HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Préface ou Hercule

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ν = 131 formes différentes pour 190 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[1]   πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα εἶναι ἂν εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος ὢν

[3]   ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ

[8]   φροντιεῖ. τῷ λόγῳ δὲ νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ

[8]   καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους δύνηται, καὶ τοξεύειν πολλάκις,

[8]   λόγῳ δὲ νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´

[2]   τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας

[5]   εἰδὼς τὴν ὤτων καὶ γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις εἰς αὐτόν, εἰ

[8]   αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως παραμυθοῦμαι τὴν ἡλικίαν καὶ τὸ γῆρας τὸ ἐμαυτοῦ.

[7]   μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν καὶ παρ´ ἡλικίαν νεανιεύεσθαι, κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος

[1]   τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν διφθέραν ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος καὶ

[3]   τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν γλῶτταν ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς ἐποίησεν,

[8]   καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων

[2]   αὐτὸν τῇ γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων,

[7]   τοὺς πόδας τοῦτο ἀποσκώπτων. ἀλλ´ ὅταν ἀναμνησθῶ τοῦ γέροντος ἐκείνου Ἡρακλέους,

[3]   ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν γλῶτταν ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς

[5]   ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν γλῶτταν ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς ἕλκει,

[4]   θαυμάσῃς· μόνος γὰρ ὁ λόγος ἐν γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν

[1]   λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν

[8]   δύνηται, καὶ τοξεύειν πολλάκις, ὡς οὐδέν γε δέος μὴ κενωθεὶς λάθοι

[7]   διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν ἐπῆλθεν ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως μὲν

[2]   ὅτι τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου

[3]   οὐ γὰρ ἔχων ὁ ζωγράφος ὅθεν ἐξάψειε ταῖς σειραῖς τὰς ἀρχάς,

[7]   νεανιεύεσθαι, κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος ἐπιπλήξειέν μοι εἰπὼν τὸ σὴ δὲ

[7]   ἐπῆλθεν ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως μὲν γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι ὑμῶν

[4]   τοὺς ἀγομένους μειδιῶν. ~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ

[3]   τὰς ἀρχάς, ἅτε τῆς δεξιᾶς μὲν ἤδη τὸ ῥόπαλον, τῆς λαιᾶς

[8]   ὢν τῆς εἰκόνος. ~ὥστε ἰσχὺς μὲν καὶ τάχος καὶ κάλλος καὶ

[7]   καὶ ὑμεῖς φατε εἶναι. ~Τοσαῦτα μὲν ὁ Κελτός. ἐμοὶ δὲ ἡνίκα

[4]   οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται, τὸ

[4]   οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν εἰκάζομεν, ὅτι παρὰ πολὺ τοῦ Ἑρμοῦ

[4]   οὐκ ἀπαίδευτος τὰ ἡμέτερα, ὡς ἔδειξεν ἀκριβῶς Ἑλλάδα φωνὴν ἀφιείς, φιλόσοφος,

[3]   δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω καὶ τοῦτο εἰπεῖν·

[3]   ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς ἐποίησεν, καὶ ἐπέστραπταί γε εἰς τοὺς

[8]   τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς, οἵην ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα

[4]   γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ

[4]   οὐχ ὥσπερ ὑμεῖς οἱ Ἕλληνες Ἑρμῆν οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν

[7]   περὶ τῆς δεῦρο παρόδου ταύτης ἐσκοπούμην πρὸς ἐμαυτόν, εἴ μοι καλῶς

[2]   ὅλος Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων

[4]   ἡμέτερα, ὡς ἔδειξεν ἀκριβῶς Ἑλλάδα φωνὴν ἀφιείς, φιλόσοφος, οἶμαι, τὰ ἐπιχώρια,

[4]   ἐν γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν

[3]   τόξον ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν γλῶτταν ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους

[5]   ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν γλῶτταν ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς

[1]   σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν διφθέραν ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος

[8]   γωρυτὸς αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως παραμυθοῦμαι τὴν ἡλικίαν καὶ τὸ γῆρας τὸ

[2]   τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ,

[1]   ὢν ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν διφθέραν

[2]   τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν

[4]   καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα· λείρια

[1]   καὶ τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ

[1]   καὶ γὰρ τὴν διφθέραν ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον

[2]   ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν

[5]   ἕλκει, μηδὲ τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς τὴν ὤτων καὶ γλώττης συγγένειαν· οὐδ´

[4]   πάνυ γὰρ ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς αὐτήν. τὸν λόγον ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ

[1]   τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν

[3]   γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην τῆς εἰκόνος· ὁ γὰρ δὴ

[2]   παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ

[8]   μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν

[8]   νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη

[7]   τῆς εἰκόνος· τέως μὲν γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ

[7]   ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν καὶ παρ´ ἡλικίαν νεανιεύεσθαι, κᾆτά

[7]   τοῦ γέροντος ἐκείνου Ἡρακλέους, πάντα ποιεῖν προάγομαι καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα

[4]   ~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν

[8]   ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους

[3]   ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις

[2]   ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν

[3]   ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες

[3]   ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω καὶ τοῦτο εἰπεῖν· οὐ γὰρ ἔχων ὁ ζωγράφος

[8]   ὅσους ἂν πλείστους δύνηται, καὶ τοξεύειν πολλάκις, ὡς οὐδέν γε δέος

[8]   ἵνα, εἰ ἄξιοι φαινοίμεθα, καὶ ἡμῖν τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς,

[4]   γέ τοι καὶ τοῦ Νέστορος ὑμῖν ἀπορρεῖ ἐκ τῆς γλώττης τὸ

[4]   ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα· λείρια γὰρ καλεῖται,

[5]   λάλοις ἐξ ἄκρου ἡ γλῶττα πᾶσίν ἐστι τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον

[1]   διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον οἷοί εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες· μᾶλλον δὲ

[3]   ὤτων ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ εἰσιν οἱ σειραὶ λεπταὶ χρυσοῦ καὶ

[6]   γε βέλη αὐτοῦ οἱ λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι καὶ

[3]   οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι πρὸς τὸ ἐναντίον τῆς

[1]   τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ ὅλος Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά

[4]   γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων

[3]   δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι πρὸς

[1]   θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι. γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ ἔσχατον, ἀναφαλαντίας,

[4]   ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς αὐτήν. τὸν λόγον ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ οὐχ ὥσπερ

[8]   ποιητά, ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς

[8]   ὦ Τήϊε ποιητά, ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται

[1]   ΗΡΑΚΛΗΣ. ~Τὸν Ἡρακλέα οἱ Κελτοὶ Ὄγμιον ὀνομάζουσι φωνῇ τῇ ἐπιχωρίῳ, τὸ

[8]   τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι νενεωλκημένον τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων

[3]   τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι πρὸς τὸ ἐναντίον τῆς ἀγωγῆς ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ φαιδροὶ

[8]   ἄξιοι φαινοίμεθα, καὶ ἡμῖν τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς, οἵην ἐκ

[1]   τὴν τοῦ λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ

[3]   τῆς δεξιᾶς μὲν ἤδη τὸ ῥόπαλον, τῆς λαιᾶς δὲ τὸ τόξον

[1]   οἷοί εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες· μᾶλλον δὲ Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα

[1]   τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα εἶναι ἂν εἰκάσειας.

[6]   πᾶσίν ἐστι τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον καὶ αὐτὸν ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα

[3]   ὑφ´ οὕτως ἀσθενῶν ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε

[3]   καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις εἰ λυθήσονται.

[1]   γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ ὅλος

[8]   καὶ διὰ τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι νενεωλκημένον τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ

[6]   τὰ πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν γενόμενον, καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα βιάσασθαι.

[1]   τὸν γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ

[3]   ῥόπαλον, τῆς λαιᾶς δὲ τὸ τόξον ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν

[7]   σὴ δὲ βίη λέλυται, καὶ χαλεπὸν γῆρας κατείληφέ σε, ἠπεδανὸς δέ

[4]   ἔχει τι λέξαι τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω γέ τοι καὶ τοῦ

[7]   ψῆφον διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν ἐπῆλθεν ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως

[8]   ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς μέσον τὸ πέλαγος. εἴη δ´, ὦ

[3]   φαιδροὶ ἕπονται καὶ γεγηθότες καὶ τὸν ἄγοντα ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ

[1]   ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον

[3]   ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις εἰ

[6]   δ´ ὅλον καὶ αὐτὸν ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα

[1]   ~ΠΡΟΛΑΛΙΑ. ΗΡΑΚΛΗΣ. ~Τὸν Ἡρακλέα οἱ Κελτοὶ Ὄγμιον ὀνομάζουσι

[4]   γὰρ ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς αὐτήν. τὸν λόγον ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ οὐχ

[1]   δέρμα καὶ διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον οἷοί εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες·

[3]   τῶν ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην τῆς εἰκόνος· ὁ

[3]   εἰ λυθήσονται. ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω

[1]   γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ ἔσχατον, ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ

[1]   γέροντες· μᾶλλον δὲ Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα

[1]   δὲ εἶδος τοῦ θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι. γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς

[5]   γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις εἰς αὐτόν, εἰ ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν,

[4]   Ἑρμῆν οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν εἰκάζομεν, ὅτι παρὰ πολὺ τοῦ

[6]   τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον καὶ αὐτὸν ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα λόγῳ τὰ

[2]   τὴν μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν

[7]   δεῦρο παρόδου ταύτης ἐσκοπούμην πρὸς ἐμαυτόν, εἴ μοι καλῶς ἔχει τηλικῷδε

[1]   ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον ἐντεταμένον

[7]   ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ψῆφον διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν

[6]   λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν γενόμενον, καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα

[8]   οὐ φροντιεῖ. τῷ λόγῳ δὲ νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν

[8]   παρ´ ὑμῶν ἐμπνεῦσαι δεξιά, ὡς νῦν γε μάλιστα πλησιστίου τε καὶ

[2]   Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν

[5]   αὐτόν, εἰ ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων

[6]   καὶ τὰς ψυχὰς τιτρώσκοντες· πτερόεντα γοῦν τὰ ἔπη καὶ ὑμεῖς φατε

[1]   ἂν εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν τὴν

[7]   οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτης ὢν τῆς εἰκόνος. ~ὥστε ἰσχὺς μὲν

[8]   τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω, καὶ ὁ Ἱπποκλείδης

[8]   ὁ σός, ὦ Τήϊε ποιητά, ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων

[2]   οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς

[8]   ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς, οἵην ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει.

[4]   γῆρας ἔχει τι λέξαι τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω γέ τοι καὶ

[7]   τηλικῷδε ὄντι καὶ πάλαι τῶν ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ψῆφον

[4]   ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς

[5]   κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς γὰρ λάλοις ἐξ ἄκρου

[3]   ἐπέστραπταί γε εἰς τοὺς ἀγομένους μειδιῶν. ~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ

[5]   γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς γὰρ

[2]   ~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς

[1]   Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα

[2]   ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω

[5]   τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών,

[7]   προάγομαι καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτης ὢν τῆς εἰκόνος. ~ὥστε

[7]   μὲν γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν

[8]   ὦ θεοί, καὶ τὰ παρ´ ὑμῶν ἐμπνεῦσαι δεξιά, ὡς νῦν γε

[5]   καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς γὰρ λάλοις ἐξ

[4]   τὴν ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ

[2]   κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην

[3]   καλλίστοις. καὶ ὅμως ὑφ´ οὕτως ἀσθενῶν ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι

[5]   μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς

[8]   ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω,

[2]   χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας ζητῶν

[7]   σε, ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι, ἐς

[7]   τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος ἐπιπλήξειέν μοι εἰπὼν τὸ σὴ δὲ βίη λέλυται,

[3]   γὰρ δὴ γέρων Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνθρώπων πάμπολύ τι πλῆθος ἕλκει ἐκ

[8]   τίς, οἵην ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει.

[1]   τοῦ θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι. γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ ἔσχατον,

[3]   τῆς εἰκόνος· ὁ γὰρ δὴ γέρων Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνθρώπων πάμπολύ τι

[5]   ἀνθρώπους πρὸς τὴν γλῶτταν ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς ἕλκει, μηδὲ τοῦτο

[4]   Ἑρμοῦ ἰσχυρότερος οὗτος. εἰ δὲ γέρων πεποίηται, μὴ θαυμάσῃς· μόνος γὰρ

[4]   λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται, τὸ δὲ γῆρας

[4]   ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ

[4]   εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς δέ τις

[2]   γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς

[8]   τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς

[7]   ἔχει τηλικῷδε ὄντι καὶ πάλαι τῶν ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ

[2]   ἀγέλας ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον

[4]   δὲ γῆρας ἔχει τι λέξαι τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω γέ τοι

[4]   ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται, τὸ δὲ

[1]   ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ τῶν τριχῶν, ῥυσὸς τὸ δέρμα καὶ

[4]   τὸ μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ

[1]   δὲ Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα μᾶλλον ἢ

[3]   πάμπολύ τι πλῆθος ἕλκει ἐκ τῶν ὤτων ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ

[5]   μέμνημαι, τὰ ἄνθη. ~ὥστε εἰ τῶν ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς

[8]   καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους δύνηται,

[2]   ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων

[4]   καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς δέ τις παρεστὼς οὐκ

[3]   ἀχθεσθησομένοις εἰ λυθήσονται. ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ

[8]   ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς μέσον

[7]   ἵπποι, ἐς τοὺς πόδας τοῦτο ἀποσκώπτων. ἀλλ´ ὅταν ἀναμνησθῶ τοῦ γέροντος

[2]   γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς

[3]   τι πλῆθος ἕλκει ἐκ τῶν ὤτων ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ εἰσιν

[5]   τὰ ἄνθη. ~ὥστε εἰ τῶν ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν

[5]   μηδὲ τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς τὴν ὤτων καὶ γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις

[8]   ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους δύνηται, καὶ

[3]   καὶ τοῦτο εἰπεῖν· οὐ γὰρ ἔχων ὁ ζωγράφος ὅθεν ἐξάψειε ταῖς

[1]   πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ τῶν τριχῶν, ῥυσὸς τὸ δέρμα καὶ διακεκαυμένος

[4]   μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα·

Paragraphes
[1]	πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα εἶναι	ἂν	εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος ὢν
[3]	ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι	ἂν	εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ
[8]	φροντιεῖ. τῷ λόγῳ δὲ νῦν	ἂν	μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ
[8]	καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους	ἂν	πλείστους δύνηται, καὶ τοξεύειν πολλάκις,
[8]	λόγῳ δὲ νῦν ἂν μάλιστα	ἀνηβᾶν	καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´
[2]	τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν	λείαν	ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας
[5]	εἰδὼς τὴν ὤτων καὶ γλώττης	συγγένειαν·	οὐδ´ ὕβρις εἰς αὐτόν, εἰ
[8]	αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως παραμυθοῦμαι τὴν	ἡλικίαν	καὶ τὸ γῆρας τὸ ἐμαυτοῦ.
[7]	μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν καὶ παρ´	ἡλικίαν	νεανιεύεσθαι, κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος
[1]	τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν	διφθέραν	ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος καὶ
[3]	τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν γλῶτταν	ἄκραν	ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς ἐποίησεν,
[8]	καὶ ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´	ὥραν	εἴη καὶ ἕλκειν τῶν ὤτων
[2]	αὐτὸν τῇ γραφῇ, ὅτι τὴν	χώραν	ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων,
[7]	τοὺς πόδας τοῦτο ἀποσκώπτων. ἀλλ´	ὅταν	ἀναμνησθῶ τοῦ γέροντος ἐκείνου Ἡρακλέους,
[3]	ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν	γλῶτταν	ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς
[5]	ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν	γλῶτταν	ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς ἕλκει,
[4]	θαυμάσῃς· μόνος γὰρ ὁ λόγος	ἐν	γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν
[1]	λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον ἔχει	ἐν	τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν
[8]	δύνηται, καὶ τοξεύειν πολλάκις, ὡς	οὐδέν	γε δέος μὴ κενωθεὶς λάθοι
[7]	διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν	ἐπῆλθεν	ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως μὲν
[2]	ὅτι τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν	ἐπῆλθεν	λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου
[3]	οὐ γὰρ ἔχων ὁ ζωγράφος	ὅθεν	ἐξάψειε ταῖς σειραῖς τὰς ἀρχάς,
[7]	νεανιεύεσθαι, κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος	ἐπιπλήξειέν	μοι εἰπὼν τὸ σὴ δὲ
[7]	ἐπῆλθεν ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως	μὲν	γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι ὑμῶν
[4]	τοὺς ἀγομένους μειδιῶν. ~Ταῦτ´ ἐγὼ	μὲν	ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ
[3]	τὰς ἀρχάς, ἅτε τῆς δεξιᾶς	μὲν	ἤδη τὸ ῥόπαλον, τῆς λαιᾶς
[8]	ὢν τῆς εἰκόνος. ~ὥστε ἰσχὺς	μὲν	καὶ τάχος καὶ κάλλος καὶ
[7]	καὶ ὑμεῖς φατε εἶναι. ~Τοσαῦτα	μὲν	ὁ Κελτός. ἐμοὶ δὲ ἡνίκα
[4]	οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ	μὲν	τῶν ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται, τὸ
[4]	οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν	εἰκάζομεν,	ὅτι παρὰ πολὺ τοῦ Ἑρμοῦ
[4]	οὐκ ἀπαίδευτος τὰ ἡμέτερα, ὡς	ἔδειξεν	ἀκριβῶς Ἑλλάδα φωνὴν ἀφιείς, φιλόσοφος,
[3]	δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί μοι	ἔδοξεν,	οὐκ ὀκνήσω καὶ τοῦτο εἰπεῖν·
[3]	ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς	ἐποίησεν,	καὶ ἐπέστραπταί γε εἰς τοὺς
[8]	τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς,	οἵην	ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα
[4]	γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν	ἀκμήν,	εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ
[4]	οὐχ ὥσπερ ὑμεῖς οἱ Ἕλληνες	Ἑρμῆν	οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν
[7]	περὶ τῆς δεῦρο παρόδου ταύτης	ἐσκοπούμην	πρὸς ἐμαυτόν, εἴ μοι καλῶς
[2]	ὅλος Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά γε.	~ᾤμην	οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων
[4]	ἡμέτερα, ὡς ἔδειξεν ἀκριβῶς Ἑλλάδα	φωνὴν	ἀφιείς, φιλόσοφος, οἶμαι, τὰ ἐπιχώρια,
[4]	ἐν γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι	τὴν	ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν
[3]	τόξον ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ	τὴν	γλῶτταν ἄκραν ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους
[5]	ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς	τὴν	γλῶτταν ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς
[1]	σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ	τὴν	διφθέραν ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος
[8]	γωρυτὸς αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως παραμυθοῦμαι	τὴν	ἡλικίαν καὶ τὸ γῆρας τὸ
[2]	τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν	τὴν	Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ,
[1]	ὢν ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν	τὴν	Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν διφθέραν
[2]	τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς	τὴν	μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν
[4]	καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων	τὴν	ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα· λείρια
[1]	καὶ τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως	τὴν	σκευὴν τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ
[1]	καὶ γὰρ τὴν διφθέραν ἐνῆπται	τὴν	τοῦ λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον
[2]	ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ, ὅτι	τὴν	χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν
[5]	ἕλκει, μηδὲ τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς	τὴν	ὤτων καὶ γλώττης συγγένειαν· οὐδ´
[4]	πάνυ γὰρ ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς	αὐτήν.	τὸν λόγον ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ
[1]	τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως τὴν	σκευὴν	τὴν Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν
[3]	γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω	ἔφην	τῆς εἰκόνος· ὁ γὰρ δὴ
[2]	παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν	μορφὴν	τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ
[8]	μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν καὶ	ἀκμάζειν	καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν
[8]	νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ	ἀνθεῖν	καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη
[7]	τῆς εἰκόνος· τέως μὲν γὰρ	ἐδεδίειν,	μή τινι ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ
[7]	ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα	ποιεῖν	καὶ παρ´ ἡλικίαν νεανιεύεσθαι, κᾆτά
[7]	τοῦ γέροντος ἐκείνου Ἡρακλέους, πάντα	ποιεῖν	προάγομαι καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα
[4]	~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ	εἱστήκειν	ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν
[8]	ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη καὶ	ἕλκειν	τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους
[3]	ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν	ἐθέλειν	τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις
[2]	ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα	παρανομεῖν	τοὺς Κελτοὺς ἐς τὴν μορφὴν
[3]	ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ τῷ	φθάνειν	ἐθέλειν τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες
[3]	ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω καὶ τοῦτο	εἰπεῖν·	οὐ γὰρ ἔχων ὁ ζωγράφος
[8]	ὅσους ἂν πλείστους δύνηται, καὶ	τοξεύειν	πολλάκις, ὡς οὐδέν γε δέος
[8]	ἵνα, εἰ ἄξιοι φαινοίμεθα, καὶ	ἡμῖν	τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς,
[4]	γέ τοι καὶ τοῦ Νέστορος	ὑμῖν	ἀπορρεῖ ἐκ τῆς γλώττης τὸ
[4]	ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα	ἀφιᾶσιν	εὐανθῆ τινα· λείρια γὰρ καλεῖται,
[5]	λάλοις ἐξ ἄκρου ἡ γλῶττα	πᾶσίν	ἐστι τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον
[1]	διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον οἷοί	εἰσιν	οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες· μᾶλλον δὲ
[3]	ὤτων ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ	εἰσιν	οἱ σειραὶ λεπταὶ χρυσοῦ καὶ
[6]	γε βέλη αὐτοῦ οἱ λόγοι	εἰσίν,	οἶμαι, ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι καὶ
[3]	οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ τοῖς	ποσὶν	ἀντερείδουσι πρὸς τὸ ἐναντίον τῆς
[1]	τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ	προδείκνυσιν,	καὶ ὅλος Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά
[4]	γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ ποιηταὶ	λέγουσιν,	ὅτι αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων
[3]	δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως	ἀντιτείνουσιν	ἢ τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι πρὸς
[1]	θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι. γέρων	ἐστὶν	αὐτοῖς ἐς τὸ ἔσχατον, ἀναφαλαντίας,
[4]	ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς αὐτήν. τὸν	λόγον	ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ οὐχ ὥσπερ
[8]	ποιητά, ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ	γένειον	χρυσοφαέννων εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς
[8]	ὦ Τήϊε ποιητά, ἐσιδών με	ὑποπόλιον	τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται
[1]	ΗΡΑΚΛΗΣ. ~Τὸν Ἡρακλέα οἱ Κελτοὶ	Ὄγμιον	ὀνομάζουσι φωνῇ τῇ ἐπιχωρίῳ, τὸ
[8]	τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι νενεωλκημένον τὸ	ἀκάτιον	κατασπάσας καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων
[3]	τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι πρὸς τὸ	ἐναντίον	τῆς ἀγωγῆς ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ φαιδροὶ
[8]	ἄξιοι φαινοίμεθα, καὶ ἡμῖν τὸ	Ὁμηρικὸν	ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς, οἵην ἐκ
[1]	τὴν τοῦ λέοντος καὶ τὸ	ῥόπαλον	ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ
[3]	τῆς δεξιᾶς μὲν ἤδη τὸ	ῥόπαλον,	τῆς λαιᾶς δὲ τὸ τόξον
[1]	οἷοί εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες·	μᾶλλον	δὲ Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα
[1]	τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα	μᾶλλον	ἢ Ἡρακλέα εἶναι ἂν εἰκάσειας.
[6]	πᾶσίν ἐστι τετρυπημένη. ~τὸ δ´	ὅλον	καὶ αὐτὸν ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα
[3]	ὑφ´ οὕτως ἀσθενῶν ἀγόμενοι οὔτε	δρασμὸν	βουλεύουσι, δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε
[3]	καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν	δεσμὸν	ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις εἰ λυθήσονται.
[1]	γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον	ἐντεταμένον	ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ ὅλος
[8]	καὶ διὰ τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι	νενεωλκημένον	τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ
[6]	τὰ πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν	γενόμενον,	καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα βιάσασθαι.
[1]	τὸν γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ	τόξον	ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ
[3]	ῥόπαλον, τῆς λαιᾶς δὲ τὸ	τόξον	ἐχούσης, τρυπήσας τοῦ θεοῦ τὴν
[7]	σὴ δὲ βίη λέλυται, καὶ	χαλεπὸν	γῆρας κατείληφέ σε, ἠπεδανὸς δέ
[4]	ἔχει τι λέξαι τῶν νέων	σοφώτερον.	οὕτω γέ τοι καὶ τοῦ
[7]	ψῆφον διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ	καιρὸν	ἐπῆλθεν ἀναμνησθῆναι τῆς εἰκόνος· τέως
[8]	ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς	μέσον	τὸ πέλαγος. εἴη δ´, ὦ
[3]	φαιδροὶ ἕπονται καὶ γεγηθότες καὶ	τὸν	ἄγοντα ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες καὶ
[1]	ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ	τὸν	γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον
[3]	ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν	τὸν	δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις εἰ
[6]	δ´ ὅλον καὶ αὐτὸν ἡμεῖς	τὸν	Ἡρακλέα λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα
[1]	~ΠΡΟΛΑΛΙΑ. ΗΡΑΚΛΗΣ.	~Τὸν	Ἡρακλέα οἱ Κελτοὶ Ὄγμιον ὀνομάζουσι
[4]	γὰρ ταραττομένῳ ἔοικας πρὸς αὐτήν.	τὸν	λόγον ἡμεῖς οἱ Κελτοὶ οὐχ
[1]	δέρμα καὶ διακεκαυμένος ἐς τὸ	μελάντατον	οἷοί εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες·
[3]	τῶν ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ	παραδοξότατον	οὐδέπω ἔφην τῆς εἰκόνος· ὁ
[3]	εἰ λυθήσονται. ὃ δὲ πάντων	ἀτοπώτατον	εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω
[1]	γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ	ἔσχατον,	ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ
[1]	γέροντες· μᾶλλον δὲ Χάρωνα ἢ	Ἰαπετόν	τινα τῶν ὑποταρταρίων καὶ πάντα
[1]	δὲ εἶδος τοῦ θεοῦ πάνυ	ἀλλόκοτον	γράφουσι. γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς
[5]	γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις εἰς	αὐτόν,	εἰ ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν,
[4]	Ἑρμῆν οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ	αὐτὸν	εἰκάζομεν, ὅτι παρὰ πολὺ τοῦ
[6]	τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον καὶ	αὐτὸν	ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα λόγῳ τὰ
[2]	τὴν μορφὴν τὴν Ἡρακλέους ἀμυνομένους	αὐτὸν	τῇ γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν
[7]	δεῦρο παρόδου ταύτης ἐσκοπούμην πρὸς	ἐμαυτόν,	εἴ μοι καλῶς ἔχει τηλικῷδε
[1]	ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν	γωρυτὸν	παρήρτηται, καὶ τὸ τόξον ἐντεταμένον
[7]	ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ	ψῆφον	διδόναι τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν
[6]	λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι	σοφὸν	γενόμενον, καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα
[8]	οὐ φροντιεῖ. τῷ λόγῳ δὲ	νῦν	ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν
[8]	παρ´ ὑμῶν ἐμπνεῦσαι δεξιά, ὡς	νῦν	γε μάλιστα πλησιστίου τε καὶ
[2]	Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά γε. ~ᾤμην	οὖν	ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων θεῶν
[5]	αὐτόν, εἰ ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι	γοῦν,	ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων
[6]	καὶ τὰς ψυχὰς τιτρώσκοντες· πτερόεντα	γοῦν	τὰ ἔπη καὶ ὑμεῖς φατε
[1]	ἂν εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος	ὢν	ἔχει ὅμως τὴν σκευὴν τὴν
[7]	οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτης	ὢν	τῆς εἰκόνος. ~ὥστε ἰσχὺς μὲν
[8]	τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ βούλεται	πτερύγων	ταρσοῖς παραπετέσθω, καὶ ὁ Ἱπποκλείδης
[8]	ὁ σός, ὦ Τήϊε ποιητά,	ἐσιδών	με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων
[2]	οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν Ἑλληνίων	θεῶν	τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς ἐς
[8]	ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τίς, οἵην ἐκ	ῥακέων	ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει.
[4]	γῆρας ἔχει τι λέξαι τῶν	νέων	σοφώτερον. οὕτω γέ τοι καὶ
[7]	τηλικῷδε ὄντι καὶ πάλαι τῶν	ἐπιδείξεων	πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ψῆφον
[4]	ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ	θαυμάζων	καὶ ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς
[5]	κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν	μαθών,	τοῖς γὰρ λάλοις ἐξ ἄκρου
[3]	ἐπέστραπταί γε εἰς τοὺς ἀγομένους	μειδιῶν.	~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ
[5]	γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων	ἰαμβείων	παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς γὰρ
[2]	~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει τῶν	Ἑλληνίων	θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς Κελτοὺς
[1]	Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα τῶν	ὑποταρταρίων	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα
[2]	ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν	ἑσπερίων	γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω
[5]	τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ	κωμικῶν	τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών,
[7]	προάγομαι καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα	τολμῶν	ἡλικιώτης ὢν τῆς εἰκόνος. ~ὥστε
[7]	μὲν γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι	ὑμῶν	δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν
[8]	ὦ θεοί, καὶ τὰ παρ´	ὑμῶν	ἐμπνεῦσαι δεξιά, ὡς νῦν γε
[5]	καὶ κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´	ὑμῶν	μαθών, τοῖς γὰρ λάλοις ἐξ
[4]	τὴν ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ	ὑμῶν	οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ
[2]	κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων	γενῶν.	~καίτοι τὸ παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην
[3]	καλλίστοις. καὶ ὅμως ὑφ´ οὕτως	ἀσθενῶν	ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι
[5]	μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν	τινων	ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν μαθών, τοῖς
[8]	ἐσιδών με ὑποπόλιον τὸ γένειον	χρυσοφαέννων	εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω,
[2]	χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν λείαν	ἐλαύνων,	ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας ζητῶν
[7]	σε, ἠπεδανὸς δέ νύ τοι	θεράπων,	βραδέες δέ τοι ἵπποι, ἐς
[7]	τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος ἐπιπλήξειέν μοι	εἰπὼν	τὸ σὴ δὲ βίη λέλυται,
[3]	γὰρ δὴ γέρων Ἡρακλῆς ἐκεῖνος	ἀνθρώπων	πάμπολύ τι πλῆθος ἕλκει ἐκ
[8]	τίς, οἵην ἐκ ῥακέων ὁ	γέρων	ἐπιγουνίδα φαίνει.
[1]	τοῦ θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι.	γέρων	ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ ἔσχατον,
[3]	τῆς εἰκόνος· ὁ γὰρ δὴ	γέρων	Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνθρώπων πάμπολύ τι
[5]	ἀνθρώπους πρὸς τὴν γλῶτταν ὁ	γέρων	οὗτος Ἡρακλῆς ἕλκει, μηδὲ τοῦτο
[4]	Ἑρμοῦ ἰσχυρότερος οὗτος. εἰ δὲ	γέρων	πεποίηται, μὴ θαυμάσῃς· μόνος γὰρ
[4]	λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν	ὁπλοτέρων	φρένες ἠερέθονται, τὸ δὲ γῆρας
[4]	ἐγὼ μὲν ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν	ὁρῶν	καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ
[4]	εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ	ἀπορῶν	καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς δέ τις
[2]	γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´ ὕβρει	τῶν	Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν τοὺς
[8]	τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ	τῶν	ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς
[7]	ἔχει τηλικῷδε ὄντι καὶ πάλαι	τῶν	ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ
[2]	ἀγέλας ζητῶν κατέδραμε τὰ πολλὰ	τῶν	ἑσπερίων γενῶν. ~καίτοι τὸ παραδοξότατον
[4]	δὲ γῆρας ἔχει τι λέξαι	τῶν	νέων σοφώτερον. οὕτω γέ τοι
[4]	ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν	τῶν	ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται, τὸ δὲ
[1]	ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ	τῶν	τριχῶν, ῥυσὸς τὸ δέρμα καὶ
[4]	τὸ μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ	τῶν	Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ
[1]	δὲ Χάρωνα ἢ Ἰαπετόν τινα	τῶν	ὑποταρταρίων καὶ πάντα μᾶλλον ἢ
[3]	πάμπολύ τι πλῆθος ἕλκει ἐκ	τῶν	ὤτων ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ
[5]	μέμνημαι, τὰ ἄνθη. ~ὥστε εἰ	τῶν	ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς
[8]	καθ´ ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν	τῶν	ὤτων ὅσους ἂν πλείστους δύνηται,
[2]	ἐλαύνων, ὁπότε τὰς Γηρυόνου ἀγέλας	ζητῶν	κατέδραμε τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων
[4]	καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ	ἀγανακτῶν·	Κελτὸς δέ τις παρεστὼς οὐκ
[3]	ἀχθεσθησομένοις εἰ λυθήσονται. ὃ δὲ	πάντων	ἀτοπώτατον εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ
[8]	ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ τῶν	ἐνόντων	ἐπισκευάσας αὖθις ἀφεῖναι ἐς μέσον
[7]	ἵπποι, ἐς τοὺς πόδας τοῦτο	ἀποσκώπτων.	ἀλλ´ ὅταν ἀναμνησθῶ τοῦ γέροντος
[2]	γραφῇ, ὅτι τὴν χώραν ποτὲ	αὐτῶν	ἐπῆλθεν λείαν ἐλαύνων, ὁπότε τὰς
[3]	τι πλῆθος ἕλκει ἐκ τῶν	ὤτων	ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ εἰσιν
[5]	τὰ ἄνθη. ~ὥστε εἰ τῶν	ὤτων	ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὴν
[5]	μηδὲ τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς τὴν	ὤτων	καὶ γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις
[8]	ὥραν εἴη καὶ ἕλκειν τῶν	ὤτων	ὅσους ἂν πλείστους δύνηται, καὶ
[3]	καὶ τοῦτο εἰπεῖν· οὐ γὰρ	ἔχων	ὁ ζωγράφος ὅθεν ἐξάψειε ταῖς
[1]	πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι λοιπαὶ τῶν	τριχῶν,	ῥυσὸς τὸ δέρμα καὶ διακεκαυμένος
[4]	μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν	Τρώων	τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα·

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/05/2009