Livre, Pages |
[1, 410] |
καὶ
ταῦτ'
ἐνέσται.
Τοῦτο
δ'
|
ὅτι |
ἀδύνατον,
οὐθὲν
δεῖ
λέγειν·
τίς |
[1, 407] |
κύκλῳ
ποιεῖν
φέρεσθαι
τὴν
ψυχήν,
|
ὅτι |
βέλτιον
αὐτῇ
τὸ
κινεῖσθαι
τοῦ |
[1, 407] |
μᾶλλον
ἐκείνῳ.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
|
ὅτι |
βέλτιον
λέγεται·
καίτοι
γ'
ἐχρῆν |
[1, 405] |
οἱ
μὲν
τὸ
θερμὸν
λέγοντες,
|
ὅτι |
διὰ
τοῦτο
καὶ
τὸ
ζῆν |
[1, 403] |
εἰκάσαι
περὶ
αὐτῶν
εὐμαρές,
δῆλον
|
ὅτι |
διαλεκτικῶς
εἴρηνται
καὶ
κενῶς
ἅπαντες. |
[1, 405] |
τοὺς
αἷμα
φάσκοντας
τὴν
ψυχήν,
|
ὅτι |
ἡ
γονὴ
οὐχ
αἷμα·
ταύτην |
[1, 406] |
τοῦτο,
καὶ
ἀντιστρέψασιν
εἰπεῖν
ἀληθὲς
|
~ὅτι |
ἣν
τὸ
(σῶμα
κινεῖται,
ταύτην |
[1, 408] |
ἔστιν
ἀναγκαῖον.
Εἰ
γὰρ
καὶ
|
ὅτι |
μάλιστα
τὸ
λυπεῖσθαι
ἢ
χαίρειν |
[1, 405] |
δ'
ἐοίκασιν
ἐκ
τῆς
γονῆς,
|
ὅτι |
πάντων
ὑγρά.
Καὶ
γὰρ
ἐλέγχει |
[1, 409] |
μικρότητι
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἀλλ'
|
ὅτι |
ποσόν·
διὸ
ἀναγκαῖον
εἶναί
τι |
[1, 403] |
οἰκίας
ὁ
μὲν
λόγος
τοιοῦτος,
|
ὅτι |
σκέπασμα
κωλυτικὸν
φθορᾶς
ὑπ'
ἀνέμων |
[1, 404] |
κινοῦν,
περὶ
δὲ
τούτων
εἴρηται
|
ὅτι |
συνεχῶς
φαίνεται
κινούμενα,
κἂν
ᾖ |
[1, 403] |
Εἰ
δ'
οὕτως
ἔχει,
δῆλον
|
ὅτι |
τὰ
πάθη
λόγοι
ἔνυλοί
εἰσιν· |
[1, 403] |
ὅθεν
ὁ
λόγος.
Ἐλέγομεν
δὴ
|
ὅτι |
τὰ
πάθη
τῆς
ψυχῆς
οὕτως |
[1, 411] |
μέν
τι
αὐτῆς
ὑπάρξει
δῆλον
|
ὅτι, |
τὸ
δ'
οὐχ
ὑπάρξει.
Ἀναγκαῖον |
[1, 411] |
εἶναι
τὴν
ψυχὴν
ἐν
τούτοις
|
ὅτι |
τὸ
ὅλον
τοῖς
μορίοις
ὁμοειδές· |
[1, 407] |
τὴν
γὰρ
τοῦ
παντὸς
δῆλον
|
ὅτι |
τοιαύτην
εἶναι
βούλεται
οἷόν
ποτ' |
[1, 405] |
τὴν
λίθον
ἔφη
ψυχὴν
ἔχειν,
|
ὅτι |
τὸν
σίδηρον
κινεῖ·
Διογένης
δ' |