Livre, chapitre
[3, 2]	εἰ σωφροσύνη ἡ βελτίστη ἕξις,	περὶ	ἃ ὁ ἀκόλαστος, ἡ περὶ
[3, 2]	πεφυκὸς μὲν μὴ κεκολασμένον δὲ	περὶ	ἁμαρτίας, περὶ ἃς ὀρθοπραγεῖ ὁ
[3, 1]	λέγωμεν ἐφεξῆς, καὶ πρῶτον εἴπωμεν	περὶ	ἀνδρείας. Σχεδὸν δὴ δοκεῖ πᾶσιν
[3, 2]	Οὐ γὰρ περὶ πάσας οὐδὲ	περὶ	ἅπαντα τὰ ἡδέα ὁ σώφρων
[3, 2]	τὰ δύο τῶν αἰσθητῶν ταῦτα,	περὶ	ἅπερ καὶ τἆλλα θηρία μόνον
[3, 2]	μὴ κεκολασμένον δὲ περὶ ἁμαρτίας,	περὶ	ἃς ὀρθοπραγεῖ ὁ σώφρων, ὥσπερ
[3, 2]	δ᾽ ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις	περὶ	αὐτά, δῆλον ὅτι καὶ μεσότης,
[3, 2]	δ᾽ ἀληθείᾳ περὶ τὸ ἁπτόν·	περὶ	γὰρ τὴν διὰ τῆς ὄψεως
[3, 7]	ἀρετῶν τῶν ἐπαινετῶν εἴρηται σχεδόν·	περὶ	δὲ δικαιοσύνης ἤδη λεκτέον.
[3, 2]	ἐστίν, ἀλλὰ τῇ μὲν δόξῃ	περὶ	δύο τῶν αἰσθητῶν, περί τε
[3, 2]	διαιρετέον ἐν τοῖς λεγομένοις ὕστερον	περὶ	ἐγκρατείας καὶ ἀκρασίας. ~Ι. (Τὸν
[3, 5]	(μεγαλοψυχία κρατίστη· κρίνει δ᾽ ἡ	περὶ	ἕκαστον ἀρετὴ τὸ μεῖζον καὶ
[3, 4]	καὶ τοῦτο βέλτιστον, ἓν δὲ	περὶ	ἕκαστον τῷ εἴδει τὸ βέλτιστον·
[3, 1]	καὶ σφόδρα τινὲς ὄντες μαλακοὶ	περὶ	ἔνια ἀνδρεῖοι εἰσί, καὶ ἔνιοι
[3, 2]	ἐστὶ περὶ ἡδονάς, ἀνάγκη καὶ	περὶ	ἐπιθυμίας τινὰς αὐτὸν εἶναι. Δεῖ
[3, 6]	(γάμον ἕτερον τὸ πρέπον καὶ	περὶ	ἐρωμένου&#-247; καὶ αὐτῷ, εἴπερ ἐπὶ
[3, 2]	ἅπαντα φαίνεται ἀναισθήτως διακείμενα, (οἷον	περὶ	εὐαρμοστίαν ἢ κάλλος. Οὐθὲν γάρ,
[3, 2]	Ἐπεὶ δ᾽ ὁ σώφρων ἐστὶ	περὶ	ἡδονάς, ἀνάγκη καὶ περὶ ἐπιθυμίας
[3, 2]	λεγομένης τῆς ἀκολασίας, ὅτι μὲν	περὶ	(ἡδονάς τινας καὶ λύπας εἰσί,
[3, 3]	χαλεπότητος· καὶ γὰρ τὸν πρᾶον	περὶ	λύπην τὴν ἀπὸ θυμοῦ γιγνομένην
[3, 4]	προσίεσθαι, κίμβιξ δὲ ὁ σφόδρα	περὶ	μικρὰ διατεινόμενος, (παραλογιστὴς δὲ καὶ
[3, 4]	διαφέροντα τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον	περὶ	μόρια, οἷον ἀνελεύθερος φειδωλὸς καὶ
[3, 5]	διὸ δοκοῦσι μεγαλοψύχους ποιεῖν ἑκάστη,	περὶ	ὅ ἐστιν ἑκάστη αὐτῶν, (ὥσπερ
[3, 6]	κατ᾽ ἀξίαν καὶ πρέπον&#-247; καὶ	περὶ	ὃ οἷον περὶ οἰκέτου (γάμον
[3, 6]	πρέπον&#-247; καὶ περὶ ὃ οἷον	περὶ	οἰκέτου (γάμον ἕτερον τὸ πρέπον
[3, 5]	δὲ δοκεῖ τοῦτο διὰ τὸ	περὶ	ὀλίγα (σπουδάζειν, καὶ ταῦτα μεγάλα,
[3, 2]	ἁμαρτίας ψέγομεν ταύτας, καὶ ὅλως	περὶ	ὅσα μὴ λέγονται (ἐγκρατεῖς· οἱ
[3, 1]	φαίνηται. Τὰ μὲν οὖν φοβερά,	περὶ	ὅσα φαμὲν εἶναι τὸν ἀνδρεῖον,
[3, 5]	οὔτε πάμπαν ψεκτὸς οὔτε μεγαλόψυχος,	περὶ	οὐδὲν ἔχ< ον> ὢν μέγεθος·
[3, 2]	τῶν περὶ τὸ γευστὸν οὐ	περὶ	πᾶσαν ἡδονὴν ἐπτόηται τὰ θηρία,
[3, 2]	λαβεῖν περὶ τίνας. Οὐ γὰρ	περὶ	πάσας οὐδὲ περὶ ἅπαντα τὰ
[3, 3]	αὐτὸν δὲ τρόπον ληπτέον καὶ	περὶ	πραότητος καὶ χαλεπότητος· καὶ γὰρ
[3, 2]	ὥσπερ Φιλόξενος ὁ Ἐρύξιδος. Ὥστε	περὶ	τὰ ἁπτόμενα, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν,
[3, 2]	ἔχοντα, καὶ χαίροντα καὶ λυπούμενα,	περὶ	τὰ γευστὰ καὶ ἁπτά. Οερὶ
[3, 2]	κηλούμενοι παρὰ ταῖς Σειρῆσιν. Ἀλλὰ	περὶ	τὰ δύο τῶν αἰσθητῶν ταῦτα,
[3, 2]	περὶ ἃ ὁ ἀκόλαστος, ἡ	περὶ	τὰ ἡδέα τὰ εἰρημένα τῶν
[3, 5]	ὁ τὴν κρατίστην ἔχων ἕξιν	περὶ	τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι ἡδέα. Ἡ
[3, 5]	καὶ τοῦτ᾽ ἀποδίδομεν, καὶ οὐ	περὶ	τὰ χρήσιμα, τῷ μεγαλοψύχῳ, ἅμα
[3, 2]	ὀψοφαγία καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα	περὶ	τὰς εἰρημένας ἐστὶν αἰσθήσεις, εἰς
[3, 2]	Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀκόλαστος	περὶ	τὰς τοιαύτας ἐστίν. Οἰνοφλυγία γὰρ
[3, 3]	καὶ πραότης ἡ βελτίστη ἕξις	περὶ	ταῦτα τὰ (πάθη ἐστίν, εἴη
[3, 1]	οὗτοι ταὐτὸ ποιοῦσι, πλὴν οὐ	περὶ	ταὐτὰ ἀλλ᾽ ἐξ ἐναντίας· (τῷ
[3, 5]	τῷ ἀνδρείῳ· εἰσὶ γὰρ καὶ	περὶ	ταὐτὰ καὶ ὅμοροι μέχρι τινός,
[3, 2]	φανερόν, καὶ ὅτι ἐν τῷ	περὶ	ταύτας διακεῖσθαί πως καὶ ἀλλήλων
[3, 2]	ἢ λύπην τῶν αἰσχρῶν, καὶ	περὶ	τὴν διὰ τῆς ἀκοῆς τῶν
[3, 5]	του λανθάνει πόρρω προϊόντα, καὶ	περὶ	τὴν μεγαλοψυχίαν ταὐτὸ συμβέβηκεν. Διὸ
[3, 6]	δὲ καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴς οὐ	περὶ	τὴν τυχοῦσαν πρᾶξιν καὶ προαίρεσιν,
[3, 1]	(σώματος ἕξεις· οὕτω καὶ τῶν	περὶ	τὴν ψυχὴν παθημάτων. Οἱ μὲν
[3, 5]	τῷ γὰρ (εἶναί τε μάλιστα	περὶ	τιμὴν καὶ καταφρονητικὸν εἶναι τῶν
[3, 5]	καὶ μέσος τούτων. Ἐπεὶ οὖν	περὶ	τιμῆς αἵρεσιν καὶ (χρῆσιν καὶ
[3, 5]	φροντίζειν περὶ τῶν ἄλλων πλὴν	περὶ	τιμῆς. Καὶ λυπηθήσοιτ᾽ ἂν ἀτιμαζόμενος
[3, 5]	μάλιστ᾽ (εἶναι πάθος ἴδιον. Πάλιν	περὶ	τιμῆς καὶ τοῦ ζῆν καὶ
[3, 2]	αὐτὸν εἶναι. Δεῖ δὴ λαβεῖν	περὶ	τίνας. Οὐ γὰρ περὶ πάσας
[3, 5]	εἶναι οὐκ ὄντες&#-247; ἡ δὲ	περὶ	τὸ ἄξιον ὄντα μὴ ἀξιοῦν
[3, 2]	τὸ ἁπτόν, τῇ δ᾽ ἀληθείᾳ	περὶ	τὸ ἁπτόν· περὶ γὰρ τὴν
[3, 2]	δὲ ἡδύ. Ἐπεὶ καὶ τῶν	περὶ	τὸ γευστὸν οὐ περὶ πᾶσαν
[3, 7]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα τῶν	περὶ	τὸ ἦθος ἐπαινετῶν καὶ ψεκτῶν
[3, 4]	ὑποδήματι. Ὁ δὲ φιλάργυρος ὁ	περὶ	τὸ νόμισμά (ἐστιν ἐσπουδακώς, τὸ
[3, 1]	ἴδιον τῆς ἀνδρείας εἶναι τὸ	περὶ	τὸν θάνατον καὶ τὴν περὶ
[3, 4]	ἀνελεύθερος ἂν εἴη καὶ ἄσωτος	περὶ	τὸν κατὰ συμβεβηκὸς τρόπον τοῦ
[3, 2]	εἰρημένοις ὀνόμασι προσαγορευομένη. Ἀκριβέστερον δὲ	περὶ	τοῦ γένους τῶν ἡδονῶν ἔσται
[3, 1]	περὶ τὸν θάνατον καὶ τὴν	περὶ	τούτου λύπην ἔχειν πώς. Εἰ
[3, 7]	καὶ τοῦ βωμολόχου. Ὥσπερ γὰρ	περὶ	τροφὴν ὁ σικχὸς τοῦ παμφάγου
[3, 5]	δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὐθὲν φροντίζειν	περὶ	τῶν ἄλλων πλὴν περὶ τιμῆς.
[3, 1]	πᾶσιν ὅ τ᾽ ἀνδρεῖος εἶναι	περὶ	φόβους καὶ ἡ ἀνδρεία μία
[3, 1]	ἀνδρεία ἐστὶν ἡ βελτίστη ἕξις	περὶ	φόβους καὶ θάρρη, δεῖ δὲ
[3, 4]	μεσότητα εἶναι ἀσωτίας καὶ ἀνελευθερίας	περὶ	χρημάτων κτῆσιν καὶ ἀποβολήν. Διχῶς
[3, 4]	ἐλευθεριότης μεσότητες. Ἡ μὲν ἐλευθεριότης	περὶ	χρημάτων κτῆσιν καὶ ἀποβολήν. Ὁ
[3, 5]	καὶ τοῦ ζῆν καὶ πλούτου,	περὶ	ὧν σπουδάζειν δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009