼν

[6]   Σόλωνα, Τοῦτό σοι, ἔφη, δῶρον μέγιστον ἥκω ἄγων, ξένον ἄνδρα φιλίας

[5]   οὐκ ἔστιν ὅ τι ἂν μεῖζόν σοι καλὸν χαρίσασθαι δυναίμην ἢ

[6]   ἢ συστήσας ἐκείνῳ. ~Μὴ τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις,

[5]   παίδων, εἴ σοι ἤδη εἰσί, μεμνῆσθαι. ὡς δ´ ἂν τάχιστα πᾶσαν

[5]   ἔστι σοφὸς ἀνὴρ ἐνταῦθα, ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα πολλὰ ἔς

[11]   ὁ δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω μέγας

[9]   βασιλικῷ ἀνδρὶ ἐμαυτὸν εἴκασα· βάρβαρος μὲν γὰρ κἀκεῖνος καὶ οὐδέν τι

[10]   ἄριστον ᾖ τῇ πόλει. τὴν μὲν γὰρ χρηστότητα καὶ τὴν πρὸς

[10]   περὶ τῶν πρακτέων, καὶ τὸ μὲν δεῖξαι τῶν λόγων ὑμῖν πάλαι

[11]   ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ μέν, εἴ τινα Σόλωνα ἢ Περικλέα

[3]   οὗπερ ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν ἔτι ὁ Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις

[9]   ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ πόλει, ἐξεπλάγην μὲν εὐθὺς ἰδὼν τὸ μέγεθος καὶ

[5]   περιίδῃς ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο μέν, ἔφη ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν

[8]   ~Μακρὸν ἂν εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ,

[10]   συλλαβαῖς ἔλεγον· ὦ ξένε, πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι χρηστοὶ καὶ δεξιοὶ

[10]   ἐστον ἡμῖν ἄνδρε ἀρίστω, γένει μὲν καὶ ἀξιώματι πολὺ προὔχοντε ἁπάντων,

[1]   καὶ Τόξαρις πρὸ αὐτοῦ, σοφὸς μὲν καὶ φιλόκαλος ἀνὴρ καὶ ἐπιτηδευμάτων

[11]   Κεῖός φησιν, ἀλλὰ χρὴ πάντα μὲν κάλων κινεῖν, πάντα δὲ πράττειν

[11]   Κλεινίου πεπονθέναι, παρ´ ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ

[8]   δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα,

[3]   ἐν τῷ Κεραμεικῷ. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο

[2]   Σκύθης ἀνὴρ ἐγκεκόλαπτο, τῇ λαιᾷ μὲν τόξον ἔχων ἐντεταμένον, τῇ δεξιᾷ

[9]   νεανίσκος ἐπεπόνθει πρὸς τὴν τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι

[3]   αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς ἔμελλε καὶ αὐτὸν

[4]   μυρία παθὼν ἐν τοῖς διὰ μέσου ἔθνεσιν, καὶ εἴ γε μὴ

[10]   μεγέθει τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ μετ´ εὐνοίας αἰδέσιμον καὶ τὸ πρᾷον

[1]   Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ μετ´ οὐ πολὺ καὶ ἥρως ἔδοξεν

[4]   δι´ ἅπερ σύ τε κἀγὼ μετὰ σὲ τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ

[3]   ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως μετέμελεν αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ, καὶ

[11]   τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος, ὃν ἠράσθησαν τοῦ

[3]   Ἀττικῶν ἕνα τῶν αὐτοχθόνων; οὕτω μετεπεποίητο ὑπὸ τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ Τόξαρις

[3]   δὴ ξένος καὶ βάρβαρος οὐ μετρίως τεταραγμένος ἔτι τὴν γνώμην, πάντα

[9]   τῷ μύθῳ τὸ τέλος, ὡς μὴ ἀκέφαλος περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι

[6]   παρ´ αὐτόν. ἀτὰρ ἐκεῖνο δέδια, μὴ δυσπρόσοδος καὶ ἐν παρέργῳ θῆταί

[9]   τῷ Ἀναχάρσιδι— καὶ πρὸς Χαρίτων μὴ νεμεσήσητέ μοι τῆς εἰκόνος, εἰ

[2]   τε ἐπιγραφῇ γνωσθείς, εἰ καὶ μὴ πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα,

[4]   σὲ τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ μὴ περιίδῃς ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο

[4]   μέσου ἔθνεσιν, καὶ εἴ γε μὴ σοὶ ἐνέτυχον, ἔγνωστο ἤδη πρὶν

[8]   ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω

[6]   χαρίσασθαι δυναίμην ἢ συστήσας ἐκείνῳ. ~Μὴ τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ Τόξαρι,

[8]   τεθηπὼς τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον πόδα ἑκὼν εἶναι

[2]   ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες— ἔπαυσε μηκέτι λοιμώττειν αὐτούς, εἴτε ἀτμούς τινας

[5]   ἀλλὰ μάλα ἐπιλήψεταί σου, ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι μήτε παίδων, εἴ

[5]   σου, ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι μήτε παίδων, εἴ σοι ἤδη εἰσί,

[11]   ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον θαυμάσῃς, μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς οἰκίας ἐστόν,

[1]   βοῶν δεσπότην εἶναι καὶ ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν

[7]   Ἑλλάδος. καὶ ὅπερ σοι ἔφην μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα ἑώρακας

[8]   ἐτιμᾶτο δι´ ἐκεῖνον. οὐ γὰρ μικρὸν ἦν Σόλων ἐπαινῶν, ἀλλ´ οἱ

[10]   αὐτὸς ἂν ἄλλοις διηγήσαιο πειραθεὶς μικρὸν ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον θαυμάσῃς,

[2]   ὤν, συνεβούλευσεν. ὁ δ´ οὖν μισθὸς τῆς ἰάσεως ἔτι καὶ νῦν

[2]   λευκὸς ἵππος καταθυόμενος ἐπὶ τῷ μνήματι, ὅθεν ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα

[6]   ὅς, ἐκείνῳ τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί μοι δοκῶ ἀφορμὴν παρασχὼν τῆς ἐς

[9]   περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ Σκυθίας

[11]   ὅρκον ἐπάγειν τῷ λόγῳ) καί μοι ἤδη πειρωμένῳ τὸ πολλοστὸν τῶν

[10]   χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι οὐχ εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι,

[9]   καὶ πρὸς Χαρίτων μὴ νεμεσήσητέ μοι τῆς εἰκόνος, εἰ βασιλικῷ ἀνδρὶ

[11]   δὲ ἡ πόλις οὐ φιλεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ αἰδεῖσθαι ἤδη ἀξιοῖ,

[6]   ἐς ξένον ἄνδρα εὐποιίας. ἕπου μόνον· εἴσῃ γὰρ ὅση πρὸς τὸν

[1]   διηγήσασθαι, ὡς μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν

[11]   ἐπισεῖσαι χρὴ τὴν χεῖρα, τοῦτο μόνον, καὶ οὐκέτ´ ἐνδοιάσιμα τὰ σά.

[11]   εὐμορφίαν· εἰ δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον, οἰχήσεταί σε ἀπὸ τῶν ὤτων

[10]   μᾶλλον δὲ πάντες τὰ αὐτὰ μόνον οὐ ταῖς αὐταῖς συλλαβαῖς ἔλεγον·

[3]   τῆς ὁδοῦ, καὶ ἐδέδοκτο ἰδόντα μόνον τὰς Ἀθήνας ἐπὶ πόδα εὐθὺς

[8]   εἶναι. τὰ τελευταῖα καὶ ἐμυήθη μόνος βαρβάρων Ἀνάχαρσις, δημοποίητος γενόμενος, εἰ

[9]   ~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω ἤδη τῷ μύθῳ τὸ τέλος, ὡς μὴ ἀκέφαλος

[4]   ἐμπορίαν ταύτην ἀποδημήσας. ἥκω σοι μυρία παθὼν ἐν τοῖς διὰ μέσου

[4]   ἐγνῶσθαι ἄν σοι κατ´ αὐτό. Μῶν, ἔφη, σὺ ὁ Τόξαρις εἶ

Chapitre
[2]	ἤδη πεπαῦσθαι ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ	μὰ	τὸν Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς
[1]	οὐ χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς	μάθητε	οὐ Σκύθαις μόνον ἐπιχώριον ὂν
[4]	ἦ δ´ ὃς ὁ Ἀνάχαρσις,	μαθητήν	σου ἴσθι με γεγενημένον καὶ
[7]	αὐτῷ, ὅπως ῥᾷστα καὶ αὐτὸς	μάθοι	πάντα καὶ γνώριμος γένοιτο τοῖς
[5]	εἰ τοῦτον φίλον κτήσαιο καὶ	μάθοις	οἷος ἀνήρ ἐστι, πᾶσαν νόμιζε
[9]	καὶ Τόξαρις τὰ νῦν ἐς	Μακεδονίαν	ἥκετον ἔτι καὶ Σόλωνα γέροντα
[11]	ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς	μακρὰν	μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος, ὃν ἠράσθησαν
[8]	Σόλωνι καὶ φίλῳ χρήσῃ αὐτῷ.	~Μακρὸν	ἂν εἴη διηγήσασθαι, ὅπως μὲν
[5]	ἔχει πρὸς τοὺς ξένους, ἀλλὰ	μάλα	ἐπιλήψεταί σου, ὡς μήτε γυναικὸς
[5]	ἐνταῦθα, ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας δὲ	μάλα	πολλὰ ἔς τε Ἀσίαν καὶ
[10]	εὕροις ἄνδρας ἀγαθούς, δύο δὲ	μάλιστά	ἐστον ἡμῖν ἄνδρε ἀρίστω, γένει
[2]	μὴ πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ	μάλιστα,	ὅτι ἐπὶ τῇ στήλῃ Σκύθης
[6]	ἡ ἄλλη ἐπιείκεια καὶ χρηστότης.	μᾶλλον	δὲ κατὰ δαίμονα οὗτος αὐτὸς
[10]	βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί,	μᾶλλον	δὲ πάντες τὰ αὐτὰ μόνον
[5]	τὴν πόλιν τὴν τῶν Ἀθηνῶν,	μᾶλλον	δὲ τὴν Ἑλλάδα ὅλην καὶ
[11]	πειραθεὶς μικρὸν ὕστερον. ~Καὶ ὡς	μᾶλλον	θαυμάσῃς, μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς
[4]	ὁ Ἀνάχαρσις, μαθητήν σου ἴσθι	με	γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν τοῦ ἔρωτος
[6]	ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις, ἀλλά	με	λαβὼν ἄγε παρ´ αὐτόν. ἀτὰρ
[4]	τῶν πατρῴων ἡμῖν θεῶν, σύ	με,	ὦ Τόξαρι, παραλαβὼν ξενάγησον καὶ
[11]	ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν ἐστιν καὶ	μέγα	ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος. εἰ
[2]	ἀριστερᾷ εἰς Ἀκαδημίαν ἀπιόντων, οὐ	μέγα	τὸ χῶμα καὶ ἡ στήλη
[2]	Ἑλλάδος. ~Κατὰ τὸν λοιμὸν τὸν	μέγαν	ἔδοξεν ἡ Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου
[11]	μὲν αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω	μέγας	ἐστὶ καὶ καλὸς ἀρρενωπήν τινα
[10]	ξένους φιλανθρωπίαν καὶ τὸ ἐν	μεγέθει	τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ μετ´
[9]	ἐξεπλάγην μὲν εὐθὺς ἰδὼν τὸ	μέγεθος	καὶ τὸ κάλλος καὶ τῶν
[6]	ἦ δ´ ὅς, ἐκείνῳ τὰ	μέγιστα	χαριεῖσθαί μοι δοκῶ ἀφορμὴν παρασχὼν
[6]	Σόλωνα, Τοῦτό σοι, ἔφη, δῶρον	μέγιστον	ἥκω ἄγων, ξένον ἄνδρα φιλίας
[5]	οὐκ ἔστιν ὅ τι ἂν	μεῖζόν	σοι καλὸν χαρίσασθαι δυναίμην ἢ
[6]	ἢ συστήσας ἐκείνῳ. ~Μὴ τοίνυν	μέλλωμεν,	ἔφη, ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις,
[5]	παίδων, εἴ σοι ἤδη εἰσί,	μεμνῆσθαι.	ὡς δ´ ἂν τάχιστα πᾶσαν
[5]	ἔστι σοφὸς ἀνὴρ ἐνταῦθα, ἐπιχώριος	μέν,	ἀποδημήσας δὲ μάλα πολλὰ ἔς
[11]	ὁ δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς	μὲν	αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω μέγας
[9]	βασιλικῷ ἀνδρὶ ἐμαυτὸν εἴκασα· βάρβαρος	μὲν	γὰρ κἀκεῖνος καὶ οὐδέν τι
[10]	ἄριστον ᾖ τῇ πόλει. τὴν	μὲν	γὰρ χρηστότητα καὶ τὴν πρὸς
[10]	περὶ τῶν πρακτέων, καὶ τὸ	μὲν	δεῖξαι τῶν λόγων ὑμῖν πάλαι
[11]	ἐστόν, υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ	μέν,	εἴ τινα Σόλωνα ἢ Περικλέα
[3]	οὗπερ ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη	μὲν	ἔτι ὁ Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις
[9]	ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ πόλει, ἐξεπλάγην	μὲν	εὐθὺς ἰδὼν τὸ μέγεθος καὶ
[5]	περιίδῃς ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο	μέν,	ἔφη ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν
[8]	~Μακρὸν ἂν εἴη διηγήσασθαι, ὅπως	μὲν	ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ,
[10]	συλλαβαῖς ἔλεγον· ὦ ξένε, πολλοὶ	μὲν	καὶ ἄλλοι χρηστοὶ καὶ δεξιοὶ
[10]	ἐστον ἡμῖν ἄνδρε ἀρίστω, γένει	μὲν	καὶ ἀξιώματι πολὺ προὔχοντε ἁπάντων,
[1]	καὶ Τόξαρις πρὸ αὐτοῦ, σοφὸς	μὲν	καὶ φιλόκαλος ἀνὴρ καὶ ἐπιτηδευμάτων
[11]	Κεῖός φησιν, ἀλλὰ χρὴ πάντα	μὲν	κάλων κινεῖν, πάντα δὲ πράττειν
[11]	Κλεινίου πεπονθέναι, παρ´ ὅσον τοῖς	μὲν	οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ
[8]	δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ	μὲν	παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα,
[3]	ἐν τῷ Κεραμεικῷ. καὶ τὸ	μὲν	πρῶτον ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο
[2]	Σκύθης ἀνὴρ ἐγκεκόλαπτο, τῇ λαιᾷ	μὲν	τόξον ἔχων ἐντεταμένον, τῇ δεξιᾷ
[9]	νεανίσκος ἐπεπόνθει πρὸς τὴν τοῦ	Μενελάου	οἰκίαν. καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι
[3]	αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα, εἶτα	μέντοι	οὐ χαλεπῶς ἔμελλε καὶ αὐτὸν
[4]	μυρία παθὼν ἐν τοῖς διὰ	μέσου	ἔθνεσιν, καὶ εἴ γε μὴ
[10]	μεγέθει τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ	μετ´	εὐνοίας αἰδέσιμον καὶ τὸ πρᾷον
[1]	Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ	μετ´	οὐ πολὺ καὶ ἥρως ἔδοξεν
[4]	δι´ ἅπερ σύ τε κἀγὼ	μετὰ	σὲ τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ
[3]	ὁμόγλωσσον οὐδένα εὕρισκεν, καὶ ὅλως	μετέμελεν	αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ, καὶ
[11]	τοῖς μὲν οὐκ εἰς μακρὰν	μετεμέλησε	τοῦ ἔρωτος, ὃν ἠράσθησαν τοῦ
[3]	Ἀττικῶν ἕνα τῶν αὐτοχθόνων; οὕτω	μετεπεποίητο	ὑπὸ τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ Τόξαρις
[3]	δὴ ξένος καὶ βάρβαρος οὐ	μετρίως	τεταραγμένος ἔτι τὴν γνώμην, πάντα
[9]	τῷ μύθῳ τὸ τέλος, ὡς	μὴ	ἀκέφαλος περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι
[6]	παρ´ αὐτόν. ἀτὰρ ἐκεῖνο δέδια,	μὴ	δυσπρόσοδος καὶ ἐν παρέργῳ θῆταί
[9]	τῷ Ἀναχάρσιδι— καὶ πρὸς Χαρίτων	μὴ	νεμεσήσητέ μοι τῆς εἰκόνος, εἰ
[2]	τε ἐπιγραφῇ γνωσθείς, εἰ καὶ	μὴ	πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα,
[4]	σὲ τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ	μὴ	περιίδῃς ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο
[4]	μέσου ἔθνεσιν, καὶ εἴ γε	μὴ	σοὶ ἐνέτυχον, ἔγνωστο ἤδη πρὶν
[8]	ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας, εἰ	μὴ	Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω
[6]	χαρίσασθαι δυναίμην ἢ συστήσας ἐκείνῳ.	~Μὴ	τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ Τόξαρι,
[8]	τεθηπὼς τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ	μηδὲ	τὸν ἕτερον πόδα ἑκὼν εἶναι
[2]	ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες— ἔπαυσε	μηκέτι	λοιμώττειν αὐτούς, εἴτε ἀτμούς τινας
[5]	ἀλλὰ μάλα ἐπιλήψεταί σου, ὡς	μήτε	γυναικὸς ἔτι μήτε παίδων, εἴ
[5]	σου, ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι	μήτε	παίδων, εἴ σοι ἤδη εἰσί,
[11]	ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον θαυμάσῃς,	μιᾶς	καὶ τῆς αὐτῆς οἰκίας ἐστόν,
[1]	βοῶν δεσπότην εἶναι καὶ ἁμάξης	μιᾶς.	οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν
[7]	Ἑλλάδος. καὶ ὅπερ σοι ἔφην	μικρὸν	ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα ἑώρακας
[8]	ἐτιμᾶτο δι´ ἐκεῖνον. οὐ γὰρ	μικρὸν	ἦν Σόλων ἐπαινῶν, ἀλλ´ οἱ
[10]	αὐτὸς ἂν ἄλλοις διηγήσαιο πειραθεὶς	μικρὸν	ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον θαυμάσῃς,
[2]	ὤν, συνεβούλευσεν. ὁ δ´ οὖν	μισθὸς	τῆς ἰάσεως ἔτι καὶ νῦν
[2]	λευκὸς ἵππος καταθυόμενος ἐπὶ τῷ	μνήματι,	ὅθεν ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα
[6]	ὅς, ἐκείνῳ τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί	μοι	δοκῶ ἀφορμὴν παρασχὼν τῆς ἐς
[9]	περινοστοίη; ὥρα γοῦν εἰδέναι οὗτινός	μοι	εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ Σκυθίας
[11]	ὅρκον ἐπάγειν τῷ λόγῳ) καί	μοι	ἤδη πειρωμένῳ τὸ πολλοστὸν τῶν
[10]	χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα. ἐνταῦθά	μοι	οὐχ εἷς, ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι,
[9]	καὶ πρὸς Χαρίτων μὴ νεμεσήσητέ	μοι	τῆς εἰκόνος, εἰ βασιλικῷ ἀνδρὶ
[11]	δὲ ἡ πόλις οὐ φιλεῖ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ αἰδεῖσθαι ἤδη ἀξιοῖ,
[6]	ἐς ξένον ἄνδρα εὐποιίας. ἕπου	μόνον·	εἴσῃ γὰρ ὅση πρὸς τὸν
[1]	διηγήσασθαι, ὡς μάθητε οὐ Σκύθαις	μόνον	ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν
[11]	ἐπισεῖσαι χρὴ τὴν χεῖρα, τοῦτο	μόνον,	καὶ οὐκέτ´ ἐνδοιάσιμα τὰ σά.
[11]	εὐμορφίαν· εἰ δὲ καὶ φθέγξαιτο	μόνον,	οἰχήσεταί σε ἀπὸ τῶν ὤτων
[10]	μᾶλλον δὲ πάντες τὰ αὐτὰ	μόνον	οὐ ταῖς αὐταῖς συλλαβαῖς ἔλεγον·
[3]	τῆς ὁδοῦ, καὶ ἐδέδοκτο ἰδόντα	μόνον	τὰς Ἀθήνας ἐπὶ πόδα εὐθὺς
[8]	εἶναι. τὰ τελευταῖα καὶ ἐμυήθη	μόνος	βαρβάρων Ἀνάχαρσις, δημοποίητος γενόμενος, εἰ
[9]	~Βούλεσθε οὖν ἐπαγάγω ἤδη τῷ	μύθῳ	τὸ τέλος, ὡς μὴ ἀκέφαλος
[4]	ἐμπορίαν ταύτην ἀποδημήσας. ἥκω σοι	μυρία	παθὼν ἐν τοῖς διὰ μέσου
[4]	ἐγνῶσθαι ἄν σοι κατ´ αὐτό.	Μῶν,	ἔφη, σὺ ὁ Τόξαρις εἶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/05/2009