Paragraphes
[4]	ὑμῶν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι	αἱ	μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες ἠερέθονται,
[6]	Ἡρακλέα λόγῳ τὰ πάντα ἡγούμεθα	ἐξεργάσασθαι	σοφὸν γενόμενον, καὶ πειθοῖ τὰ
[6]	γενόμενον, καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα	βιάσασθαι.	καὶ τά γε βέλη αὐτοῦ
[7]	ταῦτα ποιεῖν καὶ παρ´ ἡλικίαν	νεανιεύεσθαι,	κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος ἐπιπλήξειέν
[4]	λόγος ἐν γήρᾳ φιλεῖ ἐντελῆ	ἐπιδείκνυσθαι	τὴν ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ
[3]	χρυσοῦ καὶ ἠλέκτρου εἰργασμέναι ὅρμοις	ἐοικυῖαι	τοῖς καλλίστοις. καὶ ὅμως ὑφ´
[4]	ὁρῶν καὶ θαυμάζων καὶ ἀπορῶν	καὶ	ἀγανακτῶν· Κελτὸς δέ τις παρεστὼς
[8]	ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν καὶ ἀνθεῖν	καὶ	ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη καὶ
[8]	δὲ νῦν ἂν μάλιστα ἀνηβᾶν	καὶ	ἀνθεῖν καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν
[4]	πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων	καὶ	ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν· Κελτὸς δέ
[6]	ἐστι τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον	καὶ	αὐτὸν ἡμεῖς τὸν Ἡρακλέα λόγῳ
[1]	ὅμως τὴν σκευὴν τὴν Ἡρακλέους·	καὶ	γὰρ τὴν διφθέραν ἐνῆπται τὴν
[3]	ἀγωγῆς ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ φαιδροὶ ἕπονται	καὶ	γεγηθότες καὶ τὸν ἄγοντα ἐπαινοῦντες,
[5]	τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς τὴν ὤτων	καὶ	γλώττης συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις εἰς
[8]	καὶ τὸ γῆρας τὸ ἐμαυτοῦ.	καὶ	διὰ τοῦτο ἐτόλμησα πάλαι νενεωλκημένον
[1]	τῶν τριχῶν, ῥυσὸς τὸ δέρμα	καὶ	διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον οἷοί
[8]	πάλαι νενεωλκημένον τὸ ἀκάτιον κατασπάσας	καὶ	ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις
[8]	καὶ ἀκμάζειν καθ´ ὥραν εἴη	καὶ	ἕλκειν τῶν ὤτων ὅσους ἂν
[3]	ἐξ ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς ἐποίησεν,	καὶ	ἐπέστραπταί γε εἰς τοὺς ἀγομένους
[8]	νῦν γε μάλιστα πλησιστίου τε	καὶ	ἐσθλοῦ ἑταίρου ἀνέμου δεόμεθα, ἵνα,
[6]	οἱ λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς	καὶ	εὔστοχοι καὶ ταχεῖς καὶ τὰς
[3]	εἰσιν οἱ σειραὶ λεπταὶ χρυσοῦ	καὶ	ἠλέκτρου εἰργασμέναι ὅρμοις ἐοικυῖαι τοῖς
[8]	δεόμεθα, ἵνα, εἰ ἄξιοι φαινοίμεθα,	καὶ	ἡμῖν τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί
[4]	μὲν ἐπὶ πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν	καὶ	θαυμάζων καὶ ἀπορῶν καὶ ἀγανακτῶν·
[8]	~ὥστε ἰσχὺς μὲν καὶ τάχος	καὶ	κάλλος καὶ ὅσα σώματος ἀγαθὰ
[5]	ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν, ἔφη,	καὶ	κωμικῶν τινων ἰαμβείων παρ´ ὑμῶν
[8]	καὶ ὅσα σώματος ἀγαθὰ χαιρέτω,	καὶ	ὁ Ἔρως ὁ σός, ὦ
[8]	εἰ βούλεται πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω,	καὶ	ὁ Ἱπποκλείδης οὐ φροντιεῖ. τῷ
[4]	ἐκ τῆς γλώττης τὸ μέλι,	καὶ	οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν
[1]	τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ προδείκνυσιν,	καὶ	ὅλος Ἡρακλῆς ἐστι ταῦτά γε.
[3]	εἰργασμέναι ὅρμοις ἐοικυῖαι τοῖς καλλίστοις.	καὶ	ὅμως ὑφ´ οὕτως ἀσθενῶν ἀγόμενοι
[8]	μὲν καὶ τάχος καὶ κάλλος	καὶ	ὅσα σώματος ἀγαθὰ χαιρέτω, καὶ
[7]	ἐκείνου Ἡρακλέους, πάντα ποιεῖν προάγομαι	καὶ	οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτης
[7]	μοι καλῶς ἔχει τηλικῷδε ὄντι	καὶ	πάλαι τῶν ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις
[1]	ἢ Ἰαπετόν τινα τῶν ὑποταρταρίων	καὶ	πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα εἶναι
[7]	δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν	καὶ	παρ´ ἡλικίαν νεανιεύεσθαι, κᾆτά τις
[6]	πάντα ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν γενόμενον,	καὶ	πειθοῖ τὰ πλεῖστα βιάσασθαι. καὶ
[6]	καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα βιάσασθαι.	καὶ	τά γε βέλη αὐτοῦ οἱ
[8]	πέλαγος. εἴη δ´, ὦ θεοί,	καὶ	τὰ παρ´ ὑμῶν ἐμπνεῦσαι δεξιά,
[6]	ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι καὶ ταχεῖς	καὶ	τὰς ψυχὰς τιτρώσκοντες· πτερόεντα γοῦν
[6]	εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι	καὶ	ταχεῖς καὶ τὰς ψυχὰς τιτρώσκοντες·
[8]	τῆς εἰκόνος. ~ὥστε ἰσχὺς μὲν	καὶ	τάχος καὶ κάλλος καὶ ὅσα
[8]	Ὁρᾷς ὅπως παραμυθοῦμαι τὴν ἡλικίαν	καὶ	τὸ γῆρας τὸ ἐμαυτοῦ. καὶ
[1]	διφθέραν ἐνῆπται τὴν τοῦ λέοντος	καὶ	τὸ ῥόπαλον ἔχει ἐν τῇ
[1]	δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν παρήρτηται,	καὶ	τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ ἀριστερὰ
[1]	Ἡρακλέα εἶναι ἂν εἰκάσειας. ἀλλὰ	καὶ	τοιοῦτος ὢν ἔχει ὅμως τὴν
[3]	ἀλλὰ φαιδροὶ ἕπονται καὶ γεγηθότες	καὶ	τὸν ἄγοντα ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες
[1]	ῥόπαλον ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ	καὶ	τὸν γωρυτὸν παρήρτηται, καὶ τὸ
[8]	ὤτων ὅσους ἂν πλείστους δύνηται,	καὶ	τοξεύειν πολλάκις, ὡς οὐδέν γε
[4]	νέων σοφώτερον. οὕτω γέ τοι	καὶ	τοῦ Νέστορος ὑμῖν ἀπορρεῖ ἐκ
[3]	εἶναί μοι ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω	καὶ	τοῦτο εἰπεῖν· οὐ γὰρ ἔχων
[3]	τὸν ἄγοντα ἐπαινοῦντες, ἐπειγόμενοι ἅπαντες	καὶ	τῷ φθάνειν ἐθέλειν τὸν δεσμὸν
[6]	τιτρώσκοντες· πτερόεντα γοῦν τὰ ἔπη	καὶ	ὑμεῖς φατε εἶναι. ~Τοσαῦτα μὲν
[7]	τὸ σὴ δὲ βίη λέλυται,	καὶ	χαλεπὸν γῆρας κατείληφέ σε, ἠπεδανὸς
[8]	ἐμαυτοῦ. καὶ διὰ τοῦτο ἐτόλμησα	πάλαι	νενεωλκημένον τὸ ἀκάτιον κατασπάσας καὶ
[7]	καλῶς ἔχει τηλικῷδε ὄντι καὶ	πάλαι	τῶν ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ
[5]	εἰς αὐτόν, εἰ ταύτῃ τετρύπηται·	μέμνημαι	γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν τινων
[4]	λείρια γὰρ καλεῖται, εἴ γε	μέμνημαι,	τὰ ἄνθη. ~ὥστε εἰ τῶν
[6]	βέλη αὐτοῦ οἱ λόγοι εἰσίν,	οἶμαι,	ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι καὶ ταχεῖς
[4]	ἀκριβῶς Ἑλλάδα φωνὴν ἀφιείς, φιλόσοφος,	οἶμαι,	τὰ ἐπιχώρια, Ἐγώ σοι, ἔφη,
[7]	γέροντος ἐκείνου Ἡρακλέους, πάντα ποιεῖν	προάγομαι	καὶ οὐκ αἰδοῦμαι τοιαῦτα τολμῶν
[7]	πάντα ποιεῖν προάγομαι καὶ οὐκ	αἰδοῦμαι	τοιαῦτα τολμῶν ἡλικιώτης ὢν τῆς
[8]	ὁ γωρυτὸς αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως	παραμυθοῦμαι	τὴν ἡλικίαν καὶ τὸ γῆρας
[3]	σειραὶ λεπταὶ χρυσοῦ καὶ ἠλέκτρου	εἰργασμέναι	ὅρμοις ἐοικυῖαι τοῖς καλλίστοις. καὶ
[7]	τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν ἐπῆλθεν	ἀναμνησθῆναι	τῆς εἰκόνος· τέως μὲν γὰρ
[4]	ὑμεῖς οἱ Ἕλληνες Ἑρμῆν οἰόμεθα	εἶναι,	ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν εἰκάζομεν, ὅτι
[1]	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ Ἡρακλέα	εἶναι	ἂν εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος
[3]	λυθήσονται. ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον	εἶναί	μοι ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω καὶ
[6]	τὰ ἔπη καὶ ὑμεῖς φατε	εἶναι.	~Τοσαῦτα μὲν ὁ Κελτός. ἐμοὶ
[8]	ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπισκευάσας αὖθις	ἀφεῖναι	ἐς μέσον τὸ πέλαγος. εἴη
[7]	πεπαυμένῳ αὖθις ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ψῆφον	διδόναι	τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρὸν ἐπῆλθεν
[4]	τὸ δὲ γῆρας ἔχει τι	λέξαι	τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω γέ
[1]	ἔσχατον, ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς ὅσαι	λοιπαὶ	τῶν τριχῶν, ῥυσὸς τὸ δέρμα
[3]	δεδεμένους. δεσμὰ δέ εἰσιν οἱ	σειραὶ	λεπταὶ χρυσοῦ καὶ ἠλέκτρου εἰργασμέναι
[1]	τὸ ἔσχατον, ἀναφαλαντίας, πολιὸς ἀκριβῶς	ὅσαι	λοιπαὶ τῶν τριχῶν, ῥυσὸς τὸ
[8]	θεοί, καὶ τὰ παρ´ ὑμῶν	ἐμπνεῦσαι	δεξιά, ὡς νῦν γε μάλιστα
[8]	ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων εἰ	βούλεται	πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω, καὶ ὁ
[4]	εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ	ποιηταὶ	λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν τῶν
[4]	ἰσχυρότερος οὗτος. εἰ δὲ γέρων	πεποίηται,	μὴ θαυμάσῃς· μόνος γὰρ ὁ
[8]	τῶν ὤτων ὅσους ἂν πλείστους	δύνηται,	καὶ τοξεύειν πολλάκις, ὡς οὐδέν
[8]	καὶ ἡμῖν τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο	ἐπιφθέγξηταί	τίς, οἵην ἐκ ῥακέων ὁ
[5]	ὕβρις εἰς αὐτόν, εἰ ταύτῃ	τετρύπηται·	μέμνημαι γοῦν, ἔφη, καὶ κωμικῶν
[4]	γλώττης τὸ μέλι, καὶ οἱ	ἀγορηταὶ	τῶν Τρώων τὴν ὄπα ἀφιᾶσιν
[1]	τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν γωρυτὸν	παρήρτηται,	καὶ τὸ τόξον ἐντεταμένον ἡ
[4]	ἀφιᾶσιν εὐανθῆ τινα· λείρια γὰρ	καλεῖται,	εἴ γε μέμνημαι, τὰ ἄνθη.
[4]	αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες	ἠερέθονται,	τὸ δὲ γῆρας ἔχει τι
[3]	τῆς ἀγωγῆς ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ φαιδροὶ	ἕπονται	καὶ γεγηθότες καὶ τὸν ἄγοντα
[3]	δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις εἰ	λυθήσονται.	ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί
[3]	ἐκείνης ἑλκομένους αὐτοὺς ἐποίησεν, καὶ	ἐπέστραπταί	γε εἰς τοὺς ἀγομένους μειδιῶν.
[3]	δεσμὰ δέ εἰσιν οἱ σειραὶ	λεπταὶ	χρυσοῦ καὶ ἠλέκτρου εἰργασμέναι ὅρμοις
[1]	Ἡρακλέους· καὶ γὰρ τὴν διφθέραν	ἐνῆπται	τὴν τοῦ λέοντος καὶ τὸ
[7]	εἰπὼν τὸ σὴ δὲ βίη	λέλυται,	καὶ χαλεπὸν γῆρας κατείληφέ σε,
[8]	ἐσθλοῦ ἑταίρου ἀνέμου δεόμεθα, ἵνα,	εἰ	ἄξιοι φαινοίμεθα, καὶ ἡμῖν τὸ
[8]	με ὑποπόλιον τὸ γένειον χρυσοφαέννων	εἰ	βούλεται πτερύγων ταρσοῖς παραπετέσθω, καὶ
[4]	πολὺ τοῦ Ἑρμοῦ ἰσχυρότερος οὗτος.	εἰ	δὲ γέρων πεποίηται, μὴ θαυμάσῃς·
[3]	τὸν δεσμὸν ἐπιχαλῶντες, ἐοικότες ἀχθεσθησομένοις	εἰ	λυθήσονται. ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον
[5]	συγγένειαν· οὐδ´ ὕβρις εἰς αὐτόν,	εἰ	ταύτῃ τετρύπηται· μέμνημαι γοῦν, ἔφη,
[5]	γε μέμνημαι, τὰ ἄνθη. ~ὥστε	εἰ	τῶν ὤτων ἐκδεδεμένους τοὺς ἀνθρώπους
[4]	φιλεῖ ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἀκμήν,	εἴ	γε ἀληθῆ ὑμῶν οἱ ποιηταὶ
[4]	εὐανθῆ τινα· λείρια γὰρ καλεῖται,	εἴ	γε μέμνημαι, τὰ ἄνθη. ~ὥστε
[7]	παρόδου ταύτης ἐσκοπούμην πρὸς ἐμαυτόν,	εἴ	μοι καλῶς ἔχει τηλικῷδε ὄντι
[8]	παραπετέσθω, καὶ ὁ Ἱπποκλείδης οὐ	φροντιεῖ.	τῷ λόγῳ δὲ νῦν ἂν
[3]	ἐκεῖνος ἀνθρώπων πάμπολύ τι πλῆθος	ἕλκει	ἐκ τῶν ὤτων ἅπαντας δεδεμένους.
[5]	γλῶτταν ὁ γέρων οὗτος Ἡρακλῆς	ἕλκει,	μηδὲ τοῦτο θαυμάσῃς εἰδὼς τὴν
[4]	γὰρ ὁ λόγος ἐν γήρᾳ	φιλεῖ	ἐντελῆ ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἀκμήν, εἴ
[4]	Ἕλληνες Ἑρμῆν οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´	Ἡρακλεῖ	αὐτὸν εἰκάζομεν, ὅτι παρὰ πολὺ
[8]	ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα	φαίνει.
[2]	ταῦτά γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´	ὕβρει	τῶν Ἑλληνίων θεῶν τοιαῦτα παρανομεῖν
[4]	τοι καὶ τοῦ Νέστορος ὑμῖν	ἀπορρεῖ	ἐκ τῆς γλώττης τὸ μέλι,
[1]	τοῦ λέοντος καὶ τὸ ῥόπαλον	ἔχει	ἐν τῇ δεξιᾷ καὶ τὸν
[1]	εἰκάσειας. ἀλλὰ καὶ τοιοῦτος ὢν	ἔχει	ὅμως τὴν σκευὴν τὴν Ἡρακλέους·
[7]	πρὸς ἐμαυτόν, εἴ μοι καλῶς	ἔχει	τηλικῷδε ὄντι καὶ πάλαι τῶν
[4]	φρένες ἠερέθονται, τὸ δὲ γῆρας	ἔχει	τι λέξαι τῶν νέων σοφώτερον.
[4]	ἀπορρεῖ ἐκ τῆς γλώττης τὸ	μέλι,	καὶ οἱ ἀγορηταὶ τῶν Τρώων
[7]	γὰρ ἐδεδίειν, μή τινι ὑμῶν	δόξαιμι	κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα ποιεῖν καὶ
[7]	τέως μὲν γὰρ ἐδεδίειν, μή	τινι	ὑμῶν δόξαιμι κομιδῇ μειρακιώδη ταῦτα
[4]	τῆς γλώττης τὸ μέλι, καὶ	οἱ	ἀγορηταὶ τῶν Τρώων τὴν ὄπα
[4]	οἱ Κελτοὶ οὐχ ὥσπερ ὑμεῖς	οἱ	Ἕλληνες Ἑρμῆν οἰόμεθα εἶναι, ἀλλ´
[1]	ἐς τὸ μελάντατον οἷοί εἰσιν	οἱ	θαλαττουργοὶ γέροντες· μᾶλλον δὲ Χάρωνα
[1]	~ΠΡΟΛΑΛΙΑ. ΗΡΑΚΛΗΣ. ~Τὸν Ἡρακλέα	οἱ	Κελτοὶ Ὄγμιον ὀνομάζουσι φωνῇ τῇ
[4]	πρὸς αὐτήν. τὸν λόγον ἡμεῖς	οἱ	Κελτοὶ οὐχ ὥσπερ ὑμεῖς οἱ
[6]	καὶ τά γε βέλη αὐτοῦ	οἱ	λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς καὶ
[4]	ἀκμήν, εἴ γε ἀληθῆ ὑμῶν	οἱ	ποιηταὶ λέγουσιν, ὅτι αἱ μὲν
[3]	ἅπαντας δεδεμένους. δεσμὰ δέ εἰσιν	οἱ	σειραὶ λεπταὶ χρυσοῦ καὶ ἠλέκτρου
[6]	τά γε βέλη αὐτοῦ οἱ	λόγοι	εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς καὶ εὔστοχοι
[1]	τὸ μελάντατον οἷοί εἰσιν οἱ	θαλαττουργοὶ	γέροντες· μᾶλλον δὲ Χάρωνα ἢ
[8]	τὸ πέλαγος. εἴη δ´, ὦ	θεοί,	καὶ τὰ παρ´ ὑμῶν ἐμπνεῦσαι
[8]	οὐδέν γε δέος μὴ κενωθεὶς	λάθοι	ὁ γωρυτὸς αὐτῷ. Ὁρᾷς ὅπως
[6]	ἡγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφὸν γενόμενον, καὶ	πειθοῖ	τὰ πλεῖστα βιάσασθαι. καὶ τά
[8]	ἑταίρου ἀνέμου δεόμεθα, ἵνα, εἰ	ἄξιοι	φαινοίμεθα, καὶ ἡμῖν τὸ Ὁμηρικὸν
[1]	καὶ διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον	οἷοί	εἰσιν οἱ θαλαττουργοὶ γέροντες· μᾶλλον
[3]	ὃ δὲ πάντων ἀτοπώτατον εἶναί	μοι	ἔδοξεν, οὐκ ὀκνήσω καὶ τοῦτο
[7]	κᾆτά τις Ὁμηρικὸς νεανίσκος ἐπιπλήξειέν	μοι	εἰπὼν τὸ σὴ δὲ βίη
[7]	ταύτης ἐσκοπούμην πρὸς ἐμαυτόν, εἴ	μοι	καλῶς ἔχει τηλικῷδε ὄντι καὶ
[7]	εἶναι. ~Τοσαῦτα μὲν ὁ Κελτός.	ἐμοὶ	δὲ ἡνίκα περὶ τῆς δεῦρο
[3]	ἀσθενῶν ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι,	δυνάμενοι	ἂν εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως ἀντιτείνουσιν
[3]	καὶ ὅμως ὑφ´ οὕτως ἀσθενῶν	ἀγόμενοι	οὔτε δρασμὸν βουλεύουσι, δυνάμενοι ἂν
[3]	γεγηθότες καὶ τὸν ἄγοντα ἐπαινοῦντες,	ἐπειγόμενοι	ἅπαντες καὶ τῷ φθάνειν ἐθέλειν
[7]	τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι	ἵπποι,	ἐς τοὺς πόδας τοῦτο ἀποσκώπτων.
[3]	ἐναντίον τῆς ἀγωγῆς ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ	φαιδροὶ	ἕπονται καὶ γεγηθότες καὶ τὸν
[4]	φιλόσοφος, οἶμαι, τὰ ἐπιχώρια, Ἐγώ	σοι,	ἔφη, ὦ ξένε, λύσω τῆς
[7]	κατείληφέ σε, ἠπεδανὸς δέ νύ	τοι	θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι,
[7]	νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ	τοι	ἵπποι, ἐς τοὺς πόδας τοῦτο
[4]	τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω γέ	τοι	καὶ τοῦ Νέστορος ὑμῖν ἀπορρεῖ
[3]	τὰ πολλὰ τῶν ἑσπερίων γενῶν.	~καίτοι	τὸ παραδοξότατον οὐδέπω ἔφην τῆς
[1]	~ΠΡΟΛΑΛΙΑ. ΗΡΑΚΛΗΣ. ~Τὸν Ἡρακλέα οἱ	Κελτοὶ	Ὄγμιον ὀνομάζουσι φωνῇ τῇ ἐπιχωρίῳ,
[4]	αὐτήν. τὸν λόγον ἡμεῖς οἱ	Κελτοὶ	οὐχ ὥσπερ ὑμεῖς οἱ Ἕλληνες
[6]	λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ὀξεῖς καὶ	εὔστοχοι	καὶ ταχεῖς καὶ τὰς ψυχὰς
[4]	ἀγομένους μειδιῶν. ~Ταῦτ´ ἐγὼ μὲν	ἐπὶ	πολὺ εἱστήκειν ὁρῶν καὶ θαυμάζων
[7]	ὁ Κελτός. ἐμοὶ δὲ ἡνίκα	περὶ	τῆς δεῦρο παρόδου ταύτης ἐσκοπούμην
[3]	ὅλως ἀντιτείνουσιν ἢ τοῖς ποσὶν	ἀντερείδουσι	πρὸς τὸ ἐναντίον τῆς ἀγωγῆς
[1]	~Τὸν Ἡρακλέα οἱ Κελτοὶ Ὄγμιον	ὀνομάζουσι	φωνῇ τῇ ἐπιχωρίῳ, τὸ δὲ
[3]	οὕτως ἀσθενῶν ἀγόμενοι οὔτε δρασμὸν	βουλεύουσι,	δυνάμενοι ἂν εὐμαρῶς, οὔτε ὅλως
[1]	εἶδος τοῦ θεοῦ πάνυ ἀλλόκοτον	γράφουσι.	γέρων ἐστὶν αὐτοῖς ἐς τὸ
[4]	ἠερέθονται, τὸ δὲ γῆρας ἔχει	τι	λέξαι τῶν νέων σοφώτερον. οὕτω
[3]	γέρων Ἡρακλῆς ἐκεῖνος ἀνθρώπων πάμπολύ	τι	πλῆθος ἕλκει ἐκ τῶν ὤτων
[7]	εἴ μοι καλῶς ἔχει τηλικῷδε	ὄντι	καὶ πάλαι τῶν ἐπιδείξεων πεπαυμένῳ
[4]	ἀληθῆ ὑμῶν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν,	ὅτι	αἱ μὲν τῶν ὁπλοτέρων φρένες
[4]	εἶναι, ἀλλ´ Ἡρακλεῖ αὐτὸν εἰκάζομεν,	ὅτι	παρὰ πολὺ τοῦ Ἑρμοῦ ἰσχυρότερος
[2]	Ἡρακλέους ἀμυνομένους αὐτὸν τῇ γραφῇ,	ὅτι	τὴν χώραν ποτὲ αὐτῶν ἐπῆλθεν
[1]	ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ ὅλος Ἡρακλῆς	ἐστι	ταῦτά γε. ~ᾤμην οὖν ἐφ´
[5]	ἐξ ἄκρου ἡ γλῶττα πᾶσίν	ἐστι	τετρυπημένη. ~τὸ δ´ ὅλον καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009