Chapitre |
[5] |
ἀπιόντα.
πλὴν
ἀλλὰ
θάρρει.
οὐ
|
γὰρ |
ἄν,
ὡς
φής,
ἀπέλθοις
οὐδ´ |
[10] |
λόγων
ὑμῖν
πάλαι
ἐδέδοκτο.
τίσι
|
γὰρ |
ἂν
ἄλλοις
ἔδειξα
σιωπῇ
παροδεύσας |
[2] |
ῥαίνωσι.
τοῦτο
συχνάκις
γενόμενον—
οὐ
|
γὰρ |
ἠμέλησαν
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἀκούσαντες—
ἔπαυσε
|
[9] |
ἀνδρὶ
ἐμαυτὸν
εἴκασα·
βάρβαρος
μὲν
|
γὰρ |
κἀκεῖνος
καὶ
οὐδέν
τι
φαίης |
[8] |
καὶ
ἐτιμᾶτο
δι´
ἐκεῖνον.
οὐ
|
γὰρ |
μικρὸν
ἦν
Σόλων
ἐπαινῶν,
ἀλλ´ |
[10] |
τι
ἂν
οὗτοι
ἐθέλωσιν.
ἐθέλουσι
|
γὰρ |
ὅ
τι
ἂν
ἄριστον
ᾖ
|
[6] |
ἄνδρα
εὐποιίας.
ἕπου
μόνον·
εἴσῃ
|
γὰρ |
ὅση
πρὸς
τὸν
Ξένιον
ἡ |
[10] |
σιωπῇ
παροδεύσας
τηλικαύτην
πόλιν;
ἐζήτουν
|
γάρ, |
οὐδὲ
ἀποκρύψομαι
τἀληθές,
οἵτινες
οἱ |
[3] |
ποτὲ
ἰάσατο
τὴν
πόλιν.
~Ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὗπερ
ἕνεκα
ἐμνήσθην
αὐτοῦ,
ἔζη
|
[9] |
ὁμοιότητα,
κατ´
ἐκεῖνα
δέ.
ὅτε
|
γὰρ |
πρῶτον
ἐπεδήμησα
ὑμῶν
τῇ
πόλει, |
[3] |
ὅ
τι
χρήσαιτο
ἑαυτῷ·
καὶ
|
γὰρ |
συνίει
καταγελώμενος
ὑπὸ
τῶν
ὁρώντων |
[1] |
Ξένῳ
Ἰατρῷ
οἱ
Ἀθηναῖοι·
τοῦτο
|
γὰρ |
τοὔνομα
ἥρως
γενόμενος
ἐπεκτήσατο.
τὴν |
[11] |
φίλοι
ἡμῖν
τοιοῦτοι
γένοιντο·
ἢν
|
γὰρ |
τοῦτο
ὑπάρξῃ,
εὔδια
πάντα
καὶ |
[10] |
ᾖ
τῇ
πόλει.
τὴν
μὲν
|
γὰρ |
χρηστότητα
καὶ
τὴν
πρὸς
τοὺς |
[2] |
στήλη
χαμαί·
πλὴν
ἀλλ´
ἔστεπταί
|
γε |
ἀεί,
καί
φασι
πυρεταίνοντάς
τινας |
[4] |
διὰ
μέσου
ἔθνεσιν,
καὶ
εἴ
|
γε |
μὴ
σοὶ
ἐνέτυχον,
ἔγνωστο
ἤδη |
[7] |
ἡ
Ἑλλάς·
οὐκέτι
ξένος
σύ
|
γε, |
πάντες
σε
ἴσασι,
πάντες
σε |
[4] |
ἰδεῖν
τὴν
Ἑλλάδα,
καὶ
κατά
|
γε |
τὴν
ἐμπορίαν
ταύτην
ἀποδημήσας.
ἥκω |
[5] |
οὕτω
δημοτικῶς
ἐσταλμένον.
πλὴν
διά
|
γε |
τὴν
σοφίαν
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[11] |
γλώττῃ
ὁ
νεανίσκος
ἔχει.
ἥ
|
γέ |
τοι
πόλις
ἅπασα
κεχηνότες
αὐτοῦ |
[4] |
Ἀνάχαρσις,
μαθητήν
σου
ἴσθι
με
|
γεγενημένον |
καὶ
ζηλωτὴν
τοῦ
ἔρωτος
ὃν |
[10] |
μάλιστά
ἐστον
ἡμῖν
ἄνδρε
ἀρίστω,
|
γένει |
μὲν
καὶ
ἀξιώματι
πολὺ
προὔχοντε |
[3] |
ἐσταλμένον,
ἐν
χρῷ
κεκαρμένον
τὸ
|
γένειον, |
ἄζωστον,
ἀσίδηρον,
ἤδη
στωμύλον,
αὐτῶν |
[11] |
λέγειν,
ὡς
φίλοι
ἡμῖν
τοιοῦτοι
|
γένοιντο· |
ἢν
γὰρ
τοῦτο
ὑπάρξῃ,
εὔδια |
[7] |
αὐτὸς
μάθοι
πάντα
καὶ
γνώριμος
|
γένοιτο |
τοῖς
ἀρίστοις·
τοῦτο
δ´
ἦν |
[2] |
οἴνῳ
πολλῷ
ῥαίνωσι.
τοῦτο
συχνάκις
|
γενόμενον— |
οὐ
γὰρ
ἠμέλησαν
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[8] |
ἐμυήθη
μόνος
βαρβάρων
Ἀνάχαρσις,
δημοποίητος
|
γενόμενος, |
εἰ
χρὴ
Θεοξένῳ
πιστεύειν
καὶ |
[1] |
Ἀθηναῖοι·
τοῦτο
γὰρ
τοὔνομα
ἥρως
|
γενόμενος |
ἐπεκτήσατο.
τὴν
δ´
αἰτίαν
τῆς |
[3] |
αὐτὸν
γνώσεσθαι
τὸν
Ἀνάχαρσιν
ἅτε
|
γένους |
τοῦ
δοκιμωτάτου
ὄντα
καὶ
ἐν |
[1] |
οἴκοι
δὲ
οὐ
τοῦ
βασιλείου
|
γένους |
ὢν
οὐδὲ
τῶν
πιλοφορικῶν,
ἀλλὰ |
[9] |
Μακεδονίαν
ἥκετον
ἔτι
καὶ
Σόλωνα
|
γέροντα |
ἄνδρα
ἐπαγομένω
Ἀθήνηθεν.
φημὶ
δὴ |
[5] |
ἀλλὰ
καὶ
κομιδῇ
πένης.
ὄψει
|
γέροντα |
οὕτω
δημοτικῶς
ἐσταλμένον.
πλὴν
διά
|
[10] |
ἐρωτικὴ
πρὸς
αὐτούς,
καὶ
τουτὶ
|
γίγνεται, |
ὅ
τι
ἂν
οὗτοι
ἐθέλωσιν. |
[7] |
φιλοσοφίας
τῆς
Ἀττικῆς.
οὕτω
τοίνυν
|
γίγνωσκε |
ὡς
εὐδαιμονέστατος
ὤν,
ὃς
συνέσῃ
|
[11] |
ἀναδησάμενος,
τοσαύτην
Ἀφροδίτην
ἐπὶ
τῇ
|
γλώττῃ |
ὁ
νεανίσκος
ἔχει.
ἥ
γέ |
[7] |
καὶ
προξενήσεις
αὐτοῦ
καὶ
πολίτην
|
γνήσιον |
ἀποφανεῖς
τῆς
Ἑλλάδος.
καὶ
ὅπερ |
[9] |
καὶ
ἔμελλον
οὕτω
διατεθήσεσθαι
τὴν
|
γνώμην |
ἰδὼν
πόλιν
ἀκμάζουσαν
ἀκμῇ
τοσαύτῃ |
[3] |
οὐ
μετρίως
τεταραγμένος
ἔτι
τὴν
|
γνώμην, |
πάντα
ἀγνοῶν,
ψοφοδεὴς
πρὸς
τὰ |
[7] |
καὶ
αὐτὸς
μάθοι
πάντα
καὶ
|
γνώριμος |
γένοιτο
τοῖς
ἀρίστοις·
τοῦτο
δ´ |
[8] |
ἐν
ἀκαρεῖ
καὶ
πᾶσιν
ἦν
|
γνώριμος |
καὶ
ἐτιμᾶτο
δι´
ἐκεῖνον.
οὐ |
[3] |
οὐ
χαλεπῶς
ἔμελλε
καὶ
αὐτὸν
|
γνώσεσθαι |
τὸν
Ἀνάχαρσιν
ἅτε
γένους
τοῦ |
[2] |
Τόξαρις
τεθαμμένος
τῇ
τε
ἐπιγραφῇ
|
γνωσθείς, |
εἰ
καὶ
μὴ
πᾶσα
ἔτι |
[9] |
ὡς
μὴ
ἀκέφαλος
περινοστοίη;
ὥρα
|
γοῦν |
εἰδέναι
οὗτινός
μοι
εἵνεκα
ὁ |
[8] |
πόδα
ἑκὼν
εἶναι
ἀπολειπόμενος.
ὡς
|
γοῦν |
ὑπέσχετο
αὐτῷ
ὁ
Τόξαρις,
ἐξ |
[4] |
ἔρωτι
τῆς
Ἑλλάδος
ἀπολιπὼν
καὶ
|
γυναῖκα |
ἐν
Σκυθίᾳ
καὶ
παιδία
νεογνὰ |
[5] |
μάλα
ἐπιλήψεταί
σου,
ὡς
μήτε
|
γυναικὸς |
ἔτι
μήτε
παίδων,
εἴ
σοι |
[2] |
τὸν
μέγαν
ἔδοξεν
ἡ
Ἀρχιτέλους
|
γυνή, |
Ἀρεοπαγίτου
ἀνδρός,
ἐπιστάντα
οἱ
τὸν
|