Discours, par.
[38, 0]	συμβούλων, ἵνα σῴζωνται ταῖς πολιτείαις,	κἀγὼ	καθ´ ὅσον μοι δυνατὸν οὐκ
[38, 25]	ἅπαντες ἐκεῖνα ἴστε καὶ ἴσως	κἀγὼ	μικρὸν ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ.
[38, 10]	ἀγαθῶν ὅμως αὐτῇ πολλάκις αὐτοὶ	καθ´	αὑτῶν ἐπιβουλεύομεν, οἱ μὲν ἡδοναῖς
[28, 30]	μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις τοῖς	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις τὸ πρὸς
[38, 35]	μετελάβετε; μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε καὶ τοὺς
[38, 35]	Ἑλληνικὰ φήσει τις αὐτὰ εἶναι,	καθ´	ὅσον ἐκεῖνοι δόξης ἀντεποιήσαντό ποτε
[38, 0]	ἵνα σῴζωνται ταῖς πολιτείαις, κἀγὼ	καθ´	ὅσον μοι δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω
[38, 35]	ὑπὲρ τῆς προπομπείας καλῶς ἀγωνίζεσθαι,	καθάπερ	ἐν μυστηρίῳ τινὶ παίζοντας ὑπὲρ
[38, 35]	ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ χρῶνται	καθάπερ	τοῖς παιδίοις ὑμῖν, οἷς πολλάκις
[28, 30]	αἰδῶ παρέχειν, ἀεὶ τοῦτο φανερὸν	καθιστάντες	ὅτι μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς
[38, 5]	μέχρι νῦν εἰς τὴν ἔχθραν	καθίστησιν	ὑμᾶς τὴν πρὸς ἀλλήλους καὶ
[28, 30]	περὶ αὐτάς· τοῦτο μὲν γάρ,	καθὸ	μητρόπολίς ἐστε, ἐξαίρετόν ἐστιν ἔργον
[28, 30]	ἰδιωτῶν τοῖς γενναίοις καὶ πεπαιδευμένοις;	~καθόλου	δ´ εἴ τις ὑμᾶς ἔροιτο,
[38, 40]	ἐστί; χορηγήσει καὶ παρ´ ὑμῖν.	καθόλου	δὲ οὐδεὶς οὔτε ἂν ἄξιος
[38, 40]	ἔχειν· πλείω τῆς ἱκανῆς ἕξετε.	καθόλου	πάντα μιχθέντα, καὶ καρποὶ καὶ
[38, 25]	ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων} ἠγωνίζοντο, καὶ	καθόλου	περὶ βασιλείας ὁ πόλεμος ἦν
[38, 5]	αὐτῆς εἰπεῖν τῆς ὁμονοίας τῆς	καθόλου,	ποδαπόν τέ ἐστι καὶ τίνων
[38, 40]	ταῦτα πάντα καλοῦνται καὶ Μενέλαοι	καὶ	Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ ὀνόματα μόνον
[38, 15]	πρεσβεύουσιν εἰς ὡπλισμένους ὑπὲρ εἰρήνης	καὶ	ἀδικῆσαι οὐκ ἔξεστιν αὐτῶν οὐδένα,
[38, 10]	ἄφθονος ἡ τῶν λόγων ὕλη,	καὶ	ἀεὶ καὶ πλείω καὶ κρείττω
[38, 15]	τούτοις οὐ κακὰ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἀηδῆ· καὶ ὅμως αὐτὰ πολλάκις
[38, 35]	ὅσον ἐκεῖνοι δόξης ἀντεποιήσαντό ποτε	καὶ	Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι. τὰ δὲ
[38, 15]	δεδοίκαμεν πάντα καὶ ἀπελπίζομεν ἑαυτούς·	καὶ	αἱ γυναῖκες τότε ὑπὲρ τῶν
[38, 5]	καὶ ὑπομείνατε, ἀκοῦσαι λόγου περιττοῦ	καὶ	ἀκαίρου καὶ μὴ πείσοντος ὑμᾶς.
[38, 0]	τὴν πόλιν. (ἔστι μὲν οὖν	καὶ	ἄλλα τινὰ παρ´ ὑμῖν ἐπαναρθώσεως
[28, 30]	ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς, εὐεργετοῦντας αὐτούς;	καὶ	ἅμα καὶ μεγάλην ποιήσετε τὴν
[38, 5]	τὴν ὁμόνοιαν τῶν πόλεων τούτων	καὶ	ἀναγκαιοτάτην οὖσαν ὑμῖν καὶ λυσιτελεστάτην.
[38, 40]	μιχθέντα, καὶ καρποὶ καὶ χρήματα	καὶ	ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ δυνάμεις, διπλάσια
[28, 30]	τὰ δ´ αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα·	καὶ	ἀντιλέγετε μὲν οὐδέποτε τοῖς αἰτήσασιν
[38, 50]	νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι δὲ	καὶ	ἄξιον αὐτοῖς εὔξασθαι πάλιν. οὐκοῦν
[38, 20]	εἰσιν ἀντιδόσεις καὶ γάμων ἐπιμιξίαι	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν καὶ συγγένειαι πολλαί
[38, 20]	τάχος τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν	καὶ	ἄπαυστον, ὥστε αὐτὸν ὑπολείπεσθαι καὶ
[38, 10]	γενομένης δὲ στάσεως ἐν αὐτῇ	καὶ	ἀπειθείας διότι καὶ τὰ δεξιὰ
[38, 15]	ἔσω πυλῶν καὶ δεδοίκαμεν πάντα	καὶ	ἀπελπίζομεν ἑαυτούς· καὶ αἱ γυναῖκες
[38, 15]	σεισμός, ἀποστρέφονται εὐθὺς οἱ ἄνθρωποι	καὶ	ἀποχωροῦσιν ἀπ´ ἀλλήλων, ὡς τῶν
[38, 50]	συμμεῖναι τὴν ὁμόνοιαν. οἶμαι γὰρ	καὶ	αὐτὴν ταύτην τὴν ἀρχὴν παρ´
[38, 0]	κοινῇ συμφερόντων ἴσως μᾶλλον ἑτέρων	καὶ	βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. (τοῦτο δὲ
[38, 20]	φιλίᾳ. καὶ καρπῶν εἰσιν ἀντιδόσεις	καὶ	γάμων ἐπιμιξίαι καὶ ἀπ´ αὐτῶν
[38, 25]	ἕξειν; (ποῖον, ἄνδρες Νικομηδεῖς, πρωτεῖον;	καὶ	γὰρ δεύτερον ὑμᾶς ἐρήσομαι καὶ
[38, 35]	τὸ ἔτι ὑβριστικώτερον Ἑλληνικὰ ἁμαρτήματα.	καὶ	γὰρ ἔστιν ἁμαρτήματα, ἄνδρες Νικομηδεῖς,
[38, 15]	διδάσκοντες ἡμᾶς ὁμονοεῖν αὑτοῖς ἐπεφήμισαν.	(καὶ	γὰρ κήρυκές τινες ἐκ τῶν
[38, 10]	ἐν τοῖς σώμασιν αἱ νόσοι.	(καὶ	γὰρ τὴν ὑγείαν ἐπιστάμενοι μέγιστον
[38, 5]	ὅπως ἂν μεῖναι γενομένη δύναιτο·	καὶ	γὰρ τοῦτο ὁρῶ πολλοῖς ἐνοχλοῦν.
[28, 30]	ἡ δύναμις ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα.	καὶ	γὰρ τῶν πόλεων ὁμοῦ γενόμενοι
[38, 10]	μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ λέγοντες	καὶ	γράφοντες, καὶ μεστὰ τῶν ἐγκωμίων
[38, 15]	ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀκήρυκτοι γίγνονται.	καὶ	γυμνοὶ πρεσβεύουσιν εἰς ὡπλισμένους ὑπὲρ
[38, 15]	πένθεσι, καὶ συγκλειόμεθα ἔσω πυλῶν	καὶ	δεδοίκαμεν πάντα καὶ ἀπελπίζομεν ἑαυτούς·
[38, 0]	μοι περὶ ὧν συμβουλεύων πάρειμι,	καὶ	δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ
[38, 10]	πάντα τὰ μέγιστα, τοῦτό ἐστι,	καὶ	δι´ οὗ πάντα ἀπόλλυται, τοὐναντίον.
[38, 10]	τί ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ;	καὶ	δι´ οὗ σῴζεται πάντα τὰ
[38, 15]	ἄλλο ἢ μανία παντελής ἐστι	καὶ	διὰ ταύτην κακῶν ἐπιθυμία; τὰ
[38, 35]	ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς μεγάλων	καὶ	διὰ τὴν πρὸς τὰ ἐλάχιστα
[38, 50]	βεβαιοτέραν; ~ἔτι δὲ εὔθυμός εἰμι	καὶ	διὰ τὸ τῆς συνηθείας ὑμᾶς
[38, 45]	κοινοὺς ὄντας ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσι	καὶ	διὰ τοὺς θεούς, ὧν καὶ
[38, 45]	πλουσιώτερον; (ἄξιον δὲ αὐτὴν γενέσθαι	καὶ	διὰ τοὺς προγόνους κοινοὺς ὄντας
[38, 15]	ἐκ τῶν θεῶν εἶναι λέγονται,	καὶ	διὰ τοῦτο καὶ παρ´ ἡμῖν
[38, 10]	οἱ δὲ πόνους φεύγοντες ὑγιεινοὺς	καὶ	διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ μὴ
[28, 30]	οὐκ ἰδίᾳ τινάς) τὰ δὲ	καὶ	διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ δ´ αἰτούμενοι
[38, 25]	νενόμισται, καὶ μάλιστα τούτων καταγελῶμεν	καὶ	διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ τελευτῶντες ἐλεοῦμεν
[28, 30]	γὰρ ἐξ ἀνάγκης ἀπεχθείας κινεῖ	καὶ	διαφοράς, φύσει μὲν τῶν ἐλαττόνων
[38, 35]	ἀπολαβεῖν, καὶ ὥσπερ εἰκός ἐστι	καὶ	δίκαιον, ἐκείνας ὑμῶν χρῄζειν, οὐχ
[38, 50]	εἰκός ἐστιν ἡδίους τε οὔσας	καὶ	δικαιοτέρας ποιήσειν καὶ τὴν συνήθειαν
[38, 15]	μάχεσθαι κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον	καὶ	δικαιότερον τοῦ τὴν εἰρήνην ἄγειν,
[38, 40]	ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη καλοὺς εἶναι	καὶ	δικαίους ἄνδρας ἢ ἐκ τῆς
[38, 25]	τοὺς Ἀθηναίους καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους.	~καὶ	διότι μὲν οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν
[38, 40]	καὶ χρήματα καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι	καὶ	δυνάμεις, διπλάσια τὰ παρ´ ἀμφοτέροις
[38, 0]	ἴσως μᾶλλον ἑτέρων καὶ βούλεσθαι	καὶ	δύνασθαι. (τοῦτο δὲ εἰ μὲν
[38, 45]	ἔχοντες, καὶ προγόνους καὶ θεοὺς	καὶ	ἔθη καὶ ἑορτάς, οἱ δὲ
[38, 10]	ἂν ἀντείποι μὴ οὐχὶ ἀγαθὰ	καὶ	εἶναι καὶ λέγεσθαι. φανερᾶς δὲ
[28, 30]	Νικαεῖς μάχη. (βουλοίμην δ´ ἂν	καὶ	ἐκείνους τὰ αὐτὰ ποιεῖν, καὶ
[38, 15]	τε τῇ τῶν δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ	καὶ	ἐν τῇ τῶν οἰκετῶν πειθαρχίᾳ,
[28, 30]	ταῖς ἀληθείαις ἐστὶ τοιαῦτα, οὕτω	καὶ	ἐξ ἀνάγκης ὀνομάζεται. (πειρᾶσθε τοίνυν
[38, 15]	γένηται, καὶ στεφανούμεθα καὶ θύομεν	καὶ	ἑορτάζομεν· τὰ δὲ ἐναντία πάντα
[38, 45]	προγόνους καὶ θεοὺς καὶ ἔθη	καὶ	ἑορτάς, οἱ δὲ πολλοὶ καὶ
[38, 20]	κακῶν· ἀλλὰ χάριτας καὶ τιμὰς	καὶ	ἐπαίνους· ὥστε σφόδρα ἂν εἶεν
[38, 10]	δύνασθαι καὶ τέρπειν τοὺς ἀδικουμένους.	(καὶ	ἐπί γε ᾧ τις ἂν
[38, 25]	χρώμενος ὀνόματι ψευδεῖ δίχα πράγματος.	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁμοίως
[38, 25]	τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον μὲν εἶναι	καὶ	ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ
[28, 30]	ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων, ὅταν δὲ	καὶ	ἔργῳ τοῦτο γίγνηται, δικαιότερον τῆς
[38, 40]	ὥσπερ ὑφορμεῖτε ἀλλήλαις αἱ πόλεις	καὶ	ἔστι τοῖς ἀδικήσασι τὴν ἑτέραν
[38, 15]	δὴ ἥδιστά τε τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	εὐδαιμονίας σύμβολα, ταῦτα πάντα ποιοῦμεν,
[38, 35]	τοῦ μὴ παροινεῖν, προτείνουσιν ὀνόματα	καὶ	ἢ εἶπον ὑμᾶς πρώτους ἢ
[38, 15]	ἀπώλεσεν ἥ τε δεσποτικὴ στάσις	καὶ	ἡ κακοδουλία. τῷ μὲν γὰρ
[38, 15]	ἀγαθά ἐστι καὶ καλά, ἀλλὰ	καὶ	ἥδιστα· τὰ δὲ ἐναντία τούτοις
[38, 40]	οὐκ ὀνόματα μόνον ἔχουσι θεῶν	καὶ	ἡρώων, ἀλλὰ καὶ πρόσωπα καὶ
[38, 45]	πάντα κοινὰ ἔχοντες, καὶ προγόνους	καὶ	θεοὺς καὶ ἔθη καὶ ἑορτάς,
[38, 15]	ἐπειδὰν εἰρήνη γένηται, καὶ στεφανούμεθα	καὶ	θύομεν καὶ ἑορτάζομεν· τὰ δὲ
[38, 25]	καὶ ὑμεῖς ἅπαντες ἐκεῖνα ἴστε	καὶ	ἴσως κἀγὼ μικρὸν ὕστερον ὑπὲρ
[38, 25]	τὰς ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων} ἠγωνίζοντο,	καὶ	καθόλου περὶ βασιλείας ὁ πόλεμος
[38, 15]	πάντα οὐ μόνον ἀγαθά ἐστι	καὶ	καλά, ἀλλὰ καὶ ἥδιστα· τὰ
[38, 10]	οὕτως ὡς ἔχει καὶ νενόμισται	καὶ	καλεῖται κακά. (τὰ δ´ ἐναντία
[38, 35]	παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ	καὶ	καλεῖται τὸ ἔτι ὑβριστικώτερον Ἑλληνικὰ
[38, 45]	οὐχὶ καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἔσται	καὶ	κάλλιον καὶ πλουσιώτερον; (ἄξιον δὲ
[38, 40]	ἱκανῆς ἕξετε. καθόλου πάντα μιχθέντα,	καὶ	καρποὶ καὶ χρήματα καὶ ἀνδρῶν
[38, 20]	ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ καὶ φιλίᾳ.	καὶ	καρπῶν εἰσιν ἀντιδόσεις καὶ γάμων
[38, 0]	τινὰ παρ´ ὑμῖν ἐπαναρθώσεως ἄξια	καὶ	κατὰ μέρος αὐτῶν ποιήσομαι τὴν
[38, 45]	αὐτῶν {ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται} μείζων	{καὶ}	κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ νενεμῆσθαι
[38, 10]	γὰρ αὐτὴ καὶ φιλία ἐστὶ	καὶ	καταλλαγὴ καὶ συγγένεια, καὶ ταῦτα
[38, 0]	φαύλων. τῶν μὲν γὰρ ἔξεστι	καὶ	καταφρονῆσαι τῆς ἀπ´ αὐτῶν γιγνομένης
[38, 5]	ὅτι αὐτὸν καὶ τμηθῆναι δεῖ	καὶ	καυθῆναι, πείθεται δὲ ὅμως· περὶ
[38, 40]	ἀλλὰ καὶ πρόσωπα καὶ στολάς,	καὶ	κελεύουσι πολλά, ὡς ἐκεῖνοι· τοῦ
[38, 0]	τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ	καὶ	κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς
[38, 10]	ὕλη, καὶ ἀεὶ καὶ πλείω	καὶ	κρείττω περὶ αὐτῆς ἐξέσται λέγειν.
[38, 35]	δόξης ἀντεποιήσαντό ποτε καὶ Ἀθηναῖοι	καὶ	Λακεδαιμόνιοι. τὰ δὲ ἐκείνων εἶπον
[38, 10]	μὴ οὐχὶ ἀγαθὰ καὶ εἶναι	καὶ	λέγεσθαι. φανερᾶς δὲ οὕτως οὔσης
[38, 10]	τοίνυν πάντες μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ	καὶ	λέγοντες καὶ γράφοντες, καὶ μεστὰ
[38, 20]	τούτους εἶναι καὶ φιλοδήμους δοκοῦμεν	καὶ	λεγόντων ἥδιστα ἀκούομεν αὐτῶν καὶ
[38, 45]	τὸ συμφέρειν αὐτήν. ἃ γὰρ	καὶ	λόγῳ παραδειχθέντα διότι συνοίσει μόνον
[38, 5]	τούτων καὶ ἀναγκαιοτάτην οὖσαν ὑμῖν	καὶ	λυσιτελεστάτην. οὐκ ἀποστήσομαι δὲ εἰπεῖν
[38, 45]	τίνα ἡδονήν; ἀλλ´ ὅτι μὲν	καὶ	λυσιτελήσει ταῖς πόλεσιν ἡ καταλλαγὴ
[38, 25]	μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει	καὶ	μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα,
[28, 30]	ἢ ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον	καὶ	μάλιστα διὰ τὴν θάλατταν, ἐξ
[38, 45]	τοῦτο γάρ ἐστιν, ἐφ´ ᾧ	καὶ	μάλιστα ὀδυνηθείη τις ἄν, ὅτι
[38, 25]	καὶ ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν νενόμισται,	καὶ	μάλιστα τούτων καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν
[38, 10]	ἐπί γε ᾧ τις ἂν	καὶ	μάλιστα φθονήσειεν αὐτοῖς, ἐκεῖνό ἐστιν
[38, 10]	ἧς μέρη καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι	καὶ	μάχαι, καὶ ταῦτα ἐν τοῖς
[38, 15]	δὲ καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν	καὶ	μάχεσθαι τί ἄλλο ἢ μανία
[28, 30]	αὐτοῖς, εὐεργετοῦντας αὐτούς; καὶ ἅμα	καὶ	μεγάλην ποιήσετε τὴν ὁμόνοιαν διὰ
[38, 45]	γενομένη αὕτη ἡ ἀδελφότης οὐχὶ	καὶ	μεῖζον ἀγαθὸν ἔσται καὶ κάλλιον
[28, 30]	εὐεργετεῖν τὰς πόλεις καὶ πλέον	καὶ	μεῖζον ἢ ἐκείνοις, τὸ μὲν
[28, 30]	ποιεῖν, καὶ ποιήσουσιν ἐὰν καταλλαγῆτε,	καὶ	μείζων ἡ δύναμις ὑμῶν γενήσεται
[38, 45]	μετρίως. (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι	καὶ	μενεῖ ταῦτα διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη
[38, 40]	θεός; ~καίτοι ταῦτα πάντα καλοῦνται	καὶ	Μενέλαοι καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ
[38, 10]	ἀεὶ καὶ λέγοντες καὶ γράφοντες,	καὶ	μεστὰ τῶν ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι
[28, 30]	τῷ παρέχειν αὑτοὺς δικαίους ἅπασι	καὶ	μετρίους καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν
[38, 35]	ὑμᾶς αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως δὲ	καὶ	μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν,
[38, 45]	ταῖς πόλεσιν ἡ καταλλαγὴ γενομένη	καὶ	μέχρι νῦν ὑμῖν οὐκ ἐλυσιτέλησεν
[38, 45]	ἅπαν τὸν κοινὸν οἰκοῦντας οἶκον	καὶ	μὴ νενεμημένους τὰ πατρῷα ὑπὸ
[38, 5]	ἀκοῦσαι λόγου περιττοῦ καὶ ἀκαίρου	καὶ	μὴ πείσοντος ὑμᾶς. καὶ οὐδὲ
[28, 30]	αὑτοὺς δικαίους ἅπασι καὶ μετρίους	καὶ	μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ
[38, 5]	ὁμονοῆσαι πρὸς Νικαεῖς· ἀκούσατε δὲ	καὶ	μὴ χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν ἂν
[38, 5]	μόνους ὑμᾶς ἐγὼ νῦν λέγω	καὶ	μηδεμίαν οἰκείαν θηρώμενος δόξαν ἢ
[38, 20]	τοῖς παισὶ καὶ τοῖς ἐκγόνοις	καὶ	μηδέποτε σχεῖν ἐλπίδα καταλλαγῆς· ἀγωνιζώμεθα
[38, 20]	καὶ ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα,	καὶ	μήν γε καὶ τἄλλα πάντα,
[38, 20]	ὥστε μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται.	καὶ	μὴν οὐδὲ ὑπὲρ προσόδων ἀγωνιζόμεθα,
[38, 20]	ἑορτὰς τὰς πλείστας ὁμοίως ἄγετε.	καὶ	μὴν οὐδὲ ὑπὲρ τῶν ἐθῶν
[38, 20]	κακοῦ, τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι	καὶ	μικρά ἐστι καὶ φαῦλα καὶ
[38, 50]	πάλιν αὑτοῖς γενέσθαι τινὰ χώραν.	καὶ	μικρῶν δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι.
[38, 10]	τάττεται καὶ οὕτως ὡς ἔχει	καὶ	νενόμισται καὶ καλεῖται κακά. (τὰ
[38, 10]	τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι καὶ στάσεις	καὶ	νόσοι καὶ τὰ τούτοις ὁμότροπα,
[38, 15]	ἢ ὁμόνοια ἀνδρὸς πρὸς γυναῖκα;	καὶ	ὁ κακὸς γάμος τί ἄλλο
[38, 25]	οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν ἡ στάσις	καὶ	ὁ πόλεμος, ἀλλὰ πρὸς ἀλλήλους
[38, 15]	τότε ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν κλαίουσι	καὶ	οἱ παῖδες ὑπὲρ τῶν πατέρων
[28, 30]	ὑμᾶς δεόμενοι βοηθείας, προθύμως ἐπαρκεῖτε	καὶ	ὁμοίως. ταῦτα τὸ πρωτεῖον ὑμῖν
[38, 20]	μέν γε καὶ ὀνομάσαι ἄξιον	καὶ	ὁμολογῆσαι καὶ περὶ ὧν ἂν
[38, 10]	(τὰ δ´ ἐναντία τούτοις, εἰρήνη	καὶ	ὁμόνοια καὶ ὑγεία, καὶ ταῦτα
[38, 20]	παρεχόντων αἰτίαν, ἀλλὰ τοὐναντίον φιλίας	καὶ	ὁμονοίας, μαχόμεθα. (κἄν τις ὑμᾶς
[38, 15]	κακὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀηδῆ·	καὶ	ὅμως αὐτὰ πολλάκις ἀντὶ τῶν
[38, 20]	τοῦτό ἐστιν; ἃ μέν γε	καὶ	ὀνομάσαι ἄξιον καὶ ὁμολογῆσαι καὶ
[38, 15]	σημεῖον οὐδὲν θεῖόν ἐστιν ὑπειλημμένον.	καὶ	ὅσα δὲ δὴ ἥδιστά τε
[38, 10]	καὶ τὰ τῶν φιλοσόφων συγγράμματα,	καὶ	ὅσοι τὰς ἱστορίας ἐξέδοσαν ἐπὶ
[38, 15]	ἅπαντας τοὺς ὑπὲρ φιλίας ἀγγέλους.	καὶ	ὅταν συνερχομένων εἰς μάχην στρατῶν
[38, 45]	ὁμονοίας καὶ φοβούμενοι μὴ λυθῇ	καὶ	οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ χάριν τοῦ
[38, 20]	κακῶν παρέχουσιν τοῖς ἀνθρώποις αἰτίας,	καὶ	οὔ φαμεν αὐτοὺς εἶναι δικαίους
[38, 40]	διπλάσια τὰ παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται.	{καὶ}	οὗ δὲ πάντα ἕνεκεν οἱ
[38, 20]	καὶ μικρά ἐστι καὶ φαῦλα	καὶ	οὐδ´ ἰδιώτας ὑπὲρ αὐτῶν στασιάζειν
[38, 5]	ἀκαίρου καὶ μὴ πείσοντος ὑμᾶς.	καὶ	οὐδὲ μεγάλην εἶναι νομίζω τὴν
[38, 15]	πρὸς τὸ ὁμόφυλον γιγνομένῃ μάχῃ.	καὶ	οὐδὲ τῶν σημείων αἰσθανόμεθα τῶν
[28, 30]	ἐπιμελεῖσθε τοῦ τῶν Βιθυνῶν γένους	καὶ	οὐδὲν ἧττον δυσχεραίνετε τοῖς εἰς
[38, 50]	τὴν ἀρχὴν παρ´ ἐκείνων γενέσθαι	καὶ	οὐκ ἂν ἄλλως ἐπελθεῖν μοι
[38, 5]	καθίστησιν ὑμᾶς τὴν πρὸς ἀλλήλους	καὶ	οὐκ ἐᾷ γενέσθαι τὴν φιλίαν,
[38, 40]	καλοῦνται καὶ Μενέλαοι καὶ Ἀγαμέμνονες,	καὶ	οὐκ ὀνόματα μόνον ἔχουσι θεῶν
[38, 10]	ταῦτα ἐν τοῖς κακοῖς τάττεται	καὶ	οὕτως ὡς ἔχει καὶ νενόμισται
[38, 35]	ὑμῶν χρῄζειν, οὐχ ὑμᾶς ἐκείνων.	καὶ	οὐχὶ παρὰ τοῦτο ἀξιώσω τυραννικῶς
[38, 45]	καὶ διὰ τοὺς θεούς, ὧν	καὶ	παρ´ ἐκείνοις καὶ παρ´ ὑμῖν
[38, 15]	εἶναι λέγονται, καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	παρ´ ἡμῖν εἰρήνη μὲν ἐπικηρύσσεται,
[38, 40]	τις παρ´ ἐκείνοις ἐστί; χορηγήσει	καὶ	παρ´ ὑμῖν. καθόλου δὲ οὐδεὶς
[38, 45]	θεούς, ὧν καὶ παρ´ ἐκείνοις	καὶ	παρ´ ὑμῖν ὁμοιαί εἰσι τιμαί.
[38, 20]	οἷος ἂν τοῖς ὅπλοις ἐγίγνετο	καὶ	παρηγορίαν εἶχε τὸ τάχος τῆς
[38, 20]	ἀκούομεν αὐτῶν καὶ συμβουλεύουσι πειθόμεθα,	καὶ	πάσας αὐτοῖς παρέχομεν ἀντὶ τῶν
[28, 30]	διὰ τὸν πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα	καὶ	πάσχετε οἷόν τι πάσχουσιν, ἐπειδὰν
[38, 25]	μηδὲ τῶν ἰδιωτῶν τοῖς γενναίοις	καὶ	πεπαιδευμένοις; ~καθόλου δ´ εἴ τις
[38, 10]	τῶν κακῶν τοῖς ὁμολογουμένοις χαίρομεν.	καὶ	περὶ δὲ τῆς νεὼς πάντες
[38, 25]	λαμβάνειν παρὰ τῶν νησιωτῶν ἐπολέμουν,	καὶ	περὶ τοῦ δικάζειν οἴκοι τὰς
[38, 20]	καὶ ὀνομάσαι ἄξιον καὶ ὁμολογῆσαι	καὶ	περὶ ὧν ἂν καὶ συγγνοίη
[38, 20]	ἔνεστι παρέχειν, ἀχθόμενοι διότι μὴ	καὶ	πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα
[38, 10]	τῶν λόγων ὕλη, καὶ ἀεὶ	καὶ	πλείω καὶ κρείττω περὶ αὐτῆς
[28, 30]	δὲ ὑμῖν εὐεργετεῖν τὰς πόλεις	καὶ	πλέον καὶ μεῖζον ἢ ἐκείνοις,
[38, 45]	μεῖζον ἀγαθὸν ἔσται καὶ κάλλιον	καὶ	πλουσιώτερον; (ἄξιον δὲ αὐτὴν γενέσθαι
[28, 30]	καὶ ἐκείνους τὰ αὐτὰ ποιεῖν,	καὶ	ποιήσουσιν ἐὰν καταλλαγῆτε, καὶ μείζων
[38, 20]	τοῦτο γενέσθαι στάσεως Ἑλληνικῆς αἴτιον,	καὶ	πολεμῆσαι περὶ τῶν πρωτείων τοὺς
[38, 10]	μέγιστον οὖσαν τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν,	καὶ	πολλοὶ τολμήσαντες ἤδη τῶν σοφιστῶν
[38, 20]	ἐρήσομαι πάλιν ἐγώ· Τίνων πρωτείων;	καὶ	πότερον ἔργῳ καὶ πράγματι δοθησομένων
[38, 20]	ἐλπίδα καταλλαγῆς· ἀγωνιζώμεθα καὶ στασιάζωμεν	καὶ	πράγματα παρέχωμεν ἀλλήλοις, ὅσα ἔνεστι
[38, 20]	Τίνων πρωτείων; καὶ πότερον ἔργῳ	καὶ	πράγματι δοθησομένων ἢ περὶ ὀνόματος
[38, 25]	πάντα φέρω τὰ παραδείγματα, ἁπλῶς	καὶ	πράττομεν ἅπαντα οἱ ἄνθρωποι τέλους
[38, 50]	φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα δεήσει	καὶ	πρὸ ἁπάντων τοὺς ἄνδρας τοὺς
[38, 5]	ἐκ τῆς καταλλαγῆς τῆς ὑμετέρας,	καὶ	πρὸ πάντων εἰ μέλλει λυσιτελήσειν
[38, 45]	ἄν, ὅτι πάντα κοινὰ ἔχοντες,	καὶ	προγόνους καὶ θεοὺς καὶ ἔθη
[38, 20]	συγγένειαι πολλαί τινες ἤδη γεγενημέναι·	καὶ	προξενίας δὲ ἔχομεν καὶ φιλίας
[38, 40]	ἔχουσι θεῶν καὶ ἡρώων, ἀλλὰ	καὶ	πρόσωπα καὶ στολάς, καὶ κελεύουσι
[38, 20]	μόνον ἐστὶν ὑμῖν ἡ μάχη;	καὶ	πρότερον γὰρ δήποτε ἀκούω τὸ
[38, 35]	δὲ ἐκείνων εἶπον ἤδη που	καὶ	πρότερον ὅτι μὴ κενόδοξα ἦν,
[38, 35]	γένηται τὸ πρωτεῖον ὑμῶν, ἀλλὰ	καὶ	πρωτεῖον ᾖ καὶ φιλῆται. (τὰ
[38, 10]	μέρει τὰ τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι	καὶ	στάσεις καὶ νόσοι καὶ τὰ
[38, 20]	μηδέποτε σχεῖν ἐλπίδα καταλλαγῆς· ἀγωνιζώμεθα	καὶ	στασιάζωμεν καὶ πράγματα παρέχωμεν ἀλλήλοις,
[38, 15]	πάντα ποιοῦμεν, ἐπειδὰν εἰρήνη γένηται,	καὶ	στεφανούμεθα καὶ θύομεν καὶ ἑορτάζομεν·
[38, 40]	καὶ ἡρώων, ἀλλὰ καὶ πρόσωπα	καὶ	στολάς, καὶ κελεύουσι πολλά, ὡς
[38, 10]	καὶ φιλία ἐστὶ καὶ καταλλαγὴ	καὶ	συγγένεια, καὶ ταῦτα πάντα περιείληφεν.
[38, 20]	γάμων ἐπιμιξίαι καὶ ἀπ´ αὐτῶν	καὶ	συγγένειαι πολλαί τινες ἤδη γεγενημέναι·
[38, 45]	καὶ ἑορτάς, οἱ δὲ πολλοὶ	καὶ	συγγενείας ἰδιωτικὰς καὶ φιλίας, ὥσπερ
[38, 20]	ὁμολογῆσαι καὶ περὶ ὧν ἂν	καὶ	συγγνοίη τις τοῖς ἀγωνιζομένοις, τούτων
[38, 15]	πολέμοις, ὥσπερ ἐν τοῖς πένθεσι,	καὶ	συγκλειόμεθα ἔσω πυλῶν καὶ δεδοίκαμεν
[38, 20]	καὶ λεγόντων ἥδιστα ἀκούομεν αὐτῶν	καὶ	συμβουλεύουσι πειθόμεθα, καὶ πάσας αὐτοῖς
[38, 0]	δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ δὲ	καὶ	συμβούλων, ἵνα σῴζωνται ταῖς πολιτείαις,
[38, 10]	ὡς οὐ καλὸν ἡ ὁμόνοια	καὶ	σωτήριόν ἐστιν· τοῖς τε νῦν
[38, 45]	οὐκ ἐλυσιτέλησεν ἡ στάσις οὖσα	καὶ	τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐκ τῆς
[38, 10]	ἐν αὐτῇ καὶ ἀπειθείας διότι	καὶ	τὰ δεξιὰ πολλάκις τῶν πνευμάτων
[38, 45]	τὰ ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενα	καὶ	τὰ κακὰ τὰ διὰ τὴν
[38, 40]	καὶ τὴν Νίκαιαν ὑμετέραν εἶναι	καὶ	τὰ παρ´ ὑμῖν ἐκείνων. ~ἢ
[38, 10]	μεστὰ τῶν ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι	καὶ	τὰ ποιήματα καὶ τὰ τῶν
[38, 45]	δῆμον ποιήσασθαι ἀδελφὸν ὑμῶν. ὄφελον	καὶ	τὰ Σμυρναίων {οἰκοδομήματα} κοινὰ ὑμῖν
[38, 10]	συγγένεια, καὶ ταῦτα πάντα περιείληφεν.	καὶ	τὰ στοιχεῖα δὲ τί ἄλλο
[38, 10]	πόλεμοι καὶ στάσεις καὶ νόσοι	καὶ	τὰ τούτοις ὁμότροπα, οὐδὲν ἂν
[38, 10]	αὐτῆς ἐστι καὶ τὰ ποιήματα	καὶ	τὰ τῶν φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ
[28, 30]	χρείαν γὰρ αὐτῶν δοκεῖτε ἔχειν	καὶ	ταῖς ἀληθείαις ἔχετε διὰ τὸν
[38, 20]	τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν γε	καὶ	τἄλλα πάντα, ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ
[38, 50]	τηλικοῦτον οὖσα κακόν, πῶς οὐχὶ	καὶ	τὰς διαλλαγὰς εἰκός ἐστιν ἡδίους
[38, 20]	θεούς τε τοὺς αὐτοὺς νομίζετε	καὶ	τὰς ἑορτὰς τὰς πλείστας ὁμοίως
[38, 35]	αὐτῶν ἐκείνων ὑμεῖς λαμβάνειν ἀξιοῦτε.	καὶ	τὰς πόλεις οὖν πᾶσα ἀνάγκη
[38, 40]	καὶ τούτων πόλει) διπλασίας τίθεσθε	καὶ	τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν τις δεινός
[38, 40]	δὲ καταλλαγῆτε, τοὺς ἀλλήλων ἕξετε·	καὶ	τὰς φιλοτιμίας (δεῖ γὰρ καὶ
[38, 20]	ἀλλὰ ἑκάστοις ἀπόχρη τὰ οἰκεῖα·	καὶ	ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ
[38, 10]	καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι,	καὶ	ταῦτα ἐν τοῖς δήμοις ἀναστρέφεται
[38, 10]	εἰρήνη καὶ ὁμόνοια καὶ ὑγεία,	καὶ	ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ
[38, 15]	τί ἄλλο ἢ φίλων ὁμόνοια;	καὶ	ταῦτα πάντα οὐ μόνον ἀγαθά
[38, 10]	ἐστὶ καὶ καταλλαγὴ καὶ συγγένεια,	καὶ	ταῦτα πάντα περιείληφεν. καὶ τὰ
[38, 15]	ἐστὶν ἢ ἡ τούτων διχόνοια;	καὶ	τέκνων δὲ τίς ὠφέλεια γονεῦσιν,
[38, 25]	τούτων καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς}	καὶ	τελευτῶντες ἐλεοῦμεν τοὺς οὐκ ἐπισταμένους
[38, 10]	ἡ φύσις, ὥστε ἐξαπατᾶν δύνασθαι	καὶ	τέρπειν τοὺς ἀδικουμένους. (καὶ ἐπί
[38, 35]	ὅσοι δοκοῦσι μὲν ἡδονῆς ἕνεκεν	καὶ	τέρψεως εἰς τὰς σκηνὰς παριέναι,
[38, 15]	ἔχοντες, οἱ δὲ θάλατταν περιποιούμενοι·	καὶ	τηλικούτων ὅμως τῶν ἄθλων κειμένων
[38, 40]	ἐξαιρεθῆναι, καὶ φθόνον καὶ φιλονικίαν	καὶ	τὴν ἐκ τούτων γιγνομένην στάσιν
[38, 10]	ὁμονοίας αἰσθανόμεθα, ἀλλ´ εἰσὶν οἱ	καὶ	τὴν ἐναντίαν αὐτῇ φιλοῦντες, τὴν
[38, 5]	αἴτιον, ἐξ ἐναντίας τὴν στάσιν	καὶ	τὴν ἔχθραν διακρίνας πρὸς τὴν
[38, 40]	τὴν αὑτῶν πόλιν ἔχειν, ἀλλὰ	καὶ	τὴν Νικαέων, οὐκ ἂν παράδοξον
[38, 40]	παράδοξον δοκοῦν ἔξεστιν ἤδη γενέσθαι	καὶ	τὴν Νίκαιαν ὑμετέραν εἶναι καὶ
[38, 50]	τε οὔσας καὶ δικαιοτέρας ποιήσειν	καὶ	τὴν συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι
[38, 10]	τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς θείας	καὶ	τῆς ἀφθάρτου διαμονῆς ἐκείνων, τοῦτό
[38, 5]	λόγου μεταδοῦναι βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν.	καὶ	τί δὴ τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ
[38, 25]	ἔλαττον παρέξομεν; ἢ τί ἔσται;	καὶ	τί ἡμῖν γενήσεται πλέον; ἐγὼ
[38, 20]	μέσῳ κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε.	καὶ	τί τοῦτό ἐστιν; ἃ μέν
[38, 20]	πρὸς αὐτοὺς κακῶν· ἀλλὰ χάριτας	καὶ	τιμὰς καὶ ἐπαίνους· ὥστε σφόδρα
[38, 15]	ταῦτά ἐστιν ἀεί. πολλοὶ δὲ	καί	τινες ἡμῶν καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[38, 5]	τῆς καθόλου, ποδαπόν τέ ἐστι	καὶ	τίνων αἴτιον, ἐξ ἐναντίας τὴν
[38, 5]	ἀηδῶς αὐτοῦ λέγοντος, ὅτι αὐτὸν	καὶ	τμηθῆναι δεῖ καὶ καυθῆναι, πείθεται
[38, 40]	κακοῖς ἐφήδεσθαι τοῖς τῶν πλησίον	καὶ	τὸ ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι,
[38, 40]	τὴν ἐκ τούτων γιγνομένην στάσιν	καὶ	τὸ ἐπιβουλεύειν ἀλλήλοις ὑμᾶς καὶ
[38, 35]	γὰρ τῇ Νικαέων ἑταιρείᾳ προστίθεται	καὶ	τὸ μέρος τὸ ἐκείνων ἔχει
[38, 45]	τὸ μὲν οὖν μέγιστον ὑμῖν	καὶ	τὸ πιστότατον τοῦ μενεῖν τὴν
[38, 5]	(βούλομαι δὲ διελεῖν τὸν λόγον	καὶ	τὸ πρῶτον ὑπὲρ αὐτῆς εἰπεῖν
[38, 40]	καὶ τὸ ἐπιβουλεύειν ἀλλήλοις ὑμᾶς	καὶ	τὸ τοῖς κακοῖς ἐφήδεσθαι τοῖς
[38, 10]	τε νῦν βουλομένοις αὐτὴν ἐγκωμιάζειν	{καὶ	τοῖς ἀεὶ τοῦτο ποιεῖν} ἄφθονος
[38, 20]	ἀπόλλυσιν ἢ σεισμός, αὐτοὶ προαιρούμεθα	καὶ	τοῖς αἰτίοις τούτων ἀνθρώποις οὐκ
[38, 15]	πολλοὶ δὲ καί τινες ἡμῶν	καὶ	τοῖς ἀνθρώποις ὡς θηρίοις χρώμενοι
[38, 10]	ταῦτα ἐν τοῖς δήμοις ἀναστρέφεται	καὶ	τοῖς ἔθνεσιν, ὥσπερ ἐν τοῖς
[38, 20]	αὐτὸν ὑπολείπεσθαι καὶ τοῖς παισὶ	καὶ	τοῖς ἐκγόνοις καὶ μηδέποτε σχεῖν
[38, 5]	θεοῖς πᾶσι καὶ τοῖς ὑμετέροις	καὶ	τοῖς ἐκείνων, εἰ ταῦτα εὐνοίᾳ
[28, 30]	πόλεων ὁμοῦ γενόμενοι πασῶν ἄρξετε,	καὶ	τοῖς ἡγεμόσι γενήσεται πλείων διατροπὴ
[28, 30]	διὰ πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε δὲ	καὶ	τοῖς ἡγεμόσιν αἰδῶ παρέχειν, ἀεὶ
[38, 20]	καὶ ἄπαυστον, ὥστε αὐτὸν ὑπολείπεσθαι	καὶ	τοῖς παισὶ καὶ τοῖς ἐκγόνοις
[38, 5]	(εὔχομαι δὲ τοῖς θεοῖς πᾶσι	καὶ	τοῖς ὑμετέροις καὶ τοῖς ἐκείνων,
[38, 45]	χρήσεσθε αὐτοῖς θέλοντες; ὄφελον ἐξῆν	καὶ	τὸν Ἐφεσίων δῆμον ποιήσασθαι ἀδελφὸν
[38, 40]	οὔτε ἂν φαῦλός τις ὢν	καὶ	τοῦ δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ,
[38, 35]	ἡμέραν θεᾶσθε καὶ τοὺς τραγῳδοὺς	καὶ	τοὺς ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι μὲν
[38, 50]	μικρῶν δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι.	(καὶ	τοὺς θεοὺς δὲ εἰκός ἐστιν
[38, 20]	περὶ τῶν πρωτείων τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ διότι μὲν
[28, 30]	ἀλλήλους· ἐξ ἀνάγκης ἅπαντας θεραπεύουσι	καὶ	τοὺς πλεῖστον ὅσον ἀποδέοντας αὐτῶν.
[38, 35]	οὐχὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε	καὶ	τοὺς τραγῳδοὺς καὶ τοὺς ἄλλους,
[38, 10]	ὅτε ὑπὸ ἀφροσύνης {οἱ ναῦται}	καὶ	τοῦτο ἀπόλλυσιν αὐτοὺς ἐπισταμένους τοῦ
[38, 25]	ἔχοι καλεῖσθαι βασιλεὺς ἰδιώτης ὤν,	καὶ	τοῦτο ἄριστα ἐπιστάμενος αὐτὸς ὑπὲρ
[38, 45]	ἤδη γάρ τινές εἰσιν οἱ	καὶ	τοῦτο δεδοικότες, ὧν ἀποδέχομαι τοῦ
[28, 30]	αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν. εἰ δὲ	καὶ	τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς
[38, 40]	καὶ τὰς φιλοτιμίας (δεῖ γὰρ	καὶ	τούτων πόλει) διπλασίας τίθεσθε καὶ
[38, 25]	καὶ γὰρ δεύτερον ὑμᾶς ἐρήσομαι	καὶ	τρίτον· οὗ τί τὸ ὄφελός
[38, 10]	σωτηρία, τὸ τοὺς ναύτας ὁμονοεῖν	καὶ	τῷ κυβερνήτῃ πείθεσθαι, γενομένης δὲ
[38, 10]	οὔσης τῆς μάχης τῶν κακῶν	καὶ	τῶν ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες,
[38, 10]	εἰς ἐναντίον τῇ νηὶ περιίσταται	καὶ	τῶν λιμένων ἀποτυγχάνουσιν ἐγγὺς ὄντων,
[28, 30]	θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων μὲν	καὶ	τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ
[38, 15]	ἐπισταμένους τοῦ ὀλέθρου τὴν αἰτίαν.	~καὶ	τῶν οἴκων δὲ τῆς σωτηρίας
[38, 40]	πραγμάτων εἰσί, τὰ δὲ πράγματα	καὶ	τῶν ὀνομάτων. (ἔτι τοίνυν κἀκεῖνο
[38, 25]	τίνι διαφέρει δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς·	καὶ	τῶν πεπαιδευμένων οὐδεὶς οὕτως ἔχει
[38, 0]	δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν	καὶ	τῶν πλουσίων, ἵνα καὶ χορηγῶσι
[38, 10]	ἐναντία τούτοις, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια	καὶ	ὑγεία, καὶ ταῦτα οὐδεὶς ἂν
[38, 25]	τῶν πρωτείων ἀπώλεσαν αὐτὰ ἀμφότεροι,	καὶ	ὑμεῖς ἅπαντες ἐκεῖνα ἴστε καὶ
[38, 35]	ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει τῷ μηδενί·	καὶ	ὑμῖν οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης, ἀντὶ
[38, 5]	ἄνδρες Νικομηδεῖς, καὶ χαρίσασθέ μοι	καὶ	ὑπομείνατε, ἀκοῦσαι λόγου περιττοῦ καὶ
[38, 10]	φιλοῦντες, τὴν στάσιν, ἧς μέρη	καὶ	ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι, καὶ
[38, 20]	δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά ἐστι	καὶ	φαῦλα καὶ οὐδ´ ἰδιώτας ὑπὲρ
[38, 0]	τῶν μεγίστων ἢ τῶν μικροτέρων	καὶ	φαύλων. τῶν μὲν γὰρ ἔξεστι
[38, 25]	οἱ ἄνθρωποι τέλους ἕνεκεν ἀγαθοῦ	καὶ	φεύγομεν τὰς ἐναντίας πράξεις τέλους
[38, 40]	τὰ μὲν ὀδυνῶντα ὑμᾶς ἐξαιρεθῆναι,	καὶ	φθόνον καὶ φιλονικίαν καὶ τὴν
[38, 35]	Νικομηδεῖς ἑλόμενος ὑφ´ ὑμῶν σῴζεται.	καὶ	φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ
[38, 35]	ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ πρωτεῖον ᾖ	καὶ	φιλῆται. (τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων
[38, 10]	θείων πραγμάτων. ἡ γὰρ αὐτὴ	καὶ	φιλία ἐστὶ καὶ καταλλαγὴ καὶ
[38, 20]	τἄλλα πάντα, ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ	καὶ	φιλίᾳ. καὶ καρπῶν εἰσιν ἀντιδόσεις
[38, 20]	γεγενημέναι· καὶ προξενίας δὲ ἔχομεν	καὶ	φιλίας ἰδιωτικάς. θεούς τε τοὺς
[38, 45]	δὲ πολλοὶ καὶ συγγενείας ἰδιωτικὰς	καὶ	φιλίας, ὥσπερ Ἕλληνες πρὸς βαρβάρους
[38, 20]	τοῖς θεοῖς, ἀλλὰ τούτους εἶναι	καὶ	φιλοδήμους δοκοῦμεν καὶ λεγόντων ἥδιστα
[38, 40]	ὀδυνῶντα ὑμᾶς ἐξαιρεθῆναι, καὶ φθόνον	καὶ	φιλονικίαν καὶ τὴν ἐκ τούτων
[38, 0]	τῶν πλουσίων, ἵνα καὶ χορηγῶσι	καὶ	φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα,
[28, 30]	γενήσεται πλείων διατροπὴ πρὸς ὑμᾶς	καὶ	φόβος, ἐὰν ἀδικεῖν θέλωσιν. τὸ
[38, 45]	ταῖς ἀληθείαις ἐπιθυμοῦντες τῆς ὁμονοίας	καὶ	φοβούμενοι μὴ λυθῇ καὶ οὐ
[38, 50]	ποιήσειν καὶ τὴν συνήθειαν ἡδίονα;	καὶ	φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα δεήσει
[38, 5]	αὐτὸ παρ´ ὑμῶν, ἄνδρες Νικομηδεῖς,	καὶ	χαρίσασθέ μοι καὶ ὑπομείνατε, ἀκοῦσαι
[38, 0]	μὲν καὶ τῶν πλουσίων, ἵνα	καὶ	χορηγῶσι καὶ φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ
[38, 40]	καθόλου πάντα μιχθέντα, καὶ καρποὶ	καὶ	χρήματα καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ
[38, 35]	(κατεγνώκασι δὲ ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ,	καὶ	χρῶνται καθάπερ τοῖς παιδίοις ὑμῖν,
[38, 5]	ταῖς πόλεσιν, ἥδιστόν ἐστι φαρμάκων	καὶ	χωρὶς οὗ ζῆν οὐδεὶς ἂν
[38, 15]	αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ δὲ	καὶ	χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ μάχεσθαι
[38, 45]	ὅλον ἀμφοτέρων δοκεῖν, ἔτι δὲ	καὶ	ὡς ἀγαθοὺς πάντες ἐκείνους ὁρῶσι
[38, 45]	ὡς ἀγαθοὺς πάντες ἐκείνους ὁρῶσι	καὶ	ὡς δικαίους καὶ ὡς τῷ
[38, 45]	ἐκείνους ὁρῶσι καὶ ὡς δικαίους	καὶ	ὡς τῷ ὄντι ἀδελφούς· ἐν
[38, 35]	τὴν τάξιν τὴν ἑαυτῶν ἀπολαβεῖν,	καὶ	ὥσπερ εἰκός ἐστι καὶ δίκαιον,
[38, 40]	βασιλεὺς ἢ τύραννος ἢ θεός;	~καίτοι	ταῦτα πάντα καλοῦνται καὶ Μενέλαοι
[38, 5]	γὰρ σωτηρίας ὁ κίνδυνός ἐστι.	καίτοι	τί τοῦτο εἶπον; τὸ γὰρ
[38, 10]	ἐκεῖνό ἐστιν ὅτι {πάντα τὰ	κακὰ}	λυπεῖ τοὺς ἀνθρώπους ὁποῖά ἐστιν
[38, 15]	τὰ δὲ ἐναντία τούτοις οὐ	κακὰ	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀηδῆ· καὶ
[38, 10]	ἔχει καὶ νενόμισται καὶ καλεῖται	κακά.	(τὰ δ´ ἐναντία τούτοις, εἰρήνη
[38, 45]	τῆς ὁμονοίας γενησόμενα καὶ τὰ	κακὰ	τὰ διὰ τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα,
[38, 40]	τὴν τιμωρίαν ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ,	κἀκεῖθεν	ἐνθάδε. (τὸ δὲ νῦν ἔχον
[38, 35]	τῶν μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα·	κἀκεῖνα	διὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν ὡς
[38, 40]	καὶ τῶν ὀνομάτων. (ἔτι τοίνυν	κἀκεῖνο	λογίσασθε τὸ ἐκ τῆς ὁμονοίας
[38, 40]	τις δεινός ἐστι παρ´ ὑμῖν;	κἀκείνους	ὠφελήσει. πλούσιός τις παρ´ ἐκείνοις
[38, 15]	τε δεσποτικὴ στάσις καὶ ἡ	κακοδουλία.	τῷ μὲν γὰρ ἅρματι ποία
[38, 15]	πατέρων ὡς ἐπὶ τοῖς μεγίστοις	κακοῖς.	~ἐπειδὰν μὲν οὖν λοιμὸς ἢ
[38, 20]	εἶεν ἀνόητοι τῶν ἐπὶ τοῖς	κακοῖς	ἔτι χάριν εἰδότων φειδόμενοι. (τὸ
[38, 40]	ἀλλήλοις ὑμᾶς καὶ τὸ τοῖς	κακοῖς	ἐφήδεσθαι τοῖς τῶν πλησίον καὶ
[38, 10]	{οὐδεὶς} ὅτι ταῦτα ἐν τοῖς	κακοῖς	τάττεται καὶ οὕτως ὡς ἔχει
[38, 50]	μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν, τηλικοῦτον οὖσα	κακόν,	πῶς οὐχὶ καὶ τὰς διαλλαγὰς
[38, 15]	ἀνδρὸς πρὸς γυναῖκα; καὶ ὁ	κακὸς	γάμος τί ἄλλο ἐστὶν ἢ
[38, 20]	ἐστι τὸ ἆθλον τούτου τοῦ	κακοῦ,	τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ
[38, 25]	τὰς ἐναντίας πράξεις τέλους ἕνεκεν	κακοῦ.	τὸ δὲ χωρὶς αἰτίας σπουδάζειν
[38, 20]	ἴσων ἂν ἐγίγνοντο πρὸς αὐτοὺς	κακῶν·	ἀλλὰ χάριτας καὶ τιμὰς καὶ
[38, 15]	παντελής ἐστι καὶ διὰ ταύτην	κακῶν	ἐπιθυμία; τὰ μὲν οὖν θηρία
[38, 10]	οὕτως οὔσης τῆς μάχης τῶν	κακῶν	καὶ τῶν ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί
[38, 20]	πάσας αὐτοῖς παρέχομεν ἀντὶ τῶν	κακῶν	οὐκ ἀμοιβάς· ἀμοιβαὶ γὰρ ἐξ
[38, 20]	γένηται, τοῖς θεοῖς ἐγκαλοῦμεν, ὡς	κακῶν	παρέχουσιν τοῖς ἀνθρώποις αἰτίας, καὶ
[38, 20]	ἐστι πρὸς τὰ αὐτόματα τῶν	κακῶν.	πόλεμον δέ, ὅστις οὐχ ἧττον
[38, 10]	μᾶλλον δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν	κακῶν	τοῖς ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ περὶ
[38, 10]	μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν	κακῶν	ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ παραυτίκα ἡδονή,
[38, 15]	οὐ μόνον ἀγαθά ἐστι καὶ	καλά,	ἀλλὰ καὶ ἥδιστα· τὰ δὲ
[38, 25]	μὲν οὖν τις σπουδὴν ἔχοι	καλεῖσθαι	βασιλεὺς ἰδιώτης ὤν, καὶ τοῦτο
[28, 30]	εἶναι πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ	καλεῖσθαι	μάτην. οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα
[28, 30]	εἶναι πρῶτοι ταῖς ἀληθείαις ἢ	καλεῖσθαι	μὴ ὄντες; ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν
[38, 10]	ὡς ἔχει καὶ νενόμισται καὶ	καλεῖται	κακά. (τὰ δ´ ἐναντία τούτοις,
[38, 35]	τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ καὶ	καλεῖται	τὸ ἔτι ὑβριστικώτερον Ἑλληνικὰ ἁμαρτήματα.
[38, 25]	τὸ παρ´ ἐκείνοις δικαστήριον ἐνταυθοῖ	καλέσομεν;	ἢ πέμψομεν αὐτοῖς ἁρμοστάς; ἢ
[38, 5]	μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς	καλὴν	εἶναι πιστεύσητε, τὸ δὲ πρὸς
[38, 45]	καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἔσται καὶ	κάλλιον	καὶ πλουσιώτερον; (ἄξιον δὲ αὐτὴν
[38, 10]	οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡς οὐ	καλὸν	ἡ ὁμόνοια καὶ σωτήριόν ἐστιν·
[38, 5]	ἐρῶν ἔρχομαι, καλοῦ μὲν ὀνόματος,	καλοῦ	δὲ πράγματος, ἂν δ´ εὐθὺς
[38, 5]	(ὑπὲρ γὰρ ὁμονοίας ἐρῶν ἔρχομαι,	καλοῦ	μὲν ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος,
[38, 40]	ἢ θεός; ~καίτοι ταῦτα πάντα	καλοῦνται	καὶ Μενέλαοι καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ
[38, 40]	τῆς δὲ ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη	καλοὺς	εἶναι καὶ δικαίους ἄνδρας ἢ
[38, 35]	δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ τῆς προπομπείας	καλῶς	ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν μυστηρίῳ τινὶ
[28, 30]	καθιστάντες ὅτι μὴ ἀπόχρη ὑμῖν	καλῶς	διοικεῖσθαι μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε
[38, 50]	φυλάττειν αὐτοὺς εἰς ἀεὶ τὰ	καλῶς	δόξαντα ὑμῖν.
[38, 20]	οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ ὁμολογῆσαι {ὡς}	καλῶς	ἔχει· τοιαῦτά ἐστιν, οὕτω σμικρά,
[28, 30]	ἀδικήμασιν ἢ τοῖς εἰς αὑτούς·	κἄν	τινες καταφύγωσιν ἐφ´ ὑμᾶς δεόμενοι
[38, 20]	τοὐναντίον φιλίας καὶ ὁμονοίας, μαχόμεθα.	(κἄν	τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται, Τί
[38, 40]	θέλει πρῶτος· ἔστω. πρωτεύει τις·	κἂν	ἄλλος ὀνομάζηται, πρῶτός ἐστιν. οὐ
[38, 25]	τῶν ἄλλων δὲ ὁμοίως ἁπάντων,	κἂν	αὐλητής τις ἐθέλῃ δοκεῖν, αὐλεῖν
[38, 20]	Νικαεῖς ἀδικοῦσιν; οὐδὲν εἰπεῖν ἕξετε.	κἂν	ἐκείνων πύθηται πάλιν, Τί δὲ
[38, 25]	μουσικὸς οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς,	κἂν	κιθαριστὴς οὐδὲ ἅψασθαι τῆς λύρας
[38, 25]	ἐθέλῃ δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος,	κἂν	μουσικὸς οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς,
[38, 35]	γὰρ τολμήσαιμι ἂν εἰπεῖν ὅτι	κἂν	πάντων ἐκστῆτε τῶν ὀνομάτων, οὐδενὸς
[38, 40]	ἕξετε. καθόλου πάντα μιχθέντα, καὶ	καρποὶ	καὶ χρήματα καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι
[38, 20]	ἐν εἰρήνῃ καὶ φιλίᾳ. καὶ	καρπῶν	εἰσιν ἀντιδόσεις καὶ γάμων ἐπιμιξίαι
[38, 35]	ἀλλ´ οὐχ Ἑλληνικά, εἰ μὴ	κατ´	αὐτὸ τοῦτο Ἑλληνικὰ φήσει τις
[38, 0]	παρ´ ὑμῖν ἐπαναρθώσεως ἄξια καὶ	κατὰ	μέρος αὐτῶν ποιήσομαι τὴν θεραπείαν,
[38, 35]	τῶν πρωτείων κοινὸν ᾖ, τί	κατὰ	τοῦτο ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ μὲν γὰρ
[38, 45]	{ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται} μείζων {καὶ}	κατὰ	τοῦτο, τῷ μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ
[38, 25]	ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ μάλιστα τούτων	καταγελῶμεν	καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ τελευτῶντες
[38, 25]	ἢ περὶ ἀρχῆς, αὐτὸς ἑτέρους	καταδουλούμενος.	ὁ δὲ πλέων τὴν θάλατταν
[38, 25]	πολεμῶν ἢ περὶ ἐλευθερίας ἀγωνίζεται,	καταδουλουμένων	αὐτὸν ἄλλων, ἢ περὶ ἀρχῆς,
[38, 15]	τῷ μὲν γὰρ ἅρματι ποία	καταλείπεται	σωτηρία τῶν ἵππων συνθεῖν μὴ
[38, 45]	τὰ παρὰ ἀμφοτέροις ἀγαθὰ κτήσεσθε	καταλλαγέντες;	οὐ χρήσεσθε αὐτοῖς θέλοντες; ὄφελον
[38, 45]	καὶ λυσιτελήσει ταῖς πόλεσιν ἡ	καταλλαγὴ	γενομένη καὶ μέχρι νῦν ὑμῖν
[38, 10]	αὐτὴ καὶ φιλία ἐστὶ καὶ	καταλλαγὴ	καὶ συγγένεια, καὶ ταῦτα πάντα
[38, 20]	ἐκγόνοις καὶ μηδέποτε σχεῖν ἐλπίδα	καταλλαγῆς·	ἀγωνιζώμεθα καὶ στασιάζωμεν καὶ πράγματα
[38, 5]	δόξαν ἢ λυσιτέλειαν ἐκ τῆς	καταλλαγῆς	τῆς ὑμετέρας, καὶ πρὸ πάντων
[28, 30]	αὐτὰ ποιεῖν, καὶ ποιήσουσιν ἐὰν	καταλλαγῆτε,	καὶ μείζων ἡ δύναμις ὑμῶν
[38, 40]	ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε· ἂν δὲ	καταλλαγῆτε,	τοὺς ἀλλήλων ἕξετε· καὶ τὰς
[38, 20]	ἢ ταῖς μητράσιν οὐ βούλονται	καταλλάττεσθαι	ῥᾳδίως. (ὑπὲρ μὲν οὖν γῆς
[38, 10]	ποίῳ δὴ μέρει τὰ τοιαῦτα	κατατάττεται,	πόλεμοι καὶ στάσεις καὶ νόσοι
[38, 0]	τῶν μὲν γὰρ ἔξεστι καὶ	καταφρονῆσαι	τῆς ἀπ´ αὐτῶν γιγνομένης βλάβης,
[38, 40]	τὴν ἑτέραν πρὸς τὴν ἑτέραν	καταφυγή.	τῆς δὲ ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη
[28, 30]	τοῖς εἰς αὑτούς· κἄν τινες	καταφύγωσιν	ἐφ´ ὑμᾶς δεόμενοι βοηθείας, προθύμως
[38, 35]	μόνους οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι.	(κατεγνώκασι	δὲ ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ
[38, 15]	κειμένων ἐν τῷ μέσῳ πολλοὶ	κατέθεντο	τὸν πόλεμον ὡς οὐκ ἂν
[38, 5]	αὐτὸν καὶ τμηθῆναι δεῖ καὶ	καυθῆναι,	πείθεται δὲ ὅμως· περὶ γὰρ
[38, 20]	ἆθλόν ἐστιν ἐν τῷ μέσῳ	κείμενον,	ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ τί
[38, 15]	καὶ τηλικούτων ὅμως τῶν ἄθλων	κειμένων	ἐν τῷ μέσῳ πολλοὶ κατέθεντο
[38, 40]	καὶ πρόσωπα καὶ στολάς, καὶ	κελεύουσι	πολλά, ὡς ἐκεῖνοι· τοῦ δὲ
[38, 35]	που καὶ πρότερον ὅτι μὴ	κενόδοξα	ἦν, ἀλλ´ ὑπὲρ ἀρχῆς ἀληθοῦς
[38, 25]	ἢ μείζονες ἢ δυνατώτεροι; τὸ	κενοδοξεῖν	ἀνόητον μὲν εἶναι καὶ ἐπὶ
[38, 15]	ὁμονοεῖν αὑτοῖς ἐπεφήμισαν. (καὶ γὰρ	κήρυκές	τινες ἐκ τῶν θεῶν εἶναι
[38, 25]	οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς, κἂν	κιθαριστὴς	οὐδὲ ἅψασθαι τῆς λύρας ἐπιστημόνως
[38, 25]	θάλατταν οὐκ ἄλην εἰκῇ διατίθεται·	κινδυνεύει	γὰρ ἤτοι γε ὁδοῦ χάριν
[38, 35]	περὶ τοῦ πρωτείου μάχεσθε ὑμεῖς,	κινδυνεύει	τὸ πρωτεῖον παρ´ ἐκείνοις εἶναι
[38, 0]	τῆς εὐπειθείας, ἀλλ´ εὐθὺς ἀξιῶ	κινδυνεύειν	περὶ τοῦ μεγίστου συμβουλεύων πράγματος;
[38, 15]	ἀφέλκειν ἄλλος ἀλλαχῇ, πᾶσα ἀνάγκη	κινδυνεύειν	τὸν ἡνίοχον. ὁ δὲ γάμος
[38, 5]	ὅμως· περὶ γὰρ σωτηρίας ὁ	κίνδυνός	ἐστι. καίτοι τί τοῦτο εἶπον;
[28, 30]	ταῦτα γὰρ ἐξ ἀνάγκης ἀπεχθείας	κινεῖ	καὶ διαφοράς, φύσει μὲν τῶν
[38, 35]	δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα	κινεῖ	καὶ καλεῖται τὸ ἔτι ὑβριστικώτερον
[38, 15]	γυναῖκες τότε ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν	κλαίουσι	καὶ οἱ παῖδες ὑπὲρ τῶν
[38, 45]	ὀδυνηθείη τις ἄν, ὅτι πάντα	κοινὰ	ἔχοντες, καὶ προγόνους καὶ θεοὺς
[38, 45]	ὄφελον καὶ τὰ Σμυρναίων {οἰκοδομήματα}	κοινὰ	ὑμῖν ἐγένετο. (ταῦτα δὲ πάντα
[38, 25]	ταῖς δὲ πόλεσι φῇ τις	κοινῇ	προσήκειν ὅσα μηδὲ τῶν ἰδιωτῶν
[38, 0]	συμβουλεύειν ἐμέ τι περὶ τῶν	κοινῇ	συμφερόντων ἴσως μᾶλλον ἑτέρων καὶ
[38, 35]	ᾖ, τὸ δὲ τῶν πρωτείων	κοινὸν	ᾖ, τί κατὰ τοῦτο ἐλαττοῦσθε;
[38, 45]	θαυμάζομεν τοὺς εἰς ἅπαν τὸν	κοινὸν	οἰκοῦντας οἶκον καὶ μὴ νενεμημένους
[38, 0]	οὐδὲ συμποτικός εἰμί τις οὐδὲ	κοινὸς	ἐν ταῖς τοιαύταις συνουσίαις, ὥστε
[38, 45]	γενέσθαι καὶ διὰ τοὺς προγόνους	κοινοὺς	ὄντας ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσι καὶ
[38, 40]	τούτων εἰσελθεῖν εἰς τὰς πόλεις,	κοινωνίαν	ἀγαθῶν, ὁμοφροσύνην, ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[38, 0]	νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ καὶ	κολάκων	ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται·
[28, 30]	ἁπάντων μὲν καὶ τῶν νῦν	κομιζομένων	(δεῖ δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν
[38, 15]	διαφόρων, οὐχ ὡς τὸ μάχεσθαι	κρεῖττον	ὂν ἢ ἥδιον καὶ δικαιότερον
[38, 10]	καὶ ἀεὶ καὶ πλείω καὶ	κρείττω	περὶ αὐτῆς ἐξέσται λέγειν. (εἴτε
[38, 40]	οἱ ἄνθρωποι πράττουσιν, ἡ ἡδονή,	κρείττων	λόγου. τὸ γὰρ τὰ μὲν
[38, 45]	πάντα τὰ παρὰ ἀμφοτέροις ἀγαθὰ	κτήσεσθε	καταλλαγέντες; οὐ χρήσεσθε αὐτοῖς θέλοντες;
[38, 15]	ὑπὲρ ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν	κτώμενοι	μὴ ἔχοντες, οἱ δὲ θάλατταν
[38, 10]	τοὺς ναύτας ὁμονοεῖν καὶ τῷ	κυβερνήτῃ	πείθεσθαι, γενομένης δὲ στάσεως ἐν
[38, 25]	τοὺς μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν	κωλύσει	καὶ μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ