Discours, Par. |
[23, 0] |
τὸ
δαιμόνιον
ἡγεῖσθε,
τοιοῦτον
ὑπολαμβάνειν.
|
{Δ. |
Ἀλλ´
ἐγὼ
νῦν
οὐ
κατὰ |
[23, 0] |
ὅτι
ἡγοῦμαι
ἄνθρωπον
εὐδαίμονα
εἶναι.
|
{Δ. |
Ἆρ´
οὗ
ὁ
δαίμων
ἀγαθός |
[23, 0] |
συμβαίνειν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
νῦν.
|
{Δ. |
Ἆρα
ὅστις
ἄνθρωπος
νοῦν
ἔχων |
[23, 0] |
οὗ
δὲ
μοχθηρός,
κακοδαίμονα;
{Ἔγωγε.
|
{Δ. |
Δαίμονα
δὲ
ἄλλως
ἀγαθὸν
λέγεις; |
[23, 10] |
{Πῶς
δ´
ἂν
ἄλλως
λέγοιμεν;
|
{Δ. |
Εἶναι
δὲ
τοὺς
πειθομένους
τῷ |
[23, 0] |
ἄντικρυς
κακοδαιμονίαν
τινὰ
λέγειν;
{Ἔμοιγε.
|
{Δ. |
Ἕτερος
δὲ
ποιητὴς
οὐκ
ἰδίᾳ |
[23, 0] |
καὶ
φρόνιμον;
{Πῶς
γὰρ
οὔ;
|
{Δ. |
Ἦ
γὰρ
ὃν
κακόν
τινα |
[23, 0] |
ἀνθρώπων
ταύτην
ἀπεφήνατο
τὴν
γνώμην.
|
{Δ. |
Καὶ
τί
ἄτοπον
εἴρηκεν;
οὐ |
[23, 0] |
καὶ
ἀνόσιον
καὶ
δειλόν;
{Φημί.
|
{Δ. |
Μὴ
τοίνυν
ἔτι
θαύμαζε
τῶν |
[23, 0] |
ποῦ
ἀποφαίνεται
περὶ
τούτου
Ὅμηρος;
|
{Δ. |
Ὅπου
πεποίηκε
τὸν
Δία
λέγοντα |
[23, 0] |
ἀνοήτους
καὶ
ἀκολάστους;
{Οὐδαμῶς
ἔγωγε.
|
{Δ. |
Οὐκοῦν
καὶ
δαίμονα,
εἴπερ
τινὰ |
[23, 10] |
τοὺς
δὲ
ἀπειθοῦντας
κακοδαίμονας;
{Ἀνάγκη.
|
{Δ. |
Οὐκοῦν
κἀνταῦθα
συμβαίνει
τὸν
μὲν |
[23, 0] |
καθ´
ἕτερον;
{Οὐδαμῶς
καθ´
ἕτερον.
|
{Δ. |
Οὐκοῦν
τὸν
τυχόντα
ἀγαθοῦ
δαίμονος |
[23, 0] |
οἴεται
δεῖν
ἐκπέμπειν.
{Ἔστι
ταῦτα.
|
{Δ. |
Οὔκουν
ὀρθῶς
παρῄνεσεν.
εἰ
γὰρ |
[23, 0] |
~ΟΤΙ
ΕΥΔΑΙΜΩΝ
Ο
ΣΟΦΟΣ.
|
{Δ. |
Πότερον
δοκεῖ
σοι
εἶναι
ἄνθρωπος |
[23, 10] |
οὐκ
ἂν
θαυμάζοιμεν.
{Οὕτως
ἔχει.
|
{Δ. |
Πότερον
οὖν
δοκοῦσί
σοι
οἱ |
[23, 0] |
δαίμονι
συνεζευγμένον
καὶ
λατρεύοντα;
{Ἀληθές.
|
{Δ. |
Σοφὸν
δὲ
ἄλλον
τινὰ
καλεῖς |
[23, 0] |
ἄδικον
καὶ
ἀνόητον;
{Ἀνάγκη
πάντως.
|
{Δ. |
Τί
δαί;
οὐ
τῶν
ἀνθρώπων |
[23, 10] |
ἀκόλαστοι;
{Δῆλον
ὅτι
οἱ
ἀκόλαστοι.
|
{Δ. |
Τί
δέ;
τῷ
δαίμονι
χρηστῷ |
[23, 10] |
πονηρῶν
καὶ
ἀνοήτων;
{Τῶν
σωφρόνων.
|
{Δ. |
Τὸ
δέ
γε
μὴ
πείθεσθαι |
[23, 0] |
τὸν
δαίμονα
αὐτοῦ.
{Πάνυ
γε.
|
{Δ. |
Τὸν
δὲ
μοχθηροῦ
δαίμονος
πονηρῶς |
[23, 0] |
ἀγαθὸν
λέγεις;
{Ἢ
πῶς
γε;
|
{Δ. |
Ὥσπερ
ἄνθρωπον,
ἔτι
δὲ
μᾶλλον |