HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple de Nicomédie (discours 38; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 106 formes différentes pour 273 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[28, 30]   δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ δ´ αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα· καὶ ἀντιλέγετε

[28, 30]   ὀνομάτων πρὸς Νικαεῖς μάχη. (βουλοίμην δ´ ἂν καὶ ἐκείνους τὰ αὐτὰ

[38, 40]   μεγέθους ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν, εὔξασθε δ´ ἂν πάσας εὐχάς, ὥστε αὐτοῦ

[28, 30]   τοῖς γενναίοις καὶ πεπαιδευμένοις; ~καθόλου δ´ εἴ τις ὑμᾶς ἔροιτο, Ἄνδρες

[38, 10]   νενόμισται καὶ καλεῖται κακά. (τὰ δ´ ἐναντία τούτοις, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια

[38, 5]   ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος, ἂν δ´ εὐθὺς προσθῶ περὶ τῆς πρὸς

[38, 0]   καὶ φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν,

[38, 15]   ἄρξηται στασιάζειν πρὸς αὐτούς; ἡ δὲ ἀδελφότης (τί ἄλλο ἐστὶν ἢ

[38, 35]   εἰς τὰς σκηνὰς παριέναι, τοὺς δὲ αἰσθανομένους τῶν γιγνομένων ὠφελοῦσιν· ἆρ´

[38, 20]   ἐπὶ τὴν στάσιν· δι´ ἃς δὲ αἰτίας οὐκ ἐμὸν ἴσως ἐξελέγχειν·

[38, 25]   ἦν ταῖς πόλεσιν ἐκείναις. (ἡμεῖς δὲ ἂν ἀπολάβωμεν τὸ πρωτεῖον ἀμαχεὶ

[38, 20]   ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν μάχη. τούτων δὲ ἁπάντων οὐκ ἔχθρας παρεχόντων αἰτίαν,

[38, 5]   πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν. μὴ θορυβήσητε δὲ ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´ ὑπομείνατε. (φημὶ

[38, 45]   καὶ κάλλιον καὶ πλουσιώτερον; (ἄξιον δὲ αὐτὴν γενέσθαι καὶ διὰ τοὺς

[38, 5]   οὗ μέλλω μὲν συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ; τὸ μὲν ὄνομα

[38, 10]   οὐδ´ ὅλως εἶχε βλάπτειν· νῦν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν ἡ φύσις, ὥστε

[38, 15]   ἀνάγκη κινδυνεύειν τὸν ἡνίοχον. ὁ δὲ γάμος ὁ ἀγαθὸς τί ἄλλο

[38, 15]   οἱ δὲ ὑπὲρ ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν κτώμενοι μὴ ἔχοντες, οἱ

[38, 15]   θεῖόν ἐστιν ὑπειλημμένον. καὶ ὅσα δὲ δὴ ἥδιστά τε τοῖς ἀνθρώποις

[28, 30]   καὶ τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν πόλιν, οὐκ

[38, 5]   ἂν ἐθελήσειεν εὖ φρονῶν. (βούλομαι δὲ διελεῖν τὸν λόγον καὶ τὸ

[38, 20]   ἆθλον τούτου τοῦ κακοῦ, τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά ἐστι

[38, 0]   καὶ δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ μήτε

[38, 0]   καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. (τοῦτο δὲ εἰ μὲν οὐκ ἔστι τοιοῦτον,

[38, 50]   μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς θεοὺς δὲ εἰκός ἐστιν μᾶλλον πάντων ἐπιμελήσεσθαι

[38, 45]   ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι μετρίως. (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ ταῦτα

[38, 5]   ὑμῖν καὶ λυσιτελεστάτην. οὐκ ἀποστήσομαι δὲ εἰπεῖν οὐδ´ ὅπως ἂν μεῖναι

[38, 35]   καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι. τὰ δὲ ἐκείνων εἶπον ἤδη που καὶ

[38, 40]   ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι, τὰ δὲ ἐναντία ἀντὶ τούτων εἰσελθεῖν εἰς

[38, 15]   καὶ θύομεν καὶ ἑορτάζομεν· τὰ δὲ ἐναντία πάντα ἐν τοῖς πολέμοις,

[38, 15]   καλά, ἀλλὰ καὶ ἥδιστα· τὰ δὲ ἐναντία τούτοις οὐ κακὰ μόνον,

[38, 50]   γενέσθαι τινὰ χώραν. καὶ μικρῶν δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς

[38, 50]   ἕξειν αὐτὰ πειθὼ βεβαιοτέραν; ~ἔτι δὲ εὔθυμός εἰμι καὶ διὰ τὸ

[38, 20]   τινες ἤδη γεγενημέναι· καὶ προξενίας δὲ ἔχομεν καὶ φιλίας ἰδιωτικάς. θεούς

[38, 15]   γῆν κτώμενοι μὴ ἔχοντες, οἱ δὲ θάλατταν περιποιούμενοι· καὶ τηλικούτων ὅμως

[38, 50]   μήτε νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι δὲ καὶ ἄξιον αὐτοῖς εὔξασθαι πάλιν.

[28, 30]   πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ τινάς) τὰ δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ δ´

[28, 30]   ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων, ὅταν δὲ καὶ ἔργῳ τοῦτο γίγνηται, δικαιότερον

[38, 0]   ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν

[38, 35]   τυραννικῶς ὑμᾶς αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως δὲ καὶ μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν

[38, 5]   Νικομηδεῖς, ὁμονοῆσαι πρὸς Νικαεῖς· ἀκούσατε δὲ καὶ μὴ χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν

[38, 0]   ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ δὲ καὶ συμβούλων, ἵνα σῴζωνται ταῖς

[38, 15]   πρὸς ταῦτά ἐστιν ἀεί. πολλοὶ δὲ καί τινες ἡμῶν καὶ τοῖς

[28, 30]   ὁμόνοιαν διὰ πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε δὲ καὶ τοῖς ἡγεμόσιν αἰδῶ παρέχειν,

[28, 30]   τῆς αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν. εἰ δὲ καὶ τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε

[38, 15]   μεγίστων αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ δὲ καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ

[38, 45]   τὸ ὅλον ἀμφοτέρων δοκεῖν, ἔτι δὲ καὶ ὡς ἀγαθοὺς πάντες ἐκείνους

[38, 40]   τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε· ἂν δὲ καταλλαγῆτε, τοὺς ἀλλήλων ἕξετε· καὶ

[38, 20]   μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν ἐστι τὸ

[38, 0]   παρέχειν τοῖς πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας

[38, 25]   ὁδοῦ χάριν ἢ ἐμπορίας. ἵνα δὲ μὴ πάντα φέρω τὰ παραδείγματα,

[38, 10]   ὑγιεινοὺς καὶ διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν

[38, 50]   τὴν συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα δεήσει καὶ πρὸ

[38, 35]   ἤδη ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν

[38, 10]   ἐν τοῖς θείοις ἔνεστιν. ᾧ δὲ μόνῳ τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς

[28, 30]   φόβος, ἐὰν ἀδικεῖν θέλωσιν. τὸ δὲ νῦν ἔχον αἱ μὲν ἄλλαι

[38, 40]   ἐντεῦθεν ἐκεῖ, κἀκεῖθεν ἐνθάδε. (τὸ δὲ νῦν ἔχον ὥσπερ ὑφορμεῖτε ἀλλήλαις

[38, 20]   κἂν ἐκείνων πύθηται πάλιν, Τί δὲ οἱ Νικομηδεῖς ἀδικοῦσιν ὑμᾶς; οὐδὲ

[38, 25]   κωλύσει καὶ μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν που πρῶτοι,

[38, 25]   πράγματος. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁμοίως ἁπάντων, κἂν αὐλητής τις

[38, 40]   πρὸς τὴν ἑτέραν καταφυγή. τῆς δὲ ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη καλοὺς εἶναι

[38, 5]   τμηθῆναι δεῖ καὶ καυθῆναι, πείθεται δὲ ὅμως· περὶ γὰρ σωτηρίας ὁ

[28, 30]   οὐδέποτε τοῖς αἰτήσασιν ὑμεῖς, αὐτὸ δὲ ὅμως φορτικόν ἐστι τὸ τὴν

[38, 20]   ἀγωνιζομένοις, τούτων οὐδέν ἐστι, τὰ δὲ ὄντα οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ ὁμολογῆσαι

[38, 20]   τὰ αὐτόματα τῶν κακῶν. πόλεμον δέ, ὅστις οὐχ ἧττον ἀπόλλυσιν ἢ

[38, 40]   χορηγήσει καὶ παρ´ ὑμῖν. καθόλου δὲ οὐδεὶς οὔτε ἂν ἄξιος ὢν

[38, 40]   πάντα ἑορτῇ ἔοικε δημοσίᾳ; (λογίσασθε δὲ οὕτως. εἴ τις ὑμῖν, ἄνδρες

[38, 10]   καὶ εἶναι καὶ λέγεσθαι. φανερᾶς δὲ οὕτως οὔσης τῆς μάχης τῶν

[38, 0]   πιστευθῶ περὶ τῶν μειζόνων. τί δὲ παθὼν ἢ τί βουλόμενος οὐχ

[38, 40]   παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται. {καὶ} οὗ δὲ πάντα ἕνεκεν οἱ ἄνθρωποι πράττουσιν,

[38, 45]   {οἰκοδομήματα} κοινὰ ὑμῖν ἐγένετο. (ταῦτα δὲ πάντα τηλικαῦτα ὄντα ἀγαθὰ ἑνὸς

[38, 35]   δὲ τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ

[38, 35]   τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ

[38, 0]   ἣν μόνον ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ δὲ πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον

[38, 25]   ἀρχῆς, αὐτὸς ἑτέρους καταδουλούμενος. ὁ δὲ πλέων τὴν θάλατταν οὐκ ἄλην

[38, 40]   κελεύουσι πολλά, ὡς ἐκεῖνοι· τοῦ δὲ ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι τὸ μηδὲν

[38, 25]   {ὡς ἐπιθυμεῖν ἀνονήτου πράγματος} ταῖς δὲ πόλεσι φῇ τις κοινῇ προσήκειν

[38, 45]   καὶ ἔθη καὶ ἑορτάς, οἱ δὲ πολλοὶ καὶ συγγενείας ἰδιωτικὰς καὶ

[38, 10]   ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες, μᾶλλον δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν κακῶν τοῖς

[38, 10]   οἱ μὲν ἡδοναῖς πεισθέντες, οἱ δὲ πόνους φεύγοντες ὑγιεινοὺς καὶ διαίτας

[38, 40]   πίστεις τῶν πραγμάτων εἰσί, τὰ δὲ πράγματα καὶ τῶν ὀνομάτων. (ἔτι

[38, 5]   ἔρχομαι, καλοῦ μὲν ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος, ἂν δ´ εὐθὺς προσθῶ

[38, 5]   ἑαυτῆς καλὴν εἶναι πιστεύσητε, τὸ δὲ πρὸς τούτους ὁμονοεῖν τοὺς ἀνθρώπους,

[38, 0]   τὴν ἀρχὴν οὐδὲ βουλευόμεθα; Τί δὲ σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ

[38, 15]   οὐ βουλομένων αὐτοὺς μάχεσθαι. (πολέμου δὲ σημεῖον οὐδὲν θεῖόν ἐστιν ὑπειλημμένον.

[38, 10]   καὶ τῷ κυβερνήτῃ πείθεσθαι, γενομένης δὲ στάσεως ἐν αὐτῇ καὶ ἀπειθείας

[38, 0]   ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν, Τί δὲ συμβουλεύεις σὺ περὶ ὧν ἡμεῖς

[38, 35]   φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ τοὺς μόνους οἰομένους

[28, 30]   ἔχει τὴν τῶν πραγμάτων· ὅσα δὲ ταῖς ἀληθείαις ἐστὶ τοιαῦτα, οὕτω

[38, 0]   πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ

[38, 45]   ὡς τῷ ὄντι ἀδελφούς· ἐν δὲ ταῖς πόλεσι γενομένη αὕτη ἡ

[38, 10]   τοῖς ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ περὶ δὲ τῆς νεὼς πάντες οἱ πλέοντες

[38, 15]   τὴν αἰτίαν. ~καὶ τῶν οἴκων δὲ τῆς σωτηρίας οὔσης ἔν τε

[38, 10]   πάντα περιείληφεν. καὶ τὰ στοιχεῖα δὲ τί ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ;

[38, 15]   ἡ τούτων διχόνοια; καὶ τέκνων δὲ τίς ὠφέλεια γονεῦσιν, ὅταν ὑπὸ

[38, 35]   παίζοντας ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν δὲ τὸ μὲν τῆς μητροπόλεως ὑμῖν

[38, 5]   τοῦτο ὁρῶ πολλοῖς ἐνοχλοῦν. (εὔχομαι δὲ τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ τοῖς

[38, 0]   μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ τοσούτων πεπολιτευμένων παρ´ ἡμῖν ἀνδρῶν

[38, 35]   καὶ φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ

[38, 50]   μοι πειθομένους παράσχωσιν ὑμᾶς· ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἤδη ἐοίκατε ποιεῖν, λοιπόν

[38, 25]   ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ. τί δέ; τοῦτο ὡς ὅμοιον ἐκείνῳ προβαλλόμενοι

[38, 20]   ἀπόχρη τὰ οἰκεῖα· καὶ ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν γε

[38, 35]   πρωτεῖον ᾖ καὶ φιλῆται. (τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων νῦν μὲν ὅπως

[38, 35]   ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ, τὸ δὲ τῶν πρωτείων κοινὸν ᾖ, τί

[38, 5]   τοῦ πράγματος εἰπεῖν λόγους, παρασχεῖν δὲ ὑμᾶς ἐμοὶ πεισθῆναι τὰ συμφέροντα

[38, 20]   τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται, Τί δὲ ὑμᾶς οἱ Νικαεῖς ἀδικοῦσιν; οὐδὲν

[28, 30]   δικαιότερον τῆς ἀπεχθείας παροξυνομένης. (ἔξεστι δὲ ὑμῖν εὐεργετεῖν τὰς πόλεις καὶ

[38, 35]   οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι δὲ ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ χρῶνται

[38, 15]   οἱ μὲν ὑπὲρ βασιλείας, οἱ δὲ ὑπὲρ ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν

[38, 15]   ἐστὶν ἢ ἀδελφῶν ὁμόνοια; ἡ δὲ φιλία τί ἄλλο ἢ φίλων

[38, 20]   ἀνόητοι φιλοτιμηθεῖεν ἂν ἴσως, εὖ δὲ φρονῶν ἂν οὐδείς. (οἱ γὰρ

[38, 25]   πράξεις τέλους ἕνεκεν κακοῦ. τὸ δὲ χωρὶς αἰτίας σπουδάζειν ἢ πονεῖν,

[38, 0]   ἀπ´ αὐτῶν γιγνομένης βλάβης, ὁ δὲ χωρὶς ὧν ἀμήχανόν ἐστιν αὐτῷ

[38, 15]   ἡμῖν εἰρήνη μὲν ἐπικηρύσσεται, πόλεμοι δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀκήρυκτοι

[38, 5]   τῆς πρὸς τίνας ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ τὴν μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν

[38, 15]   καὶ συγκλειόμεθα ἔσω πυλῶν καὶ δεδοίκαμεν πάντα καὶ ἀπελπίζομεν ἑαυτούς· καὶ

[38, 45]   τινές εἰσιν οἱ καὶ τοῦτο δεδοικότες, ὧν ἀποδέχομαι τοῦ φόβου τὴν

[38, 50]   καὶ φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα δεήσει καὶ πρὸ ἁπάντων τοὺς ἄνδρας

[38, 40]   ἀλλήλων ἕξετε· καὶ τὰς φιλοτιμίας (δεῖ γὰρ καὶ τούτων πόλει) διπλασίας

[28, 30]   μὲν καὶ τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν πόλιν,

[38, 0]   φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα

[38, 0]   ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ δὲ καὶ συμβούλων, ἵνα σῴζωνται

[38, 5]   λέγοντος, ὅτι αὐτὸν καὶ τμηθῆναι δεῖ καὶ καυθῆναι, πείθεται δὲ ὅμως·

[38, 0]   πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ τῶν πλουσίων, ἵνα

[38, 35]   τὸ ἔθνος εἰδὼς ἥκει τί δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι δίκην.

[38, 35]   νῦν μὲν ὅπως ἔχει, τί δεῖ πρὸς ἐπισταμένους λέγειν; ἢ γὰρ

[38, 5]   τοὺς ἀνθρώπους, οἷς ὁμονοεῖν φημι δεῖν ὑμᾶς, ἀδύνατον εἶναι νομίσητε. τοῦτο

[38, 5]   ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´ ὑπομείνατε. (φημὶ δεῖν ὑμᾶς, ἄνδρες Νικομηδεῖς, ὁμονοῆσαι πρὸς

[38, 40]   καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν τις δεινός ἐστι παρ´ ὑμῖν; κἀκείνους ὠφελήσει.

[38, 25]   ἢ πέμψομεν αὐτοῖς ἁρμοστάς; ἢ δεκάτας τὰς παρὰ τῶν Βιθυνῶν ἐκείνοις

[38, 10]   καὶ ἀπειθείας διότι καὶ τὰ δεξιὰ πολλάκις τῶν πνευμάτων εἰς ἐναντίον

[28, 30]   κἄν τινες καταφύγωσιν ἐφ´ ὑμᾶς δεόμενοι βοηθείας, προθύμως ἐπαρκεῖτε καὶ ὁμοίως.

[38, 15]   ὅμως οἴκους ἀπώλεσεν ἥ τε δεσποτικὴ στάσις καὶ ἡ κακοδουλία. τῷ

[38, 15]   οὔσης ἔν τε τῇ τῶν δεσποτῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν τῇ τῶν

[38, 25]   ἄνδρες Νικομηδεῖς, πρωτεῖον; καὶ γὰρ δεύτερον ὑμᾶς ἐρήσομαι καὶ τρίτον· οὗ

[38, 15]   ἐστιν ὑπειλημμένον. καὶ ὅσα δὲ δὴ ἥδιστά τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ

[38, 10]   τῶν ὀνομάτων αὐτῶν, ἐν ποίῳ δὴ μέρει τὰ τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι

[38, 0]   περὶ ὧν συμβουλεύων πάρειμι, καὶ δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ δύσκολον

[38, 5]   βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ τί δὴ τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω

[38, 0]   περὶ τούτων οὐκ ἐθελήσας πεισθῆναι δῆλός (ἐστιν ὑπὲρ τῶν μικροτέρων οὐδὲ

[38, 0]   δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ δὲ καὶ

[38, 10]   μάχαι, καὶ ταῦτα ἐν τοῖς δήμοις ἀναστρέφεται καὶ τοῖς ἔθνεσιν, ὥσπερ

[28, 30]   τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις τοῖς καθ´ ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις

[38, 45]   ὄφελον ἐξῆν καὶ τὸν Ἐφεσίων δῆμον ποιήσασθαι ἀδελφὸν ὑμῶν. ὄφελον καὶ

[38, 35]   φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι δὲ ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ χρῶνται καθάπερ τοῖς παιδίοις

[38, 40]   οὐχὶ ταῦτα πάντα ἑορτῇ ἔοικε δημοσίᾳ; (λογίσασθε δὲ οὕτως. εἴ τις

[28, 30]   τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ

[38, 0]   οὐδὲ ἐν ἐκείνοις ἀποπειρῶμαι τοῦ δήμου τῆς εὐπειθείας, ἀλλ´ εὐθὺς ἀξιῶ

[38, 20]   ἡ μάχη; καὶ πρότερον γὰρ δήποτε ἀκούω τὸ αὐτὸ τοῦτο γενέσθαι

[28, 30]   καλεῖσθαι μὴ ὄντες; ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν εἶναι πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ

[38, 20]   παρακαλοῦντες ὑμᾶς ἐπὶ τὴν στάσιν· δι´ ἃς δὲ αἰτίας οὐκ ἐμὸν

[38, 0]   ἐκλογίσωμαι τὰς αἰτίας, ἄνδρες Νικομηδεῖς, δι´ ἃς ἐποιήσασθέ με πολίτην· οὐ

[38, 0]   ταῦτα ἐπίσταμαι· τὸ λοιπόν ἐστιν, δι´ ὃ πολίτης ἐγὼ γεγένημαι παρ´

[38, 10]   τὰ μέγιστα, τοῦτό ἐστι, καὶ δι´ οὗ πάντα ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ

[38, 10]   ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ; καὶ δι´ οὗ σῴζεται πάντα τὰ μέγιστα,

[28, 30]   καὶ μεγάλην ποιήσετε τὴν ὁμόνοιαν διὰ πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε δὲ καὶ

[38, 15]   ἢ μανία παντελής ἐστι καὶ διὰ ταύτην κακῶν ἐπιθυμία; τὰ μὲν

[38, 35]   μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς

[38, 45]   γενησόμενα καὶ τὰ κακὰ τὰ διὰ τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι

[28, 30]   τὸ μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων

[38, 35]   τῶν ὡς ἀληθῶς μεγάλων καὶ διὰ τὴν πρὸς τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν

[38, 50]   γὰρ ἡ στάσις τοσούτῳ χρόνῳ διὰ τὴν συνήθειαν μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν,

[38, 0]   οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ τοσούτων πεπολιτευμένων παρ´

[38, 50]   ~ἔτι δὲ εὔθυμός εἰμι καὶ διὰ τὸ τῆς συνηθείας ὑμᾶς δυσαπαλλάκτως

[28, 30]   ἔχειν καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔχετε διὰ τὸν πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα καὶ

[38, 45]   ὄντας ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσι καὶ διὰ τοὺς θεούς, ὧν καὶ παρ´

[38, 35]   δὲ πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ τοὺς μόνους οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ

[38, 45]   (ἄξιον δὲ αὐτὴν γενέσθαι καὶ διὰ τοὺς προγόνους κοινοὺς ὄντας ἀμφοτέραις

[38, 40]   ὢν τοῦ πρωτεύειν ἐν πόλει διὰ τοῦτο εὐδοκιμήσῃ, διαβεβλήσεται παρ´ ὑμῖν

[38, 15]   τῶν θεῶν εἶναι λέγονται, καὶ διὰ τοῦτο καὶ παρ´ ἡμῖν εἰρήνη

[38, 15]   ἐπιθυμία; τὰ μὲν οὖν θηρία διὰ τοῦτο μάλιστα οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν,

[38, 0]   μοι μέγαν, ὥστε νομίζειν ὅτι διὰ χρήματα ἐσπουδάσθην ὑφ´ ὑμῶν, οὐδὲ

[38, 50]   ἄνδρας τοὺς ἀδόξους, ἄν ποτε διαβάλλωσιν ὑμᾶς ἀλλήλοις. μὴ γὰρ ἀκούσητε

[38, 40]   ἐν πόλει διὰ τοῦτο εὐδοκιμήσῃ, διαβεβλήσεται παρ´ ὑμῖν τῷ πρὸς ἐκείνους

[38, 40]   τοῦ δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν τιμωρίαν ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ,

[38, 10]   δὲ πόνους φεύγοντες ὑγιεινοὺς καὶ διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο

[28, 30]   ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας ὑπόπτως διακειμένων, ὡς ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων,

[38, 20]   ἡδέως, ὥστε μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ προσόδων

[28, 30]   ἰδίᾳ τινάς) τὰ δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ δ´ αἰτούμενοι παρ´

[38, 5]   τὴν στάσιν καὶ τὴν ἔχθραν διακρίνας πρὸς τὴν φιλίαν· εἶτα (ἔσται

[38, 20]   παρηγορίαν εἶχε τὸ τάχος τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν καὶ ἄπαυστον, ὥστε

[38, 50]   κακόν, πῶς οὐχὶ καὶ τὰς διαλλαγὰς εἰκός ἐστιν ἡδίους τε οὔσας

[38, 45]   εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ ταῦτα διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη γάρ τινές εἰσιν

[38, 0]   πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ

[38, 10]   τῆς θείας καὶ τῆς ἀφθάρτου διαμονῆς ἐκείνων, τοῦτό ἐστιν, ὅτι μὴ

[28, 30]   ἐπειδὰν δύο ἐπιφανεῖς ὁμοίως ἄνδρες διαπολιτεύωνται πρὸς ἀλλήλους· ἐξ ἀνάγκης ἅπαντας

[38, 35]   πᾶσι μὲν τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις

[38, 25]   καὶ μάλιστα τούτων καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς} καὶ τελευτῶντες ἐλεοῦμεν τοὺς

[38, 15]   μὴ θελόντων; ἐπειδὰν γὰρ ἄρξωνται διαστάντες ἀφέλκειν ἄλλος ἀλλαχῇ, πᾶσα ἀνάγκη

[38, 5]   νοσῶν πρὸς τὸν ἰατρὸν ὀργίζεται διατάττοντα τὴν θεραπείαν, ἀλλ´ ἀκούει μὲν

[38, 25]   τὴν θάλατταν οὐκ ἄλην εἰκῇ διατίθεται· κινδυνεύει γὰρ ἤτοι γε ὁδοῦ

[28, 30]   καὶ τοῖς ἡγεμόσι γενήσεται πλείων διατροπὴ πρὸς ὑμᾶς καὶ φόβος, ἐὰν

[38, 25]   ἐλεοῦμεν τοὺς οὐκ ἐπισταμένους τίνι διαφέρει δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ τῶν

[38, 20]   τῷ μέσῳ κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ τί τοῦτό ἐστιν; ἃ

[28, 30]   ἐξ ἀνάγκης ἀπεχθείας κινεῖ καὶ διαφοράς, φύσει μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς

[38, 15]   εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων ὄντων τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς τὸ μάχεσθαι κρεῖττον

[38, 15]   σημείων αἰσθανόμεθα τῶν θείων, ὅσα διδάσκοντες ἡμᾶς ὁμονοεῖν αὑτοῖς ἐπεφήμισαν. (καὶ

[38, 35]   ἣν ἡ στάσις ἡ ὑμετέρα δίδωσι τοῖς ἄρχουσιν ὑμῶν; εὐθέως γὰρ

[38, 5]   ἐθελήσειεν εὖ φρονῶν. (βούλομαι δὲ διελεῖν τὸν λόγον καὶ τὸ πρῶτον

[38, 0]   τε τῆς περὶ ἐμὲ σπουδῆς διημάρτετε ἐγώ τε ἔοικα μάτην ὑπακούσας

[38, 25]   νησιωτῶν ἐπολέμουν, καὶ περὶ τοῦ δικάζειν οἴκοι τὰς ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων}

[38, 35]   καὶ ὥσπερ εἰκός ἐστι καὶ δίκαιον, ἐκείνας ὑμῶν χρῄζειν, οὐχ ὑμᾶς

[38, 35]   μηδενί· καὶ ὑμῖν οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης, ἀντὶ τοῦ μὴ συλᾶσθαι τὰς

[38, 50]   ἐστιν ἡδίους τε οὔσας καὶ δικαιοτέρας ποιήσειν καὶ τὴν συνήθειαν ἡδίονα;

[28, 30]   δὲ καὶ ἔργῳ τοῦτο γίγνηται, δικαιότερον τῆς ἀπεχθείας παροξυνομένης. (ἔξεστι δὲ

[38, 15]   κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον καὶ δικαιότερον τοῦ τὴν εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´

[38, 40]   γενομένης ἀνάγκη καλοὺς εἶναι καὶ δικαίους ἄνδρας ἢ ἐκ τῆς Βιθυνίας

[28, 30]   ὑμέτερον· εἶτα τῷ παρέχειν αὑτοὺς δικαίους ἅπασι καὶ μετρίους καὶ μὴ

[38, 45]   πάντες ἐκείνους ὁρῶσι καὶ ὡς δικαίους καὶ ὡς τῷ ὄντι ἀδελφούς·

[38, 20]   καὶ οὔ φαμεν αὐτοὺς εἶναι δικαίους οὐδὲ φιλανθρώπους, οὐδὲ ἂν τὰ

[38, 25]   τοῦ δικάζειν οἴκοι τὰς ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων} ἠγωνίζοντο, καὶ καθόλου περὶ

[38, 25]   συντελούσας εἰς τὸ παρ´ ἐκείνοις δικαστήριον ἐνταυθοῖ καλέσομεν; ἢ πέμψομεν αὐτοῖς

[38, 20]   ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ δίκῃ· τοσοῦτον μῖσός ἐστι πρὸς τὰ

[38, 40]   τις ὢν καὶ τοῦ δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν τιμωρίαν

[38, 35]   δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι δίκην. ἢ γὰρ τῇ Νικαέων ἑταιρείᾳ

[28, 30]   ὅτι μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς διοικεῖσθαι μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε τοῦ

[38, 15]   συνερχομένων εἰς μάχην στρατῶν ἢ διοσημία φανῇ αἰφνίδιος ἢ τῆς γῆς

[38, 10]   στάσεως ἐν αὐτῇ καὶ ἀπειθείας διότι καὶ τὰ δεξιὰ πολλάκις τῶν

[38, 25]   Ἀθηναίους καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ διότι μὲν οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν ἡ

[38, 20]   ἀλλήλοις, ὅσα ἔνεστι παρέχειν, ἀχθόμενοι διότι μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ

[38, 10]   νεὼς πάντες οἱ πλέοντες ἐπιστάμενοι διότι μία αὕτη ἐστὶ σωτηρία, τὸ

[38, 45]   ἃ γὰρ καὶ λόγῳ παραδειχθέντα διότι συνοίσει μόνον ἤδη πείθειν ὑμᾶς

[38, 40]   καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ δυνάμεις, διπλάσια τὰ παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται. {καὶ}

[38, 40]   (δεῖ γὰρ καὶ τούτων πόλει) διπλασίας τίθεσθε καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν

[38, 5]   γενέσθαι τὴν φιλίαν, τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου μὴ δυνατὴν εἶναι ταῖς

[38, 25]   γέλωτα ὀφλήσει, χρώμενος ὀνόματι ψευδεῖ δίχα πράγματος. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων

[38, 15]   ἄλλο ἐστὶν ἢ ἡ τούτων διχόνοια; καὶ τέκνων δὲ τίς ὠφέλεια

[38, 20]   οἰκεῖα· καὶ ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν γε καὶ τἄλλα

[38, 20]   καὶ πότερον ἔργῳ καὶ πράγματι δοθησομένων ἢ περὶ ὀνόματος αὐτὸ μόνον

[38, 35]   ἐκεῖ τις ὑμῖν ἀληθῶς εἶναι δοκεῖ βασιλεὺς ἢ τύραννος ἢ θεός;

[38, 25]   ὑπὲρ αὑτοῦ, τοὐναντίον οὗτος ἢ δοκεῖ γέλωτα ὀφλήσει, χρώμενος ὀνόματι ψευδεῖ

[38, 35]   σῴζεται. καὶ φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ

[38, 0]   συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ μοι δοκεῖ ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ τῶν

[38, 25]   ἁπάντων, κἂν αὐλητής τις ἐθέλῃ δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος, κἂν μουσικὸς

[38, 45]   πάντων, ἀλλὰ τὸ ὅλον ἀμφοτέρων δοκεῖν, ἔτι δὲ καὶ ὡς ἀγαθοὺς

[38, 25]   τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν

[38, 35]   γὰρ ἔνεστιν οὐκ ἔχειν τοῦτο δοκεῖν τινας, ὃ παρ´ αὐτῶν ἐκείνων

[38, 35]   ἀγών· εἰ μή τι νῦν δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ τῆς προπομπείας καλῶς

[28, 30]   εἰσιν ἐπηρμέναι· χρείαν γὰρ αὐτῶν δοκεῖτε ἔχειν καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔχετε

[38, 40]   ὑπερβολῇ· πλείους ἔσεσθε. γῆν ἱκανὴν δοκεῖτε ἔχειν· πλείω τῆς ἱκανῆς ἕξετε.

[38, 35]   οὐδενὸς ἐξίστασθε πράγματος. ἢ τί δοκεῖτε παρὰ τοῦτο; τὴν θάλατταν ἀναχωρήσειν

[38, 0]   οὐδὲ εἰς τοῦτό μου χρῄζειν δοκεῖτε, τὸ ταῖς ὁρμαῖς ὑμῶν ἁπάσαις

[38, 20]   ἀλλὰ τούτους εἶναι καὶ φιλοδήμους δοκοῦμεν καὶ λεγόντων ἥδιστα ἀκούομεν αὐτῶν

[38, 40]   τυχεῖν; ἀλλὰ τοῦτο τὸ παράδοξον δοκοῦν ἔξεστιν ἤδη γενέσθαι καὶ τὴν

[38, 20]   τούτου τοῦ κακοῦ, τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά ἐστι καὶ

[38, 35]   τραγῳδοὺς καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι μὲν ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ τέρψεως

[38, 20]   τῶν παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ

[38, 25]   τοὺς οὐκ ἐπισταμένους τίνι διαφέρει δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ τῶν πεπαιδευμένων

[38, 5]   λέγω καὶ μηδεμίαν οἰκείαν θηρώμενος δόξαν ἢ λυσιτέλειαν ἐκ τῆς καταλλαγῆς

[38, 50]   αὐτοὺς εἰς ἀεὶ τὰ καλῶς δόξαντα ὑμῖν.

[38, 35]   αὐτὰ εἶναι, καθ´ ὅσον ἐκεῖνοι δόξης ἀντεποιήσαντό ποτε καὶ Ἀθηναῖοι καὶ

[38, 40]   φαῦλός τις ὢν καὶ τοῦ δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν

[38, 35]   τί δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι δίκην. ἢ γὰρ τῇ Νικαέων

[38, 5]   εἰ μέλλει λυσιτελήσειν τῇ πόλει, δοῦναι μὲν ἐμοὶ τοὺς ἀξίους τοῦ

[38, 5]   οὐδ´ ὅπως ἂν μεῖναι γενομένη δύναιτο· καὶ γὰρ τοῦτο ὁρῶ πολλοῖς

[38, 0]   ἐμαυτοῦ προαιρέσεως, ὅσα τε ὑμῖν δύναμαι χρήσιμος εἶναι, ταῦτα ἐπίσταμαι· τὸ

[38, 20]   ἀχθόμενοι διότι μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν

[38, 40]   χρήματα καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ δυνάμεις, διπλάσια τὰ παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται.

[38, 25]   οὐδὲ ἅψασθαι τῆς λύρας ἐπιστημόνως δυνάμενος. τοὺς μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν

[38, 10]   ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ παραυτίκα ἡδονή, δύναμιν ἂν οὐδ´ ὅλως εἶχε βλάπτειν·

[28, 30]   μάτην. οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα δύναμιν ἔχει τὴν τῶν πραγμάτων· ὅσα

[28, 30]   ἐὰν καταλλαγῆτε, καὶ μείζων ἡ δύναμις ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα. καὶ γὰρ

[38, 10]   ἔδωκεν ἡ φύσις, ὥστε ἐξαπατᾶν δύνασθαι καὶ τέρπειν τοὺς ἀδικουμένους. (καὶ

[38, 0]   μᾶλλον ἑτέρων καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. (τοῦτο δὲ εἰ μὲν οὐκ

[38, 5]   τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου μὴ δυνατὴν εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν.

[38, 0]   πολιτείαις, κἀγὼ καθ´ ὅσον μοι δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν μεγίστων

[38, 25]   πλουσιώτεροι γενησόμεθα ἢ μείζονες ἢ δυνατώτεροι; τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον μὲν εἶναι

[28, 30]   πάσχετε οἷόν τι πάσχουσιν, ἐπειδὰν δύο ἐπιφανεῖς ὁμοίως ἄνδρες διαπολιτεύωνται πρὸς

[38, 50]   διὰ τὸ τῆς συνηθείας ὑμᾶς δυσαπαλλάκτως ἔχειν. εἰ γὰρ ἡ στάσις

[38, 5]   ἀπόκειται τὸ πεισθῆναι, τί τοῦτο δύσκολόν ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ λόγου μεταδοῦναι

[38, 0]   δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ μήτε φορτικὴν

[28, 30]   Βιθυνῶν γένους καὶ οὐδὲν ἧττον δυσχεραίνετε τοῖς εἰς τοὺς ἄλλους ἀδικήμασιν

[38, 5]   οὐδὲ μεγάλην εἶναι νομίζω τὴν δωρεάν· εἴτε γὰρ πεισθήσεσθε, ἄξιόν ἐστιν

Discours, par.
[28, 30]	δὲ καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ	δ´	αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα· καὶ ἀντιλέγετε
[28, 30]	ὀνομάτων πρὸς Νικαεῖς μάχη. (βουλοίμην	δ´	ἂν καὶ ἐκείνους τὰ αὐτὰ
[38, 40]	μεγέθους ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν, εὔξασθε	δ´	ἂν πάσας εὐχάς, ὥστε αὐτοῦ
[28, 30]	τοῖς γενναίοις καὶ πεπαιδευμένοις; ~καθόλου	δ´	εἴ τις ὑμᾶς ἔροιτο, Ἄνδρες
[38, 10]	νενόμισται καὶ καλεῖται κακά. (τὰ	δ´	ἐναντία τούτοις, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια
[38, 5]	ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος, ἂν	δ´	εὐθὺς προσθῶ περὶ τῆς πρὸς
[38, 0]	καὶ φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ νενομισμένα	δαπανήματα,	δεῖ δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν,
[38, 15]	ἄρξηται στασιάζειν πρὸς αὐτούς; ἡ	δὲ	ἀδελφότης (τί ἄλλο ἐστὶν ἢ
[38, 35]	εἰς τὰς σκηνὰς παριέναι, τοὺς	δὲ	αἰσθανομένους τῶν γιγνομένων ὠφελοῦσιν· ἆρ´
[38, 20]	ἐπὶ τὴν στάσιν· δι´ ἃς	δὲ	αἰτίας οὐκ ἐμὸν ἴσως ἐξελέγχειν·
[38, 25]	ἦν ταῖς πόλεσιν ἐκείναις. (ἡμεῖς	δὲ	ἂν ἀπολάβωμεν τὸ πρωτεῖον ἀμαχεὶ
[38, 20]	ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν μάχη. τούτων	δὲ	ἁπάντων οὐκ ἔχθρας παρεχόντων αἰτίαν,
[38, 5]	πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν. μὴ θορυβήσητε	δὲ	ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´ ὑπομείνατε. (φημὶ
[38, 45]	καὶ κάλλιον καὶ πλουσιώτερον; (ἄξιον	δὲ	αὐτὴν γενέσθαι καὶ διὰ τοὺς
[38, 5]	οὗ μέλλω μὲν συμβουλεύειν, ὀνομάσαι	δὲ	αὐτὸ ὀκνῶ; τὸ μὲν ὄνομα
[38, 10]	οὐδ´ ὅλως εἶχε βλάπτειν· νῦν	δὲ	αὐτοῖς ἔδωκεν ἡ φύσις, ὥστε
[38, 15]	ἀνάγκη κινδυνεύειν τὸν ἡνίοχον. ὁ	δὲ	γάμος ὁ ἀγαθὸς τί ἄλλο
[38, 15]	οἱ δὲ ὑπὲρ ἐλευθερίας, οἱ	δὲ	γῆν κτώμενοι μὴ ἔχοντες, οἱ
[38, 15]	θεῖόν ἐστιν ὑπειλημμένον. καὶ ὅσα	δὲ	δὴ ἥδιστά τε τοῖς ἀνθρώποις
[28, 30]	καὶ τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ	δὲ	δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν πόλιν, οὐκ
[38, 5]	ἂν ἐθελήσειεν εὖ φρονῶν. (βούλομαι	δὲ	διελεῖν τὸν λόγον καὶ τὸ
[38, 20]	ἆθλον τούτου τοῦ κακοῦ, τὰ	δὲ	δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά ἐστι
[38, 0]	καὶ δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ	δὲ	δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ μήτε
[38, 0]	καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι. (τοῦτο	δὲ	εἰ μὲν οὐκ ἔστι τοιοῦτον,
[38, 50]	μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς θεοὺς	δὲ	εἰκός ἐστιν μᾶλλον πάντων ἐπιμελήσεσθαι
[38, 45]	ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι μετρίως. (λοιπὸν	δὲ	εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ ταῦτα
[38, 5]	ὑμῖν καὶ λυσιτελεστάτην. οὐκ ἀποστήσομαι	δὲ	εἰπεῖν οὐδ´ ὅπως ἂν μεῖναι
[38, 35]	καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι. τὰ	δὲ	ἐκείνων εἶπον ἤδη που καὶ
[38, 40]	ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἄχθεσθαι, τὰ	δὲ	ἐναντία ἀντὶ τούτων εἰσελθεῖν εἰς
[38, 15]	καὶ θύομεν καὶ ἑορτάζομεν· τὰ	δὲ	ἐναντία πάντα ἐν τοῖς πολέμοις,
[38, 15]	καλά, ἀλλὰ καὶ ἥδιστα· τὰ	δὲ	ἐναντία τούτοις οὐ κακὰ μόνον,
[38, 50]	γενέσθαι τινὰ χώραν. καὶ μικρῶν	δὲ	ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς
[38, 50]	ἕξειν αὐτὰ πειθὼ βεβαιοτέραν; ~ἔτι	δὲ	εὔθυμός εἰμι καὶ διὰ τὸ
[38, 20]	τινες ἤδη γεγενημέναι· καὶ προξενίας	δὲ	ἔχομεν καὶ φιλίας ἰδιωτικάς. θεούς
[38, 15]	γῆν κτώμενοι μὴ ἔχοντες, οἱ	δὲ	θάλατταν περιποιούμενοι· καὶ τηλικούτων ὅμως
[38, 50]	μήτε νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι	δὲ	καὶ ἄξιον αὐτοῖς εὔξασθαι πάλιν.
[28, 30]	πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ τινάς) τὰ	δὲ	καὶ διακλέπτοντες αὐτοί, τὰ δ´
[28, 30]	ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων, ὅταν	δὲ	καὶ ἔργῳ τοῦτο γίγνηται, δικαιότερον
[38, 0]	ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα, δεῖ	δὲ	καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν
[38, 35]	τυραννικῶς ὑμᾶς αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως	δὲ	καὶ μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν
[38, 5]	Νικομηδεῖς, ὁμονοῆσαι πρὸς Νικαεῖς· ἀκούσατε	δὲ	καὶ μὴ χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν
[38, 0]	ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ	δὲ	καὶ συμβούλων, ἵνα σῴζωνται ταῖς
[38, 15]	πρὸς ταῦτά ἐστιν ἀεί. πολλοὶ	δὲ	καί τινες ἡμῶν καὶ τοῖς
[28, 30]	ὁμόνοιαν διὰ πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε	δὲ	καὶ τοῖς ἡγεμόσιν αἰδῶ παρέχειν,
[28, 30]	τῆς αἰτήσεως ἀνάγκην ἔχειν. εἰ	δὲ	καὶ τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε
[38, 15]	μεγίστων αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ	δὲ	καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ
[38, 45]	τὸ ὅλον ἀμφοτέρων δοκεῖν, ἔτι	δὲ	καὶ ὡς ἀγαθοὺς πάντες ἐκείνους
[38, 40]	τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε· ἂν	δὲ	καταλλαγῆτε, τοὺς ἀλλήλων ἕξετε· καὶ
[38, 20]	μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ	δὲ	μάλιστα μὲν οὐδέν ἐστι τὸ
[38, 0]	παρέχειν τοῖς πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ	δὲ	μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας
[38, 25]	ὁδοῦ χάριν ἢ ἐμπορίας. ἵνα	δὲ	μὴ πάντα φέρω τὰ παραδείγματα,
[38, 10]	ὑγιεινοὺς καὶ διαίτας σώφρονας. εἰ	δὲ	μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν
[38, 50]	τὴν συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι	δὲ	μικρά τινα δεήσει καὶ πρὸ
[38, 35]	ἤδη ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον	δὲ	μόνον οὐχὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[38, 10]	ἐν τοῖς θείοις ἔνεστιν. ᾧ	δὲ	μόνῳ τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς
[28, 30]	φόβος, ἐὰν ἀδικεῖν θέλωσιν. τὸ	δὲ	νῦν ἔχον αἱ μὲν ἄλλαι
[38, 40]	ἐντεῦθεν ἐκεῖ, κἀκεῖθεν ἐνθάδε. (τὸ	δὲ	νῦν ἔχον ὥσπερ ὑφορμεῖτε ἀλλήλαις
[38, 20]	κἂν ἐκείνων πύθηται πάλιν, Τί	δὲ	οἱ Νικομηδεῖς ἀδικοῦσιν ὑμᾶς; οὐδὲ
[38, 25]	κωλύσει καὶ μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς	δὲ	οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν που πρῶτοι,
[38, 25]	πράγματος. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	δὲ	ὁμοίως ἁπάντων, κἂν αὐλητής τις
[38, 40]	πρὸς τὴν ἑτέραν καταφυγή. τῆς	δὲ	ὁμονοίας γενομένης ἀνάγκη καλοὺς εἶναι
[38, 5]	τμηθῆναι δεῖ καὶ καυθῆναι, πείθεται	δὲ	ὅμως· περὶ γὰρ σωτηρίας ὁ
[28, 30]	οὐδέποτε τοῖς αἰτήσασιν ὑμεῖς, αὐτὸ	δὲ	ὅμως φορτικόν ἐστι τὸ τὴν
[38, 20]	ἀγωνιζομένοις, τούτων οὐδέν ἐστι, τὰ	δὲ	ὄντα οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ ὁμολογῆσαι
[38, 20]	τὰ αὐτόματα τῶν κακῶν. πόλεμον	δέ,	ὅστις οὐχ ἧττον ἀπόλλυσιν ἢ
[38, 40]	χορηγήσει καὶ παρ´ ὑμῖν. καθόλου	δὲ	οὐδεὶς οὔτε ἂν ἄξιος ὢν
[38, 40]	πάντα ἑορτῇ ἔοικε δημοσίᾳ; (λογίσασθε	δὲ	οὕτως. εἴ τις ὑμῖν, ἄνδρες
[38, 10]	καὶ εἶναι καὶ λέγεσθαι. φανερᾶς	δὲ	οὕτως οὔσης τῆς μάχης τῶν
[38, 0]	πιστευθῶ περὶ τῶν μειζόνων. τί	δὲ	παθὼν ἢ τί βουλόμενος οὐχ
[38, 40]	παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται. {καὶ} οὗ	δὲ	πάντα ἕνεκεν οἱ ἄνθρωποι πράττουσιν,
[38, 45]	{οἰκοδομήματα} κοινὰ ὑμῖν ἐγένετο. (ταῦτα	δὲ	πάντα τηλικαῦτα ὄντα ἀγαθὰ ἑνὸς
[38, 35]	δὲ τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ	δὲ	πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ
[38, 35]	τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα	δὲ	παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα κινεῖ
[38, 0]	ἣν μόνον ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ	δὲ	πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον
[38, 25]	ἀρχῆς, αὐτὸς ἑτέρους καταδουλούμενος. ὁ	δὲ	πλέων τὴν θάλατταν οὐκ ἄλην
[38, 40]	κελεύουσι πολλά, ὡς ἐκεῖνοι· τοῦ	δὲ	ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι τὸ μηδὲν
[38, 25]	{ὡς ἐπιθυμεῖν ἀνονήτου πράγματος} ταῖς	δὲ	πόλεσι φῇ τις κοινῇ προσήκειν
[38, 45]	καὶ ἔθη καὶ ἑορτάς, οἱ	δὲ	πολλοὶ καὶ συγγενείας ἰδιωτικὰς καὶ
[38, 10]	ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες, μᾶλλον	δὲ	πολλοί, οἵτινες τῶν κακῶν τοῖς
[38, 10]	οἱ μὲν ἡδοναῖς πεισθέντες, οἱ	δὲ	πόνους φεύγοντες ὑγιεινοὺς καὶ διαίτας
[38, 40]	πίστεις τῶν πραγμάτων εἰσί, τὰ	δὲ	πράγματα καὶ τῶν ὀνομάτων. (ἔτι
[38, 5]	ἔρχομαι, καλοῦ μὲν ὀνόματος, καλοῦ	δὲ	πράγματος, ἂν δ´ εὐθὺς προσθῶ
[38, 5]	ἑαυτῆς καλὴν εἶναι πιστεύσητε, τὸ	δὲ	πρὸς τούτους ὁμονοεῖν τοὺς ἀνθρώπους,
[38, 0]	τὴν ἀρχὴν οὐδὲ βουλευόμεθα; Τί	δὲ	σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ
[38, 15]	οὐ βουλομένων αὐτοὺς μάχεσθαι. (πολέμου	δὲ	σημεῖον οὐδὲν θεῖόν ἐστιν ὑπειλημμένον.
[38, 10]	καὶ τῷ κυβερνήτῃ πείθεσθαι, γενομένης	δὲ	στάσεως ἐν αὐτῇ καὶ ἀπειθείας
[38, 0]	ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν, Τί	δὲ	συμβουλεύεις σὺ περὶ ὧν ἡμεῖς
[38, 35]	φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ πάντας. ἀδικῶν	δὲ	σῴζεται διὰ τοὺς μόνους οἰομένους
[28, 30]	ἔχει τὴν τῶν πραγμάτων· ὅσα	δὲ	ταῖς ἀληθείαις ἐστὶ τοιαῦτα, οὕτω
[38, 0]	πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον	δὲ	ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ
[38, 45]	ὡς τῷ ὄντι ἀδελφούς· ἐν	δὲ	ταῖς πόλεσι γενομένη αὕτη ἡ
[38, 10]	τοῖς ὁμολογουμένοις χαίρομεν. καὶ περὶ	δὲ	τῆς νεὼς πάντες οἱ πλέοντες
[38, 15]	τὴν αἰτίαν. ~καὶ τῶν οἴκων	δὲ	τῆς σωτηρίας οὔσης ἔν τε
[38, 10]	πάντα περιείληφεν. καὶ τὰ στοιχεῖα	δὲ	τί ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ;
[38, 15]	ἡ τούτων διχόνοια; καὶ τέκνων	δὲ	τίς ὠφέλεια γονεῦσιν, ὅταν ὑπὸ
[38, 35]	παίζοντας ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν	δὲ	τὸ μὲν τῆς μητροπόλεως ὑμῖν
[38, 5]	τοῦτο ὁρῶ πολλοῖς ἐνοχλοῦν. (εὔχομαι	δὲ	τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ τοῖς
[38, 0]	μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί	δὲ	τοσούτων πεπολιτευμένων παρ´ ἡμῖν ἀνδρῶν
[38, 35]	καὶ φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ	δὲ	τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ δὲ
[38, 50]	μοι πειθομένους παράσχωσιν ὑμᾶς· ἐπεὶ	δὲ	τοῦτο ἤδη ἐοίκατε ποιεῖν, λοιπόν
[38, 25]	ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ. τί	δέ;	τοῦτο ὡς ὅμοιον ἐκείνῳ προβαλλόμενοι
[38, 20]	ἀπόχρη τὰ οἰκεῖα· καὶ ταῦτα	δὲ	τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν γε
[38, 35]	πρωτεῖον ᾖ καὶ φιλῆται. (τὰ	δὲ	τῶν ἡγεμόνων νῦν μὲν ὅπως
[38, 35]	ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ, τὸ	δὲ	τῶν πρωτείων κοινὸν ᾖ, τί
[38, 5]	τοῦ πράγματος εἰπεῖν λόγους, παρασχεῖν	δὲ	ὑμᾶς ἐμοὶ πεισθῆναι τὰ συμφέροντα
[38, 20]	τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται, Τί	δὲ	ὑμᾶς οἱ Νικαεῖς ἀδικοῦσιν; οὐδὲν
[28, 30]	δικαιότερον τῆς ἀπεχθείας παροξυνομένης. (ἔξεστι	δὲ	ὑμῖν εὐεργετεῖν τὰς πόλεις καὶ
[38, 35]	οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι	δὲ	ὑμῶν ἄνοιαν δημοσίᾳ, καὶ χρῶνται
[38, 15]	οἱ μὲν ὑπὲρ βασιλείας, οἱ	δὲ	ὑπὲρ ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν
[38, 15]	ἐστὶν ἢ ἀδελφῶν ὁμόνοια; ἡ	δὲ	φιλία τί ἄλλο ἢ φίλων
[38, 20]	ἀνόητοι φιλοτιμηθεῖεν ἂν ἴσως, εὖ	δὲ	φρονῶν ἂν οὐδείς. (οἱ γὰρ
[38, 25]	πράξεις τέλους ἕνεκεν κακοῦ. τὸ	δὲ	χωρὶς αἰτίας σπουδάζειν ἢ πονεῖν,
[38, 0]	ἀπ´ αὐτῶν γιγνομένης βλάβης, ὁ	δὲ	χωρὶς ὧν ἀμήχανόν ἐστιν αὐτῷ
[38, 15]	ἡμῖν εἰρήνη μὲν ἐπικηρύσσεται, πόλεμοι	δὲ	ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀκήρυκτοι
[38, 5]	τῆς πρὸς τίνας ὁμονοίας, τοῦτο	δέδοικα,	μὴ τὴν μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν
[38, 15]	καὶ συγκλειόμεθα ἔσω πυλῶν καὶ	δεδοίκαμεν	πάντα καὶ ἀπελπίζομεν ἑαυτούς· καὶ
[38, 45]	τινές εἰσιν οἱ καὶ τοῦτο	δεδοικότες,	ὧν ἀποδέχομαι τοῦ φόβου τὴν
[38, 50]	καὶ φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα	δεήσει	καὶ πρὸ ἁπάντων τοὺς ἄνδρας
[38, 40]	ἀλλήλων ἕξετε· καὶ τὰς φιλοτιμίας	(δεῖ	γὰρ καὶ τούτων πόλει) διπλασίας
[28, 30]	μὲν καὶ τῶν νῦν κομιζομένων	(δεῖ	δὲ δημοσίᾳ χαρίζεσθαι τὴν πόλιν,
[38, 0]	φιλοτιμῶνται ταυτὶ τὰ νενομισμένα δαπανήματα,	δεῖ	δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα
[38, 0]	ἀνδρῶν, ἵνα δημαγωγοῦσιν αὐτοῖς ἥδωνται·	δεῖ	δὲ καὶ συμβούλων, ἵνα σῴζωνται
[38, 5]	λέγοντος, ὅτι αὐτὸν καὶ τμηθῆναι	δεῖ	καὶ καυθῆναι, πείθεται δὲ ὅμως·
[38, 0]	πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις,	δεῖ	μὲν καὶ τῶν πλουσίων, ἵνα
[38, 35]	τὸ ἔθνος εἰδὼς ἥκει τί	δεῖ	ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι δίκην.
[38, 35]	νῦν μὲν ὅπως ἔχει, τί	δεῖ	πρὸς ἐπισταμένους λέγειν; ἢ γὰρ
[38, 5]	τοὺς ἀνθρώπους, οἷς ὁμονοεῖν φημι	δεῖν	ὑμᾶς, ἀδύνατον εἶναι νομίσητε. τοῦτο
[38, 5]	ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´ ὑπομείνατε. (φημὶ	δεῖν	ὑμᾶς, ἄνδρες Νικομηδεῖς, ὁμονοῆσαι πρὸς
[38, 40]	καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν τις	δεινός	ἐστι παρ´ ὑμῖν; κἀκείνους ὠφελήσει.
[38, 25]	ἢ πέμψομεν αὐτοῖς ἁρμοστάς; ἢ	δεκάτας	τὰς παρὰ τῶν Βιθυνῶν ἐκείνοις
[38, 10]	καὶ ἀπειθείας διότι καὶ τὰ	δεξιὰ	πολλάκις τῶν πνευμάτων εἰς ἐναντίον
[28, 30]	κἄν τινες καταφύγωσιν ἐφ´ ὑμᾶς	δεόμενοι	βοηθείας, προθύμως ἐπαρκεῖτε καὶ ὁμοίως.
[38, 15]	ὅμως οἴκους ἀπώλεσεν ἥ τε	δεσποτικὴ	στάσις καὶ ἡ κακοδουλία. τῷ
[38, 15]	οὔσης ἔν τε τῇ τῶν	δεσποτῶν	ὁμοφροσύνῃ καὶ ἐν τῇ τῶν
[38, 25]	ἄνδρες Νικομηδεῖς, πρωτεῖον; καὶ γὰρ	δεύτερον	ὑμᾶς ἐρήσομαι καὶ τρίτον· οὗ
[38, 15]	ἐστιν ὑπειλημμένον. καὶ ὅσα δὲ	δὴ	ἥδιστά τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[38, 10]	τῶν ὀνομάτων αὐτῶν, ἐν ποίῳ	δὴ	μέρει τὰ τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι
[38, 0]	περὶ ὧν συμβουλεύων πάρειμι, καὶ	δὴ	σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ δύσκολον
[38, 5]	βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ τί	δὴ	τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω
[38, 0]	περὶ τούτων οὐκ ἐθελήσας πεισθῆναι	δῆλός	(ἐστιν ὑπὲρ τῶν μικροτέρων οὐδὲ
[38, 0]	δὲ καὶ κολάκων ἀνδρῶν, ἵνα	δημαγωγοῦσιν	αὐτοῖς ἥδωνται· δεῖ δὲ καὶ
[38, 10]	μάχαι, καὶ ταῦτα ἐν τοῖς	δήμοις	ἀναστρέφεται καὶ τοῖς ἔθνεσιν, ὥσπερ
[28, 30]	τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς	δήμοις	τοῖς καθ´ ἑκάστην ἡμέραν αἰτουμένοις
[38, 45]	ὄφελον ἐξῆν καὶ τὸν Ἐφεσίων	δῆμον	ποιήσασθαι ἀδελφὸν ὑμῶν. ὄφελον καὶ
[38, 35]	φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι δὲ ὑμῶν ἄνοιαν	δημοσίᾳ,	καὶ χρῶνται καθάπερ τοῖς παιδίοις
[38, 40]	οὐχὶ ταῦτα πάντα ἑορτῇ ἔοικε	δημοσίᾳ;	(λογίσασθε δὲ οὕτως. εἴ τις
[28, 30]	τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ δὲ	δημοσίᾳ	χαρίζεσθαι τὴν πόλιν, οὐκ ἰδίᾳ
[38, 0]	οὐδὲ ἐν ἐκείνοις ἀποπειρῶμαι τοῦ	δήμου	τῆς εὐπειθείας, ἀλλ´ εὐθὺς ἀξιῶ
[38, 20]	ἡ μάχη; καὶ πρότερον γὰρ	δήποτε	ἀκούω τὸ αὐτὸ τοῦτο γενέσθαι
[28, 30]	καλεῖσθαι μὴ ὄντες; ὁμολογήσαιτε ἂν	δήπουθεν	εἶναι πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ
[38, 20]	παρακαλοῦντες ὑμᾶς ἐπὶ τὴν στάσιν·	δι´	ἃς δὲ αἰτίας οὐκ ἐμὸν
[38, 0]	ἐκλογίσωμαι τὰς αἰτίας, ἄνδρες Νικομηδεῖς,	δι´	ἃς ἐποιήσασθέ με πολίτην· οὐ
[38, 0]	ταῦτα ἐπίσταμαι· τὸ λοιπόν ἐστιν,	δι´	ὃ πολίτης ἐγὼ γεγένημαι παρ´
[38, 10]	τὰ μέγιστα, τοῦτό ἐστι, καὶ	δι´	οὗ πάντα ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ
[38, 10]	ἄλλο ἢ ὁμόνοια ἑνοῖ; καὶ	δι´	οὗ σῴζεται πάντα τὰ μέγιστα,
[28, 30]	καὶ μεγάλην ποιήσετε τὴν ὁμόνοιαν	διὰ	πάντων ἐλευσομένην. (πειρᾶσθε δὲ καὶ
[38, 15]	ἢ μανία παντελής ἐστι καὶ	διὰ	ταύτην κακῶν ἐπιθυμία; τὰ μὲν
[38, 35]	μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα	διὰ	τὴν ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς
[38, 45]	γενησόμενα καὶ τὰ κακὰ τὰ	διὰ	τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι
[28, 30]	τὸ μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα	διὰ	τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων
[38, 35]	τῶν ὡς ἀληθῶς μεγάλων καὶ	διὰ	τὴν πρὸς τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν
[38, 50]	γὰρ ἡ στάσις τοσούτῳ χρόνῳ	διὰ	τὴν συνήθειαν μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν,
[38, 0]	οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς;	Διὰ	τί δὲ τοσούτων πεπολιτευμένων παρ´
[38, 50]	~ἔτι δὲ εὔθυμός εἰμι καὶ	διὰ	τὸ τῆς συνηθείας ὑμᾶς δυσαπαλλάκτως
[28, 30]	ἔχειν καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔχετε	διὰ	τὸν πρὸς ἀλλήλους ἀγῶνα καὶ
[38, 45]	ὄντας ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσι καὶ	διὰ	τοὺς θεούς, ὧν καὶ παρ´
[38, 35]	δὲ πάντας. ἀδικῶν δὲ σῴζεται	διὰ	τοὺς μόνους οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ
[38, 45]	(ἄξιον δὲ αὐτὴν γενέσθαι καὶ	διὰ	τοὺς προγόνους κοινοὺς ὄντας ἀμφοτέραις
[38, 40]	ὢν τοῦ πρωτεύειν ἐν πόλει	διὰ	τοῦτο εὐδοκιμήσῃ, διαβεβλήσεται παρ´ ὑμῖν
[38, 15]	τῶν θεῶν εἶναι λέγονται, καὶ	διὰ	τοῦτο καὶ παρ´ ἡμῖν εἰρήνη
[38, 15]	ἐπιθυμία; τὰ μὲν οὖν θηρία	διὰ	τοῦτο μάλιστα οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν,
[38, 0]	μοι μέγαν, ὥστε νομίζειν ὅτι	διὰ	χρήματα ἐσπουδάσθην ὑφ´ ὑμῶν, οὐδὲ
[38, 50]	ἄνδρας τοὺς ἀδόξους, ἄν ποτε	διαβάλλωσιν	ὑμᾶς ἀλλήλοις. μὴ γὰρ ἀκούσητε
[38, 40]	ἐν πόλει διὰ τοῦτο εὐδοκιμήσῃ,	διαβεβλήσεται	παρ´ ὑμῖν τῷ πρὸς ἐκείνους
[38, 40]	τοῦ δοῦναι δίκην ἄξιος εὑρεθῇ,	διαδράσεται	τὴν τιμωρίαν ἀπαλλαγεὶς ἐντεῦθεν ἐκεῖ,
[38, 10]	δὲ πόνους φεύγοντες ὑγιεινοὺς καὶ	διαίτας	σώφρονας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο
[28, 30]	ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας ὑπόπτως	διακειμένων,	ὡς ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων,
[38, 20]	ἡδέως, ὥστε μηδεμίαν παρέχειν μάχην,	διακέκρινται.	καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ προσόδων
[28, 30]	ἰδίᾳ τινάς) τὰ δὲ καὶ	διακλέπτοντες	αὐτοί, τὰ δ´ αἰτούμενοι παρ´
[38, 5]	τὴν στάσιν καὶ τὴν ἔχθραν	διακρίνας	πρὸς τὴν φιλίαν· εἶτα (ἔσται
[38, 20]	παρηγορίαν εἶχε τὸ τάχος τῆς	διακρίσεως,	ἀλλὰ μακρὸν καὶ ἄπαυστον, ὥστε
[38, 50]	κακόν, πῶς οὐχὶ καὶ τὰς	διαλλαγὰς	εἰκός ἐστιν ἡδίους τε οὔσας
[38, 45]	εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ ταῦτα	διαλλαγέντων	ὑμῶν. ἤδη γάρ τινές εἰσιν
[38, 0]	πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ	διαμαρτάνω	μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ
[38, 10]	τῆς θείας καὶ τῆς ἀφθάρτου	διαμονῆς	ἐκείνων, τοῦτό ἐστιν, ὅτι μὴ
[28, 30]	ἐπειδὰν δύο ἐπιφανεῖς ὁμοίως ἄνδρες	διαπολιτεύωνται	πρὸς ἀλλήλους· ἐξ ἀνάγκης ἅπαντας
[38, 35]	πᾶσι μὲν τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις	διαπτύεται,	μάλιστα δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις
[38, 25]	καὶ μάλιστα τούτων καταγελῶμεν καὶ	διαπτύομεν	{αὐτοῖς} καὶ τελευτῶντες ἐλεοῦμεν τοὺς
[38, 15]	μὴ θελόντων; ἐπειδὰν γὰρ ἄρξωνται	διαστάντες	ἀφέλκειν ἄλλος ἀλλαχῇ, πᾶσα ἀνάγκη
[38, 5]	νοσῶν πρὸς τὸν ἰατρὸν ὀργίζεται	διατάττοντα	τὴν θεραπείαν, ἀλλ´ ἀκούει μὲν
[38, 25]	τὴν θάλατταν οὐκ ἄλην εἰκῇ	διατίθεται·	κινδυνεύει γὰρ ἤτοι γε ὁδοῦ
[28, 30]	καὶ τοῖς ἡγεμόσι γενήσεται πλείων	διατροπὴ	πρὸς ὑμᾶς καὶ φόβος, ἐὰν
[38, 25]	ἐλεοῦμεν τοὺς οὐκ ἐπισταμένους τίνι	διαφέρει	δόξα ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ τῶν
[38, 20]	τῷ μέσῳ κείμενον, ὑπὲρ οὗ	διαφέρεσθε.	καὶ τί τοῦτό ἐστιν; ἃ
[28, 30]	ἐξ ἀνάγκης ἀπεχθείας κινεῖ καὶ	διαφοράς,	φύσει μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς
[38, 15]	εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων ὄντων τῶν	διαφόρων,	οὐχ ὡς τὸ μάχεσθαι κρεῖττον
[38, 15]	σημείων αἰσθανόμεθα τῶν θείων, ὅσα	διδάσκοντες	ἡμᾶς ὁμονοεῖν αὑτοῖς ἐπεφήμισαν. (καὶ
[38, 35]	ἣν ἡ στάσις ἡ ὑμετέρα	δίδωσι	τοῖς ἄρχουσιν ὑμῶν; εὐθέως γὰρ
[38, 5]	ἐθελήσειεν εὖ φρονῶν. (βούλομαι δὲ	διελεῖν	τὸν λόγον καὶ τὸ πρῶτον
[38, 0]	τε τῆς περὶ ἐμὲ σπουδῆς	διημάρτετε	ἐγώ τε ἔοικα μάτην ὑπακούσας
[38, 25]	νησιωτῶν ἐπολέμουν, καὶ περὶ τοῦ	δικάζειν	οἴκοι τὰς ἁπάντων δίκας {Ἑλλήνων}
[38, 35]	καὶ ὥσπερ εἰκός ἐστι καὶ	δίκαιον,	ἐκείνας ὑμῶν χρῄζειν, οὐχ ὑμᾶς
[38, 35]	μηδενί· καὶ ὑμῖν οὕτως ἀντὶ	δικαιοσύνης,	ἀντὶ τοῦ μὴ συλᾶσθαι τὰς
[38, 50]	ἐστιν ἡδίους τε οὔσας καὶ	δικαιοτέρας	ποιήσειν καὶ τὴν συνήθειαν ἡδίονα;
[28, 30]	δὲ καὶ ἔργῳ τοῦτο γίγνηται,	δικαιότερον	τῆς ἀπεχθείας παροξυνομένης. (ἔξεστι δὲ
[38, 15]	κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον καὶ	δικαιότερον	τοῦ τὴν εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´
[38, 40]	γενομένης ἀνάγκη καλοὺς εἶναι καὶ	δικαίους	ἄνδρας ἢ ἐκ τῆς Βιθυνίας
[28, 30]	ὑμέτερον· εἶτα τῷ παρέχειν αὑτοὺς	δικαίους	ἅπασι καὶ μετρίους καὶ μὴ
[38, 45]	πάντες ἐκείνους ὁρῶσι καὶ ὡς	δικαίους	καὶ ὡς τῷ ὄντι ἀδελφούς·
[38, 20]	καὶ οὔ φαμεν αὐτοὺς εἶναι	δικαίους	οὐδὲ φιλανθρώπους, οὐδὲ ἂν τὰ
[38, 25]	τοῦ δικάζειν οἴκοι τὰς ἁπάντων	δίκας	{Ἑλλήνων} ἠγωνίζοντο, καὶ καθόλου περὶ
[38, 25]	συντελούσας εἰς τὸ παρ´ ἐκείνοις	δικαστήριον	ἐνταυθοῖ καλέσομεν; ἢ πέμψομεν αὐτοῖς
[38, 20]	ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ	δίκῃ·	τοσοῦτον μῖσός ἐστι πρὸς τὰ
[38, 40]	τις ὢν καὶ τοῦ δοῦναι	δίκην	ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν τιμωρίαν
[38, 35]	δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι	δίκην.	ἢ γὰρ τῇ Νικαέων ἑταιρείᾳ
[28, 30]	ὅτι μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς	διοικεῖσθαι	μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε τοῦ
[38, 15]	συνερχομένων εἰς μάχην στρατῶν ἢ	διοσημία	φανῇ αἰφνίδιος ἢ τῆς γῆς
[38, 10]	στάσεως ἐν αὐτῇ καὶ ἀπειθείας	διότι	καὶ τὰ δεξιὰ πολλάκις τῶν
[38, 25]	Ἀθηναίους καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ	διότι	μὲν οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν ἡ
[38, 20]	ἀλλήλοις, ὅσα ἔνεστι παρέχειν, ἀχθόμενοι	διότι	μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ
[38, 10]	νεὼς πάντες οἱ πλέοντες ἐπιστάμενοι	διότι	μία αὕτη ἐστὶ σωτηρία, τὸ
[38, 45]	ἃ γὰρ καὶ λόγῳ παραδειχθέντα	διότι	συνοίσει μόνον ἤδη πείθειν ὑμᾶς
[38, 40]	καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ δυνάμεις,	διπλάσια	τὰ παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται. {καὶ}
[38, 40]	(δεῖ γὰρ καὶ τούτων πόλει)	διπλασίας	τίθεσθε καὶ τὰς ὑπηρεσίας. λέγειν
[38, 5]	γενέσθαι τὴν φιλίαν, τὸ πεπεῖσθαι	δίχα	λόγου μὴ δυνατὴν εἶναι ταῖς
[38, 25]	γέλωτα ὀφλήσει, χρώμενος ὀνόματι ψευδεῖ	δίχα	πράγματος. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[38, 15]	ἄλλο ἐστὶν ἢ ἡ τούτων	διχόνοια;	καὶ τέκνων δὲ τίς ὠφέλεια
[38, 20]	οἰκεῖα· καὶ ταῦτα δὲ τυγχάνει	διωρισμένα,	καὶ μήν γε καὶ τἄλλα
[38, 20]	καὶ πότερον ἔργῳ καὶ πράγματι	δοθησομένων	ἢ περὶ ὀνόματος αὐτὸ μόνον
[38, 35]	ἐκεῖ τις ὑμῖν ἀληθῶς εἶναι	δοκεῖ	βασιλεὺς ἢ τύραννος ἢ θεός;
[38, 25]	ὑπὲρ αὑτοῦ, τοὐναντίον οὗτος ἢ	δοκεῖ	γέλωτα ὀφλήσει, χρώμενος ὀνόματι ψευδεῖ
[38, 35]	σῴζεται. καὶ φιλεῖ μὲν οὐδετέρους,	δοκεῖ	δὲ τοὺς ἑτέρους φιλεῖν· ἀδικεῖ
[38, 0]	συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ μοι	δοκεῖ	ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ τῶν
[38, 25]	ἁπάντων, κἂν αὐλητής τις ἐθέλῃ	δοκεῖν,	αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος, κἂν μουσικὸς
[38, 45]	πάντων, ἀλλὰ τὸ ὅλον ἀμφοτέρων	δοκεῖν,	ἔτι δὲ καὶ ὡς ἀγαθοὺς
[38, 25]	τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ μαινομένους	δοκεῖν,	ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα, ἐὰν ἐπιγραφῶμέν
[38, 35]	γὰρ ἔνεστιν οὐκ ἔχειν τοῦτο	δοκεῖν	τινας, ὃ παρ´ αὐτῶν ἐκείνων
[38, 35]	ἀγών· εἰ μή τι νῦν	δοκεῖτε	αὐτοὺς ὑπὲρ τῆς προπομπείας καλῶς
[28, 30]	εἰσιν ἐπηρμέναι· χρείαν γὰρ αὐτῶν	δοκεῖτε	ἔχειν καὶ ταῖς ἀληθείαις ἔχετε
[38, 40]	ὑπερβολῇ· πλείους ἔσεσθε. γῆν ἱκανὴν	δοκεῖτε	ἔχειν· πλείω τῆς ἱκανῆς ἕξετε.
[38, 35]	οὐδενὸς ἐξίστασθε πράγματος. ἢ τί	δοκεῖτε	παρὰ τοῦτο; τὴν θάλατταν ἀναχωρήσειν
[38, 0]	οὐδὲ εἰς τοῦτό μου χρῄζειν	δοκεῖτε,	τὸ ταῖς ὁρμαῖς ὑμῶν ἁπάσαις
[38, 20]	ἀλλὰ τούτους εἶναι καὶ φιλοδήμους	δοκοῦμεν	καὶ λεγόντων ἥδιστα ἀκούομεν αὐτῶν
[38, 40]	τυχεῖν; ἀλλὰ τοῦτο τὸ παράδοξον	δοκοῦν	ἔξεστιν ἤδη γενέσθαι καὶ τὴν
[38, 20]	τούτου τοῦ κακοῦ, τὰ δὲ	δοκοῦντα	εἶναι καὶ μικρά ἐστι καὶ
[38, 35]	τραγῳδοὺς καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι	δοκοῦσι	μὲν ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ τέρψεως
[38, 20]	τῶν παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ	δοκῶσι	μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ
[38, 25]	τοὺς οὐκ ἐπισταμένους τίνι διαφέρει	δόξα	ψευδὴς ἀληθοῦς· καὶ τῶν πεπαιδευμένων
[38, 5]	λέγω καὶ μηδεμίαν οἰκείαν θηρώμενος	δόξαν	ἢ λυσιτέλειαν ἐκ τῆς καταλλαγῆς
[38, 50]	αὐτοὺς εἰς ἀεὶ τὰ καλῶς	δόξαντα	ὑμῖν.
[38, 35]	αὐτὰ εἶναι, καθ´ ὅσον ἐκεῖνοι	δόξης	ἀντεποιήσαντό ποτε καὶ Ἀθηναῖοι καὶ
[38, 40]	φαῦλός τις ὢν καὶ τοῦ	δοῦναι	δίκην ἄξιος εὑρεθῇ, διαδράσεται τὴν
[38, 35]	τί δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ	δοῦναι	δίκην. ἢ γὰρ τῇ Νικαέων
[38, 5]	εἰ μέλλει λυσιτελήσειν τῇ πόλει,	δοῦναι	μὲν ἐμοὶ τοὺς ἀξίους τοῦ
[38, 5]	οὐδ´ ὅπως ἂν μεῖναι γενομένη	δύναιτο·	καὶ γὰρ τοῦτο ὁρῶ πολλοῖς
[38, 0]	ἐμαυτοῦ προαιρέσεως, ὅσα τε ὑμῖν	δύναμαι	χρήσιμος εἶναι, ταῦτα ἐπίσταμαι· τὸ
[38, 20]	ἀχθόμενοι διότι μὴ καὶ πλείω	δυνάμεθα.	εἰ δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν
[38, 40]	χρήματα καὶ ἀνδρῶν ἀξίαι καὶ	δυνάμεις,	διπλάσια τὰ παρ´ ἀμφοτέροις γίγνεται.
[38, 25]	οὐδὲ ἅψασθαι τῆς λύρας ἐπιστημόνως	δυνάμενος.	τοὺς μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν
[38, 10]	ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ παραυτίκα ἡδονή,	δύναμιν	ἂν οὐδ´ ὅλως εἶχε βλάπτειν·
[28, 30]	μάτην. οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα	δύναμιν	ἔχει τὴν τῶν πραγμάτων· ὅσα
[28, 30]	ἐὰν καταλλαγῆτε, καὶ μείζων ἡ	δύναμις	ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα. καὶ γὰρ
[38, 10]	ἔδωκεν ἡ φύσις, ὥστε ἐξαπατᾶν	δύνασθαι	καὶ τέρπειν τοὺς ἀδικουμένους. (καὶ
[38, 0]	μᾶλλον ἑτέρων καὶ βούλεσθαι καὶ	δύνασθαι.	(τοῦτο δὲ εἰ μὲν οὐκ
[38, 5]	τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου μὴ	δυνατὴν	εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν.
[38, 0]	πολιτείαις, κἀγὼ καθ´ ὅσον μοι	δυνατὸν	οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν μεγίστων
[38, 25]	πλουσιώτεροι γενησόμεθα ἢ μείζονες ἢ	δυνατώτεροι;	τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον μὲν εἶναι
[28, 30]	πάσχετε οἷόν τι πάσχουσιν, ἐπειδὰν	δύο	ἐπιφανεῖς ὁμοίως ἄνδρες διαπολιτεύωνται πρὸς
[38, 50]	διὰ τὸ τῆς συνηθείας ὑμᾶς	δυσαπαλλάκτως	ἔχειν. εἰ γὰρ ἡ στάσις
[38, 5]	ἀπόκειται τὸ πεισθῆναι, τί τοῦτο	δύσκολόν	ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ λόγου μεταδοῦναι
[38, 0]	δὴ σφόδρα θαρρῶ. τὸ δὲ	δύσκολον	τοῦτ´ ἔστι, τὸ μήτε φορτικὴν
[28, 30]	Βιθυνῶν γένους καὶ οὐδὲν ἧττον	δυσχεραίνετε	τοῖς εἰς τοὺς ἄλλους ἀδικήμασιν
[38, 5]	οὐδὲ μεγάλην εἶναι νομίζω τὴν	δωρεάν·	εἴτε γὰρ πεισθήσεσθε, ἄξιόν ἐστιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/12/2007