Discours, Par. |
[23, 0] |
~ΟΤΙ
ΕΥΔΑΙΜΩΝ
|
Ο |
ΣΟΦΟΣ.
{Δ.
Πότερον
δοκεῖ
σοι |
[23, 0] |
τοι
καὶ
μόνος
τῶν
ἄλλων
|
ὁ |
ἄνθρωπος
κακοδαίμων
ἐστίν,
ὥσπερ
καὶ |
[23, 0] |
εὐδαίμονα
εἶναι.
{Δ.
Ἆρ´
οὗ
|
ὁ |
δαίμων
ἀγαθός
ἐστι,
τοῦτον
εὐδαίμονα |
[23, 0] |
δι´
ἔχθραν.
{Ἀλλὰ
οὗτός
γε
|
ὁ |
ποιητὴς
ληρεῖν
ἔμοιγε
φαίνεται.
τὸ |
[23, 0] |
δοκεῖ
πᾶς
καὶ
μόνος
εὐδαίμων
|
ὁ |
σοφός·
τὰ
δὲ
ἄλλα
κατὰ |
[23, 0] |
τοὺς
γενομένους
ἐᾶν
εὐθὺς
ἀπολέσθαι
|
ὑπὸ |
τῶν
κακῶν,
ἀλλὰ
μὴ
σπαργάνοις |
[23, 0] |
τῶν
φιλοσόφων
ἐστίν,
εἴπερ
θεῖον
|
τὸ |
δαιμόνιον
ἡγεῖσθε,
τοιοῦτον
ὑπολαμβάνειν.
{Δ. |
[23, 10] |
~ἐπεὶ
φέρε,
εἰ
οὐχ>
ἡγεῖσθε
|
τὸ |
δαιμόνιον
θεῖον
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ |
[23, 10] |
καὶ
ἀνοήτων;
{Τῶν
σωφρόνων.
{Δ.
|
Τὸ |
δέ
γε
μὴ
πείθεσθαι
μηδὲ |
[23, 0] |
ὁ
ποιητὴς
ληρεῖν
ἔμοιγε
φαίνεται.
|
τὸ |
δὲ
τοῦ
Ὁμήρου
ταράττει
με, |
[23, 0] |
γάρ,
οὐ
φίλων
οὐδὲ
κηδομένων
|
τὸ |
τοιοῦτο·
(καὶ
νὴ
Δία
αὑτοὺς |
[23, 0] |
ἢ
ἔσεσθαι,
ἢ
ἀδύνατον
ἡγῇ
|
τὸ |
τοιοῦτον
περὶ
ἀνθρώπου,
ὥσπερ
εἴ |
[23, 0] |
{Ἀλλὰ
καλῶς
μοι
δοκεῖς
διωρθῶσθαι
|
τὸ |
τοῦ
Ὁμήρου
καὶ
ἀποκρίνομαι
ὅτι |
[23, 0] |
ὢν
ὑπὲρ
τῶν
ἀνθρώπων
ταύτην
|
ἀπεφήνατο |
τὴν
γνώμην.
{Δ.
Καὶ
τί |
[23, 0] |
Ἰάσων.
οὗτοι
γάρ,
ὅτε
πρῶτον
|
ᾔσθοντο |
γεγονότες,
εὐθὺς
ἀλλήλους
ἀνῄρουν,
ἕως |
[23, 0] |
διείλεγμαι
τὰ
πολλά,
πλήν
γε
|
αὐτὸ |
τοῦτο
ὅτι
μοι
δοκεῖ
πᾶς |
[23, 0] |
οὐ
φίλων
οὐδὲ
κηδομένων
τὸ
|
τοιοῦτο· |
(καὶ
νὴ
Δία
αὑτοὺς
πρώτους |
[23, 0] |
τὰ
πολλά,
πλήν
γε
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ὅτι
μοι
δοκεῖ
πᾶς
καὶ |
[23, 0] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
διὰ
φιλίαν
|
τοῦτο |
πράττοντες,
οὐ
δι´
ἔχθραν.
{Ἀλλὰ |