Chapitre
[15]	καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ κριτῇ·	ᾧ	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος
[11]	τὸ εἶδος τοῦ ἀξιώματος ἐν	ᾧ	ἦν, τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς,
[14]	με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι	κἀγὼ	αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου,
[14]	καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν.	Ἐγὼ	γὰρ οὐ μόνον ἅπαξ ἀποθανεῖν
[3]	τὴν μαρτυρίαν πληροῖ. Τί γὰρ	ἐγὼ	παρὰ τοῦτο σεμνότερος, εἰ ἡ
[11]	φυγῆς, τὴν ἐπάνοδον, ὅτι Πάρειμι,	ἔργῳ	καὶ τὴν τῶν ὑμετέρων προσταγμάτων
[14]	κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα	φύγω	τῆς σαρκὸς τὰ ἐπίπονα; Ἀλλ´
[14]	αἱ δεήσεις εἰσηκούσθησαν παρὰ τῷ	Θεῷ.	Ἐκείνων εἶναι βούλομαι μαθητής. Πῶς
[12]	ἑστήκατε; Ξαινέσθω σῶμα, στρεβλούσθω μέλη·	βασανιζέσθω	ὡς ἂν ἐθέλητε. Μή μοι
[11]	ξίφος, ὁ σταυρὸς, ὁ βόθρος	εὐτρεπιζέσθω.	Ἀλλὰ γὰρ οἷα κερδαίνει, φησὶν,
[12]	Τί μέλλετε; φησί· τί ἑστήκατε;	Ξαινέσθω	σῶμα, στρεβλούσθω μέλη· βασανιζέσθω ὡς
[11]	δὲ αἱ μάστιγες; Ἐπὶ τροχοῦ	κατατεινέσθω,	ἐπὶ τοῦ ξύλου στρεβλούσθω, φερέσθω
[11]	κατατεινέσθω, ἐπὶ τοῦ ξύλου στρεβλούσθω,	φερέσθω	τὰ κολαστήρια· τὰ θηρία, τὸ
[12]	φησί· τί ἑστήκατε; Ξαινέσθω σῶμα,	στρεβλούσθω	μέλη· βασανιζέσθω ὡς ἂν ἐθέλητε.
[11]	τροχοῦ κατατεινέσθω, ἐπὶ τοῦ ξύλου	στρεβλούσθω,	φερέσθω τὰ κολαστήρια· τὰ θηρία,
[15]	τοῖς οὐρανοῖς, καὶ παρὰ τῷ	δικαίῳ	κριτῇ· ᾧ ἡ δόξα καὶ
[8]	τὸ Χωρὴβ, καὶ ἐν τῷ	σπηλαίῳ	διῆγεν, ἐκζητῶν τὸν Θεὸν, ἕως
[3]	ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς ἐν τῷ	βίῳ	ἀναγκαία ἡ μνήμη διὰ τὴν
[3]	τῶν ἵππων ἀγέλαις τῆς ὑφ´	ἡλίῳ	κρατεῖ. Τί οὖν ἡμᾶς δύναται
[15]	φαιδρότητος. Διέκειτο γὰρ οὐχ ὡς	δημίῳ	ἐντεύξεσθαι μέλλων, ἀλλ´ ὡς ἀγγέλων
[5]	ἡδεῖς τε ὦσι καὶ τρόφιμοι·	πολλῷ	μέντοι ἡδίους τῶν ἐπηλύδων οἱ
[13]	πάσῃ τῇ κτίσει, ὀδυνηρὸν τῷ	διαβόλῳ,	καὶ φρβερὸν δαίμοσιν. Ἐκενώθη τῶν
[9]	πᾶσα ἡ πόλις ἑορτὴν ἄγουσα	φιλοπολέμῳ	(δαίμονι κατειλήφει θέατρον, ἀγῶνα ἱππικὸν
[11]	διὰ τῶν κηρύκων σιωπὴ τῷ	δήμῳ	ὑπεσημάνθη, ἐκοιμήθησαν μὲν αὐλοὶ, κατεσιγάσθησαν
[9]	χερσὶ πολεμίαις ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´	ἀτρόμῳ	τῇ καρδίᾳ καὶ γαύρῳ τῷ
[13]	τότε δὴ ἀφόρητος ἦν τῷ	θυμῷ,	καὶ ξίφος ἐγύμνου, καὶ τὸν
[9]	σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς	ἄνω	κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος
[9]	Ἐπεὶ οὖν πᾶς ὁ δῆμος	ἄνω	συνείλεκτο, οὐκ Ἰουδαῖος ἀπῆν, οὐχ
[2]	τῶν ἀκουόντων ἔκπληξιν, ἤχῳ τινὶ	κεκομψευμένῳ	κατακτυποῦντι τὰς ἀκοὰς, εὐφραίνονται οἱ
[14]	βασιλεὺς τῶν δυνάμεων, καὶ προστάγματι	μόνῳ	διὰ τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς
[13]	συμβουλαῖς πιθαναῖς ἐπειρῶντο παραλογίζεσθαι· Ῥήματι	μόνῳ	εἰπὲ τὴν ἄρνησιν, ψυχῇ δὲ
[13]	καὶ ἄῤῥωστος τὴν ἀσθένειαν βιασάμενοι,	ἔξω	τοῦ τείχους ἦσαν. Ἤδη δὲ
[11]	οὖν ἐπέστρεφε τὸ θέατρον τῷ	παραδόξῳ	τῆς θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν
[8]	εἶδε τὸν περιπόθητον, ὡς ἰδεῖν	ἀνθρώπῳ	Θεὸν δυνατόν. Τοιοῦτος οὖν ἦν
[11]	Τέως μὲν οὖν πραείᾳ καὶ	ἡμέρῳ	φωνῇ τίς καὶ πόθεν εἴη
[9]	ἐκ τῶν ὀρέων ἐπικαταβὰς τῷ	θεάτρῳ,	οὐ κατεπλάγη τὸν δῆμον, οὐκ
[9]	ἀλλ´ ἀτρόμῳ τῇ καρδίᾳ καὶ	γαύρῳ	τῷ φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας συνεχεῖς,
[14]	πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς, παρεστὼς τῷ	σταυρῷ	τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῶν θαυμάτων
[3]	ἕπεται τὸ φωτίζειν, καὶ τῷ	μύρῳ	τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ ταῖς
[14]	καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας	κερδήσω;	Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα φύγω
[12]	Σπείρατε πολλὰ ἐν ἐμοὶ ἵνα	θερίσω	πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ τοῖς φοβεροῖς
[12]	μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας ἐλπίδος.	Ὅσῳ	γὰρ ἂν ἐπιτείνητε τὰ δεινὰ,
[11]	νεανικὸν τῆς διανοίας ἀνάστημα. Καὶ	ὅσῳ	μᾶλλον ἑώρα τὴν καρδίαν ἀπτόητον,
[10]	κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν	τῷ	ἀγῶνι· μιμησάμενος τὸν Δεσπότην, ὃς
[3]	εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς ἐν	τῷ	βίῳ ἀναγκαία ἡ μνήμη διὰ
[14]	τὸν μὲν κινοῦντα πρὸς δάκρυον,	τῷ	δὲ συνεργοῦντα πρὸς πιθανότητα· τοῖς
[11]	δὲ διὰ τῶν κηρύκων σιωπὴ	τῷ	δήμῳ ὑπεσημάνθη, ἐκοιμήθησαν μὲν αὐλοὶ,
[13]	καὶ πάσῃ τῇ κτίσει, ὀδυνηρὸν	τῷ	διαβόλῳ, καὶ φρβερὸν δαίμοσιν. Ἐκενώθη
[15]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ παρὰ	τῷ	δικαίῳ κριτῇ· ᾧ ἡ δόξα
[9]	ἄνωθεν ἐκ τῶν ὀρέων ἐπικαταβὰς	τῷ	θεάτρῳ, οὐ κατεπλάγη τὸν δῆμον,
[14]	καὶ αἱ δεήσεις εἰσηκούσθησαν παρὰ	τῷ	Θεῷ. Ἐκείνων εἶναι βούλομαι μαθητής.
[13]	δώσειν) τότε δὴ ἀφόρητος ἦν	τῷ	θυμῷ, καὶ ξίφος ἐγύμνου, καὶ
[3]	αὐτομάτως ἕπεται τὸ φωτίζειν, καὶ	τῷ	μύρῳ τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ
[14]	πᾶσα ἀφήσει γλῶσσα, ὅταν Ἐν	τῷ	ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ,
[11]	μὲν οὖν ἐπέστρεφε τὸ θέατρον	τῷ	παραδόξῳ τῆς θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος
[2]	ἐμαυτὸν, τί ποτε ἄρα βούλεται	τῷ	παροιμιαστῇ τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι,
[3]	διὰ τὴν μίμησιν. Ὥσπερ γὰρ	τῷ	πυρὶ αὐτομάτως ἕπεται τὸ φωτίζειν,
[13]	ἀφιέντες, ἱκέτευον μὴ παραδοῦναι ἑαυτὸν	τῷ	πυρὶ, μὴ παραναλῶσαι ἑαυτοῦ τὴν
[10]	μιμησάμενος τὸν Δεσπότην, ὃς ἐν	τῷ	σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς
[8]	ἀνέδραμε τὸ Χωρὴβ, καὶ ἐν	τῷ	σπηλαίῳ διῆγεν, ἐκζητῶν τὸν Θεὸν,
[14]	τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς, παρεστὼς	τῷ	σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῶν
[12]	(Ἀντὶ τῶν μωλώπων, τῶν ἐπανισταμένων	τῷ	σώματι, φωτεινὸν ἔνδυμα ἡμῖν ἐν
[2]	ἂν εἶπέ ποτε ὁ μηδαμοῦ	τῷ	τοιούτῳ εἴδει τῶν λόγων χρησάμενος·
[4]	πως δοκεῖ τὸ καθ´ ἡμᾶς	τῷ	τῶν ζωγράφων προσεοικέναι. Καὶ γὰρ
[9]	ἀτρόμῳ τῇ καρδίᾳ καὶ γαύρῳ	τῷ	φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας συνεχεῖς, ἢ
[15]	τῇ γῇ, ὅσος ἐκ τῶν	κάτω	τότε πρὸς οὐρανὸν ἀνεδόθη; Τοῦτό
[13]	καὶ χειρὶ καὶ γλώσσῃ μιαιφονῶν	θανάτῳ	κατεδίκαζε τὸν μακάριον. Μετέβαινε δὲ
[1]	οὐράνια ἄνθη, τοὺς μάρτυρας, ἐξιόντα,	ζητῶ	τὸν ἡγεμόνα. Τίς ὁ κινήσας
[10]	ἐν περιφανεῖ τοῦ θεάτρου γενόμενος,	ἀτρέπτῳ	τῇ παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν φωνὴν
[2]	τὸ πρᾶον τοῦ τρόπου ζηλωτὸν	ἑκάστῳ	καὶ μακαριστὸν κατεφάνη. Τοῖς μὲν
[9]	ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ	ἀπαύστῳ	μελέτῃ τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος,
[13]	τελευταῖα κατασπαζόμενοι· καὶ θερμὸν ἐπ´	αὐτῷ	δάκρυον ἀφιέντες, ἱκέτευον μὴ παραδοῦναι
[14]	καὶ δόλου τὴν αἰωνίαν κόλασιν	ἑαυτῷ	πραγματεύεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὑμῖν συμβουλεύω.
[15]	μακαρισμῶν ἐκπίπτειν. ~Ταῦτα εἰπὼν, καὶ	ἑαυτῷ	τὸν τύπον τοῦ σταυροῦ περιγράψας,
[14]	ταῦτα σοφίζεσθαι συμβουλεύετε; Ἵνα τι	ἐμαυτῷ	ἐκ τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης;
[13]	ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ τοῦ φθεγγομένου.	Οὕτω	γὰρ ὑπάρξει σοι καὶ τὸν
[5]	καρποὺς, τῇ οἰκείᾳ γῇ παρατίθεται·	οὕτω	καὶ οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων
[3]	καὶ τῷ μύρῳ τὸ εὐωδεῖν·	οὕτω	καὶ ταῖς ἀγαθαῖς πράξεσιν ἀναγκαίως
[15]	ἥλιον ἀεὶ καθορῶντες, ἀεὶ θαυμάζομεν·	οὕτω	καὶ τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου ἀεὶ
[2]	εἶπέ ποτε ὁ μηδαμοῦ τῷ	τοιούτῳ	εἴδει τῶν λόγων χρησάμενος· οὐδ´
[12]	γὰρ ἂν ἐπιτείνητε τὰ δεινὰ,	τοσούτῳ	μείζονά μοι τὴν ἀντίδοσιν προξενεῖτε.
[11]	μᾶλλον ἑώρα τὴν καρδίαν ἀπτόητον,	τοσούτῳ	μειζόνως ἐξηγριοῦτο, καὶ φιλονεικότερος ἦν
[14]	ἑαυτῷ πραγματεύεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ὑμῖν	συμβουλεύω.	Εἰ μὲν κακῶς φρονεῖτε, μεταμάθετε
[14]	οὐ μόνον ἅπαξ ἀποθανεῖν ἑτοίμως	ἔχω	ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου
[2]	πρὸς τὴν τῶν ἀκουόντων ἔκπληξιν,	ἤχῳ	τινὶ κεκομψευμένῳ κατακτυποῦντι τὰς ἀκοὰς,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/04/2009