Chapitre
[6]	ὁ ἐπὶ συννοίας, ὁ λαλῶν	ἑαυτῷ.	καὶ ἅμα προσειπὼν τὸν Σόλωνα,
[3]	οὐκ ἔχων ὅ τι χρήσαιτο	ἑαυτῷ·	καὶ γὰρ συνίει καταγελώμενος ὑπὸ
[2]	ἐπὶ τῇ στήλῃ Σκύθης ἀνὴρ	ἐγκεκόλαπτο,	τῇ λαιᾷ μὲν τόξον ἔχων
[8]	ἑνὸς ἀνδρὸς τοῦ Σόλωνος ἅπαντα	ἔγνω	ἐν ἀκαρεῖ καὶ πᾶσιν ἦν
[3]	Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν ἂν ἐκεῖνον	ἔγνω	ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον, ἐν
[4]	οὐ τῶν ἐπιφανῶν, ὥστε καὶ	ἐγνῶσθαι	ἄν σοι κατ´ αὐτό. Μῶν,
[4]	εἴ γε μὴ σοὶ ἐνέτυχον,	ἔγνωστο	ἤδη πρὶν ἥλιον δῦναι, ὀπίσω
[4]	κεῖθι τιμώμενος ὑπὸ τῶν ἀρίστων;	Ἐγώ,	ἔφη, ἐκεῖνός εἰμι, εἴ τις
[4]	ὁ Τόξαρις εἶ περὶ οὗ	ἐγὼ	ἤκουσα ὥς τις Τόξαρις ἔρωτι
[7]	σοὶ προσαγαγεῖν αὐτόν. εἰ τοίνυν	ἐγὼ	Σόλωνα οἶδα, οὕτω ποιήσεις καὶ
[5]	ὅλην καὶ τὰ Ἑλλήνων καλά,	ἐγὼ	ὑποθήσομαί σοι. ἔστι σοφὸς ἀνὴρ
[4]	Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις ὁ Δαυκέτου;	ἐδάκρυσεν	ὑφ´ ἡδονῆς ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι
[3]	αὐτῷ ἤδη τῆς ὁδοῦ, καὶ	ἐδέδοκτο	ἰδόντα μόνον τὰς Ἀθήνας ἐπὶ
[10]	δεῖξαι τῶν λόγων ὑμῖν πάλαι	ἐδέδοκτο.	τίσι γὰρ ἂν ἄλλοις ἔδειξα
[10]	ἐδέδοκτο. τίσι γὰρ ἂν ἄλλοις	ἔδειξα	σιωπῇ παροδεύσας τηλικαύτην πόλιν; ἐζήτουν
[2]	καταθυόμενος ἐπὶ τῷ μνήματι, ὅθεν	ἔδειξεν	ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα αὐτὸν ἐντείλασθαι
[2]	τῇ δεξιᾷ δὲ βιβλίον, ὡς	ἐδόκει.	ἔτι καὶ νῦν ἴδοις ἂν
[11]	τὸ πολλοστὸν τῶν προσόντων εἰρηκέναι	ἔδοξαν.	οὐχ ἕδρας τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς
[2]	~Κατὰ τὸν λοιμὸν τὸν μέγαν	ἔδοξεν	ἡ Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου ἀνδρός,
[1]	μετ´ οὐ πολὺ καὶ ἥρως	ἔδοξεν	καὶ ἐντέμνουσιν αὐτῷ Ξένῳ Ἰατρῷ
[1]	κατελέγη καὶ τῶν Ἀσκληπιαδῶν εἷς	ἔδοξεν,	οὐ χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι, ὡς
[11]	τῶν προσόντων εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ	ἕδρας	τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς ἔργον, ὡς
[3]	γὰρ οὗπερ ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ,	ἔζη	μὲν ἔτι ὁ Τόξαρις, ὁ
[10]	ἔδειξα σιωπῇ παροδεύσας τηλικαύτην πόλιν;	ἐζήτουν	γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες
[10]	ὅ τι ἂν οὗτοι ἐθέλωσιν.	ἐθέλουσι	γὰρ ὅ τι ἂν ἄριστον
[10]	γίγνεται, ὅ τι ἂν οὗτοι	ἐθέλωσιν.	ἐθέλουσι γὰρ ὅ τι ἂν
[4]	παθὼν ἐν τοῖς διὰ μέσου	ἔθνεσιν,	καὶ εἴ γε μὴ σοὶ
[9]	μὴ νεμεσήσητέ μοι τῆς εἰκόνος,	εἰ	βασιλικῷ ἀνδρὶ ἐμαυτὸν εἴκασα· βάρβαρος
[11]	καλὸς ἀρρενωπήν τινα τὴν εὐμορφίαν·	εἰ	δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον, οἰχήσεταί
[11]	μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ οὗτος.	εἰ	δὴ αὐτός τε καὶ ὁ
[2]	τεθαμμένος τῇ τε ἐπιγραφῇ γνωσθείς,	εἰ	καὶ μὴ πᾶσα ἔτι ἐφαίνετο,
[8]	οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι ἐς Σκύθας,	εἰ	μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν
[7]	δ´ ἦν σοὶ προσαγαγεῖν αὐτόν.	εἰ	τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα οἶδα, οὕτω
[5]	κατὰ τὰ ἐκείνου προστάγματα βιοῦν.	εἰ	τοῦτον φίλον κτήσαιο καὶ μάθοις
[8]	μόνος βαρβάρων Ἀνάχαρσις, δημοποίητος γενόμενος,	εἰ	χρὴ Θεοξένῳ πιστεύειν καὶ τοῦτο
[11]	νὴ τὸν Δί´ ἅπαντες ἔλεγον	(εἰ	χρὴ καὶ ὅρκον ἐπάγειν τῷ
[4]	τοῖς διὰ μέσου ἔθνεσιν, καὶ	εἴ	γε μὴ σοὶ ἐνέτυχον, ἔγνωστο
[5]	μήτε γυναικὸς ἔτι μήτε παίδων,	εἴ	σοι ἤδη εἰσί, μεμνῆσθαι. ὡς
[11]	υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ μέν,	εἴ	τινα Σόλωνα ἢ Περικλέα ἢ
[4]	ἀρίστων; Ἐγώ, ἔφη, ἐκεῖνός εἰμι,	εἴ	τις κἀμοῦ λόγος ἔτι παρ´
[4]	Μῶν, ἔφη, σὺ ὁ Τόξαρις	εἶ	περὶ οὗ ἐγὼ ἤκουσα ὥς
[9]	μὴ ἀκέφαλος περινοστοίη; ὥρα γοῦν	εἰδέναι	οὗτινός μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις
[5]	καὶ τὸ κεφάλαιον ἤδη ἂν	εἰδέναι	τῶν τῇδε ἀγαθῶν· ὡς οὐκ
[4]	ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον	εἰδότα	ὅστις ἦν ἐν Σκύθαις, καὶ
[2]	ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο τι πλέον	εἰδὼς	ὁ ἥρως ὁ Τόξαρις, ἅτε
[10]	ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ προὔχοντες	εἶεν	καὶ οἷς ἄν τις προσελθὼν
[8]	φίλῳ χρήσῃ αὐτῷ. ~Μακρὸν ἂν	εἴη	διηγήσασθαι, ὅπως μὲν ἥσθη ὁ
[9]	εἰκόνος, εἰ βασιλικῷ ἀνδρὶ ἐμαυτὸν	εἴκασα·	βάρβαρος μὲν γὰρ κἀκεῖνος καὶ
[9]	Χαρίτων μὴ νεμεσήσητέ μοι τῆς	εἰκόνος,	εἰ βασιλικῷ ἀνδρὶ ἐμαυτὸν εἴκασα·
[4]	τῶν ἀρίστων; Ἐγώ, ἔφη, ἐκεῖνός	εἰμι,	εἴ τις κἀμοῦ λόγος ἔτι
[4]	ξένε; Καὶ αὐτός, ἔφη, ἐκεῖθέν	εἰμι	παρ´ ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα, οὐ
[8]	μηδὲ τὸν ἕτερον πόδα ἑκὼν	εἶναι	ἀπολειπόμενος. ὡς γοῦν ὑπέσχετο αὐτῷ
[1]	δέ ἐστι, δύο βοῶν δεσπότην	εἶναι	καὶ ἁμάξης μιᾶς. οὗτος ὁ
[8]	δοκιμάζοι καὶ ἐπίστευον ἀρίστους ἄνδρας	εἶναι.	τὰ τελευταῖα καὶ ἐμυήθη μόνος
[9]	ἂν τοὺς Σύρους ἡμᾶς φαυλοτέρους	εἶναι	τῶν Σκυθῶν. ἀτὰρ οὐδὲ κατὰ
[9]	ὥρα γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι	εἵνεκα	ὁ Ἀνάχαρσις ἐκ Σκυθίας καὶ
[2]	ἐπιστάντα οἱ τὸν Σκύθην κελεῦσαι	εἰπεῖν	Ἀθηναίοις ὅτι παύσονται τῷ λοιμῷ
[8]	Σόλων τῷ δώρῳ, οἷα δὲ	εἶπεν,	ὡς δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν,
[5]	ἔφη ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν	εἴρηκας,	ἐπὶ τὰς θύρας αὐτὰς ἐλθόντα
[11]	πειρωμένῳ τὸ πολλοστὸν τῶν προσόντων	εἰρηκέναι	ἔδοξαν. οὐχ ἕδρας τοίνυν οὐδ´
[2]	ἀπὸ τοῦ Διπύλου, ἐν ἀριστερᾷ	εἰς	Ἀκαδημίαν ἀπιόντων, οὐ μέγα τὸ
[11]	παρ´ ὅσον τοῖς μὲν οὐκ	εἰς	μακρὰν μετεμέλησε τοῦ ἔρωτος, ὃν
[1]	ἥρωας κατελέγη καὶ τῶν Ἀσκληπιαδῶν	εἷς	ἔδοξεν, οὐ χεῖρον ἴσως διηγήσασθαι,
[10]	τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι οὐχ	εἷς,	ὥσπερ τῷ Ἀναχάρσιδι, καὶ οὗτος
[6]	ξένον ἄνδρα εὐποιίας. ἕπου μόνον·	εἴσῃ	γὰρ ὅση πρὸς τὸν Ξένιον
[5]	μήτε παίδων, εἴ σοι ἤδη	εἰσί,	μεμνῆσθαι. ὡς δ´ ἂν τάχιστα
[1]	τῶν πολλῶν καὶ δημοτικῶν, οἷοί	εἰσι	παρ´ αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες καλούμενοι,
[9]	ἀτὰρ οὐδὲ κατὰ τὸ βασιλικὸν	εἰσποιῶ	τἀμὰ ἐς τὴν ὁμοιότητα, κατ´
[4]	δεῖξον τὰ κάλλιστα τῶν Ἀθήνησιν,	εἶτα	καὶ τὰ ἐν τῇ ἄλλῃ
[3]	στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις οὖσα,	εἶτα	μέντοι οὐ χαλεπῶς ἔμελλε καὶ
[2]	ὁ οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ,	εἴτε	ἄλλο τι πλέον εἰδὼς ὁ
[2]	ἀκούσαντες— ἔπαυσε μηκέτι λοιμώττειν αὐτούς,	εἴτε	ἀτμούς τινας πονηροὺς ὁ οἶνος
[3]	Ἀνάχαρσις δὲ ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει	ἐκ	Πειραιῶς, οἷα δὴ ξένος καὶ
[1]	ΠΡΟΞΕΝΟΣ. ~Οὐ πρῶτος Ἀνάχαρσις ἀφίκετο	ἐκ	Σκυθίας Ἀθήναζε παιδείας ἐπιθυμίᾳ τῆς
[9]	οὗτινός μοι εἵνεκα ὁ Ἀνάχαρσις	ἐκ	Σκυθίας καὶ Τόξαρις τὰ νῦν
[4]	ὦ ξένε; Καὶ αὐτός, ἔφη,	ἐκεῖθέν	εἰμι παρ´ ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα,
[9]	τἀμὰ ἐς τὴν ὁμοιότητα, κατ´	ἐκεῖνα	δέ. ὅτε γὰρ πρῶτον ἐπεδήμησα
[2]	ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα αὐτὸν ἐντείλασθαι	ἐκεῖνα	τὰ περὶ τοῦ οἴνου· καὶ
[6]	λαβὼν ἄγε παρ´ αὐτόν. ἀτὰρ	ἐκεῖνο	δέδια, μὴ δυσπρόσοδος καὶ ἐν
[9]	τοσαύτῃ καὶ κατὰ τὸν ποιητὴν	ἐκεῖνον	ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς θάλλει
[3]	ὁ Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν ἂν	ἐκεῖνον	ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον,
[8]	ἦν γνώριμος καὶ ἐτιμᾶτο δι´	ἐκεῖνον.	οὐ γὰρ μικρὸν ἦν Σόλων
[8]	νομοθέτῃ ἐπείθοντο καὶ ἐφίλουν οὓς	ἐκεῖνος	δοκιμάζοι καὶ ἐπίστευον ἀρίστους ἄνδρας
[4]	ὑπὸ τῶν ἀρίστων; Ἐγώ, ἔφη,	ἐκεῖνός	εἰμι, εἴ τις κἀμοῦ λόγος
[9]	οἷόν τι καὶ ὁ νησιώτης	ἐκεῖνος	νεανίσκος ἐπεπόνθει πρὸς τὴν τοῦ
[5]	πολιτείαν καὶ ἀξιοῦσι κατὰ τὰ	ἐκείνου	προστάγματα βιοῦν. εἰ τοῦτον φίλον
[5]	καλὸν χαρίσασθαι δυναίμην ἢ συστήσας	ἐκείνῳ.	~Μὴ τοίνυν μέλλωμεν, ἔφη, ὦ
[6]	ἡμῶν. Εὐφήμει, ἦ δ´ ὅς,	ἐκείνῳ	τὰ μέγιστα χαριεῖσθαί μοι δοκῶ
[8]	καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον πόδα	ἑκὼν	εἶναι ἀπολειπόμενος. ὡς γοῦν ὑπέσχετο
[11]	ταῦτα νὴ τὸν Δί´ ἅπαντες	ἔλεγον	(εἰ χρὴ καὶ ὅρκον ἐπάγειν
[10]	μόνον οὐ ταῖς αὐταῖς συλλαβαῖς	ἔλεγον·	ὦ ξένε, πολλοὶ μὲν καὶ
[5]	εἴρηκας, ἐπὶ τὰς θύρας αὐτὰς	ἐλθόντα	οἴχεσθαι ἀπιόντα. πλὴν ἀλλὰ θάρρει.
[5]	ἀνήρ ἐστι, πᾶσαν νόμιζε τὴν	Ἑλλάδα	ἐν αὐτῷ ἔχειν καὶ τὸ
[4]	ἔρωτος ὃν ἠράσθης, ἰδεῖν τὴν	Ἑλλάδα,	καὶ κατά γε τὴν ἐμπορίαν
[5]	τῶν Ἀθηνῶν, μᾶλλον δὲ τὴν	Ἑλλάδα	ὅλην καὶ τὰ Ἑλλήνων καλά,
[4]	καὶ τὰ ἐν τῇ ἄλλῃ	Ἑλλάδι,	νόμων τε τοὺς ἀρίστους καὶ
[8]	ὅπως ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ	Ἑλλάδι,	ὁ δὲ τεθηπὼς τὴν σοφίαν
[4]	ὥς τις Τόξαρις ἔρωτι τῆς	Ἑλλάδος	ἀπολιπὼν καὶ γυναῖκα ἐν Σκυθίᾳ
[7]	καὶ τὰ κάλλιστα ὀψόμενος τῆς	Ἑλλάδος,	κἀγὼ ἐπίτομόν τινα ταύτην ἐξεῦρον
[7]	καὶ πολίτην γνήσιον ἀποφανεῖς τῆς	Ἑλλάδος.	καὶ ὅπερ σοι ἔφην μικρὸν
[1]	θεοποιεῖν τοὺς Σκύθας ἐπὶ τῆς	Ἑλλάδος.	~Κατὰ τὸν λοιμὸν τὸν μέγαν
[7]	τοῦτο αἱ Ἀθῆναι, τοῦτο ἡ	Ἑλλάς·	οὐκέτι ξένος σύ γε, πάντες
[1]	Σκυθίας Ἀθήναζε παιδείας ἐπιθυμίᾳ τῆς	Ἑλληνικῆς,	ἀλλὰ καὶ Τόξαρις πρὸ αὐτοῦ,
[7]	τὸ τέλος. οὗτός σοι ὁ	Ἑλληνικὸς	κανών, τοῦτο δεῖγμα τῆς φιλοσοφίας
[3]	ἂν ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα,	Ἑλληνιστὶ	ἐσταλμένον, ἐν χρῷ κεκαρμένον τὸ
[5]	τὴν Ἑλλάδα ὅλην καὶ τὰ	Ἑλλήνων	καλά, ἐγὼ ὑποθήσομαί σοι. ἔστι
[8]	τὸν Ἀνάχαρσιν καὶ προσάγων τοῖς	Ἑλλήνων	καλοῖς καὶ πάντα τρόπον ἐπιμελούμενος,
[2]	τὸ πρόσωπον ὁ χρόνος ἤδη	ἐλυμήνατό	που· ἔστιν δὲ οὐ πολὺ
[9]	τῆς εἰκόνος, εἰ βασιλικῷ ἀνδρὶ	ἐμαυτὸν	εἴκασα· βάρβαρος μὲν γὰρ κἀκεῖνος
[3]	οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς	ἔμελλε	καὶ αὐτὸν γνώσεσθαι τὸν Ἀνάχαρσιν
[3]	ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν οὐ πολλὴ	ἔμελλεν	αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς
[9]	τὴν τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ	ἔμελλον	οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν γνώμην ἰδὼν
[3]	πόλιν. ~Ἀλλὰ γὰρ οὗπερ ἕνεκα	ἐμνήσθην	αὐτοῦ, ἔζη μὲν ἔτι ὁ
[9]	καὶ τὸ κάλλος καὶ τῶν	ἐμπολιτευομένων	τὸ πλῆθος καὶ τὴν ἄλλην
[4]	Ἑλλάδα, καὶ κατά γε τὴν	ἐμπορίαν	ταύτην ἀποδημήσας. ἥκω σοι μυρία
[7]	καὶ ὅπερ σοι ἔφην μικρὸν	ἔμπροσθεν,	ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα ἑώρακας ἤδη
[8]	ἄνδρας εἶναι. τὰ τελευταῖα καὶ	ἐμυήθη	μόνος βαρβάρων Ἀνάχαρσις, δημοποίητος γενόμενος,
[8]	ἀνδρὸς τοῦ Σόλωνος ἅπαντα ἔγνω	ἐν	ἀκαρεῖ καὶ πᾶσιν ἦν γνώριμος
[2]	οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ Διπύλου,	ἐν	ἀριστερᾷ εἰς Ἀκαδημίαν ἀπιόντων, οὐ
[5]	ἐστι, πᾶσαν νόμιζε τὴν Ἑλλάδα	ἐν	αὐτῷ ἔχειν καὶ τὸ κεφάλαιον
[10]	τοὺς ξένους φιλανθρωπίαν καὶ τὸ	ἐν	μεγέθει τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ
[6]	ἐκεῖνο δέδια, μὴ δυσπρόσοδος καὶ	ἐν	παρέργῳ θῆταί σου τὴν ἔντευξιν
[4]	καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστις ἦν	ἐν	Σκύθαις, καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ
[4]	τῆς Ἑλλάδος ἀπολιπὼν καὶ γυναῖκα	ἐν	Σκυθίᾳ καὶ παιδία νεογνὰ οἴχοιτο
[7]	πρεσβύτην τοῦτον. ἁπάντων ἐπιλήσῃ τῶν	ἐν	Σκυθίᾳ συνὼν αὐτῷ. ἔχεις τῆς
[4]	τῶν Ἀθήνησιν, εἶτα καὶ τὰ	ἐν	τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι, νόμων τε
[8]	τρόπον ἐπιμελούμενος, ὅπως ἥδιστα διατρίψῃ	ἐν	τῇ Ἑλλάδι, ὁ δὲ τεθηπὼς
[4]	ἀποδημήσας. ἥκω σοι μυρία παθὼν	ἐν	τοῖς διὰ μέσου ἔθνεσιν, καὶ
[3]	γένους τοῦ δοκιμωτάτου ὄντα καὶ	ἐν	τοῖς πρώτοις Σκυθῶν. ὁ Ἀνάχαρσις
[3]	ὡς ἀληθῶς ὁ Τόξαρις ἤδη	ἐν	τῷ Κεραμεικῷ. καὶ τὸ μὲν
[3]	ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ ἐσταλμένον,	ἐν	χρῷ κεκαρμένον τὸ γένειον, ἄζωστον,
[11]	αἰδεῖσθαι ἤδη ἀξιοῖ, καὶ ὅλως	ἓν	τοῦτο ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν ἐστιν
[3]	ἤδη στωμύλον, αὐτῶν τῶν Ἀττικῶν	ἕνα	τῶν αὐτοχθόνων; οὕτω μετεπεποίητο ὑπὸ
[11]	χεῖρα, τοῦτο μόνον, καὶ οὐκέτ´	ἐνδοιάσιμα	τὰ σά. ταῦτα νὴ τὸν
[3]	τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ γὰρ οὗπερ	ἕνεκα	ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν ἔτι
[4]	καὶ εἴ γε μὴ σοὶ	ἐνέτυχον,	ἔγνωστο ἤδη πρὶν ἥλιον δῦναι,
[8]	ὑπέσχετο αὐτῷ ὁ Τόξαρις, ἐξ	ἑνὸς	ἀνδρὸς τοῦ Σόλωνος ἅπαντα ἔγνω
[5]	ὑποθήσομαί σοι. ἔστι σοφὸς ἀνὴρ	ἐνταῦθα,	ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα
[10]	συναγωνισταῖς χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα.	ἐνταῦθά	μοι οὐχ εἷς, ὥσπερ τῷ
[2]	ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη προσελθόντα αὐτὸν	ἐντείλασθαι	ἐκεῖνα τὰ περὶ τοῦ οἴνου·
[1]	πολὺ καὶ ἥρως ἔδοξεν καὶ	ἐντέμνουσιν	αὐτῷ Ξένῳ Ἰατρῷ οἱ Ἀθηναῖοι·
[2]	τῇ λαιᾷ μὲν τόξον ἔχων	ἐντεταμένον,	τῇ δεξιᾷ δὲ βιβλίον, ὡς
[6]	ἐν παρέργῳ θῆταί σου τὴν	ἔντευξιν	τὴν ὑπὲρ ἡμῶν. Εὐφήμει, ἦ
[3]	Σκύθας. οὕτως ἔχοντι τῷ Ἀναχάρσιδι	ἐντυγχάνει	δαίμων τις ἀγαθὸς ὡς ἀληθῶς
[8]	γοῦν ὑπέσχετο αὐτῷ ὁ Τόξαρις,	ἐξ	ἑνὸς ἀνδρὸς τοῦ Σόλωνος ἅπαντα
[1]	τὸν Ζάμολξιν, ἀλλὰ καὶ Ἀθηναίοις	ἐξεῖναι	θεοποιεῖν τοὺς Σκύθας ἐπὶ τῆς
[9]	πρῶτον ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ πόλει,	ἐξεπλάγην	μὲν εὐθὺς ἰδὼν τὸ μέγεθος
[7]	Ἑλλάδος, κἀγὼ ἐπίτομόν τινα ταύτην	ἐξεῦρον	αὐτῷ, ὅπως ῥᾷστα καὶ αὐτὸς
[9]	ἐτεθήπειν πρὸς ταῦτα καὶ οὐκ	ἐξήρκουν	τῷ θαύματι, οἷόν τι καὶ
[9]	μὴ Σόλων ἀπέθανεν. ~Βούλεσθε οὖν	ἐπαγάγω	ἤδη τῷ μύθῳ τὸ τέλος,
[11]	ἔλεγον (εἰ χρὴ καὶ ὅρκον	ἐπάγειν	τῷ λόγῳ) καί μοι ἤδη
[9]	ἔτι καὶ Σόλωνα γέροντα ἄνδρα	ἐπαγομένω	Ἀθήνηθεν. φημὶ δὴ ὅμοιόν τι
[8]	οὐ γὰρ μικρὸν ἦν Σόλων	ἐπαινῶν,	ἀλλ´ οἱ ἄνθρωποι καὶ τοῦτο
[11]	υἱὸς καὶ ὀφθεὶς μὲν αὐτίκα	ἐπάξεταί	σε, οὕτω μέγας ἐστὶ καὶ
[2]	γὰρ ἠμέλησαν οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες—	ἔπαυσε	μηκέτι λοιμώττειν αὐτούς, εἴτε ἀτμούς
[9]	ἐκεῖνα δέ. ὅτε γὰρ πρῶτον	ἐπεδήμησα	ὑμῶν τῇ πόλει, ἐξεπλάγην μὲν
[8]	ἄνθρωποι καὶ τοῦτο ὡς νομοθέτῃ	ἐπείθοντο	καὶ ἐφίλουν οὓς ἐκεῖνος δοκιμάζοι
[1]	τοῦτο γὰρ τοὔνομα ἥρως γενόμενος	ἐπεκτήσατο.	τὴν δ´ αἰτίαν τῆς ἐπωνυμίας
[9]	καὶ ὁ νησιώτης ἐκεῖνος νεανίσκος	ἐπεπόνθει	πρὸς τὴν τοῦ Μενελάου οἰκίαν.
[3]	μὲν πρῶτον ἡ στολὴ αὐτὸν	ἐπεσπάσατο	πατριῶτις οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ
[3]	καὶ πλοίῳ ἐπιβάντα πλεῖν αὖθις	ἐπὶ	Βοσπόρου, ὅθεν οὐ πολλὴ ἔμελλεν
[4]	πρὶν ἥλιον δῦναι, ὀπίσω αὖθις	ἐπὶ	ναῦν κατιέναι· οὕτως ἐτεταράγμην ξένα
[3]	ἐδέδοκτο ἰδόντα μόνον τὰς Ἀθήνας	ἐπὶ	πόδα εὐθὺς ὀπίσω χωρεῖν καὶ
[9]	δύναμιν καὶ λαμπρότητα πᾶσαν. ὥστε	ἐπὶ	πολὺ ἐτεθήπειν πρὸς ταῦτα καὶ
[6]	οὗτος αὐτὸς ἡμῖν πρόσεισιν, ὁ	ἐπὶ	συννοίας, ὁ λαλῶν ἑαυτῷ. καὶ
[5]	ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν εἴρηκας,	ἐπὶ	τὰς θύρας αὐτὰς ἐλθόντα οἴχεσθαι
[11]	τῶν ὤτων ἀναδησάμενος, τοσαύτην Ἀφροδίτην	ἐπὶ	τῇ γλώττῃ ὁ νεανίσκος ἔχει.
[3]	συνίει καταγελώμενος ὑπὸ τῶν ὁρώντων	ἐπὶ	τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα
[2]	ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα, ὅτι	ἐπὶ	τῇ στήλῃ Σκύθης ἀνὴρ ἐγκεκόλαπτο,
[1]	Ἀθηναίοις ἐξεῖναι θεοποιεῖν τοὺς Σκύθας	ἐπὶ	τῆς Ἑλλάδος. ~Κατὰ τὸν λοιμὸν
[2]	ἀποδίδοται αὐτῷ λευκὸς ἵππος καταθυόμενος	ἐπὶ	τῷ μνήματι, ὅθεν ἔδειξεν ἡ
[3]	εὐθὺς ὀπίσω χωρεῖν καὶ πλοίῳ	ἐπιβάντα	πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν
[2]	ὁ Τόξαρις τεθαμμένος τῇ τε	ἐπιγραφῇ	γνωσθείς, εἰ καὶ μὴ πᾶσα
[10]	οἷς ἄν τις προσελθὼν καὶ	ἐπιγραψάμενος	προστάτας συναγωνισταῖς χρῷτο πρὸς τὰ
[6]	ἡ αἰδὼς καὶ ἡ ἄλλη	ἐπιείκεια	καὶ χρηστότης. μᾶλλον δὲ κατὰ
[1]	ἀφίκετο ἐκ Σκυθίας Ἀθήναζε παιδείας	ἐπιθυμίᾳ	τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλὰ καὶ Τόξαρις
[7]	κατὰ τὸν πρεσβύτην τοῦτον. ἁπάντων	ἐπιλήσῃ	τῶν ἐν Σκυθίᾳ συνὼν αὐτῷ.
[5]	πρὸς τοὺς ξένους, ἀλλὰ μάλα	ἐπιλήψεταί	σου, ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι
[8]	Ἑλλήνων καλοῖς καὶ πάντα τρόπον	ἐπιμελούμενος,	ὅπως ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ
[11]	Σόλωνα ἢ Περικλέα ἢ Ἀριστείδην	ἐπινοεῖς,	ὁ δὲ υἱὸς καὶ ὀφθεὶς
[11]	πᾶσαν ἔχεις τὴν πόλιν, καὶ	ἐπισεῖσαι	χρὴ τὴν χεῖρα, τοῦτο μόνον,
[2]	ἡ Ἀρχιτέλους γυνή, Ἀρεοπαγίτου ἀνδρός,	ἐπιστάντα	οἱ τὸν Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν
[8]	ἐφίλουν οὓς ἐκεῖνος δοκιμάζοι καὶ	ἐπίστευον	ἀρίστους ἄνδρας εἶναι. τὰ τελευταῖα
[1]	μὲν καὶ φιλόκαλος ἀνὴρ καὶ	ἐπιτηδευμάτων	φιλομαθὴς τῶν ἀρίστων, οἴκοι δὲ
[7]	κάλλιστα ὀψόμενος τῆς Ἑλλάδος, κἀγὼ	ἐπίτομόν	τινα ταύτην ἐξεῦρον αὐτῷ, ὅπως
[4]	ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα, οὐ τῶν	ἐπιφανῶν,	ὥστε καὶ ἐγνῶσθαι ἄν σοι
[1]	ὡς μάθητε οὐ Σκύθαις μόνον	ἐπιχώριον	ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν παρὰ
[5]	σοι. ἔστι σοφὸς ἀνὴρ ἐνταῦθα,	ἐπιχώριος	μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα πολλὰ
[6]	τῆς ἐς ξένον ἄνδρα εὐποιίας.	ἕπου	μόνον· εἴσῃ γὰρ ὅση πρὸς
[1]	ἐπεκτήσατο. τὴν δ´ αἰτίαν τῆς	ἐπωνυμίας	καὶ ἀνθ´ ὅτου ἐς τοὺς
[11]	οὐχ ἕδρας τοίνυν οὐδ´ ἀμβολᾶς	ἔργον,	ὡς ὁ Κεῖός φησιν, ἀλλὰ
[4]	ἐγὼ ἤκουσα ὥς τις Τόξαρις	ἔρωτι	τῆς Ἑλλάδος ἀπολιπὼν καὶ γυναῖκα
[10]	παρὰ τοῦ δήμου εὔνοια πάνυ	ἐρωτικὴ	πρὸς αὐτούς, καὶ τουτὶ γίγνεται,
[5]	μέν, ἔφη ὁ Τόξαρις, ἥκιστα	ἐρωτικὸν	εἴρηκας, ἐπὶ τὰς θύρας αὐτὰς
[4]	με γεγενημένον καὶ ζηλωτὴν τοῦ	ἔρωτος	ὃν ἠράσθης, ἰδεῖν τὴν Ἑλλάδα,
[11]	οὐκ εἰς μακρὰν μετεμέλησε τοῦ	ἔρωτος,	ὃν ἠράσθησαν τοῦ Ἀλκιβιάδου, τοῦτον
[7]	τῆς ἀποδημίας τὰ ἆθλα, τοῦ	ἔρωτος	τὸ τέλος. οὗτός σοι ὁ
[4]	Σκυθίᾳ καὶ παιδία νεογνὰ οἴχοιτο	ἐς	Ἀθήνας καὶ νῦν διατρίβοι κεῖθι
[5]	πολλὰ ἔς τε Ἀσίαν καὶ	ἐς	Αἴγυπτον καὶ τοῖς ἀρίστοις τῶν
[9]	Σκυθίας καὶ Τόξαρις τὰ νῦν	ἐς	Μακεδονίαν ἥκετον ἔτι καὶ Σόλωνα
[6]	μοι δοκῶ ἀφορμὴν παρασχὼν τῆς	ἐς	ξένον ἄνδρα εὐποιίας. ἕπου μόνον·
[1]	Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν ἔτι ὀπίσω	ἐς	Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ
[8]	οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἶμαι	ἐς	Σκύθας, εἰ μὴ Σόλων ἀπέθανεν.
[3]	ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε	ἐς	Σκύθας. οὕτως ἔχοντι τῷ Ἀναχάρσιδι
[9]	κατὰ τὸ βασιλικὸν εἰσποιῶ τἀμὰ	ἐς	τὴν ὁμοιότητα, κατ´ ἐκεῖνα δέ.
[1]	τῆς ἐπωνυμίας καὶ ἀνθ´ ὅτου	ἐς	τοὺς ἥρωας κατελέγη καὶ τῶν
[5]	μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα πολλὰ	ἔς	τε Ἀσίαν καὶ ἐς Αἴγυπτον
[3]	οὐ πολλὴ ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς	ἔσεσθαι	οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως ἔχοντι
[10]	θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ ἔχων	ἐσκοπούμην	ἤδη περὶ τῶν πρακτέων, καὶ
[3]	ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα, Ἑλληνιστὶ	ἐσταλμένον,	ἐν χρῷ κεκαρμένον τὸ γένειον,
[5]	πένης. ὄψει γέροντα οὕτω δημοτικῶς	ἐσταλμένον.	πλὴν διά γε τὴν σοφίαν
[2]	ἡ στήλη χαμαί· πλὴν ἀλλ´	ἔστεπταί	γε ἀεί, καί φασι πυρεταίνοντάς
[1]	οἱ ὀκτάποδες καλούμενοι, τοῦτο δέ	ἐστι,	δύο βοῶν δεσπότην εἶναι καὶ
[11]	αὐτίκα ἐπάξεταί σε, οὕτω μέγας	ἐστὶ	καὶ καλὸς ἀρρενωπήν τινα τὴν
[5]	κτήσαιο καὶ μάθοις οἷος ἀνήρ	ἐστι,	πᾶσαν νόμιζε τὴν Ἑλλάδα ἐν
[7]	ἴσασι, πάντες σε φιλοῦσι. τηλικοῦτόν	ἐστι	τὸ κατὰ τὸν πρεσβύτην τοῦτον.
[7]	ἄνδρα φιλίας δεόμενον. ~Σκύθης δέ	ἐστι	τῶν παρ´ ἡμῖν εὐπατριδῶν, καὶ
[5]	Ἑλλήνων καλά, ἐγὼ ὑποθήσομαί σοι.	ἔστι	σοφὸς ἀνὴρ ἐνταῦθα, ἐπιχώριος μέν,
[11]	ἓν τοῦτο ἡμῖν δημόσιον ἀγαθόν	ἐστιν	καὶ μέγα ὄφελος ἅπασιν, ἁνὴρ
[2]	ὁ χρόνος ἤδη ἐλυμήνατό που·	ἔστιν	δὲ οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ
[5]	τῶν τῇδε ἀγαθῶν· ὡς οὐκ	ἔστιν	ὅ τι ἂν μεῖζόν σοι
[10]	ἄνδρας ἀγαθούς, δύο δὲ μάλιστά	ἐστον	ἡμῖν ἄνδρε ἀρίστω, γένει μὲν
[11]	μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς οἰκίας	ἐστόν,	υἱὸς καὶ πατήρ, ὁ μέν,
[9]	λαμπρότητα πᾶσαν. ὥστε ἐπὶ πολὺ	ἐτεθήπειν	πρὸς ταῦτα καὶ οὐκ ἐξήρκουν
[8]	σοφίαν αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν	ἕτερον	πόδα ἑκὼν εἶναι ἀπολειπόμενος. ὡς
[4]	αὖθις ἐπὶ ναῦν κατιέναι· οὕτως	ἐτεταράγμην	ξένα καὶ ἄγνωστα πάντα ὁρῶν.
[2]	γνωσθείς, εἰ καὶ μὴ πᾶσα	ἔτι	ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα, ὅτι ἐπὶ
[2]	δ´ οὖν μισθὸς τῆς ἰάσεως	ἔτι	καὶ νῦν ἀποδίδοται αὐτῷ λευκὸς
[2]	δεξιᾷ δὲ βιβλίον, ὡς ἐδόκει.	ἔτι	καὶ νῦν ἴδοις ἂν αὐτοῦ
[9]	τὰ νῦν ἐς Μακεδονίαν ἥκετον	ἔτι	καὶ Σόλωνα γέροντα ἄνδρα ἐπαγομένω
[5]	ἐπιλήψεταί σου, ὡς μήτε γυναικὸς	ἔτι	μήτε παίδων, εἴ σοι ἤδη
[3]	ἕνεκα ἐμνήσθην αὐτοῦ, ἔζη μὲν	ἔτι	ὁ Τόξαρις, ὁ Ἀνάχαρσις δὲ
[1]	οὗτος ὁ Τόξαρις οὐδὲ ἀπῆλθεν	ἔτι	ὀπίσω ἐς Σκύθας, ἀλλ´ Ἀθήνησιν
[4]	εἰμι, εἴ τις κἀμοῦ λόγος	ἔτι	παρ´ ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´
[3]	καὶ βάρβαρος οὐ μετρίως τεταραγμένος	ἔτι	τὴν γνώμην, πάντα ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς
[8]	καὶ πᾶσιν ἦν γνώριμος καὶ	ἐτιμᾶτο	δι´ ἐκεῖνον. οὐ γὰρ μικρὸν
[7]	Ἀττικῆς. οὕτω τοίνυν γίγνωσκε ὡς	εὐδαιμονέστατος	ὤν, ὃς συνέσῃ Σόλωνι καὶ
[11]	γένοιντο· ἢν γὰρ τοῦτο ὑπάρξῃ,	εὔδια	πάντα καὶ πλοῦς οὔριος καὶ
[9]	ὑμῶν τῇ πόλει, ἐξεπλάγην μὲν	εὐθὺς	ἰδὼν τὸ μέγεθος καὶ τὸ
[3]	μόνον τὰς Ἀθήνας ἐπὶ πόδα	εὐθὺς	ὀπίσω χωρεῖν καὶ πλοίῳ ἐπιβάντα
[11]	καὶ καλὸς ἀρρενωπήν τινα τὴν	εὐμορφίαν·	εἰ δὲ καὶ φθέγξαιτο μόνον,
[10]	ἡ δὲ παρὰ τοῦ δήμου	εὔνοια	πάνυ ἐρωτικὴ πρὸς αὐτούς, καὶ
[10]	τοσούτῳ ἀνεπίφθονον καὶ τὸ μετ´	εὐνοίας	αἰδέσιμον καὶ τὸ πρᾷον καὶ
[7]	δέ ἐστι τῶν παρ´ ἡμῖν	εὐπατριδῶν,	καὶ ὅμως τἀκεῖ πάντα ἀφεὶς
[6]	παρασχὼν τῆς ἐς ξένον ἄνδρα	εὐποιίας.	ἕπου μόνον· εἴσῃ γὰρ ὅση
[10]	καὶ τὸ πρᾷον καὶ τὸ	εὐπρόσοδον	αὐτὸς ἂν ἄλλοις διηγήσαιο πειραθεὶς
[2]	τὰ περὶ τοῦ οἴνου· καὶ	εὑρέθη	κεῖθι ὁ Τόξαρις τεθαμμένος τῇ
[4]	ὁ Ἀνάχαρσις, ὅτι καὶ ὁμόφωνον	εὑρήκει	τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστις
[3]	τῇ σκευῇ, καὶ ὁμόγλωσσον οὐδένα	εὕρισκεν,	καὶ ὅλως μετέμελεν αὐτῷ ἤδη
[10]	καὶ οὐκ ἂν ἀλλαχόθι τοσούτους	εὕροις	ἄνδρας ἀγαθούς, δύο δὲ μάλιστά
[6]	τὴν ἔντευξιν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.	Εὐφήμει,	ἦ δ´ ὅς, ἐκείνῳ τὰ
[2]	εἰ καὶ μὴ πᾶσα ἔτι	ἐφαίνετο,	καὶ μάλιστα, ὅτι ἐπὶ τῇ
[4]	Σκυθιστὶ προσειπὼν αὐτόν, Οὐ σύ,	ἔφη,	Ἀνάχαρσις ὢν τυγχάνεις ὁ Δαυκέτου;
[6]	προσειπὼν τὸν Σόλωνα, Τοῦτό σοι,	ἔφη,	δῶρον μέγιστον ἥκω ἄγων, ξένον
[4]	ἡμᾶς, ὦ ξένε; Καὶ αὐτός,	ἔφη,	ἐκεῖθέν εἰμι παρ´ ὑμῶν, Τόξαρις
[4]	τιμώμενος ὑπὸ τῶν ἀρίστων; Ἐγώ,	ἔφη,	ἐκεῖνός εἰμι, εἴ τις κἀμοῦ
[5]	ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο μέν,	ἔφη	ὁ Τόξαρις, ἥκιστα ἐρωτικὸν εἴρηκας,
[4]	ἄν σοι κατ´ αὐτό. Μῶν,	ἔφη,	σὺ ὁ Τόξαρις εἶ περὶ
[6]	συστήσας ἐκείνῳ. ~Μὴ τοίνυν μέλλωμεν,	ἔφη,	ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀνάχαρσις, ἀλλά
[7]	τῆς Ἑλλάδος. καὶ ὅπερ σοι	ἔφην	μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα
[8]	τοῦτο ὡς νομοθέτῃ ἐπείθοντο καὶ	ἐφίλουν	οὓς ἐκεῖνος δοκιμάζοι καὶ ἐπίστευον
[11]	ἐπὶ τῇ γλώττῃ ὁ νεανίσκος	ἔχει.	ἥ γέ τοι πόλις ἅπασα
[5]	οὐχ οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα	ἔχει	πρὸς τοὺς ξένους, ἀλλὰ μάλα
[5]	νόμιζε τὴν Ἑλλάδα ἐν αὐτῷ	ἔχειν	καὶ τὸ κεφάλαιον ἤδη ἂν
[11]	σε καὶ φίλον ποιήσαιντο, πᾶσαν	ἔχεις	τὴν πόλιν, καὶ ἐπισεῖσαι χρὴ
[7]	τῶν ἐν Σκυθίᾳ συνὼν αὐτῷ.	ἔχεις	τῆς ἀποδημίας τὰ ἆθλα, τοῦ
[2]	Ἀθηναίοις ὅτι παύσονται τῷ λοιμῷ	ἐχόμενοι,	ἢν τοὺς στενωποὺς οἴνῳ πολλῷ
[3]	ἔσεσθαι οἴκαδε ἐς Σκύθας. οὕτως	ἔχοντι	τῷ Ἀναχάρσιδι ἐντυγχάνει δαίμων τις
[2]	ἐγκεκόλαπτο, τῇ λαιᾷ μὲν τόξον	ἔχων	ἐντεταμένον, τῇ δεξιᾷ δὲ βιβλίον,
[10]	οἷς θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ	ἔχων	ἐσκοπούμην ἤδη περὶ τῶν πρακτέων,
[3]	ψοφοδεὴς πρὸς τὰ πολλά, οὐκ	ἔχων	ὅ τι χρήσαιτο ἑαυτῷ· καὶ
[7]	μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι, πάντα	ἑώρακας	ἤδη Σόλωνα ἰδών· τοῦτο αἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2009