HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, L'Eunuque

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 51 formes différentes pour 84 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[6]   παραδόξου ταύτης κατηγορίας ἀκούων. τί δ´ οὖν ἅτερος; ἆρα τὴν ἡσυχίαν

[5]   οὐδέτερος αὐτῶν ἀμείνων ἦν. ~τὸ δ´ οὖν τέλος τῆς δίκης ἐς

[11]   τυχοῦσαν ὑμῖν διατριβὴν παρεσχῆσθαι. τὸ δ´ οὖν τέλος τί ἐγένετο καὶ

[6]   ὁμόψηφον ἐν τούτῳ ἔχεις. ἐπεὶ δὲ ἅλις μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλις

[3]   τὰ ἴσα τούτοις ἅπασιν. ἔδει δὲ ἀποθανόντος αὐτῶν τινος ἄλλον ἀντικαθίστασθαι

[1]   σοι, ὦ Πάμφιλε· τοῦ γέλωτος δὲ αὐτίκα κοινωνὸν ποιήσομαί σε, ἢν

[6]   ἅλις μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλις δὲ ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ

[8]   κἂν πεπειρᾶσθαί ποτε ἀνδρείας, τοῦτον δὲ ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς ἀποκεκόφθαι καὶ

[12]   ἐφεστῶτα ὁρᾶν εἰ φιλοσοφεῖ. μετὰ δὲ ἐπεὶ πάντας ὁ γέλως κατεῖχε

[13]   τοῦ ἐγκλήματος καταλέγων· τῷ Βαγώᾳ δὲ ἕτερα, ὥς φασι, μέλει καὶ

[12]   γε πρὸς τῶν ὄρχεων· οἱ δὲ ἔτι γελοιότερον μεταστειλαμένους τινὰς τῶν

[4]   ὁ πόλεμος. τὰ μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη ἄκουε. Πολλοὶ μὲν γὰρ

[9]   ὡς διαφθείρων τὰ μειράκια. ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς τὸ ἀγένειον μάλιστα

[5]   τὸν βίον αὐτοῦ· κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὁ Βαγώας ἀντεξήταζε τὸν

[3]   καὶ Πλατωνικοῖς καὶ Ἐπικουρείοις, ἔτι δὲ καὶ τοῖς ἐκ τοῦ Περιπάτου,

[7]   ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὁ Διοκλῆς δὲ κἀκεῖνον αὐτόν, εἰ περιῆν καὶ

[10]   γε τῆς φανερᾶς ὄψεως· νῦν δὲ κἂν παλινῳδῆσαί μοι δοκεῖ τοῦ

[7]   καὶ ἰδίων φανερὸς ἦν, τέλος δὲ λεπτόν τι καὶ γυναικεῖον ἐμφθεγξάμενος

[4]   τοῦ ἀποθανόντος ἐκείνου ἠγωνίζοντο· δύο δὲ μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι αὐτῶν,

[11]   ἐγίγνετο, ὡς τὸ εἰκός. Βαγώας δὲ μᾶλλον ἐταράττετο καὶ παντοῖος ἦν,

[10]   πάνυ ἀνδρεῖος ὑμῖν φανεῖται· εἰ δὲ μὴ ψεύδονται οἱ περὶ αὐτοῦ

[13]   ὥστε καὶ τὸν υἱὸν— ἔτι δέ μοι κομιδῇ νέος ἐστίν εὐξαίμην

[2]   ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων. δίκη δὲ ὅμως συνειστήκει καὶ δικασταὶ ψηφοφοροῦντες

[10]   τούτῳ τρίτος ἄλλος παρεστώς— τὸ δὲ ὄνομα ἐν ἀφανεῖ κείσθω— Καὶ

[9]   μήτε κόραξιν ἐναριθμοῖντο ~ἄν, τοῦ δὲ οὐ σωματικὴν λέγοντος εἶναι τὴν

[1]   γὰρ φαιδρὸς ὢν τυγχάνεις, τουτὶ δὲ πλέον τοῦ συνήθους εἶναί μοι

[8]   χρὴ παρὰ βασιλέως ἀποφέρεσθαι, τὸ δὲ τοῦ εὐνούχου καὶ τῶν βακήλων

[5]   ἀφέμενος γὰρ ὁ Διοκλῆς τοῦ δεικνύναι τὰ αὑτοῦ μετέβαινεν ἐπὶ τὸν

[7]   μὲν πρῶτα ὑπ´ αἰδοῦς καὶ δειλίας— οἰκεῖον γὰρ αὐτοῖς τὸ τοιοῦτον—

[9]   ψυχῆς καὶ τῆς γνώμης ἐξέτασιν δεῖν γίγνεσθαι καὶ τῆς τῶν δογμάτων

[8]   καὶ σώματος εὐμοιρίαν προσεῖναι φιλοσόφῳ δεῖν λέγοντος, καὶ τὸ μέγιστον, πώγωνα

[9]   ἀπὸ πώγωνος, ἔφη, βαθέος κρίνεσθαι δέοι τοὺς φιλοσοφοῦντας, τὸν τράγον ἂν

[1]   τὸ φιλοσοφοῦντας δικάζεσθαι πρὸς ἀλλήλους, δέον, εἰ καί τι μέγα εἴη,

[11]   τοῦ προκειμένου μισθοῦ ἕνεκα. ~Τούτων δὴ λεγομένων παρὰ πάντων μὲν γέλως

[4]   δοκούντων εἴχετο· καὶ μὰ τὸν Δί´ οὐδέτερος αὐτῶν ἀμείνων ἦν. ~τὸ

[13]   καὶ ἀνδρίζεται τὰ πολλὰ καὶ διὰ χειρὸς ἔχει τὸ πρᾶγμα καὶ

[9]   τοῖς νέοις εὐνοῦχος διδάσκαλος οὐδὲ διαβολήν τινα πρὸς αὐτοὺς ἐνδέξασθαι δυνάμενος

[1]   εἴη, κατ´ εἰρήνην ἐν σφίσι διαλύεσθαι τὰ ἐγκλήματα. ~ΛΥΚΙΝΟΣ. Πόθεν, ὦ

[8]   τούτοις ἦν τοῖς δικασταῖς ἡ διατριβή· καὶ τὸ κεφάλαιον ἤδη τοῦ

[11]   ἔοικεν οὐ τὴν τυχοῦσαν ὑμῖν διατριβὴν παρεσχῆσθαι. τὸ δ´ οὖν τέλος

[5]   ἐπὶ τῷ τοιούτῳ τὸ πλεῖον διατρῖψαι ἄν μοι δοκῶ, τὸν ἄμεινον

[9]   ἐκεῖνο ἔγκλημα παθεῖν ἂν ὡς διαφθείρων τὰ μειράκια. ἐπεὶ δὲ καὶ

[9]   πολὺ ἐπιτηδειότερος τοῖς νέοις εὐνοῦχος διδάσκαλος οὐδὲ διαβολήν τινα πρὸς αὐτοὺς

[5]   μετέβαινεν ἐπὶ τὸν Βαγώαν καὶ διελέγχειν ἐπειρᾶτο μάλιστα τὸν βίον αὐτοῦ·

[2]   ὦ Λυκῖνε, περὶ τῶν λόγων διεφέροντο τὰ συνήθη ταῦτα, ἑτερόδοξοι τυγχάνοντες;

[1]   ἀληθῶς γελοῖον λέγεις, τὸ φιλοσοφοῦντας δικάζεσθαι πρὸς ἀλλήλους, δέον, εἰ καί

[1]   σε, ἢν ἀκούσῃς οἵᾳ δίκῃ δικαζομένῃ παρεγενόμην, φιλοσόφων πρὸς ἀλλήλους ἐριζόντων.

[5]   εἶναι αὐτοῖς· ὡς ἔγωγε, εἰ δικάζων ἐτύγχανον, ἐπὶ τῷ τοιούτῳ τὸ

[7]   τι καὶ γυναικεῖον ἐμφθεγξάμενος οὐ δίκαια ποιεῖν ἔφη τὸν Διοκλέα φιλοσοφίας

[9]   τοὺς φιλοσοφοῦντας, τὸν τράγον ἂν δικαιότερον προκριθῆναι πάντων. ~Ἐν τούτῳ τρίτος

[11]   πῶς ἔγνωσαν ὑπὲρ αὐτῶν οἱ δικασταί; ~ΛΥΚΙΝΟΣ. Οὐχ ὁμόψηφοι πάντες ἦσαν,

[10]   Καὶ μήν, ἔφη, ὦ ἄνδρες δικασταί, οὑτοσὶ ὁ τὰς γνάθους λεῖος

[2]   δίκη δὲ ὅμως συνειστήκει καὶ δικασταὶ ψηφοφοροῦντες ἦσαν οἱ ἄριστοι καὶ

[8]   σώματος. ~Ἐν τούτοις ἦν τοῖς δικασταῖς ἡ διατριβή· καὶ τὸ κεφάλαιον

[10]   ἀπιστησάντων τῇ κατηγορίᾳ τῶν τότε δικαστῶν ἀπό γε τῆς φανερᾶς ὄψεως·

[12]   καὶ ὀπυίειν, καί τινα τῶν δικαστῶν τὸν πρεσβύτατόν τε καὶ πιστότατον

[2]   καὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων. δίκη δὲ ὅμως συνειστήκει καὶ δικασταὶ

[1]   ποιήσομαί σε, ἢν ἀκούσῃς οἵᾳ δίκῃ δικαζομένῃ παρεγενόμην, φιλοσόφων πρὸς ἀλλήλους

[12]   ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐκπέμψαι τὴν δίκην. ~Καὶ νῦν ἅτερος μὲν πρὸς

[5]   ~τὸ δ´ οὖν τέλος τῆς δίκης ἐς τοῦτο περιέστη· ἀφέμενος γὰρ

[2]   ἂν ἤδη τὸ κεφάλαιον τῆς δίκης, ὡς καὶ αὐτὸς εἰδείην ὅ

[7]   οὐ δίκαια ποιεῖν ἔφη τὸν Διοκλέα φιλοσοφίας ἀποκλείοντα εὐνοῦχον ὄντα, ἧς

[7]   εὐδοκιμήσας ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὁ Διοκλῆς δὲ κἀκεῖνον αὐτόν, εἰ περιῆν

[6]   ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ Διοκλῆς ἔφη μηδὲ τὴν ἀρχὴν θεμιτὸν

[4]   μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι αὐτῶν, Διοκλῆς τε ὁ πρεσβύτης— οἶσθα ὃν

[5]   τοῦτο περιέστη· ἀφέμενος γὰρ ὁ Διοκλῆς τοῦ δεικνύναι τὰ αὑτοῦ μετέβαινεν

[7]   μετεῖναι· καὶ παρήγοντο Ἀσπασία καὶ Διοτίμα καὶ Θαργηλία συνηγορήσουσαι αὐτῷ, καί

[3]   ΠΑΜΦΙΛΟΣ. Καὶ μὴν καὶ τὸ δόγμα τοῦτό γέ ἐστιν τοῖς Περιπατητικοῖς,

[4]   καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἑκάτερος τῶν δογμάτων ἐπεδέδεικτο καὶ ὅτι τοῦ Ἀριστοτέλους

[9]   δεῖν γίγνεσθαι καὶ τῆς τῶν δογμάτων ἐπιστήμης. εἶθ´ ὁ Ἀριστοτέλης ἐκαλεῖτο

[1]   πλέον τοῦ συνήθους εἶναί μοι δοκεῖ, ἐφ´ ὅτῳ μηδὲ κατέχειν δυνατὸς

[10]   νῦν δὲ κἂν παλινῳδῆσαί μοι δοκεῖ τοῦ προκειμένου μισθοῦ ἕνεκα. ~Τούτων

[3]   ἀποθανόντος αὐτῶν τινος ἄλλον ἀντικαθίστασθαι δοκιμασθέντα ψήφῳ τῶν ἀρίστων. καὶ τὰ

[8]   τοῦ σκέμματος τοῦτο ἐτύγχανεν, εἰ δοκιμαστέος εὐνοῦχος ἐπὶ φιλοσοφίαν παραγγέλλων καὶ

[4]   τοῦ Ἀριστοτέλους καὶ τῶν ἐκείνῳ δοκούντων εἴχετο· καὶ μὰ τὸν Δί´

[5]   τὸ πλεῖον διατρῖψαι ἄν μοι δοκῶ, τὸν ἄμεινον βιοῦντα μᾶλλον ἢ

[4]   καὶ Βαγώας ὁ εὐνοῦχος εἶναι δοκῶν. τὰ μὲν οὖν τῶν λόγων

[7]   αὐτοῦ τὴν παρὰ τοῖς πολλοῖς δόξαν· καί τινας καὶ αὐτὸς ἀπεμνημόνευε

[9]   διαβολήν τινα πρὸς αὐτοὺς ἐνδέξασθαι δυνάμενος οὐδὲ τὸ τοῦ Σωκράτους ἐκεῖνο

[12]   ὥσπερ τοὺς ἀργυρωνήτους ἐπισκοπεῖν εἰ δύναται φιλοσοφεῖν τά γε πρὸς τῶν

[1]   δοκεῖ, ἐφ´ ὅτῳ μηδὲ κατέχειν δυνατὸς εἶ τὸν γέλωτα. ΛΥΚΙΝΟΣ. Ἐξ

[4]   ἐπιτάφιον τοῦ ἀποθανόντος ἐκείνου ἠγωνίζοντο· δύο δὲ μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι

[6]   συλλόγων, δυσοιώνιστόν τι ἀποφαίνων καὶ δυσάντητον θέαμα, εἴ τις ἕωθεν ἐξιὼν

[6]   καὶ τῶν κοινῶν ἁπάντων συλλόγων, δυσοιώνιστόν τι ἀποφαίνων καὶ δυσάντητον θέαμα,

Paragraphes
[6]	παραδόξου ταύτης κατηγορίας ἀκούων. τί	δ´	οὖν ἅτερος; ἆρα τὴν ἡσυχίαν
[5]	οὐδέτερος αὐτῶν ἀμείνων ἦν. ~τὸ	δ´	οὖν τέλος τῆς δίκης ἐς
[11]	τυχοῦσαν ὑμῖν διατριβὴν παρεσχῆσθαι. τὸ	δ´	οὖν τέλος τί ἐγένετο καὶ
[6]	ὁμόψηφον ἐν τούτῳ ἔχεις. ἐπεὶ	δὲ	ἅλις μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλις
[3]	τὰ ἴσα τούτοις ἅπασιν. ἔδει	δὲ	ἀποθανόντος αὐτῶν τινος ἄλλον ἀντικαθίστασθαι
[1]	σοι, ὦ Πάμφιλε· τοῦ γέλωτος	δὲ	αὐτίκα κοινωνὸν ποιήσομαί σε, ἢν
[6]	ἅλις μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλις	δὲ	ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ
[8]	κἂν πεπειρᾶσθαί ποτε ἀνδρείας, τοῦτον	δὲ	ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς ἀποκεκόφθαι καὶ
[12]	ἐφεστῶτα ὁρᾶν εἰ φιλοσοφεῖ. μετὰ	δὲ	ἐπεὶ πάντας ὁ γέλως κατεῖχε
[13]	τοῦ ἐγκλήματος καταλέγων· τῷ Βαγώᾳ	δὲ	ἕτερα, ὥς φασι, μέλει καὶ
[12]	γε πρὸς τῶν ὄρχεων· οἱ	δὲ	ἔτι γελοιότερον μεταστειλαμένους τινὰς τῶν
[4]	ὁ πόλεμος. τὰ μετὰ ταῦτα	δὲ	ἤδη ἄκουε. Πολλοὶ μὲν γὰρ
[9]	ὡς διαφθείρων τὰ μειράκια. ἐπεὶ	δὲ	καὶ εἰς τὸ ἀγένειον μάλιστα
[5]	τὸν βίον αὐτοῦ· κατὰ ταὐτὰ	δὲ	καὶ ὁ Βαγώας ἀντεξήταζε τὸν
[3]	καὶ Πλατωνικοῖς καὶ Ἐπικουρείοις, ἔτι	δὲ	καὶ τοῖς ἐκ τοῦ Περιπάτου,
[7]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὁ Διοκλῆς	δὲ	κἀκεῖνον αὐτόν, εἰ περιῆν καὶ
[10]	γε τῆς φανερᾶς ὄψεως· νῦν	δὲ	κἂν παλινῳδῆσαί μοι δοκεῖ τοῦ
[7]	καὶ ἰδίων φανερὸς ἦν, τέλος	δὲ	λεπτόν τι καὶ γυναικεῖον ἐμφθεγξάμενος
[4]	τοῦ ἀποθανόντος ἐκείνου ἠγωνίζοντο· δύο	δὲ	μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι αὐτῶν,
[11]	ἐγίγνετο, ὡς τὸ εἰκός. Βαγώας	δὲ	μᾶλλον ἐταράττετο καὶ παντοῖος ἦν,
[10]	πάνυ ἀνδρεῖος ὑμῖν φανεῖται· εἰ	δὲ	μὴ ψεύδονται οἱ περὶ αὐτοῦ
[13]	ὥστε καὶ τὸν υἱὸν— ἔτι	δέ	μοι κομιδῇ νέος ἐστίν εὐξαίμην
[2]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων. δίκη	δὲ	ὅμως συνειστήκει καὶ δικασταὶ ψηφοφοροῦντες
[10]	τούτῳ τρίτος ἄλλος παρεστώς— τὸ	δὲ	ὄνομα ἐν ἀφανεῖ κείσθω— Καὶ
[9]	μήτε κόραξιν ἐναριθμοῖντο ~ἄν, τοῦ	δὲ	οὐ σωματικὴν λέγοντος εἶναι τὴν
[1]	γὰρ φαιδρὸς ὢν τυγχάνεις, τουτὶ	δὲ	πλέον τοῦ συνήθους εἶναί μοι
[8]	χρὴ παρὰ βασιλέως ἀποφέρεσθαι, τὸ	δὲ	τοῦ εὐνούχου καὶ τῶν βακήλων
[5]	ἀφέμενος γὰρ ὁ Διοκλῆς τοῦ	δεικνύναι	τὰ αὑτοῦ μετέβαινεν ἐπὶ τὸν
[7]	μὲν πρῶτα ὑπ´ αἰδοῦς καὶ	δειλίας—	οἰκεῖον γὰρ αὐτοῖς τὸ τοιοῦτον—
[9]	ψυχῆς καὶ τῆς γνώμης ἐξέτασιν	δεῖν	γίγνεσθαι καὶ τῆς τῶν δογμάτων
[8]	καὶ σώματος εὐμοιρίαν προσεῖναι φιλοσόφῳ	δεῖν	λέγοντος, καὶ τὸ μέγιστον, πώγωνα
[9]	ἀπὸ πώγωνος, ἔφη, βαθέος κρίνεσθαι	δέοι	τοὺς φιλοσοφοῦντας, τὸν τράγον ἂν
[1]	τὸ φιλοσοφοῦντας δικάζεσθαι πρὸς ἀλλήλους,	δέον,	εἰ καί τι μέγα εἴη,
[11]	τοῦ προκειμένου μισθοῦ ἕνεκα. ~Τούτων	δὴ	λεγομένων παρὰ πάντων μὲν γέλως
[4]	δοκούντων εἴχετο· καὶ μὰ τὸν	Δί´	οὐδέτερος αὐτῶν ἀμείνων ἦν. ~τὸ
[13]	καὶ ἀνδρίζεται τὰ πολλὰ καὶ	διὰ	χειρὸς ἔχει τὸ πρᾶγμα καὶ
[9]	τοῖς νέοις εὐνοῦχος διδάσκαλος οὐδὲ	διαβολήν	τινα πρὸς αὐτοὺς ἐνδέξασθαι δυνάμενος
[1]	εἴη, κατ´ εἰρήνην ἐν σφίσι	διαλύεσθαι	τὰ ἐγκλήματα. ~ΛΥΚΙΝΟΣ. Πόθεν, ὦ
[8]	τούτοις ἦν τοῖς δικασταῖς ἡ	διατριβή·	καὶ τὸ κεφάλαιον ἤδη τοῦ
[11]	ἔοικεν οὐ τὴν τυχοῦσαν ὑμῖν	διατριβὴν	παρεσχῆσθαι. τὸ δ´ οὖν τέλος
[5]	ἐπὶ τῷ τοιούτῳ τὸ πλεῖον	διατρῖψαι	ἄν μοι δοκῶ, τὸν ἄμεινον
[9]	ἐκεῖνο ἔγκλημα παθεῖν ἂν ὡς	διαφθείρων	τὰ μειράκια. ἐπεὶ δὲ καὶ
[9]	πολὺ ἐπιτηδειότερος τοῖς νέοις εὐνοῦχος	διδάσκαλος	οὐδὲ διαβολήν τινα πρὸς αὐτοὺς
[5]	μετέβαινεν ἐπὶ τὸν Βαγώαν καὶ	διελέγχειν	ἐπειρᾶτο μάλιστα τὸν βίον αὐτοῦ·
[2]	ὦ Λυκῖνε, περὶ τῶν λόγων	διεφέροντο	τὰ συνήθη ταῦτα, ἑτερόδοξοι τυγχάνοντες;
[1]	ἀληθῶς γελοῖον λέγεις, τὸ φιλοσοφοῦντας	δικάζεσθαι	πρὸς ἀλλήλους, δέον, εἰ καί
[1]	σε, ἢν ἀκούσῃς οἵᾳ δίκῃ	δικαζομένῃ	παρεγενόμην, φιλοσόφων πρὸς ἀλλήλους ἐριζόντων.
[5]	εἶναι αὐτοῖς· ὡς ἔγωγε, εἰ	δικάζων	ἐτύγχανον, ἐπὶ τῷ τοιούτῳ τὸ
[7]	τι καὶ γυναικεῖον ἐμφθεγξάμενος οὐ	δίκαια	ποιεῖν ἔφη τὸν Διοκλέα φιλοσοφίας
[9]	τοὺς φιλοσοφοῦντας, τὸν τράγον ἂν	δικαιότερον	προκριθῆναι πάντων. ~Ἐν τούτῳ τρίτος
[11]	πῶς ἔγνωσαν ὑπὲρ αὐτῶν οἱ	δικασταί;	~ΛΥΚΙΝΟΣ. Οὐχ ὁμόψηφοι πάντες ἦσαν,
[10]	Καὶ μήν, ἔφη, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	οὑτοσὶ ὁ τὰς γνάθους λεῖος
[2]	δίκη δὲ ὅμως συνειστήκει καὶ	δικασταὶ	ψηφοφοροῦντες ἦσαν οἱ ἄριστοι καὶ
[8]	σώματος. ~Ἐν τούτοις ἦν τοῖς	δικασταῖς	ἡ διατριβή· καὶ τὸ κεφάλαιον
[10]	ἀπιστησάντων τῇ κατηγορίᾳ τῶν τότε	δικαστῶν	ἀπό γε τῆς φανερᾶς ὄψεως·
[12]	καὶ ὀπυίειν, καί τινα τῶν	δικαστῶν	τὸν πρεσβύτατόν τε καὶ πιστότατον
[2]	καὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων.	δίκη	δὲ ὅμως συνειστήκει καὶ δικασταὶ
[1]	ποιήσομαί σε, ἢν ἀκούσῃς οἵᾳ	δίκῃ	δικαζομένῃ παρεγενόμην, φιλοσόφων πρὸς ἀλλήλους
[12]	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐκπέμψαι τὴν	δίκην.	~Καὶ νῦν ἅτερος μὲν πρὸς
[5]	~τὸ δ´ οὖν τέλος τῆς	δίκης	ἐς τοῦτο περιέστη· ἀφέμενος γὰρ
[2]	ἂν ἤδη τὸ κεφάλαιον τῆς	δίκης,	ὡς καὶ αὐτὸς εἰδείην ὅ
[7]	οὐ δίκαια ποιεῖν ἔφη τὸν	Διοκλέα	φιλοσοφίας ἀποκλείοντα εὐνοῦχον ὄντα, ἧς
[7]	εὐδοκιμήσας ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὁ	Διοκλῆς	δὲ κἀκεῖνον αὐτόν, εἰ περιῆν
[6]	ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ	Διοκλῆς	ἔφη μηδὲ τὴν ἀρχὴν θεμιτὸν
[4]	μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι αὐτῶν,	Διοκλῆς	τε ὁ πρεσβύτης— οἶσθα ὃν
[5]	τοῦτο περιέστη· ἀφέμενος γὰρ ὁ	Διοκλῆς	τοῦ δεικνύναι τὰ αὑτοῦ μετέβαινεν
[7]	μετεῖναι· καὶ παρήγοντο Ἀσπασία καὶ	Διοτίμα	καὶ Θαργηλία συνηγορήσουσαι αὐτῷ, καί
[3]	ΠΑΜΦΙΛΟΣ. Καὶ μὴν καὶ τὸ	δόγμα	τοῦτό γέ ἐστιν τοῖς Περιπατητικοῖς,
[4]	καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἑκάτερος τῶν	δογμάτων	ἐπεδέδεικτο καὶ ὅτι τοῦ Ἀριστοτέλους
[9]	δεῖν γίγνεσθαι καὶ τῆς τῶν	δογμάτων	ἐπιστήμης. εἶθ´ ὁ Ἀριστοτέλης ἐκαλεῖτο
[1]	πλέον τοῦ συνήθους εἶναί μοι	δοκεῖ,	ἐφ´ ὅτῳ μηδὲ κατέχειν δυνατὸς
[10]	νῦν δὲ κἂν παλινῳδῆσαί μοι	δοκεῖ	τοῦ προκειμένου μισθοῦ ἕνεκα. ~Τούτων
[3]	ἀποθανόντος αὐτῶν τινος ἄλλον ἀντικαθίστασθαι	δοκιμασθέντα	ψήφῳ τῶν ἀρίστων. καὶ τὰ
[8]	τοῦ σκέμματος τοῦτο ἐτύγχανεν, εἰ	δοκιμαστέος	εὐνοῦχος ἐπὶ φιλοσοφίαν παραγγέλλων καὶ
[4]	τοῦ Ἀριστοτέλους καὶ τῶν ἐκείνῳ	δοκούντων	εἴχετο· καὶ μὰ τὸν Δί´
[5]	τὸ πλεῖον διατρῖψαι ἄν μοι	δοκῶ,	τὸν ἄμεινον βιοῦντα μᾶλλον ἢ
[4]	καὶ Βαγώας ὁ εὐνοῦχος εἶναι	δοκῶν.	τὰ μὲν οὖν τῶν λόγων
[7]	αὐτοῦ τὴν παρὰ τοῖς πολλοῖς	δόξαν·	καί τινας καὶ αὐτὸς ἀπεμνημόνευε
[9]	διαβολήν τινα πρὸς αὐτοὺς ἐνδέξασθαι	δυνάμενος	οὐδὲ τὸ τοῦ Σωκράτους ἐκεῖνο
[12]	ὥσπερ τοὺς ἀργυρωνήτους ἐπισκοπεῖν εἰ	δύναται	φιλοσοφεῖν τά γε πρὸς τῶν
[1]	δοκεῖ, ἐφ´ ὅτῳ μηδὲ κατέχειν	δυνατὸς	εἶ τὸν γέλωτα. ΛΥΚΙΝΟΣ. Ἐξ
[4]	ἐπιτάφιον τοῦ ἀποθανόντος ἐκείνου ἠγωνίζοντο·	δύο	δὲ μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι
[6]	συλλόγων, δυσοιώνιστόν τι ἀποφαίνων καὶ	δυσάντητον	θέαμα, εἴ τις ἕωθεν ἐξιὼν
[6]	καὶ τῶν κοινῶν ἁπάντων συλλόγων,	δυσοιώνιστόν	τι ἀποφαίνων καὶ δυσάντητον θέαμα,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/05/2009