Chapitre
[39]	δὲ καὶ ἄλλα ξόανα μυρία	χάλκεα	βασιλέων τε καὶ ἱρέων· καταλέξω
[26]	εἵνεκα ἐν τῷ ἱρῷ ἑστάναι	χάλκεον·	καὶ ἔτι ἐς τιμὴν ἐν
[29]	ἅμα δὲ εὐχόμενος κροτέει ποίημα	χάλκεον,	τὸ ἀείδει μέγα καὶ τρηχὺ
[39]	δὲ βωμός τε κέαται μέγας	χάλκεος,	ἐν δὲ καὶ ἄλλα ξόανα
[26]	τιμὴν ἐν τῷ ἱρῷ Κομβάβος	χάλκεος,	Ἑρμοκλέος τοῦ Ῥοδίου ποίημα, μορφὴν
[16]	τοῦ νηοῦ κάθηται μικρὸς ἀνὴρ	χάλκεος	ἔχων αἰδοῖον μέγα. ~Τοσάδε μὲν
[29]	τε καὶ ἄργυρον, οἱ δὲ	χαλκόν,	τὰ νομίζουσιν, ἐς ἐχῖνον πρόσθε
[20]	ἑωυτοῦ οἶκον ἀπικνέεται καὶ πεσὼν	χαμᾶζε	τοιάδε ὠδύρετο· Ὢ δείλαιος, τί
[55]	καὶ εὐωχέεται, τὸ δὲ νάκος	χαμαὶ	θέμενος ἐπὶ τούτου ἐς γόνυ
[55]	πόσιος εἵνεκα καὶ ἐς πάμπαν	χαμοκοιτέων·	οὐ γάρ οἱ εὐνῆς ἐπιβῆναι
[14]	σιτέονται, καὶ τάδε οὐ Δερκετοῖ	χαρίζονται.	~Ἔστιν δὲ καὶ ἄλλος λόγος
[27]	Κομβάβον παραμυθεόμενοι εἴτε καὶ Ἥρῃ	χαρίζονται·	τάμνονται δ´ ὦν. ἐσθῆτα δὲ
[13]	ἐστήσατο. ἐγὼ δὲ καὶ τὸ	χάσμα	εἶδον, καὶ ἔστιν ὑπὸ τῷ
[13]	ἐκχέουσι, μετὰ δὲ ἐς τὸ	χάσμα	κατέρχεται, καὶ δέκεται τὸ χάσμα
[13]	ὅτι ἐν τῇ σφετέρῃ χώρῃ	χάσμα	μέγα ἐγένετο καὶ τὸ σύμπαν
[13]	χάσμα κατέρχεται, καὶ δέκεται τὸ	χάσμα	μικρὸν ἐὸν ὕδατος χρῆμα πολλόν.
[13]	ἔθετο καὶ νηὸν ἐπὶ τῷ	χάσματι	Ἥρης ἅγιον ἐστήσατο. ἐγὼ δὲ
[32]	Ἀρτέμιδος καὶ Νεμέσιος καὶ Μοιρέων.	χειρὶ	δὲ τῇ μὲν ἑτέρῃ σκῆπτρον
[58]	κτήνεσιν, ἀλλ´ ἐς πήρην ἐνθέμενοι	χειρὶ	κατάγουσιν, ἅμα δὲ αὐτέοισιν ἐπικερτομέοντες
[17]	δάκρυα. μαθὼν δὲ ταῦτα ἐποίεε·	χειρὶ	μὲν τῇ δεξιῇ εἶχε τοῦ
[41]	πάντες ἱροί τέ εἰσι καὶ	χειροήθεες.	~Ἱρέες δὲ αὐτοῖσι πολλοὶ ἀποδεδέχαται,
[48]	καί μιν οὐκ αὐτοὶ λυσάμενοι	χέονται,	ἀλλ´ ἔστιν ἀλεκτρυὼν ἱρός, οἰκέει
[51]	διὰ τῆς πόλιος καὶ τῇσι	χερσὶ	φέρει τὰ ἔταμεν. ἐς ὁκοίην
[19]	δὴ ἐπεδέξαο. νῦν δέ μοι	χρειὼ	μεγάλης πίστιος, τῷ σε θέλω
[55]	ἑωυτοῦ ὁδοιπορέει, ὕδασί τε ψυχροῖσι	χρεόμενος	λουτρῶν τε καὶ πόσιος εἵνεκα
[1]	νόμους τοῖσιν ἐς τὰ ἱρὰ	χρέωνται,	καὶ πανηγύριας τὰς ἄγουσιν καὶ
[4]	καὶ τὸ νόμισμα τῷ Σιδόνιοι	χρέωνται	τὴν Εὐρώπην ἐφεζομένην ἔχει τῷ
[53]	ποιέουσιν. ~νόμοισι δὲ ἐς ταῦτα	χρέωνται	τουτέοισι. ἢν μέν τις αὐτέων
[36]	καὶ τοῦ σημηίου πέρι, κότε	χρή	μιν ἀποδημέειν τὴν εἶπον ἀποδημίην.
[14]	αὐτοῖσιν οὐ κάρτα ἐμφανέες. ἰχθύας	χρῆμα	ἱρὸν νομίζουσιν καὶ οὔκοτε ἰχθύων
[54]	ὀρνίθων τε αὐτέοισι περιστερὴ δοκέει	χρῆμα	ἱρότατον καὶ οὐδὲ ψαύειν αὐτέων
[22]	δὲ οὐδείς, ἀλλὰ σφίσι τὸ	χρῆμα	κάρτα ἱρὸν νομίζουσιν. ~Τὰ δ´
[13]	τὸ χάσμα μικρὸν ἐὸν ὕδατος	χρῆμα	πολλόν. τὰ δὲ ποιέοντες Δευκαλίωνα
[10]	ἐστιν· πολλὰ γὰρ αὐτοῖσιν ἀπικνέεται	χρήματα	ἔκ τε Ἀραβίης καὶ Φοινίκων
[19]	οἱ τὰ πολλὸν ἑωυτοῦ μέζονα	χρήματα	καὶ γυναῖκα καὶ ἔργον ἱρόν.
[19]	ἔπεμπε, σὺν δὲ οἱ καὶ	χρήματα	καὶ στρατιὴν πολλήν, τοὺς μὲν
[20]	αἰτίην κακοῦ ἀποθήσομαι· τῷ με	χρῆν	μέγα ἔργον ἀποτελέσαι, τό μοι
[10]	τὰ ξόανα καὶ κινέεται καὶ	χρησμηγορέει,	καὶ βοὴ δὲ πολλάκις ἐγένετο
[36]	αὐτῆς τοιόσδε. εὖτ´ ἂν ἐθέλῃ	χρησμηγορέειν,	ἐν τῇ ἕδρῃ πρῶτα κινέεται,
[17]	τε ἀσθενέες καὶ φωνὴ καὶ	χροιὴ	καὶ δάκρυα. μαθὼν δὲ ταῦτα
[17]	οὐδέν, καί οἱ ἥ τε	χροιὴ	πάμπαν ἐτρέπετο καὶ τὸ σῶμα
[17]	ἡ μητρυιὴ ἀπίκετο, τήν τε	χροιὴν	ἠλλάξατο καὶ ἱδρώειν ἄρξατο καὶ
[8]	ἑκάστου ἔτεος αἱμάσσεται καὶ τὴν	χροιὴν	ὀλέσας ἐσπίπτει ἐς τὴν θάλασσαν
[21]	Κομβάβος ὀρρώδεεν. ἡ Στρατονίκη γὰρ	χρόνον	ἐπὶ πολλὸν συνόντα μιν ποθέειν
[28]	τε ἐν ἄκρῳ τῷ φαλλῷ	χρόνον	ἑπτὰ ἡμερέων. αἰτίη δέ οἱ
[20]	ἱκεσίης δευτέρης ἅπτεται δοῦναί οἱ	χρόνον	ἑπτὰ ἡμερέων, μετὰ δὲ ἀποστεῖλαί
[29]	ὁκοίην καλιὴν ἱζάνει, μίμνει τε	χρόνον	τῶν εἶπον ἡμερέων. πολλοὶ δὲ
[2]	ἔλεξαν. μετὰ δὲ οὐ πολλοστῷ	χρόνῳ	παρ´ Αἰγυπτίων λόγον Ἀσσύριοι ἐς
[17]	γεγενημένον, ἀλλ´ ἐκεῖνον μὲν κατενεχθῆναι	χρόνῳ	ὕστερον, τὸν δὲ νῦν ἐόντα
[19]	ὀρρώδεεν μή κοτέ οἱ ζηλοτυπίη	χρόνῳ	ὑστέρῳ ἐς τὴν Στρατονίκην γένοιτο,
[60]	οἱ μὲν ἀργύρεα, πολλοὶ δὲ	χρύσεα	ἐν τῷ νηῷ προσηλώσαντες ἀπίασιν
[49]	καὶ ὄρνιθες καὶ εἵματα καὶ	χρύσεα	καὶ ἀργύρεα ποιήματα. ἐπεὰν δὲ
[42]	μοῦνος οὗτος φορέει καὶ τιάρῃ	χρυσέῃ	ἀναδέεται. ~ἔστι δὲ καὶ ἄλλο
[30]	ἀπολάμπεται καὶ ἡ ὀροφὴ πᾶσα	χρυσέη.	ἀπόζει δὲ αὐτοῦ ὀδμὴ ἀμβροσίη
[33]	ἐπὶ τῇ κορυφῇ αὐτοῦ περιστερὴ	χρυσέη	ἐφέστηκεν, τοὔνεκα δὴ μυθέονται Σεμιράμιος
[30]	μέγα παρέχεται θύρῃσί τε ἤσκηται	χρυσέῃσιν·	ἔνδοθεν δὲ ὁ νηὸς χρυσοῦ
[31]	ἑτέρῳ οὐνόματι κληίζουσιν. ἄμφω δὲ	χρύσεοί	τέ εἰσιν καὶ ἄμφω ἕζονται·
[45]	χρυσοφορέων. ἐν τῇ πτέρυγι ποίημα	χρύσεον	αὐτέῳ ἀνακέατο, καί μιν ἐγὼ
[33]	δὲ ἀμφοτέρων ἕστηκεν ξόανον ἄλλο	χρύσεον,	οὐδαμὰ τοῖσι ἄλλοισι ξοάνοισι εἴκελον.
[10]	ὁκόσα ἐς ἄργυρον ἢ ἐς	χρυσὸν	ἀποκέκριται. ὁρταὶ μὲν γὰρ καὶ
[29]	εἶπον ἡμερέων. πολλοὶ δὲ ἀπικνεόμενοι	χρυσόν	τε καὶ ἄργυρον, οἱ δὲ
[32]	Οὐρανίην κοσμέουσιν. ἔκτοσθεν δέ οἱ	χρυσός	τε ἄλλος περικέαται καὶ λίθοι
[26]	μετὰ δὲ μεγάλη δωρεὴ ἀπίξεται	χρυσός	τε πολλὸς καὶ ἄργυρος ἄπλετος
[20]	ἀσφαλέως ἔχειν· τόδε γάρ μοι	χρυσοῦ	βέλτερον, τόδε μοι ψυχῆς ἐμῆς
[30]	χρυσέῃσιν· ἔνδοθεν δὲ ὁ νηὸς	χρυσοῦ	τε πολλοῦ ἀπολάμπεται καὶ ἡ
[45]	δέ τις ἦν ἐν αὐτοῖσι	χρυσοφορέων.	ἐν τῇ πτέρυγι ποίημα χρύσεον
[49]	τε Συρίης καὶ τῶν πέριξ	χωρέων	πασέων, φέρουσίν τε τὰ ἑωυτῶν
[8]	αἷμα, τὸ λέγουσιν, ἀλλ´ ἡ	χώρη	αἰτίη. ὁ μέν μοι Βύβλιος
[10]	οὐδὲ νηὸς ἄλλος ἁγιώτερος οὐδὲ	χώρη	ἄλλη ἱροτέρη. ἔνι δὲ ἐν
[8]	καὶ ἄλλο θωῦμα ἐν τῇ	χώρῃ	τῇ Βυβλίῃ. ποταμὸς ἐκ τοῦ
[6]	ὑπὸ τοῦ συὸς ἐν τῇ	χώρῃ	τῇ σφετέρῃ γενέσθαι, καὶ μνήμην
[13]	θωυμάσαι, ὅτι ἐν τῇ σφετέρῃ	χώρῃ	χάσμα μέγα ἐγένετο καὶ τὸ
[29]	προσφυῶν τῷ φαλλῷ ὁκόσον ἐς	χώρην	ἄκρου ποδός· ἀνιὼν δὲ ἅμα
[18]	αὐτὸς δὲ ἐς τὴν Βαβυλωνίην	χώρην	ἀπίκετο καὶ πόλιν ἐπὶ τῷ
[6]	σφίσι μεγάλα πένθεα ἀνὰ τὴν	χώρην	ἵσταται. ἐπεὰν δὲ ἀποτύψωνταί τε
[30]	ὀδμὴ ἀμβροσίη ὁκοίη λέγεται τῆς	χώρης	τῆς Ἀραβίης, καί σοι τηλόθεν
[28]	καὶ δῆτα ἐρέω. ~Ὁ μὲν	χῶρος	αὐτός, ἐν τῷ τὸ ἱρὸν
[15]	ὄργια ἐδέκοντο, ἐν τῷδε τῷ	χώρῳ	τὸ ἱρὸν ἐποιήσατο. σημήια δέ·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/05/2009