Discours, Par.
[23, 0]	ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖς φαῖμεν	ἄν.	ἴσως γάρ τοι καὶ μόνος
[23, 10]	κακῶν καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´	ἂν	ἄλλως λέγοιμεν; {Δ. Εἶναι δὲ
[23, 10]	ἀνάγκη καλῶς ἀπαλλάττειν· καὶ τί	ἂν	γίγνεσθαι οὐκ ἂν θαυμάζοιμεν. {Οὕτως
[23, 0]	εἰσὶν ἐν κακοῖς. (ὥστε ὥρα	ἂν	εἴη κατὰ τὸν ποιητὴν μηδέποτε
[23, 0]	τὸν αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν, ὁποῖος	ἂν	ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´ ἕτερον;
[23, 10]	καὶ τί ἂν γίγνεσθαι οὐκ	ἂν	θαυμάζοιμεν. {Οὕτως ἔχει. {Δ. Πότερον
[23, 0]	γὰρ ἄδικος οὔτε ἀκόλαστος εἴη	ἂν	ἵππος ἢ σῦς ἢ λέων,
[23, 0]	ἄνθρωπον λέγοι εἶναι; ἴσως γὰρ	ἂν	τὴν αὐτὴν ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ
[23, 10]	καὶ νοῦν ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν	ἂν	τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις καὶ
[23, 10]	ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους	ἂν	φαῖμεν μὴ ἐθέλειν τὰ προσταττόμενα
[23, 0]	πόσῳ δὲ βέλτιον τοὺς γενομένους	ἐᾶν	εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν κακῶν,
[23, 0]	ἁπάντων τῶν ζῴων, ὅσσα τε	γαῖαν	ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει.
[23, 0]	καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους τοσαύτην	ἐπιμέλειαν	ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι ἔσονται· ἐχθρῶν
[23, 0]	ἀλλήλοις δῆλον ὅτι καὶ διὰ	φιλίαν	τοῦτο πράττοντες, οὐ δι´ ἔχθραν.
[23, 0]	δοκεῖ σοι τὴν ὀϊζὺν ἄντικρυς	κακοδαιμονίαν	τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε. {Δ. Ἕτερος
[23, 0]	κλαίειν τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν	ἀτυχίαν,	καὶ γενομένους προσήκει θρηνεῖν τῶν
[23, 0]	νῦν οὐ κατὰ τὴν ἐμαυτοῦ	δόξαν	διείλεγμαι τὰ πολλά, πλήν γε
[23, 0]	ἄλλα δοκεῖς μοι οὐ παρὰ	δόξαν	διειλέχθαι· ὅπως δὲ χρὴ δαιμόνιόν
[23, 0]	γὰρ ἂν τὴν αὐτὴν ἔχοις	δόξαν	Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς τῶν
[23, 0]	φιλίαν τοῦτο πράττοντες, οὐ δι´	ἔχθραν.	{Ἀλλὰ οὗτός γε ὁ ποιητὴς
[23, 10]	φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα ἄνθρωπον; ἢ	ὅταν	μὴ προσέχωσι μηδὲ πείθωνται τῷ
[23, 0]	πεπόνθασι, καὶ ζῶντας, ὅτι εἰσὶν	ἐν	κακοῖς. (ὥστε ὥρα ἂν εἴη
[23, 0]	μόνοι φρόνιμοι γενέσθαι οἱ γενόμενοι	ἐν	Κόλχοις ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος
[23, 10]	τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ βλαπτομένους	ἐν	ταῖς νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους
[23, 0]	ἄλλον τινὰ τῶν θεῶν, ὡς	οὐδέν	φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων
[23, 0]	ἄθλιοί εἰσί φησιν, ἀλλ´ ὅτι	οὐθέν	ἐστι ζῷον ἀνθρώπου ἀθλιώτερον τοῦ
[23, 0]	θρηνεῖν τῶν ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν	ἕνεκεν,	καὶ τελευτήσαντας, ὅτι πολλὰ καὶ
[23, 0]	γνώμην. {Δ. Καὶ τί ἄτοπον	εἴρηκεν;	οὐ γὰρ ὡς ἅπαντες οἱ
[23, 0]	καὶ σοὶ ταῦτα δοκεῖ. {Τὰ	μὲν	ἄλλα δοκεῖς μοι οὐ παρὰ
[23, 0]	πολὺ μᾶλλον τῶν ἀηδόνων. ἐκεῖναι	μὲν	γὰρ τοῦ ἦρος λέγονται θρηνεῖν
[23, 10]	{Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα συμβαίνει τὸν	μὲν	σοφὸν καὶ φρόνιμον εὐδαίμονα εἶναι
[23, 0]	ἀθλίου, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖς	φαῖμεν	ἄν. ἴσως γάρ τοι καὶ
[23, 10]	νόσοις, δῆλον ὅτι τούτους ἂν	φαῖμεν	μὴ ἐθέλειν τὰ προσταττόμενα ποιεῖν,
[23, 10]	ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´ ἂν ἄλλως	λέγοιμεν;	{Δ. Εἶναι δὲ τοὺς πειθομένους
[23, 10]	τί ἂν γίγνεσθαι οὐκ ἂν	θαυμάζοιμεν.	{Οὕτως ἔχει. {Δ. Πότερον οὖν
[23, 10]	δαιμονίῳ ἀγαθῷ ὄντι; ὥσπερ εἰ	νομίζοιμεν	τοὺς ἰατροὺς ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι
[23, 10]	δὲ καμνόντων κακῶς τινας πράττοντας	βλέποιμεν	καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς νόσοις,
[23, 0]	τῶν τοῦ δράκοντος ὀδόντων, οὓς	ἔσπειρεν	Ἰάσων. οὗτοι γάρ, ὅτε πρῶτον
[23, 0]	{Ἔστι ταῦτα. {Δ. Οὔκουν ὀρθῶς	παρῄνεσεν.	εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ κλαίειν
[23, 0]	Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς	ἦν	θρηνεῖν καὶ θέρους καὶ χειμῶνος.
[23, 0]	τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ δικαίως	ζῆν	καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως; τοιοῦτον
[23, 10]	δαίμονι χρηστῷ ὄντι πείθεσθαι καὶ	ζῆν	κατ´ ἐκεῖνον πότερον ἡγῇ τῶν
[23, 0]	ἐμαυτοῦ δόξαν διείλεγμαι τὰ πολλά,	πλήν	γε αὐτὸ τοῦτο ὅτι μοι
[23, 0]	τῶν ἀνθρώπων ταύτην ἀπεφήνατο τὴν	γνώμην.	{Δ. Καὶ τί ἄτοπον εἴρηκεν;
[23, 0]	δεῖ κλαίειν τοὺς ἀνθρώπους διὰ	τὴν	ἀτυχίαν, καὶ γενομένους προσήκει θρηνεῖν
[23, 0]	λέγοι εἶναι; ἴσως γὰρ ἂν	τὴν	αὐτὴν ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ
[23, 0]	ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων ταύτην ἀπεφήνατο	τὴν	γνώμην. {Δ. Καὶ τί ἄτοπον
[23, 0]	Ἀλλ´ ἐγὼ νῦν οὐ κατὰ	τὴν	ἐμαυτοῦ δόξαν διείλεγμαι τὰ πολλά,
[23, 0]	καὶ ἕρπει. οὐ δοκεῖ σοι	τὴν	ὀϊζὺν ἄντικρυς κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν;
[23, 0]	τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὴν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων, ὅπως μὴ δοκῶ
[23, 0]	σοφός· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ	τὴν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, ὅπως μὴ
[23, 0]	ὥρα ἂν εἴη κατὰ τὸν	ποιητὴν	μηδέποτε παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ μᾶλλον
[23, 0]	εἶναι; ἴσως γὰρ ἂν τὴν	αὐτὴν	ἔχοις δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις
[23, 0]	ἐνειλοῦντας καὶ λούοντας καὶ τιθηνουμένους	τοσαύτην	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι ἔσονται·
[23, 0]	σοφὸς ὢν ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων	ταύτην	ἀπεφήνατο τὴν γνώμην. {Δ. Καὶ
[23, 0]	τὴν ὀϊζὺν ἄντικρυς κακοδαιμονίαν τινὰ	λέγειν;	{Ἔμοιγε. {Δ. Ἕτερος δὲ ποιητὴς
[23, 0]	πεπαυμένον χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται	δεῖν	ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα. {Δ. Οὔκουν
[23, 10]	σώφρονες καὶ νοῦν ἔχοντες, οὗτοι	ἀπειθεῖν	ἂν τοῖς ἰατροῖς τοῖς ἐμπείροις
[23, 0]	παρῄνεσεν. εἰ γὰρ ἅπαξ δεῖ	κλαίειν	τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀτυχίαν,
[23, 10]	φαῖμεν μὴ ἐθέλειν τὰ προσταττόμενα	ποιεῖν,	τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς
[23, 0]	ἄφρων καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη κακοδαίμονα	φάσκειν	ἐκεῖνον κακῷ δαίμονι συνεζευγμένον καὶ
[23, 10]	ὅτι τούτους ἂν φαῖμεν μὴ	ἐθέλειν	τὰ προσταττόμενα ποιεῖν, τοὺς δὲ
[23, 0]	θεῖον τὸ δαιμόνιον ἡγεῖσθε, τοιοῦτον	ὑπολαμβάνειν.	{Δ. Ἀλλ´ ἐγὼ νῦν οὐ
[23, 0]	θέατρον ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα	θρηνεῖν	εἰς ὅς´ ἔρχεται κακά, τὸν
[23, 0]	τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν	θρηνεῖν	καὶ θέρους καὶ χειμῶνος. πόσῳ
[23, 0]	μὲν γὰρ τοῦ ἦρος λέγονται	θρηνεῖν	τὸν Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους
[23, 0]	τὴν ἀτυχίαν, καὶ γενομένους προσήκει	θρηνεῖν	τῶν ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν,
[23, 0]	ἀνοήτως καὶ ἀκολάστως; {Φαίνεται ταῦτα	συμβαίνειν	ἐκ τῶν εἰρημένων νῦν. {Δ.
[23, 0]	ἄδικον καὶ ἀνόητον οὐκ ἔχω	εἰπεῖν.	ἄλλως τε οὐ πρὸς ὑμῶν
[23, 0]	χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται δεῖν	ἐκπέμπειν.	{Ἔστι ταῦτα. {Δ. Οὔκουν ὀρθῶς
[23, 0]	{Ἀλλὰ οὗτός γε ὁ ποιητὴς	ληρεῖν	ἔμοιγε φαίνεται. τὸ δὲ τοῦ
[23, 10]	τοὺς δὲ πειθομένους ἀνάγκη καλῶς	ἀπαλλάττειν·	καὶ τί ἂν γίγνεσθαι οὐκ
[23, 0]	(καὶ νὴ Δία αὑτοὺς πρώτους	ἀπαλλάττειν	τοῦ βίου; κινδυνεύουσι γὰρ κατὰ
[23, 10]	τῷ θείῳ τε καὶ δαιμονίῳ	πράττειν,	τῶν κακῶν καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς
[23, 10]	δέ γε μὴ πείθεσθαι μηδὲ	προσέχειν	ἀλλ´ ἐναντίως τῷ θείῳ τε
[23, 0]	ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι ἄθλιοί εἰσί	φησιν,	ἀλλ´ ὅτι οὐθέν ἐστι ζῷον
[23, 0]	τινὰ τῶν θεῶν, ὡς οὐδέν	φησιν	ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων τῶν
[23, 0]	δεινὰ πεπόνθασι, καὶ ζῶντας, ὅτι	εἰσὶν	ἐν κακοῖς. (ὥστε ὥρα ἂν
[23, 10]	τοῖς ἐμπείροις καὶ τὰ συμφέροντα	προστάττουσιν,	ἢ τοὐναντίον οἱ ἀνόητοι καὶ
[23, 0]	δίκαιος καὶ σώφρων, οὗτος εὐδαίμων	ἐστὶν	ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστις δὲ
[23, 0]	οὐ πρὸς ὑμῶν τῶν φιλοσόφων	ἐστίν,	εἴπερ θεῖον τὸ δαιμόνιον ἡγεῖσθε,
[23, 0]	τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων	ἐστίν,	ὥσπερ καὶ εὐδαίμων· ἐπεί τοι
[23, 0]	γὰρ οὔ; {Δ. Ἦ γὰρ	ὃν	κακόν τινα νομίζεις, πονηρὸν οἴει
[23, 0]	βίου; κινδυνεύουσι γὰρ κατὰ τὸν	λόγον	τοῦτον μόνοι φρόνιμοι γενέσθαι οἱ
[23, 0]	Ὥσπερ ἄνθρωπον, ἔτι δὲ μᾶλλον	θεόν;	ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ νομίζεις
[23, 0]	Οὐκοῦν καὶ δαίμονα, εἴπερ τινὰ	ἀγαθὸν	ἡγῇ, δῆλον ὡς δίκαιον ἡγῇ
[23, 10]	ἡγεῖσθε τὸ δαιμόνιον θεῖον καὶ	ἀγαθὸν	καὶ μηδενὶ κακοῦ μηδενὸς αἴτιον,
[23, 0]	{Ἔγωγε. {Δ. Δαίμονα δὲ ἄλλως	ἀγαθὸν	λέγεις; {Ἢ πῶς γε; {Δ.
[23, 0]	τινὰ ἀγαθὸν ἡγῇ, δῆλον ὡς	δίκαιον	ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ φρόνιμον;
[23, 0]	ἢ τὸν φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ	δίκαιον	καὶ ὅσιον καὶ ἀνδρεῖον, φαῦλον
[23, 10]	εἰ οὐχ> ἡγεῖσθε τὸ δαιμόνιον	θεῖον	καὶ ἀγαθὸν καὶ μηδενὶ κακοῦ
[23, 0]	ὑμῶν τῶν φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ	θεῖον	τὸ δαιμόνιον ἡγεῖσθε, τοιοῦτον ὑπολαμβάνειν.
[23, 0]	καὶ δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ	ἀνδρεῖον,	φαῦλον δὲ τὸν ἄδικον καὶ
[23, 0]	φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ θεῖον τὸ	δαιμόνιον	ἡγεῖσθε, τοιοῦτον ὑπολαμβάνειν. {Δ. Ἀλλ´
[23, 10]	φέρε, εἰ οὐχ> ἡγεῖσθε τὸ	δαιμόνιον	θεῖον καὶ ἀγαθὸν καὶ μηδενὶ
[23, 0]	δόξαν διειλέχθαι· ὅπως δὲ χρὴ	δαιμόνιόν	τι πονηρὸν ἡγεῖσθαι καὶ ἄδικον
[23, 0]	φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ δίκαιον καὶ	ὅσιον	καὶ ἀνδρεῖον, φαῦλον δὲ τὸν
[23, 0]	φαῦλον δὲ τὸν ἄδικον καὶ	ἀνόσιον	καὶ δειλόν; {Φημί. {Δ. Μὴ
[23, 10]	ἀγαθὸν καὶ μηδενὶ κακοῦ μηδενὸς	αἴτιον,	πῶς φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα ἄνθρωπον;
[23, 0]	θέρους καὶ χειμῶνος. πόσῳ δὲ	βέλτιον	τοὺς γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι
[23, 10]	καὶ τὰ συμφέροντα προστάττουσιν, ἢ	τοὐναντίον	οἱ ἀνόητοι καὶ ἀκόλαστοι; {Δῆλον
[23, 0]	οὔ; {Δ. Ἦ γὰρ ὃν	κακόν	τινα νομίζεις, πονηρὸν οἴει τὸν
[23, 0]	οἴει τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ	ἄδικον	καὶ ἀνόητον; {Ἀνάγκη πάντως. {Δ.
[23, 0]	δαιμόνιόν τι πονηρὸν ἡγεῖσθαι καὶ	ἄδικον	καὶ ἀνόητον οὐκ ἔχω εἰπεῖν.
[23, 0]	καὶ ἀνδρεῖον, φαῦλον δὲ τὸν	ἄδικον	καὶ ἀνόσιον καὶ δειλόν; {Φημί.
[23, 0]	ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις	δῆλον	ὅτι καὶ διὰ φιλίαν τοῦτο
[23, 10]	τοὐναντίον οἱ ἀνόητοι καὶ ἀκόλαστοι;	{Δῆλον	ὅτι οἱ ἀκόλαστοι. {Δ. Τί
[23, 10]	καὶ βλαπτομένους ἐν ταῖς νόσοις,	δῆλον	ὅτι τούτους ἂν φαῖμεν μὴ
[23, 0]	δαίμονα, εἴπερ τινὰ ἀγαθὸν ἡγῇ,	δῆλον	ὡς δίκαιον ἡγῇ καὶ χρήσιμον
[23, 0]	τὸν ἄδικον καὶ ἀνόσιον καὶ	δειλόν;	{Φημί. {Δ. Μὴ τοίνυν ἔτι
[23, 0]	λατρεύοντα; {Ἀληθές. {Δ. Σοφὸν δὲ	ἄλλον	τινὰ καλεῖς ἢ τὸν φρόνιμον
[23, 0]	τὸν Δία λέγοντα αὐτόν, οὐκ	ἄλλον	τινὰ τῶν θεῶν, ὡς οὐδέν
[23, 0]	{Δ. Ὥσπερ ἄνθρωπον, ἔτι δὲ	μᾶλλον	θεόν; ἢ τοὺς θεούς, εἴπερ
[23, 0]	ποιητὴν μηδέποτε παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ	μᾶλλον	τῶν ἀηδόνων. ἐκεῖναι μὲν γὰρ
[23, 0]	δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ ἀνδρεῖον,	φαῦλον	δὲ τὸν ἄδικον καὶ ἀνόσιον
[23, 10]	εὐδαίμονα εἶναι πάντα, τὸν δὲ	φαῦλον	κακοδαίμονα, οὐχ ὡς τοῦ δαιμονίου
[23, 0]	ἄλλον τινὰ καλεῖς ἢ τὸν	φρόνιμον	ἄνθρωπον καὶ δίκαιον καὶ ὅσιον
[23, 10]	συμβαίνει τὸν μὲν σοφὸν καὶ	φρόνιμον	εὐδαίμονα εἶναι πάντα, τὸν δὲ
[23, 0]	δίκαιον ἡγῇ καὶ χρήσιμον καὶ	φρόνιμον;	{Πῶς γὰρ οὔ; {Δ. Ἦ
[23, 0]	δῆλον ὡς δίκαιον ἡγῇ καὶ	χρήσιμον	καὶ φρόνιμον; {Πῶς γὰρ οὔ;
[23, 0]	κακοδαίμονα φάσκειν ἐκεῖνον κακῷ δαίμονι	συνεζευγμένον	καὶ λατρεύοντα; {Ἀληθές. {Δ. Σοφὸν
[23, 0]	δ´ αὖ θανόντα καὶ πόνων	πεπαυμένον	χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται δεῖν
[23, 0]	καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη κακοδαίμονα φάσκειν	ἐκεῖνον	κακῷ δαίμονι συνεζευγμένον καὶ λατρεύοντα;
[23, 10]	ὄντι πείθεσθαι καὶ ζῆν κατ´	ἐκεῖνον	πότερον ἡγῇ τῶν σωφρόνων εἶναι
[23, 0]	ἔτι θαύμαζε τῶν λεγόντων, ὅτι	μόνον	καὶ πάντα φασὶ τὸν σοφὸν
[23, 0]	εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν, ἕως οὐδένα	ἔλιπον,	βοηθοῦντες ἀλλήλοις δῆλον ὅτι καὶ
[23, 0]	τὴν γνώμην. {Δ. Καὶ τί	ἄτοπον	εἴρηκεν; οὐ γὰρ ὡς ἅπαντες
[23, 0]	{Ἢ πῶς γε; {Δ. Ὥσπερ	ἄνθρωπον,	ἔτι δὲ μᾶλλον θεόν; ἢ
[23, 0]	Ὁμήρου καὶ ἀποκρίνομαι ὅτι ἡγοῦμαι	ἄνθρωπον	εὐδαίμονα εἶναι. {Δ. Ἆρ´ οὗ
[23, 10]	αἴτιον, πῶς φατε γίγνεσθαι κακοδαίμονα	ἄνθρωπον;	ἢ ὅταν μὴ προσέχωσι μηδὲ
[23, 0]	τινὰ καλεῖς ἢ τὸν φρόνιμον	ἄνθρωπον	καὶ δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ
[23, 0]	ἀνθρώπου, ὥσπερ εἴ τις ἀθάνατον	ἄνθρωπον	λέγοι εἶναι; ἴσως γὰρ ἂν
[23, 10]	μηδένα αὐτῶν πονηρὸν ἰατρὸν μηδὲ	βλαβερόν,	τῶν δὲ καμνόντων κακῶς τινας
[23, 0]	ἀλλὰ καθ´ ἕτερον; {Οὐδαμῶς καθ´	ἕτερον.	{Δ. Οὐκοῦν τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ
[23, 0]	ἂν ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ´	ἕτερον;	{Οὐδαμῶς καθ´ ἕτερον. {Δ. Οὐκοῦν
[23, 0]	~ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. {Δ.	Πότερον	δοκεῖ σοι εἶναι ἄνθρωπος εὐδαίμων,
[23, 10]	πείθεσθαι καὶ ζῆν κατ´ ἐκεῖνον	πότερον	ἡγῇ τῶν σωφρόνων εἶναι καὶ
[23, 10]	ἂν θαυμάζοιμεν. {Οὕτως ἔχει. {Δ.	Πότερον	οὖν δοκοῦσί σοι οἱ ἐγκρατεῖς
[23, 0]	τῶν θεῶν, ὡς οὐδέν φησιν	ὀιζυρότερον	εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων τῶν ζῴων,
[23, 0]	ὅτι οὐθέν ἐστι ζῷον ἀνθρώπου	ἀθλιώτερον	τοῦ γε ἀθλίου, ὥσπερ ἀμέλει
[23, 0]	ὅπως δὲ χρὴ δαιμόνιόν τι	πονηρὸν	ἡγεῖσθαι καὶ ἄδικον καὶ ἀνόητον
[23, 10]	τῆς τέχνης καὶ μηδένα αὐτῶν	πονηρὸν	ἰατρὸν μηδὲ βλαβερόν, τῶν δὲ
[23, 0]	γὰρ ὃν κακόν τινα νομίζεις,	πονηρὸν	οἴει τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ
[23, 0]	ἰδίᾳ οὕτως, ἀλλὰ κοινῇ πρὸς	θέατρον	ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται, τὸν φύντα θρηνεῖν
[23, 10]	τέχνης καὶ μηδένα αὐτῶν πονηρὸν	ἰατρὸν	μηδὲ βλαβερόν, τῶν δὲ καμνόντων
[23, 0]	ὅσιον καὶ ἀνδρεῖον, φαῦλον δὲ	τὸν	ἄδικον καὶ ἀνόσιον καὶ δειλόν;
[23, 0]	κακόν τινα νομίζεις, πονηρὸν οἴει	τὸν	αὐτὸν εἶναι καὶ ἄδικον καὶ
[23, 0]	οὐ τῶν ἀνθρώπων ἕκαστον κατὰ	τὸν	αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν, ὁποῖος ἂν
[23, 0]	θρηνεῖν εἰς ὅς´ ἔρχεται κακά,	τὸν	δ´ αὖ θανόντα καὶ πόνων
[23, 0]	σωφρόνως; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖς εἶναι	τὸν	δαίμονα αὐτοῦ. {Πάνυ γε. {Δ.
[23, 0]	δαίμονα αὐτοῦ. {Πάνυ γε. {Δ.	Τὸν	δὲ μοχθηροῦ δαίμονος πονηρῶς καὶ
[23, 10]	καὶ φρόνιμον εὐδαίμονα εἶναι πάντα,	τὸν	δὲ φαῦλον κακοδαίμονα, οὐχ ὡς
[23, 0]	τούτου Ὅμηρος; {Δ. Ὅπου πεποίηκε	τὸν	Δία λέγοντα αὐτόν, οὐκ ἄλλον
[23, 0]	γὰρ τοῦ ἦρος λέγονται θρηνεῖν	τὸν	Ἴτυν· τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς
[23, 0]	τοῦ βίου; κινδυνεύουσι γὰρ κατὰ	τὸν	λόγον τοῦτον μόνοι φρόνιμοι γενέσθαι
[23, 10]	{Ἀνάγκη. {Δ. Οὐκοῦν κἀνταῦθα συμβαίνει	τὸν	μὲν σοφὸν καὶ φρόνιμον εὐδαίμονα
[23, 0]	(ὥστε ὥρα ἂν εἴη κατὰ	τὸν	ποιητὴν μηδέποτε παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ
[23, 0]	ὅτι μόνον καὶ πάντα φασὶ	τὸν	σοφὸν εὐδαίμονα εἶναι, τῶν δὲ
[23, 0]	{Οὐδαμῶς καθ´ ἕτερον. {Δ. Οὐκοῦν	τὸν	τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ δικαίως
[23, 0]	δὲ ἄλλον τινὰ καλεῖς ἢ	τὸν	φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ δίκαιον καὶ
[23, 0]	κοινῇ πρὸς θέατρον ἀγωνιζόμενος εἰσηγεῖται,	τὸν	φύντα θρηνεῖν εἰς ὅς´ ἔρχεται
[23, 0]	περὶ ἀνθρώπου, ὥσπερ εἴ τις	ἀθάνατον	ἄνθρωπον λέγοι εἶναι; ἴσως γὰρ
[23, 0]	μή, γεγονέναι ἢ ἔσεσθαι, ἢ	ἀδύνατον	ἡγῇ τὸ τοιοῦτον περὶ ἀνθρώπου,
[23, 0]	αὐτὸν εἶναι καὶ ἄδικον καὶ	ἀνόητον;	{Ἀνάγκη πάντως. {Δ. Τί δαί;
[23, 0]	πονηρὸν ἡγεῖσθαι καὶ ἄδικον καὶ	ἀνόητον	οὐκ ἔχω εἰπεῖν. ἄλλως τε
[23, 0]	Τί δαί; οὐ τῶν ἀνθρώπων	ἕκαστον	κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν,
[23, 0]	τινα νομίζεις, πονηρὸν οἴει τὸν	αὐτὸν	εἶναι καὶ ἄδικον καὶ ἀνόητον;
[23, 10]	δαιμονίου κακοῦ ὄντος, ἀλλ´ ὡς	αὐτὸν	οὐ προσέχοντα ἐκείνῳ χρηστῷ ὄντι.
[23, 0]	Ὅπου πεποίηκε τὸν Δία λέγοντα	αὐτόν,	οὐκ ἄλλον τινὰ τῶν θεῶν,
[23, 0]	ζῆν καὶ φρονίμως καὶ σωφρόνως;	τοιοῦτον	γὰρ ὁμολογεῖς εἶναι τὸν δαίμονα
[23, 0]	ἔσεσθαι, ἢ ἀδύνατον ἡγῇ τὸ	τοιοῦτον	περὶ ἀνθρώπου, ὥσπερ εἴ τις
[23, 0]	εἴπερ θεῖον τὸ δαιμόνιον ἡγεῖσθε,	τοιοῦτον	ὑπολαμβάνειν. {Δ. Ἀλλ´ ἐγὼ νῦν
[23, 0]	οὗ ὁ δαίμων ἀγαθός ἐστι,	τοῦτον	εὐδαίμονα εἶναι φῄς, οὗ δὲ
[23, 0]	κινδυνεύουσι γὰρ κατὰ τὸν λόγον	τοῦτον	μόνοι φρόνιμοι γενέσθαι οἱ γενόμενοι
[23, 0]	ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι γάρ, ὅτε	πρῶτον	ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους ἀνῄρουν,
[23, 0]	συνεζευγμένον καὶ λατρεύοντα; {Ἀληθές. {Δ.	Σοφὸν	δὲ ἄλλον τινὰ καλεῖς ἢ
[23, 0]	μόνον καὶ πάντα φασὶ τὸν	σοφὸν	εὐδαίμονα εἶναι, τῶν δὲ φαύλων
[23, 10]	Οὐκοῦν κἀνταῦθα συμβαίνει τὸν μὲν	σοφὸν	καὶ φρόνιμον εὐδαίμονα εἶναι πάντα,
[23, 0]	φησιν, ἀλλ´ ὅτι οὐθέν ἐστι	ζῷον	ἀνθρώπου ἀθλιώτερον τοῦ γε ἀθλίου,
[23, 0]	ἕρπει. οὐ δοκεῖ σοι τὴν	ὀϊζὺν	ἄντικρυς κακοδαιμονίαν τινὰ λέγειν; {Ἔμοιγε.
[23, 0]	ταῦτα συμβαίνειν ἐκ τῶν εἰρημένων	νῦν.	{Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος νοῦν
[23, 0]	τοιοῦτον ὑπολαμβάνειν. {Δ. Ἀλλ´ ἐγὼ	νῦν	οὐ κατὰ τὴν ἐμαυτοῦ δόξαν
[23, 0]	καὶ δειλόν; {Φημί. {Δ. Μὴ	τοίνυν	ἔτι θαύμαζε τῶν λεγόντων, ὅτι
[23, 10]	θαυμάζοιμεν. {Οὕτως ἔχει. {Δ. Πότερον	οὖν	δοκοῦσί σοι οἱ ἐγκρατεῖς εἶναι>
[23, 0]	ἕκαστον κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα	βιοῦν,	ὁποῖος ἂν ᾖ ποτε, ἀλλὰ
[23, 0]	καὶ ἀκολάστους; {Οὐδαμῶς ἔγωγε. {Δ.	Οὐκοῦν	καὶ δαίμονα, εἴπερ τινὰ ἀγαθὸν
[23, 10]	δὲ ἀπειθοῦντας κακοδαίμονας; {Ἀνάγκη. {Δ.	Οὐκοῦν	κἀνταῦθα συμβαίνει τὸν μὲν σοφὸν
[23, 0]	ἕτερον; {Οὐδαμῶς καθ´ ἕτερον. {Δ.	Οὐκοῦν	τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονος ἡγῇ
[23, 0]	δεῖν ἐκπέμπειν. {Ἔστι ταῦτα. {Δ.	Οὔκουν	ὀρθῶς παρῄνεσεν. εἰ γὰρ ἅπαξ
[23, 10]	ἐγκρατεῖς εἶναι> καὶ σώφρονες καὶ	νοῦν	ἔχοντες, οὗτοι ἀπειθεῖν ἂν τοῖς
[23, 10]	ἡγῇ τῶν σωφρόνων εἶναι καὶ	νοῦν	ἐχόντων ἢ τῶν πονηρῶν καὶ
[23, 0]	νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος	νοῦν	ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ
[23, 0]	πρῶτον ᾔσθοντο γεγονότες, εὐθὺς ἀλλήλους	ἀνῄρουν,	ἕως οὐδένα ἔλιπον, βοηθοῦντες ἀλλήλοις
[23, 0]	τοῦ ἦρος λέγονται θρηνεῖν τὸν	Ἴτυν·	τοὺς δὲ ἀνθρώπους εἰκὸς ἦν
[23, 0]	ταράττει με, ὅτι οὕτω σοφὸς	ὢν	ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων ταύτην ἀπεφήνατο
[23, 0]	αὐτόν, οὐκ ἄλλον τινὰ τῶν	θεῶν,	ὡς οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι
[23, 0]	ἂν ἵππος ἢ σῦς ἢ	λέων,	ὥσπερ οὐδὲ ἄμουσος οὐδὲ ἀγράμματος.
[23, 0]	ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ τῶν	κακῶν,	ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας καὶ
[23, 0]	προσήκει θρηνεῖν τῶν ἐσομένων αὐτοῖς	κακῶν	ἕνεκεν, καὶ τελευτήσαντας, ὅτι πολλὰ
[23, 10]	τε καὶ δαιμονίῳ πράττειν, τῶν	κακῶν	καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´ ἂν
[23, 0]	ἄθλιοι ἔσονται· ἐχθρῶν γάρ, οὐ	φίλων	οὐδὲ κηδομένων τὸ τοιοῦτο· (καὶ
[23, 0]	γάρ τοι καὶ μόνος τῶν	ἄλλων	ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων ἐστίν, ὥσπερ
[23, 0]	δὲ ἄλλα κατὰ τὴν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων, ὅπως μὴ δοκῶ βιάζεσθαι
[23, 0]	σοφὸν εὐδαίμονα εἶναι, τῶν δὲ	φαύλων	οὐδένα ὅντινα οὐ κακοδαίμονα· (ἐπειδή
[23, 0]	εἶναι. {Δ. Ἆρ´ οὗ ὁ	δαίμων	ἀγαθός ἐστι, τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι
[23, 0]	μόνος τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος	κακοδαίμων	ἐστίν, ὥσπερ καὶ εὐδαίμων· ἐπεί
[23, 0]	~ΟΤΙ	ΕΥΔΑΙΜΩΝ	Ο ΣΟΦΟΣ. {Δ. Πότερον δοκεῖ
[23, 0]	Πότερον δοκεῖ σοι εἶναι ἄνθρωπος	εὐδαίμων,	εἰ δὲ μή, γεγονέναι ἢ
[23, 0]	ἄνθρωπος κακοδαίμων ἐστίν, ὥσπερ καὶ	εὐδαίμων·	ἐπεί τοι καὶ μόνος ἄφρων,
[23, 0]	καὶ δίκαιος καὶ σώφρων, οὗτος	εὐδαίμων	ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστις
[23, 0]	μοι δοκεῖ πᾶς καὶ μόνος	εὐδαίμων	ὁ σοφός· τὰ δὲ ἄλλα
[23, 0]	εἰπεῖν. ἄλλως τε οὐ πρὸς	ὑμῶν	τῶν φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ θεῖον
[23, 0]	{Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν ἐκ τῶν	εἰρημένων	νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος
[23, 0]	ἐχθρῶν γάρ, οὐ φίλων οὐδὲ	κηδομένων	τὸ τοιοῦτο· (καὶ νὴ Δία
[23, 0]	καὶ γενομένους προσήκει θρηνεῖν τῶν	ἐσομένων	αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν, καὶ τελευτήσαντας,
[23, 0]	παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ μᾶλλον τῶν	ἀηδόνων.	ἐκεῖναι μὲν γὰρ τοῦ ἦρος
[23, 10]	δαιμονίῳ πράττειν, τῶν κακῶν καὶ	ἀγνωμόνων;	{Πῶς δ´ ἂν ἄλλως λέγοιμεν;
[23, 0]	τὸν δ´ αὖ θανόντα καὶ	πόνων	πεπαυμένον χαίροντας καὶ συνηδομένους οἴεται
[23, 10]	τῶν πονηρῶν καὶ ἀνοήτων; {Τῶν	σωφρόνων.	{Δ. Τὸ δέ γε μὴ
[23, 10]	κατ´ ἐκεῖνον πότερον ἡγῇ τῶν	σωφρόνων	εἶναι καὶ νοῦν ἐχόντων ἢ
[23, 0]	οὗτος εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι	συνών·	ὅστις δὲ ἀσελγὴς καὶ ἄφρων
[23, 0]	{Δ. Τί δαί; οὐ τῶν	ἀνθρώπων	ἕκαστον κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα
[23, 0]	ἄλλα κατὰ τὴν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων,	ὅπως μὴ δοκῶ βιάζεσθαι αὐτούς.
[23, 0]	οὕτω σοφὸς ὢν ὑπὲρ τῶν	ἀνθρώπων	ταύτην ἀπεφήνατο τὴν γνώμην. {Δ.
[23, 10]	καὶ νοῦν ἐχόντων ἢ τῶν	πονηρῶν	καὶ ἀνοήτων; {Τῶν σωφρόνων. {Δ.
[23, 0]	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ὅπως ἄθλιοι ἔσονται·	ἐχθρῶν	γάρ, οὐ φίλων οὐδὲ κηδομένων
[23, 0]	συνών· ὅστις δὲ ἀσελγὴς καὶ	ἄφρων	καὶ πανοῦργος, ἀνάγκη κακοδαίμονα φάσκειν
[23, 0]	εὐδαίμων· ἐπεί τοι καὶ μόνος	ἄφρων,	ὥσπερ καὶ φρόνιμος. οὔτε γὰρ
[23, 0]	ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ	σώφρων,	οὗτος εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι
[23, 0]	τοῦ δράκοντος ὀδόντων, οὓς ἔσπειρεν	Ἰάσων.	οὗτοι γάρ, ὅτε πρῶτον ᾔσθοντο
[23, 0]	μηδέποτε παύσασθαι ὀδυρομένους πολὺ μᾶλλον	τῶν	ἀηδόνων. ἐκεῖναι μὲν γὰρ τοῦ
[23, 0]	ἴσως γάρ τοι καὶ μόνος	τῶν	ἄλλων ὁ ἄνθρωπος κακοδαίμων ἐστίν,
[23, 0]	πάντως. {Δ. Τί δαί; οὐ	τῶν	ἀνθρώπων ἕκαστον κατὰ τὸν αὑτοῦ
[23, 0]	ὅτι οὕτω σοφὸς ὢν ὑπὲρ	τῶν	ἀνθρώπων ταύτην ἀπεφήνατο τὴν γνώμην.
[23, 10]	αὐτῶν πονηρὸν ἰατρὸν μηδὲ βλαβερόν,	τῶν	δὲ καμνόντων κακῶς τινας πράττοντας
[23, 0]	φασὶ τὸν σοφὸν εὐδαίμονα εἶναι,	τῶν	δὲ φαύλων οὐδένα ὅντινα οὐ
[23, 0]	ἀκολάστως; {Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν ἐκ	τῶν	εἰρημένων νῦν. {Δ. Ἆρα ὅστις
[23, 0]	ἀτυχίαν, καὶ γενομένους προσήκει θρηνεῖν	τῶν	ἐσομένων αὐτοῖς κακῶν ἕνεκεν, καὶ
[23, 0]	φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων	τῶν	ζῴων, ὅσσα τε γαῖαν ἔπι
[23, 0]	λέγοντα αὐτόν, οὐκ ἄλλον τινὰ	τῶν	θεῶν, ὡς οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον
[23, 0]	γενομένους ἐᾶν εὐθὺς ἀπολέσθαι ὑπὸ	τῶν	κακῶν, ἀλλὰ μὴ σπαργάνοις ἐνειλοῦντας
[23, 10]	θείῳ τε καὶ δαιμονίῳ πράττειν,	τῶν	κακῶν καὶ ἀγνωμόνων; {Πῶς δ´
[23, 0]	{Δ. Μὴ τοίνυν ἔτι θαύμαζε	τῶν	λεγόντων, ὅτι μόνον καὶ πάντα
[23, 0]	δόξαν Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς	τῶν	ποιητῶν. {Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται περὶ
[23, 10]	εἶναι καὶ νοῦν ἐχόντων ἢ	τῶν	πονηρῶν καὶ ἀνοήτων; {Τῶν σωφρόνων.
[23, 10]	ἢ τῶν πονηρῶν καὶ ἀνοήτων;	{Τῶν	σωφρόνων. {Δ. Τὸ δέ γε
[23, 10]	ζῆν κατ´ ἐκεῖνον πότερον ἡγῇ	τῶν	σωφρόνων εἶναι καὶ νοῦν ἐχόντων
[23, 0]	οἱ γενόμενοι ἐν Κόλχοις ἐκ	τῶν	τοῦ δράκοντος ὀδόντων, οὓς ἔσπειρεν
[23, 0]	ἄλλως τε οὐ πρὸς ὑμῶν	τῶν	φιλοσόφων ἐστίν, εἴπερ θεῖον τὸ
[23, 0]	Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοις συχνοῖς τῶν	ποιητῶν.	{Καὶ ποῦ ἀποφαίνεται περὶ τούτου
[23, 10]	ἐχόντων ἢ τῶν πονηρῶν καὶ	ἀνοήτων;	{Τῶν σωφρόνων. {Δ. Τὸ δέ
[23, 0]	οὐδέν φησιν ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς	ἁπάντων	τῶν ζῴων, ὅσσα τε γαῖαν
[23, 0]	Μὴ τοίνυν ἔτι θαύμαζε τῶν	λεγόντων,	ὅτι μόνον καὶ πάντα φασὶ
[23, 0]	Κόλχοις ἐκ τῶν τοῦ δράκοντος	ὀδόντων,	οὓς ἔσπειρεν Ἰάσων. οὗτοι γάρ,
[23, 10]	ἰατρὸν μηδὲ βλαβερόν, τῶν δὲ	καμνόντων	κακῶς τινας πράττοντας βλέποιμεν καὶ
[23, 10]	τῶν σωφρόνων εἶναι καὶ νοῦν	ἐχόντων	ἢ τῶν πονηρῶν καὶ ἀνοήτων;
[23, 10]	τὰ τῆς τέχνης καὶ μηδένα	αὐτῶν	πονηρὸν ἰατρὸν μηδὲ βλαβερόν, τῶν
[23, 0]	τε οὐ πρὸς ὑμῶν τῶν	φιλοσόφων	ἐστίν, εἴπερ θεῖον τὸ δαιμόνιον
[23, 0]	{Δ. Ἆρα ὅστις ἄνθρωπος νοῦν	ἔχων	ἐστὶ καὶ δίκαιος καὶ σώφρων,
[23, 0]	ὀιζυρότερον εἶναι ἀνδρὸς ἁπάντων τῶν	ζῴων,	ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/12/2008