HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple de Nicomédie (discours 38; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 92 formes différentes pour 254 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[38, 25]   οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ μαινομένους δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα, ἐὰν

[38, 20]   τὸ τάχος τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ μακρὸν καὶ ἄπαυστον, ὥστε αὐτὸν ὑπολείπεσθαι

[38, 35]   μὲν τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα

[28, 30]   ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς

[38, 20]   οὐδὲ φιλανθρώπους, οὐδὲ ἂν τὰ μάλιστα ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ

[38, 20]   καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον

[38, 45]   γάρ ἐστιν, ἐφ´ ᾧ καὶ μάλιστα ὀδυνηθείη τις ἄν, ὅτι πάντα

[38, 15]   μὲν οὖν θηρία διὰ τοῦτο μάλιστα οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν, ὅτι πόλεμος

[38, 25]   ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ μάλιστα τούτων καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς}

[38, 10]   γε ᾧ τις ἂν καὶ μάλιστα φθονήσειεν αὐτοῖς, ἐκεῖνό ἐστιν ὅτι

[38, 35]   ἐλάττονας; ἤδη ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ καθ´ ἑκάστην

[38, 10]   τῶν ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες, μᾶλλον δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν κακῶν

[38, 0]   δὲ πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν

[28, 30]   ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν εἶναι πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ καλεῖσθαι μάτην. οὐ

[38, 0]   περὶ τῶν κοινῇ συμφερόντων ἴσως μᾶλλον ἑτέρων καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.

[38, 45]   ὅ τε πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται} μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο,

[38, 50]   τοὺς θεοὺς δὲ εἰκός ἐστιν μᾶλλον πάντων ἐπιμελήσεσθαι τοῦ συμμεῖναι τὴν

[38, 15]   καὶ μάχεσθαι τί ἄλλο ἢ μανία παντελής ἐστι καὶ διὰ ταύτην

[38, 5]   ἀνδρὶ φίλῳ λόγου μεταδοῦναι βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ τί δὴ τοῦτό

[38, 20]   παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ ταῖς

[28, 30]   πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ καλεῖσθαι μάτην. οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα δύναμιν

[38, 25]   τοὺς ἀνθρώπους τῶν πραττομένων οὐχὶ μάτην οὐδὲ εἰκῇ σπουδάζειν, ἀλλ´ ἀεὶ

[38, 0]   σπουδῆς διημάρτετε ἐγώ τε ἔοικα μάτην ὑπακούσας ὑμῖν ἐπ´ ἐλπίδι τοῦ

[38, 10]   μέρη καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι, καὶ ταῦτα ἐν τοῖς δήμοις

[38, 15]   τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς τὸ μάχεσθαι κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον καὶ

[38, 15]   τῶν θεῶν οὐ βουλομένων αὐτοὺς μάχεσθαι. (πολέμου δὲ σημεῖον οὐδὲν θεῖόν

[38, 15]   καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ μάχεσθαι τί ἄλλο ἢ μανία παντελής

[38, 35]   ἐν ᾧ περὶ τοῦ πρωτείου μάχεσθε ὑμεῖς, κινδυνεύει τὸ πρωτεῖον παρ´

[28, 30]   περὶ τῶν ὀνομάτων πρὸς Νικαεῖς μάχη. (βουλοίμην δ´ ἂν καὶ ἐκείνους

[38, 15]   τῇ πρὸς τὸ ὁμόφυλον γιγνομένῃ μάχῃ. καὶ οὐδὲ τῶν σημείων αἰσθανόμεθα

[38, 20]   αὐτὸ μόνον ἐστὶν ὑμῖν ἡ μάχη; καὶ πρότερον γὰρ δήποτε ἀκούω

[38, 20]   ἐθῶν οὐκ ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν μάχη. τούτων δὲ ἁπάντων οὐκ ἔχθρας

[38, 20]   ἀλλ´ ἡδέως, ὥστε μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ

[38, 15]   ἀγγέλους. καὶ ὅταν συνερχομένων εἰς μάχην στρατῶν ἢ διοσημία φανῇ αἰφνίδιος

[38, 10]   φανερᾶς δὲ οὕτως οὔσης τῆς μάχης τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν,

[38, 20]   οὖν γῆς ἢ θαλάττης οὐδὲ μαχόμεθα, ἀλλὰ θαλάττης μὲν οὐδ´ ἀντιποιοῦνται

[38, 45]   φιλίας, ὥσπερ Ἕλληνες πρὸς βαρβάρους μαχόμεθα, ἢ τὸ ἔτι τούτου τῷ

[38, 20]   ἀλλὰ τοὐναντίον φιλίας καὶ ὁμονοίας, μαχόμεθα. (κἄν τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται,

[38, 0]   ἄνδρες Νικομηδεῖς, δι´ ἃς ἐποιήσασθέ με πολίτην· οὐ γὰρ πλοῦτον ὄντα

[38, 35]   (τὰ γὰρ τοιαῦτα, ἐφ´ οἷς μέγα φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς

[38, 40]   ἢ ἐκ τῆς Βιθυνίας ἀπαλλάττεσθαι. μέγα φρονεῖτε τῇ τοῦ πλήθους ὑπερβολῇ·

[38, 0]   ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ τῶν πλουσίων,

[38, 5]   μὴ πείσοντος ὑμᾶς. καὶ οὐδὲ μεγάλην εἶναι νομίζω τὴν δωρεάν· εἴτε

[28, 30]   εὐεργετοῦντας αὐτούς; καὶ ἅμα καὶ μεγάλην ποιήσετε τὴν ὁμόνοιαν διὰ πάντων

[38, 35]   τὴν ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς μεγάλων καὶ διὰ τὴν πρὸς τὰ

[38, 15]   τινὲς ἀντὶ τῆς εἰρήνης ἐπανείλοντο μεγάλων ὄντων τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς

[38, 0]   γὰρ πλοῦτον ὄντα ὁρῶ μοι μέγαν, ὥστε νομίζειν ὅτι διὰ χρήματα

[38, 40]   οὐκ ἂν παράδοξον μὲν ὑπὸ μεγέθους ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν, εὔξασθε δ´

[38, 10]   δι´ οὗ σῴζεται πάντα τὰ μέγιστα, τοῦτό ἐστι, καὶ δι´ οὗ

[38, 10]   ἀρχὴν αὐτῆς ἐπανάγειν ἐπὶ τὰ μέγιστα τῶν θείων πραγμάτων. ἡ γὰρ

[38, 15]   τῶν πατέρων ὡς ἐπὶ τοῖς μεγίστοις κακοῖς. ~ἐπειδὰν μὲν οὖν λοιμὸς

[38, 10]   εἰ δὲ μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν κακῶν ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ

[38, 10]   αὐτῶν τῶν ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν μέγιστον οὖσαν τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ

[38, 10]   (καὶ γὰρ τὴν ὑγείαν ἐπιστάμενοι μέγιστον οὖσαν τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν ὅμως

[38, 45]   τοῦτο προβάλλονται. τὸ μὲν οὖν μέγιστον ὑμῖν καὶ τὸ πιστότατον τοῦ

[38, 0]   εὐθὺς ἀξιῶ κινδυνεύειν περὶ τοῦ μεγίστου συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ μοι

[38, 15]   ἂν ὄντα οὐδὲ ἀντὶ τῶν μεγίστων αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ δὲ

[38, 0]   ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ τῶν μεγίστων ἢ τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων.

[38, 35]   ὑμῖν, οἷς πολλάκις ἀντὶ τῶν μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ

[38, 0]   δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν μεγίστων συμβουλεύων ὠφελεῖν τὴν πόλιν. (ἔστι

[38, 45]   αὕτη ἡ ἀδελφότης οὐχὶ καὶ μεῖζον ἀγαθὸν ἔσται καὶ κάλλιον καὶ

[28, 30]   τὰς πόλεις καὶ πλέον καὶ μεῖζον ἢ ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον

[28, 30]   μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας ὑπόπτως διακειμένων, ὡς ἐξ ἅπαντος

[38, 25]   οὗ πότερον πλουσιώτεροι γενησόμεθα ἢ μείζονες ἢ δυνατώτεροι; τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον

[38, 0]   τἀληθῆ λέγων πιστευθῶ περὶ τῶν μειζόνων. τί δὲ παθὼν ἢ τί

[28, 30]   ἐπεῖγον, πῶς οὐκ εἰκός ἐστι μείζους ὑμᾶς ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς, εὐεργετοῦντας

[28, 30]   καὶ ποιήσουσιν ἐὰν καταλλαγῆτε, καὶ μείζων ἡ δύναμις ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα.

[38, 45]   πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται} μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ

[38, 5]   δὲ εἰπεῖν οὐδ´ ὅπως ἂν μεῖναι γενομένη δύναιτο· καὶ γὰρ τοῦτο

[38, 5]   ὑμετέρας, καὶ πρὸ πάντων εἰ μέλλει λυσιτελήσειν τῇ πόλει, δοῦναι μὲν

[38, 10]   τὰ τούτοις ὁμότροπα, οὐδὲν ἂν μελλήσας ἀποκρίναιτο {οὐδεὶς} ὅτι ταῦτα ἐν

[28, 30]   διακειμένων, ὡς ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι μελλόντων, ὅταν δὲ καὶ ἔργῳ τοῦτο

[38, 5]   δὴ τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω μὲν συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ

[38, 45]   παρ´ ὑμῖν ἐκείνων. ~ἢ τῶν μὲν ἀδελφῶν θαυμάζομεν τοὺς εἰς ἅπαν

[38, 5]   διατάττοντα τὴν θεραπείαν, ἀλλ´ ἀκούει μὲν ἀηδῶς αὐτοῦ λέγοντος, ὅτι αὐτὸν

[28, 30]   τὸ δὲ νῦν ἔχον αἱ μὲν ἄλλαι πόλεις ὑπὸ τῆς ὑμετέρας

[38, 20]   τὰ τυχόντα, ἐφ´ οἷς οἱ μὲν ἀνόητοι φιλοτιμηθεῖεν ἂν ἴσως, εὖ

[38, 15]   στάσις καὶ ἡ κακοδουλία. τῷ μὲν γὰρ ἅρματι ποία καταλείπεται σωτηρία

[38, 0]   τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων. τῶν μὲν γὰρ ἔξεστι καὶ καταφρονῆσαι τῆς

[28, 30]   ἐπιμελείας τῆς περὶ αὐτάς· τοῦτο μὲν γάρ, καθὸ μητρόπολίς ἐστε, ἐξαίρετόν

[38, 25]   τὸν ἀγῶνα ἀντί τινος. (ὁ μὲν γὰρ πολεμῶν ἢ περὶ ἐλευθερίας

[38, 20]   αἰτίας τῆς στάσεως ἴδωμεν. εἰ μὲν γὰρ τηλικαῦτά ἐστιν, ὥστ´ ἄξιον

[38, 35]   τί κατὰ τοῦτο ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ μὲν γὰρ τολμήσαιμι ἂν εἰπεῖν ὅτι

[38, 20]   καὶ τί τοῦτό ἐστιν; ἃ μέν γε καὶ ὀνομάσαι ἄξιον καὶ

[38, 25]   ἢ δυνατώτεροι; τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον μὲν εἶναι καὶ ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν

[38, 40]   ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενον. νῦν μὲν ἕκαστοι τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε·

[38, 5]   μέλλει λυσιτελήσειν τῇ πόλει, δοῦναι μὲν ἐμοὶ τοὺς ἀξίους τοῦ πράγματος

[38, 10]   συμφέροντα βουλομένους. ~ὁμόνοιαν τοίνυν πάντες μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ λέγοντες καὶ

[38, 15]   τοῦτο καὶ παρ´ ἡμῖν εἰρήνη μὲν ἐπικηρύσσεται, πόλεμοι δὲ ὡς ἐπὶ

[38, 50]   εὔξασθαι πάλιν. οὐκοῦν ἐν ἀρχῇ μὲν εὐξάμην αὐτοῖς, ἵνα μοι πειθομένους

[38, 10]   αὐτοὶ καθ´ αὑτῶν ἐπιβουλεύομεν, οἱ μὲν ἡδοναῖς πεισθέντες, οἱ δὲ πόνους

[38, 35]   καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι μὲν ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ τέρψεως εἰς

[38, 45]   ὠφέλειαν, τίνα ἡδονήν; ἀλλ´ ὅτι μὲν καὶ λυσιτελήσει ταῖς πόλεσιν ἡ

[28, 30]   τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων μὲν καὶ τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ

[38, 0]   μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν καὶ τῶν πλουσίων, ἵνα καὶ

[38, 40]   κρείττων λόγου. τὸ γὰρ τὰ μὲν ὀδυνῶντα ὑμᾶς ἐξαιρεθῆναι, καὶ φθόνον

[38, 5]   ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ τὴν μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς καλὴν

[38, 5]   ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ; τὸ μὲν ὄνομα οὐκ ἀηδές, ὦ ἄνδρες

[38, 5]   γὰρ ὁμονοίας ἐρῶν ἔρχομαι, καλοῦ μὲν ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος, ἂν

[38, 35]   (τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων νῦν μὲν ὅπως ἔχει, τί δεῖ πρὸς

[38, 20]   θαλάττης οὐδὲ μαχόμεθα, ἀλλὰ θαλάττης μὲν οὐδ´ ἀντιποιοῦνται πρὸς ὑμᾶς οἱ

[38, 25]   καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ διότι μὲν οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν ἡ στάσις

[38, 20]   πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα μὲν οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον τούτου

[28, 30]   αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα· καὶ ἀντιλέγετε μὲν οὐδέποτε τοῖς αἰτήσασιν ὑμεῖς, αὐτὸ

[38, 35]   ὑφ´ ὑμῶν σῴζεται. καὶ φιλεῖ μὲν οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ τοὺς ἑτέρους

[38, 0]   καὶ δύνασθαι. (τοῦτο δὲ εἰ μὲν οὐκ ἔστι τοιοῦτον, ὑμεῖς τε

[38, 20]   οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίως. (ὑπὲρ μὲν οὖν γῆς ἢ θαλάττης οὐδὲ

[38, 0]   τῶν μικροτέρων οὐδὲ ἀκουσόμενος. ὅτι μὲν οὖν, ἐὰν ὑπομείνητε τὴν συμβουλίαν,

[38, 15]   διὰ ταύτην κακῶν ἐπιθυμία; τὰ μὲν οὖν θηρία διὰ τοῦτο μάλιστα

[38, 0]   συμβουλεύων ὠφελεῖν τὴν πόλιν. (ἔστι μὲν οὖν καὶ ἄλλα τινὰ παρ´

[38, 20]   ἐπὶ τοῖς μεγίστοις κακοῖς. ~ἐπειδὰν μὲν οὖν λοιμὸς ἢ σεισμὸς γένηται,

[38, 45]   αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται. τὸ μὲν οὖν μέγιστον ὑμῖν καὶ τὸ

[38, 10]   οὗ πάντα ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ μὲν οὖν μὴ θνητὸν ἦμεν οἱ

[38, 15]   τῶν ἡδίστων ἀγαθῶν προαιρούμεθα. τοὺς μὲν οὖν πολέμους ἤδη τινὲς ἀντὶ

[38, 20]   ἔτι χάριν εἰδότων φειδόμενοι. (τὸ μὲν οὖν πρῶτον, ἄνδρες Νικομηδεῖς, τὰς

[38, 10]   ἀνθρώπους ὁποῖά ἐστιν ἐπισταμένους. εἰ μὲν οὖν τις ἐρωτήσειεν ἕνα ἄνδρα

[38, 25]   τοῖς ἀνοήτοις προσήκει μόνοις. (εἰ μὲν οὖν τις σπουδὴν ἔχοι καλεῖσθαι

[38, 25]   τῆς λύρας ἐπιστημόνως δυνάμενος. τοὺς μὲν οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ

[28, 30]   τοίνυν πρωτεύειν τῶν πόλεων τὸ μὲν πρῶτον ἐκ τῆς ἐπιμελείας τῆς

[28, 30]   καὶ μεῖζον ἢ ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ τὴν

[38, 5]   τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω μὲν συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ;

[38, 0]   ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ δὲ πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς

[38, 35]   ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν δὲ τὸ μὲν τῆς μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον

[38, 35]   οἷς μέγα φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα

[28, 30]   ἀπεχθείας κινεῖ καὶ διαφοράς, φύσει μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας

[38, 15]   τὴν εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´ οἱ μὲν ὑπὲρ βασιλείας, οἱ δὲ ὑπὲρ

[38, 40]   τὴν Νικαέων, οὐκ ἂν παράδοξον μὲν ὑπὸ μεγέθους ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν,

[38, 45]   (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ μενεῖ ταῦτα διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη γάρ

[38, 45]   ὑμῖν καὶ τὸ πιστότατον τοῦ μενεῖν τὴν ὁμόνοιαν ἐνέχυρον ἔστω τὸ

[38, 40]   ~καίτοι ταῦτα πάντα καλοῦνται καὶ Μενέλαοι καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ ὀνόματα

[38, 10]   ὀνομάτων αὐτῶν, ἐν ποίῳ δὴ μέρει τὰ τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι καὶ

[38, 10]   αὐτῇ φιλοῦντες, τὴν στάσιν, ἧς μέρη καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι,

[38, 0]   ὑμῖν ἐπαναρθώσεως ἄξια καὶ κατὰ μέρος αὐτῶν ποιήσομαι τὴν θεραπείαν, ἂν

[38, 35]   Νικαέων ἑταιρείᾳ προστίθεται καὶ τὸ μέρος τὸ ἐκείνων ἔχει βοηθοῦν ἢ

[38, 10]   καὶ λέγοντες καὶ γράφοντες, καὶ μεστὰ τῶν ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι καὶ

[38, 20]   ἀλλὰ ἆθλόν ἐστιν ἐν τῷ μέσῳ κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ

[38, 15]   τῶν ἄθλων κειμένων ἐν τῷ μέσῳ πολλοὶ κατέθεντο τὸν πόλεμον ὡς

[38, 0]   βουλευόμεθα; Τί δὲ σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς;

[38, 5]   δύσκολόν ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ λόγου μεταδοῦναι βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ τί

[28, 30]   εἰ δὲ καὶ τούτων ἁπάντων μεταλαμβάνειν ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις τοῖς καθ´

[38, 0]   λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ τοσούτων

[38, 35]   προσόδους ἐλάττονας; ἤδη ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ καθ´

[28, 30]   παρέχειν αὑτοὺς δικαίους ἅπασι καὶ μετρίους καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ

[38, 45]   τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι μετρίως. (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ

[38, 35]   αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως δὲ καὶ μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν, ἵνα

[38, 5]   νομίσητε. τοῦτο γάρ ἐστιν, ὃ μέχρι νῦν εἰς τὴν ἔχθραν καθίστησιν

[38, 45]   πόλεσιν ἡ καταλλαγὴ γενομένη καὶ μέχρι νῦν ὑμῖν οὐκ ἐλυσιτέλησεν ἡ

[28, 30]   ἀεὶ τοῦτο φανερὸν καθιστάντες ὅτι μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς διοικεῖσθαι μόνοις,

[38, 50]   ἄν ποτε διαβάλλωσιν ὑμᾶς ἀλλήλοις. μὴ γὰρ ἀκούσητε αὐτῶν ἴδιόν τι

[38, 0]   τοῖς πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ

[38, 20]   ἄφροσι τῶν παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν

[38, 35]   ἥκει τί δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν μὴ δοῦναι δίκην. ἢ γὰρ τῇ

[38, 5]   φιλίαν, τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου μὴ δυνατὴν εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν

[38, 15]   ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν κτώμενοι μὴ ἔχοντες, οἱ δὲ θάλατταν περιποιούμενοι·

[38, 15]   καταλείπεται σωτηρία τῶν ἵππων συνθεῖν μὴ θελόντων; ἐπειδὰν γὰρ ἄρξωνται διαστάντες

[38, 10]   ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ μὲν οὖν μὴ θνητὸν ἦμεν οἱ ἄνθρωποι γένος

[38, 5]   εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν. μὴ θορυβήσητε δὲ ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´

[38, 20]   ὅσα ἔνεστι παρέχειν, ἀχθόμενοι διότι μὴ καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ

[38, 35]   ἀληθῶς, ἀλλ´ οὐχ Ἑλληνικά, εἰ μὴ κατ´ αὐτὸ τοῦτο Ἑλληνικὰ φήσει

[38, 35]   ἤδη που καὶ πρότερον ὅτι μὴ κενόδοξα ἦν, ἀλλ´ ὑπὲρ ἀρχῆς

[38, 45]   ἐπιθυμοῦντες τῆς ὁμονοίας καὶ φοβούμενοι μὴ λυθῇ καὶ οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ

[38, 0]   σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ

[38, 40]   θεῶν αἵρεσιν ἔδωκεν, εἰ βούλεσθε μὴ μόνον τὴν αὑτῶν πόλιν ἔχειν,

[38, 45]   τὸν κοινὸν οἰκοῦντας οἶκον καὶ μὴ νενεμημένους τὰ πατρῷα ὑπὸ μικρολογίας,

[38, 45]   μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ τὸ ἥμισυ

[28, 30]   πρῶτοι ταῖς ἀληθείαις ἢ καλεῖσθαι μὴ ὄντες; ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν εἶναι

[38, 10]   καὶ ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ οὐχὶ ἀγαθὰ καὶ εἶναι καὶ

[38, 25]   χάριν ἢ ἐμπορίας. ἵνα δὲ μὴ πάντα φέρω τὰ παραδείγματα, ἁπλῶς

[38, 10]   διαμονῆς ἐκείνων, τοῦτό ἐστιν, ὅτι μὴ πάντες ὁμονοίας αἰσθανόμεθα, ἀλλ´ εἰσὶν

[38, 35]   αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς, ἀντὶ τοῦ μὴ παροινεῖν, προτείνουσιν ὀνόματα καὶ ἢ

[38, 50]   χώραν. καὶ μικρῶν δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς θεοὺς δὲ

[38, 20]   ἐστιν, οὐχ ὅπως πόλεις τηλικαύτας· μὴ πάσχωμεν ὅμοιόν τι τοῖς ἄφροσι

[38, 5]   λόγου περιττοῦ καὶ ἀκαίρου καὶ μὴ πείσοντος ὑμᾶς. καὶ οὐδὲ μεγάλην

[28, 30]   δικαίους ἅπασι καὶ μετρίους καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ βιάζεσθαι.

[38, 35]   οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης, ἀντὶ τοῦ μὴ συλᾶσθαι τὰς πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι

[38, 0]   μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι μὴ ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν, Τί

[38, 5]   πρὸς τίνας ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ τὴν μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´

[38, 35]   ὑπὲρ ἀρχῆς ἀληθοῦς ἀγών· εἰ μή τι νῦν δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ

[38, 10]   καὶ διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν κακῶν

[38, 35]   ἀνθρώπους τῶν ἰδίων, ἀντὶ τοῦ μὴ ὑβρίζειν αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς, ἀντὶ

[38, 35]   ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν, ἵνα μὴ φορτικὸν γένηται τὸ πρωτεῖον ὑμῶν,

[38, 5]   πρὸς Νικαεῖς· ἀκούσατε δὲ καὶ μὴ χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν ἂν εἴπω

[38, 10]   θνητὸν ἦμεν οἱ ἄνθρωποι γένος μηδ´ ἔδει πολλὰ εἶναι τὰ φθείροντα

[38, 35]   τοῦ μὴ συλᾶσθαι τὰς πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους τῶν ἰδίων,

[28, 30]   καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ βιάζεσθαι. ταῦτα γὰρ ἐξ ἀνάγκης

[38, 45]   κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ τὸ ἥμισυ γεγονέναι τῶν

[38, 45]   οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ χάριν τοῦ μηδὲ ὅλως αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται.

[38, 25]   φῇ τις κοινῇ προσήκειν ὅσα μηδὲ τῶν ἰδιωτῶν τοῖς γενναίοις καὶ

[38, 50]   ἐν ὑμῖν λέγειν, ὑπὲρ οὗ μηδεὶς πρότερον εἶπε μήτε νέος μήτε

[38, 5]   ὑμᾶς ἐγὼ νῦν λέγω καὶ μηδεμίαν οἰκείαν θηρώμενος δόξαν ἢ λυσιτέλειαν

[38, 20]   οἱ Νικαεῖς, ἀλλ´ ἡδέως, ὥστε μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ μὴν

[38, 40]   δὲ ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι τὸ μηδὲν ὄντες. ὀνομάζεσθαί τις θέλει πρῶτος·

[38, 35]   τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει τῷ μηδενί· καὶ ὑμῖν οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης,

[28, 30]   μετρίους καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ βιάζεσθαι. ταῦτα γὰρ ἐξ

[38, 20]   παισὶ καὶ τοῖς ἐκγόνοις καὶ μηδέποτε σχεῖν ἐλπίδα καταλλαγῆς· ἀγωνιζώμεθα καὶ

[38, 5]   ἀκούσατε δὲ καὶ μὴ χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν ἂν εἴπω τὰς αἰτίας.

[38, 20]   ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ μήν γε καὶ τἄλλα πάντα, ὥσπερ

[38, 0]   ἁπάσαις ὑπηρετεῖν ἑτοίμως ἐμέ· ἀλλὰ μὴν οὐδὲ συμποτικός εἰμί τις οὐδὲ

[38, 20]   μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ προσόδων ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ

[38, 20]   τὰς πλείστας ὁμοίως ἄγετε. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ τῶν ἐθῶν οὐκ

[38, 0]   περὶ τοῦ πράγματος μήτε περιττὴν μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι μὴ

[38, 50]   ὑπὲρ οὗ μηδεὶς πρότερον εἶπε μήτε νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι δὲ

[38, 0]   ἀκρόασιν τὴν περὶ τοῦ πράγματος μήτε περιττὴν μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν

[38, 50]   μηδεὶς πρότερον εἶπε μήτε νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι δὲ καὶ ἄξιον

[38, 0]   ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ προαιρέσεως,

[38, 0]   δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ μήτε φορτικὴν ὑμᾶς ἡγήσασθαι τὴν ἀκρόασιν

[38, 20]   ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ ταῖς μητράσιν οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίως. (ὑπὲρ

[38, 35]   (ἂν δὲ τὸ μὲν τῆς μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ, τὸ

[28, 30]   αὐτάς· τοῦτο μὲν γάρ, καθὸ μητρόπολίς ἐστε, ἐξαίρετόν ἐστιν ἔργον ὑμέτερον·

[38, 10]   πάντες οἱ πλέοντες ἐπιστάμενοι διότι μία αὕτη ἐστὶ σωτηρία, τὸ τοὺς

[38, 20]   τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ μικρά ἐστι καὶ φαῦλα καὶ οὐδ´

[38, 50]   συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι δὲ μικρά τινα δεήσει καὶ πρὸ ἁπάντων

[38, 45]   μὴ νενεμημένους τὰ πατρῷα ὑπὸ μικρολογίας, ὅ τε πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι

[38, 35]   δὲ καὶ μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν, ἵνα μὴ φορτικὸν γένηται

[38, 25]   ἐκεῖνα ἴστε καὶ ἴσως κἀγὼ μικρὸν ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ. τί

[38, 35]   ἀντὶ τῶν μεγίστων προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν

[38, 35]   ἢ τὴν γῆν ὑμῖν ἔσεσθαι μικροτέραν ἢ τὰς προσόδους ἐλάττονας; ἤδη

[38, 0]   περὶ τῶν μεγίστων ἢ τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων. τῶν μὲν γὰρ

[38, 0]   πεισθῆναι δῆλός (ἐστιν ὑπὲρ τῶν μικροτέρων οὐδὲ ἀκουσόμενος. ὅτι μὲν οὖν,

[38, 0]   τί βουλόμενος οὐχ ὑπὲρ τῶν μικροτέρων συμβουλεύω πρότερον, οὐδὲ ἐν ἐκείνοις

[38, 50]   αὑτοῖς γενέσθαι τινὰ χώραν. καὶ μικρῶν δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ

[38, 20]   ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ δίκῃ· τοσοῦτον μῖσός ἐστι πρὸς τὰ αὐτόματα τῶν

[38, 15]   διὰ τοῦτο μάλιστα οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν, ὅτι πόλεμος ἡμῖν ἀδιάλλακτος πρὸς

[38, 40]   τῆς ἱκανῆς ἕξετε. καθόλου πάντα μιχθέντα, καὶ καρποὶ καὶ χρήματα καὶ

[38, 0]   μεγίστου συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ μοι δοκεῖ ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ

[38, 0]   ταῖς πολιτείαις, κἀγὼ καθ´ ὅσον μοι δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν

[38, 5]   ὑμῶν, ἄνδρες Νικομηδεῖς, καὶ χαρίσασθέ μοι καὶ ὑπομείνατε, ἀκοῦσαι λόγου περιττοῦ

[38, 0]   οὐ γὰρ πλοῦτον ὄντα ὁρῶ μοι μέγαν, ὥστε νομίζειν ὅτι διὰ

[38, 45]   διὰ τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι μετρίως. (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι

[38, 0]   περιττὴν μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι μὴ ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν,

[38, 50]   ἀρχῇ μὲν εὐξάμην αὐτοῖς, ἵνα μοι πειθομένους παράσχωσιν ὑμᾶς· ἐπεὶ δὲ

[38, 0]   ἐὰν ὑπομείνητε τὴν συμβουλίαν, πεισθήσεσθέ μοι περὶ ὧν συμβουλεύων πάρειμι, καὶ

[38, 50]   καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ἐπελθεῖν μοι τολμῆσαι περὶ τηλικούτου πράγματος ἐν

[28, 30]   μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς διοικεῖσθαι μόνοις, ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε τοῦ τῶν

[38, 25]   ἔστιν ὃ τοῖς ἀνοήτοις προσήκει μόνοις. (εἰ μὲν οὖν τις σπουδὴν

[38, 15]   ὁμόνοια; καὶ ταῦτα πάντα οὐ μόνον ἀγαθά ἐστι καὶ καλά, ἀλλὰ

[38, 15]   δὲ ἐναντία τούτοις οὐ κακὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀηδῆ· καὶ ὅμως

[38, 50]   τοσούτῳ χρόνῳ διὰ τὴν συνήθειαν μόνον ἐμμεμένηκεν ὑμῖν, τηλικοῦτον οὖσα κακόν,

[38, 0]   μου χρείαν ὑμῶν, εἰς ἣν μόνον ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ δὲ πάσαις

[38, 20]   δοθησομένων ἢ περὶ ὀνόματος αὐτὸ μόνον ἐστὶν ὑμῖν ἡ μάχη; καὶ

[38, 40]   καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ ὀνόματα μόνον ἔχουσι θεῶν καὶ ἡρώων, ἀλλὰ

[38, 45]   καὶ λόγῳ παραδειχθέντα διότι συνοίσει μόνον ἤδη πείθειν ὑμᾶς ἔοικε, πῶς

[38, 20]   οἵ γε χαίροντες αὐτῇ τοῦτο μόνον λαλοῦσιν· Ὑπὲρ πρωτείων ἀγωνιζόμεθα. τούτους

[38, 35]   ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε

[38, 40]   αἵρεσιν ἔδωκεν, εἰ βούλεσθε μὴ μόνον τὴν αὑτῶν πόλιν ἔχειν, ἀλλὰ

[38, 10]   τῶν σοφιστῶν παραδόξους εἰπεῖν λόγους μόνον τοῦτον οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡς

[38, 35]   ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ τοὺς μόνους οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι

[38, 5]   εἰ ταῦτα εὐνοίᾳ τῇ πρὸς μόνους ὑμᾶς ἐγὼ νῦν λέγω καὶ

[38, 10]   τοῖς θείοις ἔνεστιν. ᾧ δὲ μόνῳ τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς θείας

[38, 0]   τῇ πόλει χρήσιμος, οὐ ποιουμένων μου χρείαν ὑμῶν, εἰς ἣν μόνον

[38, 0]   σύνοιδα· οὔκουν οὐδὲ εἰς τοῦτό μου χρῄζειν δοκεῖτε, τὸ ταῖς ὁρμαῖς

[38, 25]   ἐπιστάμενος, κἂν μουσικὸς οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς, κἂν κιθαριστὴς οὐδὲ ἅψασθαι

[38, 25]   δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος, κἂν μουσικὸς οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς, κἂν

[38, 35]   προπομπείας καλῶς ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν μυστηρίῳ τινὶ παίζοντας ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος.

Discours, par.
[38, 25]	οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ	μαινομένους	δοκεῖν, ἡμεῖς δὲ οἰόμεθα, ἐὰν
[38, 20]	τὸ τάχος τῆς διακρίσεως, ἀλλὰ	μακρὸν	καὶ ἄπαυστον, ὥστε αὐτὸν ὑπολείπεσθαι
[38, 35]	μὲν τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται,	μάλιστα	δὲ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις γέλωτα
[28, 30]	ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον καὶ	μάλιστα	διὰ τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς
[38, 20]	οὐδὲ φιλανθρώπους, οὐδὲ ἂν τὰ	μάλιστα	ἡμῖν ἡμαρτηκόσιν ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ
[38, 20]	καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ	μάλιστα	μὲν οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον
[38, 45]	γάρ ἐστιν, ἐφ´ ᾧ καὶ	μάλιστα	ὀδυνηθείη τις ἄν, ὅτι πάντα
[38, 15]	μὲν οὖν θηρία διὰ τοῦτο	μάλιστα	οἱ ἄνθρωποι μισοῦμεν, ὅτι πόλεμος
[38, 25]	ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν νενόμισται, καὶ	μάλιστα	τούτων καταγελῶμεν καὶ διαπτύομεν {αὐτοῖς}
[38, 10]	γε ᾧ τις ἂν καὶ	μάλιστα	φθονήσειεν αὐτοῖς, ἐκεῖνό ἐστιν ὅτι
[38, 35]	ἐλάττονας; ἤδη ποτὲ θέας μετελάβετε;	μᾶλλον	δὲ μόνον οὐχὶ καθ´ ἑκάστην
[38, 10]	τῶν ἀγαθῶν, ὅμως εἰσί τινες,	μᾶλλον	δὲ πολλοί, οἵτινες τῶν κακῶν
[38, 0]	δὲ πάσαις μὲν ταῖς πόλεσι,	μᾶλλον	δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ μὲν
[28, 30]	ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν εἶναι πρῶτοι	μᾶλλον	ἐθέλειν ἢ καλεῖσθαι μάτην. οὐ
[38, 0]	περὶ τῶν κοινῇ συμφερόντων ἴσως	μᾶλλον	ἑτέρων καὶ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.
[38, 45]	ὅ τε πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι	μᾶλλον	θαυμάζεται} μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο,
[38, 50]	τοὺς θεοὺς δὲ εἰκός ἐστιν	μᾶλλον	πάντων ἐπιμελήσεσθαι τοῦ συμμεῖναι τὴν
[38, 15]	καὶ μάχεσθαι τί ἄλλο ἢ	μανία	παντελής ἐστι καὶ διὰ ταύτην
[38, 5]	ἀνδρὶ φίλῳ λόγου μεταδοῦναι βουλομένῳ	μάτην	εἰπεῖν. καὶ τί δὴ τοῦτό
[38, 20]	παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι	μάτην	ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ ταῖς
[28, 30]	πρῶτοι μᾶλλον ἐθέλειν ἢ καλεῖσθαι	μάτην.	οὐ γὰρ τὰ ὀνόματα δύναμιν
[38, 25]	τοὺς ἀνθρώπους τῶν πραττομένων οὐχὶ	μάτην	οὐδὲ εἰκῇ σπουδάζειν, ἀλλ´ ἀεὶ
[38, 0]	σπουδῆς διημάρτετε ἐγώ τε ἔοικα	μάτην	ὑπακούσας ὑμῖν ἐπ´ ἐλπίδι τοῦ
[38, 10]	μέρη καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ	μάχαι,	καὶ ταῦτα ἐν τοῖς δήμοις
[38, 15]	τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς τὸ	μάχεσθαι	κρεῖττον ὂν ἢ ἥδιον καὶ
[38, 15]	τῶν θεῶν οὐ βουλομένων αὐτοὺς	μάχεσθαι.	(πολέμου δὲ σημεῖον οὐδὲν θεῖόν
[38, 15]	καὶ χωρὶς ὑποθέσεως πολεμεῖν καὶ	μάχεσθαι	τί ἄλλο ἢ μανία παντελής
[38, 35]	ἐν ᾧ περὶ τοῦ πρωτείου	μάχεσθε	ὑμεῖς, κινδυνεύει τὸ πρωτεῖον παρ´
[28, 30]	περὶ τῶν ὀνομάτων πρὸς Νικαεῖς	μάχη.	(βουλοίμην δ´ ἂν καὶ ἐκείνους
[38, 15]	τῇ πρὸς τὸ ὁμόφυλον γιγνομένῃ	μάχῃ.	καὶ οὐδὲ τῶν σημείων αἰσθανόμεθα
[38, 20]	αὐτὸ μόνον ἐστὶν ὑμῖν ἡ	μάχη;	καὶ πρότερον γὰρ δήποτε ἀκούω
[38, 20]	ἐθῶν οὐκ ἔστιν οὐδεμία ὑμῖν	μάχη.	τούτων δὲ ἁπάντων οὐκ ἔχθρας
[38, 20]	ἀλλ´ ἡδέως, ὥστε μηδεμίαν παρέχειν	μάχην,	διακέκρινται. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὲρ
[38, 15]	ἀγγέλους. καὶ ὅταν συνερχομένων εἰς	μάχην	στρατῶν ἢ διοσημία φανῇ αἰφνίδιος
[38, 10]	φανερᾶς δὲ οὕτως οὔσης τῆς	μάχης	τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν,
[38, 20]	οὖν γῆς ἢ θαλάττης οὐδὲ	μαχόμεθα,	ἀλλὰ θαλάττης μὲν οὐδ´ ἀντιποιοῦνται
[38, 45]	φιλίας, ὥσπερ Ἕλληνες πρὸς βαρβάρους	μαχόμεθα,	ἢ τὸ ἔτι τούτου τῷ
[38, 20]	ἀλλὰ τοὐναντίον φιλίας καὶ ὁμονοίας,	μαχόμεθα.	(κἄν τις ὑμᾶς ἐπιστὰς ἔρηται,
[38, 0]	ἄνδρες Νικομηδεῖς, δι´ ἃς ἐποιήσασθέ	με	πολίτην· οὐ γὰρ πλοῦτον ὄντα
[38, 35]	(τὰ γὰρ τοιαῦτα, ἐφ´ οἷς	μέγα	φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι μὲν τοῖς
[38, 40]	ἢ ἐκ τῆς Βιθυνίας ἀπαλλάττεσθαι.	μέγα	φρονεῖτε τῇ τοῦ πλήθους ὑπερβολῇ·
[38, 0]	ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς	μεγάλαις,	δεῖ μὲν καὶ τῶν πλουσίων,
[38, 5]	μὴ πείσοντος ὑμᾶς. καὶ οὐδὲ	μεγάλην	εἶναι νομίζω τὴν δωρεάν· εἴτε
[28, 30]	εὐεργετοῦντας αὐτούς; καὶ ἅμα καὶ	μεγάλην	ποιήσετε τὴν ὁμόνοιαν διὰ πάντων
[38, 35]	τὴν ἄγνοιαν τῶν ὡς ἀληθῶς	μεγάλων	καὶ διὰ τὴν πρὸς τὰ
[38, 15]	τινὲς ἀντὶ τῆς εἰρήνης ἐπανείλοντο	μεγάλων	ὄντων τῶν διαφόρων, οὐχ ὡς
[38, 0]	γὰρ πλοῦτον ὄντα ὁρῶ μοι	μέγαν,	ὥστε νομίζειν ὅτι διὰ χρήματα
[38, 40]	οὐκ ἂν παράδοξον μὲν ὑπὸ	μεγέθους	ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν, εὔξασθε δ´
[38, 10]	δι´ οὗ σῴζεται πάντα τὰ	μέγιστα,	τοῦτό ἐστι, καὶ δι´ οὗ
[38, 10]	ἀρχὴν αὐτῆς ἐπανάγειν ἐπὶ τὰ	μέγιστα	τῶν θείων πραγμάτων. ἡ γὰρ
[38, 15]	τῶν πατέρων ὡς ἐπὶ τοῖς	μεγίστοις	κακοῖς. ~ἐπειδὰν μὲν οὖν λοιμὸς
[38, 10]	εἰ δὲ μὴ τοῦτο τοῖς	μεγίστοις	τῶν κακῶν ὑπῆρχε βοήθημα, ἡ
[38, 10]	αὐτῶν τῶν ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν	μέγιστον	οὖσαν τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ
[38, 10]	(καὶ γὰρ τὴν ὑγείαν ἐπιστάμενοι	μέγιστον	οὖσαν τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν ὅμως
[38, 45]	τοῦτο προβάλλονται. τὸ μὲν οὖν	μέγιστον	ὑμῖν καὶ τὸ πιστότατον τοῦ
[38, 0]	εὐθὺς ἀξιῶ κινδυνεύειν περὶ τοῦ	μεγίστου	συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ μοι
[38, 15]	ἂν ὄντα οὐδὲ ἀντὶ τῶν	μεγίστων	αἱρεθῆναί σφισιν ἄξιον. (τὸ δὲ
[38, 0]	ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ τῶν	μεγίστων	ἢ τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων.
[38, 35]	ὑμῖν, οἷς πολλάκις ἀντὶ τῶν	μεγίστων	προτείνεται τὰ μικρότατα· κἀκεῖνα διὰ
[38, 0]	δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν	μεγίστων	συμβουλεύων ὠφελεῖν τὴν πόλιν. (ἔστι
[38, 45]	αὕτη ἡ ἀδελφότης οὐχὶ καὶ	μεῖζον	ἀγαθὸν ἔσται καὶ κάλλιον καὶ
[28, 30]	τὰς πόλεις καὶ πλέον καὶ	μεῖζον	ἢ ἐκείνοις, τὸ μὲν πρῶτον
[28, 30]	μὲν τῶν ἐλαττόνων πρὸς τοὺς	μείζονας	ὑπόπτως διακειμένων, ὡς ἐξ ἅπαντος
[38, 25]	οὗ πότερον πλουσιώτεροι γενησόμεθα ἢ	μείζονες	ἢ δυνατώτεροι; τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον
[38, 0]	τἀληθῆ λέγων πιστευθῶ περὶ τῶν	μειζόνων.	τί δὲ παθὼν ἢ τί
[28, 30]	ἐπεῖγον, πῶς οὐκ εἰκός ἐστι	μείζους	ὑμᾶς ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς, εὐεργετοῦντας
[28, 30]	καὶ ποιήσουσιν ἐὰν καταλλαγῆτε, καὶ	μείζων	ἡ δύναμις ὑμῶν γενήσεται συντεθεῖσα.
[38, 45]	πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι μᾶλλον θαυμάζεται}	μείζων	{καὶ} κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ
[38, 5]	δὲ εἰπεῖν οὐδ´ ὅπως ἂν	μεῖναι	γενομένη δύναιτο· καὶ γὰρ τοῦτο
[38, 5]	ὑμετέρας, καὶ πρὸ πάντων εἰ	μέλλει	λυσιτελήσειν τῇ πόλει, δοῦναι μὲν
[38, 10]	τὰ τούτοις ὁμότροπα, οὐδὲν ἂν	μελλήσας	ἀποκρίναιτο {οὐδεὶς} ὅτι ταῦτα ἐν
[28, 30]	διακειμένων, ὡς ἐξ ἅπαντος πλεονεκτεῖσθαι	μελλόντων,	ὅταν δὲ καὶ ἔργῳ τοῦτο
[38, 5]	δὴ τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ	μέλλω	μὲν συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ
[38, 45]	παρ´ ὑμῖν ἐκείνων. ~ἢ τῶν	μὲν	ἀδελφῶν θαυμάζομεν τοὺς εἰς ἅπαν
[38, 5]	διατάττοντα τὴν θεραπείαν, ἀλλ´ ἀκούει	μὲν	ἀηδῶς αὐτοῦ λέγοντος, ὅτι αὐτὸν
[28, 30]	τὸ δὲ νῦν ἔχον αἱ	μὲν	ἄλλαι πόλεις ὑπὸ τῆς ὑμετέρας
[38, 20]	τὰ τυχόντα, ἐφ´ οἷς οἱ	μὲν	ἀνόητοι φιλοτιμηθεῖεν ἂν ἴσως, εὖ
[38, 15]	στάσις καὶ ἡ κακοδουλία. τῷ	μὲν	γὰρ ἅρματι ποία καταλείπεται σωτηρία
[38, 0]	τῶν μικροτέρων καὶ φαύλων. τῶν	μὲν	γὰρ ἔξεστι καὶ καταφρονῆσαι τῆς
[28, 30]	ἐπιμελείας τῆς περὶ αὐτάς· τοῦτο	μὲν	γάρ, καθὸ μητρόπολίς ἐστε, ἐξαίρετόν
[38, 25]	τὸν ἀγῶνα ἀντί τινος. (ὁ	μὲν	γὰρ πολεμῶν ἢ περὶ ἐλευθερίας
[38, 20]	αἰτίας τῆς στάσεως ἴδωμεν. εἰ	μὲν	γὰρ τηλικαῦτά ἐστιν, ὥστ´ ἄξιον
[38, 35]	τί κατὰ τοῦτο ἐλαττοῦσθε; ἐγὼ	μὲν	γὰρ τολμήσαιμι ἂν εἰπεῖν ὅτι
[38, 20]	καὶ τί τοῦτό ἐστιν; ἃ	μέν	γε καὶ ὀνομάσαι ἄξιον καὶ
[38, 25]	ἢ δυνατώτεροι; τὸ κενοδοξεῖν ἀνόητον	μὲν	εἶναι καὶ ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν
[38, 40]	ἐκ τῆς ὁμονοίας γενησόμενον. νῦν	μὲν	ἕκαστοι τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας ἔχετε·
[38, 5]	μέλλει λυσιτελήσειν τῇ πόλει, δοῦναι	μὲν	ἐμοὶ τοὺς ἀξίους τοῦ πράγματος
[38, 10]	συμφέροντα βουλομένους. ~ὁμόνοιαν τοίνυν πάντες	μὲν	ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ λέγοντες καὶ
[38, 15]	τοῦτο καὶ παρ´ ἡμῖν εἰρήνη	μὲν	ἐπικηρύσσεται, πόλεμοι δὲ ὡς ἐπὶ
[38, 50]	εὔξασθαι πάλιν. οὐκοῦν ἐν ἀρχῇ	μὲν	εὐξάμην αὐτοῖς, ἵνα μοι πειθομένους
[38, 10]	αὐτοὶ καθ´ αὑτῶν ἐπιβουλεύομεν, οἱ	μὲν	ἡδοναῖς πεισθέντες, οἱ δὲ πόνους
[38, 35]	καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι δοκοῦσι	μὲν	ἡδονῆς ἕνεκεν καὶ τέρψεως εἰς
[38, 45]	ὠφέλειαν, τίνα ἡδονήν; ἀλλ´ ὅτι	μὲν	καὶ λυσιτελήσει ταῖς πόλεσιν ἡ
[28, 30]	τὴν θάλατταν, ἐξ ἧς ἁπάντων	μὲν	καὶ τῶν νῦν κομιζομένων (δεῖ
[38, 0]	μᾶλλον δὲ ταῖς μεγάλαις, δεῖ	μὲν	καὶ τῶν πλουσίων, ἵνα καὶ
[38, 40]	κρείττων λόγου. τὸ γὰρ τὰ	μὲν	ὀδυνῶντα ὑμᾶς ἐξαιρεθῆναι, καὶ φθόνον
[38, 5]	ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα, μὴ τὴν	μὲν	ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´ ἑαυτῆς καλὴν
[38, 5]	ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ; τὸ	μὲν	ὄνομα οὐκ ἀηδές, ὦ ἄνδρες
[38, 5]	γὰρ ὁμονοίας ἐρῶν ἔρχομαι, καλοῦ	μὲν	ὀνόματος, καλοῦ δὲ πράγματος, ἂν
[38, 35]	(τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων νῦν	μὲν	ὅπως ἔχει, τί δεῖ πρὸς
[38, 20]	θαλάττης οὐδὲ μαχόμεθα, ἀλλὰ θαλάττης	μὲν	οὐδ´ ἀντιποιοῦνται πρὸς ὑμᾶς οἱ
[38, 25]	καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους. ~καὶ διότι	μὲν	οὐδὲ ἐκείνοις ἐλυσιτέλησεν ἡ στάσις
[38, 20]	πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ μάλιστα	μὲν	οὐδέν ἐστι τὸ ἆθλον τούτου
[28, 30]	αἰτούμενοι παρ´ ἕκαστα· καὶ ἀντιλέγετε	μὲν	οὐδέποτε τοῖς αἰτήσασιν ὑμεῖς, αὐτὸ
[38, 35]	ὑφ´ ὑμῶν σῴζεται. καὶ φιλεῖ	μὲν	οὐδετέρους, δοκεῖ δὲ τοὺς ἑτέρους
[38, 0]	καὶ δύνασθαι. (τοῦτο δὲ εἰ	μὲν	οὐκ ἔστι τοιοῦτον, ὑμεῖς τε
[38, 20]	οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίως. (ὑπὲρ	μὲν	οὖν γῆς ἢ θαλάττης οὐδὲ
[38, 0]	τῶν μικροτέρων οὐδὲ ἀκουσόμενος. ὅτι	μὲν	οὖν, ἐὰν ὑπομείνητε τὴν συμβουλίαν,
[38, 15]	διὰ ταύτην κακῶν ἐπιθυμία; τὰ	μὲν	οὖν θηρία διὰ τοῦτο μάλιστα
[38, 0]	συμβουλεύων ὠφελεῖν τὴν πόλιν. (ἔστι	μὲν	οὖν καὶ ἄλλα τινὰ παρ´
[38, 20]	ἐπὶ τοῖς μεγίστοις κακοῖς. ~ἐπειδὰν	μὲν	οὖν λοιμὸς ἢ σεισμὸς γένηται,
[38, 45]	αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται. τὸ	μὲν	οὖν μέγιστον ὑμῖν καὶ τὸ
[38, 10]	οὗ πάντα ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ	μὲν	οὖν μὴ θνητὸν ἦμεν οἱ
[38, 15]	τῶν ἡδίστων ἀγαθῶν προαιρούμεθα. τοὺς	μὲν	οὖν πολέμους ἤδη τινὲς ἀντὶ
[38, 20]	ἔτι χάριν εἰδότων φειδόμενοι. (τὸ	μὲν	οὖν πρῶτον, ἄνδρες Νικομηδεῖς, τὰς
[38, 10]	ἀνθρώπους ὁποῖά ἐστιν ἐπισταμένους. εἰ	μὲν	οὖν τις ἐρωτήσειεν ἕνα ἄνδρα
[38, 25]	τοῖς ἀνοήτοις προσήκει μόνοις. (εἰ	μὲν	οὖν τις σπουδὴν ἔχοι καλεῖσθαι
[38, 25]	τῆς λύρας ἐπιστημόνως δυνάμενος. τοὺς	μὲν	οὖν τοιούτους οὐδὲν κωλύσει καὶ
[28, 30]	τοίνυν πρωτεύειν τῶν πόλεων τὸ	μὲν	πρῶτον ἐκ τῆς ἐπιμελείας τῆς
[28, 30]	καὶ μεῖζον ἢ ἐκείνοις, τὸ	μὲν	πρῶτον καὶ μάλιστα διὰ τὴν
[38, 5]	τοῦτό ἐστιν, ὑπὲρ οὗ μέλλω	μὲν	συμβουλεύειν, ὀνομάσαι δὲ αὐτὸ ὀκνῶ;
[38, 0]	ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ δὲ πάσαις	μὲν	ταῖς πόλεσι, μᾶλλον δὲ ταῖς
[38, 35]	ἀλλοτρίου πράγματος. (ἂν δὲ τὸ	μὲν	τῆς μητροπόλεως ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον
[38, 35]	οἷς μέγα φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι	μὲν	τοῖς ὀρθῶς ἐννοουμένοις διαπτύεται, μάλιστα
[28, 30]	ἀπεχθείας κινεῖ καὶ διαφοράς, φύσει	μὲν	τῶν ἐλαττόνων πρὸς τοὺς μείζονας
[38, 15]	τὴν εἰρήνην ἄγειν, ἀλλ´ οἱ	μὲν	ὑπὲρ βασιλείας, οἱ δὲ ὑπὲρ
[38, 40]	τὴν Νικαέων, οὐκ ἂν παράδοξον	μὲν	ὑπὸ μεγέθους ἐφάνη ἀγαθὸν ὑμῖν,
[38, 45]	(λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ	μενεῖ	ταῦτα διαλλαγέντων ὑμῶν. ἤδη γάρ
[38, 45]	ὑμῖν καὶ τὸ πιστότατον τοῦ	μενεῖν	τὴν ὁμόνοιαν ἐνέχυρον ἔστω τὸ
[38, 40]	~καίτοι ταῦτα πάντα καλοῦνται καὶ	Μενέλαοι	καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ ὀνόματα
[38, 10]	ὀνομάτων αὐτῶν, ἐν ποίῳ δὴ	μέρει	τὰ τοιαῦτα κατατάττεται, πόλεμοι καὶ
[38, 10]	αὐτῇ φιλοῦντες, τὴν στάσιν, ἧς	μέρη	καὶ ὑπουργήματα πόλεμοι καὶ μάχαι,
[38, 0]	ὑμῖν ἐπαναρθώσεως ἄξια καὶ κατὰ	μέρος	αὐτῶν ποιήσομαι τὴν θεραπείαν, ἂν
[38, 35]	Νικαέων ἑταιρείᾳ προστίθεται καὶ τὸ	μέρος	τὸ ἐκείνων ἔχει βοηθοῦν ἢ
[38, 10]	καὶ λέγοντες καὶ γράφοντες, καὶ	μεστὰ	τῶν ἐγκωμίων αὐτῆς ἐστι καὶ
[38, 20]	ἀλλὰ ἆθλόν ἐστιν ἐν τῷ	μέσῳ	κείμενον, ὑπὲρ οὗ διαφέρεσθε. καὶ
[38, 15]	τῶν ἄθλων κειμένων ἐν τῷ	μέσῳ	πολλοὶ κατέθεντο τὸν πόλεμον ὡς
[38, 0]	βουλευόμεθα; Τί δὲ σεαυτῷ λόγου	μεταδίδως,	οὗ σοὶ μὴ μετέδομεν ἡμεῖς;
[38, 5]	δύσκολόν ἐστιν, ἀνδρὶ φίλῳ λόγου	μεταδοῦναι	βουλομένῳ μάτην εἰπεῖν. καὶ τί
[28, 30]	εἰ δὲ καὶ τούτων ἁπάντων	μεταλαμβάνειν	ἐπιτρέψετε τοῖς δήμοις τοῖς καθ´
[38, 0]	λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ μὴ	μετέδομεν	ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ τοσούτων
[38, 35]	προσόδους ἐλάττονας; ἤδη ποτὲ θέας	μετελάβετε;	μᾶλλον δὲ μόνον οὐχὶ καθ´
[28, 30]	παρέχειν αὑτοὺς δικαίους ἅπασι καὶ	μετρίους	καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ
[38, 45]	τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί μοι	μετρίως.	(λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ
[38, 35]	αὐτοῖς προσφέρεσθαι, πρᾴως δὲ καὶ	μετρίως,	ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν, ἵνα
[38, 5]	νομίσητε. τοῦτο γάρ ἐστιν, ὃ	μέχρι	νῦν εἰς τὴν ἔχθραν καθίστησιν
[38, 45]	πόλεσιν ἡ καταλλαγὴ γενομένη καὶ	μέχρι	νῦν ὑμῖν οὐκ ἐλυσιτέλησεν ἡ
[28, 30]	ἀεὶ τοῦτο φανερὸν καθιστάντες ὅτι	μὴ	ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς διοικεῖσθαι μόνοις,
[38, 50]	ἄν ποτε διαβάλλωσιν ὑμᾶς ἀλλήλοις.	μὴ	γὰρ ἀκούσητε αὐτῶν ἴδιόν τι
[38, 0]	τοῖς πλήθεσιν ἡδονήν· εἰ δὲ	μὴ	διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ
[38, 20]	ἄφροσι τῶν παίδων, οἵτινες αἰδούμενοι	μὴ	δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν
[38, 35]	ἥκει τί δεῖ ποιήσαντα αὐτὸν	μὴ	δοῦναι δίκην. ἢ γὰρ τῇ
[38, 5]	φιλίαν, τὸ πεπεῖσθαι δίχα λόγου	μὴ	δυνατὴν εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν
[38, 15]	ἐλευθερίας, οἱ δὲ γῆν κτώμενοι	μὴ	ἔχοντες, οἱ δὲ θάλατταν περιποιούμενοι·
[38, 15]	καταλείπεται σωτηρία τῶν ἵππων συνθεῖν	μὴ	θελόντων; ἐπειδὰν γὰρ ἄρξωνται διαστάντες
[38, 10]	ἀπόλλυται, τοὐναντίον. εἰ μὲν οὖν	μὴ	θνητὸν ἦμεν οἱ ἄνθρωποι γένος
[38, 5]	εἶναι ταῖς πόλεσι τὴν ὁμόνοιαν.	μὴ	θορυβήσητε δὲ ἀρχομένῳ πάλιν, ἀλλ´
[38, 20]	ὅσα ἔνεστι παρέχειν, ἀχθόμενοι διότι	μὴ	καὶ πλείω δυνάμεθα. εἰ δὲ
[38, 35]	ἀληθῶς, ἀλλ´ οὐχ Ἑλληνικά, εἰ	μὴ	κατ´ αὐτὸ τοῦτο Ἑλληνικὰ φήσει
[38, 35]	ἤδη που καὶ πρότερον ὅτι	μὴ	κενόδοξα ἦν, ἀλλ´ ὑπὲρ ἀρχῆς
[38, 45]	ἐπιθυμοῦντες τῆς ὁμονοίας καὶ φοβούμενοι	μὴ	λυθῇ καὶ οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ
[38, 0]	σεαυτῷ λόγου μεταδίδως, οὗ σοὶ	μὴ	μετέδομεν ἡμεῖς; Διὰ τί δὲ
[38, 40]	θεῶν αἵρεσιν ἔδωκεν, εἰ βούλεσθε	μὴ	μόνον τὴν αὑτῶν πόλιν ἔχειν,
[38, 45]	τὸν κοινὸν οἰκοῦντας οἶκον καὶ	μὴ	νενεμημένους τὰ πατρῷα ὑπὸ μικρολογίας,
[38, 45]	μείζων {καὶ} κατὰ τοῦτο, τῷ	μὴ	νενεμῆσθαι μηδὲ ἑκάστῳ τὸ ἥμισυ
[28, 30]	πρῶτοι ταῖς ἀληθείαις ἢ καλεῖσθαι	μὴ	ὄντες; ὁμολογήσαιτε ἂν δήπουθεν εἶναι
[38, 10]	καὶ ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀντείποι	μὴ	οὐχὶ ἀγαθὰ καὶ εἶναι καὶ
[38, 25]	χάριν ἢ ἐμπορίας. ἵνα δὲ	μὴ	πάντα φέρω τὰ παραδείγματα, ἁπλῶς
[38, 10]	διαμονῆς ἐκείνων, τοῦτό ἐστιν, ὅτι	μὴ	πάντες ὁμονοίας αἰσθανόμεθα, ἀλλ´ εἰσὶν
[38, 35]	αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς, ἀντὶ τοῦ	μὴ	παροινεῖν, προτείνουσιν ὀνόματα καὶ ἢ
[38, 50]	χώραν. καὶ μικρῶν δὲ ἕνεκεν	μὴ	παροξύνεσθαι. (καὶ τοὺς θεοὺς δὲ
[38, 20]	ἐστιν, οὐχ ὅπως πόλεις τηλικαύτας·	μὴ	πάσχωμεν ὅμοιόν τι τοῖς ἄφροσι
[38, 5]	λόγου περιττοῦ καὶ ἀκαίρου καὶ	μὴ	πείσοντος ὑμᾶς. καὶ οὐδὲ μεγάλην
[28, 30]	δικαίους ἅπασι καὶ μετρίους καὶ	μὴ	πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ μηδὲ βιάζεσθαι.
[38, 35]	οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης, ἀντὶ τοῦ	μὴ	συλᾶσθαι τὰς πόλεις μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι
[38, 0]	μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι	μὴ	ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν, Τί
[38, 5]	πρὸς τίνας ὁμονοίας, τοῦτο δέδοικα,	μὴ	τὴν μὲν ὁμόνοιαν αὐτὴν ἐφ´
[38, 35]	ὑπὲρ ἀρχῆς ἀληθοῦς ἀγών· εἰ	μή	τι νῦν δοκεῖτε αὐτοὺς ὑπὲρ
[38, 10]	καὶ διαίτας σώφρονας. εἰ δὲ	μὴ	τοῦτο τοῖς μεγίστοις τῶν κακῶν
[38, 35]	ἀνθρώπους τῶν ἰδίων, ἀντὶ τοῦ	μὴ	ὑβρίζειν αὐτοὺς εἰς ὑμᾶς, ἀντὶ
[38, 35]	ὥσπερ ὑφηγησάμην μικρὸν ἔμπροσθεν, ἵνα	μὴ	φορτικὸν γένηται τὸ πρωτεῖον ὑμῶν,
[38, 5]	πρὸς Νικαεῖς· ἀκούσατε δὲ καὶ	μὴ	χαλεπήνητε μηδέπω, πρὶν ἂν εἴπω
[38, 10]	θνητὸν ἦμεν οἱ ἄνθρωποι γένος	μηδ´	ἔδει πολλὰ εἶναι τὰ φθείροντα
[38, 35]	τοῦ μὴ συλᾶσθαι τὰς πόλεις	μηδὲ	ἀφαιρεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους τῶν ἰδίων,
[28, 30]	καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν μηδενὶ	μηδὲ	βιάζεσθαι. ταῦτα γὰρ ἐξ ἀνάγκης
[38, 45]	κατὰ τοῦτο, τῷ μὴ νενεμῆσθαι	μηδὲ	ἑκάστῳ τὸ ἥμισυ γεγονέναι τῶν
[38, 45]	οὐ τοὐναντίον αὐτοῦ χάριν τοῦ	μηδὲ	ὅλως αὐτὴν γενέσθαι τοῦτο προβάλλονται.
[38, 25]	φῇ τις κοινῇ προσήκειν ὅσα	μηδὲ	τῶν ἰδιωτῶν τοῖς γενναίοις καὶ
[38, 50]	ἐν ὑμῖν λέγειν, ὑπὲρ οὗ	μηδεὶς	πρότερον εἶπε μήτε νέος μήτε
[38, 5]	ὑμᾶς ἐγὼ νῦν λέγω καὶ	μηδεμίαν	οἰκείαν θηρώμενος δόξαν ἢ λυσιτέλειαν
[38, 20]	οἱ Νικαεῖς, ἀλλ´ ἡδέως, ὥστε	μηδεμίαν	παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ μὴν
[38, 40]	δὲ ποιήματος συντελεσθέντος ἀπίασι τὸ	μηδὲν	ὄντες. ὀνομάζεσθαί τις θέλει πρῶτος·
[38, 35]	τὰ ἐλάχιστα ἡδονὴν χαίρει τῷ	μηδενί·	καὶ ὑμῖν οὕτως ἀντὶ δικαιοσύνης,
[28, 30]	μετρίους καὶ μὴ πλεονεκτεῖν ἐν	μηδενὶ	μηδὲ βιάζεσθαι. ταῦτα γὰρ ἐξ
[38, 20]	παισὶ καὶ τοῖς ἐκγόνοις καὶ	μηδέποτε	σχεῖν ἐλπίδα καταλλαγῆς· ἀγωνιζώμεθα καὶ
[38, 5]	ἀκούσατε δὲ καὶ μὴ χαλεπήνητε	μηδέπω,	πρὶν ἂν εἴπω τὰς αἰτίας.
[38, 20]	ταῦτα δὲ τυγχάνει διωρισμένα, καὶ	μήν	γε καὶ τἄλλα πάντα, ὥσπερ
[38, 0]	ἁπάσαις ὑπηρετεῖν ἑτοίμως ἐμέ· ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ συμποτικός εἰμί τις οὐδὲ
[38, 20]	μηδεμίαν παρέχειν μάχην, διακέκρινται. καὶ	μὴν	οὐδὲ ὑπὲρ προσόδων ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ
[38, 20]	τὰς πλείστας ὁμοίως ἄγετε. καὶ	μὴν	οὐδὲ ὑπὲρ τῶν ἐθῶν οὐκ
[38, 0]	περὶ τοῦ πράγματος μήτε περιττὴν	μήτε	ἄκαιρον. ἵνα οὖν μοι μὴ
[38, 50]	ὑπὲρ οὗ μηδεὶς πρότερον εἶπε	μήτε	νέος μήτε πρεσβύτερος. ἔστι δὲ
[38, 0]	ἀκρόασιν τὴν περὶ τοῦ πράγματος	μήτε	περιττὴν μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν
[38, 50]	μηδεὶς πρότερον εἶπε μήτε νέος	μήτε	πρεσβύτερος. ἔστι δὲ καὶ ἄξιον
[38, 0]	ἡδονήν· εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω	μήτε	τῆς ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ προαιρέσεως,
[38, 0]	δὲ δύσκολον τοῦτ´ ἔστι, τὸ	μήτε	φορτικὴν ὑμᾶς ἡγήσασθαι τὴν ἀκρόασιν
[38, 20]	ὀργίζεσθαι τοῖς πατράσιν ἢ ταῖς	μητράσιν	οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίως. (ὑπὲρ
[38, 35]	(ἂν δὲ τὸ μὲν τῆς	μητροπόλεως	ὑμῖν ὄνομα ἐξαίρετον ᾖ, τὸ
[28, 30]	αὐτάς· τοῦτο μὲν γάρ, καθὸ	μητρόπολίς	ἐστε, ἐξαίρετόν ἐστιν ἔργον ὑμέτερον·
[38, 10]	πάντες οἱ πλέοντες ἐπιστάμενοι διότι	μία	αὕτη ἐστὶ σωτηρία, τὸ τοὺς
[38, 20]	τὰ δὲ δοκοῦντα εἶναι καὶ	μικρά	ἐστι καὶ φαῦλα καὶ οὐδ´
[38, 50]	συνήθειαν ἡδίονα; καὶ φυλάττεσθαι δὲ	μικρά	τινα δεήσει καὶ πρὸ ἁπάντων
[38, 45]	μὴ νενεμημένους τὰ πατρῷα ὑπὸ	μικρολογίας,	ὅ τε πλοῦτος αὐτῶν {ἔτι
[38, 35]	δὲ καὶ μετρίως, ὥσπερ ὑφηγησάμην	μικρὸν	ἔμπροσθεν, ἵνα μὴ φορτικὸν γένηται
[38, 25]	ἐκεῖνα ἴστε καὶ ἴσως κἀγὼ	μικρὸν	ὕστερον ὑπὲρ αὐτῶν ἐρῶ. τί
[38, 35]	ἀντὶ τῶν μεγίστων προτείνεται τὰ	μικρότατα·	κἀκεῖνα διὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν
[38, 35]	ἢ τὴν γῆν ὑμῖν ἔσεσθαι	μικροτέραν	ἢ τὰς προσόδους ἐλάττονας; ἤδη
[38, 0]	περὶ τῶν μεγίστων ἢ τῶν	μικροτέρων	καὶ φαύλων. τῶν μὲν γὰρ
[38, 0]	πεισθῆναι δῆλός (ἐστιν ὑπὲρ τῶν	μικροτέρων	οὐδὲ ἀκουσόμενος. ὅτι μὲν οὖν,
[38, 0]	τί βουλόμενος οὐχ ὑπὲρ τῶν	μικροτέρων	συμβουλεύω πρότερον, οὐδὲ ἐν ἐκείνοις
[38, 50]	αὑτοῖς γενέσθαι τινὰ χώραν. καὶ	μικρῶν	δὲ ἕνεκεν μὴ παροξύνεσθαι. (καὶ
[38, 20]	ἐπιτιμῶσι σὺν τῇ δίκῃ· τοσοῦτον	μῖσός	ἐστι πρὸς τὰ αὐτόματα τῶν
[38, 15]	διὰ τοῦτο μάλιστα οἱ ἄνθρωποι	μισοῦμεν,	ὅτι πόλεμος ἡμῖν ἀδιάλλακτος πρὸς
[38, 40]	τῆς ἱκανῆς ἕξετε. καθόλου πάντα	μιχθέντα,	καὶ καρποὶ καὶ χρήματα καὶ
[38, 0]	μεγίστου συμβουλεύων πράγματος; ὅτι πολλῷ	μοι	δοκεῖ ῥᾷον εἶναι πεῖσαι περὶ
[38, 0]	ταῖς πολιτείαις, κἀγὼ καθ´ ὅσον	μοι	δυνατὸν οὐκ ὀκνήσω περὶ τῶν
[38, 5]	ὑμῶν, ἄνδρες Νικομηδεῖς, καὶ χαρίσασθέ	μοι	καὶ ὑπομείνατε, ἀκοῦσαι λόγου περιττοῦ
[38, 0]	οὐ γὰρ πλοῦτον ὄντα ὁρῶ	μοι	μέγαν, ὥστε νομίζειν ὅτι διὰ
[38, 45]	διὰ τὴν ἔχθραν ὑπάρχοντα, προείρηταί	μοι	μετρίως. (λοιπὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι
[38, 0]	περιττὴν μήτε ἄκαιρον. ἵνα οὖν	μοι	μὴ ταῦτα προαπαντήσῃ παρ´ ὑμῶν,
[38, 50]	ἀρχῇ μὲν εὐξάμην αὐτοῖς, ἵνα	μοι	πειθομένους παράσχωσιν ὑμᾶς· ἐπεὶ δὲ
[38, 0]	ἐὰν ὑπομείνητε τὴν συμβουλίαν, πεισθήσεσθέ	μοι	περὶ ὧν συμβουλεύων πάρειμι, καὶ
[38, 50]	καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ἐπελθεῖν	μοι	τολμῆσαι περὶ τηλικούτου πράγματος ἐν
[28, 30]	μὴ ἀπόχρη ὑμῖν καλῶς διοικεῖσθαι	μόνοις,	ἀλλὰ παντὸς ἐπιμελεῖσθε τοῦ τῶν
[38, 25]	ἔστιν ὃ τοῖς ἀνοήτοις προσήκει	μόνοις.	(εἰ μὲν οὖν τις σπουδὴν
[38, 15]	ὁμόνοια; καὶ ταῦτα πάντα οὐ	μόνον	ἀγαθά ἐστι καὶ καλά, ἀλλὰ
[38, 15]	δὲ ἐναντία τούτοις οὐ κακὰ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἀηδῆ· καὶ ὅμως
[38, 50]	τοσούτῳ χρόνῳ διὰ τὴν συνήθειαν	μόνον	ἐμμεμένηκεν ὑμῖν, τηλικοῦτον οὖσα κακόν,
[38, 0]	μου χρείαν ὑμῶν, εἰς ἣν	μόνον	ἐπιτήδειός εἰμι. εἰ δὲ πάσαις
[38, 20]	δοθησομένων ἢ περὶ ὀνόματος αὐτὸ	μόνον	ἐστὶν ὑμῖν ἡ μάχη; καὶ
[38, 40]	καὶ Ἀγαμέμνονες, καὶ οὐκ ὀνόματα	μόνον	ἔχουσι θεῶν καὶ ἡρώων, ἀλλὰ
[38, 45]	καὶ λόγῳ παραδειχθέντα διότι συνοίσει	μόνον	ἤδη πείθειν ὑμᾶς ἔοικε, πῶς
[38, 20]	οἵ γε χαίροντες αὐτῇ τοῦτο	μόνον	λαλοῦσιν· Ὑπὲρ πρωτείων ἀγωνιζόμεθα. τούτους
[38, 35]	ποτὲ θέας μετελάβετε; μᾶλλον δὲ	μόνον	οὐχὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν θεᾶσθε
[38, 40]	αἵρεσιν ἔδωκεν, εἰ βούλεσθε μὴ	μόνον	τὴν αὑτῶν πόλιν ἔχειν, ἀλλὰ
[38, 10]	τῶν σοφιστῶν παραδόξους εἰπεῖν λόγους	μόνον	τοῦτον οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡς
[38, 35]	ἀδικῶν δὲ σῴζεται διὰ τοὺς	μόνους	οἰομένους ὑπ´ αὐτοῦ φιλεῖσθαι. (κατεγνώκασι
[38, 5]	εἰ ταῦτα εὐνοίᾳ τῇ πρὸς	μόνους	ὑμᾶς ἐγὼ νῦν λέγω καὶ
[38, 10]	τοῖς θείοις ἔνεστιν. ᾧ δὲ	μόνῳ	τῆς εὐδαιμονίας ἀπολειπόμεθα τῆς θείας
[38, 0]	τῇ πόλει χρήσιμος, οὐ ποιουμένων	μου	χρείαν ὑμῶν, εἰς ἣν μόνον
[38, 0]	σύνοιδα· οὔκουν οὐδὲ εἰς τοῦτό	μου	χρῄζειν δοκεῖτε, τὸ ταῖς ὁρμαῖς
[38, 25]	ἐπιστάμενος, κἂν μουσικὸς οὐδὲν ὑπὲρ	μουσικῆς	εἰδώς, κἂν κιθαριστὴς οὐδὲ ἅψασθαι
[38, 25]	δοκεῖν, αὐλεῖν οὐκ ἐπιστάμενος, κἂν	μουσικὸς	οὐδὲν ὑπὲρ μουσικῆς εἰδώς, κἂν
[38, 35]	προπομπείας καλῶς ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν	μυστηρίῳ	τινὶ παίζοντας ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματος.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/12/2007