Livre, chapitre
[3, 2]	οὐθεὶς λέγεται ἀκόλαστος, ἐὰν ὑπερβάλλῃ,	ἀλλ᾽	ἄνευ ὀνείδους τὰς ἁμαρτίας ψέγομεν
[3, 5]	μὴ ἀξιοῖ ἑαυτόν, ἀλλ᾽ ὑπείκει·	ἀλλ᾽	(εἴ τις εὐγενὴς ὢν καὶ
[3, 6]	οὐκ (ἐκ τῶν τυχόντων ἀναλωμάτων,	ἀλλ᾽	ἐν ὑπερβολῇ τῶν ἀναγκαίων ἐστίν.
[3, 1]	ποιοῦσι, πλὴν οὐ περὶ ταὐτὰ	ἀλλ᾽	ἐξ ἐναντίας· (τῷ μὲν γὰρ
[3, 6]	παρὰ μέλος, ἀνώνυμος· οὐ μὴν	ἀλλ᾽	ἔχει τινὰ γειτνίασιν, οὓς καλοῦσί
[3, 1]	ᾗ δ᾽ ἀνδρεῖος, οὐ φοβερὰ	ἀλλ᾽	ἢ ἠρέμα ἢ οὐδαμῶς. Ἔστι
[3, 1]	γὰρ μὴ ἔχειν οἴωνται βοήθειαν,	ἀλλ᾽	ἤδη πλησίον ᾖ τὸ δεινόν,
[3, 7]	πάθος ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀνώνυμον,	ἀλλ᾽	ὁ ἔχων δῆλος, ἐπὶ τὸ
[3, 5]	ὑπομενετικὸς κινδύνων καὶ ὁ θρασύς,	ἀλλ᾽	ὃ μὲν ὧδε ὃ δ᾽
[3, 4]	τις σταθμῷ χρήσαιτο τῷ ὑποδήματι,	ἀλλ᾽	οἷον ἡ πώλησις καὶ ἡ
[3, 2]	ἄκρῳ τῆς γλώττης ἡ αἴσθησις,	ἀλλ᾽	ὅσων τῷ φάρυγγι, καὶ ἔοικεν
[3, 7]	πρὸς τὸ μέσον ὁμοίως ἀμφότεραι,	ἀλλ᾽	ὁτὲ μὲν καθ᾽ ὑπερβολὴν ὁτὲ
[3, 1]	ἐπὶ τοὺς ἱστοὺς ἀναβαίνειν ἐπιστάμενοι,	ἀλλ᾽	(ὅτι ἴσασι τὰς βοηθείας τῶν
[3, 1]	ποιεῖ κρίνειν&#-247; οὔτε δι᾽ ἡδονήν,	ἀλλ᾽	ὅτι καλόν, ἐπεί, ἄν γε
[3, 1]	ὥσπερ Σωκράτης ἔφη τὰ δεινά,	ἀλλ᾽	ὅτι τὰς βοηθείας τῶν δεινῶν.
[3, 1]	ὁμοιότητα· τὰ> αὐτὰ γὰρ ὑπομένουσιν,	ἀλλ᾽	οὐ διὰ τὰ αὐτά. Μία
[3, 2]	μή τί που συμβέβηκε τερατῶδες·	ἀλλ᾽	οὐδὲ πρὸς τὰ εὐώδη (ἢ
[3, 5]	ὢν ἄρχειν μὴ ἀξιοῖ ἑαυτόν,	ἀλλ᾽	ὑπείκει· ἀλλ᾽ (εἴ τις εὐγενὴς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009