HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Panégyrique du martyr Gordius

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ς = 413 formes différentes pour 679 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[9]   φρόνημα, ἄνωθεν ἐκ τῶν ὀρέων ἐπικαταβὰς τῷ θεάτρῳ, οὐ κατεπλάγη τὸν

[9]   δὴ ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν, μέγας τὸ φρόνημα,

[9]   ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν, μέγας τὸ φρόνημα, ἄνωθεν ἐκ τῶν

[11]   τὸ θέατρον τῷ παραδόξῳ τῆς θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν ὄψιν, διὰ

[13]   μεταῤῥυέντος. Οὐ γυνὴ κατεδέξατο τῆς θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ

[4]   ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ

[12]   καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν ἐπειρᾶτο. Καὶ δωρεὰς καθυπισχνεῖτο, τὰς δὲ ἐδίδου, καὶ

[14]   σαφὴς μετὰ τέχνης ἀπόλλυσθαι, μετὰ πανουργίας καὶ δόλου τὴν αἰωνίαν κόλασιν

[7]   ἀλλήλους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου φρενοβλαβείας· κατεβάλλοντο μὲν οἶκοι προσευχῆς ὑπὸ

[7]   θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις

[5]   καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων τῆς εὐσεβείας καρπῶν τὴν ἀπόλαυσιν ἐχαρίσατο. Καλοὶ

[6]   ἦρε χεῖρα θεομάχον κατὰ τῆς εὐσεβείας, κηρύγματα δὲ ἦν πανταχοῦ, καὶ

[8]   μέγαν διδάσκαλον τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. ~Ὄθεν ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν τοῦ

[4]   τοῦτο μικρὸν, ἀκριβῶς τυχεῖν τῆς ἀληθείας τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις

[14]   λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ τὴν

[13]   τῆς ἀνοίας, εἴ τι νομίζοι βασιλείας οὐρανῶν ἀντάξιον δώσειν) τότε δὴ

[8]   δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης, πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας, φίλων, οἰκετῶν, ἀπολαύσεως βίου, πάντων

[1]   θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο δὴ καὶ αὐτοὶ τῇ

[13]   τῇ πόλει. Κατέλειπον δοῦλοι δεσποτῶν θεραπείας· καὶ ὅσον ξένον τοῦ δήμου,

[11]   μὲν οἰκείων τῆς πίστεως ὑπὸ περιχαρείας κροτούντων, τῶν δὲ πολεμούντων τῇ

[8]   τὴν ζώνην, ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης, πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας,

[4]   διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας τοῦ ἀνδρὸς διασώζουσα. Καί πως

[9]   μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν

[8]   τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε, τὸν μετὰ τῶν θηρίων

[12]   τῇ ἀναστάσει ἐπανθήσει· ἀντὶ τῆς ἀτιμίας στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος, ἀντὶ

[8]   εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν τῆς Σιδωνίας, ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέδραμε τὸ

[8]   βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ τὸν ζηλωτὴν

[13]   ὁ μακάριος, κατεγέλασεν αὐτοῦ τῆς ἀνοίας, εἴ τι νομίζοι βασιλείας οὐρανῶν

[11]   ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ νεανικὸν τῆς διανοίας ἀνάστημα. Καὶ ὅσῳ μᾶλλον ἑώρα

[14]   ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ τῆς διανοίας τὸ ἄσειστον τῇ οἰκίᾳ τοῦ

[12]   ἐθέλητε. Μή μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας ἐλπίδος. Ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπιτείνητε

[14]   τελευταῖον διὰ τοῦ Πέτρου τῆς σωτηρίας ἔτυχεν; Αἱ γὰρ ἐλεημοσύναι αὐτοῦ

[9]   τάχους τῶν ἵππων, καὶ τῆς ἐμπειρίας τῶν ἡνιόχων· ἀλλὰ καὶ δούλους

[5]   γὰρ καὶ οἱ ἐκ τῆς ὑπερορίας καρποὶ, ὅταν ἡδεῖς τε ὦσι

[2]   δὲ τοὺς δικαίους διὰ τῆς μαρτυρίας ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ τοὺς

[14]   δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας ἠξιώθη τῆς τοῦ ἀγγέλου, καὶ

[6]   ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς Ἐκκλησίας ἐξέτεινε, καὶ ἦρε χεῖρα θεομάχον

[13]   ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων οἱ φύλακες· ἄκλειστα

[12]   καθυπισχνεῖτο, τὰς δὲ ἐδίδου, καὶ ἄλλας παρὰ βασιλέως ἥξειν διηγγυᾶτο, τὴν

[1]   πανδημεὶ κατειλήφασιν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ἡμᾶς ἀναστῆσαν ἤγαγε τὸ θαῦμα τοῦ

[4]   εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων

[4]   Ἀμυδρὰ γάρ τις φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων

[3]   ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί οὖν ἡμᾶς δύναται ταῦτα τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν

[3]   κόσμου παρὰ τῶν δικαίων ὑπεροφθέντος, ἡμᾶς ἐξ ὀλίγων τῶν ἀτιμασθέντων πληροῦν

[2]   τὸν Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ

[2]   λόγων χρησάμενος· οὐδ´ ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς ἐγκωμίοις τῶν

[14]   οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν

[4]   Καί πως δοκεῖ τὸ καθ´ ἡμᾶς τῷ τῶν ζωγράφων προσεοικέναι. Καὶ

[4]   ἐπειδὰν ἐξ εἰκόνων μεταγράφωσι τὰς εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων

[3]   πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας διενεγκοῦσα, λαμπρὰ κατὰ τῶν πολεμίων

[15]   καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[11]   θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς πῦρ ἀναφλέξας, ὅλην ἤγειρεν ἐφ´ ἑαυτὸν τοῦ

[2]   ἤχῳ τινὶ κεκομψευμένῳ κατακτυποῦντι τὰς ἀκοὰς, εὐφραίνονται οἱ λαοὶ, τήν τε

[9]   ἀγῶνα ἱππικὸν θεωμένη. Ἐπεὶ οὖν πᾶς ὁ δῆμος ἄνω συνείλεκτο, οὐκ

[7]   τοῦ θείου θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ

[14]   τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα

[5]   οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων τῆς ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος

[7]   πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ γῆρας αἰδέσιμον ἦν· (ἀλλ´ οἱ μηδὲν

[13]   βούλοιτο. ~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε τῆς πείρας (ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ

[14]   τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι.

[14]   περιῤῥηγνύμεναι, διὰ τὴν ἐκ τῆς πέτρας ἀσφάλειαν, διασαλεῦσαι δύνανται. Τοιοῦτος ἦν

[9]   καὶ γαύρῳ τῷ φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας συνεχεῖς, ἢ δένδρα πολλὰ, τοὺς

[1]   ἐπὶ τὰ οὐράνια ἄνθη, τοὺς μάρτυρας, ἐξιόντα, ζητῶ τὸν ἡγεμόνα. Τίς

[3]   νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους κατασιγάσας, ἀπὸ τῶν ἰδίων ἑκάστου τὴν

[11]   ἀλιτήριος; Οἷα μὲν οὖν ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας εἶπεν ὁ Γόρδιος, μὴ δυνάμενος

[2]   τὸ τῆς φωνῆς ἀκατάσκευον πανταχοῦ προτιμήσας. Τί οὖν ἐστιν, ὅ φησιν;

[1]   ζητῶ τὸν ἡγεμόνα. Τίς ὁ κινήσας τὸν πολὺν τοῦτον ἐσμόν; τίς

[9]   μελέτῃ τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, τηρήσας τὴν ἡμέραν ταύτην, ἐν ᾗ

[1]   χειμερινὴν κατήφειαν εἰς ἐαρινὴν φαιδρότητα μεταστήσας; Νῦν γὰρ δὴ πρῶτον ὁ

[13]   ~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε τῆς πείρας (ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ μακάριος,

[15]   οὐδὲν παρατρέψας τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι τῆς τοῦ προσώπου φαιδρότητος.

[2]   ἔκπληξιν, ἤχῳ τινὶ κεκομψευμένῳ κατακτυποῦντι τὰς ἀκοὰς, εὐφραίνονται οἱ λαοὶ, τήν

[8]   ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας

[14]   τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ

[12]   περιελθεῖν ἐπειρᾶτο. Καὶ δωρεὰς καθυπισχνεῖτο, τὰς δὲ ἐδίδου, καὶ ἄλλας παρὰ

[4]   ἐκεῖνοι, ἐπειδὰν ἐξ εἰκόνων μεταγράφωσι τὰς εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν

[4]   τις φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας τοῦ

[3]   βελτίους ποιῆσαι; Ἦ που καὶ τὰς τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι,

[13]   ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων οἱ φύλακες·

[8]   ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε,

[13]   πάντων φυλακὴ καὶ ἀσφάλεια, τὸ πάντας ὁμοίως ὑπεξελθεῖν, καὶ μηδὲ κακοῦργον

[6]   καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν εἰδώλοις ἅπαντας, καὶ λίθους καὶ ξύλα χαράγματι

[8]   ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς

[4]   αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ μικρὸς τὴν ἀλήθειαν

[15]   παραθήσεσθαι οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ παραλαβόντας πρὸς τὴν μακαρίαν ζωὴν μεταθήσειν

[14]   ἑαυτοῖς τῆς γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες, καὶ συνθρύπτοντές μου

[8]   τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους, τὴν αἰσχρολογίαν, τὴν

[8]   τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς

[8]   θηρίων βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ τὸν

[14]   τοὺς θεομάχους, τοὺς τὰ τοιαῦτα τολμῶντας κατὰ τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ

[5]   πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ τῶν

[9]   συνεδρίου ματαιότητος, μὴ ἐκκλίνοντες δὲ συστροφὰς πονηρευομένων, οἳ καὶ τότε παρῆσαν

[3]   καὶ τὰς τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς τέ εἰσι

[15]   ἑαυτῷ τὸν τύπον τοῦ σταυροῦ περιγράψας, ἐχώρει πρὸς τὴν πληγὴν, οὐδὲν

[15]   ἐχώρει πρὸς τὴν πληγὴν, οὐδὲν παρατρέψας τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι

[8]   τὴν ἐκ τῶν δικαστηρίων ἀνάγκην, ῥίψας τὴν ζώνην, ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν

[11]   αἱ μολυβίδες; ποῦ δὲ αἱ μάστιγες; Ἐπὶ τροχοῦ κατατεινέσθω, ἐπὶ τοῦ

[9]   καὶ δούλους ἀνῆκαν δεσπόται, καὶ παῖδες ἐκ διδασκαλείων πρὸς τὴν θέαν

[11]   φησὶ, δημίους. Ποῦ δὲ αἱ μολυβίδες; ποῦ δὲ αἱ μάστιγες; Ἐπὶ

[9]   παρῆν δὲ καὶ γυναικῶν ὅσον δημῶδες καὶ ἄσημον, πλῆρες δὲ ἦν

[13]   τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων οἱ φύλακες· ἄκλειστα μὲν ἦν τῶν ἐμπόρων

[7]   τὰ τῶν φιλοχρίστων σώματα κατεξαίνετο, γυναῖκες εἵλκοντο διὰ μέσης τῆς πόλεως·

[14]   στέρησις. Καίτοι εἰ καὶ τὸ διαρκὲς ὅμοιον εἶχε τὰ γήϊνα, σπουδάζειν

[10]   ἧς μέχρι τοῦ νῦν εἰσί τινες οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ

[7]   δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις καὶ αἵμασι

[9]   γυναικῶν ὅσον δημῶδες καὶ ἄσημον, πλῆρες δὲ ἦν τὸ στάδιον, καὶ

[14]   καὶ καταχθονίων. Θνητοὶ πάντες ἄνθρωποι, μάρτυρες δὲ ὀλίγοι. Μὴ ἀναμείνωμεν γενέσθαι

[14]   καὶ ἐπιγείων, καὶ καταχθονίων. Θνητοὶ πάντες ἄνθρωποι, μάρτυρες δὲ ὀλίγοι. Μὴ

[9]   δὲ ἦν τὸ στάδιον, καὶ πάντες ἤδη πρὸς τὴν θέαν τῆς

[10]   τοῦ νῦν εἰσί τινες οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν·

[13]   τοῦ θανάτου ζωὴν τὸν μακάριον περιστάντες οἱ ἐπιτήδειοι, περιεπτύσσοντο, ποτνιώμενοι καὶ

[1]   οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως προχυθέντες, τὸν προπόλεον κόσμον, τὸ σεμνὸν

[13]   καὶ θερμὸν ἐπ´ αὐτῷ δάκρυον ἀφιέντες, ἱκέτευον μὴ παραδοῦναι ἑαυτὸν τῷ

[14]   γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες, καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν.

[12]   καὶ τὸ πρᾶγμα ἀμήχανον ἦν, μεταβαλόντες ἐθώπευον. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ

[7]   κνίσσαις καὶ αἵμασι τὰ πάντα καταμιαίνοντες· ~τότε ὁ γενναῖος οὗτος προλαβὼν

[9]   μὲν μετὰ συνεδρίου ματαιότητος, μὴ ἐκκλίνοντες δὲ συστροφὰς πονηρευομένων, οἳ καὶ

[14]   πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες, καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν. Ἐγὼ γὰρ

[9]   ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ ἀφυλάκτως βιοῦντες, καὶ καθήμενοι μὲν μετὰ συνεδρίου

[1]   ἀνδρὸς ἔργων περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε ποιοῦντες καὶ τοῖς παροῦσιν ἅμα κεχαρισμένα·

[7]   αἰδέσιμον ἦν· (ἀλλ´ οἱ μηδὲν ἀδικοῦντες τὰ τῶν κακούργων ὑπέμενον, ἐστενοχωρεῖτο

[3]   ὡς τοῖς ἀνδράσι διὰ τούτων ἐκπληροῦντες τὸν ἔπαινον; Πάντων ἐστὶ καταγελαστότατον,

[15]   Ὥσπερ γὰρ τὸν ἥλιον ἀεὶ καθορῶντες, ἀεὶ θαυμάζομεν· οὕτω καὶ τοῦ

[14]   τὸ κατηναγκασμένον. Μὴ φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία ἡ στέρησις. Καίτοι εἰ

[10]   παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν φωνὴν ἐκείνην, ἧς μέχρι τοῦ νῦν εἰσί τινες

[14]   τάγμα; μὴ γὰρ οὐδεὶς ἑκατόνταρχος εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς,

[15]   δίκαιος, καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν ἡ γῆ, καὶ

[11]   ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς παρὰ πάντων ἤρθη· τῶν μὲν

[11]   ᾧ ἦν, τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς, τὴν ἐπάνοδον, ὅτι Πάρειμι, ἔργῳ

[14]   αὐτόματον ἐκδέχεσθε θάνατον; Ἄκαρπός ἐστιν, ἀκερδὴς, κοινὸς κτηνῶν καὶ ἀνθρώπων. Τὸν

[3]   Οὐ γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς

[12]   ἀντὶ τῆς μετὰ τῶν κακούργων καταδίκης ἡ μετ´ ἀγγέλων διαγωγή. Σπείρατε

[3]   ἐστιν εὔφορος, καὶ βοσκήματα τρέφειν αὐτάρκης, τί μοι ἐκ τούτων ὄφελος;

[13]   ἔχε τὴν πίστιν ὡς ἂν ἐθέλῃς. Πάντως οὐχὶ τῇ γλώσσῃ προσέχει

[9]   εἰς ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς

[9]   τὴν θέαν τῆς τῶν ἵππων ἁμίλλης ἦσαν συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ

[13]   τῆς θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς

[10]   Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι·

[14]   καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς τῆς γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες,

[14]   τῶν δικαίων. Μανία σαφὴς μετὰ τέχνης ἀπόλλυσθαι, μετὰ πανουργίας καὶ δόλου

[14]   ἐμαυτῷ ἐκ τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα

[6]   καὶ λίθους καὶ ξύλα χαράγματι τέχνης μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς

[2]   τῆς λέξεως καὶ τὸ τῆς φωνῆς ἀκατάσκευον πανταχοῦ προτιμήσας. Τί οὖν

[5]   καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ

[8]   ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης, πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας, φίλων, οἰκετῶν,

[11]   εἰς θάνατον. Πάντα δ´ οὖν βοῆς καὶ θορύβου πεπλήρωτο· παρώφθησαν μὲν

[2]   δὲ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ πρὸς

[7]   δὲ ἦν καὶ ταραχὴ διὰ πάσης τῆς πόλεως, καὶ λεηλασίαι κατὰ

[7]   σώματα κατεξαίνετο, γυναῖκες εἵλκοντο διὰ μέσης τῆς πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ,

[14]   Τοῖς δὲ τὴν διὰ τῆς γλώσσης ἄρνησιν συμβουλεύουσι τοσοῦτον ἀπεκρίνατο, ὅτι

[2]   εὐφραίνομεν δὲ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ

[8]   τὸν μέγαν διδάσκαλον τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. ~Ὄθεν ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν

[4]   οὐδὲ τοῦτο μικρὸν, ἀκριβῶς τυχεῖν τῆς ἀληθείας τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ

[13]   ὑποσχέσεων ὁ μακάριος, κατεγέλασεν αὐτοῦ τῆς ἀνοίας, εἴ τι νομίζοι βασιλείας

[9]   ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς,

[2]   καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς, καὶ τὸ

[2]   τὸ δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἀρετῆς. Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς

[1]   τὸ θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο δὴ καὶ αὐτοὶ

[12]   ἐν τῇ ἀναστάσει ἐπανθήσει· ἀντὶ τῆς ἀτιμίας στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος,

[14]   ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς τῆς γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε

[14]   ᾖ. Τοῖς δὲ τὴν διὰ τῆς γλώσσης ἄρνησιν συμβουλεύουσι τοσοῦτον ἀπεκρίνατο,

[11]   οἰκείαν ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ νεανικὸν τῆς διανοίας ἀνάστημα. Καὶ ὅσῳ μᾶλλον

[14]   πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ τῆς διανοίας τὸ ἄσειστον τῇ οἰκίᾳ

[5]   ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ

[14]   ὁ ἀνὴρ, ἀσάλευτον τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων

[6]   τῆς ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς Ἐκκλησίας ἐξέτεινε, καὶ ἦρε χεῖρα

[9]   τοῦ τάχους τῶν ἵππων, καὶ τῆς ἐμπειρίας τῶν ἡνιόχων· ἀλλὰ καὶ

[7]   θείου θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον,

[5]   ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων τῆς εὐσεβείας καρπῶν τὴν ἀπόλαυσιν ἐχαρίσατο.

[6]   καὶ ἦρε χεῖρα θεομάχον κατὰ τῆς εὐσεβείας, κηρύγματα δὲ ἦν πανταχοῦ,

[5]   καὶ οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων τῆς ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον

[11]   ἐπέστρεφε τὸ θέατρον τῷ παραδόξῳ τῆς θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν ὄψιν,

[13]   τοῦτον μεταῤῥυέντος. Οὐ γυνὴ κατεδέξατο τῆς θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς

[4]   ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος

[2]   τῶν μακαρίων ὁ τὸ πεζὸν τῆς λέξεως καὶ τὸ τῆς φωνῆς

[2]   καὶ τὴν διάθεσιν, καὶ τὸ τῆς λέξεως πομπικὸν καὶ (πρὸς ἁρμονίαν

[12]   ἂν ἐθέλητε. Μή μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας ἐλπίδος. Ὅσῳ γὰρ ἂν

[2]   ἐγκωμιάζομεν δὲ τοὺς δικαίους διὰ τῆς μαρτυρίας ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ

[12]   στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος, ἀντὶ τῆς μετὰ τῶν κακούργων καταδίκης ἡ

[10]   Δεσπότην, ὃς ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν

[5]   καὶ καλλωπισμόν τινα ἡμῖν διὰ τῆς οἰκειότητος χαριζόμενοι. Ἐγκατειλεγμένος δὲ στρατείᾳ

[14]   Κορνήλιος δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας ἠξιώθη τῆς τοῦ ἀγγέλου,

[13]   ἂν βούλοιτο. ~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε τῆς πείρας (ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων

[14]   χαράδραι περιῤῥηγνύμεναι, διὰ τὴν ἐκ τῆς πέτρας ἀσφάλειαν, διασαλεῦσαι δύνανται. Τοιοῦτος

[11]   πάντων ἤρθη· τῶν μὲν οἰκείων τῆς πίστεως ὑπὸ περιχαρείας κροτούντων, τῶν

[7]   ἦν καὶ ταραχὴ διὰ πάσης τῆς πόλεως, καὶ λεηλασίαι κατὰ τῶν

[7]   κατεξαίνετο, γυναῖκες εἵλκοντο διὰ μέσης τῆς πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ

[1]   ὁ λαὸς, οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως προχυθέντες, τὸν προπόλεον κόσμον,

[5]   οἴδαμεν. ~Οὗτος ἔφυ μὲν ἀπὸ τῆς πόλεως ταύτης, ὅθεν καὶ μᾶλλον

[8]   τὸν μετὰ τῶν θηρίων βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον

[1]   πρὶν ἂν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τῆς πτήσεως ἀφηγήσηται. Ἐπεὶ οὖν καὶ

[14]   Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα φύγω τῆς σαρκὸς τὰ ἐπίπονα; Ἀλλ´ οὐκ

[8]   ὅτε εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν τῆς Σιδωνίας, ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέδραμε

[14]   τὸ τελευταῖον διὰ τοῦ Πέτρου τῆς σωτηρίας ἔτυχεν; Αἱ γὰρ ἐλεημοσύναι

[14]   συμβουλεύετε; Ἵνα τι ἐμαυτῷ ἐκ τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς

[14]   ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας ἠξιώθη τῆς τοῦ ἀγγέλου, καὶ τὸ τελευταῖον

[7]   βίον, πάντων ἀγνοησάντων ἀλλήλους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου φρενοβλαβείας· κατεβάλλοντο μὲν

[15]   τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι τῆς τοῦ προσώπου φαιδρότητος. Διέκειτο γὰρ

[9]   πάντες ἤδη πρὸς τὴν θέαν τῆς τῶν ἵππων ἁμίλλης ἦσαν συντεταμένοι·

[2]   μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ τῆς τῶν λόγων αὐξήσεως συνίσταται τὰ

[5]   μὲν γὰρ καὶ οἱ ἐκ τῆς ὑπερορίας καρποὶ, ὅταν ἡδεῖς τε

[3]   καὶ ταῖς τῶν ἵππων ἀγέλαις τῆς ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί οὖν

[14]   κατὰ τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς φλογὸς ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν

[11]   ἐν ᾧ ἦν, τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς, τὴν ἐπάνοδον, ὅτι Πάρειμι,

[2]   πεζὸν τῆς λέξεως καὶ τὸ τῆς φωνῆς ἀκατάσκευον πανταχοῦ προτιμήσας. Τί

[6]   τύραννος τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς

[2]   εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς, καὶ τὸ πρᾶον

[2]   δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἀρετῆς. Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς βίους

[14]   τῷ Θεῷ. Ἐκείνων εἶναι βούλομαι μαθητής. Πῶς οὖν ἀρνήσομαι τὸν Θεόν

[9]   τῆς ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ

[7]   διὰ μέσης τῆς πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ γῆρας αἰδέσιμον ἦν·

[4]   τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας,

[14]   Ἵνα τι ἐμαυτῷ ἐκ τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας

[14]   εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς φλογὸς ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς

[5]   ἔφυ μὲν ἀπὸ τῆς πόλεως ταύτης, ὅθεν καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἀγαπῶμεν,

[13]   παρθένος ὄψεως ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ πρεσβύτης καὶ ἄῤῥωστος τὴν ἀσθένειαν βιασάμενοι,

[14]   τὰ ἀγαθὰ τῶν δικαίων. Μανία σαφὴς μετὰ τέχνης ἀπόλλυσθαι, μετὰ πανουργίας

[7]   διαβόλου φρενοβλαβείας· κατεβάλλοντο μὲν οἶκοι προσευχῆς ὑπὸ χειρῶν ἀνοσίων, ἀνετρέπετο δὲ

[5]   πιστευθῆναι, καὶ σώματος ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων.

[6]   τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς Ἐκκλησίας

[14]   ἀναμείνωμεν γενέσθαι νεκροὶ, ἀλλ´ ἀπὸ ζωῆς εἰς ζωὴν μεταβῶμεν. Τί τὸν

[14]   ποιήσατε τὸ κατηναγκασμένον. Μὴ φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία ἡ στέρησις. Καίτοι

[7]   κατὰ τῶν εὐσεβούντων· χρήματα διηρπάζετο, πληγαῖς τὰ τῶν φιλοχρίστων σώματα κατεξαίνετο,

[3]   τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ ταῖς ἀγαθαῖς πράξεσιν ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ τὸ ὠφέλιμον.

[9]   ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ

[9]   δῆμον, οὐκ ἐλογίσατο πόσαις χερσὶ πολεμίαις ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´ ἀτρόμῳ τῇ

[9]   τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ

[3]   Ἀλλὰ καὶ ταῖς τῶν ἵππων ἀγέλαις τῆς ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί

[12]   εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα ταῖς ἀπειλαῖς, ἀπάταις αὐτὸν καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν

[13]   γλυκὺν τοῦτον ἥλιον. Ἄλλοι δὲ συμβουλαῖς πιθαναῖς ἐπειρῶντο παραλογίζεσθαι· Ῥήματι μόνῳ

[13]   τοῦτον ἥλιον. Ἄλλοι δὲ συμβουλαῖς πιθαναῖς ἐπειρῶντο παραλογίζεσθαι· Ῥήματι μόνῳ εἰπὲ

[14]   καὶ πάσῃ προσβολῇ πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ τῆς διανοίας τὸ

[9]   κατεπλάγη τὸν δῆμον, οὐκ ἐλογίσατο πόσαις χερσὶ πολεμίαις ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´

[1]   μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις μὴ ἀπαίρειν τῶν σίμβλων πρὶν

[7]   εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις καὶ αἵμασι τὰ πάντα καταμιαίνοντες·

[3]   μύρῳ τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ ταῖς ἀγαθαῖς πράξεσιν ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ τὸ

[9]   πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ

[12]   γὰρ εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα ταῖς ἀπειλαῖς, ἀπάταις αὐτὸν καὶ δελεάσμασι

[14]   περὶ ταῦτα σπουδῇ τῶν ἐν ταῖς ἐλπίσιν ἀποκειμένων μακαρισμῶν ἐκπίπτειν. ~Ταῦτα

[1]   τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις μὴ ἀπαίρειν τῶν σίμβλων

[9]   καὶ ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς,

[9]   ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ

[3]   ἐκ τούτων ὄφελος; Ἀλλὰ καὶ ταῖς τῶν ἵππων ἀγέλαις τῆς ὑφ´

[12]   αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα ταῖς ἀπειλαῖς, ἀπάταις αὐτὸν καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν ἐπειρᾶτο.

[7]   κατ´ ἀλλήλων ἐμαίνοντο, καὶ δοῦλοι δεσπόταις ἑαυτῶν ἐπανίσταντο· δεινὴ δέ τις

[9]   ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ μελέτῃ

[0]   ~ΟΜΙΛΙΑ ΙΗʹ Εἰς Γόρδιον τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ

[14]   τοῦ κτίσαντος. Καρδία γὰρ πιστεύομεν εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογοῦμεν εἰς

[14]   Εἴπατε· Ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ταύτην γὰρ

[1]   τίς ὁ τὴν χειμερινὴν κατήφειαν εἰς ἐαρινὴν φαιδρότητα μεταστήσας; Νῦν γὰρ

[9]   Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. ~Ὄθεν ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς,

[3]   γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς ἐν

[2]   ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις κατωρθωμένων, εἰς ζῆλον καὶ μίμησιν τῶν ἀγαθῶν,

[14]   γενέσθαι νεκροὶ, ἀλλ´ ἀπὸ ζωῆς εἰς ζωὴν μεταβῶμεν. Τί τὸν αὐτόματον

[11]   τὸν δικαστὴν παρορμώντων, καὶ προκαταδικαζόντων εἰς θάνατον. Πάντα δ´ οὖν βοῆς

[11]   ὑμετέρων προσταγμάτων καταφρόνησιν, καὶ τὴν εἰς Θεὸν, ἐφ´ ὃν ἤλπισα, πίστιν

[15]   ἀεὶ νεαρὰν τὴν μνήμην ἔχομεν. Εἰς μνημόσυνον γὰρ αἰώνιον ἔσται δίκαιος,

[14]   εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογοῦμεν εἰς σωτηρίαν. Μὴ γὰρ ἀπεγνωσμένον ἐστὶ

[9]   τοὺς τὸ στάδιον περικαθημένους παραδραμὼν, εἰς τὸ μέσον κατέστη, βεβαιῶν τὸν

[11]   ἐπιτήδειόν μοι τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς τὸ πληρωθῆναί μου τὴν ἐπιθυμίαν

[14]   ἀνθρώπων. Τὸν γὰρ διὰ γενέσεως εἰς τὸν βίον ἐλθόντα ἢ χρόνος

[11]   τῶν δὲ πολεμούντων τῇ ἀληθείᾳ εἰς τὸν κατ´ αὐτοῦ φόνον τὸν

[15]   ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[14]   ἀνὴρ, ἀσάλευτον τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς

[2]   ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν εἰς ὠφέλειαν. ~Ἐγκωμίων μὲν γὰρ νόμος

[5]   ἐκ τῆς ὑπερορίας καρποὶ, ὅταν ἡδεῖς τε ὦσι καὶ τρόφιμοι· πολλῷ

[14]   τὸ στρατιωτικὸν τάγμα; μὴ γὰρ οὐδεὶς ἑκατόνταρχος εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου

[7]   τῶν οἴκων, αἱ δὲ ἐρημίαι πλήρεις τῶν φυγαδευομένων· ἔγκλημα δὲ ἦν

[14]   γὰρ ἐλεημοσύναι αὐτοῦ καὶ αἱ δεήσεις εἰσηκούσθησαν παρὰ τῷ Θεῷ. Ἐκείνων

[3]   γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς τέ εἰσι καὶ ἐπὶ πολὺ

[9]   γαύρῳ τῷ φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας συνεχεῖς, ἢ δένδρα πολλὰ, τοὺς τὸ

[14]   τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ μυριάκις, ἐὰν οἷόν τε ᾖ. Τοῖς

[11]   Γόρδιος, μὴ δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ δὲ, πρὸς τῇ

[9]   ἐν ᾗ πανδημεὶ πᾶσα ἡ πόλις ἑορτὴν ἄγουσα φιλοπολέμῳ (δαίμονι κατειλήφει

[3]   παρὰ τοῦτο σεμνότερος, εἰ ἡ πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας

[13]   δαίμοσιν. Ἐκενώθη τῶν οἰκητόρων ἡ πόλις, ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους

[11]   ἡνίοχοι· ἡ δὲ τῶν ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ

[11]   βακτηρίαν φέρων, καὶ πήραν ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις, ἐκ

[11]   τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην. Τούτοις τοῖς λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς

[5]   καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ τότε

[10]   σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς μὲν οὖν

[2]   αὐξήσεως συνίσταται τὰ ἐγκώμια· τοῖς δικαίοις δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς

[2]   μόνῃ τῇ ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις κατωρθωμένων, εἰς ζῆλον καὶ μίμησιν

[2]   ἐγκωμίων λογίζεται, ὡς καὶ τοῖς ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς

[2]   προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς ἐγκωμίοις τῶν μακαρίων ὁ τὸ πεζὸν

[4]   μάρτυρος, ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν ὅσα οἴδαμεν. ~Οὗτος

[14]   Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς πνευματικοῖς ὀφθαλμοῖς περιτρέχοντα τὸν διάβολον, καὶ

[5]   ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ

[13]   ἐναγώνιον θέαμα, τὸ θαυμαστὸν καὶ ἀγγέλοις καὶ πάσῃ τῇ κτίσει, ὀδυνηρὸν

[2]   μακαριστὸν κατεφάνη. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ τῆς τῶν λόγων

[6]   προσκυνοῦσι· καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν εἰδώλοις ἅπαντας, καὶ λίθους καὶ ξύλα

[14]   πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς πνευματικοῖς ὀφθαλμοῖς περιτρέχοντα τὸν διάβολον, καὶ τὸν

[14]   τοῦ Πατρός μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς; Ἀντὶ τίνος δέ με καὶ

[15]   ἡ γῆ, καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ κριτῇ·

[2]   ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν εἰς

[14]   ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ τὴν πίστιν ὁ

[2]   ἱστορία οἷόν τι φῶς τοῖς σωζομένοις πρὸς τὴν τοῦ βίου ὁδὸν

[12]   γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι τοῖς ἀπειλουμένοις καὶ ὑποπτῆξαι, ὥστε καὶ προεκαλεῖτο

[3]   ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´

[8]   περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε, τὸν μετὰ

[2]   κατεφάνη. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ τῆς τῶν λόγων αὐξήσεως

[8]   οἰκετῶν, ἀπολαύσεως βίου, πάντων ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας

[12]   θερίσω πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ τοῖς φοβεροῖς ἑλεῖν αὐτὸν οὐκ ἠδύναντο, καὶ

[2]   ἀντ´ ἐγκωμίων λογίζεται, ὡς καὶ τοῖς ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ

[3]   ἀέρος διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς τοῖς ἀνδράσι διὰ τούτων ἐκπληροῦντες τὸν

[12]   ὅς γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι τοῖς ἀπειλουμένοις καὶ ὑποπτῆξαι, ὥστε καὶ

[14]   μυριάκις, ἐὰν οἷόν τε ᾖ. Τοῖς δὲ τὴν διὰ τῆς γλώσσης

[14]   πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ τὴν πίστιν

[2]   λόγων αὐξήσεως συνίσταται τὰ ἐγκώμια· τοῖς δικαίοις δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων

[2]   ἐπὶ μόνῃ τῇ ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις κατωρθωμένων, εἰς ζῆλον καὶ

[2]   ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς ἐγκωμίοις τῶν μακαρίων ὁ τὸ

[10]   ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι· δηλῶν διὰ

[10]   εἰσί τινες οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην

[3]   προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς ἐν τῷ βίῳ ἀναγκαία ἡ

[15]   αἰώνιον ἔσται δίκαιος, καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν ἡ

[10]   τῷ σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς μὲν

[11]   μου τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην. Τούτοις τοῖς λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος

[2]   ζηλωτὸν ἑκάστῳ καὶ μακαριστὸν κατεφάνη. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ

[14]   τῷ δὲ συνεργοῦντα πρὸς πιθανότητα· τοῖς μὲν κλαίουσιν εἶπε τὸ τοῦ

[11]   ὄψιν, διὰ τὴν χρονίαν ἐν τοῖς ὄρεσι δίαιταν αὐχμηρὰν ἔχων τὴν

[15]   ἐστὶν ἡ γῆ, καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ

[1]   περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε ποιοῦντες καὶ τοῖς παροῦσιν ἅμα κεχαρισμένα· ~Ἐγκωμιαζομένου γὰρ

[14]   εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς πνευματικοῖς ὀφθαλμοῖς περιτρέχοντα τὸν διάβολον,

[6]   ἢ θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν τοῖς προσκυνοῦσι· καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν

[5]   σώματος ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ

[2]   ἀνδρῶν ἱστορία οἷόν τι φῶς τοῖς σωζομένοις πρὸς τὴν τοῦ βίου

[7]   τῶν φυγαδευομένων· ἔγκλημα δὲ ἦν τοῖς ταῦτα πάσχουσιν ἡ εὐσέβεια, καὶ

[4]   ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα μάρτυρος, ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν

[12]   ἵνα θερίσω πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ τοῖς φοβεροῖς ἑλεῖν αὐτὸν οὐκ ἠδύναντο,

[2]   ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν

[2]   δικαίοις δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς ἡ ἀλήθεια πρὸς τὸ δεῖξαι

[9]   Χριστιανῶν δὲ πλῆθος οὐκ ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ ἀφυλάκτως βιοῦντες, καὶ

[3]   ἐξ ὀλίγων τῶν ἀτιμασθέντων πληροῦν αὐτοῖς τὰ ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν ἡ

[14]   δεῖ πάντως ἀποθανεῖν, τὴν ζωὴν ἑαυτοῖς διὰ τοῦ θανάτου πραγματευσώμεθα. Ἑκούσιον

[14]   ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς τῆς γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας.

[12]   ἐμοῦ εἶ· καὶ ὅσα συγγενῆ τούτοις, πρὸς ἀνδρίαν παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν

[11]   πληρωθῆναί μου τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην. Τούτοις τοῖς λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ

[11]   ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις, ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν περιλάμπουσα.

[2]   τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ πρὸς ἀνδρίαν παράκλησις τὰ τοῦ Σαμψὼν διηγήματα. Οὐκ

[14]   φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία ἡ στέρησις. Καίτοι εἰ καὶ τὸ διαρκὲς

[7]   τοὺς μὴ πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα· ~σύγχυσις δὲ ἦν καὶ ταραχὴ διὰ

[11]   τι βλέπειν ἢ Γόρδιον, οὔτε τις ἀκοὴ ἄλλο τι ἠνείχετο ἀκούειν

[11]   (τὰ ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς τις ἄσημος, οἷον αὔρα, διὰ παντὸς

[15]   ζωὴν μεταθήσειν ὥσπερ τὸν Λάζαρον. Τίς ἐκείνου τοῦ δήμου τὴν βοὴν

[11]   οὖν πραείᾳ καὶ ἡμέρῳ φωνῇ τίς καὶ πόθεν εἴη διεπυνθάνετο. Ὡς

[7]   καρπῶσαι, ἀλλὰ κατήφεια δεινὴ, ὥσπερ τις νεφέλη, τὰ πάντα κατεῖχεν· ἀπελήλαντο

[7]   δεσπόταις ἑαυτῶν ἐπανίσταντο· δεινὴ δέ τις νὺξ κατειλήφει τὸν βίον, πάντων

[1]   μάρτυρας, ἐξιόντα, ζητῶ τὸν ἡγεμόνα. Τίς ὁ κινήσας τὸν πολὺν τοῦτον

[1]   κινήσας τὸν πολὺν τοῦτον ἐσμόν; τίς ὁ τὴν χειμερινὴν κατήφειαν εἰς

[4]   ἀληθείας τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς

[11]   πήραν ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις, ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν

[11]   περιλάμπουσα. Ὡς δ´ οὖν ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς παρὰ

[12]   τῶν θείων λογίων δεδιδαγμένος ἦν· ὅς γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι τοῖς

[14]   φοβερὰν ἀπειλὴν τοῦ Κυρίου; ὅτι Ὃς ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν

[10]   τῷ ἀγῶνι· μιμησάμενος τὸν Δεσπότην, ὃς ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς

[8]   ἡγησάμενος, κατὰ τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν· ὃς, ὅτε εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν

[14]   εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς, παρεστὼς τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ,

[1]   Νῦν γὰρ δὴ πρῶτον ὁ λαὸς, οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως

[14]   τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς φλογὸς ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν,

[14]   τὸν Θεόν (μου, ὃν ἐκ παιδὸς προσεκύνησα; Οὐχὶ δὲ φρίξει ὁ

[11]   τὴν πατρίδα, τὸ γένος, τὸ εἶδος τοῦ ἀξιώματος ἐν ᾧ ἦν,

[12]   Μή μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας ἐλπίδος. Ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπιτείνητε τὰ

[14]   καθυποκρίνεσθε τὸν καιρὸν, Ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος, λαλεῖτε ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι Κύριος

[13]   Πάντως οὐχὶ τῇ γλώσσῃ προσέχει (Θεὸς, ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ τοῦ φθεγγομένου.

[14]   ἔτι τὸν Κύριον ἐπιγνόντα, ὅτι Θεός ἐστι καὶ βασιλεὺς τῶν δυνάμεων,

[14]   με ὑποστήσεται ὅλως; Μὴ πλανᾶσθε· Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος

[9]   οὐχ Ἕλλην· καὶ Χριστιανῶν δὲ πλῆθος οὐκ ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ

[12]   τῇ ψυχῇ, λέγων· Κύριος ἐμοὶ βοηθὸς, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει

[9]   ὁ δῆμος ἄνω συνείλεκτο, οὐκ Ἰουδαῖος ἀπῆν, οὐχ Ἕλλην· καὶ Χριστιανῶν

[15]   Εἰς μνημόσυνον γὰρ αἰώνιον ἔσται δίκαιος, καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ γῆς,

[9]   κατέστη, βεβαιῶν τὸν λόγον, ὅτι Δίκαιος ὡς λέων πέποιθε. ~Καὶ οὕτως

[9]   ἦσαν συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν,

[8]   τὰ πάντα καταμιαίνοντες· ~τότε ὁ γενναῖος οὗτος προλαβὼν τὴν ἐκ τῶν

[11]   δὲ τῶν ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς

[9]   τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς

[2]   Προτροπὴ γὰρ πρὸς σωφροσύνην ὁ βίος τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ πρὸς ἀνδρίαν

[8]   Τοιοῦτος οὖν ἦν καὶ ὁ Γόρδιος, ἀποφυγὼν θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον,

[11]   κατεσιγάσθησαν δὲ ὄργανα πολυαρμόνια· ἠκούετο Γόρδιος, ἐθεωρεῖτο Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος

[11]   ὄργανα πολυαρμόνια· ἠκούετο Γόρδιος, ἐθεωρεῖτο Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν πρὸς

[11]   οὖν ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας εἶπεν ὁ Γόρδιος, μὴ δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις

[5]   καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἀγαπῶμεν, διότι οἰκεῖος ἡμῖν ὁ κόσμος ἐστίν. Ὥσπερ

[14]   εἶναι παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπεφήνατο. Κορνήλιος δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς

[8]   ἵνα Θεὸν ἰδεῖν δυνηθῇ, καὶ μακάριος γένηται· εἶδε δι´ ἀποκαλύψεων, ἐδιδάχθη

[13]   (ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ μακάριος, κατεγέλασεν αὐτοῦ τῆς ἀνοίας, εἴ

[11]   φησὶν, ἅπαξ μόνον ἀποθνήσκων ὁ ἀλιτήριος; Οἷα μὲν οὖν ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας

[8]   δικαστηρίων ἀνάγκην, ῥίψας τὴν ζώνην, ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης,

[12]   κατεπῇδεν ἑαυτοῦ τῇ ψυχῇ, λέγων· Κύριος ἐμοὶ βοηθὸς, καὶ οὐ φοβηθήσομαι

[14]   ψεῦδος, λαλεῖτε ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ

[14]   οὗ καὶ τὴν πίστιν ὁ Κύριος μείζονα εἶναι παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ

[14]   οὐκ ἠρνήσατο, ὅτι ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν. Οἶδα καὶ ἄλλον ἑκατόνταρχον,

[7]   πατὴρ παρεδίδου παῖδα, καὶ πατέρα υἱὸς κατεμήνυεν, ἀδελφοὶ κατ´ ἀλλήλων ἐμαίνοντο,

[4]   μεταγράφωσι τὰς εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς,

[14]   ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα φύγω τῆς σαρκὸς τὰ ἐπίπονα; Ἀλλ´ οὐκ ὄψομαι

[3]   αὐτάρκης, τί μοι ἐκ τούτων ὄφελος; Ἀλλὰ καὶ ταῖς τῶν ἵππων

[2]   Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς,

[9]   θεωμένη. Ἐπεὶ οὖν πᾶς ὁ δῆμος ἄνω συνείλεκτο, οὐκ Ἰουδαῖος ἀπῆν,

[11]   ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς τις ἄσημος, οἷον αὔρα, διὰ παντὸς τοῦ

[13]   ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων

[11]   μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς ἄλλο τι βλέπειν ἢ Γόρδιον,

[1]   ΙΗʹ Εἰς Γόρδιον τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις μὴ

[3]   εἰς ὠφέλειαν. ~Ἐγκωμίων μὲν γὰρ νόμος πατρίδα διερευνᾶσθαι, καὶ γένος ἀναζητεῖν,

[3]   ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ δὲ ἡμέτερος νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους κατασιγάσας,

[5]   ἀγαπῶμεν, διότι οἰκεῖος ἡμῖν ὁ κόσμος ἐστίν. Ὥσπερ γὰρ τὰ εὔκαρπα

[14]   μόνῳ διὰ τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις·

[14]   προσεκύνησα; Οὐχὶ δὲ φρίξει ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν; οὐ συσκοτάσει δὲ ἐπ´

[3]   γὰρ νόμος πατρίδα διερευνᾶσθαι, καὶ γένος ἀναζητεῖν, καὶ ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ

[11]   δὲ εἶπε τὴν πατρίδα, τὸ γένος, τὸ εἶδος τοῦ ἀξιώματος ἐν

[11]   ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς ἄλλο τι

[13]   πρὸς τὸν ἄνδρα. Τότε καὶ παρθένος ὄψεως ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ πρεσβύτης

[11]   ὑποφθάσας εἶπεν ὁ Γόρδιος, μὴ δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ

[8]   πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν· ὃς,

[10]   ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν τῷ ἀγῶνι· μιμησάμενος τὸν Δεσπότην, ὃς ἐν τῷ

[2]   τῷ τοιούτῳ εἴδει τῶν λόγων χρησάμενος· οὐδ´ ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς

[12]   παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν θείων λογίων δεδιδαγμένος ἦν· ὅς γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν

[5]   ἡμῖν διὰ τῆς οἰκειότητος χαριζόμενοι. Ἐγκατειλεγμένος δὲ στρατείᾳ ἐπιφανεῖ, ὡς ἑκατὸν

[11]   σῶμα, βακτηρίαν φέρων, καὶ πήραν ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις,

[9]   ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου

[10]   ὥστε, ἐν περιφανεῖ τοῦ θεάτρου γενόμενος, ἀτρέπτῳ τῇ παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν

[11]   Θεὸν, ἐφ´ ὃν ἤλπισα, πίστιν ἐπιδειξόμενος· καὶ γὰρ ἤκουσά σε, φησὶ,

[8]   πρό γε πάντων τὴν καρδίαν κεκαθαρμένος, ἵνα Θεὸν ἰδεῖν δυνηθῇ, καὶ

[11]   τοῦ ἀνδρὸς ἀποβλέπων, οἰκείαν ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ νεανικὸν τῆς διανοίας ἀνάστημα.

[10]   ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς

[11]   τῷ παραδόξῳ τῆς θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν ὄψιν, διὰ τὴν χρονίαν

[9]   συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν, μέγας

[14]   ἐκδέχεσθε θάνατον; Ἄκαρπός ἐστιν, ἀκερδὴς, κοινὸς κτηνῶν καὶ ἀνθρώπων. Τὸν γὰρ

[14]   μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς; Ἀντὶ τίνος δέ με καὶ ταῦτα σοφίζεσθαι

[2]   τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι, ῥήτορός τινος ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον

[13]   τῶν οἰκητόρων ἡ πόλις, ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους ἀθρόως ἐπὶ

[6]   ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ τότε τύραννος τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς

[14]   εἰς τὸν βίον ἐλθόντα ἢ χρόνος ἀνάλωσεν, ἢ νόσος διέλυσεν, ἢ

[15]   θέαμα, ὃ οὐκ ἠμαύρωσεν ὁ χρόνος, οὐδὲ ἐξέλυσεν ἡ συνήθεια· οὐκ

[3]   Ἦ που καὶ τὰς τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς

[4]   τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ μικρὸς τὴν ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι.

[7]   ἦν προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι, ἀλλὰ κατήφεια δεινὴ,

[14]   Τί τὸν αὐτόματον ἐκδέχεσθε θάνατον; Ἄκαρπός ἐστιν, ἀκερδὴς, κοινὸς κτηνῶν καὶ

[12]   οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος· καὶ τό· Οὐ φοβηθήσομαι κακὰ,

[11]   ἦν πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνδρὸς ἀποβλέπων, οἰκείαν ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ

[4]   ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας τοῦ ἀνδρὸς διασώζουσα. Καί πως δοκεῖ τὸ

[15]   ἀεὶ θαυμάζομεν· οὕτω καὶ τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου ἀεὶ νεαρὰν τὴν μνήμην

[1]   οἷόν τινι ἄνθει τῶν τοῦ ἀνδρὸς ἔργων περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε ποιοῦντες

[2]   ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς, καὶ τὸ πρᾶον τοῦ τρόπου

[11]   ἦν νικῆσαι τὴν ἔνστασιν τοῦ ἀνδρὸς τῇ ἐπινοίᾳ τῶν ἀλγεινῶν. Καὶ

[11]   ὅλην ἤγειρεν ἐφ´ ἑαυτὸν τοῦ ἀνδρὸς τὴν μανίαν. Καὶ, Κάλει, φησὶ,

[3]   εἰσι καὶ ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς τοῖς

[3]   πρὸς χειμῶνά τε εἶναι καὶ θέρος ἐπιτηδείαν; Εἰ δὲ καὶ ἡ

[3]   καὶ ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ δὲ ἡμέτερος νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους

[11]   ἀπτόητον, τοσούτῳ μειζόνως ἐξηγριοῦτο, καὶ φιλονεικότερος ἦν νικῆσαι τὴν ἔνστασιν τοῦ

[3]   Τί γὰρ ἐγὼ παρὰ τοῦτο σεμνότερος, εἰ ἡ πόλις ποτὲ χαλεποὺς

[9]   ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν

[11]   τῇ ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι χαλεπώτερος ἦν πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ

[11]   τὸ ξίφος, ὁ σταυρὸς, ὁ βόθρος εὐτρεπιζέσθω. Ἀλλὰ γὰρ οἷα κερδαίνει,

[4]   τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ μικρὸς τὴν ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι. Ἀλλ´ ἐπειδὴ

[8]   εἱδωλολατρείαν τῆς Σιδωνίας, ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέδραμε τὸ Χωρὴβ, καὶ ἐν

[2]   παροιμιαστῇ τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι, ῥήτορός τινος ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος

[3]   ἡ αὐτὴ ἀνδρῶν τέ ἐστιν εὔφορος, καὶ βοσκήματα τρέφειν αὐτάρκης, τί

[10]   δηλῶν διὰ τούτων, ὅτι οὐ πρὸς ἀνάγκην ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους,

[12]   εἶ· καὶ ὅσα συγγενῆ τούτοις, πρὸς ἀνδρίαν παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν θείων

[2]   ὁ βίος τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ πρὸς ἀνδρίαν παράκλησις τὰ τοῦ Σαμψὼν

[2]   πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν εἰς ὠφέλειαν.

[2]   τὸ τῆς λέξεως πομπικὸν καὶ (πρὸς ἁρμονίαν κεκροτημένον ἀποδεχόμενοι; Ἢ τοῦτο

[14]   διάβολον, καὶ τὸν μὲν κινοῦντα πρὸς δάκρυον, τῷ δὲ συνεργοῦντα πρὸς

[2]   ὡς καὶ τοῖς ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς

[4]   τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν

[5]   λαγόνων τῆς ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς,

[15]   ὅσος ἐκ τῶν κάτω τότε πρὸς οὐρανὸν ἀνεδόθη; Τοῦτό ἐστι τὸ

[14]   πρὸς δάκρυον, τῷ δὲ συνεργοῦντα πρὸς πιθανότητα· τοῖς μὲν κλαίουσιν εἶπε

[14]   σωτηρίαν. Μὴ γὰρ ἀπεγνωσμένον ἐστὶ πρὸς σωτηρίαν τὸ στρατιωτικὸν τάγμα; μὴ

[2]   ἀκοῆς τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ πρὸς σωφροσύνην ὁ βίος τοῦ Ἰωσὴφ,

[14]   γήϊνα, σπουδάζειν ἐχρῆν διαμείβειν αὐτὰ πρὸς τὰ οὐράνια· εἰ δὲ καὶ

[8]   πάντων ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους

[5]   ἐπηλύδων οἱ ἡμεδαποὶ καὶ ἐγχώριοι, πρὸς τῇ ἀπολαύσει ἔτι καὶ καλλωπισμόν

[11]   Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ δὲ, πρὸς τῇ ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι

[13]   τείχους ἦσαν. Ἤδη δὲ ὁρμῶντα πρὸς τὴν διὰ τοῦ θανάτου ζωὴν

[9]   καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἄνω κλήσεως.

[9]   δεσπόται, καὶ παῖδες ἐκ διδασκαλείων πρὸς τὴν θέαν ἔτρεχον, παρῆν δὲ

[9]   τὸ στάδιον, καὶ πάντες ἤδη πρὸς τὴν θέαν τῆς τῶν ἵππων

[15]   οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ παραλαβόντας πρὸς τὴν μακαρίαν ζωὴν μεταθήσειν ὥσπερ

[15]   τύπον τοῦ σταυροῦ περιγράψας, ἐχώρει πρὸς τὴν πληγὴν, οὐδὲν παρατρέψας τοῦ

[2]   οἷόν τι φῶς τοῖς σωζομένοις πρὸς τὴν τοῦ βίου ὁδὸν ἐμποιεῖ.

[2]   ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον πρὸς τὴν τῶν ἀκουόντων ἔκπληξιν, ἤχῳ

[11]   φύσεως ἀγριότητι, ἔτι χαλεπώτερος ἦν πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνδρὸς ἀποβλέπων,

[2]   τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς ἡ ἀλήθεια πρὸς τὸ δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον

[9]   ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς

[13]   καὶ ὅσον ἐγχώριον, ὧδε παρῆν πρὸς τὸν ἄνδρα. Τότε καὶ παρθένος

[11]   Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν πρὸς τὸν ἄρχοντα αὐτοῦ που καθήμενον,

[12]   προξενεῖτε. Συναλλάγματα ἡμῖν ἐστι ταῦτα πρὸς τὸν Δεσπότην. (Ἀντὶ τῶν μωλώπων,

[12]   ὁ μὲν ταῦτα. ~Ὁ δὲ πρὸς τὸν Θεὸν ἀποβλέπων, ἐκ τῶν

[8]   μετὰ τῶν θηρίων βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος,

[10]   ὅτι οὐ πρὸς ἀνάγκην ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν

[3]   εἰ θέσεως εὐκαίρως ἔχει, ὡς πρὸς χειμῶνά τε εἶναι καὶ θέρος

[3]   ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν ἡ μνήμη πρὸς ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ δὴ

[14]   ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς; Ἀντὶ

[14]   Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ταύτην γὰρ τὴν φωνὴν πᾶσα

[11]   τὸ πῦρ, τὸ ξίφος, ὁ σταυρὸς, ὁ βόθρος εὐτρεπιζέσθω. Ἀλλὰ γὰρ

[1]   ἀναστῆσαν ἤγαγε τὸ θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο δὴ

[4]   ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα μάρτυρος, ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις

[7]   διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις καὶ

[12]   τῆς ἀτιμίας στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος, ἀντὶ τῆς μετὰ τῶν κακούργων

[15]   νεφῶν ἦχον ἐπαφῆκε τῇ γῇ, ὅσος ἐκ τῶν κάτω τότε πρὸς

[14]   ἐλθόντα ἢ χρόνος ἀνάλωσεν, ἢ νόσος διέλυσεν, ἢ βιαιότεραι συμπτωμάτων ἀνάγκαι

[14]   δύναμιν ἐπιγνοὺς, ἔτι θερμοῦ τοῦ τολμήματος ὄντος τῶν Ἰουδαίων, οὐκ ἐφοβήθη

[14]   ἀποθανεῖν ἑτοίμως ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ

[14]   Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ

[9]   ἀπαύστῳ μελέτῃ τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, τηρήσας τὴν ἡμέραν ταύτην, ἐν

[2]   ὁμοῦ τε ἠκούσαμεν διηγουμένου τοῦ Πνεύματος τὸν Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς

[13]   οἰκητόρων ἡ πόλις, ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους ἀθρόως ἐπὶ τὸν

[11]   τὸ γένος, τὸ εἶδος τοῦ ἀξιώματος ἐν ᾧ ἦν, τὴν αἰτίαν

[15]   τὴν πληγὴν, οὐδὲν παρατρέψας τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι τῆς τοῦ

[5]   ἑκατὸν στρατιωτῶν ἀρχὴν πιστευθῆναι, καὶ σώματος ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς

[15]   ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

[10]   ὡς λέων πέποιθε. ~Καὶ οὕτως ἀπτόητος ἦν τὴν ψυχὴν, ὥστε, ἐν

[13]   οὐρανῶν ἀντάξιον δώσειν) τότε δὴ ἀφόρητος ἦν τῷ θυμῷ, καὶ ξίφος

[9]   καὶ καθήμενοι μὲν μετὰ συνεδρίου ματαιότητος, μὴ ἐκκλίνοντες δὲ συστροφὰς πονηρευομένων,

[5]   καλλωπισμόν τινα ἡμῖν διὰ τῆς οἰκειότητος χαριζόμενοι. Ἐγκατειλεγμένος δὲ στρατείᾳ ἐπιφανεῖ,

[15]   ἀλλοιώσας τι τῆς τοῦ προσώπου φαιδρότητος. Διέκειτο γὰρ οὐχ ὡς δημίῳ

[10]   ὃς ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν.

[9]   ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον

[11]   τις ἄσημος, οἷον αὔρα, διὰ παντὸς τοῦ θεάτρου διεξιὼν, τὸν ἱππόδρομον

[14]   πίστιν ὁ Κύριος μείζονα εἶναι παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπεφήνατο. Κορνήλιος δὲ

[4]   ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν ὅσα οἴδαμεν. ~Οὗτος ἔφυ

[14]   Χριστοῦ φθέγξασθαί τι κατὰ τοῦ κτίσαντος. Καρδία γὰρ πιστεύομεν εἰς δικαιοσύνην,

[2]   ῥήτορός τινος ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον πρὸς τὴν τῶν ἀκουόντων

[9]   οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα,

[3]   τοῦ κόσμου παρὰ τῶν δικαίων ὑπεροφθέντος, ἡμᾶς ἐξ ὀλίγων τῶν ἀτιμασθέντων

[13]   ἀθρόως ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον μεταῤῥυέντος. Οὐ γυνὴ κατεδέξατο τῆς θέας

[14]   ἐπιγνοὺς, ἔτι θερμοῦ τοῦ τολμήματος ὄντος τῶν Ἰουδαίων, οὐκ ἐφοβήθη τὸν

[11]   τοῖς λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς πῦρ ἀναφλέξας, ὅλην ἤγειρεν

[14]   τὸν Θεὸν ἐξιλεώσασθαι. ~Ὁ δὲ ἄκαμπτος ἦν, καὶ ἀδάμαστος, καὶ πάσῃ

[14]   ~Ὁ δὲ ἄκαμπτος ἦν, καὶ ἀδάμαστος, καὶ πάσῃ προσβολῇ πειρατηρίων ἄτρωτος.

[11]   Γόρδιος, ἐθεωρεῖτο Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν πρὸς τὸν ἄρχοντα αὐτοῦ

[14]   ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ταύτην

[13]   ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ πρεσβύτης καὶ ἄῤῥωστος τὴν ἀσθένειαν βιασάμενοι, ἔξω τοῦ

[5]   οἰκείᾳ γῇ παρατίθεται· οὕτω καὶ οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων τῆς ἡμετέρας

[5]   μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν ὅσα οἴδαμεν. ~Οὗτος ἔφυ μὲν ἀπὸ τῆς πόλεως

[8]   πάντα καταμιαίνοντες· ~τότε ὁ γενναῖος οὗτος προλαβὼν τὴν ἐκ τῶν δικαστηρίων

[14]   τῆς πέτρας ἀσφάλειαν, διασαλεῦσαι δύνανται. Τοιοῦτος ἦν ὁ ἀνὴρ, ἀσάλευτον τὸ

[8]   ὡς ἰδεῖν ἀνθρώπῳ Θεὸν δυνατόν. Τοιοῦτος οὖν ἦν καὶ ὁ Γόρδιος,

[14]   ἀδάμαστος, καὶ πάσῃ προσβολῇ πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ τῆς διανοίας

[13]   ἀφόρητος ἦν τῷ θυμῷ, καὶ ξίφος ἐγύμνου, καὶ τὸν δήμιον παρεστήσατο,

[11]   τὰ θηρία, τὸ πῦρ, τὸ ξίφος, ὁ σταυρὸς, ὁ βόθρος εὐτρεπιζέσθω.

[2]   γὰρ δικαίου, εὐφρανθήσονται λαοὶ, ὁ σοφὸς ἡμῖν ἀρτίως ἔλεγε Σολομών. Καίτοιγε

[11]   ἡ δὲ τῶν ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν

[14]   στρατιωτικὸν τάγμα; μὴ γὰρ οὐδεὶς ἑκατόνταρχος εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου,

[14]   Ἰσραὴλ ἀπεφήνατο. Κορνήλιος δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας ἠξιώθη τῆς

[5]   ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ

[1]   τῶν σίμβλων πρὶν ἂν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τῆς πτήσεως ἀφηγήσηται. Ἐπεὶ

[14]   ἐπιγνόντα, ὅτι Θεός ἐστι καὶ βασιλεὺς τῶν δυνάμεων, καὶ προστάγματι μόνῳ

[11]   δίαιταν αὐχμηρὰν ἔχων τὴν κεφαλὴν, βαθὺς τὴν ὑπήνην, τὴν ἐσθῆτα ῥυπῶν,

[11]   ἠκούετο Γόρδιος, ἐθεωρεῖτο Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν πρὸς τὸν ἄρχοντα

[15]   ἀγγέλων χερσὶν ἑαυτὸν παραθήσεσθαι οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ παραλαβόντας πρὸς τὴν

[11]   δ´ οὖν ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς παρὰ πάντων ἤρθη·

[2]   Πνεύματος τὸν Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς

[11]   ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς μὲν οὖν ἐπέστρεφε τὸ θέατρον

[5]   γὰρ τὰ εὔκαρπα τῶν φυτῶν, οὓς ἂν ἐκθρέψῃ καρποὺς, τῇ οἰκείᾳ

[15]   ὡς ἀγγέλων χερσὶν ἑαυτὸν παραθήσεσθαι οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ παραλαβόντας πρὸς

[2]   ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν καλῶν.

[8]   ἦν καὶ ὁ Γόρδιος, ἀποφυγὼν θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον, ἀρχοντικοὺς τύφους,

[3]   ἡμέτερος νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους κατασιγάσας, ἀπὸ τῶν ἰδίων ἑκάστου

[6]   καὶ ξύλα χαράγματι τέχνης μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς μὴ πειθομένους

[13]   πόλις, ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους ἀθρόως ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον

[6]   ἦν ὑποκύπτειν εἰδώλοις ἅπαντας, καὶ λίθους καὶ ξύλα χαράγματι τέχνης μεμορφωμένα

[2]   τῶν δούλων· ἐγκωμιάζομεν δὲ τοὺς δικαίους διὰ τῆς μαρτυρίας ὧν ἴσμεν,

[2]   ἀρετῆς. Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς βίους τῶν διαπρεψάντων ἐν εὐσεβείᾳ, δοξάζομεν

[5]   ὦσι καὶ τρόφιμοι· πολλῷ μέντοι ἡδίους τῶν ἐπηλύδων οἱ ἡμεδαποὶ καὶ

[11]   τὴν μανίαν. Καὶ, Κάλει, φησὶ, δημίους. Ποῦ δὲ αἱ μολυβίδες; ποῦ

[3]   δύναται ταῦτα τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν βελτίους ποιῆσαι; Ἦ που καὶ τὰς

[8]   καὶ ὁ Γόρδιος, ἀποφυγὼν θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον, ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ

[8]   ἀποφυγὼν θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον, ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας,

[3]   ἡ πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας διενεγκοῦσα, λαμπρὰ κατὰ τῶν

[7]   κατειλήφει τὸν βίον, πάντων ἀγνοησάντων ἀλλήλους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου φρενοβλαβείας·

[9]   ἐμπειρίας τῶν ἡνιόχων· ἀλλὰ καὶ δούλους ἀνῆκαν δεσπόται, καὶ παῖδες ἐκ

[8]   Καθαρεύων τὰ ὦτα, καθαρεύων τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ πρό γε πάντων τὴν

[11]   ἐπέπρεπέ τις χάρις, ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν περιλάμπουσα. Ὡς δ´ οὖν

[14]   ἐκ τῶν θαυμάτων τὴν δύναμιν ἐπιγνοὺς, ἔτι θερμοῦ τοῦ τολμήματος ὄντος

[9]   δένδρα πολλὰ, τοὺς τὸ στάδιον περικαθημένους παραδραμὼν, εἰς τὸ μέσον κατέστη,

[8]   τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους, τὴν αἰσχρολογίαν, τὴν εὐτραπελίαν, τἄλλα

[1]   ἤγαγε τὸ θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο δὴ καὶ

[6]   θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς μὴ πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα· ~σύγχυσις δὲ ἦν

[8]   τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους, τὴν

[10]   πρὸς ἀνάγκην ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν τῷ

[3]   σεμνότερος, εἰ ἡ πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας διενεγκοῦσα, λαμπρὰ

[5]   τῶν φυτῶν, οὓς ἂν ἐκθρέψῃ καρποὺς, τῇ οἰκείᾳ γῇ παρατίθεται· οὕτω

[11]   ἢ (τὰ ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς τις ἄσημος, οἷον αὔρα, διὰ

[3]   που καὶ τὰς τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς τέ

[12]   τὴν ἐν στρατείᾳ περιφάνειαν, χρημάτων πόρους, πᾶν ὅ τι ἂν βούλοιτο.

[14]   λαλεῖτε ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

[15]   δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[2]   τῆς ἀρετῆς. Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς βίους τῶν διαπρεψάντων ἐν εὐσεβείᾳ,

[14]   τοιαῦτα τολμῶντας κατὰ τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς φλογὸς ταύτης, ἣν

[2]   διὰ τῶν δούλων· ἐγκωμιάζομεν δὲ τοὺς δικαίους διὰ τῆς μαρτυρίας ὧν

[8]   τῶν θηρίων βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ

[14]   ἐπ´ ἐμοί· ἀλλὰ κλαύσατε ἐπὶ τοὺς θεομάχους, τοὺς τὰ τοιαῦτα τολμῶντας

[10]   οὐ πρὸς ἀνάγκην ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν

[2]   μαρτυρίας ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν

[1]   πρῶτον ἐπὶ τὰ οὐράνια ἄνθη, τοὺς μάρτυρας, ἐξιόντα, ζητῶ τὸν ἡγεμόνα.

[6]   τέχνης μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς μὴ πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα· ~σύγχυσις

[8]   συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους, τὴν αἰσχρολογίαν,

[8]   ἐπισύρονται. Καθαρεύων τὰ ὦτα, καθαρεύων τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ πρό γε πάντων

[8]   τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας,

[8]   ἀγοραῖον, ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους,

[14]   ἀλλὰ κλαύσατε ἐπὶ τοὺς θεομάχους, τοὺς τὰ τοιαῦτα τολμῶντας κατὰ τῶν

[9]   πέτρας συνεχεῖς, ἢ δένδρα πολλὰ, τοὺς τὸ στάδιον περικαθημένους παραδραμὼν, εἰς

[3]   διηγεῖσθαι· ὁ δὲ ἡμέτερος νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους κατασιγάσας, ἀπὸ

[8]   πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους, τὴν αἰσχρολογίαν, τὴν εὐτραπελίαν,

[8]   δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς ψευδομένους,

[8]   πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε, τὸν μετὰ τῶν

[3]   ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς τοῖς ἀνδράσι διὰ

[8]   θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον, ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς

[14]   ἐμοί· ἀλλὰ κλαύσατε ἐπὶ τοὺς θεομάχους, τοὺς τὰ τοιαῦτα τολμῶντας κατὰ

[9]   καὶ τότε παρῆσαν θεαταὶ τοῦ τάχους τῶν ἵππων, καὶ τῆς ἐμπειρίας

[13]   τῶν οἰκητόρων, ἐκχυθὲν πρὸ τοῦ τείχους, ἑώρα τὸ μέγα ἐκεῖνο καὶ

[13]   τὴν ἀσθένειαν βιασάμενοι, ἔξω τοῦ τείχους ἦσαν. Ἤδη δὲ ὁρμῶντα πρὸς

[15]   ὡς δημίῳ ἐντεύξεσθαι μέλλων, ἀλλ´ ὡς ἀγγέλων χερσὶν ἑαυτὸν παραθήσεσθαι οὓς,

[13]   ψυχῇ δὲ ἔχε τὴν πίστιν ὡς ἂν ἐθέλῃς. Πάντως οὐχὶ τῇ

[12]   Ξαινέσθω σῶμα, στρεβλούσθω μέλη· βασανιζέσθω ὡς ἂν ἐθέλητε. Μή μοι βασκήνητε

[9]   ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου

[11]   ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν περιλάμπουσα. Ὡς δ´ οὖν ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν,

[11]   τίς καὶ πόθεν εἴη διεπυνθάνετο. Ὡς δὲ εἶπε τὴν πατρίδα, τὸ

[12]   ἐν ἐμοὶ ἵνα θερίσω πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ τοῖς φοβεροῖς ἑλεῖν αὐτὸν

[15]   προσώπου φαιδρότητος. Διέκειτο γὰρ οὐχ ὡς δημίῳ ἐντεύξεσθαι μέλλων, ἀλλ´ ὡς

[4]   εἰκόνων μεταγράφωσι τὰς εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ

[5]   χαριζόμενοι. Ἐγκατειλεγμένος δὲ στρατείᾳ ἐπιφανεῖ, ὡς ἑκατὸν στρατιωτῶν ἀρχὴν πιστευθῆναι, καὶ

[8]   Θεὸν, ἕως εἶδε τὸν περιπόθητον, ὡς ἰδεῖν ἀνθρώπῳ Θεὸν δυνατόν. Τοιοῦτος

[2]   τῶν πεπραγμένων ἀντ´ ἐγκωμίων λογίζεται, ὡς καὶ τοῖς ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς

[9]   βεβαιῶν τὸν λόγον, ὅτι Δίκαιος ὡς λέων πέποιθε. ~Καὶ οὕτως ἀπτόητος

[9]   ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ

[9]   βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος,

[11]   φησὶ, πολλῶν διαφέρειν τῇ ἀγριότητι· ὡς οὖν ἐπιτήδειόν μοι τὸν καιρὸν

[3]   δὲ, εἰ θέσεως εὐκαίρως ἔχει, ὡς πρὸς χειμῶνά τε εἶναι καὶ

[11]   λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς πῦρ ἀναφλέξας, ὅλην ἤγειρεν ἐφ´

[3]   τοῦ ἀέρος διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς τοῖς ἀνδράσι διὰ τούτων ἐκπληροῦντες

[3]   τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς τέ εἰσι καὶ ἐπὶ

[4]   ὠφέλιμον. ~Καίτοι οὐδὲ τοῦτο μικρὸν, ἀκριβῶς τυχεῖν τῆς ἀληθείας τῶν τότε.

[8]   σπηλαίῳ διῆγεν, ἐκζητῶν τὸν Θεὸν, ἕως εἶδε τὸν περιπόθητον, ὡς ἰδεῖν

[15]   καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν ἡ γῆ, καὶ ἐν

[12]   δὲ ἐδίδου, καὶ ἄλλας παρὰ βασιλέως ἥξειν διηγγυᾶτο, τὴν ἐν στρατείᾳ

[7]   καὶ ταραχὴ διὰ πάσης τῆς πόλεως, καὶ λεηλασίαι κατὰ τῶν εὐσεβούντων·

[7]   γυναῖκες εἵλκοντο διὰ μέσης τῆς πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ γῆρας

[1]   λαὸς, οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως προχυθέντες, τὸν προπόλεον κόσμον, τὸ

[5]   ~Οὗτος ἔφυ μὲν ἀπὸ τῆς πόλεως ταύτης, ὅθεν καὶ μᾶλλον αὐτὸν

[2]   μακαρίων ὁ τὸ πεζὸν τῆς λέξεως καὶ τὸ τῆς φωνῆς ἀκατάσκευον

[2]   τὴν διάθεσιν, καὶ τὸ τῆς λέξεως πομπικὸν καὶ (πρὸς ἁρμονίαν κεκροτημένον

[3]   ἀνέστησε τρόπαια; τί δὲ, εἰ θέσεως εὐκαίρως ἔχει, ὡς πρὸς χειμῶνά

[14]   καὶ ἀνθρώπων. Τὸν γὰρ διὰ γενέσεως εἰς τὸν βίον ἐλθόντα ἢ

[9]   πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος ἑαυτοῦ

[2]   ἀνθρώποις ἐκ τῆς τῶν λόγων αὐξήσεως συνίσταται τὰ ἐγκώμια· τοῖς δικαίοις

[1]   ἂν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τῆς πτήσεως ἀφηγήσηται. Ἐπεὶ οὖν καὶ τὸν

[8]   πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας, φίλων, οἰκετῶν, ἀπολαύσεως βίου, πάντων ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ

[11]   Ὁ δὲ, πρὸς τῇ ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι χαλεπώτερος ἦν πρὸς

[1]   Γόρδιον τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις μὴ ἀπαίρειν τῶν

[2]   ἠκούσαμεν διηγουμένου τοῦ Πνεύματος τὸν Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος

[11]   καθήμενον, καὶ τὸν ἀγῶνα διατιθέντα. Τέως μὲν οὖν πραείᾳ καὶ ἡμέρῳ

[14]   τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς πνευματικοῖς ὀφθαλμοῖς

[11]   ἤρθη· τῶν μὲν οἰκείων τῆς πίστεως ὑπὸ περιχαρείας κροτούντων, τῶν δὲ

[13]   τὸν ἄνδρα. Τότε καὶ παρθένος ὄψεως ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ πρεσβύτης καὶ

[14]   ὡμολόγησε, καὶ οὐκ ἠρνήσατο, ὅτι ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν. Οἶδα καὶ

[3]   οὕτω καὶ ταῖς ἀγαθαῖς πράξεσιν ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ τὸ ὠφέλιμον. ~Καίτοι οὐδὲ

[13]   φυλακὴ καὶ ἀσφάλεια, τὸ πάντας ὁμοίως ὑπεξελθεῖν, καὶ μηδὲ κακοῦργον ἐναπομεῖναι

[10]   ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν τῷ ἀγῶνι· μιμησάμενος

[2]   εὐφρανθήσονται λαοὶ, ὁ σοφὸς ἡμῖν ἀρτίως ἔλεγε Σολομών. Καίτοιγε ἠπόρουν κατ´

[14]   καὶ ὑμῖν συμβουλεύω. Εἰ μὲν κακῶς φρονεῖτε, μεταμάθετε τὴν εὐσέβειαν· εἰ

[11]   τὴν ὑπήνην, τὴν ἐσθῆτα ῥυπῶν, κατεσκληκὼς ἅπαν τὸ σῶμα, βακτηρίαν φέρων,

[2]   χρησάμενος· οὐδ´ ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς ἐγκωμίοις τῶν μακαρίων

[14]   ἡ γῆ δέ με ὑποστήσεται ὅλως; Μὴ πλανᾶσθε· Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται.

[14]   γὰρ οὐ μόνον ἅπαξ ἀποθανεῖν ἑτοίμως ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ

[9]   Καὶ οἷον ἀθλητὴς, αἰσθόμενος ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου πρὸς τὸν

[4]   ἡ ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα μάρτυρος, ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος,

[11]   ἑώρα τὴν καρδίαν ἀπτόητον, τοσούτῳ μειζόνως ἐξηγριοῦτο, καὶ φιλονεικότερος ἦν νικῆσαι

[13]   ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους ἀθρόως ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον μεταῤῥυέντος.

[4]   ἀνδραγαθίας τοῦ ἀνδρὸς διασώζουσα. Καί πως δοκεῖ τὸ καθ´ ἡμᾶς τῷ

[14]   Θεῷ. Ἐκείνων εἶναι βούλομαι μαθητής. Πῶς οὖν ἀρνήσομαι τὸν Θεόν (μου,

[3]   τρόπαια; τί δὲ, εἰ θέσεως εὐκαίρως ἔχει, ὡς πρὸς χειμῶνά τε

[3]   μίμησιν. Ὥσπερ γὰρ τῷ πυρὶ αὐτομάτως ἕπεται τὸ φωτίζειν, καὶ τῷ

[9]   οὐκ ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ ἀφυλάκτως βιοῦντες, καὶ καθήμενοι μὲν μετὰ

[14]   ἀνάγκαι διέφθειραν. Ἐπεὶ οὖν δεῖ πάντως ἀποθανεῖν, τὴν ζωὴν ἑαυτοῖς διὰ

[13]   τὴν πίστιν ὡς ἂν ἐθέλῃς. Πάντως οὐχὶ τῇ γλώσσῃ προσέχει (Θεὸς,

[14]   Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς, παρεστὼς τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, ἐκ

[10]   Δίκαιος ὡς λέων πέποιθε. ~Καὶ οὕτως ἀπτόητος ἦν τὴν ψυχὴν, ὥστε,

[2]   εὐπολιτεύτων ἀνδρῶν ἱστορία οἷόν τι φῶς τοῖς σωζομένοις πρὸς τὴν τοῦ

Chapitre
[9]	φρόνημα, ἄνωθεν ἐκ τῶν ὀρέων	ἐπικαταβὰς	τῷ θεάτρῳ, οὐ κατεπλάγη τὸν
[9]	δὴ ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ	μέγας	τὴν ψυχὴν, μέγας τὸ φρόνημα,
[9]	ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν,	μέγας	τὸ φρόνημα, ἄνωθεν ἐκ τῶν
[11]	τὸ θέατρον τῷ παραδόξῳ τῆς	θέας,	ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν ὄψιν, διὰ
[13]	μεταῤῥυέντος. Οὐ γυνὴ κατεδέξατο τῆς	θέας	ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ
[4]	ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς τῆς	θέας	τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ
[12]	καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν ἐπειρᾶτο. Καὶ	δωρεὰς	καθυπισχνεῖτο, τὰς δὲ ἐδίδου, καὶ
[14]	σαφὴς μετὰ τέχνης ἀπόλλυσθαι, μετὰ	πανουργίας	καὶ δόλου τὴν αἰωνίαν κόλασιν
[7]	ἀλλήλους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου	φρενοβλαβείας·	κατεβάλλοντο μὲν οἶκοι προσευχῆς ὑπὸ
[7]	θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς	εὐσεβείας	θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις
[5]	καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων τῆς	εὐσεβείας	καρπῶν τὴν ἀπόλαυσιν ἐχαρίσατο. Καλοὶ
[6]	ἦρε χεῖρα θεομάχον κατὰ τῆς	εὐσεβείας,	κηρύγματα δὲ ἦν πανταχοῦ, καὶ
[8]	μέγαν διδάσκαλον τὸ Πνεῦμα τῆς	ἀληθείας.	~Ὄθεν ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν τοῦ
[4]	τοῦτο μικρὸν, ἀκριβῶς τυχεῖν τῆς	ἀληθείας	τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις
[14]	λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς	βοηθείας	τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ τὴν
[13]	τῆς ἀνοίας, εἴ τι νομίζοι	βασιλείας	οὐρανῶν ἀντάξιον δώσειν) τότε δὴ
[8]	δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης, πλούτου παντοδαποῦ,	συγγενείας,	φίλων, οἰκετῶν, ἀπολαύσεως βίου, πάντων
[1]	θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς	ἀσθενείας,	δεῦρο δὴ καὶ αὐτοὶ τῇ
[13]	τῇ πόλει. Κατέλειπον δοῦλοι δεσποτῶν	θεραπείας·	καὶ ὅσον ξένον τοῦ δήμου,
[11]	μὲν οἰκείων τῆς πίστεως ὑπὸ	περιχαρείας	κροτούντων, τῶν δὲ πολεμούντων τῇ
[8]	τὴν ζώνην, ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν	δυναστείας,	ὑπεριδὼν δόξης, πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας,
[4]	διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων	ἀνδραγαθίας	τοῦ ἀνδρὸς διασώζουσα. Καί πως
[9]	μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ	σκιᾶς	ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν
[8]	τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους	ἐρημίας	ἀπέδραμε, τὸν μετὰ τῶν θηρίων
[12]	τῇ ἀναστάσει ἐπανθήσει· ἀντὶ τῆς	ἀτιμίας	στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος, ἀντὶ
[8]	εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν τῆς	Σιδωνίας,	ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέδραμε τὸ
[8]	βίον τῆς πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας	κοινωνίας	ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ τὸν ζηλωτὴν
[13]	ὁ μακάριος, κατεγέλασεν αὐτοῦ τῆς	ἀνοίας,	εἴ τι νομίζοι βασιλείας οὐρανῶν
[11]	ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ νεανικὸν τῆς	διανοίας	ἀνάστημα. Καὶ ὅσῳ μᾶλλον ἑώρα
[14]	ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ τῆς	διανοίας	τὸ ἄσειστον τῇ οἰκίᾳ τοῦ
[12]	ἐθέλητε. Μή μοι βασκήνητε τῆς	μακαρίας	ἐλπίδος. Ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπιτείνητε
[14]	τελευταῖον διὰ τοῦ Πέτρου τῆς	σωτηρίας	ἔτυχεν; Αἱ γὰρ ἐλεημοσύναι αὐτοῦ
[9]	τάχους τῶν ἵππων, καὶ τῆς	ἐμπειρίας	τῶν ἡνιόχων· ἀλλὰ καὶ δούλους
[5]	γὰρ καὶ οἱ ἐκ τῆς	ὑπερορίας	καρποὶ, ὅταν ἡδεῖς τε ὦσι
[2]	δὲ τοὺς δικαίους διὰ τῆς	μαρτυρίας	ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ τοὺς
[14]	δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς	ὀπτασίας	ἠξιώθη τῆς τοῦ ἀγγέλου, καὶ
[6]	ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς	Ἐκκλησίας	ἐξέτεινε, καὶ ἦρε χεῖρα θεομάχον
[13]	ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς	φυλακὰς	τῶν οἴκων οἱ φύλακες· ἄκλειστα
[12]	καθυπισχνεῖτο, τὰς δὲ ἐδίδου, καὶ	ἄλλας	παρὰ βασιλέως ἥξειν διηγγυᾶτο, τὴν
[1]	πανδημεὶ κατειλήφασιν. Ἐπεὶ οὖν καὶ	ἡμᾶς	ἀναστῆσαν ἤγαγε τὸ θαῦμα τοῦ
[4]	εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ	ἡμᾶς,	αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων
[4]	Ἀμυδρὰ γάρ τις φήμη πρὸς	ἡμᾶς	διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων
[3]	ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί οὖν	ἡμᾶς	δύναται ταῦτα τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν
[3]	κόσμου παρὰ τῶν δικαίων ὑπεροφθέντος,	ἡμᾶς	ἐξ ὀλίγων τῶν ἀτιμασθέντων πληροῦν
[2]	τὸν Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς	ἡμᾶς	ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ
[2]	λόγων χρησάμενος· οὐδ´ ἂν προέτρεψεν	ἡμᾶς	πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς ἐγκωμίοις τῶν
[14]	οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος	ἡμᾶς	τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν
[4]	Καί πως δοκεῖ τὸ καθ´	ἡμᾶς	τῷ τῶν ζωγράφων προσεοικέναι. Καὶ
[4]	ἐπειδὰν ἐξ εἰκόνων μεταγράφωσι τὰς	εἰκόνας,	πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν ἀρχετύπων
[3]	πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους	ἀγῶνας	διενεγκοῦσα, λαμπρὰ κατὰ τῶν πολεμίων
[15]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[11]	θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς πῦρ	ἀναφλέξας,	ὅλην ἤγειρεν ἐφ´ ἑαυτὸν τοῦ
[2]	ἤχῳ τινὶ κεκομψευμένῳ κατακτυποῦντι τὰς	ἀκοὰς,	εὐφραίνονται οἱ λαοὶ, τήν τε
[9]	ἀγῶνα ἱππικὸν θεωμένη. Ἐπεὶ οὖν	πᾶς	ὁ δῆμος ἄνω συνείλεκτο, οὐκ
[7]	τοῦ θείου θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ	πᾶς	τῆς εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ
[14]	τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς	ἡμέρας	κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα
[5]	οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων τῆς	ἡμετέρας	ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος
[7]	πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ	γῆρας	αἰδέσιμον ἦν· (ἀλλ´ οἱ μηδὲν
[13]	βούλοιτο. ~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε τῆς	πείρας	(ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ
[14]	τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα	μικρὰς	ἡμέρας κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι.
[14]	περιῤῥηγνύμεναι, διὰ τὴν ἐκ τῆς	πέτρας	ἀσφάλειαν, διασαλεῦσαι δύνανται. Τοιοῦτος ἦν
[9]	καὶ γαύρῳ τῷ φρονήματι, οἱονεὶ	πέτρας	συνεχεῖς, ἢ δένδρα πολλὰ, τοὺς
[1]	ἐπὶ τὰ οὐράνια ἄνθη, τοὺς	μάρτυρας,	ἐξιόντα, ζητῶ τὸν ἡγεμόνα. Τίς
[3]	νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους	κατασιγάσας,	ἀπὸ τῶν ἰδίων ἑκάστου τὴν
[11]	ἀλιτήριος; Οἷα μὲν οὖν ζημιοῦμαι,	ὑποφθάσας	εἶπεν ὁ Γόρδιος, μὴ δυνάμενος
[2]	τὸ τῆς φωνῆς ἀκατάσκευον πανταχοῦ	προτιμήσας.	Τί οὖν ἐστιν, ὅ φησιν;
[1]	ζητῶ τὸν ἡγεμόνα. Τίς ὁ	κινήσας	τὸν πολὺν τοῦτον ἐσμόν; τίς
[9]	μελέτῃ τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος,	τηρήσας	τὴν ἡμέραν ταύτην, ἐν ᾗ
[1]	χειμερινὴν κατήφειαν εἰς ἐαρινὴν φαιδρότητα	μεταστήσας;	Νῦν γὰρ δὴ πρῶτον ὁ
[13]	~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε τῆς πείρας	(ἀκούσας	γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ μακάριος,
[15]	οὐδὲν παρατρέψας τοῦ χρώματος, οὐδ´	ἀλλοιώσας	τι τῆς τοῦ προσώπου φαιδρότητος.
[2]	ἔκπληξιν, ἤχῳ τινὶ κεκομψευμένῳ κατακτυποῦντι	τὰς	ἀκοὰς, εὐφραίνονται οἱ λαοὶ, τήν
[8]	ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς	τὰς	βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας
[14]	τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν	τὰς	βοηθείας τοῖς δεομένοις· οὗ καὶ
[12]	περιελθεῖν ἐπειρᾶτο. Καὶ δωρεὰς καθυπισχνεῖτο,	τὰς	δὲ ἐδίδου, καὶ ἄλλας παρὰ
[4]	ἐκεῖνοι, ἐπειδὰν ἐξ εἰκόνων μεταγράφωσι	τὰς	εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς εἰκὸς, τῶν
[4]	τις φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη,	τὰς	ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας τοῦ
[3]	βελτίους ποιῆσαι; Ἦ που καὶ	τὰς	τοῦ γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι,
[13]	ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον	τὰς	φυλακὰς τῶν οἴκων οἱ φύλακες·
[8]	ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς	βαθυτάτας	καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε,
[13]	πάντων φυλακὴ καὶ ἀσφάλεια, τὸ	πάντας	ὁμοίως ὑπεξελθεῖν, καὶ μηδὲ κακοῦργον
[6]	καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν εἰδώλοις	ἅπαντας,	καὶ λίθους καὶ ξύλα χαράγματι
[8]	ἀρχοντικοὺς τύφους, τὰ δικαστήρια, τοὺς	συκοφάντας,	τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς
[4]	αὐτῆς τῆς θέας τῶν πραγμάτων	ἀπολειφθέντας,	κίνδυνος οὐ μικρὸς τὴν ἀλήθειαν
[15]	παραθήσεσθαι οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ	παραλαβόντας	πρὸς τὴν μακαρίαν ζωὴν μεταθήσειν
[14]	ἑαυτοῖς τῆς γεέννης τὸ πῦρ	θησαυρίζοντας.	Παύσασθε κλαίοντες, καὶ συνθρύπτοντές μου
[8]	τοὺς πωλοῦντας, τοὺς ὠνουμένους, τοὺς	ὀμνύοντας,	τοὺς ψευδομένους, τὴν αἰσχρολογίαν, τὴν
[8]	τὰ δικαστήρια, τοὺς συκοφάντας, τοὺς	πωλοῦντας,	τοὺς ὠνουμένους, τοὺς ὀμνύοντας, τοὺς
[8]	θηρίων βίον τῆς πρὸς τοὺς	εἰδωλολατροῦντας	κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος, κατὰ τὸν
[14]	τοὺς θεομάχους, τοὺς τὰ τοιαῦτα	τολμῶντας	κατὰ τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ
[5]	πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς δόξης	διαναστὰς,	τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ τῶν
[9]	συνεδρίου ματαιότητος, μὴ ἐκκλίνοντες δὲ	συστροφὰς	πονηρευομένων, οἳ καὶ τότε παρῆσαν
[3]	καὶ τὰς τοῦ γείτονος ὄρους	κορυφὰς	διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς τέ εἰσι
[15]	ἑαυτῷ τὸν τύπον τοῦ σταυροῦ	περιγράψας,	ἐχώρει πρὸς τὴν πληγὴν, οὐδὲν
[15]	ἐχώρει πρὸς τὴν πληγὴν, οὐδὲν	παρατρέψας	τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι
[8]	τὴν ἐκ τῶν δικαστηρίων ἀνάγκην,	ῥίψας	τὴν ζώνην, ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν
[11]	αἱ μολυβίδες; ποῦ δὲ αἱ	μάστιγες;	Ἐπὶ τροχοῦ κατατεινέσθω, ἐπὶ τοῦ
[9]	καὶ δούλους ἀνῆκαν δεσπόται, καὶ	παῖδες	ἐκ διδασκαλείων πρὸς τὴν θέαν
[11]	φησὶ, δημίους. Ποῦ δὲ αἱ	μολυβίδες;	ποῦ δὲ αἱ μάστιγες; Ἐπὶ
[9]	παρῆν δὲ καὶ γυναικῶν ὅσον	δημῶδες	καὶ ἄσημον, πλῆρες δὲ ἦν
[13]	τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων οἱ	φύλακες·	ἄκλειστα μὲν ἦν τῶν ἐμπόρων
[7]	τὰ τῶν φιλοχρίστων σώματα κατεξαίνετο,	γυναῖκες	εἵλκοντο διὰ μέσης τῆς πόλεως·
[14]	στέρησις. Καίτοι εἰ καὶ τὸ	διαρκὲς	ὅμοιον εἶχε τὰ γήϊνα, σπουδάζειν
[10]	ἧς μέχρι τοῦ νῦν εἰσί	τινες	οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ
[7]	δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας θίασος,	δαίμονες	δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις καὶ αἵμασι
[9]	γυναικῶν ὅσον δημῶδες καὶ ἄσημον,	πλῆρες	δὲ ἦν τὸ στάδιον, καὶ
[14]	καὶ καταχθονίων. Θνητοὶ πάντες ἄνθρωποι,	μάρτυρες	δὲ ὀλίγοι. Μὴ ἀναμείνωμεν γενέσθαι
[14]	καὶ ἐπιγείων, καὶ καταχθονίων. Θνητοὶ	πάντες	ἄνθρωποι, μάρτυρες δὲ ὀλίγοι. Μὴ
[9]	δὲ ἦν τὸ στάδιον, καὶ	πάντες	ἤδη πρὸς τὴν θέαν τῆς
[10]	τοῦ νῦν εἰσί τινες οἱ	ἀκούσαντες·	Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν·
[13]	τοῦ θανάτου ζωὴν τὸν μακάριον	περιστάντες	οἱ ἐπιτήδειοι, περιεπτύσσοντο, ποτνιώμενοι καὶ
[1]	οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως	προχυθέντες,	τὸν προπόλεον κόσμον, τὸ σεμνὸν
[13]	καὶ θερμὸν ἐπ´ αὐτῷ δάκρυον	ἀφιέντες,	ἱκέτευον μὴ παραδοῦναι ἑαυτὸν τῷ
[14]	γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε	κλαίοντες,	καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν.
[12]	καὶ τὸ πρᾶγμα ἀμήχανον ἦν,	μεταβαλόντες	ἐθώπευον. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ
[7]	κνίσσαις καὶ αἵμασι τὰ πάντα	καταμιαίνοντες·	~τότε ὁ γενναῖος οὗτος προλαβὼν
[9]	μὲν μετὰ συνεδρίου ματαιότητος, μὴ	ἐκκλίνοντες	δὲ συστροφὰς πονηρευομένων, οἳ καὶ
[14]	πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες, καὶ	συνθρύπτοντές	μου τὴν καρδίαν. Ἐγὼ γὰρ
[9]	ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ ἀφυλάκτως	βιοῦντες,	καὶ καθήμενοι μὲν μετὰ συνεδρίου
[1]	ἀνδρὸς ἔργων περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε	ποιοῦντες	καὶ τοῖς παροῦσιν ἅμα κεχαρισμένα·
[7]	αἰδέσιμον ἦν· (ἀλλ´ οἱ μηδὲν	ἀδικοῦντες	τὰ τῶν κακούργων ὑπέμενον, ἐστενοχωρεῖτο
[3]	ὡς τοῖς ἀνδράσι διὰ τούτων	ἐκπληροῦντες	τὸν ἔπαινον; Πάντων ἐστὶ καταγελαστότατον,
[15]	Ὥσπερ γὰρ τὸν ἥλιον ἀεὶ	καθορῶντες,	ἀεὶ θαυμάζομεν· οὕτω καὶ τοῦ
[14]	τὸ κατηναγκασμένον. Μὴ φείδεσθε ζωῆς,	ἧς	ἀναγκαία ἡ στέρησις. Καίτοι εἰ
[10]	παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν φωνὴν ἐκείνην,	ἧς	μέχρι τοῦ νῦν εἰσί τινες
[14]	τάγμα; μὴ γὰρ οὐδεὶς ἑκατόνταρχος	εὐσεβής;	Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου, ὃς,
[15]	δίκαιος, καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ	γῆς,	ἕως ἐστὶν ἡ γῆ, καὶ
[11]	ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ	συμμιγὴς	παρὰ πάντων ἤρθη· τῶν μὲν
[11]	ᾧ ἦν, τὴν αἰτίαν τῆς	φυγῆς,	τὴν ἐπάνοδον, ὅτι Πάρειμι, ἔργῳ
[14]	αὐτόματον ἐκδέχεσθε θάνατον; Ἄκαρπός ἐστιν,	ἀκερδὴς,	κοινὸς κτηνῶν καὶ ἀνθρώπων. Τὸν
[3]	Οὐ γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία	προσθήκης	εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς
[12]	ἀντὶ τῆς μετὰ τῶν κακούργων	καταδίκης	ἡ μετ´ ἀγγέλων διαγωγή. Σπείρατε
[3]	ἐστιν εὔφορος, καὶ βοσκήματα τρέφειν	αὐτάρκης,	τί μοι ἐκ τούτων ὄφελος;
[13]	ἔχε τὴν πίστιν ὡς ἂν	ἐθέλῃς.	Πάντως οὐχὶ τῇ γλώσσῃ προσέχει
[9]	εἰς ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς	ἀνωφελὴς,	ὡς μάταιος, ὡς ὀνείρου παντὸς
[9]	τὴν θέαν τῆς τῶν ἵππων	ἁμίλλης	ἦσαν συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ
[13]	τῆς θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ	ἀφανὴς	ἢ ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς
[10]	Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν·	ἐμφανὴς	ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι·
[14]	καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς τῆς	γεέννης	τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε κλαίοντες,
[14]	τῶν δικαίων. Μανία σαφὴς μετὰ	τέχνης	ἀπόλλυσθαι, μετὰ πανουργίας καὶ δόλου
[14]	ἐμαυτῷ ἐκ τῆς τοιαύτης καταπράξωμαι	τέχνης;	ἵνα μικρὰς ἡμέρας κερδήσω; Ἀλλ´αἰῶνα
[6]	καὶ λίθους καὶ ξύλα χαράγματι	τέχνης	μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς
[2]	τῆς λέξεως καὶ τὸ τῆς	φωνῆς	ἀκατάσκευον πανταχοῦ προτιμήσας. Τί οὖν
[5]	καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος τῆς	δόξης	διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ
[8]	ὑπερόριος ἦν, ὑπεριδὼν δυναστείας, ὑπεριδὼν	δόξης,	πλούτου παντοδαποῦ, συγγενείας, φίλων, οἰκετῶν,
[11]	εἰς θάνατον. Πάντα δ´ οὖν	βοῆς	καὶ θορύβου πεπλήρωτο· παρώφθησαν μὲν
[2]	δὲ τοὺς λαοὺς διὰ τῆς	ἀκοῆς	τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ πρὸς
[7]	δὲ ἦν καὶ ταραχὴ διὰ	πάσης	τῆς πόλεως, καὶ λεηλασίαι κατὰ
[7]	σώματα κατεξαίνετο, γυναῖκες εἵλκοντο διὰ	μέσης	τῆς πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ,
[14]	Τοῖς δὲ τὴν διὰ τῆς	γλώσσης	ἄρνησιν συμβουλεύουσι τοσοῦτον ἀπεκρίνατο, ὅτι
[2]	εὐφραίνομεν δὲ τοὺς λαοὺς διὰ	τῆς	ἀκοῆς τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ
[8]	τὸν μέγαν διδάσκαλον τὸ Πνεῦμα	τῆς	ἀληθείας. ~Ὄθεν ἐλθὼν εἰς ἔννοιαν
[4]	οὐδὲ τοῦτο μικρὸν, ἀκριβῶς τυχεῖν	τῆς	ἀληθείας τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ
[13]	ὑποσχέσεων ὁ μακάριος, κατεγέλασεν αὐτοῦ	τῆς	ἀνοίας, εἴ τι νομίζοι βασιλείας
[9]	ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν	τῆς	ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς,
[2]	καὶ εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε	τῆς	ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς, καὶ τὸ
[2]	τὸ δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον	τῆς	ἀρετῆς. Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς
[1]	τὸ θαῦμα τοῦ μάρτυρος, ἐκλαθομένους	τῆς	ἀσθενείας, δεῦρο δὴ καὶ αὐτοὶ
[12]	ἐν τῇ ἀναστάσει ἐπανθήσει· ἀντὶ	τῆς	ἀτιμίας στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος,
[14]	ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς	τῆς	γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας. Παύσασθε
[14]	ᾖ. Τοῖς δὲ τὴν διὰ	τῆς	γλώσσης ἄρνησιν συμβουλεύουσι τοσοῦτον ἀπεκρίνατο,
[11]	οἰκείαν ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ νεανικὸν	τῆς	διανοίας ἀνάστημα. Καὶ ὅσῳ μᾶλλον
[14]	πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ	τῆς	διανοίας τὸ ἄσειστον τῇ οἰκίᾳ
[5]	ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον ὕψος	τῆς	δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ
[14]	ὁ ἀνὴρ, ἀσάλευτον τὸ στερέωμα	τῆς	εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων
[6]	τῆς ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου	τῆς	Ἐκκλησίας ἐξέτεινε, καὶ ἦρε χεῖρα
[9]	τοῦ τάχους τῶν ἵππων, καὶ	τῆς	ἐμπειρίας τῶν ἡνιόχων· ἀλλὰ καὶ
[7]	θείου θεραπευταὶ, διεπτόητο δὲ πᾶς	τῆς	εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον,
[5]	ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων	τῆς	εὐσεβείας καρπῶν τὴν ἀπόλαυσιν ἐχαρίσατο.
[6]	καὶ ἦρε χεῖρα θεομάχον κατὰ	τῆς	εὐσεβείας, κηρύγματα δὲ ἦν πανταχοῦ,
[5]	καὶ οὗτος ἐκ τῶν λαγόνων	τῆς	ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ πρὸς μήκιστον
[11]	ἐπέστρεφε τὸ θέατρον τῷ παραδόξῳ	τῆς	θέας, ἀνὴρ ἀπηγριωμένος τὴν ὄψιν,
[13]	τοῦτον μεταῤῥυέντος. Οὐ γυνὴ κατεδέξατο	τῆς	θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς
[4]	ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς, αὐτῆς	τῆς	θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος
[2]	τῶν μακαρίων ὁ τὸ πεζὸν	τῆς	λέξεως καὶ τὸ τῆς φωνῆς
[2]	καὶ τὴν διάθεσιν, καὶ τὸ	τῆς	λέξεως πομπικὸν καὶ (πρὸς ἁρμονίαν
[12]	ἂν ἐθέλητε. Μή μοι βασκήνητε	τῆς	μακαρίας ἐλπίδος. Ὅσῳ γὰρ ἂν
[2]	ἐγκωμιάζομεν δὲ τοὺς δικαίους διὰ	τῆς	μαρτυρίας ὧν ἴσμεν, εὐφραίνομεν δὲ
[12]	στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου παράδεισος, ἀντὶ	τῆς	μετὰ τῶν κακούργων καταδίκης ἡ
[10]	Δεσπότην, ὃς ἐν τῷ σκότει	τῆς	νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν
[5]	καὶ καλλωπισμόν τινα ἡμῖν διὰ	τῆς	οἰκειότητος χαριζόμενοι. Ἐγκατειλεγμένος δὲ στρατείᾳ
[14]	Κορνήλιος δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν,	τῆς	ὀπτασίας ἠξιώθη τῆς τοῦ ἀγγέλου,
[13]	ἂν βούλοιτο. ~Ἐπειδὴ δὲ ἀπετύγχανε	τῆς	πείρας (ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων
[14]	χαράδραι περιῤῥηγνύμεναι, διὰ τὴν ἐκ	τῆς	πέτρας ἀσφάλειαν, διασαλεῦσαι δύνανται. Τοιοῦτος
[11]	πάντων ἤρθη· τῶν μὲν οἰκείων	τῆς	πίστεως ὑπὸ περιχαρείας κροτούντων, τῶν
[7]	ἦν καὶ ταραχὴ διὰ πάσης	τῆς	πόλεως, καὶ λεηλασίαι κατὰ τῶν
[7]	κατεξαίνετο, γυναῖκες εἵλκοντο διὰ μέσης	τῆς	πόλεως· οὐ νεότης ἐλεεινὴ, οὐ
[1]	ὁ λαὸς, οἱονεὶ σίμβλων τινῶν,	τῆς	πόλεως προχυθέντες, τὸν προπόλεον κόσμον,
[5]	οἴδαμεν. ~Οὗτος ἔφυ μὲν ἀπὸ	τῆς	πόλεως ταύτης, ὅθεν καὶ μᾶλλον
[8]	τὸν μετὰ τῶν θηρίων βίον	τῆς	πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον
[1]	πρὶν ἂν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν	τῆς	πτήσεως ἀφηγήσηται. Ἐπεὶ οὖν καὶ
[14]	Ἀλλ´αἰῶνα ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα φύγω	τῆς	σαρκὸς τὰ ἐπίπονα; Ἀλλ´ οὐκ
[8]	ὅτε εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν	τῆς	Σιδωνίας, ἐπὶ τὸ ὄρος ἀνέδραμε
[14]	τὸ τελευταῖον διὰ τοῦ Πέτρου	τῆς	σωτηρίας ἔτυχεν; Αἱ γὰρ ἐλεημοσύναι
[14]	συμβουλεύετε; Ἵνα τι ἐμαυτῷ ἐκ	τῆς	τοιαύτης καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς
[14]	ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας ἠξιώθη	τῆς	τοῦ ἀγγέλου, καὶ τὸ τελευταῖον
[7]	βίον, πάντων ἀγνοησάντων ἀλλήλους ἐκ	τῆς	τοῦ διαβόλου φρενοβλαβείας· κατεβάλλοντο μὲν
[15]	τοῦ χρώματος, οὐδ´ ἀλλοιώσας τι	τῆς	τοῦ προσώπου φαιδρότητος. Διέκειτο γὰρ
[9]	πάντες ἤδη πρὸς τὴν θέαν	τῆς	τῶν ἵππων ἁμίλλης ἦσαν συντεταμένοι·
[2]	μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ	τῆς	τῶν λόγων αὐξήσεως συνίσταται τὰ
[5]	μὲν γὰρ καὶ οἱ ἐκ	τῆς	ὑπερορίας καρποὶ, ὅταν ἡδεῖς τε
[3]	καὶ ταῖς τῶν ἵππων ἀγέλαις	τῆς	ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί οὖν
[14]	κατὰ τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ	τῆς	φλογὸς ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν
[11]	ἐν ᾧ ἦν, τὴν αἰτίαν	τῆς	φυγῆς, τὴν ἐπάνοδον, ὅτι Πάρειμι,
[2]	πεζὸν τῆς λέξεως καὶ τὸ	τῆς	φωνῆς ἀκατάσκευον πανταχοῦ προτιμήσας. Τί
[6]	τύραννος τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον	τῆς	ψυχῆς μέχρι τοῦ πολέμου τῆς
[2]	εὐθὺς ἡμᾶς ζῆλος εἰσῆλθε τῆς	ἀρετῆς	τοῦ ἀνδρὸς, καὶ τὸ πρᾶον
[2]	δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον τῆς	ἀρετῆς.	Ὥστε, ὅταν διηγώμεθα τοὺς βίους
[14]	τῷ Θεῷ. Ἐκείνων εἶναι βούλομαι	μαθητής.	Πῶς οὖν ἀρνήσομαι τὸν Θεόν
[9]	τῆς ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον	ἀθλητὴς,	αἰσθόμενος ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ
[7]	διὰ μέσης τῆς πόλεως· οὐ	νεότης	ἐλεεινὴ, οὐ γῆρας αἰδέσιμον ἦν·
[4]	τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς,	αὐτῆς	τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας,
[14]	Ἵνα τι ἐμαυτῷ ἐκ τῆς	τοιαύτης	καταπράξωμαι τέχνης; ἵνα μικρὰς ἡμέρας
[14]	εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς φλογὸς	ταύτης,	ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν, ἑαυτοῖς
[5]	ἔφυ μὲν ἀπὸ τῆς πόλεως	ταύτης,	ὅθεν καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἀγαπῶμεν,
[13]	παρθένος ὄψεως ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ	πρεσβύτης	καὶ ἄῤῥωστος τὴν ἀσθένειαν βιασάμενοι,
[14]	τὰ ἀγαθὰ τῶν δικαίων. Μανία	σαφὴς	μετὰ τέχνης ἀπόλλυσθαι, μετὰ πανουργίας
[7]	διαβόλου φρενοβλαβείας· κατεβάλλοντο μὲν οἶκοι	προσευχῆς	ὑπὸ χειρῶν ἀνοσίων, ἀνετρέπετο δὲ
[5]	πιστευθῆναι, καὶ σώματος ῥώμῃ καὶ	ψυχῆς	ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων.
[6]	τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς	ψυχῆς	μέχρι τοῦ πολέμου τῆς Ἐκκλησίας
[14]	ἀναμείνωμεν γενέσθαι νεκροὶ, ἀλλ´ ἀπὸ	ζωῆς	εἰς ζωὴν μεταβῶμεν. Τί τὸν
[14]	ποιήσατε τὸ κατηναγκασμένον. Μὴ φείδεσθε	ζωῆς,	ἧς ἀναγκαία ἡ στέρησις. Καίτοι
[7]	κατὰ τῶν εὐσεβούντων· χρήματα διηρπάζετο,	πληγαῖς	τὰ τῶν φιλοχρίστων σώματα κατεξαίνετο,
[3]	τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ ταῖς	ἀγαθαῖς	πράξεσιν ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ τὸ ὠφέλιμον.
[9]	ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς	νηστείαις,	ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ
[9]	δῆμον, οὐκ ἐλογίσατο πόσαις χερσὶ	πολεμίαις	ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´ ἀτρόμῳ τῇ
[9]	τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς	ἀγρυπνίαις,	ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ
[3]	Ἀλλὰ καὶ ταῖς τῶν ἵππων	ἀγέλαις	τῆς ὑφ´ ἡλίῳ κρατεῖ. Τί
[12]	εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα ταῖς	ἀπειλαῖς,	ἀπάταις αὐτὸν καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν
[13]	γλυκὺν τοῦτον ἥλιον. Ἄλλοι δὲ	συμβουλαῖς	πιθαναῖς ἐπειρῶντο παραλογίζεσθαι· Ῥήματι μόνῳ
[13]	τοῦτον ἥλιον. Ἄλλοι δὲ συμβουλαῖς	πιθαναῖς	ἐπειρῶντο παραλογίζεσθαι· Ῥήματι μόνῳ εἰπὲ
[14]	καὶ πάσῃ προσβολῇ πειρατηρίων ἄτρωτος.	Εἰκάσαις	ἂν αὐτοῦ τῆς διανοίας τὸ
[9]	κατεπλάγη τὸν δῆμον, οὐκ ἐλογίσατο	πόσαις	χερσὶ πολεμίαις ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´
[1]	μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς	μελίσσαις	μὴ ἀπαίρειν τῶν σίμβλων πρὶν
[7]	εὐσεβείας θίασος, δαίμονες δὲ κατεχόρευον,	κνίσσαις	καὶ αἵμασι τὰ πάντα καταμιαίνοντες·
[3]	μύρῳ τὸ εὐωδεῖν· οὕτω καὶ	ταῖς	ἀγαθαῖς πράξεσιν ἀναγκαίως ἀκολουθεῖ τὸ
[9]	πρὸς τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις,	ταῖς	ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ
[12]	γὰρ εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα	ταῖς	ἀπειλαῖς, ἀπάταις αὐτὸν καὶ δελεάσμασι
[14]	περὶ ταῦτα σπουδῇ τῶν ἐν	ταῖς	ἐλπίσιν ἀποκειμένων μακαρισμῶν ἐκπίπτειν. ~Ταῦτα
[1]	τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ φύσεως	ταῖς	μελίσσαις μὴ ἀπαίρειν τῶν σίμβλων
[9]	καὶ ἀλειψαμένου πρὸς τὸν ἀγῶνα,	ταῖς	νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς,
[9]	ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις,	ταῖς	προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ
[3]	ἐκ τούτων ὄφελος; Ἀλλὰ καὶ	ταῖς	τῶν ἵππων ἀγέλαις τῆς ὑφ´
[12]	αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα ταῖς ἀπειλαῖς,	ἀπάταις	αὐτὸν καὶ δελεάσμασι περιελθεῖν ἐπειρᾶτο.
[7]	κατ´ ἀλλήλων ἐμαίνοντο, καὶ δοῦλοι	δεσπόταις	ἑαυτῶν ἐπανίσταντο· δεινὴ δέ τις
[9]	ταῖς νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς	προσευχαῖς,	τῇ διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ μελέτῃ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ ΙΗʹ	Εἰς	Γόρδιον τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος ἐστὶ
[14]	τοῦ κτίσαντος. Καρδία γὰρ πιστεύομεν	εἰς	δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογοῦμεν εἰς
[14]	Εἴπατε· Ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς	εἰς	δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ταύτην γὰρ
[1]	τίς ὁ τὴν χειμερινὴν κατήφειαν	εἰς	ἐαρινὴν φαιδρότητα μεταστήσας; Νῦν γὰρ
[9]	Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. ~Ὄθεν ἐλθὼν	εἰς	ἔννοιαν τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς,
[3]	γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία προσθήκης	εἰς	εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν τοῖς ἐν
[2]	ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις κατωρθωμένων,	εἰς	ζῆλον καὶ μίμησιν τῶν ἀγαθῶν,
[14]	γενέσθαι νεκροὶ, ἀλλ´ ἀπὸ ζωῆς	εἰς	ζωὴν μεταβῶμεν. Τί τὸν αὐτόματον
[11]	τὸν δικαστὴν παρορμώντων, καὶ προκαταδικαζόντων	εἰς	θάνατον. Πάντα δ´ οὖν βοῆς
[11]	ὑμετέρων προσταγμάτων καταφρόνησιν, καὶ τὴν	εἰς	Θεὸν, ἐφ´ ὃν ἤλπισα, πίστιν
[15]	ἀεὶ νεαρὰν τὴν μνήμην ἔχομεν.	Εἰς	μνημόσυνον γὰρ αἰώνιον ἔσται δίκαιος,
[14]	εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογοῦμεν	εἰς	σωτηρίαν. Μὴ γὰρ ἀπεγνωσμένον ἐστὶ
[9]	τοὺς τὸ στάδιον περικαθημένους παραδραμὼν,	εἰς	τὸ μέσον κατέστη, βεβαιῶν τὸν
[11]	ἐπιτήδειόν μοι τὸν καιρὸν τοῦτον	εἰς	τὸ πληρωθῆναί μου τὴν ἐπιθυμίαν
[14]	ἀνθρώπων. Τὸν γὰρ διὰ γενέσεως	εἰς	τὸν βίον ἐλθόντα ἢ χρόνος
[11]	τῶν δὲ πολεμούντων τῇ ἀληθείᾳ	εἰς	τὸν κατ´ αὐτοῦ φόνον τὸν
[15]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[14]	ἀνὴρ, ἀσάλευτον τὸ στερέωμα τῆς	εἰς	Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς
[2]	ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν	εἰς	ὠφέλειαν. ~Ἐγκωμίων μὲν γὰρ νόμος
[5]	ἐκ τῆς ὑπερορίας καρποὶ, ὅταν	ἡδεῖς	τε ὦσι καὶ τρόφιμοι· πολλῷ
[14]	τὸ στρατιωτικὸν τάγμα; μὴ γὰρ	οὐδεὶς	ἑκατόνταρχος εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου
[7]	τῶν οἴκων, αἱ δὲ ἐρημίαι	πλήρεις	τῶν φυγαδευομένων· ἔγκλημα δὲ ἦν
[14]	γὰρ ἐλεημοσύναι αὐτοῦ καὶ αἱ	δεήσεις	εἰσηκούσθησαν παρὰ τῷ Θεῷ. Ἐκείνων
[3]	γείτονος ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς	ὑπερνεφεῖς	τέ εἰσι καὶ ἐπὶ πολὺ
[9]	γαύρῳ τῷ φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας	συνεχεῖς,	ἢ δένδρα πολλὰ, τοὺς τὸ
[14]	τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ	μυριάκις,	ἐὰν οἷόν τε ᾖ. Τοῖς
[11]	Γόρδιος, μὴ δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ	πολλάκις	ἀποθανεῖν! Ὁ δὲ, πρὸς τῇ
[9]	ἐν ᾗ πανδημεὶ πᾶσα ἡ	πόλις	ἑορτὴν ἄγουσα φιλοπολέμῳ (δαίμονι κατειλήφει
[3]	παρὰ τοῦτο σεμνότερος, εἰ ἡ	πόλις	ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας
[13]	δαίμοσιν. Ἐκενώθη τῶν οἰκητόρων ἡ	πόλις,	ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ πλήθους
[11]	ἡνίοχοι· ἡ δὲ τῶν ἁρμάτων	ἐπίδειξις	ψόφος μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ
[11]	βακτηρίαν φέρων, καὶ πήραν ἐνημμένος·	οἷς	πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις, ἐκ
[11]	τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην. Τούτοις τοῖς	λόγοις	τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος ὡς
[5]	καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς	καταλόγοις	ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ τότε
[10]	σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος τοῖς	Ἰουδαίοις	ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς μὲν οὖν
[2]	αὐξήσεως συνίσταται τὰ ἐγκώμια· τοῖς	δικαίοις	δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς
[2]	μόνῃ τῇ ὑπομνήσει τῶν τοῖς	δικαίοις	κατωρθωμένων, εἰς ζῆλον καὶ μίμησιν
[2]	ἐγκωμίων λογίζεται, ὡς καὶ τοῖς	ἁγίοις	ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς
[2]	προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν τοῖς	ἐγκωμίοις	τῶν μακαρίων ὁ τὸ πεζὸν
[4]	μάρτυρος, ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ	μαρτυρίοις	ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν ὅσα οἴδαμεν. ~Οὗτος
[14]	Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς	πνευματικοῖς	ὀφθαλμοῖς περιτρέχοντα τὸν διάβολον, καὶ
[5]	ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς	στρατιωτικοῖς	καταλόγοις ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ
[13]	ἐναγώνιον θέαμα, τὸ θαυμαστὸν καὶ	ἀγγέλοις	καὶ πάσῃ τῇ κτίσει, ὀδυνηρὸν
[2]	μακαριστὸν κατεφάνη. Τοῖς μὲν γὰρ	ἄλλοις	ἀνθρώποις ἐκ τῆς τῶν λόγων
[6]	προσκυνοῦσι· καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν	εἰδώλοις	ἅπαντας, καὶ λίθους καὶ ξύλα
[14]	πίστεως διασώζων. Βλέπων τοῖς πνευματικοῖς	ὀφθαλμοῖς	περιτρέχοντα τὸν διάβολον, καὶ τὸν
[14]	τοῦ Πατρός μου, τοῦ ἐν	οὐρανοῖς;	Ἀντὶ τίνος δέ με καὶ
[15]	ἡ γῆ, καὶ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς,	καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ κριτῇ·
[2]	ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς	ὡρμημένοις	πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν εἰς
[14]	ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς	δεομένοις·	οὗ καὶ τὴν πίστιν ὁ
[2]	ἱστορία οἷόν τι φῶς τοῖς	σωζομένοις	πρὸς τὴν τοῦ βίου ὁδὸν
[12]	γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι τοῖς	ἀπειλουμένοις	καὶ ὑποπτῆξαι, ὥστε καὶ προεκαλεῖτο
[3]	ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ δὴ	ἐκείνοις	(χρεία προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´
[8]	περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας καὶ	ἀνθρώποις	ἀβάτους ἐρημίας ἀπέδραμε, τὸν μετὰ
[2]	κατεφάνη. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις	ἀνθρώποις	ἐκ τῆς τῶν λόγων αὐξήσεως
[8]	οἰκετῶν, ἀπολαύσεως βίου, πάντων ὅσα	ἀνθρώποις	ἐστὶ περισπούδαστα, πρὸς τὰς βαθυτάτας
[12]	θερίσω πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ τοῖς	φοβεροῖς	ἑλεῖν αὐτὸν οὐκ ἠδύναντο, καὶ
[2]	ἀντ´ ἐγκωμίων λογίζεται, ὡς καὶ	τοῖς	ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ
[3]	ἀέρος διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς	τοῖς	ἀνδράσι διὰ τούτων ἐκπληροῦντες τὸν
[12]	ὅς γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι	τοῖς	ἀπειλουμένοις καὶ ὑποπτῆξαι, ὥστε καὶ
[14]	μυριάκις, ἐὰν οἷόν τε ᾖ.	Τοῖς	δὲ τὴν διὰ τῆς γλώσσης
[14]	πνευμάτων ἱκανὸς ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας	τοῖς	δεομένοις· οὗ καὶ τὴν πίστιν
[2]	λόγων αὐξήσεως συνίσταται τὰ ἐγκώμια·	τοῖς	δικαίοις δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων
[2]	ἐπὶ μόνῃ τῇ ὑπομνήσει τῶν	τοῖς	δικαίοις κατωρθωμένων, εἰς ζῆλον καὶ
[2]	ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς ἐμπομπεύειν	τοῖς	ἐγκωμίοις τῶν μακαρίων ὁ τὸ
[10]	ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην	τοῖς	ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι· δηλῶν διὰ
[10]	εἰσί τινες οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην	τοῖς	ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην
[3]	προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν, ἀλλ´ ἡμῖν	τοῖς	ἐν τῷ βίῳ ἀναγκαία ἡ
[15]	αἰώνιον ἔσται δίκαιος, καὶ παρὰ	τοῖς	ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν ἡ
[10]	τῷ σκότει τῆς νυκτὸς ἀγνοούμενος	τοῖς	Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς μὲν
[11]	μου τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην. Τούτοις	τοῖς	λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος
[2]	ζηλωτὸν ἑκάστῳ καὶ μακαριστὸν κατεφάνη.	Τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις ἐκ
[14]	τῷ δὲ συνεργοῦντα πρὸς πιθανότητα·	τοῖς	μὲν κλαίουσιν εἶπε τὸ τοῦ
[11]	ὄψιν, διὰ τὴν χρονίαν ἐν	τοῖς	ὄρεσι δίαιταν αὐχμηρὰν ἔχων τὴν
[15]	ἐστὶν ἡ γῆ, καὶ ἐν	τοῖς	οὐρανοῖς, καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ
[1]	περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε ποιοῦντες καὶ	τοῖς	παροῦσιν ἅμα κεχαρισμένα· ~Ἐγκωμιαζομένου γὰρ
[14]	εἰς Χριστὸν πίστεως διασώζων. Βλέπων	τοῖς	πνευματικοῖς ὀφθαλμοῖς περιτρέχοντα τὸν διάβολον,
[6]	ἢ θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν	τοῖς	προσκυνοῦσι· καὶ πρόσταγμα ἦν ὑποκύπτειν
[5]	σώματος ῥώμῃ καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ	τοῖς	στρατιωτικοῖς καταλόγοις ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ
[2]	ἀνδρῶν ἱστορία οἷόν τι φῶς	τοῖς	σωζομένοις πρὸς τὴν τοῦ βίου
[7]	τῶν φυγαδευομένων· ἔγκλημα δὲ ἦν	τοῖς	ταῦτα πάσχουσιν ἡ εὐσέβεια, καὶ
[4]	ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα μάρτυρος, ἐπιφανῶς	τοῖς	ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις ἐναθλήσαντος, εἴπωμεν
[12]	ἵνα θερίσω πολλαπλασίονα. Ὡς δὲ	τοῖς	φοβεροῖς ἑλεῖν αὐτὸν οὐκ ἠδύναντο,
[2]	ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν πρὸς ἔπαινον, καὶ	τοῖς	ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν
[2]	δικαίοις δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων	αὐτοῖς	ἡ ἀλήθεια πρὸς τὸ δεῖξαι
[9]	Χριστιανῶν δὲ πλῆθος οὐκ ὀλίγον	αὐτοῖς	συνανεφύρετο, οἱ ἀφυλάκτως βιοῦντες, καὶ
[3]	ἐξ ὀλίγων τῶν ἀτιμασθέντων πληροῦν	αὐτοῖς	τὰ ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν ἡ
[14]	δεῖ πάντως ἀποθανεῖν, τὴν ζωὴν	ἑαυτοῖς	διὰ τοῦ θανάτου πραγματευσώμεθα. Ἑκούσιον
[14]	ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν,	ἑαυτοῖς	τῆς γεέννης τὸ πῦρ θησαυρίζοντας.
[12]	ἐμοῦ εἶ· καὶ ὅσα συγγενῆ	τούτοις,	πρὸς ἀνδρίαν παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν
[11]	πληρωθῆναί μου τὴν ἐπιθυμίαν ἐξελεξάμην.	Τούτοις	τοῖς λόγοις τὸν θυμὸν τοῦ
[11]	ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις	χάρις,	ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν περιλάμπουσα.
[2]	τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ πρὸς ἀνδρίαν	παράκλησις	τὰ τοῦ Σαμψὼν διηγήματα. Οὐκ
[14]	φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία ἡ	στέρησις.	Καίτοι εἰ καὶ τὸ διαρκὲς
[7]	τοὺς μὴ πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα·	~σύγχυσις	δὲ ἦν καὶ ταραχὴ διὰ
[11]	τι βλέπειν ἢ Γόρδιον, οὔτε	τις	ἀκοὴ ἄλλο τι ἠνείχετο ἀκούειν
[11]	(τὰ ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς	τις	ἄσημος, οἷον αὔρα, διὰ παντὸς
[15]	ζωὴν μεταθήσειν ὥσπερ τὸν Λάζαρον.	Τίς	ἐκείνου τοῦ δήμου τὴν βοὴν
[11]	οὖν πραείᾳ καὶ ἡμέρῳ φωνῇ	τίς	καὶ πόθεν εἴη διεπυνθάνετο. Ὡς
[7]	καρπῶσαι, ἀλλὰ κατήφεια δεινὴ, ὥσπερ	τις	νεφέλη, τὰ πάντα κατεῖχεν· ἀπελήλαντο
[7]	δεσπόταις ἑαυτῶν ἐπανίσταντο· δεινὴ δέ	τις	νὺξ κατειλήφει τὸν βίον, πάντων
[1]	μάρτυρας, ἐξιόντα, ζητῶ τὸν ἡγεμόνα.	Τίς	ὁ κινήσας τὸν πολὺν τοῦτον
[1]	κινήσας τὸν πολὺν τοῦτον ἐσμόν;	τίς	ὁ τὴν χειμερινὴν κατήφειαν εἰς
[4]	ἀληθείας τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ	τις	φήμη πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς
[11]	πήραν ἐνημμένος· οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ	τις	χάρις, ἐκ τοῦ ἀφανοῦς αὐτὸν
[11]	περιλάμπουσα. Ὡς δ´ οὖν ἐγνώσθη	ὅστις	ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς παρὰ
[12]	τῶν θείων λογίων δεδιδαγμένος ἦν·	ὅς	γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν εἶξαι τοῖς
[14]	φοβερὰν ἀπειλὴν τοῦ Κυρίου; ὅτι	Ὃς	ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν
[10]	τῷ ἀγῶνι· μιμησάμενος τὸν Δεσπότην,	ὃς	ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς
[8]	ἡγησάμενος, κατὰ τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν·	ὃς,	ὅτε εἶδεν ἐπικρατοῦσαν τὴν εἱδωλολατρείαν
[14]	εὐσεβής; Μέμνημαι τοῦ πρώτου ἑκατοντάρχου,	ὃς,	παρεστὼς τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ,
[1]	Νῦν γὰρ δὴ πρῶτον ὁ	λαὸς,	οἱονεὶ σίμβλων τινῶν, τῆς πόλεως
[14]	τῶν εὐσεβούντων, τοὺς διὰ τῆς	φλογὸς	ταύτης, ἣν καθ´ ἡμῶν καίουσιν,
[14]	τὸν Θεόν (μου, ὃν ἐκ	παιδὸς	προσεκύνησα; Οὐχὶ δὲ φρίξει ὁ
[11]	τὴν πατρίδα, τὸ γένος, τὸ	εἶδος	τοῦ ἀξιώματος ἐν ᾧ ἦν,
[12]	Μή μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας	ἐλπίδος.	Ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπιτείνητε τὰ
[14]	καθυποκρίνεσθε τὸν καιρὸν, Ἀποθέμενοι τὸ	ψεῦδος,	λαλεῖτε ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι Κύριος
[13]	Πάντως οὐχὶ τῇ γλώσσῃ προσέχει	(Θεὸς,	ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ τοῦ φθεγγομένου.
[14]	ἔτι τὸν Κύριον ἐπιγνόντα, ὅτι	Θεός	ἐστι καὶ βασιλεὺς τῶν δυνάμεων,
[14]	με ὑποστήσεται ὅλως; Μὴ πλανᾶσθε·	Θεὸς	οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος
[9]	οὐχ Ἕλλην· καὶ Χριστιανῶν δὲ	πλῆθος	οὐκ ὀλίγον αὐτοῖς συνανεφύρετο, οἱ
[12]	τῇ ψυχῇ, λέγων· Κύριος ἐμοὶ	βοηθὸς,	καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει
[9]	ὁ δῆμος ἄνω συνείλεκτο, οὐκ	Ἰουδαῖος	ἀπῆν, οὐχ Ἕλλην· καὶ Χριστιανῶν
[15]	Εἰς μνημόσυνον γὰρ αἰώνιον ἔσται	δίκαιος,	καὶ παρὰ τοῖς ἐπὶ γῆς,
[9]	κατέστη, βεβαιῶν τὸν λόγον, ὅτι	Δίκαιος	ὡς λέων πέποιθε. ~Καὶ οὕτως
[9]	ἦσαν συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ	γενναῖος	ἐκεῖνος καὶ μέγας τὴν ψυχὴν,
[8]	τὰ πάντα καταμιαίνοντες· ~τότε ὁ	γενναῖος	οὗτος προλαβὼν τὴν ἐκ τῶν
[11]	δὲ τῶν ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος	μάταιος	ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς
[9]	τοῦ βίου, ὡς ἀνωφελὴς, ὡς	μάταιος,	ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς
[2]	Προτροπὴ γὰρ πρὸς σωφροσύνην ὁ	βίος	τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ πρὸς ἀνδρίαν
[8]	Τοιοῦτος οὖν ἦν καὶ ὁ	Γόρδιος,	ἀποφυγὼν θορύβους πολιτικοὺς, ὄχλον ἀγοραῖον,
[11]	κατεσιγάσθησαν δὲ ὄργανα πολυαρμόνια· ἠκούετο	Γόρδιος,	ἐθεωρεῖτο Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος
[11]	ὄργανα πολυαρμόνια· ἠκούετο Γόρδιος, ἐθεωρεῖτο	Γόρδιος.	Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν πρὸς
[11]	οὖν ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας εἶπεν ὁ	Γόρδιος,	μὴ δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις
[5]	καὶ μᾶλλον αὐτὸν ἀγαπῶμεν, διότι	οἰκεῖος	ἡμῖν ὁ κόσμος ἐστίν. Ὥσπερ
[14]	εἶναι παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπεφήνατο.	Κορνήλιος	δὲ οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς
[8]	ἵνα Θεὸν ἰδεῖν δυνηθῇ, καὶ	μακάριος	γένηται· εἶδε δι´ ἀποκαλύψεων, ἐδιδάχθη
[13]	(ἀκούσας γὰρ τῶν ὑποσχέσεων ὁ	μακάριος,	κατεγέλασεν αὐτοῦ τῆς ἀνοίας, εἴ
[11]	φησὶν, ἅπαξ μόνον ἀποθνήσκων ὁ	ἀλιτήριος;	Οἷα μὲν οὖν ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας
[8]	δικαστηρίων ἀνάγκην, ῥίψας τὴν ζώνην,	ὑπερόριος	ἦν, ὑπεριδὼν δυναστείας, ὑπεριδὼν δόξης,
[12]	κατεπῇδεν ἑαυτοῦ τῇ ψυχῇ, λέγων·	Κύριος	ἐμοὶ βοηθὸς, καὶ οὐ φοβηθήσομαι
[14]	ψεῦδος, λαλεῖτε ἀλήθειαν. Εἴπατε· Ὅτι	Κύριος	Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ
[14]	οὗ καὶ τὴν πίστιν ὁ	Κύριος	μείζονα εἶναι παντὸς τοῦ Ἰσραὴλ
[14]	οὐκ ἠρνήσατο, ὅτι ἀληθῶς Θεοῦ	Υἱὸς	ἦν. Οἶδα καὶ ἄλλον ἑκατόνταρχον,
[7]	πατὴρ παρεδίδου παῖδα, καὶ πατέρα	υἱὸς	κατεμήνυεν, ἀδελφοὶ κατ´ ἀλλήλων ἐμαίνοντο,
[4]	μεταγράφωσι τὰς εἰκόνας, πλεῖστον, ὡς	εἰκὸς,	τῶν ἀρχετύπων ἀπολιμπάνονται· καὶ ἡμᾶς,
[14]	ὅλον ζημιωθήσομαι. Ἵνα φύγω τῆς	σαρκὸς	τὰ ἐπίπονα; Ἀλλ´ οὐκ ὄψομαι
[3]	αὐτάρκης, τί μοι ἐκ τούτων	ὄφελος;	Ἀλλὰ καὶ ταῖς τῶν ἵππων
[2]	Μωϋσέως βίον, καὶ εὐθὺς ἡμᾶς	ζῆλος	εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ ἀνδρὸς,
[9]	θεωμένη. Ἐπεὶ οὖν πᾶς ὁ	δῆμος	ἄνω συνείλεκτο, οὐκ Ἰουδαῖος ἀπῆν,
[11]	ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς τις	ἄσημος,	οἷον αὔρα, διὰ παντὸς τοῦ
[13]	ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς ἢ	ἐπίσημος.	Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς τῶν οἴκων
[11]	μάταιος ἦν. Οὐδενὸς γὰρ ἐσχόλαζεν	ὀφθαλμὸς	ἄλλο τι βλέπειν ἢ Γόρδιον,
[1]	ΙΗʹ Εἰς Γόρδιον τὸν μάρτυρα.	~(Νόμος	ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις μὴ
[3]	εἰς ὠφέλειαν. ~Ἐγκωμίων μὲν γὰρ	νόμος	πατρίδα διερευνᾶσθαι, καὶ γένος ἀναζητεῖν,
[3]	ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ δὲ ἡμέτερος	νόμος,	τοὺς τῶν γειτόνων λόγους κατασιγάσας,
[5]	ἀγαπῶμεν, διότι οἰκεῖος ἡμῖν ὁ	κόσμος	ἐστίν. Ὥσπερ γὰρ τὰ εὔκαρπα
[14]	μόνῳ διὰ τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων	ἱκανὸς	ἐξαποστέλλειν τὰς βοηθείας τοῖς δεομένοις·
[14]	προσεκύνησα; Οὐχὶ δὲ φρίξει ὁ	οὐρανὸς	ἄνωθεν; οὐ συσκοτάσει δὲ ἐπ´
[3]	γὰρ νόμος πατρίδα διερευνᾶσθαι, καὶ	γένος	ἀναζητεῖν, καὶ ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ
[11]	δὲ εἶπε τὴν πατρίδα, τὸ	γένος,	τὸ εἶδος τοῦ ἀξιώματος ἐν
[11]	ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος μάταιος ἦν.	Οὐδενὸς	γὰρ ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς ἄλλο τι
[13]	πρὸς τὸν ἄνδρα. Τότε καὶ	παρθένος	ὄψεως ἀῤῥένων κατατολμήσασα, καὶ πρεσβύτης
[11]	ὑποφθάσας εἶπεν ὁ Γόρδιος, μὴ	δυνάμενος	ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ
[8]	πρὸς τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον	ἡγησάμενος,	κατὰ τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν· ὃς,
[10]	ἑκουσίως ἐπέδωκεν ἑαυτὸν τῷ ἀγῶνι·	μιμησάμενος	τὸν Δεσπότην, ὃς ἐν τῷ
[2]	τῷ τοιούτῳ εἴδει τῶν λόγων	χρησάμενος·	οὐδ´ ἂν προέτρεψεν ἡμᾶς πανηγυρικῶς
[12]	παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν θείων λογίων	δεδιδαγμένος	ἦν· ὅς γε τοσοῦτον ἀπεῖχεν
[5]	ἡμῖν διὰ τῆς οἰκειότητος χαριζόμενοι.	Ἐγκατειλεγμένος	δὲ στρατείᾳ ἐπιφανεῖ, ὡς ἑκατὸν
[11]	σῶμα, βακτηρίαν φέρων, καὶ πήραν	ἐνημμένος·	οἷς πᾶσιν ἐπέπρεπέ τις χάρις,
[9]	ἄνω κλήσεως. Καὶ οἷον ἀθλητὴς,	αἰσθόμενος	ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου
[10]	ὥστε, ἐν περιφανεῖ τοῦ θεάτρου	γενόμενος,	ἀτρέπτῳ τῇ παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν
[11]	Θεὸν, ἐφ´ ὃν ἤλπισα, πίστιν	ἐπιδειξόμενος·	καὶ γὰρ ἤκουσά σε, φησὶ,
[8]	πρό γε πάντων τὴν καρδίαν	κεκαθαρμένος,	ἵνα Θεὸν ἰδεῖν δυνηθῇ, καὶ
[11]	τοῦ ἀνδρὸς ἀποβλέπων, οἰκείαν ἀτιμίαν	ἡγούμενος	τὸ νεανικὸν τῆς διανοίας ἀνάστημα.
[10]	ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτὸς	ἀγνοούμενος	τοῖς Ἰουδαίοις ἑαυτὸν κατεμήνυσεν. ~Εὐθὺς
[11]	τῷ παραδόξῳ τῆς θέας, ἀνὴρ	ἀπηγριωμένος	τὴν ὄψιν, διὰ τὴν χρονίαν
[9]	συντεταμένοι· τότε δὴ ὁ γενναῖος	ἐκεῖνος	καὶ μέγας τὴν ψυχὴν, μέγας
[14]	ἐκδέχεσθε θάνατον; Ἄκαρπός ἐστιν, ἀκερδὴς,	κοινὸς	κτηνῶν καὶ ἀνθρώπων. Τὸν γὰρ
[14]	μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς; Ἀντὶ	τίνος	δέ με καὶ ταῦτα σοφίζεσθαι
[2]	τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι, ῥήτορός	τινος	ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον
[13]	τῶν οἰκητόρων ἡ πόλις, ὥσπερ	τινὸς	ῥεύματος, τοῦ πλήθους ἀθρόως ἐπὶ
[6]	ἐμπρέπων. ~Ἐπεὶ δὲ ὁ τότε	τύραννος	τὸ πικρὸν καὶ ἀνήμερον τῆς
[14]	εἰς τὸν βίον ἐλθόντα ἢ	χρόνος	ἀνάλωσεν, ἢ νόσος διέλυσεν, ἢ
[15]	θέαμα, ὃ οὐκ ἠμαύρωσεν ὁ	χρόνος,	οὐδὲ ἐξέλυσεν ἡ συνήθεια· οὐκ
[3]	Ἦ που καὶ τὰς τοῦ	γείτονος	ὄρους κορυφὰς διηγούμενοι, ὡς ὑπερνεφεῖς
[4]	τῆς θέας τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας,	κίνδυνος	οὐ μικρὸς τὴν ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι.
[7]	ἦν προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ	τόπος	τοῦ καρπῶσαι, ἀλλὰ κατήφεια δεινὴ,
[14]	Τί τὸν αὐτόματον ἐκδέχεσθε θάνατον;	Ἄκαρπός	ἐστιν, ἀκερδὴς, κοινὸς κτηνῶν καὶ
[12]	οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι	ἄνθρωπος·	καὶ τό· Οὐ φοβηθήσομαι κακὰ,
[11]	ἦν πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ	ἀνδρὸς	ἀποβλέπων, οἰκείαν ἀτιμίαν ἡγούμενος τὸ
[4]	ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας τοῦ	ἀνδρὸς	διασώζουσα. Καί πως δοκεῖ τὸ
[15]	ἀεὶ θαυμάζομεν· οὕτω καὶ τοῦ	ἀνδρὸς	ἐκείνου ἀεὶ νεαρὰν τὴν μνήμην
[1]	οἷόν τινι ἄνθει τῶν τοῦ	ἀνδρὸς	ἔργων περιβομβήσωμεν, ὅσιά τε ποιοῦντες
[2]	ζῆλος εἰσῆλθε τῆς ἀρετῆς τοῦ	ἀνδρὸς,	καὶ τὸ πρᾶον τοῦ τρόπου
[11]	ἦν νικῆσαι τὴν ἔνστασιν τοῦ	ἀνδρὸς	τῇ ἐπινοίᾳ τῶν ἀλγεινῶν. Καὶ
[11]	ὅλην ἤγειρεν ἐφ´ ἑαυτὸν τοῦ	ἀνδρὸς	τὴν μανίαν. Καὶ, Κάλει, φησὶ,
[3]	εἰσι καὶ ἐπὶ πολὺ τοῦ	ἀέρος	διανεστήκασιν, ἑαυτοὺς ἀπατήσομεν ὡς τοῖς
[3]	πρὸς χειμῶνά τε εἶναι καὶ	θέρος	ἐπιτηδείαν; Εἰ δὲ καὶ ἡ
[3]	καὶ ἀγωγὴν διηγεῖσθαι· ὁ δὲ	ἡμέτερος	νόμος, τοὺς τῶν γειτόνων λόγους
[11]	ἀπτόητον, τοσούτῳ μειζόνως ἐξηγριοῦτο, καὶ	φιλονεικότερος	ἦν νικῆσαι τὴν ἔνστασιν τοῦ
[3]	Τί γὰρ ἐγὼ παρὰ τοῦτο	σεμνότερος,	εἰ ἡ πόλις ποτὲ χαλεποὺς
[9]	ὡς ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς	ἀδρανέστερος,	ἠρεθίσθη σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν
[11]	τῇ ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι	χαλεπώτερος	ἦν πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ
[11]	τὸ ξίφος, ὁ σταυρὸς, ὁ	βόθρος	εὐτρεπιζέσθω. Ἀλλὰ γὰρ οἷα κερδαίνει,
[4]	τῶν πραγμάτων ἀπολειφθέντας, κίνδυνος οὐ	μικρὸς	τὴν ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι. Ἀλλ´ ἐπειδὴ
[8]	εἱδωλολατρείαν τῆς Σιδωνίας, ἐπὶ τὸ	ὄρος	ἀνέδραμε τὸ Χωρὴβ, καὶ ἐν
[2]	παροιμιαστῇ τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι,	ῥήτορός	τινος ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος
[3]	ἡ αὐτὴ ἀνδρῶν τέ ἐστιν	εὔφορος,	καὶ βοσκήματα τρέφειν αὐτάρκης, τί
[10]	δηλῶν διὰ τούτων, ὅτι οὐ	πρὸς	ἀνάγκην ἤχθη πρὸς τοὺς κινδύνους,
[12]	εἶ· καὶ ὅσα συγγενῆ τούτοις,	πρὸς	ἀνδρίαν παρακαλοῦντα, ἐκ τῶν θείων
[2]	ὁ βίος τοῦ Ἰωσὴφ, καὶ	πρὸς	ἀνδρίαν παράκλησις τὰ τοῦ Σαμψὼν
[2]	πρὸς ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις	πρὸς	ἀρετὴν αὐτάρκη οὖσαν εἰς ὠφέλειαν.
[2]	τὸ τῆς λέξεως πομπικὸν καὶ	(πρὸς	ἁρμονίαν κεκροτημένον ἀποδεχόμενοι; Ἢ τοῦτο
[14]	διάβολον, καὶ τὸν μὲν κινοῦντα	πρὸς	δάκρυον, τῷ δὲ συνεργοῦντα πρὸς
[2]	ὡς καὶ τοῖς ἁγίοις ἐξαρκοῦσαν	πρὸς	ἔπαινον, καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς
[4]	τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις φήμη	πρὸς	ἡμᾶς διεδόθη, τὰς ἐπὶ τῶν
[5]	λαγόνων τῆς ἡμετέρας ἀναδραμὼν, καὶ	πρὸς	μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς,
[15]	ὅσος ἐκ τῶν κάτω τότε	πρὸς	οὐρανὸν ἀνεδόθη; Τοῦτό ἐστι τὸ
[14]	πρὸς δάκρυον, τῷ δὲ συνεργοῦντα	πρὸς	πιθανότητα· τοῖς μὲν κλαίουσιν εἶπε
[14]	σωτηρίαν. Μὴ γὰρ ἀπεγνωσμένον ἐστὶ	πρὸς	σωτηρίαν τὸ στρατιωτικὸν τάγμα; μὴ
[2]	ἀκοῆς τῶν καλῶν. Προτροπὴ γὰρ	πρὸς	σωφροσύνην ὁ βίος τοῦ Ἰωσὴφ,
[14]	γήϊνα, σπουδάζειν ἐχρῆν διαμείβειν αὐτὰ	πρὸς	τὰ οὐράνια· εἰ δὲ καὶ
[8]	πάντων ὅσα ἀνθρώποις ἐστὶ περισπούδαστα,	πρὸς	τὰς βαθυτάτας καὶ ἀνθρώποις ἀβάτους
[5]	ἐπηλύδων οἱ ἡμεδαποὶ καὶ ἐγχώριοι,	πρὸς	τῇ ἀπολαύσει ἔτι καὶ καλλωπισμόν
[11]	Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ δὲ,	πρὸς	τῇ ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι
[13]	τείχους ἦσαν. Ἤδη δὲ ὁρμῶντα	πρὸς	τὴν διὰ τοῦ θανάτου ζωὴν
[9]	καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος, ἠρεθίσθη σφοδρότερον	πρὸς	τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἄνω κλήσεως.
[9]	δεσπόται, καὶ παῖδες ἐκ διδασκαλείων	πρὸς	τὴν θέαν ἔτρεχον, παρῆν δὲ
[9]	τὸ στάδιον, καὶ πάντες ἤδη	πρὸς	τὴν θέαν τῆς τῶν ἵππων
[15]	οὓς, εὐθὺς αὐτὸν νεοσφαγῆ παραλαβόντας	πρὸς	τὴν μακαρίαν ζωὴν μεταθήσειν ὥσπερ
[15]	τύπον τοῦ σταυροῦ περιγράψας, ἐχώρει	πρὸς	τὴν πληγὴν, οὐδὲν παρατρέψας τοῦ
[2]	οἷόν τι φῶς τοῖς σωζομένοις	πρὸς	τὴν τοῦ βίου ὁδὸν ἐμποιεῖ.
[2]	ἢ λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον	πρὸς	τὴν τῶν ἀκουόντων ἔκπληξιν, ἤχῳ
[11]	φύσεως ἀγριότητι, ἔτι χαλεπώτερος ἦν	πρὸς	τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνδρὸς ἀποβλέπων,
[2]	τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς ἡ ἀλήθεια	πρὸς	τὸ δεῖξαι αὐτῶν τὸ ὑπερβάλλον
[9]	ἑαυτοῦ ἱκανῶς γυμνασθέντος καὶ ἀλειψαμένου	πρὸς	τὸν ἀγῶνα, ταῖς νηστείαις, ταῖς
[13]	καὶ ὅσον ἐγχώριον, ὧδε παρῆν	πρὸς	τὸν ἄνδρα. Τότε καὶ παρθένος
[11]	Γόρδιος. Καὶ εὐθὺς ἀνάρπαστος ἦν	πρὸς	τὸν ἄρχοντα αὐτοῦ που καθήμενον,
[12]	προξενεῖτε. Συναλλάγματα ἡμῖν ἐστι ταῦτα	πρὸς	τὸν Δεσπότην. (Ἀντὶ τῶν μωλώπων,
[12]	ὁ μὲν ταῦτα. ~Ὁ δὲ	πρὸς	τὸν Θεὸν ἀποβλέπων, ἐκ τῶν
[8]	μετὰ τῶν θηρίων βίον τῆς	πρὸς	τοὺς εἰδωλολατροῦντας κοινωνίας ἡμερώτερον ἡγησάμενος,
[10]	ὅτι οὐ πρὸς ἀνάγκην ἤχθη	πρὸς	τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως ἐπέδωκεν
[3]	εἰ θέσεως εὐκαίρως ἔχει, ὡς	πρὸς	χειμῶνά τε εἶναι καὶ θέρος
[3]	ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν ἡ μνήμη	πρὸς	ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ δὴ
[14]	ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ	Πατρός	μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς; Ἀντὶ
[14]	Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ	Πατρός.	Ταύτην γὰρ τὴν φωνὴν πᾶσα
[11]	τὸ πῦρ, τὸ ξίφος, ὁ	σταυρὸς,	ὁ βόθρος εὐτρεπιζέσθω. Ἀλλὰ γὰρ
[1]	ἀναστῆσαν ἤγαγε τὸ θαῦμα τοῦ	μάρτυρος,	ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο δὴ
[4]	ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα	μάρτυρος,	ἐπιφανῶς τοῖς ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρίοις
[7]	διεπτόητο δὲ πᾶς τῆς εὐσεβείας	θίασος,	δαίμονες δὲ κατεχόρευον, κνίσσαις καὶ
[12]	τῆς ἀτιμίας στέφανοι, ἀντὶ δεσμωτηρίου	παράδεισος,	ἀντὶ τῆς μετὰ τῶν κακούργων
[15]	νεφῶν ἦχον ἐπαφῆκε τῇ γῇ,	ὅσος	ἐκ τῶν κάτω τότε πρὸς
[14]	ἐλθόντα ἢ χρόνος ἀνάλωσεν, ἢ	νόσος	διέλυσεν, ἢ βιαιότεραι συμπτωμάτων ἀνάγκαι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/04/2009