Chapitre
[9]	τὸ Β κινεῖται, κινεῖ δὲ	τὸ	Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ
[11]	οὕτως ἀφικνοῦνται. Δεῖ γὰρ νοῆσαι	τὸ	Α ἀρχήν. Αἱ οὖν κινήσεις
[11]	ἀπὸ μὲν τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Α ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν,
[9]	κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν	τὸ	Α ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´
[4]	τὸ βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	ἀδύνατον λέγεται πλεοναχῶς (οὐ γὰρ
[6]	ἔστι μὲν ᾗ ὁμοίως κινεῖται	τὸ	ἀεὶ κινούμενον ὑπὸ τοῦ ἀεὶ
[9]	δὲ τοῦτο συμβέβηκεν· καὶ γὰρ	τὸ	αἰσθητικὸν ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´
[10]	τὸ κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς	τὸ	ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ ἀρχὴ
[1]	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ	τὸ	ἀκίνητον, καὶ ὅτι τὸ πρῶτον
[8]	χειρί· ὁμοίως γὰρ ἔχει καὶ	τὸ	ἄκρον τῆς χειρὸς πρὸς τὸν
[6]	Τὸ δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ	τὸ	ἀληθῶς καὶ τὸ πρώτως ἀγαθὸν
[7]	κρουόντων ἀλλήλας τὰς στρέβλας, καὶ	τὸ	ἁμάξιον, ὅπερ ὀχούμενον αὐτὸ κινεῖ
[2]	οὐ κινεῖ τὸ πλοῖον διὰ	τὸ	ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται
[4]	ἧς κινοῦνται τὸ πῦρ καὶ	τὸ	ἄνω σῶμα) εἰ μὲν οὖν
[2]	οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ τούτου	τὸ	ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε τὸ
[9]	τῷ ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι	τὸ	ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ τοῦτο
[1]	οὖν ἀρχὴ τῶν ἄλλων κινήσεων	τὸ	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ
[7]	καὶ πάλιν μείζους, κἂν κύκλῳ	τὸ	αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ
[7]	ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται	τὸ	αὐτὸ καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον
[2]	ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ	τὸ	αὐτὸ ὅ τε κινεῖ καὶ
[10]	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις	τὸ	αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν
[10]	πεφυκέναι ἕκαστον οὕτω συστάντων ποιεῖν	τὸ	αὑτοῦ ἔργον, ὥστε μηδὲν δεῖν
[10]	προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ τὸ ἔργον	τὸ	αὑτῶν διὰ τὴν φύσιν. ~Πῶς
[11]	μὲν τοῦ Β ἀρχὴ ἐπὶ	τὸ	Β, ἡ δὲ τοῦ Γ
[9]	δ´ οἷον ἐπὶ τῆς ΑΒΓ	τὸ	Β κινεῖται, κινεῖ δὲ τὸ
[7]	ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον εἰ	τὸ	βαδίζειν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὅτι αὐτὸς
[4]	ἡ γῆ ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ	τὸ	βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[9]	τι εἶναι. Ἀλλὰ μὴν ἐνδέχεται	τὸ	Γ ἅμα τῷ Β κινεῖσθαι,
[11]	ἡ δὲ τοῦ Γ ἐπὶ	τὸ	Γ, ἡ δ´ ἀμφοῖν ἐπ´
[11]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Γ τῷ ἀπὸ μὲν τοῦ
[11]	ἀπὸ δὲ τοῦ Α ἐπὶ	τὸ	Γ ὡς ἀπ´ ἀρχῆς. Ὅτι
[11]	τῶν αἰσθήσεων· τὸ δὲ μόριον	τὸ	γεννητικὸν ὅτι τοιοῦτόν ἐστι, σημεῖον·
[5]	τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ	τὸ	γεννῶν τοῦ γεννωμένου· αὐτὸ δ´
[1]	ὦμος, καὶ τῆς μὲν κνήμης	τὸ	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους
[8]	Τὸ μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν,	τὸ	δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει
[10]	κάτω ὑπὸ τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον,	τὸ	δὲ βαρὺ ἄνω ὑπὸ τοῦ
[9]	εἰ μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι	τὸ	δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει
[8]	ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων,	τὸ	δὲ κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς
[4]	γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν	τὸ	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον
[10]	δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν·	τὸ	δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ
[1]	κινουμένου τὸ μὲν κινεῖται σημεῖον	τὸ	δὲ μένει τῶν ἐν ταῖς
[11]	γὰρ ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων·	τὸ	δὲ μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι
[8]	ὥστ´ εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν	τὸ	δὲ παθητικόν, καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ
[8]	λόγῳ, εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ	τὸ	δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´
[4]	τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης,	τὸ	δὲ πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται)
[9]	ὥστε μὴ εἶναι τῷ ἠρεμεῖν	τὸ	δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´
[6]	τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ	τὸ	διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν
[6]	κινεῖ πρῶτον τὸ ὀρεκτὸν καὶ	τὸ	διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ
[10]	γίνεται τόδε μετὰ τόδε διὰ	τὸ	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις
[7]	ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ τινα	τὸ	εἶδος τὸ νοούμενον τὸ τοῦ
[8]	ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ μὲν κινεῖται	τὸ	ἐν αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ,
[10]	ψυχικὴν ἔοικεν ὁμοίως ἔχειν ὥσπερ	τὸ	ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον, τὸ
[8]	οὖν, ὥσπερ εἴρηται, τῆς κινήσεως	τὸ	ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ
[10]	μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ	τὸ	ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν
[8]	μὲν οὖν καὶ οὐ κινεῖ	τὸ	ἔσχατον τοῦ βραχίονος, τῆς δ´
[8]	φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον	τὸ	ζῷον ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι
[6]	ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ κινοῦντα	τὸ	ζῷον διάνοιαν καὶ φαντασίαν καὶ
[8]	δὲ γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ	τὸ	ζῷον ἦν ὁ βραχίων, ἐνταῦθ´
[6]	κινουμένοις· κινεῖται γὰρ καὶ πορεύεται	τὸ	ζῷον ὀρέξει ἢ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος
[10]	ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι	τὸ	ζῷον ὥσπερ πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν
[6]	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ	τὸ	ἡδύ· φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν.
[4]	ἀνάγκη καὶ ἐν αὑτοῖς ἔχειν	τὸ	ἠρεμοῦν, καὶ ἔξω πρὸς ὃ
[4]	ἅπαντ´ ἔχει ἐν ἑαυτοῖς καὶ	τὸ	ἠρεμοῦν καὶ τὸ κινοῦν, καὶ
[3]	ὁμοίως κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ δὲ	τὸ	ἠρεμοῦν πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ
[7]	ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ τὸ συμπέρασμα,	τὸ	ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς ἐστιν. Πράττει
[1]	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους	τὸ	ἰσχίον. Ὅτι μὲν οὖν καὶ
[6]	τὸ κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν	τὸ	καλόν· ᾗ γὰρ ἕνεκα τούτου
[8]	τοῦ ὠλεκράνου μένοντος κινεῖται ἅπαν	τὸ	κάτω συνεχές. ~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως
[1]	δοκεῖ πάντα τρόπον ἀδιαίρετον εἶναι	τὸ	κέντρον (καὶ γὰρ τὸ κινεῖσθαι,
[7]	πίνει. Οὕτως μὲν οὖν ἐπὶ	τὸ	κινεῖσθαι καὶ πράττειν τὰ ζῷα
[3]	δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ	τὸ	κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν ὑπό τινος
[1]	εἶναι τὸ κέντρον (καὶ γὰρ	τὸ	κινεῖσθαι, ὡς φασί, πλάττουσιν ἐπ´
[10]	φαίνεται δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς	τὸ	κινητικὸν εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν.
[2]	ἀκίνητον, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον κινεῖται	τὸ	κινούμενον. Εἰ γὰρ ὑποδώσει ἀεί,
[4]	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον	τὸ	κινούμενον κινήσεται, οἷον ἄν τι
[6]	τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν	τὸ	κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν τὸ
[9]	ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ σκέλη. Ἀλλὰ	τὸ	κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι,
[3]	τε πᾶς οὐρανὸς ἔχει καὶ	τὸ	κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ τοῦτο
[8]	γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν δεῖ ἀπερείδεσθαι	τὸ	κινοῦν, εἴρηται πρότερον. Κινεῖται μὲν
[3]	ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν κινεῖ	τὸ	κινοῦν· καὶ ἔστι τις ἀναλογία
[10]	τὸ ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον,	τὸ	κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς τὸ
[9]	ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας ἕτερον	τὸ	κινοῦν, καὶ μὴ κινούμενον. Ἀπερείδοιντο
[4]	ἑαυτοῖς καὶ τὸ ἠρεμοῦν καὶ	τὸ	κινοῦν, καὶ πρὸς τῶν ἔξω
[3]	κινοῦντος· εἴτ´ εὐθὺς ἀκίνητόν ἐστι	τὸ	κινοῦν, ὁμοίως οὐδὲν ἔσται τοῦ
[5]	αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν γὰρ δεῖ	τὸ	κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ τὸ
[3]	εἴτε τι τοιοῦτόν ἐστιν ἕτερον	τὸ	κινοῦν τῶν ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον
[10]	πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ δὲ	τὸ	μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει τοιοῦτον
[4]	ἐπὶ τῆς σελήνης ὑφ´ ἡμῶν·	τὸ	μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης, τὸ
[4]	αὐτὰ αὑτά. Δεῖ γὰρ αὐτοῦ	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τὸ δὲ κινεῖσθαι,
[8]	Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν, ἀνάγκη	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν
[9]	γέ τι ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει	τὸ	μὲν κινεῖσθαι τὸ δὲ κινεῖν.
[1]	καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ κινουμένου	τὸ	μὲν κινεῖται σημεῖον τὸ δὲ
[8]	δ´ ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως	τὸ	μὲν κινεῖται τὸ ἐν αὐτῷ
[10]	ὑπεροχὴν τὰ φυσικὰ σώματα ἀλλήλων,	τὸ	μὲν κοῦφον κάτω ὑπὸ τοῦ
[8]	τῶν ἐν τῷ λόγῳ, εὐθὺς	τὸ	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει.
[8]	εἰρήκαμεν, ὁπόταν συμβῇ ὥστ´ εἶναι	τὸ	μὲν ποιητικὸν τὸ δὲ παθητικόν,
[3]	καὶ δυνάμεως καθ´ ἣν μένει	τὸ	μένον, ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν
[8]	πρὸς τὸν καρπόν, καὶ τοῦτο	τὸ	μέρος πρὸς τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν
[9]	κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ τῶν ἄκρων	τὸ	μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως δ´ ἔχει
[10]	τῆς κινήσεως ἐστὶν ἡ ὄρεξις	τὸ	μέσον, ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν
[4]	(ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται διὰ	τὸ	μηδὲ σῶμα ἐνδέχεσθαι ἄπειρον εἶναι)
[2]	ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα πάλιν τοῦτο	τὸ	μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ οὗ
[7]	τρόπον γάρ τινα τὸ εἶδος	τὸ	νοούμενον τὸ τοῦ θερμοῦ ἢ
[8]	τῇ ἑτέρᾳ ἀρχῇ. Καὶ γὰρ	τὸ	ξύλον ἔχει καὶ (ἀρχὴν καὶ
[1]	χρῶνται ταῖς καμπαῖς, καὶ γίνεται	τὸ	ὅλον μέρος, ἐν ᾧ ἡ
[10]	ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε δεῖ	τὸ	ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ
[6]	κινεῖ, ἡ δ´ ὄρεξις καὶ	τὸ	ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ
[6]	καὶ ὀρέξεως· ὥστε κινεῖ πρῶτον	τὸ	ὀρεκτὸν καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ
[11]	μορίοις, ὁτὲ δ´ οὔ, αἴτιον	τὸ	ὁτὲ (μὲν ἐνυπάρχειν τὴν παθητικὴν
[7]	γὰρ ἢ τῇ αἰσθήσει πρὸς	τὸ	οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ
[6]	αὐτοῖς πάσης τῆς κινήσεως πέρας,	τὸ	οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ
[4]	δὲ τῶν ζῴων οὐ μόνον	τὸ	οὕτως ἀκίνητον δεῖ ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[2]	μόριον μηδὲν εἶναι τοῦ κινουμένου	τὸ	οὕτως ἀκίνητον· εἰ δὲ μή,
[2]	τὸ πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ	τὸ	πλοῖον διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι
[2]	τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε	τὸ	πλοῖον ἔξωθεν μέν, ἄν τις
[2]	αὐτὸς ὢν καὶ ἀποστηριζόμενος πρὸς	τὸ	πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ τὸ
[2]	τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ δὲ	τὸ	πλοῖον ὠθῶν ἐν τῷ πλοίῳ
[10]	Πότερον μὲν οὖν ταὐτόν ἐστι	τὸ	πνεῦμα ἀεὶ ἢ γίνεται ἀεὶ
[2]	γραφεῖς ποιοῦσιν· ἐξ αὑτοῦ γὰρ	τὸ	πνεῦμα ἀφιέντα γράφουσιν. Ἐάν τε
[2]	Ἐάν τε γὰρ ἠρέμα (ῥιπτῇ	τὸ	πνεῦμά τις ἐάν τ´ ἰσχυρῶς
[10]	τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο καὶ	τὸ	πνεῦμα τὸ σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται
[8]	δὲ καὶ ταχὺ διὰ τὸ	τὸ〉	ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν πρὸς
[6]	μὴ κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων διὰ	τὸ	προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ πέρας
[1]	δὲ τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι	τὸ	πρῶτον κινοῦν ἀναγκαῖον ἀκίνητον εἶναι,
[6]	τρόπον κινεῖται, καὶ πῶς κινεῖ	τὸ	πρῶτον κινοῦν, διώρισται πρότερον ἐν
[6]	καλόν, καὶ τὸ ἀληθῶς καὶ	τὸ	πρώτως ἀγαθὸν καὶ μὴ ποτὲ
[4]	γῆ καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται	τὸ	πῦρ καὶ τὸ ἄνω σῶμα)
[2]	ἐάν τε ἄλλο τι ᾖ	τὸ	ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον
[7]	δ´ ἐκ τῶν δύο προτάσεων	τὸ	συμπέρασμα γίνεται ἡ πρᾶξις, οἷον
[7]	γὰρ τὰς δύο προτάσεις νοήσῃ,	τὸ	συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα
[7]	ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ	τὸ	συμπέρασμα, τὸ ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς
[7]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ πρᾶξις	τὸ	συμπέρασμα, φανερόν· αἱ δὲ προτάσεις
[10]	διὰ τοῦτο καὶ τὸ πνεῦμα	τὸ	σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται ὄν. Πότερον
[3]	ἀναγκαῖον ἦν μένειν, ἢ διασπᾶσθαι	τὸ	συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι τοὺς
[6]	θεωρῆσαι πῶς ἡ ψυχὴ κινεῖ	τὸ	σῶμα, καὶ τίς ἡ ἀρχὴ
[8]	ἐστι, τὰ δὲ καθ´ ὅλον	τὸ	σῶμα· μνῆμαι δὲ καὶ ἐλπίδες,
[7]	συλλογιζομένοις. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν θεώρημα	τὸ	τέλος (ὅταν γὰρ τὰς δύο
[3]	συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον διὰ	τὸ	τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ τοῖς
[8]	Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ διὰ	τὸ	τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν
[6]	τὸ τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ	τὸ	τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν τὸ
[7]	τινα τὸ εἶδος τὸ νοούμενον	τὸ	τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ
[6]	πᾶν δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ	τὸ	τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ
[6]	κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ	τὸ	φαινόμενον ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν,
[3]	γὰρ τὸ ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω	τὸ	ὠθούμενον ὠθεῖται, καὶ ὁμοίως κατ´
[3]	τοῦ αὐτῆς τόπου. Ὡς γὰρ	τὸ	ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω τὸ ὠθούμενον
[1]	οἷον τοῦ μὲν βραχίονος κινουμένου	τὸ	ὠλέκρανον, ὅλου δὲ τοῦ κώλου
[8]	καὶ τοῦτο τὸ μέρος πρὸς	τὸ	ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὰ
[11]	μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ	τὸ	ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον εἶναι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009