Discours, Par. |
[23, 0] |
ἄφρων,
ὥσπερ
καὶ
φρόνιμος.
οὔτε
|
γὰρ |
ἄδικος
οὔτε
ἀκόλαστος
εἴη
ἂν |
[23, 0] |
ἀθάνατον
ἄνθρωπον
λέγοι
εἶναι;
ἴσως
|
γὰρ |
ἂν
τὴν
αὐτὴν
ἔχοις
δόξαν |
[23, 0] |
{Δ.
Οὔκουν
ὀρθῶς
παρῄνεσεν.
εἰ
|
γὰρ |
ἅπαξ
δεῖ
κλαίειν
τοὺς
ἀνθρώπους |
[23, 0] |
πρώτους
ἀπαλλάττειν
τοῦ
βίου;
κινδυνεύουσι
|
γὰρ
|
κατὰ
τὸν
λόγον
τοῦτον
μόνοι |
[23, 0] |
καὶ
φρονίμως
καὶ
σωφρόνως;
τοιοῦτον
|
γὰρ |
ὁμολογεῖς
εἶναι
τὸν
δαίμονα
αὐτοῦ. |
[23, 0] |
{Πῶς
γὰρ
οὔ;
{Δ.
Ἦ
|
γὰρ |
ὃν
κακόν
τινα
νομίζεις,
πονηρὸν |
[23, 0] |
ὀδόντων,
οὓς
ἔσπειρεν
Ἰάσων.
οὗτοι
|
γάρ, |
ὅτε
πρῶτον
ᾔσθοντο
γεγονότες,
εὐθὺς |
[23, 0] |
ποιεῖσθαι
ὅπως
ἄθλιοι
ἔσονται·
ἐχθρῶν
|
γάρ, |
οὐ
φίλων
οὐδὲ
κηδομένων
τὸ |
[23, 0] |
καὶ
χρήσιμον
καὶ
φρόνιμον;
{Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
{Δ.
Ἦ
γὰρ
ὃν |
[23, 0] |
καὶ
ἡμεῖς
φαῖμεν
ἄν.
ἴσως
|
γάρ |
τοι
καὶ
μόνος
τῶν
ἄλλων |
[23, 0] |
μᾶλλον
τῶν
ἀηδόνων.
ἐκεῖναι
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
ἦρος
λέγονται
θρηνεῖν
τὸν |
[23, 0] |
Καὶ
τί
ἄτοπον
εἴρηκεν;
οὐ
|
γὰρ |
ὡς
ἅπαντες
οἱ
ἄνθρωποι
ἄθλιοί |
[23, 0] |
πρὸς
ὑμῶν
τῶν
φιλοσόφων
ἐστίν,
|
εἴπερ |
θεῖον
τὸ
δαιμόνιον
ἡγεῖσθε,
τοιοῦτον |
[23, 0] |
μᾶλλον
θεόν;
ἢ
τοὺς
θεούς,
|
εἴπερ |
νομίζεις
ἀγαθοὺς
εἶναι,
οὐ
δικαίους |
[23, 0] |
ἔγωγε.
{Δ.
Οὐκοῦν
καὶ
δαίμονα,
|
εἴπερ
|
τινὰ
ἀγαθὸν
ἡγῇ,
δῆλον
ὡς |
[23, 0] |
ἀνθρώπου
ἀθλιώτερον
τοῦ
γε
ἀθλίου,
|
ὥσπερ |
ἀμέλει
καὶ
ἡμεῖς
φαῖμεν
ἄν. |
[23, 0] |
λέγεις;
{Ἢ
πῶς
γε;
{Δ.
|
Ὥσπερ
|
ἄνθρωπον,
ἔτι
δὲ
μᾶλλον
θεόν; |
[23, 10] |
πείθωνται
τῷ
δαιμονίῳ
ἀγαθῷ
ὄντι;
|
ὥσπερ |
εἰ
νομίζοιμεν
τοὺς
ἰατροὺς
ἅπαντας |
[23, 0] |
ἡγῇ
τὸ
τοιοῦτον
περὶ
ἀνθρώπου,
|
ὥσπερ |
εἴ
τις
ἀθάνατον
ἄνθρωπον
λέγοι |
[23, 0] |
ἄλλων
ὁ
ἄνθρωπος
κακοδαίμων
ἐστίν,
|
ὥσπερ
|
καὶ
εὐδαίμων·
ἐπεί
τοι
καὶ |
[23, 0] |
ἐπεί
τοι
καὶ
μόνος
ἄφρων,
|
ὥσπερ |
καὶ
φρόνιμος.
οὔτε
γὰρ
ἄδικος |
[23, 0] |
ἵππος
ἢ
σῦς
ἢ
λέων,
|
ὥσπερ
|
οὐδὲ
ἄμουσος
οὐδὲ
ἀγράμματος.
{Ἀλλὰ |
[23, 0] |
με,
ὅτι
οὕτω
σοφὸς
ὢν
|
ὑπὲρ |
τῶν
ἀνθρώπων
ταύτην
ἀπεφήνατο
τὴν |