Chapitre
[9]	δὴ ὅμοιόν τι καὶ αὐτὸς	παθεῖν	τῷ Ἀναχάρσιδι— καὶ πρὸς Χαρίτων
[4]	ταύτην ἀποδημήσας. ἥκω σοι μυρία	παθὼν	ἐν τοῖς διὰ μέσου ἔθνεσιν,
[10]	καὶ ἀξιώματι πολὺ προὔχοντε ἁπάντων,	παιδείᾳ	δὲ καὶ λόγων δυνάμει τῇ
[1]	Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ Σκυθίας Ἀθήναζε	παιδείας	ἐπιθυμίᾳ τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλὰ καὶ
[8]	τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ μὲν	παιδεύων	καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα, ὁ
[4]	καὶ γυναῖκα ἐν Σκυθίᾳ καὶ	παιδία	νεογνὰ οἴχοιτο ἐς Ἀθήνας καὶ
[5]	ὡς μήτε γυναικὸς ἔτι μήτε	παίδων,	εἴ σοι ἤδη εἰσί, μεμνῆσθαι.
[10]	μὲν δεῖξαι τῶν λόγων ὑμῖν	πάλαι	ἐδέδοκτο. τίσι γὰρ ἂν ἄλλοις
[4]	τοὺς βελτίστους καὶ ἤθη καὶ	πανηγύρεις	καὶ βίον αὐτῶν καὶ πολιτείαν,
[3]	μετρίως τεταραγμένος ἔτι τὴν γνώμην,	πάντα	ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς πρὸς τὰ πολλά,
[7]	ἡμῖν εὐπατριδῶν, καὶ ὅμως τἀκεῖ	πάντα	ἀφεὶς ἥκει συνεσόμενος ὑμῖν καὶ
[11]	χρὴ πάντα μὲν κάλων κινεῖν,	πάντα	δὲ πράττειν καὶ λέγειν, ὡς
[7]	ἔφην μικρὸν ἔμπροσθεν, ὦ Ἀνάχαρσι,	πάντα	ἑώρακας ἤδη Σόλωνα ἰδών· τοῦτο
[7]	ὅπως ῥᾷστα καὶ αὐτὸς μάθοι	πάντα	καὶ γνώριμος γένοιτο τοῖς ἀρίστοις·
[11]	ἢν γὰρ τοῦτο ὑπάρξῃ, εὔδια	πάντα	καὶ πλοῦς οὔριος καὶ λειοκύμων
[11]	ὁ Κεῖός φησιν, ἀλλὰ χρὴ	πάντα	μὲν κάλων κινεῖν, πάντα δὲ
[4]	οὕτως ἐτεταράγμην ξένα καὶ ἄγνωστα	πάντα	ὁρῶν. ἀλλὰ πρὸς Ἀκινάκου καὶ
[8]	προσάγων τοῖς Ἑλλήνων καλοῖς καὶ	πάντα	τρόπον ἐπιμελούμενος, ὅπως ἥδιστα διατρίψῃ
[7]	Ἑλλάς· οὐκέτι ξένος σύ γε,	πάντες	σε ἴσασι, πάντες σε φιλοῦσι.
[7]	σύ γε, πάντες σε ἴσασι,	πάντες	σε φιλοῦσι. τηλικοῦτόν ἐστι τὸ
[10]	Τόξαρις, ἀλλὰ πολλοί, μᾶλλον δὲ	πάντες	τὰ αὐτὰ μόνον οὐ ταῖς
[10]	δὲ παρὰ τοῦ δήμου εὔνοια	πάνυ	ἐρωτικὴ πρὸς αὐτούς, καὶ τουτὶ
[5]	σοφίαν καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν	πάνυ	τιμῶσιν αὐτόν, ὥστε καὶ νομοθέτῃ
[1]	πολλῶν καὶ δημοτικῶν, οἷοί εἰσι	παρ´	αὐτοῖς οἱ ὀκτάποδες καλούμενοι, τοῦτο
[6]	Ἀνάχαρσις, ἀλλά με λαβὼν ἄγε	παρ´	αὐτόν. ἀτὰρ ἐκεῖνο δέδια, μὴ
[7]	δεόμενον. ~Σκύθης δέ ἐστι τῶν	παρ´	ἡμῖν εὐπατριδῶν, καὶ ὅμως τἀκεῖ
[11]	πρὸς τὸν τοῦ Κλεινίου πεπονθέναι,	παρ´	ὅσον τοῖς μὲν οὐκ εἰς
[4]	εἴ τις κἀμοῦ λόγος ἔτι	παρ´	ὑμῖν. Οὐκοῦν, ἦ δ´ ὃς
[4]	Καὶ αὐτός, ἔφη, ἐκεῖθέν εἰμι	παρ´	ὑμῶν, Τόξαρις τοὔνομα, οὐ τῶν
[1]	ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ πέμπειν	παρὰ	τὸν Ζάμολξιν, ἀλλὰ καὶ Ἀθηναίοις
[10]	δεκάδι παραβάλλοις ἄν. ἡ δὲ	παρὰ	τοῦ δήμου εὔνοια πάνυ ἐρωτικὴ
[10]	λόγων δυνάμει τῇ Ἀττικῇ δεκάδι	παραβάλλοις	ἄν. ἡ δὲ παρὰ τοῦ
[4]	θεῶν, σύ με, ὦ Τόξαρι,	παραλαβὼν	ξενάγησον καὶ δεῖξον τὰ κάλλιστα
[6]	μέγιστα χαριεῖσθαί μοι δοκῶ ἀφορμὴν	παρασχὼν	τῆς ἐς ξένον ἄνδρα εὐποιίας.
[11]	κεχηνότες αὐτοῦ ἀκούουσιν, ὁπόταν δημηγορήσων	παρέλθῃ,	ὁποῖόν φασι τοὺς τότε Ἀθηναίους
[6]	δέδια, μὴ δυσπρόσοδος καὶ ἐν	παρέργῳ	θῆταί σου τὴν ἔντευξιν τὴν
[10]	γὰρ ἂν ἄλλοις ἔδειξα σιωπῇ	παροδεύσας	τηλικαύτην πόλιν; ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ
[2]	ἐπιγραφῇ γνωσθείς, εἰ καὶ μὴ	πᾶσα	ἔτι ἐφαίνετο, καὶ μάλιστα, ὅτι
[11]	δέξαιντό σε καὶ φίλον ποιήσαιντο,	πᾶσαν	ἔχεις τὴν πόλιν, καὶ ἐπισεῖσαι
[5]	μεμνῆσθαι. ὡς δ´ ἂν τάχιστα	πᾶσαν	ἴδοις τὴν πόλιν τὴν τῶν
[5]	καὶ μάθοις οἷος ἀνήρ ἐστι,	πᾶσαν	νόμιζε τὴν Ἑλλάδα ἐν αὐτῷ
[9]	τὴν ἄλλην δύναμιν καὶ λαμπρότητα	πᾶσαν.	ὥστε ἐπὶ πολὺ ἐτεθήπειν πρὸς
[8]	ἅπαντα ἔγνω ἐν ἀκαρεῖ καὶ	πᾶσιν	ἦν γνώριμος καὶ ἐτιμᾶτο δι´
[9]	τὸν ποιητὴν ἐκεῖνον ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς	πᾶσιν	οἷς θάλλει πόλις. ~Οὕτω δὴ
[11]	δὴ αὐτός τε καὶ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ δέξαιντό σε καὶ φίλον
[11]	αὐτῆς οἰκίας ἐστόν, υἱὸς καὶ	πατήρ,	ὁ μέν, εἴ τινα Σόλωνα
[3]	πρῶτον ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο	πατριῶτις	οὖσα, εἶτα μέντοι οὐ χαλεπῶς
[4]	πρὸς Ἀκινάκου καὶ Ζαμόλξιδος, τῶν	πατρῴων	ἡμῖν θεῶν, σύ με, ὦ
[2]	Σκύθην κελεῦσαι εἰπεῖν Ἀθηναίοις ὅτι	παύσονται	τῷ λοιμῷ ἐχόμενοι, ἢν τοὺς
[10]	εὐπρόσοδον αὐτὸς ἂν ἄλλοις διηγήσαιο	πειραθεὶς	μικρὸν ὕστερον. ~Καὶ ὡς μᾶλλον
[3]	δὲ ἄρτι καταπεπλευκὼς ἀνῄει ἐκ	Πειραιῶς,	οἷα δὴ ξένος καὶ βάρβαρος
[11]	τῷ λόγῳ) καί μοι ἤδη	πειρωμένῳ	τὸ πολλοστὸν τῶν προσόντων εἰρηκέναι
[1]	μόνον ἐπιχώριον ὂν ἀπαθανατίζειν καὶ	πέμπειν	παρὰ τὸν Ζάμολξιν, ἀλλὰ καὶ
[5]	τῶν πλουσίων, ἀλλὰ καὶ κομιδῇ	πένης.	ὄψει γέροντα οὕτω δημοτικῶς ἐσταλμένον.
[2]	καί φασι πυρεταίνοντάς τινας ἤδη	πεπαῦσθαι	ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ μὰ τὸν
[11]	Ἀθηναίους πρὸς τὸν τοῦ Κλεινίου	πεπονθέναι,	παρ´ ὅσον τοῖς μὲν οὐκ
[8]	Θεοξένῳ πιστεύειν καὶ τοῦτο ἱστοροῦντι	περὶ	αὐτοῦ· καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ
[4]	ἔφη, σὺ ὁ Τόξαρις εἶ	περὶ	οὗ ἐγὼ ἤκουσα ὥς τις
[2]	προσελθόντα αὐτὸν ἐντείλασθαι ἐκεῖνα τὰ	περὶ	τοῦ οἴνου· καὶ εὑρέθη κεῖθι
[10]	~Οὕτω δὴ ἔχων ἐσκοπούμην ἤδη	περὶ	τῶν πρακτέων, καὶ τὸ μὲν
[4]	τοσαύτην ὁδὸν ἥκομεν, καὶ μὴ	περιίδῃς	ἀθέατον αὐτῶν ἀναστρέψοντα. ~Τοῦτο μέν,
[11]	μέν, εἴ τινα Σόλωνα ἢ	Περικλέα	ἢ Ἀριστείδην ἐπινοεῖς, ὁ δὲ
[9]	τὸ τέλος, ὡς μὴ ἀκέφαλος	περινοστοίη;	ὥρα γοῦν εἰδέναι οὗτινός μοι
[1]	βασιλείου γένους ὢν οὐδὲ τῶν	πιλοφορικῶν,	ἀλλὰ Σκυθῶν τῶν πολλῶν καὶ
[8]	δημοποίητος γενόμενος, εἰ χρὴ Θεοξένῳ	πιστεύειν	καὶ τοῦτο ἱστοροῦντι περὶ αὐτοῦ·
[3]	ὀπίσω χωρεῖν καὶ πλοίῳ ἐπιβάντα	πλεῖν	αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν οὐ
[2]	τῇ ὀδμῇ, εἴτε ἄλλο τι	πλέον	εἰδὼς ὁ ἥρως ὁ Τόξαρις,
[9]	κάλλος καὶ τῶν ἐμπολιτευομένων τὸ	πλῆθος	καὶ τὴν ἄλλην δύναμιν καὶ
[2]	χῶμα καὶ ἡ στήλη χαμαί·	πλὴν	ἀλλ´ ἔστεπταί γε ἀεί, καί
[5]	θύρας αὐτὰς ἐλθόντα οἴχεσθαι ἀπιόντα.	πλὴν	ἀλλὰ θάρρει. οὐ γὰρ ἄν,
[5]	ὄψει γέροντα οὕτω δημοτικῶς ἐσταλμένον.	πλὴν	διά γε τὴν σοφίαν καὶ
[11]	ἡ θάλαττα καὶ ὁ λιμὴν	πλησίον.
[3]	πόδα εὐθὺς ὀπίσω χωρεῖν καὶ	πλοίῳ	ἐπιβάντα πλεῖν αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου,
[11]	τοῦτο ὑπάρξῃ, εὔδια πάντα καὶ	πλοῦς	οὔριος καὶ λειοκύμων ἡ θάλαττα
[5]	συγγενόμενος, τὰ ἄλλα οὐ τῶν	πλουσίων,	ἀλλὰ καὶ κομιδῇ πένης. ὄψει
[8]	αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον	πόδα	ἑκὼν εἶναι ἀπολειπόμενος. ὡς γοῦν
[3]	ἰδόντα μόνον τὰς Ἀθήνας ἐπὶ	πόδα	εὐθὺς ὀπίσω χωρεῖν καὶ πλοίῳ
[3]	πρώτοις Σκυθῶν. ὁ Ἀνάχαρσις δὲ	πόθεν	ἂν ἐκεῖνον ἔγνω ὁμοεθνῆ ὄντα,
[4]	Σκύθαις, καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ	πόθεν	οἶσθα ἡμᾶς, ὦ ξένε; Καὶ
[11]	αὐτοῦ δέξαιντό σε καὶ φίλον	ποιήσαιντο,	πᾶσαν ἔχεις τὴν πόλιν, καὶ
[7]	τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα οἶδα, οὕτω	ποιήσεις	καὶ προξενήσεις αὐτοῦ καὶ πολίτην
[9]	ἀκμῇ τοσαύτῃ καὶ κατὰ τὸν	ποιητὴν	ἐκεῖνον ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς
[8]	ὁ Σόλων, καὶ φίλον ἅπασι	ποιῶν	τὸν Ἀνάχαρσιν καὶ προσάγων τοῖς
[9]	γὰρ πρῶτον ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ	πόλει,	ἐξεπλάγην μὲν εὐθὺς ἰδὼν τὸ
[10]	τι ἂν ἄριστον ᾖ τῇ	πόλει.	τὴν μὲν γὰρ χρηστότητα καὶ
[9]	οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν γνώμην ἰδὼν	πόλιν	ἀκμάζουσαν ἀκμῇ τοσαύτῃ καὶ κατὰ
[2]	ὃς ὅλην ποτὲ ἰάσατο τὴν	πόλιν.	~Ἀλλὰ γὰρ οὗπερ ἕνεκα ἐμνήσθην
[10]	ἄλλοις ἔδειξα σιωπῇ παροδεύσας τηλικαύτην	πόλιν;	ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές,
[11]	φίλον ποιήσαιντο, πᾶσαν ἔχεις τὴν	πόλιν,	καὶ ἐπισεῖσαι χρὴ τὴν χεῖρα,
[10]	χρηστοὶ καὶ δεξιοὶ ἀνὰ τὴν	πόλιν,	καὶ οὐκ ἂν ἀλλαχόθι τοσούτους
[5]	ἂν τάχιστα πᾶσαν ἴδοις τὴν	πόλιν	τὴν τῶν Ἀθηνῶν, μᾶλλον δὲ
[11]	νεανίσκος ἔχει. ἥ γέ τοι	πόλις	ἅπασα κεχηνότες αὐτοῦ ἀκούουσιν, ὁπόταν
[11]	τοῦ Ἀλκιβιάδου, τοῦτον δὲ ἡ	πόλις	οὐ φιλεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[9]	ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖς πᾶσιν οἷς θάλλει	πόλις.	~Οὕτω δὴ ἔχων ἐσκοπούμην ἤδη
[5]	ἂν ἀφείη σε ῥᾳδίως ἡ	πόλις·	οὐχ οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα
[4]	πανηγύρεις καὶ βίον αὐτῶν καὶ	πολιτείαν,	δι´ ἅπερ σύ τε κἀγὼ
[5]	καὶ νομοθέτῃ χρῶνται πρὸς τὴν	πολιτείαν	καὶ ἀξιοῦσι κατὰ τὰ ἐκείνου
[7]	ποιήσεις καὶ προξενήσεις αὐτοῦ καὶ	πολίτην	γνήσιον ἀποφανεῖς τῆς Ἑλλάδος. καὶ
[5]	ἐπιχώριος μέν, ἀποδημήσας δὲ μάλα	πολλὰ	ἔς τε Ἀσίαν καὶ ἐς
[3]	πάντα ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς πρὸς τὰ	πολλά,	οὐκ ἔχων ὅ τι χρήσαιτο
[3]	αὖθις ἐπὶ Βοσπόρου, ὅθεν οὐ	πολλὴ	ἔμελλεν αὐτῷ ὁδὸς ἔσεσθαι οἴκαδε
[10]	οὗτος βάρβαρος, ὁ Τόξαρις, ἀλλὰ	πολλοί,	μᾶλλον δὲ πάντες τὰ αὐτὰ
[10]	αὐταῖς συλλαβαῖς ἔλεγον· ὦ ξένε,	πολλοὶ	μὲν καὶ ἄλλοι χρηστοὶ καὶ
[11]	καί μοι ἤδη πειρωμένῳ τὸ	πολλοστὸν	τῶν προσόντων εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ
[2]	ἐχόμενοι, ἢν τοὺς στενωποὺς οἴνῳ	πολλῷ	ῥαίνωσι. τοῦτο συχνάκις γενόμενον— οὐ
[1]	τῶν πιλοφορικῶν, ἀλλὰ Σκυθῶν τῶν	πολλῶν	καὶ δημοτικῶν, οἷοί εἰσι παρ´
[2]	ἐλυμήνατό που· ἔστιν δὲ οὐ	πολὺ	ἀπὸ τοῦ Διπύλου, ἐν ἀριστερᾷ
[9]	καὶ λαμπρότητα πᾶσαν. ὥστε ἐπὶ	πολὺ	ἐτεθήπειν πρὸς ταῦτα καὶ οὐκ
[1]	Ἀθήνησιν ἀπέθανεν, καὶ μετ´ οὐ	πολὺ	καὶ ἥρως ἔδοξεν καὶ ἐντέμνουσιν
[10]	ἀρίστω, γένει μὲν καὶ ἀξιώματι	πολὺ	προὔχοντε ἁπάντων, παιδείᾳ δὲ καὶ
[2]	λοιμώττειν αὐτούς, εἴτε ἀτμούς τινας	πονηροὺς	ὁ οἶνος σβέσας τῇ ὀδμῇ,
[2]	Δί´ οὐδὲν ἄπιστον, ὃς ὅλην	ποτὲ	ἰάσατο τὴν πόλιν. ~Ἀλλὰ γὰρ
[2]	πρόσωπον ὁ χρόνος ἤδη ἐλυμήνατό	που·	ἔστιν δὲ οὐ πολὺ ἀπὸ
[10]	ἔχων ἐσκοπούμην ἤδη περὶ τῶν	πρακτέων,	καὶ τὸ μὲν δεῖξαι τῶν
[10]	μετ´ εὐνοίας αἰδέσιμον καὶ τὸ	πρᾷον	καὶ τὸ εὐπρόσοδον αὐτὸς ἂν
[11]	μὲν κάλων κινεῖν, πάντα δὲ	πράττειν	καὶ λέγειν, ὡς φίλοι ἡμῖν
[7]	τηλικοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ τὸν	πρεσβύτην	τοῦτον. ἁπάντων ἐπιλήσῃ τῶν ἐν
[4]	μὴ σοὶ ἐνέτυχον, ἔγνωστο ἤδη	πρὶν	ἥλιον δῦναι, ὀπίσω αὖθις ἐπὶ
[1]	τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλὰ καὶ Τόξαρις	πρὸ	αὐτοῦ, σοφὸς μὲν καὶ φιλόκαλος
[7]	Σόλωνα οἶδα, οὕτω ποιήσεις καὶ	προξενήσεις	αὐτοῦ καὶ πολίτην γνήσιον ἀποφανεῖς
[0]	~ΣΚΥΘΗΣ Η	ΠΡΟΞΕΝΟΣ.	~Οὐ πρῶτος Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ
[4]	καὶ ἄγνωστα πάντα ὁρῶν. ἀλλὰ	πρὸς	Ἀκινάκου καὶ Ζαμόλξιδος, τῶν πατρῴων
[10]	τοῦ δήμου εὔνοια πάνυ ἐρωτικὴ	πρὸς	αὐτούς, καὶ τουτὶ γίγνεται, ὅ
[10]	καὶ ἐπιγραψάμενος προστάτας συναγωνισταῖς χρῷτο	πρὸς	τὰ ὅλα. ἐνταῦθά μοι οὐχ
[3]	τὴν γνώμην, πάντα ἀγνοῶν, ψοφοδεὴς	πρὸς	τὰ πολλά, οὐκ ἔχων ὅ
[9]	πᾶσαν. ὥστε ἐπὶ πολὺ ἐτεθήπειν	πρὸς	ταῦτα καὶ οὐκ ἐξήρκουν τῷ
[5]	αὐτόν, ὥστε καὶ νομοθέτῃ χρῶνται	πρὸς	τὴν πολιτείαν καὶ ἀξιοῦσι κατὰ
[9]	ὁ νησιώτης ἐκεῖνος νεανίσκος ἐπεπόνθει	πρὸς	τὴν τοῦ Μενελάου οἰκίαν. καὶ
[6]	ἕπου μόνον· εἴσῃ γὰρ ὅση	πρὸς	τὸν Ξένιον ἡ αἰδὼς καὶ
[11]	ὁποῖόν φασι τοὺς τότε Ἀθηναίους	πρὸς	τὸν τοῦ Κλεινίου πεπονθέναι, παρ´
[5]	οὕτως ὀλίγα τὰ θέλγητρα ἔχει	πρὸς	τοὺς ξένους, ἀλλὰ μάλα ἐπιλήψεταί
[10]	μὲν γὰρ χρηστότητα καὶ τὴν	πρὸς	τοὺς ξένους φιλανθρωπίαν καὶ τὸ
[9]	αὐτὸς παθεῖν τῷ Ἀναχάρσιδι— καὶ	πρὸς	Χαρίτων μὴ νεμεσήσητέ μοι τῆς
[7]	ἀρίστοις· τοῦτο δ´ ἦν σοὶ	προσαγαγεῖν	αὐτόν. εἰ τοίνυν ἐγὼ Σόλωνα
[8]	ἅπασι ποιῶν τὸν Ἀνάχαρσιν καὶ	προσάγων	τοῖς Ἑλλήνων καλοῖς καὶ πάντα
[4]	τοῦ χρόνου. ~Ἀλλὰ Τόξαρις Σκυθιστὶ	προσειπὼν	αὐτόν, Οὐ σύ, ἔφη, Ἀνάχαρσις
[6]	ὁ λαλῶν ἑαυτῷ. καὶ ἅμα	προσειπὼν	τὸν Σόλωνα, Τοῦτό σοι, ἔφη,
[6]	κατὰ δαίμονα οὗτος αὐτὸς ἡμῖν	πρόσεισιν,	ὁ ἐπὶ συννοίας, ὁ λαλῶν
[2]	μνήματι, ὅθεν ἔδειξεν ἡ Δειμαινέτη	προσελθόντα	αὐτὸν ἐντείλασθαι ἐκεῖνα τὰ περὶ
[10]	εἶεν καὶ οἷς ἄν τις	προσελθὼν	καὶ ἐπιγραψάμενος προστάτας συναγωνισταῖς χρῷτο
[11]	ἤδη πειρωμένῳ τὸ πολλοστὸν τῶν	προσόντων	εἰρηκέναι ἔδοξαν. οὐχ ἕδρας τοίνυν
[5]	καὶ ἀξιοῦσι κατὰ τὰ ἐκείνου	προστάγματα	βιοῦν. εἰ τοῦτον φίλον κτήσαιο
[10]	ἄν τις προσελθὼν καὶ ἐπιγραψάμενος	προστάτας	συναγωνισταῖς χρῷτο πρὸς τὰ ὅλα.
[2]	ἄνω τῆς στήλης καὶ τὸ	πρόσωπον	ὁ χρόνος ἤδη ἐλυμήνατό που·
[10]	γένει μὲν καὶ ἀξιώματι πολὺ	προὔχοντε	ἁπάντων, παιδείᾳ δὲ καὶ λόγων
[10]	οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθές, οἵτινες οἱ	προὔχοντες	εἶεν καὶ οἷς ἄν τις
[3]	δοκιμωτάτου ὄντα καὶ ἐν τοῖς	πρώτοις	Σκυθῶν. ὁ Ἀνάχαρσις δὲ πόθεν
[9]	κατ´ ἐκεῖνα δέ. ὅτε γὰρ	πρῶτον	ἐπεδήμησα ὑμῶν τῇ πόλει, ἐξεπλάγην
[3]	τῷ Κεραμεικῷ. καὶ τὸ μὲν	πρῶτον	ἡ στολὴ αὐτὸν ἐπεσπάσατο πατριῶτις
[1]	~ΣΚΥΘΗΣ Η ΠΡΟΞΕΝΟΣ. ~Οὐ	πρῶτος	Ἀνάχαρσις ἀφίκετο ἐκ Σκυθίας Ἀθήναζε
[2]	ἔστεπταί γε ἀεί, καί φασι	πυρεταίνοντάς	τινας ἤδη πεπαῦσθαι ἀπ´ αὐτοῦ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2009