Paragraphes |
[8] |
μέσον
τὸ
πέλαγος.
εἴη
δ´,
|
ὦ |
θεοί,
καὶ
τὰ
παρ´
ὑμῶν |
[4] |
τὰ
ἐπιχώρια,
Ἐγώ
σοι,
ἔφη,
|
ὦ |
ξένε,
λύσω
τῆς
γραφῆς
τὸ |
[8] |
καὶ
ὁ
Ἔρως
ὁ
σός,
|
ὦ |
Τήϊε
ποιητά,
ἐσιδών
με
ὑποπόλιον
|
[4] |
εἰς
τοὺς
ἀγομένους
μειδιῶν.
~Ταῦτ´
|
ἐγὼ |
μὲν
ἐπὶ
πολὺ
εἱστήκειν
ὁρῶν |
[4] |
ἀφιείς,
φιλόσοφος,
οἶμαι,
τὰ
ἐπιχώρια,
|
Ἐγώ |
σοι,
ἔφη,
ὦ
ξένε,
λύσω
|
[8] |
ὁ
Ἱπποκλείδης
οὐ
φροντιεῖ.
τῷ
|
λόγῳ |
δὲ
νῦν
ἂν
μάλιστα
ἀνηβᾶν
|
[6] |
καὶ
αὐτὸν
ἡμεῖς
τὸν
Ἡρακλέα
|
λόγῳ |
τὰ
πάντα
ἡγούμεθα
ἐξεργάσασθαι
σοφὸν |
[8] |
χρυσοφαέννων
εἰ
βούλεται
πτερύγων
ταρσοῖς
|
παραπετέσθω, |
καὶ
ὁ
Ἱπποκλείδης
οὐ
φροντιεῖ. |
[7] |
πόδας
τοῦτο
ἀποσκώπτων.
ἀλλ´
ὅταν
|
ἀναμνησθῶ |
τοῦ
γέροντος
ἐκείνου
Ἡρακλέους,
πάντα |
[1] |
Κελτοὶ
Ὄγμιον
ὀνομάζουσι
φωνῇ
τῇ
|
ἐπιχωρίῳ, |
τὸ
δὲ
εἶδος
τοῦ
θεοῦ |
[4] |
γραφῆς
τὸ
αἴνιγμα·
πάνυ
γὰρ
|
ταραττομένῳ
|
ἔοικας
πρὸς
αὐτήν.
τὸν
λόγον |
[7] |
ὄντι
καὶ
πάλαι
τῶν
ἐπιδείξεων
|
πεπαυμένῳ |
αὖθις
ὑπὲρ
ἐμαυτοῦ
ψῆφον
διδόναι |
[3] |
ἑσπερίων
γενῶν.
~καίτοι
τὸ
παραδοξότατον
|
οὐδέπω |
ἔφην
τῆς
εἰκόνος·
ὁ
γὰρ |
[3] |
ἀτοπώτατον
εἶναί
μοι
ἔδοξεν,
οὐκ
|
ὀκνήσω |
καὶ
τοῦτο
εἰπεῖν·
οὐ
γὰρ |
[4] |
Ἐγώ
σοι,
ἔφη,
ὦ
ξένε,
|
λύσω
|
τῆς
γραφῆς
τὸ
αἴνιγμα·
πάνυ |
[8] |
καὶ
ὁ
Ἱπποκλείδης
οὐ
φροντιεῖ.
|
τῷ |
λόγῳ
δὲ
νῦν
ἂν
μάλιστα |
[3] |
ἄγοντα
ἐπαινοῦντες,
ἐπειγόμενοι
ἅπαντες
καὶ
|
τῷ |
φθάνειν
ἐθέλειν
τὸν
δεσμὸν
ἐπιχαλῶντες, |
[8] |
κάλλος
καὶ
ὅσα
σώματος
ἀγαθὰ
|
χαιρέτω, |
καὶ
ὁ
Ἔρως
ὁ
σός, |
[8] |
μὴ
κενωθεὶς
λάθοι
ὁ
γωρυτὸς
|
αὐτῷ. |
Ὁρᾷς
ὅπως
παραμυθοῦμαι
τὴν
ἡλικίαν |
[4] |
τι
λέξαι
τῶν
νέων
σοφώτερον.
|
οὕτω |
γέ
τοι
καὶ
τοῦ
Νέστορος |