Livre, Pages
[1, 404]	ἀλλὰ ταὐτὸ λέγει ψυχὴν καὶ	νοῦν)	~(Ἀναξαγόρας δ' ἧττον διασαφεῖ περὶ
[1, 404]	νοῦν λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν	νοῦν	εἶναι ταὐτὸν τῇ ψυχῇ· ἐν
[1, 407]	ἀμερὲς μεριστῷ; Ἀναγκαῖον δὲ τὸν	νοῦν	εἶναι τὸν κύκλον τοῦτον· νοῦ
[1, 405]	μόνος ἀπαθῆ φησιν εἶναι τὸν	νοῦν,	καὶ κοινὸν οὐθὲν οὐθενὶ τῶν
[1, 402]	οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν	νοῦν,	καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ
[1, 410]	ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὸν	νοῦν	καὶ τὸ αἰσθητικὸν ἐκ τῶν
[1, 405]	τοιοῦτον δ' εἶναι τόν τε	νοῦν	καὶ τὸ πῦρ. Ἀναξαγόρας δ'
[1, 405]	γινώσκειν καὶ τὸ κινεῖν, λέγων	νοῦν	κινῆσαι τὸ πᾶν. Ἔοικε δὲ
[1, 404]	τοῦ καλῶς καὶ ὀρθῶς τὸν	νοῦν	λέγει, ἑτέρωθι δὲ τὸν νοῦν
[1, 404]	ὁμοιοτρόπως· ἔτι δὲ καὶ ἄλλως,	νοῦν	μὲν τὸ ἕν, ἐπιστήμην δὲ
[1, 410]	ταῦτα παραχωρήσειε καὶ θείη τὸν	νοῦν	μέρος τι τῆς ψυχῆς, ὁμοίως
[1, 405]	φύσει, πλὴν ἀρχήν γε τὸν	νοῦν	τίθεται μάλιστα πάντων· μόνον γοῦν
[1, 404]	γὰρ ἁπλῶς ταὐτὸν ψυχὴν καὶ	νοῦν	(τὸ γὰρ ἀληθὲς εἶναι τὸ
[1, 405]	μὲν γὰρ εἶναι ταὐτὸ καὶ	νοῦν,	τοῦτο δ' εἶναι τῶν πρώτων
[1, 408]	οὖν ἢ πῶς ὑπολαβεῖν τὸν	νοῦν	χρὴ σύνθεσιν εἶναι, ἢ καὶ
[1, 405]	ἕτερον λέγειν ψυχήν τε καὶ	νοῦν,	ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον, χρῆται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/10/2006