HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
σωμάτων 3
τ 2
Τὰ 1
τὰ 66
τά 2
ταῖς 3
τἆλλα 2

Fréquences [« »]
64 ἐν
54 ἡ
54 τῷ
66 τὰ
71 εἶναι
76 μὲν
85 τὴν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre I

τὰ

Livre, Pages

[1, 410]   πάσης λέγουσι ψυχῆς. Οὔτε γὰρ τὰ αἰσθανόμενα πάντα κινητικά (φαίνεται γὰρ

[1, 405]   δὲ κινεῖταί τε καὶ κινεῖ τὰ ἄλλα πρώτως. Δημόκριτος δὲ καὶ

[1, 402]   πάλιν ἄν τις ἀπορήσειεν εἰ τὰ ἀντικείμενα πρότερον τούτων ζητητέον, οἷον

[1, 404]   δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ δόξῃ, τὰ δ' αἰσθήσει· εἴδη δ' οἱ

[1, 404]   μήκους καὶ πλάτους καὶ βάθους, τὰ δ' ἄλλα ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ

[1, 404]   τὰ πράγματα τὰ μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ δόξῃ,

[1, 410]   νήστιδος αἴγλης, τέσσαρα δ' Ἡφαίστοιο· τὰ δ' ὀστέα λευκὰ γένοντο. Οὐδὲν

[1, 402]   πάθη τῆς ψυχῆς εἶναι δοκεῖ, τὰ δὲ δι' ἐκείνην καὶ τοῖς

[1, 404]   μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ δόξῃ, τὰ δ' αἰσθήσει·

[1, 410]   ἓν οὐ γνωριεῖ, τὸ νεῖκος, τὰ δὲ θνητὰ πάντα· ἐκ πάντων

[1, 408]   μὲν κατὰ φοράν τινων κινουμένων, τὰ δὲ κατ' ἀλλοίωσιν (ποῖα δὲ

[1, 404]   γὰρ τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον, τὰ δὲ πράγματα ἐκ τῶν ἀρχῶν

[1, 410]   προγενέστατον καὶ κύριον κατὰ φύσιν, τὰ δὲ στοιχεῖά φασι πρῶτα τῶν

[1, 409]   ἢ μονάδα, λείπεται ἄλλος ἀριθμός· τὰ δὲ φυτὰ καὶ τῶν ζῴων

[1, 404]   μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην δὲ τὰ δύο (μοναχῶς γὰρ ἐφ' ἕν)

[1, 404]   στερεοῦ. Οἱ μὲν γὰρ ἀριθμοὶ τὰ εἴδη αὐτὰ καὶ αἱ ἀρχαὶ

[1, 408]   γὰρ αὐτοῖς ἀδύνατα πρῶτα μὲν τὰ ἐκ τοῦ κινεῖσθαι συμβαίνοντα, ~ἴδια

[1, 409]   δ' ἴσως ἄπειρα τὸν ἀριθμὸν τὰ ἐκ τούτων. Ἐξ ὧν μὲν

[1, 404]   γάρ τινες αὐτῶν ψυχὴν εἶναι τὰ ἐν τῷ ἀέρι ξύσματα, οἱ

[1, 404]   ἀναπνεῖν· κωλύειν γὰρ αὐτὰ καὶ τὰ ἐνυπάρχοντα ἐν τοῖς ζῴοις ἐκκρίνεσθαι,

[1, 402]   μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ τὰ ἔργα αὐτῶν, οἷον τὸ νοεῖν

[1, 402]   ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ δὲ τὰ ἔργα πρότερον, πάλιν ἄν τις

[1, 409]   λόγου τούτου τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς ἀποδιδόναι, οἷον

[1, 408]   ἀποδιδόναι πειραθείη τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς ψυχῆς ἁρμονίᾳ τινί·

[1, 411]   περιέχοντος ἐν τοῖς ζῴοις ἔμψυχα τὰ ζῷα γίνεται. Εἰ δ' ὁ

[1, 405]   ἀεὶ κινουμένῃ· ~κινεῖσθαι γὰρ καὶ τὰ θεῖα πάντα συνεχῶς (ἀεί, σελήνην,

[1, 404]   λέγει (οἷον ἐν τῷ ἀέρι τὰ καλούμενα ξύσματα, ἃ φαίνεται ἐν

[1, 405]   πρῶτόν ἐστι, καὶ ἐκ τούτου τὰ λοιπά, γινώσκειν, ᾗ δὲ λεπτότατον,

[1, 404]   τοὺς τοιούτους ῥυσμοὺς καὶ κινεῖν τὰ λοιπά, κινούμενα καὶ αὐτά, ὑπολαμβάνοντες

[1, 403]   Ἀρχὴ δὲ τῆς ζητήσεως προθέσθαι τὰ μάλιστα δοκοῦνθ' ὑπάρχειν αὐτῇ κατὰ

[1, 404]   οἰκειότατον εἶναι τῇ ψυχῇ, καὶ τὰ μὲν ἄλλα πάντα κινεῖσθαι διὰ

[1, 402]   ὅσα συμβέβηκε περὶ αὐτήν· ὧν τὰ μὲν ἴδια πάθη τῆς ψυχῆς

[1, 403]   τι περὶ αὐτῆς ἀπεφήναντο, ὅπως τὰ μὲν καλῶς εἰρημένα λάβωμεν, εἰ

[1, 408]   ἕτερόν τι, τούτων δὲ συμβαίνει τὰ μὲν κατὰ φοράν τινων κινουμένων,

[1, 404]   στοιχείων, κρίνεται δὲ τὰ πράγματα τὰ μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ,

[1, 403]   περὶ τὰ πάθη τῆς ὕλης τὰ μὴ χωριστὰ μηδ' ᾗ χωριστά,

[1, 411]   ἑκατέρῳ τῶν μορίων ἅπαντ' ἐνυπάρχει τὰ μόρια τῆς ψυχῆς, καὶ ὁμοειδῆ

[1, 402]   πρότερον τὴν ὅλην ψυχὴν ἢ τὰ μόρια. Χαλεπὸν δὲ καὶ τούτων

[1, 402]   πέφυκεν ἕτερα ἀλλήλων, καὶ πότερον τὰ μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ

[1, 407]   ἡ νόησις· ἡ δὲ νόησις τὰ νοήματα· ταῦτα δὲ τῷ ἐφεξῆς

[1, 410]   αἰτίαν οὐχ ἅπαντα ψυχὴν ἔχει τὰ ὄντα, ἐπειδὴ πᾶν ἤτοι στοιχεῖον

[1, 405]   γινώσκεσθαι· ἐν κινήσει δ' εἶναι τὰ ὄντα κἀκεῖνος ᾤετο καὶ οἱ

[1, 410]   διὰ τὸ γνωρίζειν καὶ αἰσθάνεσθαι τὰ ὄντα τὴν ψυχὴν ἐκ τῶν

[1, 408]   δ' εἴ τις ἀποδιδόναι πειραθείη τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς

[1, 409]   ἐπιχειρήσειεν ἐκ τοῦ λόγου τούτου τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς

[1, 403]   δ' οὕτως ἔχει, δῆλον ὅτι τὰ πάθη λόγοι ἔνυλοί εἰσιν· ὥστε

[1, 403]   οὐκ ἔστιν εἷς ὁ περὶ τὰ πάθη τῆς ὕλης τὰ μὴ

[1, 403]   ὁ λόγος. Ἐλέγομεν δὴ ὅτι τὰ πάθη τῆς ψυχῆς οὕτως ἀχώριστα

[1, 403]   ἅπαντες. Ἀπορίαν δ' ἔχει καὶ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, πότερόν ἐστι

[1, 404]   σώματα καὶ ἐκθλίβοντος τῶν σχημάτων τὰ παρέχοντα τοῖς ζῴοις τὴν κίνησιν

[1, 410]   οὐδ' αἰσθήσεως, καὶ τῶν ζῴων τὰ> πολλὰ διάνοιαν οὐκ ἔχειν. Εἰ

[1, 404]   ἐκ τῶν στοιχείων, κρίνεται δὲ τὰ πράγματα τὰ μὲν νῷ, τὰ

[1, 409]   ὥσπερ ἂν εἰ τὴν ψυχὴν τὰ πράγματα τιθέντες. Οὐκ ἔστι δὲ

[1, 410]   γένοντο. Οὐδὲν οὖν ὄφελος ἐνεῖναι τὰ στοιχεῖα ἐν τῇ ψυχῇ, εἰ

[1, 405]   τοῦ αἵματος φύσιν. Πάντα γὰρ τὰ στοιχεῖα κριτὴν εἴληφε, πλὴν τῆς

[1, 410]   συνθέτων· οὐ γὰρ ὁπωσοῦν ἔχοντα τὰ στοιχεῖα τούτων ἕκαστον, ἀλλὰ λόγῳ

[1, 403]   ὅσους τῶν ὁρισμῶν μὴ συμβαίνει τὰ (συμβεβηκότα γνωρίζειν, ἀλλὰ μηδ' εἰκάσαι

[1, 402]   γωνίαι ἴσαι) ἀλλὰ καὶ ἀνάπαλιν τὰ συμβεβηκότα συμβάλλεται μέγα μέρος πρὸς

[1, 404]   γὰρ ὄντων σχημάτων καὶ ἀτόμων τὰ σφαιροειδῆ πῦρ καὶ ψυχὴν λέγει

[1, 404]   δὲ καὶ Λεύκιππος) τούτων δὲ τὰ σφαιροειδῆ ψυχήν, διὰ τὸ μάλιστα

[1, 404]   ἀναπνοήν· συνάγοντος γὰρ τοῦ περιέχοντος τὰ σώματα καὶ ἐκθλίβοντος τῶν σχημάτων

[1, 409]   τί οὐ πάντα ψυχὴν ἔχουσι τὰ σώματα; Στιγμαὶ γὰρ ἐν ἅπασι

[1, 406]   δ' ἕποιτ' ἂν τὸ ἀνίστασθαι τὰ τεθνεῶτα τῶν ζῴων. Τὴν δὲ

[1, 403]   τινος ἐστιν. Ἔοικε δὲ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς πάθη πάντα εἶναι

[1, 408]   περὶ αὐτῆς ὡς (κινουμένης, εἰς τὰ τοιαῦτα ἀποβλέψας· φαμὲν γὰρ τὴν

[1, 411]   καὶ πλάσαι. Φαίνεται δὲ καὶ τὰ φυτὰ διαιρούμενα ζῆν καὶ τῶν

Livre, Pages
[1, 410]	πάσης λέγουσι ψυχῆς. Οὔτε γὰρ	τὰ	αἰσθανόμενα πάντα κινητικά (φαίνεται γὰρ
[1, 405]	δὲ κινεῖταί τε καὶ κινεῖ	τὰ	ἄλλα πρώτως. Δημόκριτος δὲ καὶ
[1, 402]	πάλιν ἄν τις ἀπορήσειεν εἰ	τὰ	ἀντικείμενα πρότερον τούτων ζητητέον, οἷον
[1, 404]	δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ δόξῃ,	τὰ	δ' αἰσθήσει· εἴδη δ' οἱ
[1, 404]	μήκους καὶ πλάτους καὶ βάθους,	τὰ	δ' ἄλλα ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ
[1, 404]	τὰ πράγματα τὰ μὲν νῷ,	τὰ	δ' ἐπιστήμῃ, τὰ δὲ δόξῃ,
[1, 410]	νήστιδος αἴγλης, τέσσαρα δ' Ἡφαίστοιο·	τὰ	δ' ὀστέα λευκὰ γένοντο. Οὐδὲν
[1, 402]	πάθη τῆς ψυχῆς εἶναι δοκεῖ,	τὰ	δὲ δι' ἐκείνην καὶ τοῖς
[1, 404]	μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ,	τὰ	δὲ δόξῃ, τὰ δ' αἰσθήσει·
[1, 410]	ἓν οὐ γνωριεῖ, τὸ νεῖκος,	τὰ	δὲ θνητὰ πάντα· ἐκ πάντων
[1, 408]	μὲν κατὰ φοράν τινων κινουμένων,	τὰ	δὲ κατ' ἀλλοίωσιν (ποῖα δὲ
[1, 404]	γὰρ τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον,	τὰ	δὲ πράγματα ἐκ τῶν ἀρχῶν
[1, 410]	προγενέστατον καὶ κύριον κατὰ φύσιν,	τὰ	δὲ στοιχεῖά φασι πρῶτα τῶν
[1, 409]	ἢ μονάδα, λείπεται ἄλλος ἀριθμός·	τὰ	δὲ φυτὰ καὶ τῶν ζῴων
[1, 404]	μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην δὲ	τὰ	δύο (μοναχῶς γὰρ ἐφ' ἕν)
[1, 404]	στερεοῦ. Οἱ μὲν γὰρ ἀριθμοὶ	τὰ	εἴδη αὐτὰ καὶ αἱ ἀρχαὶ
[1, 408]	γὰρ αὐτοῖς ἀδύνατα πρῶτα μὲν	τὰ	ἐκ τοῦ κινεῖσθαι συμβαίνοντα, ~ἴδια
[1, 409]	δ' ἴσως ἄπειρα τὸν ἀριθμὸν	τὰ	ἐκ τούτων. Ἐξ ὧν μὲν
[1, 404]	γάρ τινες αὐτῶν ψυχὴν εἶναι	τὰ	ἐν τῷ ἀέρι ξύσματα, οἱ
[1, 404]	ἀναπνεῖν· κωλύειν γὰρ αὐτὰ καὶ	τὰ	ἐνυπάρχοντα ἐν τοῖς ζῴοις ἐκκρίνεσθαι,
[1, 402]	μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ	τὰ	ἔργα αὐτῶν, οἷον τὸ νοεῖν
[1, 402]	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ δὲ	τὰ	ἔργα πρότερον, πάλιν ἄν τις
[1, 409]	λόγου τούτου τὰ πάθη καὶ	τὰ	ἔργα τῆς ψυχῆς ἀποδιδόναι, οἷον
[1, 408]	ἀποδιδόναι πειραθείη τὰ πάθη καὶ	τὰ	ἔργα τῆς ψυχῆς ἁρμονίᾳ τινί·
[1, 411]	περιέχοντος ἐν τοῖς ζῴοις ἔμψυχα	τὰ	ζῷα γίνεται. Εἰ δ' ὁ
[1, 405]	ἀεὶ κινουμένῃ· ~κινεῖσθαι γὰρ καὶ	τὰ	θεῖα πάντα συνεχῶς (ἀεί, σελήνην,
[1, 404]	λέγει (οἷον ἐν τῷ ἀέρι	τὰ	καλούμενα ξύσματα, ἃ φαίνεται ἐν
[1, 405]	πρῶτόν ἐστι, καὶ ἐκ τούτου	τὰ	λοιπά, γινώσκειν, ᾗ δὲ λεπτότατον,
[1, 404]	τοὺς τοιούτους ῥυσμοὺς καὶ κινεῖν	τὰ	λοιπά, κινούμενα καὶ αὐτά, ὑπολαμβάνοντες
[1, 403]	Ἀρχὴ δὲ τῆς ζητήσεως προθέσθαι	τὰ	μάλιστα δοκοῦνθ' ὑπάρχειν αὐτῇ κατὰ
[1, 404]	οἰκειότατον εἶναι τῇ ψυχῇ, καὶ	τὰ	μὲν ἄλλα πάντα κινεῖσθαι διὰ
[1, 402]	ὅσα συμβέβηκε περὶ αὐτήν· ὧν	τὰ	μὲν ἴδια πάθη τῆς ψυχῆς
[1, 403]	τι περὶ αὐτῆς ἀπεφήναντο, ὅπως	τὰ	μὲν καλῶς εἰρημένα λάβωμεν, εἰ
[1, 408]	ἕτερόν τι, τούτων δὲ συμβαίνει	τὰ	μὲν κατὰ φοράν τινων κινουμένων,
[1, 404]	στοιχείων, κρίνεται δὲ τὰ πράγματα	τὰ	μὲν νῷ, τὰ δ' ἐπιστήμῃ,
[1, 403]	περὶ τὰ πάθη τῆς ὕλης	τὰ	μὴ χωριστὰ μηδ' ᾗ χωριστά,
[1, 411]	ἑκατέρῳ τῶν μορίων ἅπαντ' ἐνυπάρχει	τὰ	μόρια τῆς ψυχῆς, καὶ ὁμοειδῆ
[1, 402]	πρότερον τὴν ὅλην ψυχὴν ἢ	τὰ	μόρια. Χαλεπὸν δὲ καὶ τούτων
[1, 402]	πέφυκεν ἕτερα ἀλλήλων, καὶ πότερον	τὰ	μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ
[1, 407]	ἡ νόησις· ἡ δὲ νόησις	τὰ	νοήματα· ταῦτα δὲ τῷ ἐφεξῆς
[1, 410]	αἰτίαν οὐχ ἅπαντα ψυχὴν ἔχει	τὰ	ὄντα, ἐπειδὴ πᾶν ἤτοι στοιχεῖον
[1, 405]	γινώσκεσθαι· ἐν κινήσει δ' εἶναι	τὰ	ὄντα κἀκεῖνος ᾤετο καὶ οἱ
[1, 410]	διὰ τὸ γνωρίζειν καὶ αἰσθάνεσθαι	τὰ	ὄντα τὴν ψυχὴν ἐκ τῶν
[1, 408]	δ' εἴ τις ἀποδιδόναι πειραθείη	τὰ	πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς
[1, 409]	ἐπιχειρήσειεν ἐκ τοῦ λόγου τούτου	τὰ	πάθη καὶ τὰ ἔργα τῆς
[1, 403]	δ' οὕτως ἔχει, δῆλον ὅτι	τὰ	πάθη λόγοι ἔνυλοί εἰσιν· ὥστε
[1, 403]	οὐκ ἔστιν εἷς ὁ περὶ	τὰ	πάθη τῆς ὕλης τὰ μὴ
[1, 403]	ὁ λόγος. Ἐλέγομεν δὴ ὅτι	τὰ	πάθη τῆς ψυχῆς οὕτως ἀχώριστα
[1, 403]	ἅπαντες. Ἀπορίαν δ' ἔχει καὶ	τὰ	πάθη τῆς ψυχῆς, πότερόν ἐστι
[1, 404]	σώματα καὶ ἐκθλίβοντος τῶν σχημάτων	τὰ	παρέχοντα τοῖς ζῴοις τὴν κίνησιν
[1, 410]	οὐδ' αἰσθήσεως, καὶ τῶν ζῴων	τὰ>	πολλὰ διάνοιαν οὐκ ἔχειν. Εἰ
[1, 404]	ἐκ τῶν στοιχείων, κρίνεται δὲ	τὰ	πράγματα τὰ μὲν νῷ, τὰ
[1, 409]	ὥσπερ ἂν εἰ τὴν ψυχὴν	τὰ	πράγματα τιθέντες. Οὐκ ἔστι δὲ
[1, 410]	γένοντο. Οὐδὲν οὖν ὄφελος ἐνεῖναι	τὰ	στοιχεῖα ἐν τῇ ψυχῇ, εἰ
[1, 405]	τοῦ αἵματος φύσιν. Πάντα γὰρ	τὰ	στοιχεῖα κριτὴν εἴληφε, πλὴν τῆς
[1, 410]	συνθέτων· οὐ γὰρ ὁπωσοῦν ἔχοντα	τὰ	στοιχεῖα τούτων ἕκαστον, ἀλλὰ λόγῳ
[1, 403]	ὅσους τῶν ὁρισμῶν μὴ συμβαίνει	τὰ	(συμβεβηκότα γνωρίζειν, ἀλλὰ μηδ' εἰκάσαι
[1, 402]	γωνίαι ἴσαι) ἀλλὰ καὶ ἀνάπαλιν	τὰ	συμβεβηκότα συμβάλλεται μέγα μέρος πρὸς
[1, 404]	γὰρ ὄντων σχημάτων καὶ ἀτόμων	τὰ	σφαιροειδῆ πῦρ καὶ ψυχὴν λέγει
[1, 404]	δὲ καὶ Λεύκιππος) τούτων δὲ	τὰ	σφαιροειδῆ ψυχήν, διὰ τὸ μάλιστα
[1, 404]	ἀναπνοήν· συνάγοντος γὰρ τοῦ περιέχοντος	τὰ	σώματα καὶ ἐκθλίβοντος τῶν σχημάτων
[1, 409]	τί οὐ πάντα ψυχὴν ἔχουσι	τὰ	σώματα; Στιγμαὶ γὰρ ἐν ἅπασι
[1, 406]	δ' ἕποιτ' ἂν τὸ ἀνίστασθαι	τὰ	τεθνεῶτα τῶν ζῴων. Τὴν δὲ
[1, 403]	τινος ἐστιν. Ἔοικε δὲ καὶ	τὰ	τῆς ψυχῆς πάθη πάντα εἶναι
[1, 408]	περὶ αὐτῆς ὡς (κινουμένης, εἰς	τὰ	τοιαῦτα ἀποβλέψας· φαμὲν γὰρ τὴν
[1, 411]	καὶ πλάσαι. Φαίνεται δὲ καὶ	τὰ	φυτὰ διαιρούμενα ζῆν καὶ τῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/10/2006