Chapitre
[10]	ἐστι τὸ πνεῦμα ἀεὶ ἢ	γίνεται	ἀεὶ ἕτερον, ἔστω ἄλλος λόγος
[5]	ὥστε καὶ αὐξήσεως, εἴ ποτε	γίνεται,	αὐτὸ αὑτῷ αἴτιον καὶ ἀλλοιώσεως,
[8]	διαφέρει τὰ προσπεφυκότα τῶν μή·	γίνεται	γὰρ ὥσπερ ἀφαιρετὸν μέρος ἡ
[7]	ἢ νοήσεως ἡ τῆς ὀρέξεως	γίνεται	ἐνέργεια. Ποτέον μοι, ἡ ἐπιθυμία
[8]	ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη δὲ	γίνεται	ἢ διὰ νοήσεως ἢ δι´
[11]	δὲ ὁτὲ μὲν ταὐτὰ νοησάντων	γίνεται	ἡ κίνησις ἡ παρὰ τὸν
[7]	τῶν δύο προτάσεων τὸ συμπέρασμα	γίνεται	ἡ πρᾶξις, οἷον ὅταν νοήσῃ
[7]	(ὁ γὰρ ἐλάττων ὥσπερ κέντρον	γίνεται,	καθάπερ ἐν τοῖς κυλίνδροις) οὕτω
[10]	αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν	γίνεται	καὶ τῷ πεφυκέναι ἕκαστον οὕτω
[7]	μεθισταμένου πολλὴ ἡ τῆς πρώρας	γίνεται	μετάστασις. Ἔτι δὲ κατὰ θερμότητα
[1]	ταῖς καμπαῖς δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ	γίνεται	ὁτὲ μὲν ἓν ὁτὲ δὲ
[7]	μὲν μείζω τὰ δ´ ἐλάττω	γίνεται.	Ὅτι δὲ μικρὰ μεταβολὴ γινομένη
[1]	κέντρῳ χρῶνται ταῖς καμπαῖς, καὶ	γίνεται	τὸ ὅλον μέρος, ἐν ᾧ
[10]	τὰ αὑτοῦ ὡς τέτακται, καὶ	γίνεται	τόδε μετὰ τόδε διὰ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009