Discours, par.
[38, 45]	ἐλυσιτέλησεν ἡ στάσις οὖσα καὶ	τὰ	ἀγαθὰ τὰ ἐκ τῆς ὁμονοίας
[28, 30]	(βουλοίμην δ´ ἂν καὶ ἐκείνους	τὰ	αὐτὰ ποιεῖν, καὶ ποιήσουσιν ἐὰν
[38, 20]	δίκῃ· τοσοῦτον μῖσός ἐστι πρὸς	τὰ	αὐτόματα τῶν κακῶν. πόλεμον δέ,
[38, 35]	λοιπὸν ὑμῖν ὡς ἐσχάτοις χρώμενοι.	(τὰ	γὰρ τοιαῦτα, ἐφ´ οἷς μέγα
[28, 30]	τὰ δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί,	τὰ	δ´ αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα· καὶ
[38, 10]	καὶ νενόμισται καὶ καλεῖται κακά.	(τὰ	δ´ ἐναντία τούτοις, εἰρήνη καὶ
[38, 20]	τὸ ἆθλον τούτου τοῦ κακοῦ,	τὰ	δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά
[38, 35]	ποτε καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι.	τὰ	δὲ ἐκείνων εἶπον ἤδη που
[38, 40]	τὸ ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι,	τὰ	δὲ ἐναντία ἀντὶ τούτων εἰσελθεῖν
[38, 15]	στεφανούμεθα καὶ θύομεν καὶ ἑορτάζομεν·	τὰ	δὲ ἐναντία πάντα ἐν τοῖς
[38, 15]	καὶ καλά, ἀλλὰ καὶ ἥδιστα·	τὰ	δὲ ἐναντία τούτοις οὐ κακὰ
[28, 30]	τὴν πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ τινάς)	τὰ	δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ
[38, 20]	τοῖς ἀγωνιζομένοις, τούτων οὐδέν ἐστι,	τὰ	δὲ ὄντα οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ
[38, 40]	ὀνόματα πίστεις τῶν πραγμάτων εἰσί,	τὰ	δὲ πράγματα καὶ τῶν ὀνομάτων.
[38, 35]	καὶ πρωτεῖον ᾖ καὶ φιλῆται.	(τὰ	δὲ τῶν ἡγεμόνων νῦν μὲν
[38, 10]	αὐτῇ καὶ ἀπειθείας διότι καὶ	τὰ	δεξιὰ πολλάκις τῶν πνευμάτων εἰς
[38, 45]	ὁμονοίας γενησόμενα καὶ τὰ κακὰ	τὰ	διὰ τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί
[38, 45]	στάσις οὖσα καὶ τὰ ἀγαθὰ	τὰ	ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενα καὶ
[38, 35]	μεγάλων καὶ διὰ τὴν πρὸς	τὰ	ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει τῷ μηδενί·
[38, 10]	αὐτοῖς, ἐκεῖνό ἐστιν ὅτι {πάντα	τὰ	κακὰ} λυπεῖ τοὺς ἀνθρώπους ὁποῖά
[38, 45]	ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενα καὶ	τὰ	κακὰ τὰ διὰ τὴν ἔχθραν
[38, 50]	τοῦ φυλάττειν αὐτοὺς εἰς ἀεὶ	τὰ	καλῶς δόξαντα ὑμῖν.
[38, 5]	πεισθήσεσθε, ἄξιόν ἐστιν ἀκοῦσαι τοῦ	τὰ	λυσιτελῆ λέγοντος· εἴτε ἐφ´ ὑμῖν
[38, 20]	δικαίους οὐδὲ φιλανθρώπους, οὐδὲ ἂν	τὰ	μάλιστα ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν
[38, 10]	καὶ δι´ οὗ σῴζεται πάντα	τὰ	μέγιστα, τοῦτό ἐστι, καὶ δι´
[38, 10]	τὴν ἀρχὴν αὐτῆς ἐπανάγειν ἐπὶ	τὰ	μέγιστα τῶν θείων πραγμάτων. ἡ
[38, 40]	ἡδονή, κρείττων λόγου. τὸ γὰρ	τὰ	μὲν ὀδυνῶντα ὑμᾶς ἐξαιρεθῆναι, καὶ
[38, 15]	καὶ διὰ ταύτην κακῶν ἐπιθυμία;	τὰ	μὲν οὖν θηρία διὰ τοῦτο
[38, 35]	πολλάκις ἀντὶ τῶν μεγίστων προτείνεται	τὰ	μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ τὴν ἄγνοιαν
[38, 0]	καὶ χορηγῶσι καὶ φιλοτιμῶνται ταυτὶ	τὰ	νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ καὶ
[38, 20]	προσόδων ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ ἑκάστοις ἀπόχρη	τὰ	οἰκεῖα· καὶ ταῦτα δὲ τυγχάνει
[28, 30]	ἢ καλεῖσθαι μάτην. οὐ γὰρ	τὰ	ὀνόματα δύναμιν ἔχει τὴν τῶν
[38, 40]	ὀνομάζηται, πρῶτός ἐστιν. οὐ γὰρ	τὰ	ὀνόματα πίστεις τῶν πραγμάτων εἰσί,
[38, 40]	ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ δυνάμεις, διπλάσια	τὰ	παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται. {καὶ} οὗ
[38, 40]	τὴν Νίκαιαν ὑμετέραν εἶναι καὶ	τὰ	παρ´ ὑμῖν ἐκείνων. ~ἢ τῶν
[38, 45]	ἀλλήλας αἱ πόλεις; οὐχὶ πάντα	τὰ	παρὰ ἀμφοτέροις ἀγαθὰ κτήσεσθε καταλλαγέντες;
[38, 25]	ἵνα δὲ μὴ πάντα φέρω	τὰ	παραδείγματα, ἁπλῶς καὶ πράττομεν ἅπαντα
[38, 45]	οἰκοῦντας οἶκον καὶ μὴ νενεμημένους	τὰ	πατρῷα ὑπὸ μικρολογίας, ὅ τε
[38, 10]	τῶν ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι καὶ	τὰ	ποιήματα καὶ τὰ τῶν φιλοσόφων
[38, 45]	ποιήσασθαι ἀδελφὸν ὑμῶν. ὄφελον καὶ	τὰ	Σμυρναίων {οἰκοδομήματα} κοινὰ ὑμῖν ἐγένετο.
[38, 10]	καὶ ταῦτα πάντα περιείληφεν. καὶ	τὰ	στοιχεῖα δὲ τί ἄλλο ἢ
[38, 5]	παρασχεῖν δὲ ὑμᾶς ἐμοὶ πεισθῆναι	τὰ	συμφέροντα βουλομένους. ~ὁμόνοιαν τοίνυν πάντες
[38, 10]	αὐτῶν, ἐν ποίῳ δὴ μέρει	τὰ	τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι καὶ στάσεις
[38, 10]	καὶ στάσεις καὶ νόσοι καὶ	τὰ	τούτοις ὁμότροπα, οὐδὲν ἂν μελλήσας
[38, 20]	τοιαῦτά ἐστιν, οὕτω σμικρά, οὕτως	τὰ	τυχόντα, ἐφ´ οἷς οἱ μὲν
[38, 10]	ἐστι καὶ τὰ ποιήματα καὶ	τὰ	τῶν φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ ὅσοι
[38, 10]	γένος μηδ´ ἔδει πολλὰ εἶναι	τὰ	φθείροντα ἡμᾶς, οὐκ ἂν ἦν
[38, 45]	αἰτίαν, εἴ γε λέγουσιν αὐτὸ	ταῖς	ἀληθείαις ἐπιθυμοῦντες τῆς ὁμονοίας καὶ
[28, 30]	τὴν τῶν πραγμάτων· ὅσα δὲ	ταῖς	ἀληθείαις ἐστὶ τοιαῦτα, οὕτω καὶ
[28, 30]	γὰρ αὐτῶν δοκεῖτε ἔχειν καὶ	ταῖς	ἀληθείαις ἔχετε διὰ τὸν πρὸς
[28, 30]	τί βούλεσθε, πότερον εἶναι πρῶτοι	ταῖς	ἀληθείαις ἢ καλεῖσθαι μὴ ὄντες;
[38, 25]	αὐτὴν {ὡς ἐπιθυμεῖν ἀνονήτου πράγματος}	ταῖς	δὲ πόλεσι φῇ τις κοινῇ
[38, 0]	μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ	ταῖς	μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ τῶν
[38, 20]	μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ	ταῖς	μητράσιν οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίως.
[38, 5]	ὦ ἄνδρες Νικομηδεῖς, οὔτε ἐν	ταῖς	οἰκίαις οὔτε ἐν ταῖς συγγενείαις
[38, 0]	τοῦτό μου χρῄζειν δοκεῖτε, τὸ	ταῖς	ὁρμαῖς ὑμῶν ἁπάσαις ὑπηρετεῖν ἑτοίμως
[38, 45]	τῷ ὄντι ἀδελφούς· ἐν δὲ	ταῖς	πόλεσι γενομένη αὕτη ἡ ἀδελφότης
[38, 45]	τοὺς προγόνους κοινοὺς ὄντας ἀμφοτέραις	ταῖς	πόλεσι καὶ διὰ τοὺς θεούς,
[38, 0]	εἰμι. εἰ δὲ πάσαις μὲν	ταῖς	πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις,
[38, 5]	δίχα λόγου μὴ δυνατὴν εἶναι	ταῖς	πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν. μὴ θορυβήσητε
[38, 25]	περὶ βασιλείας ὁ πόλεμος ἦν	ταῖς	πόλεσιν ἐκείναις. (ἡμεῖς δὲ ἂν
[38, 45]	ἀλλ´ ὅτι μὲν καὶ λυσιτελήσει	ταῖς	πόλεσιν ἡ καταλλαγὴ γενομένη καὶ
[38, 5]	γὰρ ἐμὸν φάρμακον, ὃ προσφέρω	ταῖς	πόλεσιν, ἥδιστόν ἐστι φαρμάκων καὶ
[38, 5]	ἐν ταῖς φιλίαις οὔτε ἐν	ταῖς	πόλεσιν οὔτε ἐν τοῖς ἔθνεσιν.
[38, 0]	δὲ καὶ συμβούλων, ἵνα σῴζωνται	ταῖς	πολιτείαις, κἀγὼ καθ´ ὅσον μοι
[38, 5]	ἐν ταῖς οἰκίαις οὔτε ἐν	ταῖς	συγγενείαις οὔτε ἐν ταῖς φιλίαις
[38, 0]	εἰμί τις οὐδὲ κοινὸς ἐν	ταῖς	τοιαύταις συνουσίαις, ὥστε ἀπό γε
[38, 5]	ἐν ταῖς συγγενείαις οὔτε ἐν	ταῖς	φιλίαις οὔτε ἐν ταῖς πόλεσιν
[38, 0]	αὐτῶν ποιήσομαι τὴν θεραπείαν, ἂν	τἀληθῆ	λέγων πιστευθῶ περὶ τῶν μειζόνων.
[38, 20]	διωρισμένα, καὶ μήν γε καὶ	τἄλλα	πάντα, ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ καὶ
[38, 35]	οὖν πᾶσα ἀνάγκη γενήσεται τὴν	τάξιν	τὴν ἑαυτῶν ἀπολαβεῖν, καὶ ὥσπερ
[38, 0]	ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΝΙΚΑΕΙΣ. (Ὅταν ἐκλογίσωμαι	τὰς	αἰτίας, ἄνδρες Νικομηδεῖς, δι´ ἃς
[38, 5]	χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν ἂν εἴπω	τὰς	αἰτίας. οὐδὲ γὰρ ὁ νοσῶν
[38, 20]	μὲν οὖν πρῶτον, ἄνδρες Νικομηδεῖς,	τὰς	αἰτίας τῆς στάσεως ἴδωμεν. εἰ
[38, 25]	καὶ περὶ τοῦ δικάζειν οἴκοι	τὰς	ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων} ἠγωνίζοντο, καὶ
[38, 50]	οὖσα κακόν, πῶς οὐχὶ καὶ	τὰς	διαλλαγὰς εἰκός ἐστιν ἡδίους τε
[38, 25]	τέλους ἕνεκεν ἀγαθοῦ καὶ φεύγομεν	τὰς	ἐναντίας πράξεις τέλους ἕνεκεν κακοῦ.
[38, 20]	τε τοὺς αὐτοὺς νομίζετε καὶ	τὰς	ἑορτὰς τὰς πλείστας ὁμοίως ἄγετε.
[38, 10]	τῶν φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ ὅσοι	τὰς	ἱστορίας ἐξέδοσαν ἐπὶ παραδείγματι αὐτῶν
[38, 25]	πέμψομεν αὐτοῖς ἁρμοστάς; ἢ δεκάτας	τὰς	παρὰ τῶν Βιθυνῶν ἐκείνοις ἔλαττον
[38, 20]	αὐτοὺς νομίζετε καὶ τὰς ἑορτὰς	τὰς	πλείστας ὁμοίως ἄγετε. καὶ μὴν
[28, 30]	παροξυνομένης. (ἔξεστι δὲ ὑμῖν εὐεργετεῖν	τὰς	πόλεις καὶ πλέον καὶ μεῖζον
[38, 40]	ἐναντία ἀντὶ τούτων εἰσελθεῖν εἰς	τὰς	πόλεις, κοινωνίαν ἀγαθῶν, ὁμοφροσύνην, ἐπὶ
[38, 35]	δικαιοσύνης, ἀντὶ τοῦ μὴ συλᾶσθαι	τὰς	πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους
[38, 35]	ἐκείνων ὑμεῖς λαμβάνειν ἀξιοῦτε. καὶ	τὰς	πόλεις οὖν πᾶσα ἀνάγκη γενήσεται
[38, 25]	οὓς νῦν ἐκεῖνοι λαμβάνουσιν; ἢ	τὰς	πόλεις τὰς συντελούσας εἰς τὸ
[38, 35]	γῆν ὑμῖν ἔσεσθαι μικροτέραν ἢ	τὰς	προσόδους ἐλάττονας; ἤδη ποτὲ θέας
[38, 35]	ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ τέρψεως εἰς	τὰς	σκηνὰς παριέναι, τοὺς δὲ αἰσθανομένους
[38, 25]	ἐκεῖνοι λαμβάνουσιν; ἢ τὰς πόλεις	τὰς	συντελούσας εἰς τὸ παρ´ ἐκείνοις
[38, 40]	τούτων πόλει) διπλασίας τίθεσθε καὶ	τὰς	ὑπηρεσίας. λέγειν τις δεινός ἐστι
[38, 40]	καταλλαγῆτε, τοὺς ἀλλήλων ἕξετε· καὶ	τὰς	φιλοτιμίας (δεῖ γὰρ καὶ τούτων
[38, 10]	ὅτι ταῦτα ἐν τοῖς κακοῖς	τάττεται	καὶ οὕτως ὡς ἔχει καὶ
[28, 30]	πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ βιάζεσθαι.	ταῦτα	γὰρ ἐξ ἀνάγκης ἀπεχθείας κινεῖ
[38, 45]	Σμυρναίων {οἰκοδομήματα} κοινὰ ὑμῖν ἐγένετο.	(ταῦτα	δὲ πάντα τηλικαῦτα ὄντα ἀγαθὰ
[38, 20]	ἑκάστοις ἀπόχρη τὰ οἰκεῖα· καὶ	ταῦτα	δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν
[38, 45]	δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ	ταῦτα	διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη γάρ τινές
[38, 10]	ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι, καὶ	ταῦτα	ἐν τοῖς δήμοις ἀναστρέφεται καὶ
[38, 10]	ἂν μελλήσας ἀποκρίναιτο {οὐδεὶς} ὅτι	ταῦτα	ἐν τοῖς κακοῖς τάττεται καὶ
[38, 0]	τε ὑμῖν δύναμαι χρήσιμος εἶναι,	ταῦτα	ἐπίσταμαι· τὸ λοιπόν ἐστιν, δι´
[38, 15]	ὅτι πόλεμος ἡμῖν ἀδιάλλακτος πρὸς	ταῦτά	ἐστιν ἀεί. πολλοὶ δὲ καί
[38, 5]	ὑμετέροις καὶ τοῖς ἐκείνων, εἰ	ταῦτα	εὐνοίᾳ τῇ πρὸς μόνους ὑμᾶς
[38, 10]	καὶ ὁμόνοια καὶ ὑγεία, καὶ	ταῦτα	οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ οὐχὶ
[38, 40]	τοῖς αὐτοῖς ἀμφοτέρων χαράν, οὐχὶ	ταῦτα	πάντα ἑορτῇ ἔοικε δημοσίᾳ; (λογίσασθε
[38, 40]	ἢ τύραννος ἢ θεός; ~καίτοι	ταῦτα	πάντα καλοῦνται καὶ Μενέλαοι καὶ
[38, 15]	ἄλλο ἢ φίλων ὁμόνοια; καὶ	ταῦτα	πάντα οὐ μόνον ἀγαθά ἐστι
[38, 10]	καὶ καταλλαγὴ καὶ συγγένεια, καὶ	ταῦτα	πάντα περιείληφεν. καὶ τὰ στοιχεῖα
[38, 15]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ εὐδαιμονίας σύμβολα,	ταῦτα	πάντα ποιοῦμεν, ἐπειδὰν εἰρήνη γένηται,
[38, 0]	ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι μὴ	ταῦτα	προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν, Τί δὲ
[28, 30]	βοηθείας, προθύμως ἐπαρκεῖτε καὶ ὁμοίως.	ταῦτα	τὸ πρωτεῖον ὑμῖν παραδώσει τὸ
[38, 15]	μανία παντελής ἐστι καὶ διὰ	ταύτην	κακῶν ἐπιθυμία; τὰ μὲν οὖν
[38, 50]	ὁμόνοιαν. οἶμαι γὰρ καὶ αὐτὴν	ταύτην	τὴν ἀρχὴν παρ´ ἐκείνων γενέσθαι
[38, 5]	ὠφελίμου τοῖς ἀνθρώποις ἅπασιν) ἀποδεῖξαι	ταύτην	τὴν ὁμόνοιαν τῶν πόλεων τούτων
[38, 0]	οὐδέποτε οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἡμῖν συμβουλεῦσαι	ταύτην	τὴν συμβουλίαν; ~αἴτημα θέλω ποιήσασθαι
[38, 0]	ἵνα καὶ χορηγῶσι καὶ φιλοτιμῶνται	ταυτὶ	τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ
[38, 20]	ἐγίγνετο καὶ παρηγορίαν εἶχε τὸ	τάχος	τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν καὶ
[38, 15]	πολλοὺς ὅμως οἴκους ἀπώλεσεν ἥ	τε	δεσποτικὴ στάσις καὶ ἡ κακοδουλία.
[38, 0]	περὶ ἐμὲ σπουδῆς διημάρτετε ἐγώ	τε	ἔοικα μάτην ὑπακούσας ὑμῖν ἐπ´
[38, 5]	τῆς ὁμονοίας τῆς καθόλου, ποδαπόν	τέ	ἐστι καὶ τίνων αἴτιον, ἐξ
[38, 10]	ὁμόνοια καὶ σωτήριόν ἐστιν· τοῖς	τε	νῦν βουλομένοις αὐτὴν ἐγκωμιάζειν {καὶ
[38, 50]	τὰς διαλλαγὰς εἰκός ἐστιν ἡδίους	τε	οὔσας καὶ δικαιοτέρας ποιήσειν καὶ
[38, 45]	τὰ πατρῷα ὑπὸ μικρολογίας, ὅ	τε	πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται}
[38, 15]	δὲ τῆς σωτηρίας οὔσης ἔν	τε	τῇ τῶν δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ
[38, 0]	μὲν οὐκ ἔστι τοιοῦτον, ὑμεῖς	τε	τῆς περὶ ἐμὲ σπουδῆς διημάρτετε
[38, 15]	καὶ ὅσα δὲ δὴ ἥδιστά	τε	τοῖς ἀνθρώποις καὶ εὐδαιμονίας σύμβολα,
[38, 20]	ἔχομεν καὶ φιλίας ἰδιωτικάς. θεούς	τε	τοὺς αὐτοὺς νομίζετε καὶ τὰς
[38, 0]	ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ προαιρέσεως, ὅσα	τε	ὑμῖν δύναμαι χρήσιμος εἶναι, ταῦτα
[38, 15]	ἢ ἡ τούτων διχόνοια; καὶ	τέκνων	δὲ τίς ὠφέλεια γονεῦσιν, ὅταν
[38, 25]	καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ	τελευτῶντες	ἐλεοῦμεν τοὺς οὐκ ἐπισταμένους τίνι
[38, 25]	καὶ πράττομεν ἅπαντα οἱ ἄνθρωποι	τέλους	ἕνεκεν ἀγαθοῦ καὶ φεύγομεν τὰς
[38, 25]	καὶ φεύγομεν τὰς ἐναντίας πράξεις	τέλους	ἕνεκεν κακοῦ. τὸ δὲ χωρὶς
[38, 10]	φύσις, ὥστε ἐξαπατᾶν δύνασθαι καὶ	τέρπειν	τοὺς ἀδικουμένους. (καὶ ἐπί γε
[38, 35]	δοκοῦσι μὲν ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ	τέρψεως	εἰς τὰς σκηνὰς παριέναι, τοὺς
[38, 20]	μάλιστα ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν	τῇ	δίκῃ· τοσοῦτον μῖσός ἐστι πρὸς
[38, 10]	πολλάκις τῶν πνευμάτων εἰς ἐναντίον	τῇ	νηὶ περιίσταται καὶ τῶν λιμένων
[38, 35]	μὴ δοῦναι δίκην. ἢ γὰρ	τῇ	Νικαέων ἑταιρείᾳ προστίθεται καὶ τὸ
[38, 5]	πρὸ πάντων εἰ μέλλει λυσιτελήσειν	τῇ	πόλει, δοῦναι μὲν ἐμοὶ τοὺς
[38, 0]	ὑμῖν ἐπ´ ἐλπίδι τοῦ γενήσεσθαι	τῇ	πόλει χρήσιμος, οὐ ποιουμένων μου
[38, 5]	τοῖς ἐκείνων, εἰ ταῦτα εὐνοίᾳ	τῇ	πρὸς μόνους ὑμᾶς ἐγὼ νῦν
[38, 15]	ἀνθρώποις ὡς θηρίοις χρώμενοι χαίρουσι	τῇ	πρὸς τὸ ὁμόφυλον γιγνομένῃ μάχῃ.
[38, 40]	τῆς Βιθυνίας ἀπαλλάττεσθαι. μέγα φρονεῖτε	τῇ	τοῦ πλήθους ὑπερβολῇ· πλείους ἔσεσθε.
[38, 15]	τῆς σωτηρίας οὔσης ἔν τε	τῇ	τῶν δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν
[38, 15]	τῶν δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν	τῇ	τῶν οἰκετῶν πειθαρχίᾳ, πολλοὺς ὅμως
[38, 20]	στάσεως ἴδωμεν. εἰ μὲν γὰρ	τηλικαῦτά	ἐστιν, ὥστ´ ἄξιον εἶναι πολεμεῖν
[38, 45]	ὑμῖν ἐγένετο. (ταῦτα δὲ πάντα	τηλικαῦτα	ὄντα ἀγαθὰ ἑνὸς ἕνεκα ὀνόματος
[38, 20]	ἄξιόν ἐστιν, οὐχ ὅπως πόλεις	τηλικαύτας·	μὴ πάσχωμεν ὅμοιόν τι τοῖς
[38, 50]	τὴν συνήθειαν μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν,	τηλικοῦτον	οὖσα κακόν, πῶς οὐχὶ καὶ
[38, 50]	ἄλλως ἐπελθεῖν μοι τολμῆσαι περὶ	τηλικούτου	πράγματος ἐν ὑμῖν λέγειν, ὑπὲρ
[38, 15]	οἱ δὲ θάλατταν περιποιούμενοι· καὶ	τηλικούτων	ὅμως τῶν ἄθλων κειμένων ἐν
[38, 35]	προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ	τὴν	ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς μεγάλων
[38, 45]	δεδοικότες, ὧν ἀποδέχομαι τοῦ φόβου	τὴν	αἰτίαν, εἴ γε λέγουσιν αὐτὸ
[38, 10]	ἀπόλλυσιν αὐτοὺς ἐπισταμένους τοῦ ὀλέθρου	τὴν	αἰτίαν. ~καὶ τῶν οἴκων δὲ
[38, 0]	τὸ μήτε φορτικὴν ὑμᾶς ἡγήσασθαι	τὴν	ἀκρόασιν τὴν περὶ τοῦ πράγματος
[38, 45]	ὑμᾶς ἔοικε, πῶς οὐ χρὴ	τὴν	ἀπὸ τῶν ἔργων ἕξειν αὐτὰ
[38, 10]	αὐτῆς πολυπραγμονεῖν ἐθέλοι τις, ἀνάγκη	τὴν	ἀρχὴν αὐτῆς ἐπανάγειν ἐπὶ τὰ
[38, 0]	συμβουλεύεις σὺ περὶ ὧν ἡμεῖς	τὴν	ἀρχὴν οὐδὲ βουλευόμεθα; Τί δὲ
[38, 50]	οἶμαι γὰρ καὶ αὐτὴν ταύτην	τὴν	ἀρχὴν παρ´ ἐκείνων γενέσθαι καὶ
[38, 45]	οὐκ ἀκούσεσθε ἀλλήλων; οὐκ ἀντιδεξιώσονται	τὴν	ἀρχὴν ποιησαμένων ὑμῶν ἀλλήλας αἱ
[38, 40]	ἔδωκεν, εἰ βούλεσθε μὴ μόνον	τὴν	αὑτῶν πόλιν ἔχειν, ἀλλὰ καὶ
[38, 35]	θάλατταν ἀναχωρήσειν ἀφ´ ὑμῶν ἢ	τὴν	γῆν ὑμῖν ἔσεσθαι μικροτέραν ἢ
[38, 5]	καὶ οὐδὲ μεγάλην εἶναι νομίζω	τὴν	δωρεάν· εἴτε γὰρ πεισθήσεσθε, ἄξιόν
[38, 35]	πᾶσα ἀνάγκη γενήσεται τὴν τάξιν	τὴν	ἑαυτῶν ἀπολαβεῖν, καὶ ὥσπερ εἰκός
[38, 15]	ἢ ἥδιον καὶ δικαιότερον τοῦ	τὴν	εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´ οἱ μὲν
[38, 40]	καὶ φθόνον καὶ φιλονικίαν καὶ	τὴν	ἐκ τούτων γιγνομένην στάσιν καὶ
[38, 10]	αἰσθανόμεθα, ἀλλ´ εἰσὶν οἱ καὶ	τὴν	ἐναντίαν αὐτῇ φιλοῦντες, τὴν στάσιν,
[38, 40]	τοῖς ἀδικήσασι τὴν ἑτέραν πρὸς	τὴν	ἑτέραν καταφυγή. τῆς δὲ ὁμονοίας
[38, 40]	πόλεις καὶ ἔστι τοῖς ἀδικήσασι	τὴν	ἑτέραν πρὸς τὴν ἑτέραν καταφυγή.
[38, 5]	ἐξ ἐναντίας τὴν στάσιν καὶ	τὴν	ἔχθραν διακρίνας πρὸς τὴν φιλίαν·
[38, 5]	ἐστιν, ὃ μέχρι νῦν εἰς	τὴν	ἔχθραν καθίστησιν ὑμᾶς τὴν πρὸς
[38, 45]	καὶ τὰ κακὰ τὰ διὰ	τὴν	ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι μετρίως.
[38, 35]	ἢ τί δοκεῖτε παρὰ τοῦτο;	τὴν	θάλατταν ἀναχωρήσειν ἀφ´ ὑμῶν ἢ
[28, 30]	μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ	τὴν	θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων μὲν
[38, 25]	ἑτέρους καταδουλούμενος. ὁ δὲ πλέων	τὴν	θάλατταν οὐκ ἄλην εἰκῇ διατίθεται·
[38, 5]	πρὸς τὸν ἰατρὸν ὀργίζεται διατάττοντα	τὴν	θεραπείαν, ἀλλ´ ἀκούει μὲν ἀηδῶς
[38, 0]	καὶ κατὰ μέρος αὐτῶν ποιήσομαι	τὴν	θεραπείαν, ἂν τἀληθῆ λέγων πιστευθῶ
[38, 5]	τίνας ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ	τὴν	μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς
[38, 40]	αὑτῶν πόλιν ἔχειν, ἀλλὰ καὶ	τὴν	Νικαέων, οὐκ ἂν παράδοξον μὲν
[38, 40]	δοκοῦν ἔξεστιν ἤδη γενέσθαι καὶ	τὴν	Νίκαιαν ὑμετέραν εἶναι καὶ τὰ
[28, 30]	καὶ ἅμα καὶ μεγάλην ποιήσετε	τὴν	ὁμόνοιαν διὰ πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε
[38, 45]	καὶ τὸ πιστότατον τοῦ μενεῖν	τὴν	ὁμόνοιαν ἐνέχυρον ἔστω τὸ συμφέρειν
[38, 5]	μὴ δυνατὴν εἶναι ταῖς πόλεσι	τὴν	ὁμόνοιαν. μὴ θορυβήσητε δὲ ἀρχομένῳ
[38, 50]	μᾶλλον πάντων ἐπιμελήσεσθαι τοῦ συμμεῖναι	τὴν	ὁμόνοιαν. οἶμαι γὰρ καὶ αὐτὴν
[38, 5]	τοῖς ἀνθρώποις ἅπασιν) ἀποδεῖξαι ταύτην	τὴν	ὁμόνοιαν τῶν πόλεων τούτων καὶ
[38, 0]	φορτικὴν ὑμᾶς ἡγήσασθαι τὴν ἀκρόασιν	τὴν	περὶ τοῦ πράγματος μήτε περιττὴν
[38, 0]	περὶ τῶν μεγίστων συμβουλεύων ὠφελεῖν	τὴν	πόλιν. (ἔστι μὲν οὖν καὶ
[28, 30]	κομιζομένων (δεῖ δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι	τὴν	πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ τινάς) τὰ
[38, 5]	εἰς τὴν ἔχθραν καθίστησιν ὑμᾶς	τὴν	πρὸς ἀλλήλους καὶ οὐκ ἐᾷ
[38, 35]	ὡς ἀληθῶς μεγάλων καὶ διὰ	τὴν	πρὸς τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει
[38, 20]	(οἱ γὰρ παρακαλοῦντες ὑμᾶς ἐπὶ	τὴν	στάσιν· δι´ ἃς δὲ αἰτίας
[38, 10]	καὶ τὴν ἐναντίαν αὐτῇ φιλοῦντες,	τὴν	στάσιν, ἧς μέρη καὶ ὑπουργήματα
[38, 5]	καὶ τίνων αἴτιον, ἐξ ἐναντίας	τὴν	στάσιν καὶ τὴν ἔχθραν διακρίνας
[38, 0]	οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἡμῖν συμβουλεῦσαι ταύτην	τὴν	συμβουλίαν; ~αἴτημα θέλω ποιήσασθαι τοῦτο
[38, 0]	ὅτι μὲν οὖν, ἐὰν ὑπομείνητε	τὴν	συμβουλίαν, πεισθήσεσθέ μοι περὶ ὧν
[38, 50]	οὔσας καὶ δικαιοτέρας ποιήσειν καὶ	τὴν	συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι δὲ
[38, 50]	ἡ στάσις τοσούτῳ χρόνῳ διὰ	τὴν	συνήθειαν μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν, τηλικοῦτον
[38, 35]	πόλεις οὖν πᾶσα ἀνάγκη γενήσεται	τὴν	τάξιν τὴν ἑαυτῶν ἀπολαβεῖν, καὶ
[28, 30]	δὲ ὅμως φορτικόν ἐστι τὸ	τὴν	τῆς αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν. εἰ
[38, 40]	δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται	τὴν	τιμωρίαν ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ, κἀκεῖθεν
[28, 30]	γὰρ τὰ ὀνόματα δύναμιν ἔχει	τὴν	τῶν πραγμάτων· ὅσα δὲ ταῖς
[38, 10]	σώμασιν αἱ νόσοι. (καὶ γὰρ	τὴν	ὑγείαν ἐπιστάμενοι μέγιστον οὖσαν τῶν
[38, 5]	καὶ τὴν ἔχθραν διακρίνας πρὸς	τὴν	φιλίαν· εἶτα (ἔσται γὰρ ἀκόλουθον
[38, 5]	ἀλλήλους καὶ οὐκ ἐᾷ γενέσθαι	τὴν	φιλίαν, τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου
[28, 30]	ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις τὸ πρὸς	τὴν	χρείαν ἐπεῖγον, πῶς οὐκ εἰκός
[28, 30]	ὅμως φορτικόν ἐστι τὸ τὴν	τῆς	αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν. εἰ δὲ
[38, 0]	μὲν γὰρ ἔξεστι καὶ καταφρονῆσαι	τῆς	ἀπ´ αὐτῶν γιγνομένης βλάβης, ὁ
[28, 30]	καὶ ἔργῳ τοῦτο γίγνηται, δικαιότερον	τῆς	ἀπεχθείας παροξυνομένης. (ἔξεστι δὲ ὑμῖν
[38, 10]	εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς θείας καὶ	τῆς	ἀφθάρτου διαμονῆς ἐκείνων, τοῦτό ἐστιν,
[38, 40]	καὶ δικαίους ἄνδρας ἢ ἐκ	τῆς	Βιθυνίας ἀπαλλάττεσθαι. μέγα φρονεῖτε τῇ
[38, 15]	ἢ διοσημία φανῇ αἰφνίδιος ἢ	τῆς	γῆς γένηται σεισμός, ἀποστρέφονται εὐθὺς
[38, 40]	ἑτέραν πρὸς τὴν ἑτέραν καταφυγή.	τῆς	δὲ ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη καλοὺς
[38, 20]	καὶ παρηγορίαν εἶχε τὸ τάχος	τῆς	διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν καὶ ἄπαυστον,
[38, 15]	οὖν πολέμους ἤδη τινὲς ἀντὶ	τῆς	εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων ὄντων τῶν
[28, 30]	πόλεων τὸ μὲν πρῶτον ἐκ	τῆς	ἐπιμελείας τῆς περὶ αὐτάς· τοῦτο
[38, 10]	θείοις ἔνεστιν. ᾧ δὲ μόνῳ	τῆς	εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς θείας καὶ
[38, 0]	ἐν ἐκείνοις ἀποπειρῶμαι τοῦ δήμου	τῆς	εὐπειθείας, ἀλλ´ εὐθὺς ἀξιῶ κινδυνεύειν
[38, 10]	δὲ μόνῳ τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα	τῆς	θείας καὶ τῆς ἀφθάρτου διαμονῆς
[38, 40]	γῆν ἱκανὴν δοκεῖτε ἔχειν· πλείω	τῆς	ἱκανῆς ἕξετε. καθόλου πάντα μιχθέντα,
[38, 5]	ὑπὲρ αὐτῆς εἰπεῖν τῆς ὁμονοίας	τῆς	καθόλου, ποδαπόν τέ ἐστι καὶ
[38, 5]	θηρώμενος δόξαν ἢ λυσιτέλειαν ἐκ	τῆς	καταλλαγῆς τῆς ὑμετέρας, καὶ πρὸ
[38, 25]	εἰδώς, κἂν κιθαριστὴς οὐδὲ ἅψασθαι	τῆς	λύρας ἐπιστημόνως δυνάμενος. τοὺς μὲν
[38, 10]	λέγεσθαι. φανερᾶς δὲ οὕτως οὔσης	τῆς	μάχης τῶν κακῶν καὶ τῶν
[38, 35]	πράγματος. (ἂν δὲ τὸ μὲν	τῆς	μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ,
[38, 10]	ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ περὶ δὲ	τῆς	νεὼς πάντες οἱ πλέοντες ἐπιστάμενοι
[38, 5]	εἶτα (ἔσται γὰρ ἀκόλουθον {τὸ}	τῆς	ὁμονοίας ἀποδειχθείσης ὠφελίμου τοῖς ἀνθρώποις
[38, 45]	καὶ τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐκ	τῆς	ὁμονοίας γενησόμενα καὶ τὰ κακὰ
[38, 40]	τοίνυν κἀκεῖνο λογίσασθε τὸ ἐκ	τῆς	ὁμονοίας γενησόμενον. νῦν μὲν ἕκαστοι
[38, 45]	λέγουσιν αὐτὸ ταῖς ἀληθείαις ἐπιθυμοῦντες	τῆς	ὁμονοίας καὶ φοβούμενοι μὴ λυθῇ
[38, 5]	τὸ πρῶτον ὑπὲρ αὐτῆς εἰπεῖν	τῆς	ὁμονοίας τῆς καθόλου, ποδαπόν τέ
[28, 30]	μὲν πρῶτον ἐκ τῆς ἐπιμελείας	τῆς	περὶ αὐτάς· τοῦτο μὲν γάρ,
[38, 0]	οὐκ ἔστι τοιοῦτον, ὑμεῖς τε	τῆς	περὶ ἐμὲ σπουδῆς διημάρτετε ἐγώ
[38, 35]	τι νῦν δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ	τῆς	προπομπείας καλῶς ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν
[38, 0]	~ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ	ΤΗΣ	ΠΡΟΣ ΝΙΚΑΕΙΣ. (Ὅταν ἐκλογίσωμαι τὰς
[38, 5]	ἂν δ´ εὐθὺς προσθῶ περὶ	τῆς	πρὸς τίνας ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα,
[38, 20]	πρῶτον, ἄνδρες Νικομηδεῖς, τὰς αἰτίας	τῆς	στάσεως ἴδωμεν. εἰ μὲν γὰρ
[38, 50]	εὔθυμός εἰμι καὶ διὰ τὸ	τῆς	συνηθείας ὑμᾶς δυσαπαλλάκτως ἔχειν. εἰ
[38, 15]	αἰτίαν. ~καὶ τῶν οἴκων δὲ	τῆς	σωτηρίας οὔσης ἔν τε τῇ
[38, 35]	λέγειν; ἢ γὰρ οὐκ ἐπαισθάνεσθε	τῆς	τυραννίδος, ἣν ἡ στάσις ἡ
[38, 5]	ἢ λυσιτέλειαν ἐκ τῆς καταλλαγῆς	τῆς	ὑμετέρας, καὶ πρὸ πάντων εἰ
[38, 0]	εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε	τῆς	ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ προαιρέσεως, ὅσα
[28, 30]	αἱ μὲν ἄλλαι πόλεις ὑπὸ	τῆς	ὑμετέρας στάσεώς εἰσιν ἐπηρμέναι· χρείαν
[38, 15]	πρὸς αὐτούς; ἡ δὲ ἀδελφότης	(τί	ἄλλο ἐστὶν ἢ ἀδελφῶν ὁμόνοια;
[38, 15]	γυναῖκα; καὶ ὁ κακὸς γάμος	τί	ἄλλο ἐστὶν ἢ ἡ τούτων
[38, 15]	ὁ δὲ γάμος ὁ ἀγαθὸς	τί	ἄλλο ἐστὶν ἢ ὁμόνοια ἀνδρὸς
[38, 15]	χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ μάχεσθαι	τί	ἄλλο ἢ μανία παντελής ἐστι
[38, 10]	περιείληφεν. καὶ τὰ στοιχεῖα δὲ	τί	ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ; καὶ
[38, 15]	ἀδελφῶν ὁμόνοια; ἡ δὲ φιλία	τί	ἄλλο ἢ φίλων ὁμόνοια; καὶ
[28, 30]	τις ὑμᾶς ἔροιτο, Ἄνδρες Νικομηδεῖς,	τί	βούλεσθε, πότερον εἶναι πρῶτοι ταῖς
[38, 0]	μειζόνων. τί δὲ παθὼν ἢ	τί	βουλόμενος οὐχ ὑπὲρ τῶν μικροτέρων
[38, 20]	ἕξετε. κἂν ἐκείνων πύθηται πάλιν,	Τί	δὲ οἱ Νικομηδεῖς ἀδικοῦσιν ὑμᾶς;
[38, 0]	λέγων πιστευθῶ περὶ τῶν μειζόνων.	τί	δὲ παθὼν ἢ τί βουλόμενος
[38, 0]	ἡμεῖς τὴν ἀρχὴν οὐδὲ βουλευόμεθα;	Τί	δὲ σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ
[38, 0]	μὴ ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν,	Τί	δὲ συμβουλεύεις σὺ περὶ ὧν
[38, 0]	σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ	τί	δὲ τοσούτων πεπολιτευμένων παρ´ ἡμῖν
[38, 25]	μικρὸν ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ.	τί	δέ; τοῦτο ὡς ὅμοιον ἐκείνῳ
[38, 20]	(κἄν τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται,	Τί	δὲ ὑμᾶς οἱ Νικαεῖς ἀδικοῦσιν;
[38, 35]	ἀδικῆσαι τὸ ἔθνος εἰδὼς ἥκει	τί	δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι
[38, 35]	ἡγεμόνων νῦν μὲν ὅπως ἔχει,	τί	δεῖ πρὸς ἐπισταμένους λέγειν; ἢ
[38, 5]	μεταδοῦναι βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ	τί	δὴ τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ
[38, 35]	ὀνομάτων, οὐδενὸς ἐξίστασθε πράγματος. ἢ	τί	δοκεῖτε παρὰ τοῦτο; τὴν θάλατταν
[38, 25]	Βιθυνῶν ἐκείνοις ἔλαττον παρέξομεν; ἢ	τί	ἔσται; καὶ τί ἡμῖν γενήσεται
[38, 25]	παρέξομεν; ἢ τί ἔσται; καὶ	τί	ἡμῖν γενήσεται πλέον; ἐγὼ γὰρ
[38, 50]	μὴ γὰρ ἀκούσητε αὐτῶν ἴδιόν	τι	θηρωμένων, εἰ βουλήσονται πάλιν αὑτοῖς
[38, 35]	δὲ τῶν πρωτείων κοινὸν ᾖ,	τί	κατὰ τοῦτο ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ μὲν
[38, 35]	ἀρχῆς ἀληθοῦς ἀγών· εἰ μή	τι	νῦν δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ τῆς
[28, 30]	ἀλλήλους ἀγῶνα καὶ πάσχετε οἷόν	τι	πάσχουσιν, ἐπειδὰν δύο ἐπιφανεῖς ὁμοίως
[38, 0]	ἄλλο ἢ τὸ συμβουλεύειν ἐμέ	τι	περὶ τῶν κοινῇ συμφερόντων ἴσως
[38, 25]	τί τὸ ὄφελός ἐστιν; οὗ	τί	τὸ ἔργον; ἀφ´ οὗ πότερον
[38, 25]	ὑμᾶς ἐρήσομαι καὶ τρίτον· οὗ	τί	τὸ ὄφελός ἐστιν; οὗ τί
[38, 20]	πόλεις τηλικαύτας· μὴ πάσχωμεν ὅμοιόν	τι	τοῖς ἄφροσι τῶν παίδων, οἵτινες
[38, 5]	ἐφ´ ὑμῖν ἀπόκειται τὸ πεισθῆναι,	τί	τοῦτο δύσκολόν ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ
[38, 5]	σωτηρίας ὁ κίνδυνός ἐστι. καίτοι	τί	τοῦτο εἶπον; τὸ γὰρ ἐμὸν
[38, 20]	κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ	τί	τοῦτό ἐστιν; ἃ μέν γε
[38, 40]	γὰρ καὶ τούτων πόλει) διπλασίας	τίθεσθε	καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν τις
[38, 45]	καὶ παρ´ ὑμῖν ὁμοιαί εἰσι	τιμαί.	τοῦτο γάρ ἐστιν, ἐφ´ ᾧ
[38, 20]	αὐτοὺς κακῶν· ἀλλὰ χάριτας καὶ	τιμὰς	καὶ ἐπαίνους· ὥστε σφόδρα ἂν
[38, 40]	δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν	τιμωρίαν	ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ, κἀκεῖθεν ἐνθάδε.
[38, 50]	ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι δὲ μικρά	τινα	δεήσει καὶ πρὸ ἁπάντων τοὺς
[38, 45]	ἕνεκα ὀνόματος ἀπόλλυτε, ποίαν ὠφέλειαν,	τίνα	ἡδονήν; ἀλλ´ ὅτι μὲν καὶ
[38, 0]	(ἔστι μὲν οὖν καὶ ἄλλα	τινὰ	παρ´ ὑμῖν ἐπαναρθώσεως ἄξια καὶ
[38, 50]	εἰ βουλήσονται πάλιν αὑτοῖς γενέσθαι	τινὰ	χώραν. καὶ μικρῶν δὲ ἕνεκεν
[38, 35]	ἔνεστιν οὐκ ἔχειν τοῦτο δοκεῖν	τινας,	ὃ παρ´ αὐτῶν ἐκείνων ὑμεῖς
[38, 5]	εὐθὺς προσθῶ περὶ τῆς πρὸς	τίνας	ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ τὴν
[28, 30]	χαρίζεσθαι τὴν πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ	τινάς)	τὰ δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί,
[38, 15]	τοὺς μὲν οὖν πολέμους ἤδη	τινὲς	ἀντὶ τῆς εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων
[38, 45]	ταῦτα διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη γάρ	τινές	εἰσιν οἱ καὶ τοῦτο δεδοικότες,
[38, 15]	αὑτοῖς ἐπεφήμισαν. (καὶ γὰρ κήρυκές	τινες	ἐκ τῶν θεῶν εἶναι λέγονται,
[38, 20]	ἀπ´ αὐτῶν καὶ συγγένειαι πολλαί	τινες	ἤδη γεγενημέναι· καὶ προξενίας δὲ
[38, 15]	ἐστιν ἀεί. πολλοὶ δὲ καί	τινες	ἡμῶν καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὡς
[28, 30]	ἢ τοῖς εἰς αὑτούς· κἄν	τινες	καταφύγωσιν ἐφ´ ὑμᾶς δεόμενοι βοηθείας,
[38, 10]	καὶ τῶν ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί	τινες,	μᾶλλον δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν
[38, 25]	τελευτῶντες ἐλεοῦμεν τοὺς οὐκ ἐπισταμένους	τίνι	διαφέρει δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ
[38, 35]	καλῶς ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν μυστηρίῳ	τινὶ	παίζοντας ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν
[38, 25]	ἀεὶ γίγνεσθαι τὸν ἀγῶνα ἀντί	τινος.	(ὁ μὲν γὰρ πολεμῶν ἢ
[38, 5]	καθόλου, ποδαπόν τέ ἐστι καὶ	τίνων	αἴτιον, ἐξ ἐναντίας τὴν στάσιν
[38, 20]	οὖν αὐτοὺς ἐρήσομαι πάλιν ἐγώ·	Τίνων	πρωτείων; καὶ πότερον ἔργῳ καὶ
[38, 45]	ἐφ´ ᾧ καὶ μάλιστα ὀδυνηθείη	τις	ἄν, ὅτι πάντα κοινὰ ἔχοντες,
[38, 10]	ἀδικουμένους. (καὶ ἐπί γε ᾧ	τις	ἂν καὶ μάλιστα φθονήσειεν αὐτοῖς,
[38, 10]	ὑπὲρ γενέσεως αὐτῆς πολυπραγμονεῖν ἐθέλοι	τις,	ἀνάγκη τὴν ἀρχὴν αὐτῆς ἐπανάγειν
[38, 35]	κατ´ αὐτὸ τοῦτο Ἑλληνικὰ φήσει	τις	αὐτὰ εἶναι, καθ´ ὅσον ἐκεῖνοι
[38, 40]	τίθεσθε καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν	τις	δεινός ἐστι παρ´ ὑμῖν; κἀκείνους
[38, 25]	δὲ ὁμοίως ἁπάντων, κἂν αὐλητής	τις	ἐθέλῃ δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος,
[38, 10]	ἐστιν ἐπισταμένους. εἰ μὲν οὖν	τις	ἐρωτήσειεν ἕνα ἄνδρα ἢ πολλοὺς
[38, 40]	ἀπίασι τὸ μηδὲν ὄντες. ὀνομάζεσθαί	τις	θέλει πρῶτος· ἔστω. πρωτεύει τις·
[38, 40]	τις θέλει πρῶτος· ἔστω. πρωτεύει	τις·	κἂν ἄλλος ὀνομάζηται, πρῶτός ἐστιν.
[38, 25]	πράγματος} ταῖς δὲ πόλεσι φῇ	τις	κοινῇ προσήκειν ὅσα μηδὲ τῶν
[38, 0]	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ συμποτικός εἰμί	τις	οὐδὲ κοινὸς ἐν ταῖς τοιαύταις
[38, 40]	παρ´ ὑμῖν; κἀκείνους ὠφελήσει. πλούσιός	τις	παρ´ ἐκείνοις ἐστί; χορηγήσει καὶ
[38, 25]	προσήκει μόνοις. (εἰ μὲν οὖν	τις	σπουδὴν ἔχοι καλεῖσθαι βασιλεὺς ἰδιώτης
[38, 20]	περὶ ὧν ἂν καὶ συγγνοίη	τις	τοῖς ἀγωνιζομένοις, τούτων οὐδέν ἐστι,
[38, 20]	φιλίας καὶ ὁμονοίας, μαχόμεθα. (κἄν	τις	ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται, Τί δὲ
[28, 30]	καὶ πεπαιδευμένοις; ~καθόλου δ´ εἴ	τις	ὑμᾶς ἔροιτο, Ἄνδρες Νικομηδεῖς, τί
[38, 35]	γιγνομένων ὠφελοῦσιν· ἆρ´ οὖν ἐκεῖ	τις	ὑμῖν ἀληθῶς εἶναι δοκεῖ βασιλεὺς
[38, 40]	δημοσίᾳ; (λογίσασθε δὲ οὕτως. εἴ	τις	ὑμῖν, ἄνδρες Νικομηδεῖς, θεῶν αἵρεσιν
[38, 40]	πρὸς ὑμᾶς· οὔτε ἂν φαῦλός	τις	ὢν καὶ τοῦ δοῦναι δίκην
[38, 15]	τούτων διχόνοια; καὶ τέκνων δὲ	τίς	ὠφέλεια γονεῦσιν, ὅταν ὑπὸ ἀφροσύνης
[38, 5]	αὐτοῦ λέγοντος, ὅτι αὐτὸν καὶ	τμηθῆναι	δεῖ καὶ καυθῆναι, πείθεται δὲ
[38, 20]	δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν ἐστι	τὸ	ἆθλον τούτου τοῦ κακοῦ, τὰ
[28, 30]	ταῦτα τὸ πρωτεῖον ὑμῖν παραδώσει	τὸ	ἀληθινόν, οὐχ ἡ περὶ τῶν
[38, 20]	καὶ πρότερον γὰρ δήποτε ἀκούω	τὸ	αὐτὸ τοῦτο γενέσθαι στάσεως Ἑλληνικῆς
[38, 5]	ἐστι. καίτοι τί τοῦτο εἶπον;	τὸ	γὰρ ἐμὸν φάρμακον, ὃ προσφέρω
[38, 40]	πράττουσιν, ἡ ἡδονή, κρείττων λόγου.	τὸ	γὰρ τὰ μὲν ὀδυνῶντα ὑμᾶς
[38, 0]	πάρειμι, καὶ δὴ σφόδρα θαρρῶ.	τὸ	δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ
[38, 15]	τῶν μεγίστων αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον.	(τὸ	δὲ καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν
[28, 30]	καὶ φόβος, ἐὰν ἀδικεῖν θέλωσιν.	τὸ	δὲ νῦν ἔχον αἱ μὲν
[38, 40]	ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ, κἀκεῖθεν ἐνθάδε.	(τὸ	δὲ νῦν ἔχον ὥσπερ ὑφορμεῖτε
[38, 5]	ἐφ´ ἑαυτῆς καλὴν εἶναι πιστεύσητε,	τὸ	δὲ πρὸς τούτους ὁμονοεῖν τοὺς
[38, 35]	μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ,	τὸ	δὲ τῶν πρωτείων κοινὸν ᾖ,
[38, 25]	ἐναντίας πράξεις τέλους ἕνεκεν κακοῦ.	τὸ	δὲ χωρὶς αἰτίας σπουδάζειν ἢ
[38, 35]	εὐθέως γὰρ ὁ βουλόμενος ἀδικῆσαι	τὸ	ἔθνος εἰδὼς ἥκει τί δεῖ
[38, 40]	ὀνομάτων. (ἔτι τοίνυν κἀκεῖνο λογίσασθε	τὸ	ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενον. νῦν
[38, 35]	ἑταιρείᾳ προστίθεται καὶ τὸ μέρος	τὸ	ἐκείνων ἔχει βοηθοῦν ἢ τοὺς
[38, 40]	ἐφήδεσθαι τοῖς τῶν πλησίον καὶ	τὸ	ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι, τὰ
[38, 40]	ἐκ τούτων γιγνομένην στάσιν καὶ	τὸ	ἐπιβουλεύειν ἀλλήλοις ὑμᾶς καὶ τὸ
[38, 25]	τὸ ὄφελός ἐστιν; οὗ τί	τὸ	ἔργον; ἀφ´ οὗ πότερον πλουσιώτεροι
[38, 45]	Ἕλληνες πρὸς βαρβάρους μαχόμεθα, ἢ	τὸ	ἔτι τούτου τῷ γιγνομένῳ ὑφ´
[38, 35]	Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ καὶ καλεῖται	τὸ	ἔτι ὑβριστικώτερον Ἑλληνικὰ ἁμαρτήματα. καὶ
[38, 45]	τῷ μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ	τὸ	ἥμισυ γεγονέναι τῶν πάντων, ἀλλὰ
[38, 0]	ἐσπουδάσθην ὑφ´ ὑμῶν, οὐδὲ πρὸς	τὸ	θεραπεύειν τοὺς ὄχλους ἐπιτηδείως ἔχοντι
[38, 25]	γενησόμεθα ἢ μείζονες ἢ δυνατώτεροι;	τὸ	κενοδοξεῖν ἀνόητον μὲν εἶναι καὶ
[38, 0]	δύναμαι χρήσιμος εἶναι, ταῦτα ἐπίσταμαι·	τὸ	λοιπόν ἐστιν, δι´ ὃ πολίτης
[38, 35]	ἢ ἔγραψαν· εἶτά εἰσιν ἀκίνδυνοι	τὸ	λοιπὸν ὑμῖν ὡς ἐσχάτοις χρώμενοι.
[38, 15]	ὄντων τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς	τὸ	μάχεσθαι κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον
[38, 5]	συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ;	τὸ	μὲν ὄνομα οὐκ ἀηδές, ὦ
[38, 45]	ὅλως αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται.	τὸ	μὲν οὖν μέγιστον ὑμῖν καὶ
[38, 20]	κακοῖς ἔτι χάριν εἰδότων φειδόμενοι.	(τὸ	μὲν οὖν πρῶτον, ἄνδρες Νικομηδεῖς,
[28, 30]	(πειρᾶσθε τοίνυν πρωτεύειν τῶν πόλεων	τὸ	μὲν πρῶτον ἐκ τῆς ἐπιμελείας
[28, 30]	πλέον καὶ μεῖζον ἢ ἐκείνοις,	τὸ	μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ
[38, 35]	ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν δὲ	τὸ	μὲν τῆς μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα
[38, 35]	τῇ Νικαέων ἑταιρείᾳ προστίθεται καὶ	τὸ	μέρος τὸ ἐκείνων ἔχει βοηθοῦν
[38, 40]	τοῦ δὲ ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι	τὸ	μηδὲν ὄντες. ὀνομάζεσθαί τις θέλει
[38, 0]	τὸ δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι,	τὸ	μήτε φορτικὴν ὑμᾶς ἡγήσασθαι τὴν
[38, 45]	ἥμισυ γεγονέναι τῶν πάντων, ἀλλὰ	τὸ	ὅλον ἀμφοτέρων δοκεῖν, ἔτι δὲ
[38, 15]	θηρίοις χρώμενοι χαίρουσι τῇ πρὸς	τὸ	ὁμόφυλον γιγνομένῃ μάχῃ. καὶ οὐδὲ
[38, 25]	ἐρήσομαι καὶ τρίτον· οὗ τί	τὸ	ὄφελός ἐστιν; οὗ τί τὸ
[38, 25]	τὰς πόλεις τὰς συντελούσας εἰς	τὸ	παρ´ ἐκείνοις δικαστήριον ἐνταυθοῖ καλέσομεν;
[38, 40]	ὥστε αὐτοῦ τυχεῖν; ἀλλὰ τοῦτο	τὸ	παράδοξον δοκοῦν ἔξεστιν ἤδη γενέσθαι
[38, 5]	λέγοντος· εἴτε ἐφ´ ὑμῖν ἀπόκειται	τὸ	πεισθῆναι, τί τοῦτο δύσκολόν ἐστιν,
[38, 5]	οὐκ ἐᾷ γενέσθαι τὴν φιλίαν,	τὸ	πεπεῖσθαι δίχα λόγου μὴ δυνατὴν
[38, 45]	μὲν οὖν μέγιστον ὑμῖν καὶ	τὸ	πιστότατον τοῦ μενεῖν τὴν ὁμόνοιαν
[38, 15]	ἐπικηρύσσεται, πόλεμοι δὲ ὡς ἐπὶ	τὸ	πλεῖστον ἀκήρυκτοι γίγνονται. καὶ γυμνοὶ
[28, 30]	τοῖς καθ´ ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις	τὸ	πρὸς τὴν χρείαν ἐπεῖγον, πῶς
[38, 25]	ἐκείναις. (ἡμεῖς δὲ ἂν ἀπολάβωμεν	τὸ	πρωτεῖον ἀμαχεὶ παραδόντων αὐτὸ τῶν
[38, 25]	οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν που πρῶτοι,	τὸ	πρωτεῖον ἕξειν; (ποῖον, ἄνδρες Νικομηδεῖς,
[38, 35]	τοῦ πρωτείου μάχεσθε ὑμεῖς, κινδυνεύει	τὸ	πρωτεῖον παρ´ ἐκείνοις εἶναι τοῖς
[28, 30]	προθύμως ἐπαρκεῖτε καὶ ὁμοίως. ταῦτα	τὸ	πρωτεῖον ὑμῖν παραδώσει τὸ ἀληθινόν,
[38, 35]	ἔμπροσθεν, ἵνα μὴ φορτικὸν γένηται	τὸ	πρωτεῖον ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ πρωτεῖον
[38, 5]	δὲ διελεῖν τὸν λόγον καὶ	τὸ	πρῶτον ὑπὲρ αὐτῆς εἰπεῖν τῆς
[38, 0]	ὑμῖν {σπουδῆς} οὐδὲν ἄλλο ἢ	τὸ	συμβουλεύειν ἐμέ τι περὶ τῶν
[38, 45]	μενεῖν τὴν ὁμόνοιαν ἐνέχυρον ἔστω	τὸ	συμφέρειν αὐτήν. ἃ γὰρ καὶ
[38, 0]	εἰς τοῦτό μου χρῄζειν δοκεῖτε,	τὸ	ταῖς ὁρμαῖς ὑμῶν ἁπάσαις ὑπηρετεῖν
[38, 20]	ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ παρηγορίαν εἶχε	τὸ	τάχος τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν
[28, 30]	αὐτὸ δὲ ὅμως φορτικόν ἐστι	τὸ	τὴν τῆς αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν.
[38, 5]	φιλίαν· εἶτα (ἔσται γὰρ ἀκόλουθον	{τὸ}	τῆς ὁμονοίας ἀποδειχθείσης ὠφελίμου τοῖς
[38, 50]	δὲ εὔθυμός εἰμι καὶ διὰ	τὸ	τῆς συνηθείας ὑμᾶς δυσαπαλλάκτως ἔχειν.
[38, 40]	τὸ ἐπιβουλεύειν ἀλλήλοις ὑμᾶς καὶ	τὸ	τοῖς κακοῖς ἐφήδεσθαι τοῖς τῶν
[38, 10]	διότι μία αὕτη ἐστὶ σωτηρία,	τὸ	τοὺς ναύτας ὁμονοεῖν καὶ τῷ
[38, 20]	οὐδὲ ὁμολογῆσαι {ὡς} καλῶς ἔχει·	τοιαῦτά	ἐστιν, οὕτω σμικρά, οὕτως τὰ
[38, 35]	ὡς ἐσχάτοις χρώμενοι. (τὰ γὰρ	τοιαῦτα,	ἐφ´ οἷς μέγα φρονεῖτε, παρὰ
[38, 10]	ἐν ποίῳ δὴ μέρει τὰ	τοιαῦτα	κατατάττεται, πόλεμοι καὶ στάσεις καὶ
[28, 30]	ὅσα δὲ ταῖς ἀληθείαις ἐστὶ	τοιαῦτα,	οὕτω καὶ ἐξ ἀνάγκης ὀνομάζεται.
[38, 0]	τις οὐδὲ κοινὸς ἐν ταῖς	τοιαύταις	συνουσίαις, ὥστε ἀπό γε τούτου
[38, 40]	πράγματα καὶ τῶν ὀνομάτων. (ἔτι	τοίνυν	κἀκεῖνο λογίσασθε τὸ ἐκ τῆς
[38, 10]	πεισθῆναι τὰ συμφέροντα βουλομένους. ~ὁμόνοιαν	τοίνυν	πάντες μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ
[28, 30]	καὶ ἐξ ἀνάγκης ὀνομάζεται. (πειρᾶσθε	τοίνυν	πρωτεύειν τῶν πόλεων τὸ μὲν
[38, 0]	δὲ εἰ μὲν οὐκ ἔστι	τοιοῦτον,	ὑμεῖς τε τῆς περὶ ἐμὲ
[38, 25]	ἐπιστημόνως δυνάμενος. τοὺς μὲν οὖν	τοιούτους	οὐδὲν κωλύσει καὶ μαινομένους δοκεῖν,
[38, 40]	τῶν πλησίον καὶ τὸ ἐπὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι, τὰ δὲ ἐναντία
[38, 20]	ὧν ἂν καὶ συγγνοίη τις	τοῖς	ἀγωνιζομένοις, τούτων οὐδέν ἐστι, τὰ
[38, 40]	ἀλλήλαις αἱ πόλεις καὶ ἔστι	τοῖς	ἀδικήσασι τὴν ἑτέραν πρὸς τὴν
[38, 10]	νῦν βουλομένοις αὐτὴν ἐγκωμιάζειν {καὶ	τοῖς	ἀεὶ τοῦτο ποιεῖν} ἄφθονος ἡ
[28, 30]	ἕκαστα· καὶ ἀντιλέγετε μὲν οὐδέποτε	τοῖς	αἰτήσασιν ὑμεῖς, αὐτὸ δὲ ὅμως
[38, 20]	ἢ σεισμός, αὐτοὶ προαιρούμεθα καὶ	τοῖς	αἰτίοις τούτων ἀνθρώποις οὐκ ἐγκαλοῦμεν
[38, 10]	οὐκ ἂν ἦν οὐδὲ ἐν	τοῖς	ἀνθρωπίνοις ἡ στάσις, ὥσπερ οὐδὲ
[38, 20]	θεοῖς ἐγκαλοῦμεν, ὡς κακῶν παρέχουσιν	τοῖς	ἀνθρώποις αἰτίας, καὶ οὔ φαμεν
[38, 5]	{τὸ} τῆς ὁμονοίας ἀποδειχθείσης ὠφελίμου	τοῖς	ἀνθρώποις ἅπασιν) ἀποδεῖξαι ταύτην τὴν
[38, 15]	ὅσα δὲ δὴ ἥδιστά τε	τοῖς	ἀνθρώποις καὶ εὐδαιμονίας σύμβολα, ταῦτα
[38, 15]	δὲ καί τινες ἡμῶν καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις ὡς θηρίοις χρώμενοι χαίρουσι
[38, 25]	ἢ πονεῖν, τοῦτ´ ἔστιν ὃ	τοῖς	ἀνοήτοις προσήκει μόνοις. (εἰ μὲν
[38, 35]	ἡ στάσις ἡ ὑμετέρα δίδωσι	τοῖς	ἄρχουσιν ὑμῶν; εὐθέως γὰρ ὁ
[38, 40]	πόλεις, κοινωνίαν ἀγαθῶν, ὁμοφροσύνην, ἐπὶ	τοῖς	αὐτοῖς ἀμφοτέρων χαράν, οὐχὶ ταῦτα
[38, 20]	τηλικαύτας· μὴ πάσχωμεν ὅμοιόν τι	τοῖς	ἄφροσι τῶν παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι
[38, 25]	προσήκειν ὅσα μηδὲ τῶν ἰδιωτῶν	τοῖς	γενναίοις καὶ πεπαιδευμένοις; ~καθόλου δ´
[38, 10]	καὶ μάχαι, καὶ ταῦτα ἐν	τοῖς	δήμοις ἀναστρέφεται καὶ τοῖς ἔθνεσιν,
[28, 30]	καὶ τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε	τοῖς	δήμοις τοῖς καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[38, 5]	ἐν ταῖς πόλεσιν οὔτε ἐν	τοῖς	ἔθνεσιν. (ὑπὲρ γὰρ ὁμονοίας ἐρῶν
[38, 10]	ἐν τοῖς δήμοις ἀναστρέφεται καὶ	τοῖς	ἔθνεσιν, ὥσπερ ἐν τοῖς σώμασιν
[28, 30]	εἰς τοὺς ἄλλους ἀδικήμασιν ἢ	τοῖς	εἰς αὑτούς· κἄν τινες καταφύγωσιν
[28, 30]	γένους καὶ οὐδὲν ἧττον δυσχεραίνετε	τοῖς	εἰς τοὺς ἄλλους ἀδικήμασιν ἢ
[38, 20]	ὑπολείπεσθαι καὶ τοῖς παισὶ καὶ	τοῖς	ἐκγόνοις καὶ μηδέποτε σχεῖν ἐλπίδα
[38, 5]	πᾶσι καὶ τοῖς ὑμετέροις καὶ	τοῖς	ἐκείνων, εἰ ταῦτα εὐνοίᾳ τῇ
[28, 30]	ὁμοῦ γενόμενοι πασῶν ἄρξετε, καὶ	τοῖς	ἡγεμόσι γενήσεται πλείων διατροπὴ πρὸς
[28, 30]	πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε δὲ καὶ	τοῖς	ἡγεμόσιν αἰδῶ παρέχειν, ἀεὶ τοῦτο
[38, 10]	ἡ στάσις, ὥσπερ οὐδὲ ἐν	τοῖς	θείοις ἔνεστιν. ᾧ δὲ μόνῳ
[38, 20]	ἐγκαλοῦμεν οὐδέν, ὥσπερ ὑπὲρ ἐκείνων	τοῖς	θεοῖς, ἀλλὰ τούτους εἶναι καὶ
[38, 20]	οὖν λοιμὸς ἢ σεισμὸς γένηται,	τοῖς	θεοῖς ἐγκαλοῦμεν, ὡς κακῶν παρέχουσιν
[38, 5]	ὁρῶ πολλοῖς ἐνοχλοῦν. (εὔχομαι δὲ	τοῖς	θεοῖς πᾶσι καὶ τοῖς ὑμετέροις
[38, 35]	τὸ πρωτεῖον παρ´ ἐκείνοις εἶναι	τοῖς	θεραπευομένοις ὑφ´ ὑμῶν. οὐδὲ γὰρ
[28, 30]	ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις	τοῖς	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις τὸ
[38, 20]	ἂν εἶεν ἀνόητοι τῶν ἐπὶ	τοῖς	κακοῖς ἔτι χάριν εἰδότων φειδόμενοι.
[38, 40]	ἐπιβουλεύειν ἀλλήλοις ὑμᾶς καὶ τὸ	τοῖς	κακοῖς ἐφήδεσθαι τοῖς τῶν πλησίον
[38, 10]	ἀποκρίναιτο {οὐδεὶς} ὅτι ταῦτα ἐν	τοῖς	κακοῖς τάττεται καὶ οὕτως ὡς
[38, 15]	ὑπὲρ τῶν πατέρων ὡς ἐπὶ	τοῖς	μεγίστοις κακοῖς. ~ἐπειδὰν μὲν οὖν
[38, 10]	σώφρονας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο	τοῖς	μεγίστοις τῶν κακῶν ὑπῆρχε βοήθημα,
[38, 10]	δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν κακῶν	τοῖς	ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ περὶ δὲ
[38, 20]	πόλεμον οὐ σύντομον, οἷος ἂν	τοῖς	ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ παρηγορίαν εἶχε
[38, 35]	μέγα φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι μὲν	τοῖς	ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα δὲ
[38, 35]	ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ χρῶνται καθάπερ	τοῖς	παιδίοις ὑμῖν, οἷς πολλάκις ἀντὶ
[38, 20]	ἄπαυστον, ὥστε αὐτὸν ὑπολείπεσθαι καὶ	τοῖς	παισὶ καὶ τοῖς ἐκγόνοις καὶ
[38, 20]	αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι	τοῖς	πατράσιν ἢ ταῖς μητράσιν οὐ
[38, 15]	ἐν τοῖς πολέμοις, ὥσπερ ἐν	τοῖς	πένθεσι, καὶ συγκλειόμεθα ἔσω πυλῶν
[38, 0]	ὥστε ἀπό γε τούτου παρέχειν	τοῖς	πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ
[38, 15]	τὰ δὲ ἐναντία πάντα ἐν	τοῖς	πολέμοις, ὥσπερ ἐν τοῖς πένθεσι,
[38, 35]	ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα δὲ παρὰ	τοῖς	Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ καὶ καλεῖται
[38, 10]	καὶ τοῖς ἔθνεσιν, ὥσπερ ἐν	τοῖς	σώμασιν αἱ νόσοι. (καὶ γὰρ
[38, 10]	ἡ ὁμόνοια καὶ σωτήριόν ἐστιν·	τοῖς	τε νῦν βουλομένοις αὐτὴν ἐγκωμιάζειν
[38, 40]	καὶ τὸ τοῖς κακοῖς ἐφήδεσθαι	τοῖς	τῶν πλησίον καὶ τὸ ἐπὶ
[38, 5]	δὲ τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ	τοῖς	ὑμετέροις καὶ τοῖς ἐκείνων, εἰ
[38, 50]	οὐκ ἂν ἄλλως ἐπελθεῖν μοι	τολμῆσαι	περὶ τηλικούτου πράγματος ἐν ὑμῖν
[38, 35]	τοῦτο ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ μὲν γὰρ	τολμήσαιμι	ἂν εἰπεῖν ὅτι κἂν πάντων
[38, 10]	τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ πολλοὶ	τολμήσαντες	ἤδη τῶν σοφιστῶν παραδόξους εἰπεῖν
[38, 25]	εἰκῇ σπουδάζειν, ἀλλ´ ἀεὶ γίγνεσθαι	τὸν	ἀγῶνα ἀντί τινος. (ὁ μὲν
[38, 45]	αὐτοῖς θέλοντες; ὄφελον ἐξῆν καὶ	τὸν	Ἐφεσίων δῆμον ποιήσασθαι ἀδελφὸν ὑμῶν.
[38, 15]	ἄλλος ἀλλαχῇ, πᾶσα ἀνάγκη κινδυνεύειν	τὸν	ἡνίοχον. ὁ δὲ γάμος ὁ
[38, 5]	οὐδὲ γὰρ ὁ νοσῶν πρὸς	τὸν	ἰατρὸν ὀργίζεται διατάττοντα τὴν θεραπείαν,
[38, 45]	ἀδελφῶν θαυμάζομεν τοὺς εἰς ἅπαν	τὸν	κοινὸν οἰκοῦντας οἶκον καὶ μὴ
[38, 5]	εὖ φρονῶν. (βούλομαι δὲ διελεῖν	τὸν	λόγον καὶ τὸ πρῶτον ὑπὲρ
[38, 15]	ἐν τῷ μέσῳ πολλοὶ κατέθεντο	τὸν	πόλεμον ὡς οὐκ ἂν ὄντα
[28, 30]	καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔχετε διὰ	τὸν	πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα καὶ πάσχετε
[38, 20]	ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ δίκῃ·	τοσοῦτον	μῖσός ἐστι πρὸς τὰ αὐτόματα
[38, 50]	ἔχειν. εἰ γὰρ ἡ στάσις	τοσούτῳ	χρόνῳ διὰ τὴν συνήθειαν μόνον
[38, 0]	μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ	τοσούτων	πεπολιτευμένων παρ´ ἡμῖν ἀνδρῶν ἐπιχωρίων,
[38, 15]	ἀπελπίζομεν ἑαυτούς· καὶ αἱ γυναῖκες	τότε	ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν κλαίουσι καὶ
[38, 0]	μάτην ὑπακούσας ὑμῖν ἐπ´ ἐλπίδι	τοῦ	γενήσεσθαι τῇ πόλει χρήσιμος, οὐ
[38, 40]	καὶ κελεύουσι πολλά, ὡς ἐκεῖνοι·	τοῦ	δὲ ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι τὸ
[38, 0]	πρότερον, οὐδὲ ἐν ἐκείνοις ἀποπειρῶμαι	τοῦ	δήμου τῆς εὐπειθείας, ἀλλ´ εὐθὺς
[38, 25]	τῶν νησιωτῶν ἐπολέμουν, καὶ περὶ	τοῦ	δικάζειν οἴκοι τὰς ἁπάντων δίκας
[38, 40]	ἂν φαῦλός τις ὢν καὶ	τοῦ	δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται
[38, 20]	οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον τούτου	τοῦ	κακοῦ, τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι
[38, 0]	ἀλλ´ εὐθὺς ἀξιῶ κινδυνεύειν περὶ	τοῦ	μεγίστου συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ
[38, 45]	μέγιστον ὑμῖν καὶ τὸ πιστότατον	τοῦ	μενεῖν τὴν ὁμόνοιαν ἐνέχυρον ἔστω
[38, 35]	ὑβρίζειν αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς, ἀντὶ	τοῦ	μὴ παροινεῖν, προτείνουσιν ὀνόματα καὶ
[38, 35]	ὑμῖν οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης, ἀντὶ	τοῦ	μὴ συλᾶσθαι τὰς πόλεις μηδὲ
[38, 35]	τοὺς ἀνθρώπους τῶν ἰδίων, ἀντὶ	τοῦ	μὴ ὑβρίζειν αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς,
[38, 45]	καὶ οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ χάριν	τοῦ	μηδὲ ὅλως αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο
[38, 10]	καὶ τοῦτο ἀπόλλυσιν αὐτοὺς ἐπισταμένους	τοῦ	ὀλέθρου τὴν αἰτίαν. ~καὶ τῶν
[38, 40]	Βιθυνίας ἀπαλλάττεσθαι. μέγα φρονεῖτε τῇ	τοῦ	πλήθους ὑπερβολῇ· πλείους ἔσεσθε. γῆν
[38, 5]	δοῦναι μὲν ἐμοὶ τοὺς ἀξίους	τοῦ	πράγματος εἰπεῖν λόγους, παρασχεῖν δὲ
[38, 0]	ἡγήσασθαι τὴν ἀκρόασιν τὴν περὶ	τοῦ	πράγματος μήτε περιττὴν μήτε ἄκαιρον.
[38, 35]	αὐτῶν. ~ὥστε ἐν ᾧ περὶ	τοῦ	πρωτείου μάχεσθε ὑμεῖς, κινδυνεύει τὸ
[38, 40]	οὐδεὶς οὔτε ἂν ἄξιος ὢν	τοῦ	πρωτεύειν ἐν πόλει διὰ τοῦτο
[38, 50]	εἰκός ἐστιν μᾶλλον πάντων ἐπιμελήσεσθαι	τοῦ	συμμεῖναι τὴν ὁμόνοιαν. οἶμαι γὰρ
[38, 5]	γὰρ πεισθήσεσθε, ἄξιόν ἐστιν ἀκοῦσαι	τοῦ	τὰ λυσιτελῆ λέγοντος· εἴτε ἐφ´
[38, 15]	ὂν ἢ ἥδιον καὶ δικαιότερον	τοῦ	τὴν εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´ οἱ
[28, 30]	διοικεῖσθαι μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε	τοῦ	τῶν Βιθυνῶν γένους καὶ οὐδὲν
[38, 45]	καὶ τοῦτο δεδοικότες, ὧν ἀποδέχομαι	τοῦ	φόβου τὴν αἰτίαν, εἴ γε
[38, 25]	ἐκείνῳ προβαλλόμενοι λέγουσιν; Ἀθηναῖοι περὶ	τοῦ	φόρους λαμβάνειν παρὰ τῶν νησιωτῶν
[38, 50]	ποιεῖν, λοιπόν ἐστιν εὔξασθαι περὶ	τοῦ	φυλάττειν αὐτοὺς εἰς ἀεὶ τὰ
[38, 45]	φοβούμενοι μὴ λυθῇ καὶ οὐ	τοὐναντίον	αὐτοῦ χάριν τοῦ μηδὲ ὅλως
[38, 10]	καὶ δι´ οὗ πάντα ἀπόλλυται,	τοὐναντίον.	εἰ μὲν οὖν μὴ θνητὸν
[38, 25]	ἄριστα ἐπιστάμενος αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ,	τοὐναντίον	οὗτος ἢ δοκεῖ γέλωτα ὀφλήσει,
[38, 20]	οὐκ ἔχθρας παρεχόντων αἰτίαν, ἀλλὰ	τοὐναντίον	φιλίας καὶ ὁμονοίας, μαχόμεθα. (κἄν
[38, 10]	ὥστε ἐξαπατᾶν δύνασθαι καὶ τέρπειν	τοὺς	ἀδικουμένους. (καὶ ἐπί γε ᾧ
[38, 50]	καὶ πρὸ ἁπάντων τοὺς ἄνδρας	τοὺς	ἀδόξους, ἄν ποτε διαβάλλωσιν ὑμᾶς
[38, 20]	καὶ πολεμῆσαι περὶ τῶν πρωτείων	τοὺς	Ἀθηναίους καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ
[38, 40]	ἄνδρας ἔχετε· ἂν δὲ καταλλαγῆτε,	τοὺς	ἀλλήλων ἕξετε· καὶ τὰς φιλοτιμίας
[28, 30]	οὐδὲν ἧττον δυσχεραίνετε τοῖς εἰς	τοὺς	ἄλλους ἀδικήμασιν ἢ τοῖς εἰς
[38, 35]	θεᾶσθε καὶ τοὺς τραγῳδοὺς καὶ	τοὺς	ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι μὲν ἡδονῆς
[38, 50]	τινα δεήσει καὶ πρὸ ἁπάντων	τοὺς	ἄνδρας τοὺς ἀδόξους, ἄν ποτε
[38, 5]	τὸ δὲ πρὸς τούτους ὁμονοεῖν	τοὺς	ἀνθρώπους, οἷς ὁμονοεῖν φημι δεῖν
[38, 10]	ὅτι {πάντα τὰ κακὰ} λυπεῖ	τοὺς	ἀνθρώπους ὁποῖά ἐστιν ἐπισταμένους. εἰ
[38, 35]	συλᾶσθαι τὰς πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι	τοὺς	ἀνθρώπους τῶν ἰδίων, ἀντὶ τοῦ
[38, 25]	ἐγὼ γὰρ ὑπὲρ ἁπάντων νομίζω	τοὺς	ἀνθρώπους τῶν πραττομένων οὐχὶ μάτην
[38, 5]	τῇ πόλει, δοῦναι μὲν ἐμοὶ	τοὺς	ἀξίους τοῦ πράγματος εἰπεῖν λόγους,
[38, 20]	καὶ φιλίας ἰδιωτικάς. θεούς τε	τοὺς	αὐτοὺς νομίζετε καὶ τὰς ἑορτὰς
[38, 35]	τέρψεως εἰς τὰς σκηνὰς παριέναι,	τοὺς	δὲ αἰσθανομένους τῶν γιγνομένων ὠφελοῦσιν·
[38, 40]	ὁμονοίας γενησόμενον. νῦν μὲν ἕκαστοι	τοὺς	ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε· ἂν δὲ
[38, 45]	~ἢ τῶν μὲν ἀδελφῶν θαυμάζομεν	τοὺς	εἰς ἅπαν τὸν κοινὸν οἰκοῦντας
[38, 35]	φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ	τοὺς	ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ πάντας.
[38, 50]	δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ	τοὺς	θεοὺς δὲ εἰκός ἐστιν μᾶλλον
[38, 45]	ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσι καὶ διὰ	τοὺς	θεούς, ὧν καὶ παρ´ ἐκείνοις
[38, 20]	τῶν πρωτείων τοὺς Ἀθηναίους καὶ	τοὺς	Λακεδαιμονίους. ~καὶ διότι μὲν οὐδὲ
[28, 30]	φύσει μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς	τοὺς	μείζονας ὑπόπτως διακειμένων, ὡς ἐξ
[38, 15]	ἀντὶ τῶν ἡδίστων ἀγαθῶν προαιρούμεθα.	τοὺς	μὲν οὖν πολέμους ἤδη τινὲς
[38, 25]	ἅψασθαι τῆς λύρας ἐπιστημόνως δυνάμενος.	τοὺς	μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει
[38, 35]	πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ	τοὺς	μόνους οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι.
[38, 10]	μία αὕτη ἐστὶ σωτηρία, τὸ	τοὺς	ναύτας ὁμονοεῖν καὶ τῷ κυβερνήτῃ
[38, 35]	τὸ ἐκείνων ἔχει βοηθοῦν ἢ	τοὺς	Νικομηδεῖς ἑλόμενος ὑφ´ ὑμῶν σῴζεται.
[38, 25]	διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ τελευτῶντες ἐλεοῦμεν	τοὺς	οὐκ ἐπισταμένους τίνι διαφέρει δόξα
[38, 0]	ὑμῶν, οὐδὲ πρὸς τὸ θεραπεύειν	τοὺς	ὄχλους ἐπιτηδείως ἔχοντι ἐμαυτῷ σύνοιδα·
[28, 30]	ἐξ ἀνάγκης ἅπαντας θεραπεύουσι καὶ	τοὺς	πλεῖστον ὅσον ἀποδέοντας αὐτῶν. ~ὥστε
[38, 45]	δὲ αὐτὴν γενέσθαι καὶ διὰ	τοὺς	προγόνους κοινοὺς ὄντας ἀμφοτέραις ταῖς
[38, 35]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε καὶ	τοὺς	τραγῳδοὺς καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι
[38, 15]	οὐδένα, ὡς τῶν θεῶν ἅπαντας	τοὺς	ὑπὲρ φιλίας ἀγγέλους. καὶ ὅταν
[38, 25]	αὐτὸ τῶν Νικαέων, πότερα ληψόμεθα	τοὺς	φόρους, οὓς νῦν ἐκεῖνοι λαμβάνουσιν;
[38, 0]	σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ δύσκολον	τοῦτ´	ἔστι, τὸ μήτε φορτικὴν ὑμᾶς
[38, 25]	χωρὶς αἰτίας σπουδάζειν ἢ πονεῖν,	τοῦτ´	ἔστιν ὃ τοῖς ἀνοήτοις προσήκει
[38, 35]	ὑμᾶς ἐκείνων. καὶ οὐχὶ παρὰ	τοῦτο	ἀξιώσω τυραννικῶς ὑμᾶς αὐτοῖς προσφέρεσθαι,
[38, 10]	ὑπὸ ἀφροσύνης {οἱ ναῦται} καὶ	τοῦτο	ἀπόλλυσιν αὐτοὺς ἐπισταμένους τοῦ ὀλέθρου
[38, 25]	καλεῖσθαι βασιλεὺς ἰδιώτης ὤν, καὶ	τοῦτο	ἄριστα ἐπιστάμενος αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ,
[38, 5]	τὴν συμβουλίαν; ~αἴτημα θέλω ποιήσασθαι	τοῦτο	αὐτὸ παρ´ ὑμῶν, ἄνδρες Νικομηδεῖς,
[38, 45]	παρ´ ὑμῖν ὁμοιαί εἰσι τιμαί.	τοῦτο	γάρ ἐστιν, ἐφ´ ᾧ καὶ
[38, 5]	δεῖν ὑμᾶς, ἀδύνατον εἶναι νομίσητε.	τοῦτο	γάρ ἐστιν, ὃ μέχρι νῦν
[38, 20]	γὰρ δήποτε ἀκούω τὸ αὐτὸ	τοῦτο	γενέσθαι στάσεως Ἑλληνικῆς αἴτιον, καὶ
[28, 30]	μελλόντων, ὅταν δὲ καὶ ἔργῳ	τοῦτο	γίγνηται, δικαιότερον τῆς ἀπεχθείας παροξυνομένης.
[38, 0]	ἑτέρων καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.	(τοῦτο	δὲ εἰ μὲν οὐκ ἔστι
[38, 5]	περὶ τῆς πρὸς τίνας ὁμονοίας,	τοῦτο	δέδοικα, μὴ τὴν μὲν ὁμόνοιαν
[38, 45]	γάρ τινές εἰσιν οἱ καὶ	τοῦτο	δεδοικότες, ὧν ἀποδέχομαι τοῦ φόβου
[38, 35]	οὐδὲ γὰρ ἔνεστιν οὐκ ἔχειν	τοῦτο	δοκεῖν τινας, ὃ παρ´ αὐτῶν
[38, 5]	ὑμῖν ἀπόκειται τὸ πεισθῆναι, τί	τοῦτο	δύσκολόν ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ λόγου
[38, 5]	ὁ κίνδυνός ἐστι. καίτοι τί	τοῦτο	εἶπον; τὸ γὰρ ἐμὸν φάρμακον,
[38, 35]	πρωτείων κοινὸν ᾖ, τί κατὰ	τοῦτο	ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ μὲν γὰρ τολμήσαιμι
[38, 35]	Ἑλληνικά, εἰ μὴ κατ´ αὐτὸ	τοῦτο	Ἑλληνικὰ φήσει τις αὐτὰ εἶναι,
[38, 10]	οὗ σῴζεται πάντα τὰ μέγιστα,	τοῦτό	ἐστι, καὶ δι´ οὗ πάντα
[38, 20]	ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ τί	τοῦτό	ἐστιν; ἃ μέν γε καὶ
[38, 10]	καὶ τῆς ἀφθάρτου διαμονῆς ἐκείνων,	τοῦτό	ἐστιν, ὅτι μὴ πάντες ὁμονοίας
[38, 5]	μάτην εἰπεῖν. καὶ τί δὴ	τοῦτό	ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω μὲν
[38, 40]	τοῦ πρωτεύειν ἐν πόλει διὰ	τοῦτο	εὐδοκιμήσῃ, διαβεβλήσεται παρ´ ὑμῖν τῷ
[38, 50]	πειθομένους παράσχωσιν ὑμᾶς· ἐπεὶ δὲ	τοῦτο	ἤδη ἐοίκατε ποιεῖν, λοιπόν ἐστιν
[38, 15]	θεῶν εἶναι λέγονται, καὶ διὰ	τοῦτο	καὶ παρ´ ἡμῖν εἰρήνη μὲν
[38, 15]	τὰ μὲν οὖν θηρία διὰ	τοῦτο	μάλιστα οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν, ὅτι
[28, 30]	τῆς ἐπιμελείας τῆς περὶ αὐτάς·	τοῦτο	μὲν γάρ, καθὸ μητρόπολίς ἐστε,
[38, 20]	ἀλλ´ οἵ γε χαίροντες αὐτῇ	τοῦτο	μόνον λαλοῦσιν· Ὑπὲρ πρωτείων ἀγωνιζόμεθα.
[38, 0]	ἐμαυτῷ σύνοιδα· οὔκουν οὐδὲ εἰς	τοῦτό	μου χρῄζειν δοκεῖτε, τὸ ταῖς
[38, 5]	μεῖναι γενομένη δύναιτο· καὶ γὰρ	τοῦτο	ὁρῶ πολλοῖς ἐνοχλοῦν. (εὔχομαι δὲ
[38, 10]	αὐτὴν ἐγκωμιάζειν {καὶ τοῖς ἀεὶ	τοῦτο	ποιεῖν} ἄφθονος ἡ τῶν λόγων
[38, 45]	τοῦ μηδὲ ὅλως αὐτὴν γενέσθαι	τοῦτο	προβάλλονται. τὸ μὲν οὖν μέγιστον
[38, 35]	πράγματος. ἢ τί δοκεῖτε παρὰ	τοῦτο;	τὴν θάλατταν ἀναχωρήσειν ἀφ´ ὑμῶν
[38, 40]	εὐχάς, ὥστε αὐτοῦ τυχεῖν; ἀλλὰ	τοῦτο	τὸ παράδοξον δοκοῦν ἔξεστιν ἤδη
[38, 10]	διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ μὴ	τοῦτο	τοῖς μεγίστοις τῶν κακῶν ὑπῆρχε
[38, 45]	μᾶλλον θαυμάζεται} μείζων {καὶ} κατὰ	τοῦτο,	τῷ μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ
[28, 30]	τοῖς ἡγεμόσιν αἰδῶ παρέχειν, ἀεὶ	τοῦτο	φανερὸν καθιστάντες ὅτι μὴ ἀπόχρη
[38, 25]	ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ. τί δέ;	τοῦτο	ὡς ὅμοιον ἐκείνῳ προβαλλόμενοι λέγουσιν;
[38, 10]	καλεῖται κακά. (τὰ δ´ ἐναντία	τούτοις,	εἰρήνη καὶ ὁμόνοια καὶ ὑγεία,
[38, 10]	στάσεις καὶ νόσοι καὶ τὰ	τούτοις	ὁμότροπα, οὐδὲν ἂν μελλήσας ἀποκρίναιτο
[38, 15]	καὶ ἥδιστα· τὰ δὲ ἐναντία	τούτοις	οὐ κακὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[38, 10]	σοφιστῶν παραδόξους εἰπεῖν λόγους μόνον	τοῦτον	οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡς οὐ
[38, 0]	τοιαύταις συνουσίαις, ὥστε ἀπό γε	τούτου	παρέχειν τοῖς πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ
[38, 20]	μὲν οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον	τούτου	τοῦ κακοῦ, τὰ δὲ δοκοῦντα
[38, 45]	βαρβάρους μαχόμεθα, ἢ τὸ ἔτι	τούτου	τῷ γιγνομένῳ ὑφ´ ὑμῶν ὁμοιότερον,
[38, 20]	ὑπὲρ ἐκείνων τοῖς θεοῖς, ἀλλὰ	τούτους	εἶναι καὶ φιλοδήμους δοκοῦμεν καὶ
[38, 5]	εἶναι πιστεύσητε, τὸ δὲ πρὸς	τούτους	ὁμονοεῖν τοὺς ἀνθρώπους, οἷς ὁμονοεῖν
[38, 20]	μόνον λαλοῦσιν· Ὑπὲρ πρωτείων ἀγωνιζόμεθα.	τούτους	οὖν αὐτοὺς ἐρήσομαι πάλιν ἐγώ·
[38, 20]	αὐτοὶ προαιρούμεθα καὶ τοῖς αἰτίοις	τούτων	ἀνθρώποις οὐκ ἐγκαλοῦμεν οὐδέν, ὥσπερ
[28, 30]	ἀνάγκην ἔχειν. εἰ δὲ καὶ	τούτων	ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις
[38, 40]	καὶ φιλονικίαν καὶ τὴν ἐκ	τούτων	γιγνομένην στάσιν καὶ τὸ ἐπιβουλεύειν
[38, 20]	οὐκ ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν μάχη.	τούτων	δὲ ἁπάντων οὐκ ἔχθρας παρεχόντων
[38, 15]	τί ἄλλο ἐστὶν ἢ ἡ	τούτων	διχόνοια; καὶ τέκνων δὲ τίς
[38, 40]	ἄχθεσθαι, τὰ δὲ ἐναντία ἀντὶ	τούτων	εἰσελθεῖν εἰς τὰς πόλεις, κοινωνίαν
[38, 5]	ταύτην τὴν ὁμόνοιαν τῶν πόλεων	τούτων	καὶ ἀναγκαιοτάτην οὖσαν ὑμῖν καὶ
[38, 25]	τῶν ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ μάλιστα	τούτων	καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ
[38, 20]	καὶ συγγνοίη τις τοῖς ἀγωνιζομένοις,	τούτων	οὐδέν ἐστι, τὰ δὲ ὄντα
[38, 0]	ἀμήχανόν ἐστιν αὐτῷ σῴζεσθαι, περὶ	τούτων	οὐκ ἐθελήσας πεισθῆναι δῆλός (ἐστιν
[38, 40]	τὰς φιλοτιμίας (δεῖ γὰρ καὶ	τούτων	πόλει) διπλασίας τίθεσθε καὶ τὰς
[38, 35]	ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε καὶ τοὺς	τραγῳδοὺς	καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι
[38, 25]	γὰρ δεύτερον ὑμᾶς ἐρήσομαι καὶ	τρίτον·	οὗ τί τὸ ὄφελός ἐστιν;
[38, 20]	τὰ οἰκεῖα· καὶ ταῦτα δὲ	τυγχάνει	διωρισμένα, καὶ μήν γε καὶ
[38, 35]	ἢ γὰρ οὐκ ἐπαισθάνεσθε τῆς	τυραννίδος,	ἣν ἡ στάσις ἡ ὑμετέρα
[38, 35]	καὶ οὐχὶ παρὰ τοῦτο ἀξιώσω	τυραννικῶς	ὑμᾶς αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως δὲ
[38, 35]	ἀληθῶς εἶναι δοκεῖ βασιλεὺς ἢ	τύραννος	ἢ θεός; ~καίτοι ταῦτα πάντα
[38, 40]	ἂν πάσας εὐχάς, ὥστε αὐτοῦ	τυχεῖν;	ἀλλὰ τοῦτο τὸ παράδοξον δοκοῦν
[38, 20]	ἐστιν, οὕτω σμικρά, οὕτως τὰ	τυχόντα,	ἐφ´ οἷς οἱ μὲν ἀνόητοι
[38, 45]	μαχόμεθα, ἢ τὸ ἔτι τούτου	τῷ	γιγνομένῳ ὑφ´ ὑμῶν ὁμοιότερον, ὥσπερ
[38, 10]	τὸ τοὺς ναύτας ὁμονοεῖν καὶ	τῷ	κυβερνήτῃ πείθεσθαι, γενομένης δὲ στάσεως
[38, 15]	δεσποτικὴ στάσις καὶ ἡ κακοδουλία.	τῷ	μὲν γὰρ ἅρματι ποία καταλείπεται
[38, 20]	ἕν. ἀλλὰ ἆθλόν ἐστιν ἐν	τῷ	μέσῳ κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε.
[38, 15]	ὅμως τῶν ἄθλων κειμένων ἐν	τῷ	μέσῳ πολλοὶ κατέθεντο τὸν πόλεμον
[38, 45]	θαυμάζεται} μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο,	τῷ	μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ τὸ
[38, 35]	πρὸς τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει	τῷ	μηδενί· καὶ ὑμῖν οὕτως ἀντὶ
[38, 45]	καὶ ὡς δικαίους καὶ ὡς	τῷ	ὄντι ἀδελφούς· ἐν δὲ ταῖς
[28, 30]	ἐξαίρετόν ἐστιν ἔργον ὑμέτερον· εἶτα	τῷ	παρέχειν αὑτοὺς δικαίους ἅπασι καὶ
[38, 40]	τοῦτο εὐδοκιμήσῃ, διαβεβλήσεται παρ´ ὑμῖν	τῷ	πρὸς ἐκείνους λέγειν ἢ παρ´
[38, 40]	ἐκείνους λέγειν ἢ παρ´ ἐκείνοις	τῷ	πρὸς ὑμᾶς· οὔτε ἂν φαῦλός
[38, 10]	τῆς μάχης τῶν κακῶν καὶ	τῶν	ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες, μᾶλλον
[38, 15]	θάλατταν περιποιούμενοι· καὶ τηλικούτων ὅμως	τῶν	ἄθλων κειμένων ἐν τῷ μέσῳ
[38, 25]	ψευδεῖ δίχα πράγματος. καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων δὲ ὁμοίως ἁπάντων, κἂν
[38, 15]	καὶ αἱ γυναῖκες τότε ὑπὲρ	τῶν	ἀνδρῶν κλαίουσι καὶ οἱ παῖδες
[38, 10]	ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν μέγιστον οὖσαν	τῶν	ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ πολλοὶ τολμήσαντες
[38, 10]	τὴν ὑγείαν ἐπιστάμενοι μέγιστον οὖσαν	τῶν	ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν ὅμως αὐτῇ πολλάκις
[28, 30]	μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε τοῦ	τῶν	Βιθυνῶν γένους καὶ οὐδὲν ἧττον
[38, 25]	ἁρμοστάς; ἢ δεκάτας τὰς παρὰ	τῶν	Βιθυνῶν ἐκείνοις ἔλαττον παρέξομεν; ἢ
[38, 35]	σκηνὰς παριέναι, τοὺς δὲ αἰσθανομένους	τῶν	γιγνομένων ὠφελοῦσιν· ἆρ´ οὖν ἐκεῖ
[38, 15]	σωτηρίας οὔσης ἔν τε τῇ	τῶν	δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν τῇ
[38, 15]	τῆς εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων ὄντων	τῶν	διαφόρων, οὐχ ὡς τὸ μάχεσθαι
[38, 10]	λέγοντες καὶ γράφοντες, καὶ μεστὰ	τῶν	ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι καὶ τὰ
[38, 20]	ἄγετε. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ	τῶν	ἐθῶν οὐκ ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν
[28, 30]	κινεῖ καὶ διαφοράς, φύσει μὲν	τῶν	ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας ὑπόπτως
[38, 20]	ὥστε σφόδρα ἂν εἶεν ἀνόητοι	τῶν	ἐπὶ τοῖς κακοῖς ἔτι χάριν
[38, 10]	ἱστορίας ἐξέδοσαν ἐπὶ παραδείγματι αὐτῶν	τῶν	ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν μέγιστον οὖσαν
[38, 45]	πῶς οὐ χρὴ τὴν ἀπὸ	τῶν	ἔργων ἕξειν αὐτὰ πειθὼ βεβαιοτέραν;
[38, 35]	ᾖ καὶ φιλῆται. (τὰ δὲ	τῶν	ἡγεμόνων νῦν μὲν ὅπως ἔχει,
[38, 15]	καὶ ὅμως αὐτὰ πολλάκις ἀντὶ	τῶν	ἡδίστων ἀγαθῶν προαιρούμεθα. τοὺς μὲν
[38, 15]	καὶ οὐδὲ τῶν σημείων αἰσθανόμεθα	τῶν	θείων, ὅσα διδάσκοντες ἡμᾶς ὁμονοεῖν
[38, 10]	αὐτῆς ἐπανάγειν ἐπὶ τὰ μέγιστα	τῶν	θείων πραγμάτων. ἡ γὰρ αὐτὴ
[38, 15]	οὐκ ἔξεστιν αὐτῶν οὐδένα, ὡς	τῶν	θεῶν ἅπαντας τοὺς ὑπὲρ φιλίας
[38, 15]	(καὶ γὰρ κήρυκές τινες ἐκ	τῶν	θεῶν εἶναι λέγονται, καὶ διὰ
[38, 15]	καὶ ἀποχωροῦσιν ἀπ´ ἀλλήλων, ὡς	τῶν	θεῶν οὐ βουλομένων αὐτοὺς μάχεσθαι.
[38, 35]	πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους	τῶν	ἰδίων, ἀντὶ τοῦ μὴ ὑβρίζειν
[38, 25]	ἀνόητον μὲν εἶναι καὶ ἐπὶ	τῶν	ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ μάλιστα τούτων
[38, 25]	τις κοινῇ προσήκειν ὅσα μηδὲ	τῶν	ἰδιωτῶν τοῖς γενναίοις καὶ πεπαιδευμένοις;
[38, 15]	γὰρ ἅρματι ποία καταλείπεται σωτηρία	τῶν	ἵππων συνθεῖν μὴ θελόντων; ἐπειδὰν
[38, 10]	δὲ οὕτως οὔσης τῆς μάχης	τῶν	κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν, ὅμως
[38, 20]	καὶ πάσας αὐτοῖς παρέχομεν ἀντὶ	τῶν	κακῶν οὐκ ἀμοιβάς· ἀμοιβαὶ γὰρ
[38, 20]	μῖσός ἐστι πρὸς τὰ αὐτόματα	τῶν	κακῶν. πόλεμον δέ, ὅστις οὐχ
[38, 10]	τινες, μᾶλλον δὲ πολλοί, οἵτινες	τῶν	κακῶν τοῖς ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ
[38, 10]	δὲ μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις	τῶν	κακῶν ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ παραυτίκα
[38, 0]	τὸ συμβουλεύειν ἐμέ τι περὶ	τῶν	κοινῇ συμφερόντων ἴσως μᾶλλον ἑτέρων
[38, 10]	ἐναντίον τῇ νηὶ περιίσταται καὶ	τῶν	λιμένων ἀποτυγχάνουσιν ἐγγὺς ὄντων, ὅμως
[38, 10]	ἀεὶ τοῦτο ποιεῖν} ἄφθονος ἡ	τῶν	λόγων ὕλη, καὶ ἀεὶ καὶ
[38, 15]	οὐκ ἂν ὄντα οὐδὲ ἀντὶ	τῶν	μεγίστων αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ
[38, 0]	δοκεῖ ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ	τῶν	μεγίστων ἢ τῶν μικροτέρων καὶ
[38, 35]	παιδίοις ὑμῖν, οἷς πολλάκις ἀντὶ	τῶν	μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα
[38, 0]	μοι δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ	τῶν	μεγίστων συμβουλεύων ὠφελεῖν τὴν πόλιν.
[38, 0]	ἂν τἀληθῆ λέγων πιστευθῶ περὶ	τῶν	μειζόνων. τί δὲ παθὼν ἢ
[38, 45]	τὰ παρ´ ὑμῖν ἐκείνων. ~ἢ	τῶν	μὲν ἀδελφῶν θαυμάζομεν τοὺς εἰς
[38, 0]	ἢ τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων.	τῶν	μὲν γὰρ ἔξεστι καὶ καταφρονῆσαι
[38, 0]	πεῖσαι περὶ τῶν μεγίστων ἢ	τῶν	μικροτέρων καὶ φαύλων. τῶν μὲν
[38, 0]	ἐθελήσας πεισθῆναι δῆλός (ἐστιν ὑπὲρ	τῶν	μικροτέρων οὐδὲ ἀκουσόμενος. ὅτι μὲν
[38, 0]	ἢ τί βουλόμενος οὐχ ὑπὲρ	τῶν	μικροτέρων συμβουλεύω πρότερον, οὐδὲ ἐν
[38, 25]	περὶ τοῦ φόρους λαμβάνειν παρὰ	τῶν	νησιωτῶν ἐπολέμουν, καὶ περὶ τοῦ
[38, 25]	τὸ πρωτεῖον ἀμαχεὶ παραδόντων αὐτὸ	τῶν	Νικαέων, πότερα ληψόμεθα τοὺς φόρους,
[28, 30]	ἐξ ἧς ἁπάντων μὲν καὶ	τῶν	νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ δημοσίᾳ
[38, 15]	δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν τῇ	τῶν	οἰκετῶν πειθαρχίᾳ, πολλοὺς ὅμως οἴκους
[38, 15]	τοῦ ὀλέθρου τὴν αἰτίαν. ~καὶ	τῶν	οἴκων δὲ τῆς σωτηρίας οὔσης
[38, 10]	ἄνδρα ἢ πολλοὺς ὁμοῦ περὶ	τῶν	ὀνομάτων αὐτῶν, ἐν ποίῳ δὴ
[38, 40]	εἰσί, τὰ δὲ πράγματα καὶ	τῶν	ὀνομάτων. (ἔτι τοίνυν κἀκεῖνο λογίσασθε
[38, 35]	εἰπεῖν ὅτι κἂν πάντων ἐκστῆτε	τῶν	ὀνομάτων, οὐδενὸς ἐξίστασθε πράγματος. ἢ
[28, 30]	τὸ ἀληθινόν, οὐχ ἡ περὶ	τῶν	ὀνομάτων πρὸς Νικαεῖς μάχη. (βουλοίμην
[38, 20]	πάσχωμεν ὅμοιόν τι τοῖς ἄφροσι	τῶν	παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι
[38, 45]	μηδὲ ἑκάστῳ τὸ ἥμισυ γεγονέναι	τῶν	πάντων, ἀλλὰ τὸ ὅλον ἀμφοτέρων
[38, 15]	κλαίουσι καὶ οἱ παῖδες ὑπὲρ	τῶν	πατέρων ὡς ἐπὶ τοῖς μεγίστοις
[38, 25]	διαφέρει δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ	τῶν	πεπαιδευμένων οὐδεὶς οὕτως ἔχει πρὸς
[38, 40]	τὸ τοῖς κακοῖς ἐφήδεσθαι τοῖς	τῶν	πλησίον καὶ τὸ ἐπὶ τοῖς
[38, 0]	ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ	τῶν	πλουσίων, ἵνα καὶ χορηγῶσι καὶ
[38, 10]	διότι καὶ τὰ δεξιὰ πολλάκις	τῶν	πνευμάτων εἰς ἐναντίον τῇ νηὶ
[28, 30]	ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα. καὶ γὰρ	τῶν	πόλεων ὁμοῦ γενόμενοι πασῶν ἄρξετε,
[28, 30]	ἀνάγκης ὀνομάζεται. (πειρᾶσθε τοίνυν πρωτεύειν	τῶν	πόλεων τὸ μὲν πρῶτον ἐκ
[38, 5]	ἅπασιν) ἀποδεῖξαι ταύτην τὴν ὁμόνοιαν	τῶν	πόλεων τούτων καὶ ἀναγκαιοτάτην οὖσαν
[38, 40]	οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα πίστεις	τῶν	πραγμάτων εἰσί, τὰ δὲ πράγματα
[28, 30]	τὰ ὀνόματα δύναμιν ἔχει τὴν	τῶν	πραγμάτων· ὅσα δὲ ταῖς ἀληθείαις
[38, 25]	ὑπὲρ ἁπάντων νομίζω τοὺς ἀνθρώπους	τῶν	πραττομένων οὐχὶ μάτην οὐδὲ εἰκῇ
[38, 25]	ἀλλὰ πρὸς ἀλλήλους ἀγωνιζόμενοι περὶ	τῶν	πρωτείων ἀπώλεσαν αὐτὰ ἀμφότεροι, καὶ
[38, 35]	ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ, τὸ δὲ	τῶν	πρωτείων κοινὸν ᾖ, τί κατὰ
[38, 20]	Ἑλληνικῆς αἴτιον, καὶ πολεμῆσαι περὶ	τῶν	πρωτείων τοὺς Ἀθηναίους καὶ τοὺς
[38, 15]	ὁμόφυλον γιγνομένῃ μάχῃ. καὶ οὐδὲ	τῶν	σημείων αἰσθανόμεθα τῶν θείων, ὅσα
[38, 10]	ἀγαθῶν, καὶ πολλοὶ τολμήσαντες ἤδη	τῶν	σοφιστῶν παραδόξους εἰπεῖν λόγους μόνον
[38, 10]	καὶ τὰ ποιήματα καὶ τὰ	τῶν	φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ ὅσοι τὰς
[38, 35]	μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ τὴν ἄγνοιαν	τῶν	ὡς ἀληθῶς μεγάλων καὶ διὰ