Livre, Chap.
[3, 6]	καὶ τῶν τε πεζῶν καὶ	τὸν	ἀέρα δεχομένων διὰ τὴν τοῦ
[3, 2]	τε χρησιμώτατ´ εἶναι, καὶ πρὸς	τὸν	ἄλλον βίον ἀνοχλότατα. Τίνος μὲν
[3, 2]	τὴν ῥέουσαν ἐξ ἀνάγκης εἰς	τὸν	ἄνω τόπον τοῖς μὲν εἰς
[3, 12]	ἔνια μὲν τῶν ζῴων πάντα	τὸν	ἀριθμὸν αὐτῶν, ἔνια δ´ οὐ
[3, 7]	καὶ τῶν αἰσθητηρίων ἕκαστον. Κατὰ	τὸν	αὐτὸν δὲ λόγον ἡ καρδία
[3, 14]	ἐξικμασμένην ἀναγκαῖον ἐκπέμψαι, καὶ μὴ	τὸν	αὐτὸν τόπον εἶναι τῆς τε
[3, 5]	θεμελίους ἐκ τῶν λίθων οἰκοδομεῖσθαι,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ φύσις
[3, 5]	πάλιν δ´ ἐκλειπούσης φανεραὶ γίνονται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τῶν φλεβῶν
[3, 1]	Τῶν δ´ ἄλλων ἑκάστῳ πρὸς	τὸν	βίον χρήσιμόν ἐστι τὸ ῥύγχος,
[3, 3]	ἐνδέχεται κεῖσθαι τὴν κοιλίαν εὐθέως,	τὸν	δὲ πλεύμονα οὐκ ἐνδέχεται. Δεῖ
[3, 9]	μὴ κατ´ ἀμφοτέρους, ἀλλὰ κατὰ	τὸν	δεξιόν. Αἴτιον δὲ τοῦ μόνον
[3, 9]	Καὶ διὰ τὸ ἀνεσπάσθαι ἀνώτερον	τὸν	δεξιὸν νεφρὸν τὸ ἧπαρ ἅπτεται
[3, 11]	περὶ τὴν καρδίαν καὶ περὶ	τὸν	ἐγκέφαλον, εὐλόγως· ταῦτα γὰρ δεῖται
[3, 7]	καὶ σύστοιχα γὰρ ἀλλήλοις εἰσὶ	τὸν	εἰρημένον τρόπον. Οἱ δὲ νεφροὶ
[3, 7]	λεκτέον περὶ κύστεως νῦν, ὑπερβάντας	τὸν	ἐφεξῆς τῶν μορίων ἀριθμόν· περὶ
[3, 14]	μὲν πρὸ τῆς κοιλίας ἔχουσι	τὸν	καλούμενον πρόλοβον ἀντὶ τῆς τοῦ
[3, 4]	Οὕτω δ´ ἔχει καὶ κατὰ	τὸν	λόγον· ἀρχὴν γὰρ εἶναι δεῖ
[3, 4]	ἀρχήν. Οὐ μόνον δὲ κατὰ	τὸν	λόγον οὕτως ἔχειν φαίνεται, ἀλλὰ
[3, 2]	ὑπάρχουσιν ἐξ ἀνάγκης ἡ κατὰ	τὸν	λόγον φύσις ἕνεκά του κατακέχρηται,
[3, 4]	ἔχει σκέπην τὸ θερμὸν κατὰ	τὸν	νῶτον. Ἔστι δ´ ἡ καρδία
[3, 3]	ἐξ ἀνάγκης ἔχοντος μῆκος, ἀναγκαῖον	τὸν	οἰσοφάγον εἶναι μεταξὺ τοῦ στόματος
[3, 3]	ὥσπερ ἐκ τοῦ στόματος ὁρῶμεν	τὸν	οἰσοφάγον. Ἔτι δ´ ἐν τοῖς
[3, 14]	τοῦ στόματος ἐργασίας, οἱ δὲ	τὸν	οἰσοφάγον πλατύν, ἢ πρὸ τῆς
[3, 3]	ἔχουσιν. Οὐκ ἀναγκαῖον δ´ ἔχειν	τὸν	οἰσοφάγον τῆς τροφῆς ἕνεκεν· οὐθὲν
[3, 10]	Λέγουσι γάρ τινες ἐπαγόμενοι καὶ	τὸν	Ὅμηρον, ὡς διὰ τοῦτο ποιήσαντος·
[3, 10]	πολέμοις πληγὰς εἰς τὸν τόπον	τὸν	περὶ τὰς φρένας γέλωτα διὰ
[3, 6]	σώματος κράσιν ἐν ὑγρῷ διατελεῖ	τὸν	πλεῖστον χρόνον, καὶ τῶν ἐν
[3, 8]	φύσις βουλομένη ἀποδιδόναι τοῖς ἔχουσι	τὸν	πλεύμονα ἔναιμον μόνον, τούτοις δ´
[3, 7]	δὲ τοῖς κύστιν ἔχουσι καὶ	τὸν	πλεύμονα ἔναιμον ὑγρός ἐστι διά
[3, 8]	ἢ ὀλιγόποτά ἐστι διὰ τὸ	τὸν	πλεύμονα ἔχειν σομφόν, ἢ ὅλως
[3, 8]	θαλάττιαι σαρκώδη καὶ ἔναιμον ἔχουσι	τὸν	πλεύμονα, καὶ ὅμοιον τῷ βοείῳ,
[3, 9]	τοῖς ἔχουσιν ἔναιμον, ὥσπερ εἴρηται,	τὸν	πλεύμονα πᾶσι συμβέβηκεν ἔχειν νεφρούς.
[3, 6]	τοῦ πλεύμονος, ὥστε μηδὲν συμβάλλεσθαι	τὸν	πλεύμονα πρὸς τὴν ἅλσιν τῆς
[3, 7]	ὁ σπλήν ἐστι, διὰ τὸ	τὸν	πλεύμονα σομφὸν εἶναι καὶ ὀλιγοποτεῖν
[3, 3]	οἰσοφάγου· τὰ μὲν γὰρ πρὸς	τὸν	πλεύμονα τείνει καὶ τὴν καρδίαν,
[3, 6]	δὲ πρὸς τὴν ἅλσιν εἶναι	τὸν	πλεύμονα τῆς καρδίας οὐκ εἴρηται
[3, 9]	ὁμοίως ἐγκατακλειόμενα τὰ πνεύματα ποιεῖ	τὸν	πόνον. Τοῦ δὲ σφακελισμοῦ τοῦτ´
[3, 14]	οἳ τούτων οὐδὲν ἔχουσιν, ἀλλὰ	τὸν	πρόλοβον μακρόν, ὅσα μακροσκελῆ καὶ
[3, 7]	Κατὰ δὲ τὸ ἧπαρ καὶ	τὸν	σπλῆνα δικαίως ἄν τις ἀπορήσειεν.
[3, 4]	ἀντίζυγον ἐν τοῖς μάλιστ´ ἀπηκριβωμένοις	τὸν	σπλῆνα. Ἔτι δ´ ὑποδοχὴν αἵματος
[3, 7]	φλεβός, πρὸς τὸ ἧπαρ καὶ	τὸν	σπλῆνα (τούτων γὰρ τῶν σπλάγχνων
[3, 9]	ὑγρότητος καὶ τῶν πνευμάτων διὰ	τὸν	σφακελισμὸν ἀναιροῦνται ταχέως· διὰ γὰρ
[3, 2]	καθάπερ ὁ Αἰσώπου Μῶμος διαμέμφεται	τὸν	ταῦρον, ὅτι οὐκ ἐπὶ τοῖς
[3, 10]	ἐν τοῖς πολέμοις πληγὰς εἰς	τὸν	τόπον τὸν περὶ τὰς φρένας
[3, 10]	τὴν κίνησιν ἀφικνεῖσθαι ταχὺ πρὸς	τὸν	τόπον τοῦτον, θερμαίνουσαν δ´ ἠρέμα,
[3, 9]	καὶ συνεχεῖς. Ταῦτα δ´ ἔχει	τὸν	τρόπον τοῦτον, ὅπως ἐκ μὲν
[3, 3]	ἔμπροσθεν πρώτην ἀναγκαῖον κεῖσθαι, καὶ	τὸν	φάρυγγα καὶ τὴν ἀρτηρίαν πρότερον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/12/2009