Livre, Pages |
[1, 403] |
ᾗ
χωριστά,
ἀλλ'
ὁ
φυσικὸς
|
περὶ |
ἅπανθ'
ὅσα
τοῦ
τοιουδὶ
σώματος |
[1, 402] |
τὴν
οὐσίαν,
εἶθ'
ὅσα
συμβέβηκε
|
περὶ |
αὐτήν·
ὧν
τὰ
μὲν
ἴδια |
[1, 403] |
προτέρων
δόξας
συμπαραλαμβάνειν
ὅσοι
τι
|
περὶ |
αὐτῆς
ἀπεφήναντο,
ὅπως
τὰ
μὲν |
[1, 402] |
τῶν
χαλεπωτάτων
λαβεῖν
τινα
πίστιν
|
περὶ |
αὐτῆς.
Καὶ
γάρ,
ὄντος
κοινοῦ |
[1, 408] |
~Εὐλογώτερον
δ'
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
|
περὶ |
αὐτῆς
ὡς
(κινουμένης,
εἰς
τὰ |
[1, 403] |
(συμβεβηκότα
γνωρίζειν,
ἀλλὰ
μηδ'
εἰκάσαι
|
περὶ |
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
ὅτι
διαλεκτικῶς |
[1, 404] |
νοῦν)
~(Ἀναξαγόρας
δ'
ἧττον
διασαφεῖ
|
περὶ |
αὐτῶν·
πολλαχοῦ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[1, 407] |
λέγειν
ποῖόν
τι
ἡ
ψυχή,
|
περὶ |
δὲ
τοῦ
δεξομένου
σώματος
οὐθὲν |
[1, 404] |
οἱ
δὲ
τὸ
ταῦτα
κινοῦν,
|
περὶ |
δὲ
τούτων
εἴρηται
ὅτι
συνεχῶς |
[1, 402] |
τὸ
πραγματευθῆναι·
δεήσει
γὰρ
λαβεῖν
|
περὶ |
ἕκαστον
τίς
ὁ
τρόπος,
ἐὰν |
[1, 406] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ
|
περὶ |
ἠρεμίας·
εἰς
ὃ
γὰρ
κινεῖται |
[1, 403] |
τοιοῦτον,
~ὁ
δὲ
ζέσιν
τοῦ
|
περὶ |
καρδίαν
αἵματος
(καὶ
θερμοῦ.
Τούτων |
[1, 405] |
Γ'
Ἐπισκεπτέον
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
περὶ |
κινήσεως·
ἴσως
γὰρ
οὐ
μόνον |
[1, 410] |
καθόλου
περὶ
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
|
περὶ |
ὅλης
οὐδεμιᾶς.
Τοῦτο
δὲ
πέπονθε |
[1, 410] |
καὶ
οἱ
τὸ
κινητικώτατον,
οὐ
|
περὶ |
πάσης
λέγουσι
ψυχῆς.
Οὔτε
γὰρ |
[1, 410] |
οὐδ'
ἂν
οὕτω
λέγοιεν
καθόλου
|
περὶ |
πάσης
ψυχῆς
οὐδὲ
περὶ
ὅλης |
[1, 403] |
Ἢ
οὐκ
ἔστιν
εἷς
ὁ
|
περὶ |
τὰ
πάθη
τῆς
ὕλης
τὰ |
[1, 404] |
τῷ
νῷ
ὡς
δυνάμει
τινὶ
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
ταὐτὸ
λέγει |
[1, 402] |
πολλοῖς
ἑτέροις,
λέγω
δὲ
τοῦ
|
περὶ |
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί |
[1, 403] |
ὁ
φυσικὸς
τούτων;
Πότερον
ὁ
|
περὶ |
τὴν
ὕλην,
τὸν
δὲ
λόγον |
[1, 402] |
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
περὶ
ψυχῆς
|
περὶ |
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης
ἐοίκασιν
ἐπισκοπεῖν· |
[1, 402] |
ἢ
τῶν
πλείστων,
τότε
καὶ
|
περὶ |
τῆς
οὐσίας
ἕξομεν
λέγειν
κάλλιστα· |
[1, 406] |
λεγομένου
τοῦ
κινεῖσθαι
νῦν
ἐπισκοποῦμεν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
εἰ
καθ'
αὑτὴν |
[1, 402] |
εἶναι,
δι'
ἀμφότερα
ταῦτα
τὴν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἱστορίαν
εὐλόγως
ἂν |
[1, 403] |
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
ἄλλος,
καὶ
|
περὶ |
τινῶν
μὲν
τεχνίτης,
ἐὰν
τύχῃ, |
[1, 402] |
μία
τις
καὶ
κοινὴ
μέθοδος
|
περὶ |
τὸ
τί
ἐστιν,
ἔτι
χαλεπώτερον |
[1, 403] |
δὲ
λόγον
ἀγνοῶν,
ἢ
ὁ
|
περὶ |
τὸν
λόγον
μόνον;
Ἢ
μᾶλλον |
[1, 405] |
ἀρχὰς
ἀποφηνάμενοι.
Διαφέρονται
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
πλήθους·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 410] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
δὲ
πολλαχῶς |
[1, 404] |
ἀριθμὸν
κινοῦνθ'
ἑαυτόν.
Διαφέρονται
δὲ
|
περὶ |
τῶν
ἀρχῶν,
τίνες
καὶ
πόσαι, |
[1, 406] |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μεταξύ.
Ἔτι
δ'
ἐπεὶ |
[1, 411] |
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μορίων
αὐτῆς,
τίν'
ἔχει |
[1, 402] |
ἔχωμεν
ἀποδιδόναι
κατὰ
τὴν
φαντασίαν
|
περὶ |
τῶν
συμβεβηκότων,
ἢ
πάντων
ἢ |
[1, 404] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
φιλοσοφίας
λεγομένοις
διωρίσθη,
αὐτὸ
μὲν |
[1, 403] |
ἐπίπεδον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπισκοποῦντας
δὲ
|
περὶ |
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
περὶ |
[1, 403] |
ταῦτα
ἤδη
φυσικοῦ
τὸ
θεωρῆσαι
|
περὶ |
ψυχῆς,
ἢ
πάσης
ἢ
τῆς |
[1, 405] |
ψυχήν.
Τὰ
μὲν
οὖν
παραδεδομένα
|
περὶ |
ψυχῆς,
καὶ
δι'
ἃς
αἰτίας |
[1, 402] |
γὰρ
οἱ
λέγοντες
καὶ
ζητοῦντες
|
περὶ |
ψυχῆς
περὶ
τῆς
ἀνθρωπίνης
μόνης |
[1, 407] |
ἄλλη
δέ
τις
δόξα
παραδέδοται
|
περὶ |
ψυχῆς,
πιθανὴ
μὲν
πολλοῖς
οὐδεμιᾶς |
[1, 407] |
λόγῳ
καὶ
τοῖς
πλείστοις
τῶν
|
περὶ |
ψυχῆς·
συνάπτουσι
γὰρ
καὶ
τιθέασιν |
[1, 403] |
τῶν
προγενεστέρων
σχεδὸν
δύο
ταῦτα
|
περὶ |
ψυχῆς·
φασὶ
γὰρ
ἔνιοι
καὶ |
[1, 405] |
τούτοις
καὶ
Ἀλκμαίων
ἔοικεν
ὑπολαβεῖν
|
περὶ |
ψυχῆς·
φησὶ
γὰρ
αὐτὴν
ἀθάνατον |
[1, 402] |
τις
εἶναι
μέθοδος
κατὰ
πάντων
|
περὶ |
ὧν
βουλόμεθα
γνῶναι
τὴν
οὐσίαν, |
[1, 403] |
περὶ
ψυχῆς
ἀναγκαῖον,
ἅμα
διαποροῦντας
|
περὶ |
ὧν
εὐπορεῖν
δεῖ
προελθόντας,
τὰς |