Livre, chapitre |
[3, 1] |
τῇ
πληγῇ
φέρεται.
Οὔτε
γὰρ
|
ὅτι |
ἀδοξήσει,
δεῖ
μένειν
φοβουμένους,
οὔτε |
[3, 5] |
καὶ
ταῦτα
μεγάλα,
καὶ
οὐχ
|
ὅτι |
δοκεῖ
ἑτέρῳ
τινί,
καὶ
μᾶλλον |
[3, 2] |
καὶ
λύπας
εἰσί,
φανερόν,
καὶ
|
ὅτι |
ἐν
τῷ
περὶ
ταύτας
διακεῖσθαί |
[3, 1] |
δὲ
πῶς
λέγομεν,
εἴρηται
πρότερον,
|
ὅτι |
ἕνεκά
τινος
πάντα
αἱρεῖσθαι
ποιεῖ, |
[3, 3] |
ἀμφότεραι
αἱ
ἕξεις
ἐκεῖναι,
φανερὸν
|
ὅτι |
ἐπιεικὴς
ἡ
μέση
τούτων
ἕξις· |
[3, 3] |
ὁ
δ᾽
(ἀνδραποδώδης
τοὐναντίον-247;
δῆλον
|
ὅτι |
ἔστι
τις
καὶ
ὁ
μέσος |
[3, 7] |
πρὸς
τὰ
ἡδέα
ἀναισθήτων,
καὶ
|
ὅτι |
ἐφ᾽
(ὃ
ἁμαρτάνομεν
μᾶλλον,
τοῦτο |
[3, 1] |
τοὺς
ἱστοὺς
ἀναβαίνειν
ἐπιστάμενοι,
ἀλλ᾽
|
(ὅτι |
ἴσασι
τὰς
βοηθείας
τῶν
δεινῶν· |
[3, 1] |
οὗ
ἕνεκα,
τὸ
καλόν-247;
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
ἡ
ἀνδρεία
ἀρετή
(τις |
[3, 5] |
ἡ
μεσότης
αὕτη
ἐπαινετωτάτη·
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
ἡ
μεγαλοψυχία
μεσότης
ἂν |
[3, 2] |
καὶ
ἔλλειψις
περὶ
αὐτά,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
μεσότης,
καὶ
βελτίστη
αὕτη |
[3, 1] |
πως
ἀντικείμενα
(ἀλλήλοις.
Δῆλον
οὖν
|
ὅτι |
καὶ
οἱ
κατὰ
τὰς
ἕξεις |
[3, 1] |
κρίνειν-247;
οὔτε
δι᾽
ἡδονήν,
ἀλλ᾽
|
ὅτι |
καλόν,
ἐπεί,
ἄν
γε
μὴ |
[3, 1] |
ἔσται,
οἷον
εἴ
τις
προορῷτο
|
ὅτι |
λυπήσεται
λύπην
ἣν
οἱ
φθονοῦντες |
[3, 2] |
Πλεοναχῶς
δὲ
λεγομένης
τῆς
ἀκολασίας,
|
ὅτι |
μὲν
περὶ
(ἡδονάς
τινας
καὶ |
[3, 1] |
ὑπομένουσι
δι᾽
ἐμπειρίαν·
τοῦτο
δέ,
|
ὅτι |
οὐκ
οἴονται
κίνδυνον
εἶναι·
ἴσασι |
[3, 1] |
εἶναι
τὸν
ἀνδρεῖον,
εἴρηται
δὴ
|
ὅτι |
τὰ
φαινόμενα
ποιητικὰ
λύπης
τῆς |
[3, 1] |
Σωκράτης
ἔφη
τὰ
δεινά,
ἀλλ᾽
|
ὅτι |
τὰς
βοηθείας
τῶν
δεινῶν.
Τρίτη |
[3, 7] |
εἶναι
δοκεῖ·
τὸ
δὲ
τρίτον,
|
ὅτι |
τὸ
ὁμοιότερον
ἧττον
ἐναντίον
φαίνεται, |