Chapitre |
[7] |
αἱ
δὲ
προτάσεις
αἱ
ποιητικαὶ
|
διὰ |
δύο
εἰδῶν
γίνονται,
διά
τε |
[7] |
σχήματα
μεταβάλλειν,
αὐξανομένων
τῶν
μορίων
|
διὰ |
θερμότητα
καὶ
πάλιν
συστελλομένων
διὰ |
[8] |
φαντασία·
αὕτη
δὲ
γίνεται
ἢ
|
διὰ |
νοήσεως
ἢ
δι´
αἰσθήσεως.
Ἅμα |
[9] |
τὰ
μόρια,
ὥστ´
ἐξ
ἀνάγκης
|
διὰ |
ταῦτα
γίνεσθαι
τὴν
κίνησιν
τοῖς |
[9] |
ἐνταῦθα
εἶναί
φαμεν,
ὥστ´
ἀλλοιουμένου
|
διὰ |
τὴν
αἴσθησιν
τοῦ
τόπου
τοῦ |
[10] |
συστελλομένη,
καὶ
βιαστικὴ
καὶ
ὠστικὴ
|
διὰ |
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν,
καὶ
ἔχει |
[1] |
κεκαμμένον,
μεταβάλλον
δυνάμει
καὶ
ἐνεργείᾳ
|
διὰ |
τὴν
καμπήν.
Καμπτομένου
δὲ
καὶ |
[10] |
τοῖς
ζῴοις
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
|
διὰ |
τὴν
φύσιν
γίνεται
καὶ
τῷ |
[10] |
δὲ
τὸ
ἔργον
τὸ
αὑτῶν
|
διὰ |
τὴν
φύσιν.
~Πῶς
μὲν
οὖν |
[2] |
Μαρτύριον
δὲ
τούτου
τὸ
ἀπορούμενον,
|
διὰ |
τί
ποτε
τὸ
πλοῖον
ἔξωθεν |
[11] |
ἑκουσίους
κινήσεις
τὰ
ζῷα,
καὶ
|
διὰ |
τίνας
αἰτίας,
εἴρηται·
κινεῖται
δέ |
[2] |
εὐλόγως
οὐ
κινεῖ
τὸ
πλοῖον
|
διὰ |
τὸ
ἀναγκαῖον
εἶναι
πρὸς
ὃ |
[10] |
καὶ
γίνεται
τόδε
μετὰ
τόδε
|
διὰ |
τὸ
ἔθος·
ἔν
τε
τοῖς |
[4] |
εἶναι
(ἄπειρον
γὰρ
οὐκ
ἐνδέχεται
|
διὰ |
τὸ
μηδὲ
σῶμα
ἐνδέχεσθαι
ἄπειρον |
[6] |
ὅσα
μὴ
κινεῖται
ὑπ´
ἀλλήλων
|
διὰ |
τὸ
προσκόπτειν
ἀλλήλοις.
Διὸ
καὶ |
[3] |
ἂν
συμβαίνῃ
καὶ
κατὰ
λόγον
|
διὰ |
τὸ
τὴν
γῆν
μένειν,
ἀλλὰ |
[8] |
αἰσθήσεως.
Ἅμα
δὲ
καὶ
ταχὺ
|
διὰ |
τὸ
τὸ〉
ποιητικὸν
καὶ
παθητικὸν |
[11] |
τῶν
μορίων
ταῦτα
ποιεῖ
ἐπιδήλως
|
διὰ |
τὸ
ὥσπερ
ζῷον
κεχωρισμένον
ἑκάτερον |
[7] |
διά
τε
τοῦ
ἀγαθοῦ
καὶ
|
διὰ |
τοῦ
δυνατοῦ.
Ὥσπερ
δὲ
τῶν |
[1] |
τῶν
μορίων,
ἠρεμεῖν
τι·
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
αἱ
καμπαὶ
τοῖς
ζῴοις |
[10] |
τοῖς
δ´
ἐν
τῷ
ἀνάλογον,
|
διὰ |
τοῦτο
καὶ
τὸ
πνεῦμα
τὸ |
[7] |
γινομένης
ἢ
δι´
αἰσθήσεως
ἢ
|
διὰ |
φαντασίας
καὶ
νοήσεως.
Τῶν
δ´ |
[7] |
διὰ
θερμότητα
καὶ
πάλιν
συστελλομένων
|
διὰ |
ψύξιν
καὶ
ἀλλοιουμένων.
Ἀλλοιοῦσι
δ´ |