HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Le sage est heureux (discours XXIII) ; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ς = 130 formes différentes pour 167 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[23, 0]   φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ

[23, 10]   βλαβερόν, τῶν δὲ καμνόντων κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν

[23, 10]   ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα συμβαίνει

[23, 10]   πειθομένους τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη.

[23, 0]   δικαίους νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας,

[23, 0]   αὐτὸ τοῦτο ὅτι μοι δοκεῖ πᾶς καὶ μόνος εὐδαίμων ὁ σοφός·

[23, 0]   καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους

[23, 0]   καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους

[23, 10]   ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς τέχνης

[23, 0]   ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν, καὶ τελευτήσαντας, ὅτι πολλὰ καὶ δεινὰ πεπόνθασι,

[23, 0]   αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται δεῖν ἐκπέμπειν.

[23, 10]   τῶν δὲ καμνόντων κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς

[23, 0]   ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι

[23, 0]   σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ

[23, 10]   τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα

[23, 0]   τῶν κακῶν, ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην

[23, 0]   πολλὰ καὶ δεινὰ πεπόνθασι, καὶ ζῶντας, ὅτι εἰσὶν ἐν κακοῖς. (ὥστε

[23, 0]   κακῷ δαίμονι συνεζευγμένον καὶ λατρεύοντα; {Ἀληθές. {Δ. Σοφὸν δὲ ἄλλον τινὰ

[23, 10]   σοι οἱ ἐγκρατεῖς εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν

[23, 0]   ἄτοπον εἴρηκεν; οὐ γὰρ ὡς ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί φησιν,

[23, 0]   ὅτι καὶ διὰ φιλίαν τοῦτο πράττοντες, οὐ δι´ ἔχθραν. {Ἀλλὰ οὗτός

[23, 10]   εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς

[23, 0]   ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις δῆλον ὅτι καὶ διὰ

[23, 0]   οὗτοι γάρ, ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα

[23, 0]   ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστις δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη

[23, 10]   ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς τέχνης καὶ μηδένα αὐτῶν πονηρὸν ἰατρὸν

[23, 10]   ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς τέχνης καὶ μηδένα αὐτῶν πονηρὸν

[23, 0]   ἔχθραν. {Ἀλλὰ οὗτός γε ὁ ποιητὴς ληρεῖν ἔμοιγε φαίνεται. τὸ δὲ

[23, 0]   λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ. Ἕτερος δὲ ποιητὴς οὐκ ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ

[23, 0]   ἀγαθός ἐστι, τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι φῄς, οὗ δὲ μοχθηρός, κακοδαίμονα; {Ἔγωγε.

[23, 10]   πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους ἂν

[23, 0]   ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς ὅς´ ἔρχεται κακά, τὸν δ´

[23, 0]   {Δ. Δαίμονα δὲ ἄλλως ἀγαθὸν λέγεις; {Ἢ πῶς γε; {Δ. Ὥσπερ

[23, 0]   φρονίμως καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς εἶναι τὸν δαίμονα αὐτοῦ. {Πάνυ

[23, 0]   θεόν; ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις

[23, 0]   νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ

[23, 0]   Ἦ γὰρ ὃν κακόν τινα νομίζεις, πονηρὸν οἴει τὸν αὐτὸν εἶναι

[23, 0]   οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι δοκεῖς διωρθῶσθαι τὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ

[23, 0]   ταῦτα δοκεῖ. {Τὰ μὲν ἄλλα δοκεῖς μοι οὐ παρὰ δόξαν διειλέχθαι·

[23, 0]   {Δ. Σοφὸν δὲ ἄλλον τινὰ καλεῖς ἢ τὸν φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ

[23, 0]   γε ἀθλίου, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖς φαῖμεν ἄν. ἴσως γάρ τοι

[23, 10]   Πότερον οὖν δοκοῦσί σοι οἱ ἐγκρατεῖς εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ νοῦν

[23, 0]   καὶ ζῶντας, ὅτι εἰσὶν ἐν κακοῖς. (ὥστε ὥρα ἂν εἴη κατὰ

[23, 0]   ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις δῆλον ὅτι καὶ διὰ φιλίαν

[23, 0]   αὐτὴν ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς τῶν ποιητῶν. {Καὶ ποῦ

[23, 0]   ὑπὸ τῶν κακῶν, ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους

[23, 0]   ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς τῶν ποιητῶν. {Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται

[23, 10]   ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν, ἢ

[23, 10]   ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα

[23, 10]   βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους ἂν φαῖμεν

[23, 10]   οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν,

[23, 10]   νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ

[23, 0]   γενομένους προσήκει θρηνεῖν τῶν ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν, καὶ τελευτήσαντας, ὅτι

[23, 0]   ἴσως γὰρ ἂν τὴν αὐτὴν ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς

[23, 0]   φρόνιμοι γενέσθαι οἱ γενόμενοι ἐν Κόλχοις ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων,

[23, 0]   τοιοῦτον περὶ ἀνθρώπου, ὥσπερ εἴ τις ἀθάνατον ἄνθρωπον λέγοι εἶναι; ἴσως

[23, 0]   τῶν εἰρημένων νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ

[23, 0]   εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστις δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων καὶ

[23, 0]   δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη κακοδαίμονα φάσκειν ἐκεῖνον κακῷ

[23, 0]   {Δ. Ἆρ´ οὗ ὁ δαίμων ἀγαθός ἐστι, τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι φῄς,

[23, 0]   ἄνθρωπος νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ σώφρων, οὗτος εὐδαίμων ἐστὶν

[23, 0]   κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν, ὁποῖος ἂν ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´

[23, 0]   ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε γὰρ ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος

[23, 0]   τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ

[23, 0]   καὶ μόνος ἄφρων, ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε γὰρ ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος

[23, 10]   καὶ ἀγαθὸν καὶ μηδενὶ κακοῦ μηδενὸς αἴτιον, πῶς φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα

[23, 0]   οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ πρὸς θέατρον ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς

[23, 0]   καὶ εὐδαίμων· ἐπεί τοι καὶ μόνος ἄφρων, ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε

[23, 0]   ὅτι μοι δοκεῖ πᾶς καὶ μόνος εὐδαίμων ὁ σοφός· τὰ δὲ

[23, 0]   ἄν. ἴσως γάρ τοι καὶ μόνος τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων

[23, 0]   {Δ. Οὐκοῦν τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως

[23, 0]   γε. {Δ. Τὸν δὲ μοχθηροῦ δαίμονος πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως

[23, 0]   ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους

[23, 0]   ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος ἢ σῦς ἢ λέων, ὥσπερ

[23, 0]   {Δ. Πότερον δοκεῖ σοι εἶναι ἄνθρωπος εὐδαίμων, εἰ δὲ μή, γεγονέναι

[23, 0]   καὶ μόνος τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων ἐστίν, ὥσπερ καὶ εὐδαίμων·

[23, 0]   εἰρημένων νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιος

[23, 0]   ὡς οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων τῶν ζῴων, ὅσσα τε

[23, 0]   κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ. Ἕτερος δὲ ποιητὴς οὐκ ἰδίᾳ οὕτως,

[23, 0]   ἀηδόνων. ἐκεῖναι μὲν γὰρ τοῦ ἦρος λέγονται θρηνεῖν τὸν Ἴτυν· τοὺς

[23, 0]   εὐδαίμονα εἶναι φῄς, οὗ δὲ μοχθηρός, κακοδαίμονα; {Ἔγωγε. {Δ. Δαίμονα δὲ

[23, 0]   {Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται περὶ τούτου Ὅμηρος; {Δ. Ὅπου πεποίηκε τὸν Δία

[23, 0]   οὐκ ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ πρὸς θέατρον ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα

[23, 0]   ἔχω εἰπεῖν. ἄλλως τε οὐ πρὸς ὑμῶν τῶν φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ

[23, 0]   σῦς ἢ λέων, ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι

[23, 0]   λέων, ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι δοκεῖς διωρθῶσθαι

[23, 10]   οὐχ ὡς τοῦ δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´ ὡς αὐτὸν οὐ προσέχοντα

[23, 0]   ἐν Κόλχοις ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων, οὓς ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι

[23, 0]   φρόνιμος. οὔτε γὰρ ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος ἢ σῦς

[23, 0]   πράττοντες, οὐ δι´ ἔχθραν. {Ἀλλὰ οὗτός γε ὁ ποιητὴς ληρεῖν ἔμοιγε

[23, 0]   ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ σώφρων, οὗτος εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών·

[23, 0]   ~ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. {Δ. Πότερον δοκεῖ σοι εἶναι

[23, 0]   πᾶς καὶ μόνος εὐδαίμων ὁ σοφός· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὴν

[23, 0]   Ὁμήρου ταράττει με, ὅτι οὕτω σοφὸς ὢν ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων ταύτην

[23, 0]   γάρ, ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον,

[23, 0]   δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν κακῶν, ἀλλὰ

[23, 0]   ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων, οὓς ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι γάρ, ὅτε

[23, 0]   δὲ μᾶλλον θεόν; ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ

[23, 0]   ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ

[23, 10]   εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς τέχνης καὶ

[23, 0]   εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας

[23, 0]   τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς

[23, 0]   ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες

[23, 0]   εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας

[23, 0]   καὶ πόνων πεπαυμένον χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται δεῖν ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα.

[23, 10]   τὰ προσταττόμενα ποιεῖν, τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν· καὶ τί

[23, 10]   λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ τοὺς πειθομένους τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας,

[23, 0]   χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν

[23, 0]   ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ γενομένους προσήκει θρηνεῖν τῶν ἐσομένων αὐτοῖς

[23, 0]   κατὰ τὸν ποιητὴν μηδέποτε παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ μᾶλλον τῶν ἀηδόνων. ἐκεῖναι

[23, 10]   κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι

[23, 0]   σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι

[23, 0]   γὰρ ἅπαξ δεῖ κλαίειν τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ γενομένους

[23, 0]   θρηνεῖν τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους

[23, 0]   ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον

[23, 10]   ὄντι; ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς

[23, 0]   εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ κλαίειν τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ

[23, 0]   καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ

[23, 0]   ἦρος λέγονται θρηνεῖν τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν

[23, 10]   τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ.

[23, 10]   μὴ ἐθέλειν τὰ προσταττόμενα ποιεῖν, τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν·

[23, 0]   ἔτι δὲ μᾶλλον θεόν; ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι,

[23, 10]   ἀγαθῷ ὄντι; ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ

[23, 10]   ἄλλως λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ τοὺς πειθομένους τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι

[23, 0]   ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ.

[23, 0]   ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ. Οὐκοῦν καὶ

[23, 0]   ἀνθρώπων, ὅπως μὴ δοκῶ βιάζεσθαι αὐτούς. ~ἐπεὶ φέρε, εἰ οὐχ> ἡγεῖσθε

[23, 0]   τὸ τοιοῦτο· (καὶ νὴ Δία αὑτοὺς πρώτους ἀπαλλάττειν τοῦ βίου; κινδυνεύουσι

[23, 10]   ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους ἂν φαῖμεν μὴ ἐθέλειν τὰ

[23, 0]   τοιοῦτο· (καὶ νὴ Δία αὑτοὺς πρώτους ἀπαλλάττειν τοῦ βίου; κινδυνεύουσι γὰρ

[23, 0]   οὐ δοκεῖ σοι τὴν ὀϊζὺν ἄντικρυς κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ.

[23, 0]   ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος ἢ σῦς ἢ λέων, ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος

[23, 0]   τί ἄτοπον εἴρηκεν; οὐ γὰρ ὡς ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί

[23, 10]   τοῦ δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´ ὡς αὐτὸν οὐ προσέχοντα ἐκείνῳ χρηστῷ

[23, 0]   εἴπερ τινὰ ἀγαθὸν ἡγῇ, δῆλον ὡς δίκαιον ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ

[23, 0]   οὐκ ἄλλον τινὰ τῶν θεῶν, ὡς οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς

[23, 10]   τὸν δὲ φαῦλον κακοδαίμονα, οὐχ ὡς τοῦ δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´

[23, 0]   ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις δῆλον

[23, 0]   ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα. {Δ. Οὔκουν ὀρθῶς παρῄνεσεν. εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ

[23, 0]   τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως;

[23, 10]   μὴ πείθεσθαι μηδὲ προσέχειν ἀλλ´ ἐναντίως τῷ θείῳ τε καὶ δαιμονίῳ

[23, 10]   μηδὲ βλαβερόν, τῶν δὲ καμνόντων κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους

[23, 10]   ποιεῖν, τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν· καὶ τί ἂν γίγνεσθαι

[23, 0]   οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι δοκεῖς διωρθῶσθαι τὸ τοῦ

[23, 0]   κακοδαίμονα; {Ἔγωγε. {Δ. Δαίμονα δὲ ἄλλως ἀγαθὸν λέγεις; {Ἢ πῶς γε;

[23, 10]   καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´ ἂν ἄλλως λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ τοὺς

[23, 0]   καὶ ἀνόητον οὐκ ἔχω εἰπεῖν. ἄλλως τε οὐ πρὸς ὑμῶν τῶν

[23, 0]   ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ. Οὐκοῦν καὶ δαίμονα,

[23, 0]   ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´ ἕτερον; {Οὐδαμῶς καθ´ ἕτερον. {Δ. Οὐκοῦν τὸν

[23, 0]   δαίμονος ἡγῇ δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς

[23, 0]   δὲ μοχθηροῦ δαίμονος πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται

[23, 0]   δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς εἶναι τὸν

[23, 0]   ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ φρόνιμον; {Πῶς γὰρ οὔ; {Δ. Ἦ γὰρ

[23, 0]   δὲ ἄλλως ἀγαθὸν λέγεις; {Ἢ πῶς γε; {Δ. Ὥσπερ ἄνθρωπον, ἔτι

[23, 10]   πράττειν, τῶν κακῶν καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´ ἂν ἄλλως λέγοιμεν; {Δ.

[23, 10]   καὶ μηδενὶ κακοῦ μηδενὸς αἴτιον, πῶς φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα ἄνθρωπον; ἢ

[23, 0]   καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι ἔσονται· ἐχθρῶν γάρ, οὐ

[23, 0]   μοι οὐ παρὰ δόξαν διειλέχθαι· ὅπως δὲ χρὴ δαιμόνιόν τι πονηρὸν

[23, 0]   κατὰ τὴν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, ὅπως μὴ δοκῶ βιάζεσθαι αὐτούς. ~ἐπεὶ

[23, 0]   {Δ. Τὸν δὲ μοχθηροῦ δαίμονος πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ

[23, 0]   τις ἀθάνατον ἄνθρωπον λέγοι εἶναι; ἴσως γὰρ ἂν τὴν αὐτὴν ἔχοις

[23, 0]   ἀμέλει καὶ ἡμεῖς φαῖμεν ἄν. ἴσως γάρ τοι καὶ μόνος τῶν

[23, 0]   δαίμονος πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν

[23, 0]   καὶ ἄδικον καὶ ἀνόητον; {Ἀνάγκη πάντως. {Δ. Τί δαί; οὐ τῶν

[23, 0]   καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν ἐκ τῶν

[23, 0]   Ἕτερος δὲ ποιητὴς οὐκ ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ πρὸς θέατρον ἀγωνιζόμενος

[23, 10]   ἂν γίγνεσθαι οὐκ ἂν θαυμάζοιμεν. {Οὕτως ἔχει. {Δ. Πότερον οὖν δοκοῦσί

Discours, Par.
[23, 0]	φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ τὰς	ἄλλας	ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ
[23, 10]	βλαβερόν, τῶν δὲ καμνόντων κακῶς	τινας	πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν
[23, 10]	ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας	κακοδαίμονας;	{Ἀνάγκη. {Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα συμβαίνει
[23, 10]	πειθομένους τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι	εὐδαίμονας,	τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη.
[23, 0]	δικαίους νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ	σώφρονας	καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας,
[23, 0]	αὐτὸ τοῦτο ὅτι μοι δοκεῖ	πᾶς	καὶ μόνος εὐδαίμων ὁ σοφός·
[23, 0]	καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ	τὰς	ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους
[23, 0]	καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας	ἀρετὰς	ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους
[23, 10]	ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς	ἅπαντας	ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς τέχνης
[23, 0]	ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν, καὶ	τελευτήσαντας,	ὅτι πολλὰ καὶ δεινὰ πεπόνθασι,
[23, 0]	αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον	χαίροντας	καὶ συνηδομένους οἴεται δεῖν ἐκπέμπειν.
[23, 10]	τῶν δὲ καμνόντων κακῶς τινας	πράττοντας	βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς
[23, 0]	ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ	λούοντας	καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι
[23, 0]	σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς	ἔχοντας,	ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ
[23, 10]	τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας, τοὺς δὲ	ἀπειθοῦντας	κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα
[23, 0]	τῶν κακῶν, ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις	ἐνειλοῦντας	καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην
[23, 0]	πολλὰ καὶ δεινὰ πεπόνθασι, καὶ	ζῶντας,	ὅτι εἰσὶν ἐν κακοῖς. (ὥστε
[23, 0]	κακῷ δαίμονι συνεζευγμένον καὶ λατρεύοντα;	{Ἀληθές.	{Δ. Σοφὸν δὲ ἄλλον τινὰ
[23, 10]	σοι οἱ ἐγκρατεῖς εἶναι> καὶ	σώφρονες	καὶ νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν
[23, 0]	ἄτοπον εἴρηκεν; οὐ γὰρ ὡς	ἅπαντες	οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί φησιν,
[23, 0]	ὅτι καὶ διὰ φιλίαν τοῦτο	πράττοντες,	οὐ δι´ ἔχθραν. {Ἀλλὰ οὗτός
[23, 10]	εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ νοῦν	ἔχοντες,	οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς
[23, 0]	ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον,	βοηθοῦντες	ἀλλήλοις δῆλον ὅτι καὶ διὰ
[23, 0]	οὗτοι γάρ, ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο	γεγονότες,	εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα
[23, 0]	ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστις δὲ	ἀσελγὴς	καὶ ἄφρων καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη
[23, 10]	ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς	τέχνης	καὶ μηδένα αὐτῶν πονηρὸν ἰατρὸν
[23, 10]	ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ	τῆς	τέχνης καὶ μηδένα αὐτῶν πονηρὸν
[23, 0]	ἔχθραν. {Ἀλλὰ οὗτός γε ὁ	ποιητὴς	ληρεῖν ἔμοιγε φαίνεται. τὸ δὲ
[23, 0]	λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ. Ἕτερος δὲ	ποιητὴς	οὐκ ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ
[23, 0]	ἀγαθός ἐστι, τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι	φῄς,	οὗ δὲ μοχθηρός, κακοδαίμονα; {Ἔγωγε.
[23, 10]	πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν	ταῖς	νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους ἂν
[23, 0]	ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα θρηνεῖν	εἰς	ὅς´ ἔρχεται κακά, τὸν δ´
[23, 0]	{Δ. Δαίμονα δὲ ἄλλως ἀγαθὸν	λέγεις;	{Ἢ πῶς γε; {Δ. Ὥσπερ
[23, 0]	φρονίμως καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ	ὁμολογεῖς	εἶναι τὸν δαίμονα αὐτοῦ. {Πάνυ
[23, 0]	θεόν; ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ	νομίζεις	ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις
[23, 0]	νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ δικαίους	νομίζεις	καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας καὶ
[23, 0]	Ἦ γὰρ ὃν κακόν τινα	νομίζεις,	πονηρὸν οἴει τὸν αὐτὸν εἶναι
[23, 0]	οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι	δοκεῖς	διωρθῶσθαι τὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ
[23, 0]	ταῦτα δοκεῖ. {Τὰ μὲν ἄλλα	δοκεῖς	μοι οὐ παρὰ δόξαν διειλέχθαι·
[23, 0]	{Δ. Σοφὸν δὲ ἄλλον τινὰ	καλεῖς	ἢ τὸν φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ
[23, 0]	γε ἀθλίου, ὥσπερ ἀμέλει καὶ	ἡμεῖς	φαῖμεν ἄν. ἴσως γάρ τοι
[23, 10]	Πότερον οὖν δοκοῦσί σοι οἱ	ἐγκρατεῖς	εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ νοῦν
[23, 0]	καὶ ζῶντας, ὅτι εἰσὶν ἐν	κακοῖς.	(ὥστε ὥρα ἂν εἴη κατὰ
[23, 0]	ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες	ἀλλήλοις	δῆλον ὅτι καὶ διὰ φιλίαν
[23, 0]	αὐτὴν ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ	ἄλλοις	συχνοῖς τῶν ποιητῶν. {Καὶ ποῦ
[23, 0]	ὑπὸ τῶν κακῶν, ἀλλὰ μὴ	σπαργάνοις	ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους
[23, 0]	ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις	συχνοῖς	τῶν ποιητῶν. {Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται
[23, 10]	ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς	ἐμπείροις	καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν, ἢ
[23, 10]	ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς	ἰατροῖς	τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα
[23, 10]	βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς	νόσοις,	δῆλον ὅτι τούτους ἂν φαῖμεν
[23, 10]	οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς ἰατροῖς	τοῖς	ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν,
[23, 10]	νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν	τοῖς	ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ
[23, 0]	γενομένους προσήκει θρηνεῖν τῶν ἐσομένων	αὐτοῖς	κακῶν ἕνεκεν, καὶ τελευτήσαντας, ὅτι
[23, 0]	ἴσως γὰρ ἂν τὴν αὐτὴν	ἔχοις	δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς
[23, 0]	φρόνιμοι γενέσθαι οἱ γενόμενοι ἐν	Κόλχοις	ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων,
[23, 0]	τοιοῦτον περὶ ἀνθρώπου, ὥσπερ εἴ	τις	ἀθάνατον ἄνθρωπον λέγοι εἶναι; ἴσως
[23, 0]	τῶν εἰρημένων νῦν. {Δ. Ἆρα	ὅστις	ἄνθρωπος νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ
[23, 0]	εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών·	ὅστις	δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων καὶ
[23, 0]	δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων καὶ	πανοῦργος,	ἀνάγκη κακοδαίμονα φάσκειν ἐκεῖνον κακῷ
[23, 0]	{Δ. Ἆρ´ οὗ ὁ δαίμων	ἀγαθός	ἐστι, τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι φῄς,
[23, 0]	ἄνθρωπος νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ	δίκαιος	καὶ σώφρων, οὗτος εὐδαίμων ἐστὶν
[23, 0]	κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν,	ὁποῖος	ἂν ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´
[23, 0]	ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε γὰρ	ἄδικος	οὔτε ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος
[23, 0]	τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους	εἰκὸς	ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ
[23, 0]	καὶ μόνος ἄφρων, ὥσπερ καὶ	φρόνιμος.	οὔτε γὰρ ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος
[23, 10]	καὶ ἀγαθὸν καὶ μηδενὶ κακοῦ	μηδενὸς	αἴτιον, πῶς φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα
[23, 0]	οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ πρὸς θέατρον	ἀγωνιζόμενος	εἰσηγεῖται, τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς
[23, 0]	καὶ εὐδαίμων· ἐπεί τοι καὶ	μόνος	ἄφρων, ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε
[23, 0]	ὅτι μοι δοκεῖ πᾶς καὶ	μόνος	εὐδαίμων ὁ σοφός· τὰ δὲ
[23, 0]	ἄν. ἴσως γάρ τοι καὶ	μόνος	τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων
[23, 0]	{Δ. Οὐκοῦν τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ	δαίμονος	ἡγῇ δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως
[23, 0]	γε. {Δ. Τὸν δὲ μοχθηροῦ	δαίμονος	πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως
[23, 0]	ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ	χειμῶνος.	πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους
[23, 0]	ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος εἴη ἂν	ἵππος	ἢ σῦς ἢ λέων, ὥσπερ
[23, 0]	{Δ. Πότερον δοκεῖ σοι εἶναι	ἄνθρωπος	εὐδαίμων, εἰ δὲ μή, γεγονέναι
[23, 0]	καὶ μόνος τῶν ἄλλων ὁ	ἄνθρωπος	κακοδαίμων ἐστίν, ὥσπερ καὶ εὐδαίμων·
[23, 0]	εἰρημένων νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις	ἄνθρωπος	νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιος
[23, 0]	ὡς οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι	ἀνδρὸς	ἁπάντων τῶν ζῴων, ὅσσα τε
[23, 0]	κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ.	Ἕτερος	δὲ ποιητὴς οὐκ ἰδίᾳ οὕτως,
[23, 0]	ἀηδόνων. ἐκεῖναι μὲν γὰρ τοῦ	ἦρος	λέγονται θρηνεῖν τὸν Ἴτυν· τοὺς
[23, 0]	εὐδαίμονα εἶναι φῄς, οὗ δὲ	μοχθηρός,	κακοδαίμονα; {Ἔγωγε. {Δ. Δαίμονα δὲ
[23, 0]	{Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται περὶ τούτου	Ὅμηρος;	{Δ. Ὅπου πεποίηκε τὸν Δία
[23, 0]	οὐκ ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ	πρὸς	θέατρον ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα
[23, 0]	ἔχω εἰπεῖν. ἄλλως τε οὐ	πρὸς	ὑμῶν τῶν φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ
[23, 0]	σῦς ἢ λέων, ὥσπερ οὐδὲ	ἄμουσος	οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ καλῶς μοι
[23, 0]	λέων, ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ	ἀγράμματος.	{Ἀλλὰ καλῶς μοι δοκεῖς διωρθῶσθαι
[23, 10]	οὐχ ὡς τοῦ δαιμονίου κακοῦ	ὄντος,	ἀλλ´ ὡς αὐτὸν οὐ προσέχοντα
[23, 0]	ἐν Κόλχοις ἐκ τῶν τοῦ	δράκοντος	ὀδόντων, οὓς ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι
[23, 0]	φρόνιμος. οὔτε γὰρ ἄδικος οὔτε	ἀκόλαστος	εἴη ἂν ἵππος ἢ σῦς
[23, 0]	πράττοντες, οὐ δι´ ἔχθραν. {Ἀλλὰ	οὗτός	γε ὁ ποιητὴς ληρεῖν ἔμοιγε
[23, 0]	ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ σώφρων,	οὗτος	εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών·
[23, 0]	~ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο	ΣΟΦΟΣ.	{Δ. Πότερον δοκεῖ σοι εἶναι
[23, 0]	πᾶς καὶ μόνος εὐδαίμων ὁ	σοφός·	τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὴν
[23, 0]	Ὁμήρου ταράττει με, ὅτι οὕτω	σοφὸς	ὢν ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων ταύτην
[23, 0]	γάρ, ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες,	εὐθὺς	ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον,
[23, 0]	δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους ἐᾶν	εὐθὺς	ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν κακῶν, ἀλλὰ
[23, 0]	ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων,	οὓς	ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι γάρ, ὅτε
[23, 0]	δὲ μᾶλλον θεόν; ἢ τοὺς	θεούς,	εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ
[23, 0]	ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις	ἀγαθοὺς	εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ
[23, 10]	εἰ νομίζοιμεν τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας	ἀγαθοὺς	εἶναι τὰ τῆς τέχνης καὶ
[23, 0]	εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι, οὐ	δικαίους	νομίζεις καὶ φρονίμους καὶ σώφρονας
[23, 0]	τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ	ἀδίκους	καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς
[23, 0]	ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς	ἀλλήλους	ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες
[23, 0]	εἶναι, οὐ δικαίους νομίζεις καὶ	φρονίμους	καὶ σώφρονας καὶ τὰς ἄλλας
[23, 0]	καὶ πόνων πεπαυμένον χαίροντας καὶ	συνηδομένους	οἴεται δεῖν ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα.
[23, 10]	τὰ προσταττόμενα ποιεῖν, τοὺς δὲ	πειθομένους	ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν· καὶ τί
[23, 10]	λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ τοὺς	πειθομένους	τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας,
[23, 0]	χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς	γενομένους	ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν
[23, 0]	ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ	γενομένους	προσήκει θρηνεῖν τῶν ἐσομένων αὐτοῖς
[23, 0]	κατὰ τὸν ποιητὴν μηδέποτε παύσασθαι	ὀδυρομένους	πολὺ μᾶλλον τῶν ἀηδόνων. ἐκεῖναι
[23, 10]	κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ	βλαπτομένους	ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι
[23, 0]	σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ	τιθηνουμένους	τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι
[23, 0]	γὰρ ἅπαξ δεῖ κλαίειν τοὺς	ἀνθρώπους	διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ γενομένους
[23, 0]	θρηνεῖν τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ	ἀνθρώπους	εἰκὸς ἦν θρηνεῖν καὶ θέρους
[23, 0]	ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν καὶ	θέρους	καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον
[23, 10]	ὄντι; ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν τοὺς	ἰατροὺς	ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ τῆς
[23, 0]	εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ κλαίειν	τοὺς	ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν, καὶ
[23, 0]	καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ βέλτιον	τοὺς	γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ
[23, 0]	ἦρος λέγονται θρηνεῖν τὸν Ἴτυν·	τοὺς	δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν θρηνεῖν
[23, 10]	τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι εὐδαίμονας,	τοὺς	δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ.
[23, 10]	μὴ ἐθέλειν τὰ προσταττόμενα ποιεῖν,	τοὺς	δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν·
[23, 0]	ἔτι δὲ μᾶλλον θεόν; ἢ	τοὺς	θεούς, εἴπερ νομίζεις ἀγαθοὺς εἶναι,
[23, 10]	ἀγαθῷ ὄντι; ὥσπερ εἰ νομίζοιμεν	τοὺς	ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι τὰ
[23, 10]	ἄλλως λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ	τοὺς	πειθομένους τῷ δαιμονίῳ τοιούτῳ ὄντι
[23, 0]	ἀρετὰς ἔχοντας, ἀλλὰ ἀδίκους καὶ	ἀνοήτους	καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ.
[23, 0]	ἀλλὰ ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ	ἀκολάστους;	{Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ. Οὐκοῦν καὶ
[23, 0]	ἀνθρώπων, ὅπως μὴ δοκῶ βιάζεσθαι	αὐτούς.	~ἐπεὶ φέρε, εἰ οὐχ> ἡγεῖσθε
[23, 0]	τὸ τοιοῦτο· (καὶ νὴ Δία	αὑτοὺς	πρώτους ἀπαλλάττειν τοῦ βίου; κινδυνεύουσι
[23, 10]	ἐν ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι	τούτους	ἂν φαῖμεν μὴ ἐθέλειν τὰ
[23, 0]	τοιοῦτο· (καὶ νὴ Δία αὑτοὺς	πρώτους	ἀπαλλάττειν τοῦ βίου; κινδυνεύουσι γὰρ
[23, 0]	οὐ δοκεῖ σοι τὴν ὀϊζὺν	ἄντικρυς	κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ.
[23, 0]	ἀκόλαστος εἴη ἂν ἵππος ἢ	σῦς	ἢ λέων, ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος
[23, 0]	τί ἄτοπον εἴρηκεν; οὐ γὰρ	ὡς	ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί
[23, 10]	τοῦ δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´	ὡς	αὐτὸν οὐ προσέχοντα ἐκείνῳ χρηστῷ
[23, 0]	εἴπερ τινὰ ἀγαθὸν ἡγῇ, δῆλον	ὡς	δίκαιον ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ
[23, 0]	οὐκ ἄλλον τινὰ τῶν θεῶν,	ὡς	οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς
[23, 10]	τὸν δὲ φαῦλον κακοδαίμονα, οὐχ	ὡς	τοῦ δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´
[23, 0]	ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν,	ἕως	οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις δῆλον
[23, 0]	ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα. {Δ. Οὔκουν	ὀρθῶς	παρῄνεσεν. εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ
[23, 0]	τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ	δικαίως	ζῆν καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως;
[23, 10]	μὴ πείθεσθαι μηδὲ προσέχειν ἀλλ´	ἐναντίως	τῷ θείῳ τε καὶ δαιμονίῳ
[23, 10]	μηδὲ βλαβερόν, τῶν δὲ καμνόντων	κακῶς	τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους
[23, 10]	ποιεῖν, τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη	καλῶς	ἀπαλλάττειν· καὶ τί ἂν γίγνεσθαι
[23, 0]	οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ ἀγράμματος. {Ἀλλὰ	καλῶς	μοι δοκεῖς διωρθῶσθαι τὸ τοῦ
[23, 0]	κακοδαίμονα; {Ἔγωγε. {Δ. Δαίμονα δὲ	ἄλλως	ἀγαθὸν λέγεις; {Ἢ πῶς γε;
[23, 10]	καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´ ἂν	ἄλλως	λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ τοὺς
[23, 0]	καὶ ἀνόητον οὐκ ἔχω εἰπεῖν.	ἄλλως	τε οὐ πρὸς ὑμῶν τῶν
[23, 0]	ἀδίκους καὶ ἀνοήτους καὶ ἀκολάστους;	{Οὐδαμῶς	ἔγωγε. {Δ. Οὐκοῦν καὶ δαίμονα,
[23, 0]	ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´ ἕτερον;	{Οὐδαμῶς	καθ´ ἕτερον. {Δ. Οὐκοῦν τὸν
[23, 0]	δαίμονος ἡγῇ δικαίως ζῆν καὶ	φρονίμως	καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς
[23, 0]	δὲ μοχθηροῦ δαίμονος πονηρῶς καὶ	ἀφρόνως	καὶ ἀνοήτως καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται
[23, 0]	δικαίως ζῆν καὶ φρονίμως καὶ	σωφρόνως;	τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς εἶναι τὸν
[23, 0]	ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ φρόνιμον;	{Πῶς	γὰρ οὔ; {Δ. Ἦ γὰρ
[23, 0]	δὲ ἄλλως ἀγαθὸν λέγεις; {Ἢ	πῶς	γε; {Δ. Ὥσπερ ἄνθρωπον, ἔτι
[23, 10]	πράττειν, τῶν κακῶν καὶ ἀγνωμόνων;	{Πῶς	δ´ ἂν ἄλλως λέγοιμεν; {Δ.
[23, 10]	καὶ μηδενὶ κακοῦ μηδενὸς αἴτιον,	πῶς	φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα ἄνθρωπον; ἢ
[23, 0]	καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι	ὅπως	ἄθλιοι ἔσονται· ἐχθρῶν γάρ, οὐ
[23, 0]	μοι οὐ παρὰ δόξαν διειλέχθαι·	ὅπως	δὲ χρὴ δαιμόνιόν τι πονηρὸν
[23, 0]	κατὰ τὴν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων,	ὅπως	μὴ δοκῶ βιάζεσθαι αὐτούς. ~ἐπεὶ
[23, 0]	{Δ. Τὸν δὲ μοχθηροῦ δαίμονος	πονηρῶς	καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ
[23, 0]	τις ἀθάνατον ἄνθρωπον λέγοι εἶναι;	ἴσως	γὰρ ἂν τὴν αὐτὴν ἔχοις
[23, 0]	ἀμέλει καὶ ἡμεῖς φαῖμεν ἄν.	ἴσως	γάρ τοι καὶ μόνος τῶν
[23, 0]	δαίμονος πονηρῶς καὶ ἀφρόνως καὶ	ἀνοήτως	καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν
[23, 0]	καὶ ἄδικον καὶ ἀνόητον; {Ἀνάγκη	πάντως.	{Δ. Τί δαί; οὐ τῶν
[23, 0]	καὶ ἀφρόνως καὶ ἀνοήτως καὶ	ἀκολάστως;	{Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν ἐκ τῶν
[23, 0]	Ἕτερος δὲ ποιητὴς οὐκ ἰδίᾳ	οὕτως,	ἀλλὰ κοινῇ πρὸς θέατρον ἀγωνιζόμενος
[23, 10]	ἂν γίγνεσθαι οὐκ ἂν θαυμάζοιμεν.	{Οὕτως	ἔχει. {Δ. Πότερον οὖν δοκοῦσί

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/12/2008