Chapitre
[14]	χρόνος ἀνάλωσεν, ἢ νόσος διέλυσεν,	ἢ	βιαιότεραι συμπτωμάτων ἀνάγκαι διέφθειραν. Ἐπεὶ
[11]	ἐσχόλαζεν ὀφθαλμὸς ἄλλο τι βλέπειν	ἢ	Γόρδιον, οὔτε τις ἀκοὴ ἄλλο
[9]	τῷ φρονήματι, οἱονεὶ πέτρας συνεχεῖς,	ἢ	δένδρα πολλὰ, τοὺς τὸ στάδιον
[13]	θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ ἀνὴρ ἀφανὴς	ἢ	ἐπίσημος. Ἐξέλειπον τὰς φυλακὰς τῶν
[6]	τόπον ἐπίσημον, μὴ προσκυνεῖσθαι Χριστὸν,	ἢ	θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν τοῖς
[2]	αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι, ῥήτορός τινος	ἢ	λογογράφου δεινοῦ συνθέντος λόγον πρὸς
[14]	βίον ἐλθόντα ἢ χρόνος ἀνάλωσεν,	ἢ	νόσος διέλυσεν, ἢ βιαιότεραι συμπτωμάτων
[11]	ἀκοὴ ἄλλο τι ἠνείχετο ἀκούειν	ἢ	(τὰ ἐκείνου ῥήματα. Καὶ θροῦς
[6]	χαράγματι τέχνης μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι,	ἢ	τοὺς μὴ πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα·
[2]	καὶ (πρὸς ἁρμονίαν κεκροτημένον ἀποδεχόμενοι;	Ἢ	τοῦτο μὲν οὐκ ἂν εἶπέ
[14]	γενέσεως εἰς τὸν βίον ἐλθόντα	ἢ	χρόνος ἀνάλωσεν, ἢ νόσος διέλυσεν,
[3]	τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν βελτίους ποιῆσαι;	Ἦ	που καὶ τὰς τοῦ γείτονος
[14]	καὶ μυριάκις, ἐὰν οἷόν τε	ᾖ.	Τοῖς δὲ τὴν διὰ τῆς
[2]	δὲ ἀρκεῖ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς	ἡ	ἀλήθεια πρὸς τὸ δεῖξαι αὐτῶν
[3]	θέρος ἐπιτηδείαν; Εἰ δὲ καὶ	ἡ	αὐτὴ ἀνδρῶν τέ ἐστιν εὔφορος,
[2]	ἀγαθῶν, ἀφ´ ὧν ἀκούουσιν, ἐναγόμενοι.	Ἡ	γὰρ τῶν εὐπολιτεύτων ἀνδρῶν ἱστορία
[14]	δὲ ἐπ´ ἐμοὶ τὰ ἄστρα,	ἡ	γῆ δέ με ὑποστήσεται ὅλως;
[15]	τοῖς ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν	ἡ	γῆ, καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
[14]	τοσοῦτον ἀπεκρίνατο, ὅτι οὐκ ἀνέχεται	ἡ	γλῶσσα κτισθεῖσα παρὰ Χριστοῦ φθέγξασθαί
[11]	μὲν ἵπποι, παρώφθησαν δὲ ἡνίοχοι·	ἡ	δὲ τῶν ἁρμάτων ἐπίδειξις ψόφος
[7]	δὲ ἦν τοῖς ταῦτα πάσχουσιν	ἡ	εὐσέβεια, καὶ πατὴρ παρεδίδου παῖδα,
[15]	(ἐκείνου τοῦ στεφανίτου. Αὕτη ἐπεῖδεν	ἡ	ἡμέρα τὸ θαυμαστὸν ἐκεῖνο θέαμα,
[4]	ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι. Ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐνέστηκεν	ἡ	ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα μάρτυρος, ἐπιφανῶς
[12]	τῆς μετὰ τῶν κακούργων καταδίκης	ἡ	μετ´ ἀγγέλων διαγωγή. Σπείρατε πολλὰ
[3]	τοῖς ἐν τῷ βίῳ ἀναγκαία	ἡ	μνήμη διὰ τὴν μίμησιν. Ὥσπερ
[3]	αὐτοῖς τὰ ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν	ἡ	μνήμη πρὸς ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ
[9]	ταύτην, ἐν ᾗ πανδημεὶ πᾶσα	ἡ	πόλις ἑορτὴν ἄγουσα φιλοπολέμῳ (δαίμονι
[3]	ἐγὼ παρὰ τοῦτο σεμνότερος, εἰ	ἡ	πόλις ποτὲ χαλεποὺς καὶ μεγάλους
[13]	φρβερὸν δαίμοσιν. Ἐκενώθη τῶν οἰκητόρων	ἡ	πόλις, ὥσπερ τινὸς ῥεύματος, τοῦ
[14]	Μὴ φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία	ἡ	στέρησις. Καίτοι εἰ καὶ τὸ
[15]	ἠμαύρωσεν ὁ χρόνος, οὐδὲ ἐξέλυσεν	ἡ	συνήθεια· οὐκ ἐνίκησεν ἡ τῶν
[12]	ἦν, μεταβαλόντες ἐθώπευον. Τοιαύτη γὰρ	ἡ	τοῦ διαβόλου μεθοδεία· τὸν δειλὸν
[15]	ἐξέλυσεν ἡ συνήθεια· οὐκ ἐνίκησεν	ἡ	τῶν ἐπιγινομένων ὑπερβολή. Ὥσπερ γὰρ
[9]	τηρήσας τὴν ἡμέραν ταύτην, ἐν	ᾗ	πανδημεὶ πᾶσα ἡ πόλις ἑορτὴν
[14]	ἐπ´ ἐμοὶ τὰ ἄστρα, ἡ	γῆ	δέ με ὑποστήσεται ὅλως; Μὴ
[15]	ἐπὶ γῆς, ἕως ἐστὶν ἡ	γῆ,	καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ
[15]	ἐκ νεφῶν ἦχον ἐπαφῆκε τῇ	γῇ,	ὅσος ἐκ τῶν κάτω τότε
[5]	ἂν ἐκθρέψῃ καρποὺς, τῇ οἰκείᾳ	γῇ	παρατίθεται· οὕτω καὶ οὗτος ἐκ
[9]	ὀρέων ἐπικαταβὰς τῷ θεάτρῳ, οὐ	κατεπλάγη	τὸν δῆμον, οὐκ ἐλογίσατο πόσαις
[15]	ἑαυτὸν παραθήσεσθαι οὓς, εὐθὺς αὐτὸν	νεοσφαγῆ	παραλαβόντας πρὸς τὴν μακαρίαν ζωὴν
[12]	κακούργων καταδίκης ἡ μετ´ ἀγγέλων	διαγωγή.	Σπείρατε πολλὰ ἐν ἐμοὶ ἵνα
[13]	βασιλείας οὐρανῶν ἀντάξιον δώσειν) τότε	δὴ	ἀφόρητος ἦν τῷ θυμῷ, καὶ
[3]	πρὸς ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ	δὴ	ἐκείνοις (χρεία προσθήκης εἰς εὐδοκίμησιν,
[1]	μάρτυρος, ἐκλαθομένους τῆς ἀσθενείας, δεῦρο	δὴ	καὶ αὐτοὶ τῇ κατὰ δύναμιν
[9]	ἵππων ἁμίλλης ἦσαν συντεταμένοι· τότε	δὴ	ὁ γενναῖος ἐκεῖνος καὶ μέγας
[1]	ἐαρινὴν φαιδρότητα μεταστήσας; Νῦν γὰρ	δὴ	πρῶτον ὁ λαὸς, οἱονεὶ σίμβλων
[13]	βιασάμενοι, ἔξω τοῦ τείχους ἦσαν.	Ἤδη	δὲ ὁρμῶντα πρὸς τὴν διὰ
[9]	ἦν τὸ στάδιον, καὶ πάντες	ἤδη	πρὸς τὴν θέαν τῆς τῶν
[12]	τὰ τότε τεχνάσματα τοῦ κακούργου.	Ἐπειδὴ	γὰρ εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἐνδιδόντα
[13]	πᾶν ὅ τι ἂν βούλοιτο.	~Ἐπειδὴ	δὲ ἀπετύγχανε τῆς πείρας (ἀκούσας
[4]	μικρὸς τὴν ἀλήθειαν ἐλαττῶσαι. Ἀλλ´	ἐπειδὴ	ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα ὑπόμνησιν φέρουσα
[14]	παραπληξία δεινὴ τῇ περὶ ταῦτα	σπουδῇ	τῶν ἐν ταῖς ἐλπίσιν ἀποκειμένων
[14]	τολμήματος ὄντος τῶν Ἰουδαίων, οὐκ	ἐφοβήθη	τὸν θυμὸν αὐτῶν, οὐδὲ μὴν
[8]	καρδίαν κεκαθαρμένος, ἵνα Θεὸν ἰδεῖν	δυνηθῇ,	καὶ μακάριος γένηται· εἶδε δι´
[1]	νῦν πρῶτον ἐπὶ τὰ οὐράνια	ἄνθη,	τοὺς μάρτυρας, ἐξιόντα, ζητῶ τὸν
[11]	τῶν κηρύκων σιωπὴ τῷ δήμῳ	ὑπεσημάνθη,	ἐκοιμήθησαν μὲν αὐλοὶ, κατεσιγάσθησαν δὲ
[4]	γάρ τις φήμη πρὸς ἡμᾶς	διεδόθη,	τὰς ἐπὶ τῶν ἀγώνων ἀνδραγαθίας
[15]	τῶν κάτω τότε πρὸς οὐρανὸν	ἀνεδόθη;	Τοῦτό ἐστι τὸ στάδιον (ἐκείνου
[11]	εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς παρὰ πάντων	ἤρθη·	τῶν μὲν οἰκείων τῆς πίστεως
[9]	ὀνείρου παντὸς καὶ σκιᾶς ἀδρανέστερος,	ἠρεθίσθη	σφοδρότερον πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς
[11]	αὐτὸν περιλάμπουσα. Ὡς δ´ οὖν	ἐγνώσθη	ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς βοὴ συμμιγὴς
[8]	μακάριος γένηται· εἶδε δι´ ἀποκαλύψεων,	ἐδιδάχθη	τὰ μυστήρια, οὐκ ἀπ´ ἀνθρώπων,
[10]	τούτων, ὅτι οὐ πρὸς ἀνάγκην	ἤχθη	πρὸς τοὺς κινδύνους, ἀλλ´ ἑκουσίως
[14]	οὐχ, ἑκατόνταρχος ὢν, τῆς ὀπτασίας	ἠξιώθη	τῆς τοῦ ἀγγέλου, καὶ τὸ
[13]	τῷ διαβόλῳ, καὶ φρβερὸν δαίμοσιν.	Ἐκενώθη	τῶν οἰκητόρων ἡ πόλις, ὥσπερ
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ	ΙΗʹ	Εἰς Γόρδιον τὸν μάρτυρα. ~(Νόμος
[11]	ἡμέρῳ φωνῇ τίς καὶ πόθεν	εἴη	διεπυνθάνετο. Ὡς δὲ εἶπε τὴν
[13]	τὰ ὤνια· μία δὲ πάντων	φυλακὴ	καὶ ἀσφάλεια, τὸ πάντας ὁμοίως
[3]	τοίνυν ἡ μνήμη πρὸς ὠφέλειαν	διηνεκῆ.	Οὐ γὰρ δὴ ἐκείνοις (χρεία
[2]	καὶ τοῖς ὡρμημένοις πρὸς ἀρετὴν	αὐτάρκη	οὖσαν εἰς ὠφέλειαν. ~Ἐγκωμίων μὲν
[14]	τὸν θυμὸν αὐτῶν, οὐδὲ μὴν	ὑπεστάλη	ἀναγγεῖλαι τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ´ ὡμολόγησε,
[12]	τί ἑστήκατε; Ξαινέσθω σῶμα, στρεβλούσθω	μέλη·	βασανιζέσθω ὡς ἂν ἐθέλητε. Μή
[7]	ἀλλὰ κατήφεια δεινὴ, ὥσπερ τις	νεφέλη,	τὰ πάντα κατεῖχεν· ἀπελήλαντο μὲν
[15]	οὐκ ἐνίκησεν ἡ τῶν ἐπιγινομένων	ὑπερβολή.	Ὥσπερ γὰρ τὸν ἥλιον ἀεὶ
[14]	ἦν, καὶ ἀδάμαστος, καὶ πάσῃ	προσβολῇ	πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν αὐτοῦ
[14]	πάντες ἄνθρωποι, μάρτυρες δὲ ὀλίγοι.	Μὴ	ἀναμείνωμεν γενέσθαι νεκροὶ, ἀλλ´ ἀπὸ
[1]	~(Νόμος ἐστὶ φύσεως ταῖς μελίσσαις	μὴ	ἀπαίρειν τῶν σίμβλων πρὶν ἂν
[14]	στόματι δὲ ὁμολογοῦμεν εἰς σωτηρίαν.	Μὴ	γὰρ ἀπεγνωσμένον ἐστὶ πρὸς σωτηρίαν
[14]	πρὸς σωτηρίαν τὸ στρατιωτικὸν τάγμα;	μὴ	γὰρ οὐδεὶς ἑκατόνταρχος εὐσεβής; Μέμνημαι
[11]	ζημιοῦμαι, ὑποφθάσας εἶπεν ὁ Γόρδιος,	μὴ	δυνάμενος ὑπὲρ Χριστοῦ πολλάκις ἀποθανεῖν!
[9]	καθήμενοι μὲν μετὰ συνεδρίου ματαιότητος,	μὴ	ἐκκλίνοντες δὲ συστροφὰς πονηρευομένων, οἳ
[10]	ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ	μὴ	ἐπερωτῶσι· δηλῶν διὰ τούτων, ὅτι
[10]	οἱ ἀκούσαντες· Εὑρέθην τοῖς ἐμὲ	μὴ	ζητοῦσιν· ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ
[13]	μὴ παραναλῶσαι ἑαυτοῦ τὴν νεότητα,	μὴ	καταλιπεῖν τὸν γλυκὺν τοῦτον ἥλιον.
[14]	εἶπε τὸ τοῦ Κυρίου ῥῆμα·	Μὴ	κλαίετε ἐπ´ ἐμοί· ἀλλὰ κλαύσατε
[12]	μέλη· βασανιζέσθω ὡς ἂν ἐθέλητε.	Μή	μοι βασκήνητε τῆς μακαρίας ἐλπίδος.
[13]	ἐπ´ αὐτῷ δάκρυον ἀφιέντες, ἱκέτευον	μὴ	παραδοῦναι ἑαυτὸν τῷ πυρὶ, μὴ
[13]	μὴ παραδοῦναι ἑαυτὸν τῷ πυρὶ,	μὴ	παραναλῶσαι ἑαυτοῦ τὴν νεότητα, μὴ
[6]	μεμορφωμένα θεοὺς ἡγεῖσθαι, ἢ τοὺς	μὴ	πειθομένους πάσχειν ἀνήκεστα· ~σύγχυσις δὲ
[14]	γῆ δέ με ὑποστήσεται ὅλως;	Μὴ	πλανᾶσθε· Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ
[6]	ἀγορὰν καὶ πάντα τόπον ἐπίσημον,	μὴ	προσκυνεῖσθαι Χριστὸν, ἢ θάνατον εἶναι
[14]	πραγματευσώμεθα. Ἑκούσιον ποιήσατε τὸ κατηναγκασμένον.	Μὴ	φείδεσθε ζωῆς, ἧς ἀναγκαία ἡ
[3]	ἐν τῷ βίῳ ἀναγκαία ἡ	μνήμη	διὰ τὴν μίμησιν. Ὥσπερ γὰρ
[3]	τὰ ἐγκώμια. Ἀρκεῖ τοίνυν ἡ	μνήμη	πρὸς ὠφέλειαν διηνεκῆ. Οὐ γὰρ
[4]	τῶν τότε. Ἀμυδρὰ γάρ τις	φήμη	πρὸς ἡμᾶς διεδόθη, τὰς ἐπὶ
[5]	στρατιωτῶν ἀρχὴν πιστευθῆναι, καὶ σώματος	ῥώμῃ	καὶ ψυχῆς ἀνδρίᾳ τοῖς στρατιωτικοῖς
[2]	τρόπου ζηλωτὸν ἑκάστῳ καὶ μακαριστὸν	κατεφάνη.	Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἀνθρώποις
[12]	μετ´ ἐμοῦ εἶ· καὶ ὅσα	συγγενῆ	τούτοις, πρὸς ἀνδρίαν παρακαλοῦντα, ἐκ
[5]	δόξης διαναστὰς, τῇ ἐνεγκούσῃ καὶ	θρεψαμένῃ	τῶν οἰκείων τῆς εὐσεβείας καρπῶν
[9]	(δαίμονι κατειλήφει θέατρον, ἀγῶνα ἱππικὸν	θεωμένη.	Ἐπεὶ οὖν πᾶς ὁ δῆμος
[7]	καὶ δοῦλοι δεσπόταις ἑαυτῶν ἐπανίσταντο·	δεινὴ	δέ τις νὺξ κατειλήφει τὸν
[14]	τῇ ἀξίᾳ τοσοῦτον ἀπολειπόμενα, παραπληξία	δεινὴ	τῇ περὶ ταῦτα σπουδῇ τῶν
[7]	τόπος τοῦ καρπῶσαι, ἀλλὰ κατήφεια	δεινὴ,	ὥσπερ τις νεφέλη, τὰ πάντα
[7]	μέσης τῆς πόλεως· οὐ νεότης	ἐλεεινὴ,	οὐ γῆρας αἰδέσιμον ἦν· (ἀλλ´
[2]	εὐφραίνονται λαοὶ εὐφροσύνην πνευματικὴν ἐπὶ	μόνῃ	τῇ ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις
[13]	τὸν τόπον τοῦτον μεταῤῥυέντος. Οὐ	γυνὴ	κατεδέξατο τῆς θέας ἀπολειφθῆναι, οὐκ
[1]	καὶ αὐτοὶ τῇ κατὰ δύναμιν	φωνῇ,	οἷόν τινι ἄνθει τῶν τοῦ
[11]	μὲν οὖν πραείᾳ καὶ ἡμέρῳ	φωνῇ	τίς καὶ πόθεν εἴη διεπυνθάνετο.
[11]	οὖν ἐγνώσθη ὅστις ἐστὶν, εὐθὺς	βοὴ	συμμιγὴς παρὰ πάντων ἤρθη· τῶν
[11]	βλέπειν ἢ Γόρδιον, οὔτε τις	ἀκοὴ	ἄλλο τι ἠνείχετο ἀκούειν ἢ
[2]	διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν καλῶν.	Προτροπὴ	γὰρ πρὸς σωφροσύνην ὁ βίος
[11]	Ἐπεὶ δὲ διὰ τῶν κηρύκων	σιωπὴ	τῷ δήμῳ ὑπεσημάνθη, ἐκοιμήθησαν μὲν
[14]	ἄκαμπτος ἦν, καὶ ἀδάμαστος, καὶ	πάσῃ	προσβολῇ πειρατηρίων ἄτρωτος. Εἰκάσαις ἂν
[13]	τὸ θαυμαστὸν καὶ ἀγγέλοις καὶ	πάσῃ	τῇ κτίσει, ὀδυνηρὸν τῷ διαβόλῳ,
[13]	δήμιον παρεστήσατο, καὶ χειρὶ καὶ	γλώσσῃ	μιαιφονῶν θανάτῳ κατεδίκαζε τὸν μακάριον.
[13]	ἂν ἐθέλῃς. Πάντως οὐχὶ τῇ	γλώσσῃ	προσέχει (Θεὸς, ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ
[5]	ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς, τῇ	ἐνεγκούσῃ	καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων τῆς
[11]	ἤκουσά σε, φησὶ, πολλῶν διαφέρειν	τῇ	ἀγριότητι· ὡς οὖν ἐπιτήδειόν μοι
[11]	περιχαρείας κροτούντων, τῶν δὲ πολεμούντων	τῇ	ἀληθείᾳ εἰς τὸν κατ´ αὐτοῦ
[12]	σώματι, φωτεινὸν ἔνδυμα ἡμῖν ἐν	τῇ	ἀναστάσει ἐπανθήσει· ἀντὶ τῆς ἀτιμίας
[14]	εἰ δὲ καὶ ὀλιγοχρόνια, καὶ	τῇ	ἀξίᾳ τοσοῦτον ἀπολειπόμενα, παραπληξία δεινὴ
[5]	οἱ ἡμεδαποὶ καὶ ἐγχώριοι, πρὸς	τῇ	ἀπολαύσει ἔτι καὶ καλλωπισμόν τινα
[15]	τοσοῦτον ἐκ νεφῶν ἦχον ἐπαφῆκε	τῇ	γῇ, ὅσος ἐκ τῶν κάτω
[13]	ὡς ἂν ἐθέλῃς. Πάντως οὐχὶ	τῇ	γλώσσῃ προσέχει (Θεὸς, ἀλλὰ τῇ
[13]	τῇ γλώσσῃ προσέχει (Θεὸς, ἀλλὰ	τῇ	διανοίᾳ τοῦ φθεγγομένου. Οὕτω γὰρ
[9]	νηστείαις, ταῖς ἀγρυπνίαις, ταῖς προσευχαῖς,	τῇ	διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ μελέτῃ τῶν
[11]	πολλάκις ἀποθανεῖν! Ὁ δὲ, πρὸς	τῇ	ἐκ φύσεως ἀγριότητι, ἔτι χαλεπώτερος
[5]	μήκιστον ὕψος τῆς δόξης διαναστὰς,	τῇ	ἐνεγκούσῃ καὶ θρεψαμένῃ τῶν οἰκείων
[11]	νικῆσαι τὴν ἔνστασιν τοῦ ἀνδρὸς	τῇ	ἐπινοίᾳ τῶν ἀλγεινῶν. Καὶ ὁ
[9]	πολεμίαις ἑαυτὸν παραδίδωσιν· ἀλλ´ ἀτρόμῳ	τῇ	καρδίᾳ καὶ γαύρῳ τῷ φρονήματι,
[1]	ἀσθενείας, δεῦρο δὴ καὶ αὐτοὶ	τῇ	κατὰ δύναμιν φωνῇ, οἷόν τινι
[13]	θαυμαστὸν καὶ ἀγγέλοις καὶ πάσῃ	τῇ	κτίσει, ὀδυνηρὸν τῷ διαβόλῳ, καὶ
[5]	φυτῶν, οὓς ἂν ἐκθρέψῃ καρποὺς,	τῇ	οἰκείᾳ γῇ παρατίθεται· οὕτω καὶ
[14]	αὐτοῦ τῆς διανοίας τὸ ἄσειστον	τῇ	οἰκίᾳ τοῦ φρονίμου, ἣν οὔτε
[10]	περιφανεῖ τοῦ θεάτρου γενόμενος, ἀτρέπτῳ	τῇ	παῤῥησίᾳ ἐξεβόησε τὴν φωνὴν ἐκείνην,
[14]	ἀξίᾳ τοσοῦτον ἀπολειπόμενα, παραπληξία δεινὴ	τῇ	περὶ ταῦτα σπουδῇ τῶν ἐν
[13]	ὑπεξελθεῖν, καὶ μηδὲ κακοῦργον ἐναπομεῖναι	τῇ	πόλει. Κατέλειπον δοῦλοι δεσποτῶν θεραπείας·
[2]	λαοὶ εὐφροσύνην πνευματικὴν ἐπὶ μόνῃ	τῇ	ὑπομνήσει τῶν τοῖς δικαίοις κατωρθωμένων,
[12]	τῶν ἱερῶν Ψαλμῶν κατεπῇδεν ἑαυτοῦ	τῇ	ψυχῇ, λέγων· Κύριος ἐμοὶ βοηθὸς,
[9]	προσευχαῖς, τῇ διηνεκεῖ καὶ ἀπαύστῳ	μελέτῃ	τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, τηρήσας
[15]	οὐρανοῖς, καὶ παρὰ τῷ δικαίῳ	κριτῇ·	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ
[15]	δήμου τὴν βοὴν διηγήσεται; Ποία	βροντὴ	τοσοῦτον ἐκ νεφῶν ἦχον ἐπαφῆκε
[2]	τί ποτε ἄρα βούλεται τῷ	παροιμιαστῇ	τὸ αἴνιγμα. Ἆρα, ὅτι, ῥήτορός
[9]	περικαθημένους παραδραμὼν, εἰς τὸ μέσον	κατέστη,	βεβαιῶν τὸν λόγον, ὅτι Δίκαιος
[3]	ἐπιτηδείαν; Εἰ δὲ καὶ ἡ	αὐτὴ	ἀνδρῶν τέ ἐστιν εὔφορος, καὶ
[15]	τὸ στάδιον (ἐκείνου τοῦ στεφανίτου.	Αὕτη	ἐπεῖδεν ἡ ἡμέρα τὸ θαυμαστὸν
[12]	πρᾶγμα ἀμήχανον ἦν, μεταβαλόντες ἐθώπευον.	Τοιαύτη	γὰρ ἡ τοῦ διαβόλου μεθοδεία·
[7]	ἀνήκεστα· ~σύγχυσις δὲ ἦν καὶ	ταραχὴ	διὰ πάσης τῆς πόλεως, καὶ
[13]	Ῥήματι μόνῳ εἰπὲ τὴν ἄρνησιν,	ψυχῇ	δὲ ἔχε τὴν πίστιν ὡς
[12]	ἱερῶν Ψαλμῶν κατεπῇδεν ἑαυτοῦ τῇ	ψυχῇ,	λέγων· Κύριος ἐμοὶ βοηθὸς, καὶ
[5]	εὔκαρπα τῶν φυτῶν, οὓς ἂν	ἐκθρέψῃ	καρποὺς, τῇ οἰκείᾳ γῇ παρατίθεται·
[14]	τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ	κάμψῃ,	ἐπουρανίων, καὶ ἐπιγείων, καὶ καταχθονίων.
[15]	παρὰ τῷ δικαίῳ κριτῇ· ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/04/2009