Vers |
[0] |
σφε
δεῖ
θεοῖς
δοῦναι
δίκην,
|
~ὡς |
ἂν
διδαχθῇ
τὴν
Διὸς
τυραννίδα
|
[700] |
τοὺς
ἐμοὺς
λόγους
~θυμῷ
βάλ´,
|
ὡς |
ἂν
τέρματ´
ἐκμάθῃς
ὁδοῦ.
~πρῶτον |
[650] |
ποίμνας
βουστάσεις
τε
πρὸς
πατρός,
|
~ὡς |
ἂν
τὸ
Δῖον
ὄμμα
λωφήσῃ |
[0] |
τί
νιν
στυγεῖς;
πόνων
γὰρ
|
ὡς |
ἁπλῷ
λόγῳ
~τῶν
νῦν
παρόντων |
[250] |
ἐλπίς;
οὐχ
ὁρᾷς
ὅτι
~ἥμαρτες;
|
ὡς |
δ´
ἥμαρτες
οὔτ´
ἐμοὶ
λέγειν
|
[800] |
τάδ´
ἐστὶ
τῆς
ἐμῆς
φρενός,
|
~ὡς |
δέρκεται
πλέον
τι
τοῦ
πεφασμένου. |
[1000] |
ὅπως
παρηγορῶν.
~εἰσελθέτω
σε
μήποθ´
|
ὡς |
ἐγὼ
Διὸς
~γνώμην
φοβηθεὶς
θηλύνους |
[500] |
πέρα,
~σαυτοῦ
δ´
ἀκήδει
δυστυχοῦντος·
|
ὡς |
ἐγὼ
~εὔελπίς
εἰμι
τῶνδέ
ς´ |
[1050] |
~αἰθὴρ
κοινὸν
φάος
εἱλίσσων,
~ἐσορᾷς
|
ὡς |
ἔκδικα
πάσχω.
|
[250] |
ἢ
σοί.
~γνώσῃ
δὲ
τάδ´
|
ὡς |
ἔτυμ´,
οὐδὲ
μάτην
~χαριτογλωσσεῖν
ἔνι |
[200] |
μὲν
θέλοντες
ἐκβαλεῖν
ἕδρας
Κρόνον,
|
~ὡς |
Ζεὺς
ἀνάσσοι
δῆθεν,
οἱ
δὲ |
[200] |
δῆθεν,
οἱ
δὲ
τοὔμπαλιν
~σπεύδοντες,
|
ὡς |
Ζεὺς
μήποτ´
ἄρξειεν
θεῶν,
~ἐνταῦθ´ |
[1050] |
~μέμψησθε
τύχην,
μηδέ
ποτ´
εἴπηθ´
|
~ὡς |
Ζεὺς
ὑμᾶς
εἰς
ἀπρόοπτον
~πῆμ´ |
[950] |
φρονήματος
πλέως
~ὁ
μῦθός
ἐστιν,
|
ὡς |
θεῶν
ὑπηρέτου.
~νέον
νέοι
κρατεῖτε |
[50] |
μὴ
´πίπλησσέ
μοι.
~(ΗΦΑΙΣΤΟΣ)
στείχωμεν·
|
ὡς |
κώλοισιν
ἀμφίβληστρ´
ἔχει.
~(ΚΡΑΤΟΣ)
ἐνταῦθα |
[250] |
βᾶσαι
τὰς
προσερπούσας
τύχας
~ἀκούσαθ´,
|
ὡς |
μάθητε
διὰ
τέλους
τὸ
πᾶν. |
[650] |
κἀπὶ
Δωδώνης
πυκνοὺς
~θεοπρόπους
ἴαλλεν,
|
ὡς |
μάθοι
τί
χρὴ
~δρῶντ´
ἢ |
[50] |
οὔκουν
ἐπείξῃ
τῷδε
δεσμὰ
περιβαλεῖν,
|
~ὡς |
μή
ς´
ἐλινύοντα
προσδερχθῇ
πατήρ; |
[150] |
ἧκεν,
~δεσμοῖς
ἀλύτοις
ἀγρίως
πελάσας,
|
~ὡς |
μήτε
θεὸς
μήτε
τις
ἄλλος
|
[1000] |
λιταῖς
~ἐμαῖς·
δακὼν
δὲ
στόμιον
|
ὡς |
νεοζυγὴς
~πῶλος
βιάζῃ
καὶ
πρὸς |
[1000] |
Ταρτάρου
βάθη.
~πρὸς
ταῦτα
βούλευ´·
|
ὡς |
ὅδ´
οὐ
πεπλασμένος
~ὁ
κόμπος, |
[650] |
φρένες
διάστροφοι
~ἦσαν,
κεραστὶς
δ´,
|
ὡς |
ὁρᾶτ´,
ὀξυστόμῳ
~μύωπι
χρισθεῖς´
ἐμμανεῖ |
[200] |
~τὸ
μέλλον
ᾗ
κρανοῖτο
προυτεθεσπίκει,
|
~ὡς |
οὐ
κατ´
ἰσχὺν
οὐδὲ
πρὸς |
[50] |
ἐρρωμένως
νῦν
θεῖνε
διατόρους
πέδας·
|
~ὡς |
οὑπιτιμητής
γε
τῶν
ἔργων
βαρύς. |
[300] |
δυστυχῶ,
τοῦδ´
εἵνεκα
~θέλοιμ´
ἂν
|
ὡς |
πλείστοισι
πημονὰς
τυχεῖν.
~(ΩΚΕΑΝΟΣ)
οὐ |
[100] |
πεπρωμένην
δὲ
χρὴ
~αἶσαν
φέρειν
|
ὡς |
ῥᾷστα,
γιγνώσκονθ´
ὅτι
~τὸ
τῆς |
[600] |
τε
πάντως
καὶ
κασιγνήταις
πατρός.
|
~ὡς |
τἀποκλαῦσαι
κἀποδύρασθαι
τύχας
~ἐνταῦθ´,
ὅπου |
[350] |
ὀμμάτων
δ´
ἤστραπτε
γοργωπὸν
σέλας,
|
~ὡς |
τὴν
Διὸς
τυραννίδ´
ἐκπέρσων
βίᾳ· |
[850] |
τόδ´
ἐβάστασε
καὶ
γλώσσᾳ
~διεμυθολόγησεν,
|
~ὡς |
τὸ
κηδεῦσαι
καθ´
ἑαυτὸν
ἀριστεύει |
[750] |
ἐκ
Διὸς
πάσχω
κακῶς;
~(ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ)
|
ὡς |
τοίνυν
ὄντων
τῶνδε
γαθεῖν
σοι |
[250] |
συμπράσσειν·
~οὐ
γάρ
ποτ´
ἐρεῖς
|
ὡς |
Ὠκεανοῦ
~φίλος
ἐστὶ
βεβαιότερός
σοι. |