Alphabétiquement     [«   »]
τῇ 53
τήθυα 1
τήν 1
τὴν 112
Τὴν 3
τῆς 87
τι 19
Fréquences     [«    »]
102 γὰρ
92
87 τῆς
112 τὴν
127 τοῦ
134 τοῖς
141 οἱ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Histoire des animaux, livre V

τὴν


>
Livre, Chap.
[5, 8]   τῶν συνανθρωπευομένων ζῴων πολλὰ διὰ  τὴν   ἀλέαν καὶ εὐτροφίαν, ὅσων καὶ
[5, 15]   τῷ πελάγει, διώκοντα ὁτὲ μὲν  τὴν   ἀλέαν ὁτὲ δὲ τὸ ψῦχος.
[5, 17]   τὴν ἐργασίαν ὄντες μηχανῶνται χωρίζειν  τὴν   ἄλλην τὴν μεμιγμένην, καὶ λέγουσι
[5, 9]   ποιοῦσι διαφορὰν οὐ μόνον πρὸς  τὴν   ἄλλην τοῦ σώματος εὐημερίαν ἀλλὰ
[5, 13]   Τὸ δὲ καρκίνιον γίνεται μὲν  τὴν   ἀρχὴν ἐκ τῆς γῆς καὶ
[5, 1]   τὴν θεωρίαν· πλὴν τότε μὲν  τὴν   ἀρχὴν ἐποιούμεθα σκοποῦντες περὶ τῶν
[5, 16]   Διὰ δὲ τὴν μικρότητα καὶ  τὴν   ἀσθένειαν φθείρεται τὸ πλῆθος αὐτῶν.
[5, 14]   τἆλλα τὰ φυόμενα, καὶ ἀφαιρεῖται  τὴν   αὔξησιν· διὸ καὶ οἱ ἐν
[5, 13]   Ἅπαντα μὲν οὖν τὰ τοιαῦτα  τὴν   αὔξησιν ἔχει ταχεῖαν, μάλιστα δ´
[5, 9]   πολλά, καὶ ἐκ μικροῦ ταχεῖαν  τὴν   αὔξησιν λαμβάνουσι τὰ γενόμενα, ὥσπερ
[5, 9]   οὖν σχεδὸν πᾶσι ταχεῖαν γίνεσθαι  τὴν   αὔξησιν τοῖς ἰχθύσιν, οὐχ ἥκιστα
[5, 27]   ἔαρος, ὀχεύεται δ´ οὐ πάντα  τὴν   αὐτὴν ὥραν, {ἀλλὰ τὰ μὲν
[5, 13]   πορφύραις καὶ οἱ κήρυκες, καὶ  τὴν   αὐτὴν ὥραν. Ἔχουσι δὲ καὶ
[5, 10]   καὶ οἱ κοχλίαι πάντες ὁμοίως  τὴν   αὐτὴν ὥραν. ~Τῶν δ´ ὀρνέων
[5, 4]   τοῦτο δρῶσι, καὶ κόπτουσιν ὑπὸ  τὴν   γαστέρα τοῖς στόμασιν, οἱ δὲ
[5, 1]   τοῖς μορίοις περιττωμάτων. Τῶν δὴ  τὴν   γένεσιν ἐχόντων ἀπὸ συγγενῶν ζῴων
[5, 19]   ὡς φασίν, ὅτι συμβάλλονται εἰς  τὴν   γένεσιν τὴν τῶν μελιττῶν) ἄν
[5, 18]   τῶν ὀμμάτων ἐξυδρωπιώντων. ~Περὶ δὲ  τὴν   γένεσιν τὴν τῶν μελιττῶν οὐ
[5, 27]   τὸ μετόπωρον, ὡς ἑκάστοις πρὸς  τὴν   γένεσιν τῶν ἐκγόνων ἐπιοῦσα
[5, 2]   τὰ ἄρρενα πρὸς τὴν πρᾶξιν  τὴν   γεννητικήν, οὐ μὴν ὁμοίως γε
[5, 24]   δὲ τὰ κυήματα καταρρεῖ εἰς  τὴν   γῆν. Γίνονται δὲ πολλοὶ ὅταν
[5, 27]   χερσαῖοι καὶ οἱ ποτάμιοι εἰς  τὴν   γῆν. Ἐκλέπεται δὲ τὰ τῶν
[5, 16]   ἐπέχων. δὲ σηπία πρὸς  τὴν   γῆν ἐκτίκτει περὶ τὰ φυκία
[5, 2]   γὰρ συγκαθείσης τῆς θηλείας ἐπὶ  τὴν   γῆν ἐπιβαίνει τὸ ἄρρεν, ὥσπερ
[5, 28]   ὑποδερίδες· ὅταν δὲ τέκῃ εἰς  τὴν   γῆν, ἐπῳάζει. Ἐκλέπεται δὲ καὶ
[5, 5]   τὴν λεγομένην κεφαλὴν ἐρείσῃ πρὸς  τὴν   γῆν καὶ διαπετάσῃ τὰς πλεκτάνας,
[5, 13]   ἀφίησι δ´ εἶχεν εἰς  τὴν   γῆν· καὶ ἐν τούτῳ τῷ
[5, 23]   ἔλαττόν ἐστι) τίκτουσι δ´ εἰς  τὴν   γῆν καταπήξασαι τὸν πρὸς τῇ
[5, 16]   ἄρρην ὑγρότητά τινα μυξώδη·  τὴν   γλισχρότητα παρέχει. Καὶ αὐξάνεται δὲ
[5, 4]   θήλεια καὶ ἄρρην, καὶ  τὴν   γλῶτταν ἔξω ἔχουσι περὶ τὴν
[5, 2]   ἀλλ´ ὑπάγοντα τὰ θήλεα δέχονται  τὴν   γονήν· καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[5, 20]   τούτων, ἀλλ´ ἐν τῷ μετοπώρῳ·  τὴν   δ´ αὔξησιν ἐπίδηλον λαμβάνουσι μάλιστ´
[5, 9]   καὶ τἆλλα, τὸν μὲν ἄρρενα  τὴν   δὲ θήλειαν εἶναι. Ἐξέρχονται δὲ
[5, 19]   γόνος τὴν χρόαν γίνεται ὑπόπυρρος,  τὴν   δὲ λεπτότητά ἐστιν οἷον μέλι
[5, 19]   τροφὴν τὴν μὲν τοῦ θέρους  τὴν   δὲ τοῦ μετοπώρου· ἄμεινον δ´
[5, 17]   δ´ ἐκ τῶν σκωλήκων εἰς  τὴν   διατύπωσιν ἔλθωσι, καλοῦνται μὲν νύμφαι
[5, 9]   περὶ τοὺς ἰχθῦς πολλὴν ποιοῦσι  τὴν   διαφορὰν αὐτοὶ οἱ τόποι οὐ
[5, 13]   τῇ ἰλύϊ καὶ αὐτόματα, κατὰ  τὴν   διαφορὰν τῆς ἰλύος ἕτερα, ἐν
[5, 4]   οὖν διὰ τὸ πολλάκις ὁρᾶσθαι  τὴν   δόξαν ἐποίησε τῆς ὀχείας ταύτην,
[5, 4]   ἔχειν ἀποκρεμώμενα ἄττα δύο περὶ  τὴν   ἔξοδον τῆς περιττώσεως, τὰς δὲ
[5, 17]   διὸ καὶ οἱ περὶ ταύτην  τὴν   ἐργασίαν ὄντες μηχανῶνται χωρίζειν τὴν
[5, 12]   Τὰ δ´ ἔκγονα κατὰ μὲν  τὴν   ἡλικίαν βέλτιστα ἃ〉 ἐν ἀκμῇ,
[5, 12]   δὲ χρόνοι τῆς ὀχείας κατὰ  τὴν   ἡλικίαν ἔχουσιν ὧδε τοῖς ζῴοις.
[5, 12]   δ´ οἱ ἀδύνατοι διὰ  τὴν   ἡλικίαν δι´ ἀσθένειαν, οὐ
[5, 12]   χείριστα. ~Διαφέρουσι δὲ καὶ κατὰ  τὴν   ἡλικίαν τὰ ζῷα πρὸς τὴν
[5, 16]   εἴρηται πρότερον. Ἐκκρεμάννυνται δὲ περὶ  τὴν   θαλάμην τὰ ᾠά, ὅταν ἐκτέκῃ.
[5, 1]   τρόπον καὶ νῦν πειρατέον ποιεῖσθαι  τὴν   θεωρίαν· πλὴν τότε μὲν τὴν
[5, 2]   γὰρ ἄρρην ἐπιπηδῶν ὀχεύει  τὴν   θήλειαν, καὶ συγγίνεται ὥσπερ καὶ
[5, 24]   ἐναφίησι δ´ ἄρρην εἰς  τὴν   θήλειαν, ὥσπερ καὶ τἆλλα ἔντομα.
[5, 15]   βούλωνται ἐν τῷ πελάγει ποιεῖσθαι  τὴν   θήραν. Γίνονται δ´ ἐν μὲν
[5, 13]   γενετῆς ἅπαντα· νέμονται δ´ ἐξείροντα  τὴν   καλουμένην γλῶτταν ὑπὸ τὸ κάλυμμα.
[5, 13]   ἔαρος συναθροιζόμεναι εἰς ταὐτὸ ποιοῦσι  τὴν   καλουμένην μελίκηραν. Τοῦτο δ´ ἐστὶν
[5, 13]   ἐν τῷ Εὐρίπῳ καὶ περὶ  τὴν   Καρίαν, καὶ αἱ μὲν ἐν
[5, 6]   δ´ ἐπὶ ταύτης ποιήσῃ  τὴν   κέρκον. Ὀχεύεται δὲ τοῦ ἔαρος
[5, 10]   ἄρρην τῆς θηλείας τῷ τε  τὴν   κεφαλὴν ἔχειν προμηκεστέραν καὶ τὸ
[5, 15]   μετὰ δὲ ταῦτα προεκτίκτουσιν ὑπὸ  τὴν   κοιλίαν εἰς τὰς πτύχας, καὶ
[5, 16]   κεφαλήν, ὥσπερ οἱ ὄρνιθες κατὰ  τὴν   κοιλίαν προσηρτημένοι. Ποία δέ τίς
[5, 16]   θήλεια, ἐάν τις διαστείλας θεωρήσῃ  τὴν   κόμην εἴσω, ἐρυθρὰ δύο οἷον
[5, 17]   μεμιγμένην, καὶ λέγουσι τότε κατειργάσθαι  τὴν   κόπρον. δ´ ἀρχὴ τῶν
[5, 5]   μὲν οὖν πολύπους ὅταν  τὴν   λεγομένην κεφαλὴν ἐρείσῃ πρὸς τὴν
[5, 14]   οἱ μανοί, καὶ πλεῖστοι περὶ  τὴν   Λυκίαν, μαλακώτατοι δ´ οἱ πυκνοί·
[5, 17]   ὄντες μηχανῶνται χωρίζειν τὴν ἄλλην  τὴν   μεμιγμένην, καὶ λέγουσι τότε κατειργάσθαι
[5, 19]   εἶθ´ οὕτω τὸ μέλι τροφὴν  τὴν   μὲν τοῦ θέρους τὴν δὲ
[5, 16]   ὅλη μορφὴ φανερά. Διὰ δὲ  τὴν   μικρότητα καὶ τὴν ἀσθένειαν φθείρεται
[5, 13]   αὑτῶν, ἔνια δ´ οὔπω διηκριβωμένα  τὴν   μορφήν. {Ἐὰν δὲ πρὶν ἐκτεκεῖν
[5, 17]   ταῦτα αὐξηθεῖσαι ἀκινητίζουσι, καὶ μεταβάλλουσι  τὴν   μορφήν, καὶ καλοῦνται χρυσαλλίδες, καὶ
[5, 8]   ἐν ἑπτὰ μὲν ἡμέραις ποιεῖσθαι  τὴν   νεοττιάν, ἐν δὲ ταῖς λοιπαῖς
[5, 8]   περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον ποιεῖσθαι  τὴν   ὁμιλίαν ταύτην, ὅταν ἐκ τοῦ
[5, 8]   ἀπαρτιζούσῃ ὥρᾳ. Ὀργᾷ δὲ πρὸς  τὴν   ὁμιλίαν τῶν ἀνθρώπων τὸ μὲν
[5, 25]   τοῖς ὄνοις τοῖς πολύποσι, πλὴν  τὴν   οὐρὰν ἔχουσι πλατεῖαν. Ἓν δ´
[5, 24]   ἡδίους οἱ ἄρρενες, μετὰ δὲ  τὴν   ὀχείαν αἱ θήλειαι· ἔχουσι γὰρ
[5, 12]   ἔαρ. Πάλιν δὲ βαίνει μετὰ  τὴν   ὀχείαν διὰ τρίτου ἔτους· ὃν
[5, 12]   συμβαίνει σχεδὸν διὰ βίου γίνεσθαι  τὴν   ὀχείαν· ζῇ γὰρ ὡς ἐπὶ
[5, 17]   ἐπιβαίνει ἄνωθεν, καὶ πῶς ποιεῖται  τὴν   ὀχείαν, καὶ ὅτι διαλύεται μόλις,
[5, 2]   δ´ εἰς ἐρημίαν, ὅταν ποιῶνται  τὴν   ὀχείαν, καὶ οὐκ ἔστι πλησιάσαι
[5, 8]   τὸν συνδυασμόν. Ποιεῖται δ´ ἔνια  τὴν   ὀχείαν καὶ τὸν τόκον καὶ
[5, 8]   ποιεῖται καὶ ἀρχομένου τοῦ θέρους  τὴν   ὀχείαν καὶ τοὺς τόκους, πλὴν
[5, 15]   δὲ μαλακοστράκων οἱ κάραβοι μετὰ  τὴν   ὀχείαν κύουσι καὶ ἴσχουσι τὰ
[5, 3]   γένος· ὁμοίᾳ γὰρ περιπλοκῇ ποιοῦνται  τὴν   ὀχείαν. ~Οἱ δ´ ἰχθύες ἅπαντες,
[5, 2]   τἆλλα ἐπὶ τῶν ποδῶν ποιούμενα  τὴν   ὀχείαν, πρὸς τὰ πρανῆ τῶν
[5, 12]   τὴν ἡλικίαν τὰ ζῷα πρὸς  τὴν   ὀχείαν. Πρῶτον μὲν οὖν οὐχ
[5, 3]   τὰ τετράποδα καὶ ᾠοτόκα ποιεῖται  τὴν   ὀχείαν. Τὰ μὲν γὰρ ἐπιβαίνοντα
[5, 7]   ὀχευομένων. Ποιοῦνται δὲ τὰ φαλάγγια  τὴν   ὀχείαν τόνδε τὸν τρόπον, ὅσα
[5, 4]   πολλῶν τούτους ποιούμενα τοὺς τρόπους  τὴν   ὀχείαν· χρονιωτέρα γὰρ συμπλοκὴ
[5, 7]   καὶ συμπλέκεται ἀντίπυγα· διὰ γὰρ  τὴν   περιφέρειαν τῆς κοιλίας οὗτος ἁρμόττει
[5, 16]   τῷ στόματι προκάθηται τῆς θαλάμης,  τὴν   πλεκτάνην ἐπέχων. δὲ σηπία
[5, 5]   ὥσπερ νευρῶδες, μέχρι εἰς μέσην  τὴν   πλεκτάνην προσπεφυκὸς ἅπαν, ἐσπιφράναι
[5, 24]   ἐν τῷ πεδίῳ, περὶ δὲ  τὴν   πόλιν πολλοί, μάλιστα δ´ οὗ
[5, 2]   ὄργανα πάντα τὰ ἄρρενα πρὸς  τὴν   πρᾶξιν τὴν γεννητικήν, οὐ μὴν
[5, 14]   πυκνοὶ τῶν μανῶν διὰ τὸ  τὴν   πρόσφυσιν εἶναι κατ´ ἔλαττον. Ἔχει
[5, 13]   ἐν τῇ θαλάττῃ, καὶ διὰ  τὴν   στενοχωρίαν γίνονται οἱονεὶ βότρυς. Εἰσὶ
[5, 13]   κτένες ἐν τοῖς ἀμμώδεσι λαμβάνουσι  τὴν   σύστασιν. Αἱ δὲ πίνναι ὀρθαὶ
[5, 22]   κύκλῳ τὸ φαλάγγιον, καὶ ἀποκτείνει  τὴν   τεκοῦσαν ἐκβάλλοντα, πολλάκις δὲ καὶ
[5, 4]   τὴν γλῶτταν ἔξω ἔχουσι περὶ  τὴν   τῆς ὀχείας ποίησιν. δ´
[5, 4]   ὁρᾶται γινόμενον· περὶ μὲν γὰρ  τὴν   τῆς ὀχείας ὥραν αἱ θήλειαι
[5, 4]   οἳ γίνονται θοροῦ πλήρεις περὶ  τὴν   τῆς ὀχείας ὥραν, καὶ προΐενται
[5, 12]   οὖν ἀνθρώποις ἐπισημαίνει κατά τε  τὴν   τῆς φωνῆς μεταβολὴν καὶ τῶν
[5, 2]   τοὺς ταύρους αἱ βόες διὰ  τὴν   τοῦ αἰδοίου συντονίαν, ἀλλ´ ὑπάγοντα
[5, 4]   δὴ συμπεραίνει καὶ ἐπεκτείνεται εἰς  τὴν   τοῦ θήλεος χώραν καὶ ὑποδοχήν.
[5, 14]   τούτους εἶναι καθ´ οὓς δέχεται  τὴν   τροφήν. Ἔστι δ´ ἄλλο γένος
[5, 1]   μὲν ἐκ τῆς γῆς λαμβάνει  τὴν   τροφήν, τὰ δ´ ἐν ἑτέροις
[5, 19]   ὅτι συμβάλλονται εἰς τὴν γένεσιν  τὴν   τῶν μελιττῶν) ἄν τε πολλοὶ
[5, 18]   ἐξυδρωπιώντων. ~Περὶ δὲ τὴν γένεσιν  τὴν   τῶν μελιττῶν οὐ τὸν αὐτὸν
[5, 14]   οὖν περὶ τοὺς σπόγγους καὶ  τὴν   τῶν ὀστρακοδέρμων γένεσιν τοῦτον ἔχει
[5, 4]   γίνονται οἱ ἰχθύες. {Περὶ δὲ  τὴν   Φοινίκην καὶ θήραν ποιοῦνται δι´
[5, 2]   θήλεια ὑποτίθησιν αὑτήν· εἰσὶ δὲ  τὴν   φύσιν αἱ θήλειαι ἀφροδισιαστικαί, καὶ
[5, 13]   καλούμενος ἀστὴρ οὕτω θερμός ἐστι  τὴν   φύσιν, ὥσθ´ τι ἂν
[5, 13]   θλιβόμενος δὲ βάπτει καὶ ἀνθίζει  τὴν   χεῖρα. Διατείνει δ´ αὐτὴν οἷον
[5, 19]   δὲ τῶν βασιλέων γόνος  τὴν   χρόαν γίνεται ὑπόπυρρος, τὴν δὲ
[5, 27]   τὰ πλεῖστα περὶ ἑξήκοντα, λευκὰ  τὴν   χρόαν, καὶ ἐπικάθηται δ´ ἡμέρας
[5, 19]   Πόντῳ ἐστίν, ἀνθεῖ δὲ ταύτην  τὴν   ὥραν, ἀφ´ οὗ φέρουσι τὸ
[5, 4]   τετράποδα τῶν ζῴων· περὶ γὰρ  τὴν   ὥραν τῆς ὀχείας ἀπορραίνουσι καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/01/2009