Livre, Chap.
[3, 4]	ὡς ἀναγκαῖον· ὑγροῦ δ´ ὄντος	τοῦ	αἵματος ἀναγκαῖον ἀγγεῖον ὑπάρχειν, ἐφ´
[3, 5]	τὴν τῆς θερμότητος καὶ ἡ	τοῦ	αἵματος ἀπὸ μιᾶς ἐστιν ἀρχῆς,
[3, 4]	ἀνάγκη τὴν καρδίαν εἶναι καὶ	τοῦ	αἵματος ἀρχήν. Τὸ μὲν γὰρ
[3, 5]	ἐστιν ἀρχῆς, διὰ δὲ τὴν	τοῦ	αἵματος ἑνότητα καὶ ἡ τῶν
[3, 5]	Συνισταμένων δὲ τῶν μορίων ἐκ	τοῦ	αἵματος, καθάπερ εἴπομεν, εὐλόγως ἡ
[3, 4]	ἡ καρδία· καὶ γὰρ ἀρχὴ	τοῦ	αἵματος καὶ ἔναιμον πρῶτον. (Ἔστι
[3, 4]	δ´ ἂν εἴη διαφόρου ὄντος	τοῦ	αἵματος καὶ κεχωρισμένου. Διόπερ ἐν
[3, 4]	γάρ ἐστιν ἀρχὴ ἢ πηγὴ	τοῦ	αἵματος καὶ ὑποδοχὴ πρώτη. Ἐκ
[3, 4]	οὔτε τοῦ ὅλου σώματος οὔτε	τοῦ	αἵματος· κεῖται γὰρ οὐδαμῶς πρὸς
[3, 4]	τοιαύτη δ´ ἂν εἴη καθαροῦ	τοῦ	αἵματος ὄντος, τῷ πλήθει δὲ
[3, 5]	γενέσθαι τοὺς πόρους ἐλάσσους τῆς	τοῦ	αἵματος παχύτητος· (δι´ ὧν τῷ
[3, 4]	κοῖλον μὲν πρὸς τὴν ὑποδοχὴν	τοῦ	αἵματος, πυκνὸν δὲ πρὸς τὸ
[3, 4]	γὰρ αὐτοῖς ἔχειν τὴν ἀρχὴν	τοῦ	αἵματος. Ὑπάρχει δὲ καὶ τὸ
[3, 5]	ἀποφυάδες εἰσίν. Ὅτι μὲν οὖν	τοῦ	αἵματος χάριν εἰσί, πρότερον εἴρηται·
[3, 4]	ἄλλοις ὁμολόγως ἐν μέσῳ κεῖσθαι	τοῦ	ἀναγκαίου σώματος. Τούτου δὲ πέρας
[3, 9]	εἰσίν. Ὅμοιοι δὲ καὶ οἱ	τοῦ	ἀνθρώπου τοῖς βοείοις· εἰσὶ γὰρ
[3, 14]	θήλεσι γίνεται ὅπου ἂν τύχῃ	τοῦ	ἄνω ἐντέρου ἡ νῆστις· οἱ
[3, 9]	ἔχουσι νεφροὺς ὁ δεξιὸς ἀνωτέρω	τοῦ	ἀριστεροῦ ἐστιν· διὰ γὰρ τὸ
[3, 2]	ἐποιεῖτ´ ἂν ἰσχυροτάτας, ἀλλ´ ἐπὶ	τοῦ	ἀσθενεστάτου μέρους τῆς κεφαλῆς. Οὐ
[3, 1]	τὸ μεταξὺ τῆς κεφαλῆς καὶ	τοῦ	αὐχένος πρόσωπον, ἀπὸ τῆς πράξεως
[3, 12]	ἔχει κατὰ μῆκος, οἷον ὁ	τοῦ	βοὸς πέπονθεν· (τὰ δὲ πολυσχιδῆ
[3, 15]	πάντα πυετίαν διὰ τὴν παχύτητα	τοῦ	γάλακτος· τὰ δὲ μονοκοίλια οὐκ
[3, 10]	οὐ γίνεται; Τὸ μὲν γὰρ	τοῦ	γέλωτος πληγεισῶν τῶν φρενῶν εἰκότως·
[3, 5]	αἱ φλέβες ἀεὶ προέρχονται, ἕως	τοῦ	γενέσθαι τοὺς πόρους ἐλάσσους τῆς
[3, 14]	ἐργασίας περὶ τὴν τροφὴν καὶ	τοῦ	γινομένου περιττώματος. Προϊόντι γὰρ καὶ
[3, 5]	σώματος ῥυάδος καὶ μανοῦ γενομένου,	τοῦ	δ´ αἵματος ἐξυγρανθέντος δι´ ἀπεψίαν,
[3, 3]	ἐν τοῖς μᾶλλόν ἐστιν ἄνω,	τοῦ	δ´ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ἐν
[3, 4]	μὲν πλεύμονος περὶ τὴν ἀρτηρίαν,	τοῦ	δ´ ἥπατος περὶ τὴν σύναψιν
[3, 3]	καὶ ὄπισθεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν,	τοῦ	δεξιοῦ δὲ καὶ ἀριστεροῦ ἐν
[3, 9]	δεξιὸν νεφρὸν τὸ ἧπαρ ἅπτεται	τοῦ	δεξιοῦ νεφροῦ ἐν πᾶσιν· ἐν
[3, 2]	κοῖλον ἀσθενὲς ᾖ, πέφυκεν ἐκ	τοῦ	δέρματος, ἐν τούτῳ δ´ ἐνήρμοσται
[3, 10]	ἄνθρωπον αἴτιον ἥ τε λεπτότης	τοῦ	δέρματος καὶ τὸ μόνον γελᾶν
[3, 10]	ἧπαρ. Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι	τοῦ	διορισμοῦ χάριν ἐστὶ τοῦ τε
[3, 2]	δόξειε μονόκερων εἶναι τὸ μώνυχον	τοῦ	διχαλοῦ μᾶλλον· ὁπλὴ γὰρ καὶ
[3, 4]	αἱ κινήσεις, περαίνονται δὲ διὰ	τοῦ	ἕλκειν καὶ ἀνιέναι· δεῖ οὖν
[3, 5]	κώλων, καὶ ἡ μὲν ἐκ	τοῦ	ἔμπροσθεν εἰς τοὔπισθεν προέρχεται, ἡ
[3, 1]	ἰχθύες πάντες εἰσὶ καρχαρόδοντες, πλὴν	τοῦ	ἑνὸς τοῦ καλουμένου σκάρου· πολλοὶ
[3, 14]	ἀποφυάδας κάτω πρὸς τῷ τέλει	τοῦ	ἐντέρου. Ἔχουσι δ´ ἀποφυάδας ἔνια
[3, 14]	τὸ καλούμενον κόλον ἔχουσι, καὶ	τοῦ	ἐντέρου τυφλόν τι καὶ ὀγκῶδες,
[3, 14]	τὸ μέγεθος καὶ οὐ πολὺ	τοῦ	ἐντέρου ὑπερβάλλουσα καὶ λεία τὰ
[3, 7]	ἔχουσιν οὐκ ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ	τοῦ	εὖ καὶ καλῶς ἕνεκεν ὑπάρχουσιν·
[3, 6]	πνεύματι αὐτῶν εἶναι τὸ τέλος	τοῦ	ζῆν. Τοῦ δ´ ἀναπνεῖν ὁ
[3, 9]	νεφρούς, ἕνεκα δὲ σωτηρίας καὶ	τοῦ	θερμὴν εἶναι τὴν φύσιν τὴν
[3, 5]	ἐνέργειαν μόνον. Διὸ καὶ τὴν	τοῦ	θερμοῦ ἀρχὴν ἀναγκαῖον ἐν τῷ
[3, 1]	εἰσὶ καρχαρόδοντες, πλὴν τοῦ ἑνὸς	τοῦ	καλουμένου σκάρου· πολλοὶ δ´ ἔχουσι
[3, 2]	ἀλλ´ οὐδενὶ αὐτῶν τὸ ἔργον	τοῦ	κέρατος ὑπάρχει. Βοηθείας γὰρ καὶ
[3, 9]	οὐδὲ πήγνυται τελευτώντων. Ἐκ δὲ	τοῦ	κοίλου τῶν νεφρῶν φέρουσι πόροι
[3, 14]	δέχεται στενώτερον ἔντερον, οὕτως ἐκ	τοῦ	κώλου καὶ τῆς εὐρυχωρίας ἐν
[3, 1]	πολλοὶ καὶ πολλαχῇ, ἵνα ἀντὶ	τοῦ	λεαίνειν εἰς πολλὰ κερματίζωσι τῷ
[3, 3]	περιττώματα φαίνεται χρωματίζειν ἡ ἰλὺς	τοῦ	μέλανος οἴνου· συμβέβηκε δὲ τοῦτο
[3, 6]	ἐν ἐλπίδι γίνεσθαι καὶ προσδοκίᾳ	τοῦ	μέλλοντος, ἀπέχει τ´ ἐν τοῖς
[3, 3]	μή τι μεῖζον ἕτερον ἐμποδίζει,	τοῦ	μὲν ἄνω καὶ κάτω ἐν
[3, 4]	περὶ αὐτὰ φαίνεται, ἥκιστα δὲ	τοῦ	μὲν πλεύμονος περὶ τὴν ἀρτηρίαν,
[3, 5]	συνέβη αἱματώδει περιττώματι διὰ καχεξίαν,	τοῦ	μὲν σώματος ῥυάδος καὶ μανοῦ
[3, 9]	τῶν σπλάγχνων ἐστίν. Ἐκ δὲ	τοῦ	μέσου διὰ τούτων τῶν πόρων
[3, 1]	γὰρ ἀμφοῖν ἕνεκεν ἔχει, καὶ	τοῦ	μὴ παθεῖν καὶ τοῦ ποιεῖν,
[3, 4]	ἐκ ταύτης ἠρτημένοις. Σημεῖον δὲ	τοῦ	μηθὲν ἐπιδέχεσθαι πάθος τὴν καρδίαν
[3, 9]	κατὰ τὸν δεξιόν. Αἴτιον δὲ	τοῦ	μόνον ἢ μάλιστα τοῦτο συμβαίνειν
[3, 1]	εἰς ἕν, ποιοῦσα διαφορὰν αὐτοῦ	τοῦ	μορίου πρὸς τὰς τῆς ἐργασίας
[3, 10]	γέλως ἐστὶ διὰ κινήσεως τοιαύτης	τοῦ	μορίου τοῦ περὶ τὴν μασχάλην.
[3, 3]	Κεῖται δ´ ἔμπροσθεν ἡ φάρυγξ	τοῦ	οἰσοφάγου ἐξ ἀνάγκης. Ἡ μὲν
[3, 3]	Κεῖται δ´ ἔμπροσθεν ἡ ἀρτηρία	τοῦ	οἰσοφάγου, καίπερ ἐμποδίζουσα αὐτὸν περὶ
[3, 3]	τὴν ἀρτηρίαν πρότερον ἀναγκαῖον κεῖσθαι	τοῦ	οἰσοφάγου· τὰ μὲν γὰρ πρὸς
[3, 4]	ἀξιώσειεν αὐτὸ ἀρχὴν εἶναι οὔτε	τοῦ	ὅλου σώματος οὔτε τοῦ αἵματος·
[3, 5]	τοὔπισθεν προέρχεται, ἡ δ´ ἐκ	τοῦ	ὄπισθεν εἰς τοὔμπροσθεν, καὶ συμβάλλουσιν
[3, 5]	τιμιώτερον καὶ ἡγεμονικώτερον τὸ ἔμπροσθεν	τοῦ	ὄπισθεν, τοσούτῳ καὶ ἡ μεγάλη
[3, 10]	τῶν ἐγχωρίων. Τοῦ γὰρ ἱερέως	τοῦ	Ὁπλοσμίου Διὸς ἀποθανόντος, ὑφ´ ὅτου
[3, 14]	ἀνάγκη σαρκώδη εἶναι, πρὸς σκληρότητα	τοῦ	οὐρανοῦ κατακέχρηται τῷ ἐκ τῶν
[3, 3]	καὶ ἐκπνοήν. Τοῦ δ´ ὀργάνου	τοῦ	περὶ τὴν ἀναπνοὴν ἐξ ἀνάγκης
[3, 10]	περὶ τὴν κοιλίαν τόπου καὶ	τοῦ	περὶ τὴν καρδίαν, ὅπως ἡ
[3, 10]	διὰ κινήσεως τοιαύτης τοῦ μορίου	τοῦ	περὶ τὴν μασχάλην. Συμβαίνειν δέ
[3, 2]	κέρατα πέφυκε πρὸς ἄλληλα) τὴν	τοῦ	περιττώματος ἄφεσιν· τούτῳ γὰρ ἀμύνεται
[3, 8]	εἶναί τι δεκτικὸν καὶ τούτου	τοῦ	περιττώματος. Διόπερ ὅσα πλεύμονα ἔχει
[3, 14]	εἶναι τῆς τε ἀπέπτου καὶ	τοῦ	περιττώματος, εἶναί τέ τινα δεῖ
[3, 14]	εὐθὺ πρὸς τὴν ἔξοδον διατείνει	τοῦ	περιττώματος, καὶ τοῖς μὲν τοῦτο
[3, 14]	μὴ ἀθρόος ᾖ ἡ ἔξοδος	τοῦ	περιττώματος. Ὅσα μὲν οὖν εἶναι
[3, 8]	τρέπεσθαι εἰς ταῦτα τὸ περιγιγνόμενον	τοῦ	περιττώματος οὐδὲν ἔχει τούτων κύστιν,
[3, 9]	τοῖς πονοῦσι τοὺς νεφρούς, καίπερ	τοῦ	πιαίνεσθαι συμφέροντος, ὅμως ἂν λίαν
[3, 6]	χρόνον καταψύχεται ὑπ´ αὐτῆς τῆς	τοῦ	πλεύμονος κινήσεως, οὔσης ἀερώδους καὶ
[3, 10]	ἀρτηρίας, καὶ ἄνευ τῆς ἐκ	τοῦ	πλεύμονος κινήσεως. Παρά τε τοῖς
[3, 3]	ἐστιν εἰς τὴν κοιλίαν ἀπὸ	τοῦ	πλεύμονος, ὥσπερ ἐκ τοῦ στόματος
[3, 6]	καὶ κεῖται τὴν θέσιν ἀνωτέρω	τοῦ	πλεύμονος, ὥστε μηδὲν συμβάλλεσθαι τὸν
[3, 6]	ποιῶν δ´ εὐρυχωρίαν τῇ εἰσόδῳ	τοῦ	πνεύματος διὰ τὴν αὑτοῦ σομφότητα
[3, 3]	οἰσοφάγος. Ὁ μὲν οὖν φάρυγξ	τοῦ	πνεύματος ἕνεκεν πέφυκεν· διὰ τούτου
[3, 3]	ἐκείνοις ἐπιβάλλει τε καὶ ἀναπτύσσεται	τοῦ	πνεύματος τῇ εἰσόδῳ τε καὶ
[3, 1]	καὶ τοῦ μὴ παθεῖν καὶ	τοῦ	ποιεῖν, οἷον ὅσα σαρκοφάγα τῶν
[3, 4]	τινὰ τῆς καρδίας καὶ ὑποδοχὴν	τοῦ	πρώτου αἵματος. Ὅτι δὲ πρῶτον
[3, 1]	τῶν ὁμοιοβίων ἔνια τὰ ἄκρα	τοῦ	ῥύγχους κεχαραγμένα· ποηφάγοις γὰρ τούτοις
[3, 7]	ἐν τοῖς δεξιοῖς μᾶλλον ἡ	τοῦ	σπληνὸς γέγονε φύσις, (ὥστ´ ἀναγκαῖον
[3, 4]	μὲν ἄλλοις ζῴοις κατὰ μέσον	τοῦ	στηθικοῦ τόπου, τοῖς δ´ ἀνθρώποις
[3, 5]	ἕδρας, ἐνίοτε δὲ καὶ ἐκ	τοῦ	στόματος αἱμορροΐδες ἄπονοι γίνονται, καὶ
[3, 14]	γὰρ οὐδὲ ταῦτα ὅλως τὴν	τοῦ	στόματος ἀποδίδωσι λειτουργίαν (ἀνόδοντα γάρ)
[3, 14]	τὴν τροφὴν ἡ λειτουργία ἡ	τοῦ	στόματος διὰ τὴν ἔνδειαν τῶν
[3, 14]	κοιλίας ἡ φύσις ἀναλαμβάνει τὴν	τοῦ	στόματος ἔνδειαν. Εἰσὶ δέ τινες
[3, 14]	τὸν καλούμενον πρόλοβον ἀντὶ τῆς	τοῦ	στόματος ἐργασίας, οἱ δὲ τὸν
[3, 1]	ἰδίων καταχρῆται, οἷον καὶ ἐπὶ	τοῦ	στόματος ἡ μὲν τροφὴ πάντων
[3, 3]	αὐτήν. Ἔτι δὲ μετὰ τὴν	τοῦ	στόματος θέσιν ἐνδέχεται κεῖσθαι τὴν
[3, 3]	ἀναγκαῖον τὸν οἰσοφάγον εἶναι μεταξὺ	τοῦ	στόματος καὶ τῆς κοιλίας. Ἔστι
[3, 3]	ἀπὸ τοῦ πλεύμονος, ὥσπερ ἐκ	τοῦ	στόματος ὁρῶμεν τὸν οἰσοφάγον. Ἔτι
[3, 1]	τὸ μεγάλην εἶναι τὴν ἀνάπτυξιν	τοῦ	στόματος· πλείοσι γὰρ καὶ κατὰ
[3, 1]	εἶναι. Ἔχει δὲ καὶ τὴν	τοῦ	στόματος φύσιν τὰ ζῷα τούτων
[3, 4]	γὰρ μόνῃ τῶν σπλάγχνων καὶ	τοῦ	σώματος αἷμα ἄνευ φλεβῶν ἐστι,
[3, 13]	σπλάγχνα τῆς σαρκὸς τῷ ὄγκῳ	τοῦ	σώματος, ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν
[3, 2]	καὶ πρὸς τὰς ἄλλας κινήσεις	τοῦ	σώματος ἀνεμπόδιστα πέφυκεν οὕτω μάλιστα.
[3, 7]	διφυῆ. Τὸ δ´ αἴτιον ἡ	τοῦ	σώματος διάστασις διφυὴς μὲν οὖσα,
[3, 2]	κέρατα ἀποκρίνεται τὸ τοιοῦτον μόριον	τοῦ	σώματος, ἐνίοις μὲν τῶν ὀδόντων
[3, 5]	τὸ αἷμα διὰ παντὸς ὠχέτευκε	τοῦ	σώματος, ἐπειδὴ παντὸς ὕλη πέφυκε
[3, 14]	εἰ μή τι διὰ μέγεθος	τοῦ	σώματος καὶ τὴν τῆς τροφῆς
[3, 5]	καλοῦμεν ἱδρῶτα, καὶ τοῦτο διαθερμανθέντος	τοῦ	σώματος καὶ τῶν φλεβίων ἀναστομωθέντων.
[3, 12]	συμβάλλεται πολὺ μέρος πρὸς εὐκρασίαν	τοῦ	σώματος καὶ ὑγίειαν· ἐν μὲν
[3, 2]	γὰρ καὶ εἰ ἑτέρωθί που	τοῦ	σώματος κέρατα ἐπεφύκει, βάρος ἂν
[3, 6]	τὸν ἀέρα δεχομένων διὰ τὴν	τοῦ	σώματος κράσιν ἐν ὑγρῷ διατελεῖ
[3, 5]	τῶν φλεβῶν ῥύσις διὰ παντὸς	τοῦ	σώματος πέφυκεν· δεῖ γὰρ καὶ
[3, 4]	καὶ ὅλως ἐν τοῖς πρόσθεν	τοῦ	σώματος πρὸς τὸ μὴ καταψύχεσθαι
[3, 7]	τοῦτο εὐφύλακτον, ὥσπερ ἀκρόπολις οὖσα	τοῦ	σώματος) τὸ δ´ ἧπαρ τῆς
[3, 7]	αὐτήν, εἰς μὲν τὰ πλάγια	τοῦ	σώματος τό θ´ ἧπαρ καὶ
[3, 9]	ὑπόστασις διηθουμένων τῶν ὑγρῶν διὰ	τοῦ	σώματος τῶν νεφρῶν εἰς τὸ
[3, 5]	φλέβας αἴτιον τὸ παντὸς εἶναι	τοῦ	σώματος ὕλην τὸ αἷμα, τοῖς
[3, 10]	αὑτοῖς μὲν ὁμοίαν ἔχουσι τὴν	τοῦ	σώματος φύσιν, τοῖς δ´ ἄλλοις
[3, 8]	κοιλίας πέττεσθαι καὶ ἐκκρίνεσθαι μετὰ	τοῦ	ταύτης περιττώματος. Ἀνάγκη τοίνυν εἶναί
[3, 10]	ὅτι τοῦ διορισμοῦ χάριν ἐστὶ	τοῦ	τε περὶ τὴν κοιλίαν τόπου
[3, 15]	ἠνύστρῳ, ἀλλ´ ἐν τῷ μεταξὺ	τοῦ	τελευταίου καὶ δύο τῶν πρώτων,
[3, 14]	οἱ δ´ ἄρρενες ἔχουσι πρὸ	τοῦ	τυφλοῦ καὶ τῆς κάτω κοιλίας.
[3, 8]	εἶναι τὸ περιέχον οὐ διαπνέοντος	τοῦ	ὑγροῦ διὰ μανῶν τῶν σαρκῶν,
[3, 9]	φλεβῶν χάριν καὶ πρὸς τὴν	τοῦ	ὑγροῦ περιττώματος ἔκκρισιν· φέρει γὰρ
[3, 8]	ταῦτα δι´ ὀλιγότητά τε τῆς	τοῦ	ὑγροῦ προσφορᾶς καὶ διὰ τὸ
[3, 5]	τὰ μὲν κηπευόμενα φύεσθαι ἐκ	τοῦ	ὕδατος, τοὺς δὲ θεμελίους ἐκ
[3, 7]	Ἔστι δὲ σπλάγχνα τὰ κάτω	τοῦ	ὑποζώματος κοινῇ μὲν πάντα τῶν
[3, 4]	Τὸ γὰρ συμβαῖνον πάθος ὑπὸ	τοῦ	φοβεῖσθαι προϋπάρχει τούτοις, διὰ τὸ
[3, 10]	καλοῦνται φρένες ὡς μετέχουσαί τι	τοῦ	φρονεῖν. Αἱ δὲ μετέχουσι μὲν
[3, 9]	ἔχει· διὰ τὴν μαλακότητα γὰρ	τοῦ	χελωνίου εὐδιάπνουν γίνεται τὸ ὑγρόν.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/12/2009