Livre, Chapitre
[8, 11]	ἂν συκοφάντης ἁλῷς; Ὅ τι	ἄν,	ἔφη, δόξῃ προστιμῆσαι τοῖς δικασταῖς.
[8, 6]	σύριγγος τυχόντες εὐμενοῦς· οὐ γὰρ	ἄν	ποτε ψεύσαιτο τὴν κρίσιν· εἰ
[8, 6]	οὐδαμοῦ. πρὸς ταῦτα παρασκευάσασθε πῶς	ἂν	αὐτοὶ σχῆτε τύχης καὶ σύνετε.
[8, 8]	γυμνά, καὶ ἔστιν ὧν οὐδ´	ἂν	ἅψαιμι κατηγορῶν. ἅτε γὰρ τῆς
[8, 14]	καταμηνύσειν τὸ πρᾶγμα εἰδώς, ἂν	ἐν	βασάνοις γένηται, φθάσας ἀποδιδράσκει καὶ
[8, 10]	τις, ἀλλὰ πρὸς μίαν ἡμέραν·	ἂν	δὲ καὶ δεύτερον γένηται τὸ
[8, 18]	τὴν κόρην, ἀγαθῇ τύχῃ δέξομαι·	ἂν	δὲ σκαιὸς γένηται καὶ δύσκολος,
[8, 12]	μένει κατὰ χώραν ἡ πηγή·	ἂν	δὲ ψεύδηται, τὸ ὕδωρ ὀργίζεται
[8, 10]	δυσὶ θανάτοις ἔνοχον ὄντα, τότε	ἂν	εἴη καὶ σοὶ καιρὸς ἀπολύσασθαι
[8, 6]	ἄλλοτε ἐπ´ ἄλλον, ὅποι ποτ´	ἂν	εἴη τοῦ κρούματος ἡ ἁρμονία
[8, 9]	ἔστω γὰρ πάντα ἀδικήσας, ὅσα	ἂν	εἴπῃς, ἀλλὰ καὶ κριθήτω πρῶτον,
[8, 14]	ἐγὼ δὲ ὅστις ἐγεγόνειν οὐκ	ἂν	εἴποιμι λόγῳ. μίαν μὲν δὴ
[8, 14]	καὶ καταμηνύσειν τὸ πρᾶγμα εἰδώς,	ἂν	ἐν βασάνοις γένηται, φθάσας ἀποδιδράσκει
[8, 9]	ἀνῃρῆσθαι, ζῶσαν βλέπεις, καὶ οὐκ	ἂν	ἔτι τολμήσειας τὸν αὐτὸν αἰτιᾶσθαι
[8, 7]	τοῦ παρ´ ἐμοῦ νεύματος, πῶς	ἂν	κοσμιώτατα προσενεχθείη τῷ πιστώματι. μέλλουσα
[8, 18]	προῖκα ἐπιδιδοὺς οὐκ εὐκαταφρόνητον ἀγαπητῶς	ἂν	λάβοιμι τὸν γάμον. ἀναγνώσομαι δέ
[8, 18]	παρ´ ἐκείνου λαβεῖν τὸν γάμον.	ἂν	μὲν οὖν ἐθελήσῃ μοι δοῦναι
[8, 7]	οὐκ ἦν ἡμῖν συνδειπνῶν, ὡς	ἂν	μὴ φορτικοὶ δοκοίημεν εἶναι τῷ
[8, 17]	πρῶτον ἐμαυτόν, ἔπειτα ὅσην οὐκ	ἂν	ὁ πατὴρ ἐπέδωκέ σοι. τηρήσω
[8, 8]	δέ ἐστιν αὕτη· ὥστε ὁποτέρως	ἂν	οὗτος ἀποθάνῃ, ὡς μοιχὸς ἢ
[8, 16]	λαβόντα σῶμα ἕτερον, ὃ πραθὲν	ἂν	παρέσχεν αὐτοῖς ἀφορμὴν κέρδους· δεῖν
[8, 15]	τὸν πατέρα μηκέτι αἰδουμένη ὡς	ἂν	σαφῶς παρθένος εὑρεθεῖσα, τὰ συμβάντα
[8, 17]	τηρήσω δέ σε παρθένον μέχριπερ	ἂν	σοὶ δοκῇ. καὶ ταῦτα εἰπὼν
[8, 11]	σὲ δὲ τί δεῖ παθεῖν,	ἂν	συκοφάντης ἁλῷς; Ὅ τι ἄν,
[8, 8]	καθεστηκότα, πάσης αἰτίας αὐτὴν ἀφίημι.	ἂν	τοίνυν τοὐναντίον, τὴν μὲν κατὰ
[8, 5]	λῃσταῖς ἔμεινε παρθένος καὶ τὸν	μέγαν	ἐνίκησε λῃστήν, Θέρσανδρον λέγω, τὸν
[8, 6]	ἐστεφανωμένη τὴν κεφαλὴν πίτυος κόμαις.	ἐὰν	δὲ ᾖ τὴν παρθενίαν ἐψευσμένη,
[8, 14]	οὕτως μετεσκευάζετο πρὸς ταύτην τὴν	θέαν,	καὶ πάντα συνεπεραίνετο κἀκεῖ. ἡ
[8, 16]	διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὸν	Χαιρέαν	τὴν ἀξίαν δόντα δίκην ἐπεῖδον·
[8, 11]	τὸ δικαστήριον, καὶ εἰς τὴν	ὑστεραίαν	διώριστο τὰ τῆς προκλήσεως ἡμῖν
[8, 7]	προγέγραπτο μὲν οὖν εἰς τὴν	ὑστεραίαν	ἡ δίκη· παρεσκευαζόμεθα δὲ ἡμεῖς
[8, 19]	γάμους τῆς ἀδελφῆς εἰς τὴν	ὑστεραίαν.	παρῆμεν οὖν ὡς καὶ συνθύσοντες
[8, 5]	Τύρου διηγοῦμαι, τὸν πλοῦν, τὴν	ναυαγίαν,	τὴν Αἴγυπτον, τοὺς βουκόλους, τῆς
[8, 17]	ἀσωτίαν φύσεως ἐνόμιζον εἶναι θαυμαστὴν	μεγαλουργίαν,	ἀλλ´ οὐκ ἀκρασίαν. κἀμὲ οὖν
[8, 12]	ἡ δὲ παρθένος εἰς τὴν	καρδίαν·	τὸ δὲ βέλος, Εὐθύνικον φιλεῖν.
[8, 10]	αὐτόν) ἃ δὲ μετὰ τὴν	κωμῳδίαν	ἐτραγῴδησεν ἤδη οὕτω φανερῶς καὶ
[8, 9]	μάλιστα δὲ τὴν Ἀριστοφάνους ἐζηλωκὼς	κωμῳδίαν)	ἤρξατο αὐτὸς λέγειν πάνυ ἀστείως
[8, 9]	μόνην δὲ τὴν γλῶτταν εἰς	ἀσέλγειαν	ἀκονᾷ καὶ τῷ στόματι χρῆται
[8, 9]	ἐπὶ τῶν προσώπων φέρων τὴν	ἀναίδειαν,	ὃς οὐκ ᾐδέσθη τὸν ὑφ´
[8, 16]	ἐπὶ τῆς νεώς, ἀγνοοῦσαν τὴν	ἀλήθειαν	ἐφ´ ᾧ παρῆν, ὑπομένουσαν δὲ
[8, 9]	πάνυ ἀστείως καὶ κωμῳδικῶς εἰς	πορνείαν	αὐτοῦ καθαπτόμενος, Παρὰ τὴν θεόν,
[8, 10]	οὐδὲ γὰρ ἔστιν ὁ τὴν	μοιχείαν	παθών, οὐδὲ ὑβρίζεται γάμος οὐκ
[8, 2]	ναὸς οὕτως αἱμάσσεται· τὴν Ἰωνίαν	Σκυθίαν	πεποίηκας, καὶ ἐν Ἐφέσῳ ῥεῖ
[8, 5]	ἀκούοντος τοῦ πατρός· ὡς πᾶσαν	αἰκίαν	ἤνεγκεν εἰς τὸ σῶμα καὶ
[8, 17]	Θεμιστοκλέους, ὅτι κἀκεῖνος τὴν πρώτην	ἡλικίαν	σφόδρα δόξας ἀκόλαστος εἶναι πάντας
[8, 14]	τρίτον ἡττᾶσθαι, ὑπεκδὺς εἰς τὴν	οἰκίαν	ἐκδιδράσκει, φοβηθεὶς μὴ καὶ καταλεύσειεν
[8, 9]	ἀεί. καταλιπὼν γὰρ τὴν πατρῴαν	οἰκίαν,	ὀλίγον ἑαυτῷ μισθωσάμενος στενωπεῖον, εἶχεν
[8, 11]	πολίτην μήτε ξένον ἥκειν εἰς	ὁμιλίαν	καθ´ ὃν λέγεις καιρόν. σὲ
[8, 12]	παραμένειν καὶ τὴν πρὸς ἄνδρας	ὁμιλίαν	φυγεῖν καὶ τὴν ἐξ Ἀφροδίτης
[8, 6]	ὁ αὐλητὴς τὰς ἄλλας ὀπὰς	μίαν	ἀνοίγει μόνην, δι´ ἧς τὸ
[8, 10]	ἐκτεταμένης. μοιχεύεταί τις, ἀλλὰ πρὸς	μίαν	ἡμέραν· ἂν δὲ καὶ δεύτερον
[8, 14]	ἐγεγόνειν οὐκ ἂν εἴποιμι λόγῳ.	μίαν	μὲν δὴ ταύτην νίκην καλλίστην
[8, 6]	Ἀρτέμιδι, συνθήκας ποιησάμενος πρὸς αὐτήν,	μηδεμίαν	ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα. ὅταν οὖν
[8, 5]	τὸν βίαιον. ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ, τὴν	ἀποδημίαν·	ἐδίωξε γὰρ ἡμᾶς ἔρως, καὶ
[8, 10]	γὰρ ἀνδρὸς στειλαμένου τινὰ μακρὰν	ἀποδημίαν,	καιρὸν τοῦτον ἐνόμισεν εὔκαιρον μοιχείας
[8, 5]	~Κἀγὼ πάντα τὰ κατὰ τὴν	ἀποδημίαν	τὴν ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι, τὸν
[8, 12]	λύει τὴν κόρην, ἔνθα τὴν	παρθενίαν	ἔλυσε. καὶ διὰ τοῦτο, ὅταν
[8, 6]	κόμαις. ἐὰν δὲ ᾖ τὴν	παρθενίαν	ἐψευσμένη, σιωπᾷ μὲν ἡ σύριγξ,
[8, 17]	ἐν χρείᾳ τοῦ λαβεῖν διὰ	πενίαν	ὄντας· ὥστε θαυμάζειν ἅπαντας τὸ
[8, 2]	μόνος ναὸς οὕτως αἱμάσσεται· τὴν	Ἰωνίαν	Σκυθίαν πεποίηκας, καὶ ἐν Ἐφέσῳ
[8, 16]	γὰρ καὶ τὸν Χαιρέαν τὴν	ἀξίαν	δόντα δίκην ἐπεῖδον· αὐτὸς γὰρ
[8, 5]	τοιαύτη μέχρι τῆς παρούσης ἡμέρας,	οἵαν	αὐτὴν ἐξέπεμψας ἀπὸ Βυζαντίου. καὶ
[8, 6]	οὔτε κάλαμος, ἀλλὰ παρθένος εὐειδὴς	οἵαν	εὐχὴν κινεῖν. ὁ Πὰν οὖν
[8, 7]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ περὶ τὴν	θεωρίαν	ἦσαν ὅ τε Σώστρατος καὶ
[8, 17]	τὸν Καλλισθένην, τὸν χρησμόν, τὴν	θεωρίαν,	τὸν λέμβον, τὴν ἁρπαγήν. εἶτα
[8, 8]	ὑποσχεῖν τὴν ὀφειλομένην τοῖς μοιχοῖς	τιμωρίαν·	θάνατος δέ ἐστιν αὕτη· ὥστε
[8, 8]	μέντοι ἀξιῶ τῆς αὐθαδείας δοῦναι	τιμωρίαν,	τὸν δὲ ἀποδοθῆναι κελεῦσαι τῇ
[8, 17]	εἶναι θαυμαστὴν μεγαλουργίαν, ἀλλ´ οὐκ	ἀκρασίαν.	κἀμὲ οὖν ὑπεισῄει τὸ τοῦ
[8, 9]	εἰπέ μοι τοῦ θανάτου τὴν	αἰτίαν.	Ἐπὶ φόνῳ κατέγνωσται, φησί. πεφόνευκεν
[8, 12]	καὶ διὰ τοῦτο, ὅταν τις	αἰτίαν	ἔχῃ Ἀφροδισίων, εἰς τὴν πηγὴν
[8, 6]	ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα. ὅταν οὖν	αἰτίαν	ἔχῃ τις οὐκ εἶναι παρθένος,
[8, 9]	καὶ τῷ στόματι χρῆται πρὸς	ἀναισχυντίαν,	ὑβρίζων πάντας, ἐπὶ τῶν προσώπων
[8, 17]	ὑπερηγάπων αὐτὸν καὶ τὴν πρὶν	ἀσωτίαν	φύσεως ἐνόμιζον εἶναι θαυμαστὴν μεγαλουργίαν,
[8, 9]	ἄρα τοῦτο κακουργίας ὑπόκρισις. ἔπειτα	κἀν	τοῖς γυμνασίοις ἑωρῶμεν, πῶς τὸ
[8, 10]	ἤγαγε διὰ τοσούτου πελάγους συγκαθεύδουσα	κἀν	τῷ σκάφει φανερῶς ἀσελγαίνουσα πάντων
[8, 5]	καθ´ ἕκαστον ὡς ἐγένετο διεξῄειν.	κἀν	τῷδε κατὰ τὸν Σωσθένην καὶ
[8, 8]	δέδοκται. ταύτας οὖν αἰτῶ, αἳ	κἂν	βασανιζόμεναι φήσωσιν οὐκ εἰδέναι τοῦτον
[8, 13]	ἀπεκλείσαμεν ὡς ἐν πολιορκίᾳ, ἵνα,	κἂν	διώκῃ, μὴ δύνῃ φυγεῖν. ἀλλ´,
[8, 12]	μηρίνθῳ δεδεμένον περιεθήκατο τῇ δέρῃ.	κἂν	μὲν ἀψευδῇ τὸν ὅρκον, μένει
[8, 6]	ἐπικλείει τὰς τοῦ σπηλαίου θύρας.	κἂν	μὲν ᾖ παρθένος, λιγυρόν τι
[8, 6]	τεταμιευμένον, ἢ τάχα καὶ ὁ	Πὰν	αὐτὸς αὐλεῖ. μετὰ δὲ μικρὸν
[8, 17]	θυγάτηρ ἐμή, διημαρτηθείη δὲ τὸ	πᾶν	ἔργον αὐτῷ, ἤρα δὲ ὅμως
[8, 13]	δύνῃ φυγεῖν. ἀλλ´, ὦ δέσποτα	Πάν,	εὐγνωμονήσειας καὶ μὴ παραβαίης τὸν
[8, 6]	δέχεται δασεῖα φεύγουσαν· ὁ δὲ	Πὰν	κατὰ πόδας εἰσθορὼν ὤρεγε τὴν
[8, 6]	εὐειδὴς οἵαν εὐχὴν κινεῖν. ὁ	Πὰν	οὖν ἐδίωκεν αὐτὴν δρόμον ἐρωτικόν,
[8, 6]	τοὺς καλάμους ὑπὸ ὀργῆς ὁ	Πὰν	ὡς κλέπτοντας αὐτοῦ τὴν ἐρωμένην.
[8, 11]	δὲ μέγιστον, οὐδὲ εἶδον τὸ	παράπαν	μήτε πολίτην μήτε ξένον ἥκειν
[8, 6]	ἐπιτίθησιν, ὃν ἂν ἐθέλῃ μὴ	σιωπᾶν,	μεταπηδᾷ τε ἄλλοτε ἐπ´ ἄλλον,
[8, 10]	ἔπρεπεν, εἴπερ ἄλλο, καὶ τοῦτο,	καθαρὰν	ἔχειν τὴν γλῶτταν ὕβρεως (χρήσομαι
[8, 9]	καὶ σωφροσύνην ὑπεκρίνατο, παιδείας προσποιούμενος	ἐρᾶν	καὶ τοῖς εἰς ταύτην αὐτῷ
[8, 10]	μοιχεύεταί τις, ἀλλὰ πρὸς μίαν	ἡμέραν·	ἂν δὲ καὶ δεύτερον γένηται
[8, 7]	ἀλλ´ ἔνθα καὶ τὴν πρόσθεν	ἡμέραν	καὶ τὴν τότε. τὸν μέντοι
[8, 12]	καὶ τοῦ καιροῦ προελθόντος εἰς	ἑσπέραν	ἀπῄειμεν κοιμηθησόμενοι, χωρὶς ἕκαστος. ~Ἐπὶ
[8, 11]	ἀπηλλάχθαι τῶν ἐγκλημάτων, τὴν δὲ	ἑτέραν,	εἰ μὲν τυγχάνει γυνή, δουλεύειν
[8, 17]	εἰπὼν καὶ ἔτι τούτων πλείονα	εὐαγωγοτέραν	τὴν κόρην αὐτῷ γενέσθαι παρεσκεύασεν.
[8, 15]	δειπνοῦντες ἐμυθολογοῦμεν ἅ τε τὴν	προτέραν	ἐτύχομεν εἰπόντες καὶ εἴ τι
[8, 14]	νενικηκότες ἀπῄειμεν· ἐπὶ δὲ τὴν	δευτέραν	κρίσιν ἐχωροῦμεν, τὴν Στύγα. καὶ
[8, 1]	προσώπων μάλα βιαίως καὶ ἐπάγει	δευτέραν·	οἱ δὲ τῶν ῥινῶν αἵματος
[8, 12]	καὶ ἡ κυνηγέτις μετὰ τὴν	θήραν	ἦν τεθηραμένη. καὶ εἶχεν ἡ
[8, 10]	τοῦ γὰρ ἀνδρὸς στειλαμένου τινὰ	μακρὰν	ἀποδημίαν, καιρὸν τοῦτον ἐνόμισεν εὔκαιρον
[8, 17]	ἐκάλει πατέρα καὶ κατὰ τὴν	ἀγορὰν	ἐδορυφόρει καὶ τῶν εἰς πόλεμον
[8, 5]	τῆς κεφαλῆς τὸ κάλλος· τὴν	κουρὰν	ὁρᾷς. καὶ καθ´ ἕκαστον ὡς
[8, 9]	πολλοῖς αἰδοίοις ἀνδράσι καὶ τὴν	ὥραν	ἅπασαν εἰς τοῦτο δεδαπανήκει. σεμνότητα
[8, 14]	δὲ ὕδωρ οἷον ἦν κατὰ	χώραν	ἔμενε, μηδὲ τὸ βραχύτατον ἀναθορὸν
[8, 12]	ἀψευδῇ τὸν ὅρκον, μένει κατὰ	χώραν	ἡ πηγή· ἂν δὲ ψεύδηται,
[8, 11]	τὸ τῆς ἱερᾶς Στυγὸς ὕδωρ	εἰσβᾶσαν	καὶ ἐπομοσαμένην ἀπηλλάχθαι τῶν ἐγκλημάτων,
[8, 5]	χαριούμενος ἀκούοντος τοῦ πατρός· ὡς	πᾶσαν	αἰκίαν ἤνεγκεν εἰς τὸ σῶμα
[8, 10]	τὸ δὲ τελευταῖον τοῦ δράματος	πᾶσαν	ἀπεκάλυψε τὴν αἰδῶ, πεπλήρωται δὲ
[8, 9]	αἰδοίοις ἀνδράσι καὶ τὴν ὥραν	ἅπασαν	εἰς τοῦτο δεδαπανήκει. σεμνότητα δ´
[8, 16]	λοιπὸς τῶν λῃστῶν ὄχλος οὐκ	ἔφασάν	με αὐτῷ ἀφήσειν μόνῳ· φθάνειν
[8, 16]	δὲ ἁρπάσαντές με, ὡς εἶδες,	ἐνέθεσαν	τῷ σκάφει καὶ πτερώσαντες αὐτὸ
[8, 7]	καὶ ὁ ἱερεύς, καὶ ηὐτρεπισμέναι	ἦσαν	αἱ θυσίαι· παρῆν δὲ καὶ
[8, 7]	μεθέξουσα τῶν ἱερείων. εὐφημίαι δὲ	ἦσαν	εἰς τὴν θεὸν πολλαί· καὶ
[8, 12]	εἰς ἓν συνάγει· τέως γὰρ	ἦσαν	κεχωρισμένοι· ἡ δὲ Ἄρτεμις τηνικαῦτα
[8, 7]	δὲ ὑστεραίᾳ περὶ τὴν θεωρίαν	ἦσαν	ὅ τε Σώστρατος καὶ ὁ
[8, 15]	πρὸ τῶν τῆς Λευκίππης θυρῶν	διελέχθησαν	πρὸς ἀλλήλους περὶ αὐτῆς. καὶ
[8, 6]	μικρὸν αὐτόμαται μὲν αἱ θύραι	ἀνεῴχθησαν	τοῦ σπηλαίου, ἐκφαίνεται δὲ ἡ
[8, 12]	Εὐθύνικος καὶ ἡ Ῥοδῶπις. καὶ	ἔστησαν	μὲν τὸ πρῶτον τοὺς ὀφθαλμοὺς
[8, 16]	δὲ ἀντὶ τῆς θανούσης ἐμὲ	πραθεῖσαν	κοινὴν ἅπασιν αὐτοῖς γενέσθαι μᾶλλον
[8, 10]	γήμαντα ζῆν οὐκ ἀνῄρηται, τὴν	γαμηθεῖσαν	διαφθείραντος ἄλλου λελῄστευται. ὥσπερ γὰρ
[8, 14]	δὲ Σωσθένην εἰς τὴν εἱρκτὴν	ἐκέλευσαν	οἱ ἄρχοντες ἐμβληθῆναι, τοῦ Θερσάνδρου
[8, 7]	καταγνωσθέντα σοι χθὲς ἤδη τινὲς	ἔλυσαν,	καὶ ὁ Σωσθένης ἐστὶν οὐδαμοῦ.
[8, 6]	δὲ ὕλη τις δέχεται δασεῖα	φεύγουσαν·	ὁ δὲ Πὰν κατὰ πόδας
[8, 6]	ἐν τοσαύταις αὐτὴν ἐπιβουλαῖς γενομένην	ἄκουσαν.	~Καὶ εὐθὺς ἡ Λευκίππη, πρὶν
[8, 11]	Μελίτην τε ταύτην καὶ τὴν	δοκοῦσαν	εἶναι τοῦ θεοπρόπου θυγατέρα (οὐκέτι
[8, 16]	ταῖς κώπαις ἔφυγον, ὁρῶντες τὴν	διώκουσαν	ναῦν φθάνουσαν, περιελόντες τόν τε
[8, 16]	ἔφυγον, ὁρῶντες τὴν διώκουσαν ναῦν	φθάνουσαν,	περιελόντες τόν τε κόσμον καὶ
[8, 16]	τὴν ἀλήθειαν ἐφ´ ᾧ παρῆν,	ὑπομένουσαν	δὲ ἡσυχῇ σύν τινι τῶν
[8, 16]	ταύτην εἶχον ἐπὶ τῆς νεώς,	ἀγνοοῦσαν	τὴν ἀλήθειαν ἐφ´ ᾧ παρῆν,
[8, 9]	ἣν ἀπέκτεινε καὶ ἔλεγες ἀνῃρῆσθαι,	ζῶσαν	βλέπεις, καὶ οὐκ ἂν ἔτι
[8, 12]	ἡ Ἄρτεμις ὁρᾷ τὴν Ἀφροδίτην	γελῶσαν	καὶ τὸ πραχθὲν συνίησι, καὶ
[8, 15]	τοῦ δὲ Θερσάνδρου φυγὴν ἀπόντος	κατέγνωσαν.	ἡμᾶς δὲ ὁ ἱερεὺς ὑπεδέχετο
[8, 8]	ὁλόκληρον τῶν ἤδη λεχθέντων παραιρεῖται.	ὅταν	μὲν γὰρ φονεύωσι τοὺς ἀλλοτρίους
[8, 6]	αὐτήν, μηδεμίαν ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα.	ὅταν	οὖν αἰτίαν ἔχῃ τις οὐκ
[8, 10]	τοῦ κατὰ τὸν δεσμώτην μέρους.	ὅταν	οὖν ἀποδείξω δυσὶ θανάτοις ἔνοχον
[8, 12]	παρθενίαν ἔλυσε. καὶ διὰ τοῦτο,	ὅταν	τις αἰτίαν ἔχῃ Ἀφροδισίων, εἰς
[8, 8]	πατρὸς ὑποκριτήν, ὃν εἰς ὕστερον,	ὅταν	τούτων καταψηφίσησθε, ταμιεύσομαι. ὁ μὲν
[8, 9]	γενόμενος ἠμέλησε, μόνην δὲ τὴν	γλῶτταν	εἰς ἀσέλγειαν ἀκονᾷ καὶ τῷ
[8, 8]	τῆς τῶν ἄλλων μνήμης τὴν	γλῶτταν	ἐφ´ ἕκαστον ἑλκούσης. ἡ γὰρ
[8, 9]	μόνον, ἀλλὰ καὶ πανταχοῦ τὴν	γλῶτταν	μεστὴν ὕβρεως ἔχει. καί τοί
[8, 10]	καὶ τοῦτο, καθαρὰν ἔχειν τὴν	γλῶτταν	ὕβρεως (χρήσομαι γὰρ τοῖς αὐτοῦ
[8, 16]	γὰρ ὕστερον καὶ ταύτην ἀποσκευάσαντες	ἔρριψαν	ὁμοίως, ὅτε μηκέτι τοὺς διώκοντας
[8, 16]	αὐτῆς, καὶ τὸ μὲν σῶμα	ἔρριψαν,	ὡς εἶδες, κατὰ τῆς θαλάσσης,
[8, 9]	ὑποκατακλινόμενος ἀεί. καταλιπὼν γὰρ τὴν	πατρῴαν	οἰκίαν, ὀλίγον ἑαυτῷ μισθωσάμενος στενωπεῖον,
[8, 8]	χρόνῳ πολλῷ συνόντα αὐτῇ καὶ	ἐν	ἀνδρὸς χώρᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ
[8, 2]	τίνα θεῶν μετὰ τὴν Ἄρτεμιν;	ἐν	αὐτοῖς τυπτόμεθα τοῖς ἱεροῖς· ἐν
[8, 8]	πρὸς ἣν οὐδὲν δέομαι λόγων·	ἐν	γὰρ τῇ τῶν θεραπαινῶν βασάνῳ
[8, 2]	τῆς ἀσυλίας παιόμεθα χωρίοις. ταῦτα	ἐν	ἐρημίαις μόναις γίνεται, ὅπου μηδεὶς
[8, 2]	τὴν Ἰωνίαν Σκυθίαν πεποίηκας, καὶ	ἐν	Ἐφέσῳ ῥεῖ τὰ ἐν Ταύροις
[8, 12]	ὑπεροψίας. νεανίσκος ἦν Ἐφέσιος, καλὸς	ἐν	μειρακίοις ὅσον Ῥοδῶπις ἐν παρθένοις·
[8, 5]	ἔφυγον, ἀλλ´ αὐτῆς, ὅτι καὶ	ἐν	μέσοις λῃσταῖς ἔμεινε παρθένος καὶ
[8, 8]	τῇ οἰκίᾳ τῇ ἐμῇ, οὐκ	ἐν	μοιχοῦ μόνον, καθεστηκότα, πάσης αἰτίας
[8, 18]	τετήρηκα, καὶ ταῦτα πολέμοις ὁμιλῶν,	ἐν	οἷς οὐδεὶς ἀναβάλλεται τὰς ἡδονάς.
[8, 2]	ἄνθρωπός ἐστι. σὺ δὲ αὐτῶν	ἐν	ὄψει τυραννεῖς τῶν θεῶν. καὶ
[8, 12]	καλὸς ἐν μειρακίοις ὅσον Ῥοδῶπις	ἐν	παρθένοις· Εὐθύνικον αὐτὸν ἐκάλουν· ἐθήρα
[8, 13]	ἐκείνη μὲν ἔφυγεν αὐτὸν διώκοντα	ἐν	πεδίῳ καὶ ἐδιώκετο ἐν πλάτει·
[8, 13]	διώκοντα ἐν πεδίῳ καὶ ἐδιώκετο	ἐν	πλάτει· σὲ δὲ καὶ εἴσω
[8, 8]	ὦ σεμνότατε καὶ κοσμιώτατε ἱερεῦ;	ἐν	ποίοις ἱεροῖς γέγραπται νόμοις τοὺς
[8, 2]	προσώπων τις λαμβάνει τραύματα, ὡς	ἐν	πολέμῳ καὶ μάχῃ, καὶ μεμίανται
[8, 13]	καὶ εἴσω θυρῶν ἀπεκλείσαμεν ὡς	ἐν	πολιορκίᾳ, ἵνα, κἂν διώκῃ, μὴ
[8, 17]	ἠμέλει, ἀλλὰ καὶ πάνυ ἐρρωμένως	ἐν	ταῖς ἱππασίαις διέπρεπεν. ἦν μὲν
[8, 2]	καὶ ἐν Ἐφέσῳ ῥεῖ τὰ	ἐν	Ταύροις αἵματα. λαβὲ καὶ ξίφος
[8, 8]	αὐτῇ καὶ ἐν ἀνδρὸς χώρᾳ	ἐν	τῇ οἰκίᾳ τῇ ἐμῇ, οὐκ
[8, 14]	δὲ ὁ χρόνος, ὃν ἐνδιατρίβειν	ἐν	τῇ πηγῇ διώριστο, παρεληλύθει, τὴν
[8, 8]	δεσμῶν λευκὴν ἠμφιεσμένος στολήν, καὶ	ἐν	τῇ τάξει τῶν ἐλευθέρων ἕστηκεν
[8, 19]	ἀγαθαῖς φυλαχθῆναι τύχαις. καὶ διεγνώκαμεν	ἐν	τῇ Τύρῳ παραχειμάσαντες διελθεῖν εἰς
[8, 6]	τὸ δὲ πνεῦμα διὰ τῶν	ἐν	τοῖς καλάμοις στενωπῶν καταρρέον αὐλήματα
[8, 17]	τὸ καρτερῶς καὶ ποικίλως διαπρέπειν	ἐν	τοῖς πολεμικοῖς. ἐπεδίδου δὲ καὶ
[8, 18]	καὶ τὸ ἀξίωμα καὶ τὰς	ἐν	τοῖς πολέμοις ἀριστείας. τοῦτο γάρ
[8, 6]	τοσαῦτα καὶ ὁ τοῦ Πανὸς	ἐν	τοῖς στόμασιν αὐλεῖ. ἀλλ´ ἐκεῖ
[8, 2]	ἐν αὐτοῖς τυπτόμεθα τοῖς ἱεροῖς·	ἐν	τοῖς τῆς ἀσυλίας παιόμεθα χωρίοις.
[8, 6]	αὐτοὶ γὰρ ἴστε οἷα εἰκὸς	ἐν	τοσαύταις αὐτὴν ἐπιβουλαῖς γενομένην ἄκουσαν.
[8, 17]	χαίρων καὶ χρώμενος, ἀλλ´ ὡς	ἐν	τρυφῇ καὶ παιδιᾷ· τὸ δὲ
[8, 3]	τοιαῦτα ποιῶν οὕτω φανερῶς καὶ	ἐν	τῷ ἱερῷ. ἐγώ τε τεθαρρηκώς,
[8, 3]	βοῶντος ὁ ὄχλος συνερρύη τῶν	ἐν	τῷ ἱερῷ παρόντων· καὶ οὗτοι
[8, 6]	ὁ δῆμος ἀπαλλάττεται καὶ ἀφίησιν	ἐν	τῷ σπηλαίῳ τὴν γυναῖκα. τρίτῃ
[8, 11]	εἰ δέ φησιν εἶναι παρθένος,	ἐν	τῷ τῆς σύριγγος ἄντρῳ κλεισθῆναι.
[8, 8]	πολλῶν εἷς; ἀνάβηθι καὶ κάθισον	ἐν	τῷ τοῦ προέδρου θρόνῳ, καὶ
[8, 8]	καὶ πόρνης θάλαμος. ταῦτα μόλις	ἐν	χαμαιτυπείῳ γίνεται. εἷς μὲν δή
[8, 17]	τὸ μεγαλόφρον ἐφύλαττε πρὸς τοὺς	ἐν	χρείᾳ τοῦ λαβεῖν διὰ πενίαν
[8, 5]	Τὰ μὲν ἡμέτερα, εἶπον, ἠκούσατε·	ἓν	δὲ αἰτῶ κἀγὼ μαθεῖν παρὰ
[8, 5]	ὡς ἀπὸ γυναικὸς ἀνέστη γυνή.	ἓν	μόνον παρῆκα τῶν ἐμαυτοῦ δραμάτων,
[8, 12]	καὶ τὰς θήρας αὐτῶν εἰς	ἓν	συνάγει· τέως γὰρ ἦσαν κεχωρισμένοι·
[8, 6]	τοῦ σώματος καὶ συνθεὶς εἰς	ἓν	σῶμα, εἶχε διὰ χειρῶν τὰς
[8, 13]	σύριγξ γένῃ. ἀλλ´ ἐκείνη μὲν	ἔφυγεν	αὐτὸν διώκοντα ἐν πεδίῳ καὶ
[8, 2]	ἀσφάλειαι διδόασι καταφυγήν, ἐγὼ δὲ	μηδὲν	ἀδικήσας, ἱκέτης δὲ τῆς Ἀρτέμιδος
[8, 9]	συκοφαντηθέντας τύραννος, ἀλλ´ ὁ τοὺς	μηδὲν	ἀδικοῦντας, μήτε βουλῆς, μήτε δήμου
[8, 4]	ἐστὶ μῦθος, λέγε, τέκνον Κλειτοφῶν,	μηδὲν	αἰδούμενος. καὶ γὰρ εἴ τί
[8, 11]	ὃν ἀπεδήμει χρόνον ὁ Θέρσανδρος	μηδέν	μοι κοινὸν πρὸς αὐτὴν γεγονέναι
[8, 9]	μὲν γὰρ συμβούλους ἔχεις, καὶ	οὐδὲν	ἄνευ τούτων ἔξεστί σοι· ἀλλ´
[8, 8]	αἷς δή ποτ´ οὖν αἰτίαις	(οὐδὲν	γὰρ διαφέρει) καὶ δεδεμένον εἰς
[8, 8]	Μελίτην μοιχείας ἀγών, πρὸς ἣν	οὐδὲν	δέομαι λόγων· ἐν γὰρ τῇ
[8, 5]	τοῦτο ἐγκώμιον, ὅτι φυγὴν ἑλόμενος	οὐδὲν	ἔδρασα ὑπὲρ ὧν ἔφυγον, ἀλλ´
[8, 8]	δικαστηρίου. οὐκέτι οὐδενὸς εἶ κύριος·	οὐδὲν	ἔξεστί σοι κατὰ τῶν πονηρῶν
[8, 5]	ἐμαυτοῦ πρὸς σωφροσύνην μεταποιῶν καὶ	οὐδὲν	ἐψευδόμην, τὸν Μελίτης ἔρωτα καὶ
[8, 7]	τὴν γὰρ Ἄρτεμιν, οὐδέτερος ἡμῶν	οὐδὲν	ἐψεύσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ περὶ
[8, 8]	τετολμημένα πολλὰ ὑπὸ πολλῶν, καὶ	οὐδὲν	οὐδενὸς τῷ μεγέθει δεύτερον. πάντα
[8, 10]	αὐτὸν εἶπεν. ἀλλὰ Θέρσανδρος μὲν	οὐδὲν	ὧν εἶπεν εἰς τοῦτον ἐψεύσατο·
[8, 1]	παίοντας δακτύλους, καὶ ἃ πεποίηκεν	ἔπαθεν	ἡ χείρ. καὶ ὁ μὲν
[8, 16]	ἤδη λαβόντα σῶμα ἕτερον, ὃ	πραθὲν	ἂν παρέσχεν αὐτοῖς ἀφορμὴν κέρδους·
[8, 16]	μόνῳ. ὡς δὲ ἀντέλεγε, δικαιολογούμενος	δῆθεν	καὶ τὰς συνθήκας προφέρων, ὡς
[8, 16]	στήσαντες αὐτὴν ἐπὶ τῆς πρύμνης,	ὅθεν	διώκοντες ὄψεσθε, τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνουσιν
[8, 17]	κἀκεῖνον ἅμα ἐμοὶ στρατηγὸν προεβάλοντο·	ὅθεν	ἔτι μᾶλλον ὑπερησπάζετό με, ὑπήκοόν
[8, 8]	οἶδα τίνος ἄρξωμαι λόγου καὶ	πόθεν,	οὐδὲ τίνων κατηγορήσω πρῶτον καὶ
[8, 16]	τὶς τῶν λῃστῶν, καλῶς ποιῶν,	ὄπισθεν	ἑστὼς ἀποκόπτει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
[8, 11]	θυγατέρα (οὐκέτι βασανίσων, ὡς μικρῷ	πρόσθεν	ἔλεγον) τῷ δὲ ὄντι δούλην
[8, 7]	ξενοδόχῳ, ἀλλ´ ἔνθα καὶ τὴν	πρόσθεν	ἡμέραν καὶ τὴν τότε. τὸν
[8, 6]	τῶν καλάμων χορὸς ἕκαστον τοῦ	πρόσθεν	ἴσον ἔχων, τὸ δὲ ἔσω
[8, 10]	πρὸς ἄλλους τινὰς ἡμαρτηκέναι τὸν	πρόσθεν	χρόνον, λανθάνειν δὲ ἐπ´ ἐκείνοις
[8, 10]	Θερσάνδρου συνήγορος, Ἀλλ´ ἐμός, εἶπεν,	ἐντεῦθεν	ὁ λόγος κατὰ τούτων τῶν
[8, 12]	τὴν Ἀφροδίτην γελῶσαν καὶ τὸ	πραχθὲν	συνίησι, καὶ εἰς ὕδωρ λύει
[8, 8]	ἡ γὰρ εἰς τὸ μήπω	λεχθὲν	ἔπειξις τοῦ λόγου τὸ ὁλόκληρον
[8, 6]	ἐπιθεὶς τὸ στόμα καὶ ἐνέπνει	ἄνωθεν	εἰς τοὺς αὐλοὺς ἅμα φιλῶν·
[8, 14]	Μελίτη. συνεὶς δὲ ὁ Θέρσανδρος	πόρρωθεν	καὶ καταμηνύσειν τὸ πρᾶγμα εἰδώς,
[8, 16]	προφέρων, ὡς οὐκ εἰς πρᾶσιν	ἁρπάσειεν	αὐτοῖς, ἀλλ´ ἐρωμένην αὑτῷ, καί
[8, 14]	οἰκίαν ἐκδιδράσκει, φοβηθεὶς μὴ καὶ	καταλεύσειεν	αὐτὸν ὁ δῆμος. τὸν γὰρ
[8, 2]	αὕτη καὶ μιαιφόνος δεξιὰ τοιαῦτα	δέδρακεν	οἷα ἐκ φόνου γίνεται. ~Ταῦτά
[8, 5]	τοῦ πατρός· ὡς πᾶσαν αἰκίαν	ἤνεγκεν	εἰς τὸ σῶμα καὶ ὕβριν
[8, 17]	στωμύλος καὶ πιθανώτατος· καὶ ἐπειδὴ	ἧκεν	εἰς τὸ Βυζάντιον, συμβόλαιον ποιησάμενος
[8, 17]	τὸν λέμβον, τὴν ἁρπαγήν. εἶτα	προσέθηκεν	ὅτι Μαθὼν κατὰ τὸν πλοῦν
[8, 1]	τοὺς παίοντας δακτύλους, καὶ ἃ	πεποίηκεν	ἔπαθεν ἡ χείρ. καὶ ὁ
[8, 2]	δέῃ σιδήρου; τὰ τοῦ ξίφους	πεποίηκεν	ἡ χείρ. ἀνδροφόνος αὕτη καὶ
[8, 10]	ἄνδρα τετελευτηκέναι. οὐκοῦν, εἰ μὲν	τέθνηκεν,	ἀπήλλαξαι τῆς αἰτίας· οὐδὲ γὰρ
[8, 11]	καλεῖσθαι) Μελίτην μέν, εἰ μὴ	κεκοινώνηκεν	εἰς Ἀφροδίτην τῷδε τῷ ξένῳ
[8, 8]	ἐν τῇ τάξει τῶν ἐλευθέρων	ἕστηκεν	ὁ δεσμώτης. τάχα δὲ τολμήσει
[8, 8]	φυλαχθησόμενον τῇ καταδίκῃ· οὗτος δὲ	παρέστηκεν	ὑμῖν, ἀντὶ τῶν δεσμῶν λευκὴν
[8, 9]	αἰτίαν. Ἐπὶ φόνῳ κατέγνωσται, φησί.	πεφόνευκεν	οὖν; εἰπέ μοι τίς ἐστιν;
[8, 8]	δικαστηρίου γνώσεως· δεδεμένον δὲ οὐδένα	λέλυκεν	ἡ θεός, οὐδὲ θανάτῳ παραδοθέντα
[8, 8]	ἔνοχος ὤν, δίκην δεδωκὼς οὐ	δέδωκεν·	ἀποθανὼν γὰρ ὀφείλει θάνατον ἄλλον.
[8, 6]	εὐχὴν κινεῖν. ὁ Πὰν οὖν	ἐδίωκεν	αὐτὴν δρόμον ἐρωτικόν, τὴν δὲ
[8, 10]	μοιχεύεται. Ἔφεσος ὅλη τὸν μοιχὸν	ἔγνωκεν·	ἡ δὲ οὐκ ᾐσχύνετο τοῦτο
[8, 17]	σφόδρα δόξας ἀκόλαστος εἶναι πάντας	ὑπερέβαλεν	Ἀθηναίους ὕστερον σοφίᾳ τε καὶ
[8, 12]	καὶ τὴν Ἀφροδίτην ὁμοίως οὐκ	ἤθελεν	εἰδέναι. ἐπ´ ἀμφοτέρους οὖν ἡ
[8, 1]	τοὺς δακτύλους μόλις τὴν χεῖρα	συνέστειλεν	ἀνακραγών. καὶ οἱ ὀδόντες ἀμύνουσι
[8, 6]	αὐλεῖ. μετὰ δὲ μικρὸν αὐτόμαται	μὲν	αἱ θύραι ἀνεῴχθησαν τοῦ σπηλαίου,
[8, 9]	βλασφημεῖν ὑμῶν ἐναντίον. ἀλλ´ εἰ	μὲν	ἄλλῃ που βεβιωκὼς ἔτυχον καὶ
[8, 9]	ἃ τότε ἀπέκρυπτε. καὶ τοῦ	μὲν	ἄλλου σώματος ἔξωρος γενόμενος ἠμέλησε,
[8, 6]	πνεῦμα καταρρεῖ, ἐνταῦθα δὲ τοὺς	μὲν	ἄλλους ἐλευθέρους ἀφῆκε καλάμους, μόνῳ
[8, 13]	δὲ τῇ ὑστεραίᾳ ὁ δῆμος	μὲν	ἅπας παρῆν· ἡγεῖτο δὲ Θέρσανδρος
[8, 9]	ἤθελε προσηταιρίζετο δεχόμενος. καὶ οὕτω	μὲν	ἀσκεῖν τὴν ψυχὴν ἐνομίζετο, ἦν
[8, 15]	ἀλλήλους περὶ αὐτῆς. καὶ ὁ	μὲν	αὖθις εἰς τὴν εἱρκτὴν ἐβέβλητο,
[8, 6]	τις οὐκ εἶναι παρθένος, προπέμπει	μὲν	αὐτὴν ὁ δῆμος μέχρι τῶν
[8, 12]	δεδεμένον περιεθήκατο τῇ δέρῃ. κἂν	μὲν	ἀψευδῇ τὸν ὅρκον, μένει κατὰ
[8, 9]	οὖν φόνοις ἔνοχος εἶ. τὴν	μὲν	γὰρ ἀπέκτεινας τῷ λόγῳ, τὸν
[8, 10]	μοιχοῦ καὶ τῆς ἑταίρας. ὡραία	μὲν	γὰρ αὕτη καὶ νέα, ὡραῖον
[8, 6]	κόμην εἶχεν ἡ χείρ. τὴν	μὲν	γὰρ εἰς γῆν καταδῦναι λέγουσι,
[8, 6]	σχῆτε τύχης καὶ σύνετε. εἰ	μὲν	γάρ ἐστι παρθένος, ὡς ἔγωγε
[8, 5]	παρόντος πρὸς Λευκίππην ἔχω· ἡ	μὲν	γὰρ ἤρα ἐκ πολλοῦ τοῦ
[8, 6]	ἡ τῆς ἁρμονίας διανομή. τόσον	μὲν	γὰρ ὀξύτατον τὸ ἄνω ὅσον
[8, 6]	ἡ σύριγξ τὴν δίκην. ἡ	μὲν	γὰρ παῖς εἰσέρχεται κεκοσμημένη στολῇ
[8, 9]	δὲ ὅσα οὐδὲ σύ. σὺ	μὲν	γὰρ συμβούλους ἔχεις, καὶ οὐδὲν
[8, 8]	τῶν ἤδη λεχθέντων παραιρεῖται. ὅταν	μὲν	γὰρ φονεύωσι τοὺς ἀλλοτρίους οἰκέτας
[8, 10]	ηὗρε τὸν ἐρώμενον, ὃς πρὸς	μὲν	γυναῖκας ἄνδρας ἀπομιμεῖται, γυνὴ δὲ
[8, 8]	μόλις ἐν χαμαιτυπείῳ γίνεται. εἷς	μὲν	δή μοι λόγος οὗτος κατ´
[8, 3]	τῆς ὕβρεως αἵματι μιανθῇ. τότε	μὲν	δὴ μόλις ἀφελκύσαντες αὐτὸν ἐξάγουσι
[8, 8]	ὅταν τούτων καταψηφίσησθε, ταμιεύσομαι. ὁ	μὲν	δὴ ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο. ~Παρελθὼν
[8, 14]	οὐκ ἂν εἴποιμι λόγῳ. μίαν	μὲν	δὴ ταύτην νίκην καλλίστην νενικηκότες
[8, 11]	ἤκουσα τὴν πόρνην καλεῖσθαι) Μελίτην	μέν,	εἰ μὴ κεκοινώνηκεν εἰς Ἀφροδίτην
[8, 10]	ἔγημε κατὰ τοὺς νόμους, σφαλεὶς	μὲν	εἰς τὴν περὶ τῆς γυναικὸς
[8, 3]	καὶ πόλεως οὐκ ἀσήμου, ἐπιβουλευθεὶς	μὲν	εἰς τὴν ψυχὴν ὑπὸ τούτου,
[8, 18]	τὴν ἔφεσιν ἀγωνισώμεθα, διέγνωκα πρῶτον	μὲν	εἰς τὸ Βυζάντιον διαπλεῦσαι, μετὰ
[8, 13]	ἀσάνδαλος ὁ ποῦς. καὶ ἡ	μὲν	εἰσῆλθε πάνυ κοσμίως· ἐγὼ δὲ
[8, 6]	πάντα μῦθον. ἡ σύριγξ αὐλοὶ	μέν	εἰσι πολλοί, κάλαμος δὲ τῶν
[8, 9]	μεγάλη θεὸς ἀμφοτέρους ἔσωσε, τὴν	μὲν	ἐκ τῶν τοῦ Σωσθένους χειρῶν
[8, 12]	ἦν τεθηραμένη. καὶ εἶχεν ἡ	μὲν	ἔλαφος εἰς τὰ νῶτα τὸ
[8, 9]	ξένους ἄμφω συκοφαντῶν ἐλήλεγξαι; τὰ	μὲν	ἐμὰ ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω πρὸς
[8, 5]	τὸν λόγον συνεπέρανα, καί, Τὰ	μὲν	ἐμὰ ταῦτα, ἔφην· τὰ δὲ
[8, 6]	οὖν τὴν σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι	μὲν	ἐνθάδε τὸν Πᾶνα, περιορίσαι δὲ
[8, 18]	καὶ τὴν Ἄρτεμιν, ἐχειροτονήθημεν, ἐγὼ	μὲν	ἐνταῦθα τῇ Ἀρτέμιδι, ὁ δὲ
[8, 1]	ἔπαθεν ἡ χείρ. καὶ ὁ	μὲν	ἐπὶ τῇ πληγῇ μάλα ἄκων
[8, 12]	ἐντείνουσιν ἀμφότεροι τὰ τόξα, ἡ	μὲν	ἐπὶ τὴν ἔλαφον, ὁ δὲ
[8, 13]	σὺ σύριγξ γένῃ. ἀλλ´ ἐκείνη	μὲν	ἔφυγεν αὐτὸν διώκοντα ἐν πεδίῳ
[8, 6]	τὰς τοῦ σπηλαίου θύρας. κἂν	μὲν	ᾖ παρθένος, λιγυρόν τι μέλος
[8, 6]	ᾖ τὴν παρθενίαν ἐψευσμένη, σιωπᾷ	μὲν	ἡ σύριγξ, οἰμωγὴ δέ τις
[8, 5]	καὶ ἐπεί ποτε ἐπαυσάμην, Τὰ	μὲν	ἡμέτερα, εἶπον, ἠκούσατε· ἓν δὲ
[8, 5]	ἤδη γενοῦ. ταῦτα ἀκούοντες ὁ	μὲν	ἱερεὺς ἐκεχήνει, θαυμάζων ἕκαστον τῶν
[8, 4]	Σώστρατος προφάσεως λαβόμενος ἄσμενος, Τὸ	μὲν	κατ´ ἐμὲ τοῦ λόγου μέρος
[8, 8]	ἀφίημι. ἂν τοίνυν τοὐναντίον, τὴν	μὲν	κατὰ τὸν νόμον ἀφεῖσθαι τῆς
[8, 6]	στόμα μιμεῖται τοὺς δακτύλους· κἀκεῖ	μὲν	κλείσας ὁ αὐλητὴς τὰς ἄλλας
[8, 9]	πῶς πλῆκτρον περιέβαινε καὶ τοὺς	μὲν	νεανίσκους, οἷς προσεπάλαιε, πρὸς τοὺς
[8, 18]	ἅπερ ἐποιήσαμεν, πάτερ, εἶπε, τὰ	μὲν	νεότητος φύσει πέπρακται βίᾳ, τὰ
[8, 14]	δὲ ἐξέθορεν ἡ Λευκίππη, πᾶς	μὲν	ὁ δῆμος ἐξεβόησεν ὑφ´ ἡδονῆς
[8, 14]	τῇ πηγῇ διώριστο, παρεληλύθει, τὴν	μὲν	ὁ πρόεδρος δεξιωσάμενος ἐκ τοῦ
[8, 6]	τοῖς στόμασιν αὐλεῖ. ἀλλ´ ἐκεῖ	μὲν	οἱ δάκτυλοι κυβερνῶσι τὰ αὐλήματα,
[8, 1]	ἰδὼν οἷον ἔχει κακὸν τοῦτο	μὲν	οὐ προσεποιησάμην, ἐφ´ οἷς δὲ
[8, 4]	τί μοι συμβέβηκε λυπηρόν, μάλιστα	μὲν	οὐ σόν ἐστιν, ἀλλὰ τοῦ
[8, 10]	εἰς αὐτὸν εἶπεν. ἀλλὰ Θέρσανδρος	μὲν	οὐδὲν ὧν εἶπεν εἰς τοῦτον
[8, 14]	ἐμβληθῆναι, τοῦ Θερσάνδρου φυγόντος. τότε	μὲν	οὖν ἀπηλλαττόμεθα, κατακρατοῦντες ἤδη γενόμενοι
[8, 16]	ἀποκόπτει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. ὁ	μὲν	οὖν δίκην οὐ μεμπτὴν δοὺς
[8, 18]	ἐκείνου λαβεῖν τὸν γάμον. ἂν	μὲν	οὖν ἐθελήσῃ μοι δοῦναι τὴν
[8, 7]	ὁ Σωσθένης ἐστὶν οὐδαμοῦ. προγέγραπτο	μὲν	οὖν εἰς τὴν ὑστεραίαν ἡ
[8, 7]	ὑπὲρ σωφροσύνης καὶ τύχης. τότε	μὲν	οὖν ἑσπέρας γενομένης ἕκαστος ἡμῶν
[8, 11]	τῆς σύριγγος ἄντρῳ κλεισθῆναι. ἡμεῖς	μὲν	οὖν εὐθὺς ἐδεξάμεθα τὴν πρόκλησιν·
[8, 1]	ἀλλ´ ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, Σὺ	μὲν	οὖν, ἔφην, καὶ τρίδουλος καὶ
[8, 17]	ἐν ταῖς ἱππασίαις διέπρεπεν. ἦν	μὲν	οὖν καὶ παρὰ τὸν τῆς
[8, 6]	τῶν τοῦ σπηλαίου θυρῶν. εἰ	μὲν	οὖν τὸ ὄργανον καὶ παρ´
[8, 9]	κατὰ σοῦ τὴν ἀνῃρημένην. δυσὶ	μὲν	οὖν φόνοις ἔνοχος εἶ. τὴν
[8, 9]	κέχρηται καὶ τῷ σώματι. ταῦτα	μὲν	οὖν ὡραῖος ὤν· ἐπεὶ δὲ
[8, 9]	Παρὰ τὴν θεόν, λέγων, λοιδορεῖσθαι	μὲν	οὕτως ἀκόσμως τοῖς εὖ βεβιωκόσι
[8, 13]	ταῦτα πρὸς ἐμαυτὸν ἔλεγον· Ὅτι	μὲν	παρθένος εἶ, Λευκίππη, πεπίστευκα, ἀλλὰ
[8, 2]	τυραννεῖς τῶν θεῶν. καὶ τοῖς	μὲν	πονηροῖς αἱ τῶν ἱερῶν ἀσφάλειαι
[8, 17]	καί σοι προῖκα ἐπιδίδωμι, τὸ	μὲν	πρῶτον ἐμαυτόν, ἔπειτα ὅσην οὐκ
[8, 10]	τῆς Μελίτης ἀνδρὸς οὐκ ἀδόξου	μὲν	ῥήτορος, ὄντος δὲ τῆς βουλῆς,
[8, 3]	δ´ εἶπεν ἀπιών· Ἀλλὰ τὸ	μὲν	σὸν ἤδη κέκριται, καὶ ὅσον
[8, 7]	μοι ταὐτὸν ὑποπτεύειν, ὥστε ταχὺ	μὲν	συνῆκε· διενοεῖτο δὲ καὶ πρὸ
[8, 6]	ἱέρεια τοῦ τόπου παρελθοῦσα τὴν	μὲν	σύριγγα εὑρίσκει χαμαί, τὴν δὲ
[8, 16]	κεφαλὴν ἀποτέμνουσιν αὐτῆς, καὶ τὸ	μὲν	σῶμα ἔρριψαν, ὡς εἶδες, κατὰ
[8, 9]	δὲ τῶν σῶν. καὶ τὸν	μὲν	Σωσθένην ἐξήρπασας, ἵνα μὴ κατάφωρος
[8, 9]	εἶχεν ἐνταῦθα τὸ οἴκημα, ὁμηρίζων	μὲν	τὰ πολλά, πάντας δὲ τοὺς
[8, 10]	τὸν ἄνδρα τετελευτηκέναι. οὐκοῦν, εἰ	μὲν	τέθνηκεν, ἀπήλλαξαι τῆς αἰτίας· οὐδὲ
[8, 14]	εἷλκον ἄγοντες νεανίσκοι τέσσαρες, δύο	μὲν	τῆς Μελίτης συγγενεῖς, δύο δὲ
[8, 12]	καὶ ἡ Ῥοδῶπις. καὶ ἔστησαν	μὲν	τὸ πρῶτον τοὺς ὀφθαλμοὺς ἑκάτεροι,
[8, 10]	καὶ τρίψας τὸ πρόσωπον, Τῆς	μὲν	τοῦ ἱερέως κωμῳδίας, ἔφη, ἠκούσαμεν,
[8, 11]	ἐγκλημάτων, τὴν δὲ ἑτέραν, εἰ	μὲν	τυγχάνει γυνή, δουλεύειν τῷ δεσπότῃ
[8, 6]	ὡς ἐπ´ αὐτήν. καὶ ὁ	μὲν	ᾤετο τεθηρακέναι καὶ ἔχεσθαι τῶν
[8, 13]	τοῦ τόπου· ἡμεῖς γὰρ αὐτὸν	τετηρήκαμεν.	ἐξίτω πάλιν ἡμῖν ἡ Λευκίππη
[8, 19]	σὺν ἀγαθαῖς φυλαχθῆναι τύχαις. καὶ	διεγνώκαμεν	ἐν τῇ Τύρῳ παραχειμάσαντες διελθεῖν
[8, 5]	ἐραστοῦ καὶ ἐρωμένης φυγή· ἀποδημήσαντες	γεγόναμεν	ἀλλήλων ἀδελφοί. εἴ τις ἄρα
[8, 19]	ἐπιβάντες καὶ οὐρίῳ χρησάμενοι πνεύματι	κατήραμεν	εἰς τὸ Βυζάντιον, κἀκεῖ τοὺς
[8, 10]	σχετλιάζων εἰ μοιχόν τινα λαβόντες	ἐδήσαμεν,	ὑπερτεθαύμακα τί τοσοῦτον ἴσχυσε πρίασθαι
[8, 18]	περὶ τὴν Καλλιγόνην. Ἀλλὰ ἅπερ	ἐποιήσαμεν,	πάτερ, εἶπε, τὰ μὲν νεότητος
[8, 18]	πάντα παρέχων ἑαυτόν. ~Ἐπεὶ δὲ	ἐνικήσαμεν	τὸν πόλεμον ἐπιφανείᾳ τῶν θεῶν,
[8, 19]	κἀκεῖ τοὺς πολυεύκτους ἐπιτελέσαντες γάμους	ἀπεδημήσαμεν	εἰς τὴν Τύρον. δύο δὲ
[8, 5]	λέγω, τὸν ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον.	ἐφιλοσοφήσαμεν,	πάτερ, τὴν ἀποδημίαν· ἐδίωξε γὰρ
[8, 13]	σὲ δὲ καὶ εἴσω θυρῶν	ἀπεκλείσαμεν	ὡς ἐν πολιορκίᾳ, ἵνα, κἂν
[8, 9]	σου τὸ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν	ἠκούσαμεν.	ἡ δὲ Ἄρτεμις ἡ μεγάλη
[8, 10]	μὲν τοῦ ἱερέως κωμῳδίας, ἔφη,	ἠκούσαμεν,	πάντα ἀσελγῶς καὶ ἀναισχύντως ὑποκριναμένου
[8, 18]	τὴν Τύρον. καὶ ταῦτα διαμυθολογήσαντες	ἐκοιμήθημεν	τὸν αὐτὸν τρόπον. ~Τῇ δ´
[8, 18]	τὸν Ἡρακλέα καὶ τὴν Ἄρτεμιν,	ἐχειροτονήθημεν,	ἐγὼ μὲν ἐνταῦθα τῇ Ἀρτέμιδι,
[8, 7]	συνδειπνῶν, ὡς ἂν μὴ φορτικοὶ	δοκοίημεν	εἶναι τῷ ξενοδόχῳ, ἀλλ´ ἔνθα
[8, 19]	τῆς ἀδελφῆς εἰς τὴν ὑστεραίαν.	παρῆμεν	οὖν ὡς καὶ συνθύσοντες αὐτῷ
[8, 11]	ἐδεξάμεθα τὴν πρόκλησιν· καὶ γὰρ	ᾔδειμεν	αὐτὴν ἐσομένην. ἡ δὲ Μελίτη
[8, 14]	δὴ ταύτην νίκην καλλίστην νενικηκότες	ἀπῄειμεν·	ἐπὶ δὲ τὴν δευτέραν κρίσιν
[8, 12]	τοῦ καιροῦ προελθόντος εἰς ἑσπέραν	ἀπῄειμεν	κοιμηθησόμενοι, χωρὶς ἕκαστος. ~Ἐπὶ δὲ
[8, 14]	οὕτως ἀκουσθῆναι· καὶ εὐθὺς ἀνεῳγμένας	εἴδομεν	τὰς θύρας. ὡς δὲ ἐξέθορεν
[8, 8]	δεσπότου. καὶ γὰρ ταύτην, ὡς	εἴδομεν,	ὑπεδέχου, καὶ μία γέγονεν αὐτοῖς
[8, 5]	Ἔφεσον πλοῦν, καὶ ὡς ἄμφω	συνεκαθεύδομεν,	καί, μὰ ταύτην τὴν Ἄρτεμιν,
[8, 15]	εἴ τι ἐπιδεέστερον ἦν ὧν	ἐπάθομεν.	ἡ Λευκίππη δέ, ἅτε δὴ
[8, 5]	νεμεσήσῃς ἡμῖν ὡς ὑβρισμένη. οὐκ	ἠθέλομεν	ἀπάτορα γενέσθαι τὸν γάμον. πάρεστιν
[8, 19]	ὕστερον ἡμερῶν τοῦ Καλλισθένους ἐλθόντες	εὕρομεν	τὸν πατέρα μέλλοντα θύειν τοὺς
[8, 15]	ἐμυθολογοῦμεν ἅ τε τὴν προτέραν	ἐτύχομεν	εἰπόντες καὶ εἴ τι ἐπιδεέστερον
[8, 15]	εἰθισμένον τρόπον. καὶ μεταξὺ δειπνοῦντες	ἐμυθολογοῦμεν	ἅ τε τὴν προτέραν ἐτύχομεν
[8, 10]	Ἀφροδίτης πεποιήκατε, καὶ περὶ ἱερωσύνης	κρινοῦμεν,	εἰ δεῖ σε τὴν τιμὴν
[8, 14]	ἐπὶ δὲ τὴν δευτέραν κρίσιν	ἐχωροῦμεν,	τὴν Στύγα. καὶ ὁ δῆμος
[8, 2]	ἐνέπλησα βοῆς τὸ ἱερόν. ~Ποῖ	φύγωμεν	ἔτι τοὺς βιαίους; ποῖ καταδράμωμεν;
[8, 2]	φύγωμεν ἔτι τοὺς βιαίους; ποῖ	καταδράμωμεν;	ἐπὶ τίνα θεῶν μετὰ τὴν
[8, 9]	ὑπόκρισις. ἔπειτα κἀν τοῖς γυμνασίοις	ἑωρῶμεν,	πῶς τὸ σῶμα ὑπηλείφετο καὶ
[8, 8]	ὡς εἴδομεν, ὑπεδέχου, καὶ μία	γέγονεν	αὐτοῖς ἑστία παρὰ σοὶ καὶ
[8, 8]	τὴν περὶ τούτου μοι γραφήν·	ἔδοξεν	ἀποθνῄσκειν Κλειτοφῶντα. ποῦ τοίνυν ὁ
[8, 10]	οὐδεμιᾶς ἀπήλλακται συκοφαντίας. ἱερεῖ δὲ	ἔπρεπεν,	εἴπερ ἄλλο, καὶ τοῦτο, καθαρὰν
[8, 17]	πάνυ ἐρρωμένως ἐν ταῖς ἱππασίαις	διέπρεπεν.	ἦν μὲν οὖν καὶ παρὰ
[8, 10]	Θέρσανδρον ἐφ´ οἷς εἰς αὐτὸν	εἶπεν.	ἀλλὰ Θέρσανδρος μὲν οὐδὲν ὧν
[8, 3]	ἐξάγουσι τοῦ ἱεροῦ. τοσοῦτον δ´	εἶπεν	ἀπιών· Ἀλλὰ τὸ μὲν σὸν
[8, 10]	ἀλλὰ Θέρσανδρος μὲν οὐδὲν ὧν	εἶπεν	εἰς τοῦτον ἐψεύσατο· καὶ γὰρ
[8, 10]	Σώπατρος, Θερσάνδρου συνήγορος, Ἀλλ´ ἐμός,	εἶπεν,	ἐντεῦθεν ὁ λόγος κατὰ τούτων
[8, 4]	ἐμὲ τοῦ λόγου μέρος ἁπλοῦν,	εἶπεν,	ὅτι Σώστρατος ὄνομα, Βυζάντιος τὸ
[8, 8]	δὲ τῆς κυρίας ὁ Θέρσανδρος	εἶπεν	ὧδε· Οὐκ οἶδα τίνος ἄρξωμαι
[8, 17]	ὅσα εἰς κόσμον γυναικῶν εὐδαιμόνων,	περιεῖπεν	εὖ καὶ καλῶς, ἄχραντον τηρῶν,
[8, 14]	εἴδομεν τὰς θύρας. ὡς δὲ	ἐξέθορεν	ἡ Λευκίππη, πᾶς μὲν ὁ
[8, 10]	τῆς γυναικὸς κρίσιν (οὐ γὰρ	εὗρεν	ἣν ἤλπισε) τῷ δὲ ταύτης
[8, 17]	εὐαγωγοτέραν τὴν κόρην αὐτῷ γενέσθαι	παρεσκεύασεν.	ἦν δὲ καὶ ὀφθῆναι καλὸς
[8, 7]	ἀπῄει κοιμηθησόμενος ἔνθα ὁ ἱερεὺς	παρεσκεύασεν.	ὁ Κλεινίας δὲ οὐκ ἦν
[8, 10]	ἄνδρας) οὕτως μετὰ ἀδείας οὐκ	ἤρκεσεν	ἐπὶ τῆς ξένης αὐτῷ συνοῦσα
[8, 16]	θαλάσσης, τὴν δὲ κεφαλήν, ὡς	ἔπεσεν,	εἶχον ἐπὶ τῆς νεὼς τότε.
[8, 10]	ἃ δὲ μετὰ τὴν κωμῳδίαν	ἐτραγῴδησεν	ἤδη οὕτω φανερῶς καὶ οὐκέτι
[8, 8]	παρευδοκίμησας καὶ τὴν Ἄρτεμιν. τίς	ᾤκησεν	ἀντὶ δεσμωτηρίου τὸ ἱερόν; φονεὺς
[8, 15]	πάντα σαφῶς λέγει, ὅσα τε	ἐτόλμησεν	ὁ Θέρσανδρος καὶ ὅσα αὐτὸς
[8, 14]	Λευκίππη, πᾶς μὲν ὁ δῆμος	ἐξεβόησεν	ὑφ´ ἡδονῆς καὶ τὸν Θέρσανδρον
[8, 15]	ὁ Θέρσανδρος καὶ ὅσα αὐτὸς	ὑπηρέτησεν·	οὐ παρέλιπε δὲ οὐδὲ ὅσα
[8, 10]	τινὰ μακρὰν ἀποδημίαν, καιρὸν τοῦτον	ἐνόμισεν	εὔκαιρον μοιχείας καὶ νεανίσκον εὑροῦσα
[8, 12]	ἦν αὐταῖς θηράματα. ἀλλὰ καὶ	ὤμοσεν	ἀεὶ παραμένειν καὶ τὴν πρὸς
[8, 12]	ἐξ Ἀφροδίτης ὕβριν μὴ παθεῖν.	ὤμοσεν	ἡ Ῥοδῶπις, καὶ ἤκουσεν ἡ
[8, 12]	παθεῖν. ὤμοσεν ἡ Ῥοδῶπις, καὶ	ἤκουσεν	ἡ Ἀφροδίτη καὶ ὀργίζεται καὶ
[8, 5]	λεγομένων, ὁ δὲ Σώστρατος καὶ	ἐπεδάκρυεν,	εἴ ποτε κατὰ Λευκίππην ἐγεγόνει
[8, 6]	κατὰ κέρας ἑκάτερον ὁ ἄκρος	ἔλαχεν	αὐλός· τὰ δὲ μεταξὺ τῶν
[8, 9]	οἰκίαν, ὀλίγον ἑαυτῷ μισθωσάμενος στενωπεῖον,	εἶχεν	ἐνταῦθα τὸ οἴκημα, ὁμηρίζων μὲν
[8, 6]	ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα οὐκ	εἶχεν	εὑρεῖν, εἰς τοὺς καλάμους δοκῶν
[8, 12]	τὴν θήραν ἦν τεθηραμένη. καὶ	εἶχεν	ἡ μὲν ἔλαφος εἰς τὰ
[8, 1]	ὅλον γὰρ αὐτοῦ τὸν θυμὸν	εἶχεν	ἡ πληγή. ὡς δὲ καὶ
[8, 6]	τῶν τριχῶν, καλάμων δὲ κόμην	εἶχεν	ἡ χείρ. τὴν μὲν γὰρ
[8, 12]	~Τὸ δὲ τῆς Στυγὸς ὕδωρ	εἶχεν	οὕτως. παρθένος ἦν εὐειδής, ὄνομα
[8, 17]	δὲ καὶ τὰ ἄλλα πάντα	παρεῖχεν	ἑαυτὸν κοσμιώτατον καὶ ἐπιεικῆ καὶ
[8, 16]	σῶμα ἕτερον, ὃ πραθὲν ἂν	παρέσχεν	αὐτοῖς ἀφορμὴν κέρδους· δεῖν δὲ
[8, 5]	ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε χρόνον, ὅσον	ἀπέτυχεν,	ὅσα ἐπηγγείλατο, ὅσα ὠδύρατο· τὴν
[8, 9]	τῆς κόρης ἐστὶν εἴδωλον· οὐκ	ἀνέπεμψεν	ὁ Ἀϊδωνεὺς κατὰ σοῦ τὴν
[8, 9]	δὲ εἰς ἄνδρας ἧκε, πάντα	ἀπεκάλυψεν,	ἃ τότε ἀπέκρυπτε. καὶ τοῦ
[8, 18]	ἡμῖν τὸ συγκείμενον. ἐγὼ δέ,	ἢν	τὴν ἔφεσιν ἀγωνισώμεθα, διέγνωκα πρῶτον
[8, 12]	ἐποιήσατο, καὶ τὰ πλεῖστα κοινὰ	ἦν	αὐταῖς θηράματα. ἀλλὰ καὶ ὤμοσεν
[8, 17]	ἔμπειρον λεληθότως ἐτρέφετο. τέλεον δὲ	ἦν	αὐτῷ τὸ ἔργον πρὸς τὸ
[8, 9]	μὲν ἀσκεῖν τὴν ψυχὴν ἐνομίζετο,	ἦν	δ´ ἄρα τοῦτο κακουργίας ὑπόκρισις.
[8, 9]	ἐπαύσατο. ~Παρελθὼν δὲ ὁ ἱερεὺς	(ἦν	δὲ εἰπεῖν οὐκ ἀδύνατος, μάλιστα
[8, 6]	τοὺς αὐλοὺς χορεύει τὸ στόμα.	ἦν	δὲ ἡ σύριγξ οὔτε αὐλὸς
[8, 17]	τὴν κόρην αὐτῷ γενέσθαι παρεσκεύασεν.	ἦν	δὲ καὶ ὀφθῆναι καλὸς καὶ
[8, 15]	καὶ εἴ τι ἐπιδεέστερον ἦν	ὧν	ἐπάθομεν. ἡ Λευκίππη δέ, ἅτε
[8, 16]	τινι τῶν πειρατῶν· λόγῳ δ´	ἦν	ἐραστὴς ὁ λῃστής. ἐπεὶ δὲ
[8, 5]	ἐδίωξε γὰρ ἡμᾶς ἔρως, καὶ	ἦν	ἐραστοῦ καὶ ἐρωμένης φυγή· ἀποδημήσαντες
[8, 12]	Στυγὸς ὕδωρ εἶχεν οὕτως. παρθένος	ἦν	εὐειδής, ὄνομα Ῥοδῶπις, κυνηγίων ἐρῶσα
[8, 12]	τὴν κόρην τῆς ὑπεροψίας. νεανίσκος	ἦν	Ἐφέσιος, καλὸς ἐν μειρακίοις ὅσον
[8, 19]	τῶν ἑξῆς τριῶν ἡμερῶν, ὅσων	ἦν	ἡ προθεσμία, προσελθόντες τῷ προέδρῳ
[8, 7]	παρεσκεύασεν. ὁ Κλεινίας δὲ οὐκ	ἦν	ἡμῖν συνδειπνῶν, ὡς ἂν μὴ
[8, 4]	πρόσωπον. τοῦ δὲ δείπνου καιρὸς	ἦν,	καὶ ὑπεδέξατο ἡμᾶς ὁ ἱερεὺς
[8, 14]	προσώπῳ. τὸ δὲ ὕδωρ οἷον	ἦν	κατὰ χώραν ἔμενε, μηδὲ τὸ
[8, 17]	ἐρρωμένως ἐν ταῖς ἱππασίαις διέπρεπεν.	ἦν	μὲν οὖν καὶ παρὰ τὸν
[8, 10]	μὴ μένοντος ὁ μοιχὸς οὐκ	ἦν,	μένοντος δὲ μοιχὸς ἔστιν. ~Ἔτι
[8, 19]	τῷ Θερσάνδρῳ λόγος πρὸς ἡμᾶς	ἦν,	νεὼς ἐπιβάντες καὶ οὐρίῳ χρησάμενοι
[8, 16]	δόντα δίκην ἐπεῖδον· αὐτὸς γὰρ	ἦν	ὁ συμβουλεύσας ἀντ´ ἐμοῦ τὴν
[8, 4]	πολλὰ εἰς γῆν ἔβλεπε· καὶ	ἦν	ὅλον τὸ συμπόσιον αἰδώς. προϊόντος
[8, 10]	ὦ βέλτιστε Νικόστρατε" (τοῦτο γὰρ	ἦν	ὄνομα τὠμῷ ῥήτορι) εἶτα σός·
[8, 12]	ἡ κυνηγέτις μετὰ τὴν θήραν	ἦν	τεθηραμένη. καὶ εἶχεν ἡ μὲν
[8, 17]	καὶ ἐπιεικῆ καὶ σώφρονα, καὶ	ἦν	τις ἐξαίφνης περὶ τὸν νεανίσκον
[8, 15]	εἰπόντες καὶ εἴ τι ἐπιδεέστερον	ἦν	ὧν ἐπάθομεν. ἡ Λευκίππη δέ,
[8, 9]	οὖν; εἰπέ μοι τίς ἐστιν;	ἣν	ἀπέκτεινε καὶ ἔλεγες ἀνῃρῆσθαι, ζῶσαν
[8, 10]	γυναικὸς κρίσιν (οὐ γὰρ εὗρεν	ἣν	ἤλπισε) τῷ δὲ ταύτης γένει
[8, 8]	πρὸς Μελίτην μοιχείας ἀγών, πρὸς	ἣν	οὐδὲν δέομαι λόγων· ἐν γὰρ
[8, 6]	καταδῦναι λέγουσι, καλάμους δὲ τὴν	γῆν	ἀντ´ αὐτῆς τεκεῖν. τέμνει δὴ
[8, 4]	Λευκίππη δὲ τὰ πολλὰ εἰς	γῆν	ἔβλεπε· καὶ ἦν ὅλον τὸ
[8, 5]	τῶν ἐμῶν μείζονα. πέπραται, δεδούλευκε,	γῆν	ἔσκαψε, σεσύληται τῆς κεφαλῆς τὸ
[8, 6]	χείρ. τὴν μὲν γὰρ εἰς	γῆν	καταδῦναι λέγουσι, καλάμους δὲ τὴν
[8, 17]	τὴν θεωρίαν, τὸν λέμβον, τὴν	ἁρπαγήν.	εἶτα προσέθηκεν ὅτι Μαθὼν κατὰ
[8, 5]	Χαιρέου φάρμακον, τὴν τῶν λῃστῶν	ἁρπαγὴν	καὶ τὸ τοῦ μηροῦ τραῦμα·
[8, 12]	αἰτίαν ἔχῃ Ἀφροδισίων, εἰς τὴν	πηγὴν	εἰσβᾶσα ἀπολούεται· ἡ δέ ἐστιν
[8, 15]	δώσων δίκην, τοῦ δὲ Θερσάνδρου	φυγὴν	ἀπόντος κατέγνωσαν. ἡμᾶς δὲ ὁ
[8, 5]	οὐκ ἐμὸν τοῦτο ἐγκώμιον, ὅτι	φυγὴν	ἑλόμενος οὐδὲν ἔδρασα ὑπὲρ ὧν
[8, 2]	αἱ τῶν ἱερῶν ἀσφάλειαι διδόασι	καταφυγήν,	ἐγὼ δὲ μηδὲν ἀδικήσας, ἱκέτης
[8, 5]	τοὺς βουκόλους, τῆς Λευκίππης τὴν	ἀπαγωγήν,	τὴν παρὰ τῷ βωμῷ πλαστὴν
[8, 10]	ἴσχυσε πρίασθαι πρὸς τὴν τοσαύτην	σπουδήν.	ὑπονοεῖν γὰρ τἀληθὲς ἔστιν. εἶδε
[8, 10]	ὁ γάμος τῷ τὸν γήμαντα	ζῆν	οὐκ ἀνῄρηται, τὴν γαμηθεῖσαν διαφθείραντος
[8, 1]	οὐ προσεποιησάμην, ἐφ´ οἷς δὲ	ἐτυραννήθην	τραγῳδῶν ἐνέπλησα βοῆς τὸ ἱερόν.
[8, 8]	ὡς φονεύς, ἀμφοτέροις ἔνοχος ὤν,	δίκην	δεδωκὼς οὐ δέδωκεν· ἀποθανὼν γὰρ
[8, 16]	τὸν Χαιρέαν τὴν ἀξίαν δόντα	δίκην	ἐπεῖδον· αὐτὸς γὰρ ἦν ὁ
[8, 6]	δικάζει δὲ ἡ σύριγξ τὴν	δίκην.	ἡ μὲν γὰρ παῖς εἰσέρχεται
[8, 16]	κεφαλὴν αὐτοῦ. ὁ μὲν οὖν	δίκην	οὐ μεμπτὴν δοὺς τῆς ἁρπαγῆς
[8, 3]	κέκριται, καὶ ὅσον οὐδέπω πείσῃ	δίκην·	τὸ δὲ τῆς ψευδοπαρθένου ταύτης
[8, 15]	εἰς τὴν εἱρκτὴν ἐβέβλητο, δώσων	δίκην,	τοῦ δὲ Θερσάνδρου φυγὴν ἀπόντος
[8, 14]	λόγῳ. μίαν μὲν δὴ ταύτην	νίκην	καλλίστην νενικηκότες ἀπῄειμεν· ἐπὶ δὲ
[8, 8]	παρέστηκεν ὑμῖν, ἀντὶ τῶν δεσμῶν	λευκὴν	ἠμφιεσμένος στολήν, καὶ ἐν τῇ
[8, 16]	πρύμνης, ὅθεν διώκοντες ὄψεσθε, τὴν	κεφαλὴν	ἀποτέμνουσιν αὐτῆς, καὶ τὸ μὲν
[8, 16]	ποιῶν, ὄπισθεν ἑστὼς ἀποκόπτει τὴν	κεφαλὴν	αὐτοῦ. ὁ μὲν οὖν δίκην
[8, 6]	δὲ ἡ παρθένος ἐστεφανωμένη τὴν	κεφαλὴν	πίτυος κόμαις. ἐὰν δὲ ᾖ
[8, 13]	τὸν χιτῶνα, ταινία περὶ τὴν	κεφαλὴν	φοινικοβαφής, ἀσάνδαλος ὁ ποῦς. καὶ
[8, 16]	κατὰ τῆς θαλάσσης, τὴν δὲ	κεφαλήν,	ὡς ἔπεσεν, εἶχον ἐπὶ τῆς
[8, 8]	ἀντὶ τῶν δεσμῶν λευκὴν ἠμφιεσμένος	στολήν,	καὶ ἐν τῇ τάξει τῶν
[8, 11]	μοι κοινὸν πρὸς αὐτὴν γεγονέναι	πλὴν	λόγων, Ἀλλὰ καὶ ἔγωγε, ἔφη,
[8, 5]	εἰς τὸ σῶμα καὶ ὕβριν	πλὴν	μιᾶς, ὑπὲρ δὲ ταύτης τὰς
[8, 5]	μηροῦ τραῦμα· καὶ ἔδειξα τὴν	οὐλήν.	ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν Μελίτην
[8, 1]	νόμων ἀποθανεῖν. ἔχεις δὲ καὶ	δούλην	ἐμήν, γυναῖκα μάχλον καὶ πρὸς
[8, 11]	πρόσθεν ἔλεγον) τῷ δὲ ὄντι	δούλην	ἐμήν. καὶ ἀνεγίνωσκε· Προκαλεῖται Θέρσανδρος
[8, 8]	τρίτος τῶν λόγων πρὸς τὴν	δούλην	ἐστὶ τὴν ἐμὴν καὶ τὸν
[8, 1]	φυλάξῃς. ἐγὼ δὲ πρὸς τὸ	δούλην	καὶ γυναῖκα μάχλον’ ὑπεραλγήσας τὴν
[8, 4]	ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν οὐκ	ἠδυνάμην,	συνειδὼς οἷα αὐτὸν διατεθείκειν· καὶ
[8, 5]	ἐπηγγείλατο, ὅσα ὠδύρατο· τὴν ναῦν	διηγησάμην,	τὸν εἰς Ἔφεσον πλοῦν, καὶ
[8, 1]	ἔχει κακὸν τοῦτο μὲν οὐ	προσεποιησάμην,	ἐφ´ οἷς δὲ ἐτυραννήθην τραγῳδῶν
[8, 5]	τὸ δρᾶμα. καὶ ἐπεί ποτε	ἐπαυσάμην,	Τὰ μὲν ἡμέτερα, εἶπον, ἠκούσατε·
[8, 5]	δεῖπνον εἶπον καὶ ὡς ἐμαυτοῦ	κατεψευσάμην,	καὶ μέχρι τῆς θεωρίας τὸν
[8, 1]	ἀποθανεῖν. ἔχεις δὲ καὶ δούλην	ἐμήν,	γυναῖκα μάχλον καὶ πρὸς ἄνδρας
[8, 11]	ἔλεγον) τῷ δὲ ὄντι δούλην	ἐμήν.	καὶ ἀνεγίνωσκε· Προκαλεῖται Θέρσανδρος Μελίτην
[8, 8]	πρὸς τὴν δούλην ἐστὶ τὴν	ἐμὴν	καὶ τὸν σεμνὸν τοῦτον πατρὸς
[8, 5]	ἔρωτα καὶ τὴν σωφροσύνην τὴν	ἐμήν,	ὅσον ἐλιπάρησε χρόνον, ὅσον ἀπέτυχεν,
[8, 6]	γάρ ἐστι παρθένος, ὡς ἔγωγε	βουλοίμην,	ἄπιτε χαίροντες τῆς σύριγγος τυχόντες
[8, 8]	προσκυνοῦ· καὶ γὰρ τὴν ἐκείνης	τιμὴν	ἐξήρπασας. αὐτῇ μόνῃ τοὺς ἐπ´
[8, 10]	κρινοῦμεν, εἰ δεῖ σε τὴν	τιμὴν	ταύτην ἔχειν. τὸν δὲ Θερσάνδρου
[8, 5]	πρὸς σωφροσύνην μεταποιῶν καὶ οὐδὲν	ἐψευδόμην,	τὸν Μελίτης ἔρωτα καὶ τὴν
[8, 6]	ἔχεσθαι τῶν τριχῶν, καλάμων δὲ	κόμην	εἶχεν ἡ χείρ. τὴν μὲν
[8, 5]	ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν Μελίτην	ἐγενόμην,	ἐξῇρον τὸ πρᾶγμα ἐμαυτοῦ πρὸς
[8, 6]	λελύσθαι τὴν κόρην ἔκλαιε τὴν	τομήν,	νομίζων τετμηκέναι τὴν ἐρωμένην. συμφορήσας
[8, 16]	ὃ πραθὲν ἂν παρέσχεν αὐτοῖς	ἀφορμὴν	κέρδους· δεῖν δὲ ἀντὶ τῆς
[8, 10]	ἐωνημένη ἦλθε, μοιχὸν ἐμπεπορευμένη. Ἀλλ´	ᾤμην,	φησί, τὸν ἄνδρα τετελευτηκέναι. οὐκοῦν,
[8, 17]	τῆς ἀδελφῆς ὄνομα πάνυ τὴν	γνώμην	ἐπεστράφην καί, Ἄγε, πάτερ, εἶπον,
[8, 17]	ἃ φθάνω προειρηκὼς ἅπαντα, τὸν	Καλλισθένην,	τὸν χρησμόν, τὴν θεωρίαν, τὸν
[8, 14]	αὐτὸν ὁ δῆμος. τὸν γὰρ	Σωσθένην	εἷλκον ἄγοντες νεανίσκοι τέσσαρες, δύο
[8, 14]	τῆς πόλεως ὑπεξέρχεται. τὸν δὲ	Σωσθένην	εἰς τὴν εἱρκτὴν ἐκέλευσαν οἱ
[8, 9]	τῶν σῶν. καὶ τὸν μὲν	Σωσθένην	ἐξήρπασας, ἵνα μὴ κατάφωρος γένῃ.
[8, 15]	εὐφημούμενοι. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τὸν	Σωσθένην	ἦγον ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας οἱ
[8, 5]	διεξῄειν. κἀν τῷδε κατὰ τὸν	Σωσθένην	καὶ Θέρσανδρον γενόμενος ἐξῇρον καὶ
[8, 11]	ἱερᾶς Στυγὸς ὕδωρ εἰσβᾶσαν καὶ	ἐπομοσαμένην	ἀπηλλάχθαι τῶν ἐγκλημάτων, τὴν δὲ
[8, 9]	ὁ Ἀϊδωνεὺς κατὰ σοῦ τὴν	ἀνῃρημένην.	δυσὶ μὲν οὖν φόνοις ἔνοχος
[8, 8]	ἐμοί, τὸν δὲ ὑποσχεῖν τὴν	ὀφειλομένην	τοῖς μοιχοῖς τιμωρίαν· θάνατος δέ
[8, 6]	εἰκὸς ἐν τοσαύταις αὐτὴν ἐπιβουλαῖς	γενομένην	ἄκουσαν. ~Καὶ εὐθὺς ἡ Λευκίππη,
[8, 11]	πρόκλησιν· καὶ γὰρ ᾔδειμεν αὐτὴν	ἐσομένην.	ἡ δὲ Μελίτη θαρρήσασα τῷ
[8, 16]	ὡς δὴ ναυκλήρῳ τινὶ γυναῖκα	συνεσομένην	ἐπὶ τοῦ σκάφους, ταύτην εἶχον
[8, 16]	εἰς πρᾶσιν ἁρπάσειεν αὐτοῖς, ἀλλ´	ἐρωμένην	αὑτῷ, καί τι θρασύτερον εἶπε,
[8, 6]	Πὰν ὡς κλέπτοντας αὐτοῦ τὴν	ἐρωμένην.	ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα οὐκ
[8, 6]	τὴν τομήν, νομίζων τετμηκέναι τὴν	ἐρωμένην.	συμφορήσας οὖν τὰ τετμημένα τῶν
[8, 16]	ἀντὶ τῆς θανούσης ἐμὲ πραθεῖσαν	κοινὴν	ἅπασιν αὐτοῖς γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[8, 18]	τὰ πεπραγμένα αὐτῷ περὶ τὴν	Καλλιγόνην.	Ἀλλὰ ἅπερ ἐποιήσαμεν, πάτερ, εἶπε,
[8, 17]	ἐμοῦ τὰ οἴκοι πραχθέντα περὶ	Καλλιγόνην	τὴν σήν, ὦ Κλειτοφῶν, ἀδελφήν,
[8, 9]	ἄλλου σώματος ἔξωρος γενόμενος ἠμέλησε,	μόνην	δὲ τὴν γλῶτταν εἰς ἀσέλγειαν
[8, 6]	τὰς ἄλλας ὀπὰς μίαν ἀνοίγει	μόνην,	δι´ ἧς τὸ πνεῦμα καταρρεῖ,
[8, 11]	Λευκίππην (τοῦτο γὰρ ἤκουσα τὴν	πόρνην	καλεῖσθαι) Μελίτην μέν, εἰ μὴ
[8, 10]	καὶ γὰρ δεσμώτην ἔλυσε καὶ	πόρνην	ὑπεδέξατο καὶ συνέγνω μοιχῷ· ἃ
[8, 8]	οἴμοι μοιχὸς παρὰ τῇ παρθένῳ.	συνῆν	δὲ αὐτῷ καὶ γυνή τις
[8, 5]	ἐξῇρον τὸ πρᾶγμα ἐμαυτοῦ πρὸς	σωφροσύνην	μεταποιῶν καὶ οὐδὲν ἐψευδόμην, τὸν
[8, 5]	τὸν Μελίτης ἔρωτα καὶ τὴν	σωφροσύνην	τὴν ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε χρόνον,
[8, 9]	δεδαπανήκει. σεμνότητα δ´ ἔδρακε καὶ	σωφροσύνην	ὑπεκρίνατο, παιδείας προσποιούμενος ἐρᾶν καὶ
[8, 5]	βωμῷ πλαστὴν γαστέρα, τὴν Μενελάου	τέχνην,	τὸν ἔρωτα τοῦ στρατηγοῦ καὶ
[8, 8]	δεσμώτης. τάχα δὲ τολμήσει καὶ	φωνὴν	ἀφεῖναι καὶ ἐπιρρητορεῦσαί τι κατ´
[8, 6]	ἐποίει, καὶ ἡ σύριγξ εἶχε	φωνήν.	ταύτην οὖν τὴν σύριγγά φασιν
[8, 5]	καὶ ἐπεδάκρυεν, εἴ ποτε κατὰ	Λευκίππην	ἐγεγόνει τὸ δρᾶμα. καὶ ἐπεί
[8, 5]	κἀγὼ μέχρι τοῦ παρόντος πρὸς	Λευκίππην	ἔχω· ἡ μὲν γὰρ ἤρα
[8, 11]	ἀνεγίνωσκε· Προκαλεῖται Θέρσανδρος Μελίτην καὶ	Λευκίππην	(τοῦτο γὰρ ἤκουσα τὴν πόρνην
[8, 7]	καὶ ηὐτρεπισμέναι ἦσαν αἱ θυσίαι·	παρῆν	δὲ καὶ ἡ βουλὴ μεθέξουσα
[8, 13]	ὑστεραίᾳ ὁ δῆμος μὲν ἅπας	παρῆν·	ἡγεῖτο δὲ Θέρσανδρος φαιδρῷ τῷ
[8, 12]	ἡ δὲ Ἄρτεμις τηνικαῦτα οὐ	παρῆν.	παραστησαμένη δὲ τὸν υἱὸν τὸν
[8, 16]	ἀγνοοῦσαν τὴν ἀλήθειαν ἐφ´ ᾧ	παρῆν,	ὑπομένουσαν δὲ ἡσυχῇ σύν τινι
[8, 18]	οὖν ἐθελήσῃ μοι δοῦναι τὴν	κόρην,	ἀγαθῇ τύχῃ δέξομαι· ἂν δὲ
[8, 17]	ἔτι τούτων πλείονα εὐαγωγοτέραν τὴν	κόρην	αὐτῷ γενέσθαι παρεσκεύασεν. ἦν δὲ
[8, 6]	τοὺς καλάμους δοκῶν λελύσθαι τὴν	κόρην	ἔκλαιε τὴν τομήν, νομίζων τετμηκέναι
[8, 12]	καὶ εἰς ὕδωρ λύει τὴν	κόρην,	ἔνθα τὴν παρθενίαν ἔλυσε. καὶ
[8, 17]	ὥστε καὶ αὐτὴν ᾑρήκει τὴν	κόρην	ἤδη. ὁ δὲ καὶ τὰ
[8, 18]	ταῦτα προαιρέσει. παρθένον γὰρ τὴν	κόρην	μέχρι τούτου τετήρηκα, καὶ ταῦτα
[8, 12]	ὀργίζεται καὶ ἀμύνασθαι θέλει τὴν	κόρην	τῆς ὑπεροψίας. νεανίσκος ἦν Ἐφέσιος,
[8, 18]	δεόμενος συνοικίσαι τῷ Καλλισθένει τὴν	κόρην,	τό τε γένος αὐτοῦ καταλέγων
[8, 17]	οἴκοι πραχθέντα περὶ Καλλιγόνην τὴν	σήν,	ὦ Κλειτοφῶν, ἀδελφήν, ἵνα μὴ
[8, 17]	τὸ μὲν πρῶτον ἐμαυτόν, ἔπειτα	ὅσην	οὐκ ἂν ὁ πατὴρ ἐπέδωκέ
[8, 17]	καὶ ἐκάλει πατέρα καὶ κατὰ	τὴν	ἀγορὰν ἐδορυφόρει καὶ τῶν εἰς
[8, 5]	διηγοῦμαι, τὸν πλοῦν, τὴν ναυαγίαν,	τὴν	Αἴγυπτον, τοὺς βουκόλους, τῆς Λευκίππης
[8, 4]	τοῦ Διονύσου κατὰ μικρὸν ἐξιλασκομένου	τὴν	αἰδῶ (ἐλευθερίας γὰρ οὗτος πατήρ)
[8, 10]	τελευταῖον τοῦ δράματος πᾶσαν ἀπεκάλυψε	τὴν	αἰδῶ, πεπλήρωται δὲ ἀναισχυντίας. τοῦ
[8, 9]	κατάδικον; εἰπέ μοι τοῦ θανάτου	τὴν	αἰτίαν. Ἐπὶ φόνῳ κατέγνωσται, φησί.
[8, 16]	εἶχον ἐπὶ τῆς νεώς, ἀγνοοῦσαν	τὴν	ἀλήθειαν ἐφ´ ᾧ παρῆν, ὑπομένουσαν
[8, 9]	πάντας, ἐπὶ τῶν προσώπων φέρων	τὴν	ἀναίδειαν, ὃς οὐκ ᾐδέσθη τὸν
[8, 9]	ἀνέπεμψεν ὁ Ἀϊδωνεὺς κατὰ σοῦ	τὴν	ἀνῃρημένην. δυσὶ μὲν οὖν φόνοις
[8, 16]	ἦν ὁ συμβουλεύσας ἀντ´ ἐμοῦ	τὴν	ἄνθρωπον ἀποκτείναντας ῥῖψαι. ὁ δὲ
[8, 16]	τοῦτο γὰρ καὶ τὸν Χαιρέαν	τὴν	ἀξίαν δόντα δίκην ἐπεῖδον· αὐτὸς
[8, 5]	Αἴγυπτον, τοὺς βουκόλους, τῆς Λευκίππης	τὴν	ἀπαγωγήν, τὴν παρὰ τῷ βωμῷ
[8, 5]	πάντα τὰ κατὰ τὴν ἀποδημίαν	τὴν	ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι, τὸν πλοῦν,
[8, 5]	ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον. ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ,	τὴν	ἀποδημίαν· ἐδίωξε γὰρ ἡμᾶς ἔρως,
[8, 5]	λυπεῖ. ~Κἀγὼ πάντα τὰ κατὰ	τὴν	ἀποδημίαν τὴν ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι,
[8, 9]	εἰπεῖν οὐκ ἀδύνατος, μάλιστα δὲ	τὴν	Ἀριστοφάνους ἐζηλωκὼς κωμῳδίαν) ἤρξατο αὐτὸς
[8, 17]	χρησμόν, τὴν θεωρίαν, τὸν λέμβον,	τὴν	ἁρπαγήν. εἶτα προσέθηκεν ὅτι Μαθὼν
[8, 2]	βλεπούσης, οἴμοι, τῆς θεοῦ. ἐπὶ	τὴν	Ἄρτεμιν αἱ πληγαί. καὶ οὐ
[8, 2]	καταδράμωμεν; ἐπὶ τίνα θεῶν μετὰ	τὴν	Ἄρτεμιν; ἐν αὐτοῖς τυπτόμεθα τοῖς
[8, 18]	Βυζάντιον, εὐφημοῦντες τὸν Ἡρακλέα καὶ	τὴν	Ἄρτεμιν, ἐχειροτονήθημεν, ἐγὼ μὲν ἐνταῦθα
[8, 13]	ἡ Λευκίππη παρθένος· ταύτας πρὸς	τὴν	Ἄρτεμιν συνθήκας ἔχεις· μὴ ψεύσῃ
[8, 8]	καταδίκους ἀπολύεις· οὕτως παρευδοκίμησας καὶ	τὴν	Ἄρτεμιν. τίς ᾤκησεν ἀντὶ δεσμωτηρίου
[8, 5]	ἄμφω συνεκαθεύδομεν, καί, μὰ ταύτην	τὴν	Ἄρτεμιν, ὡς ἀπὸ γυναικὸς ἀνέστη
[8, 12]	ὅρκον ψεύδονται. ἡ Ἄρτεμις ὁρᾷ	τὴν	Ἀφροδίτην γελῶσαν καὶ τὸ πραχθὲν
[8, 12]	καὶ αὐτὸς ὡς Ῥοδῶπις, καὶ	τὴν	Ἀφροδίτην ὁμοίως οὐκ ἤθελεν εἰδέναι.
[8, 10]	τὸν γήμαντα ζῆν οὐκ ἀνῄρηται,	τὴν	γαμηθεῖσαν διαφθείραντος ἄλλου λελῄστευται. ὥσπερ
[8, 7]	καὶ πίστευε τοῖς εἰρημένοις. μὰ	τὴν	γὰρ Ἄρτεμιν, οὐδέτερος ἡμῶν οὐδὲν
[8, 19]	Θέρσανδρον διὰ τῆς νυκτὸς ἀποδεδρακέναι·	τὴν	γὰρ ἔφεσιν οὐχ ὡς ἀγωνιούμενον
[8, 6]	γῆν καταδῦναι λέγουσι, καλάμους δὲ	τὴν	γῆν ἀντ´ αὐτῆς τεκεῖν. τέμνει
[8, 9]	ἔξωρος γενόμενος ἠμέλησε, μόνην δὲ	τὴν	γλῶτταν εἰς ἀσέλγειαν ἀκονᾷ καὶ
[8, 8]	γένηται, τῆς τῶν ἄλλων μνήμης	τὴν	γλῶτταν ἐφ´ ἕκαστον ἑλκούσης. ἡ
[8, 9]	ἐνταῦθα μόνον, ἀλλὰ καὶ πανταχοῦ	τὴν	γλῶτταν μεστὴν ὕβρεως ἔχει. καί
[8, 10]	ἄλλο, καὶ τοῦτο, καθαρὰν ἔχειν	τὴν	γλῶτταν ὕβρεως (χρήσομαι γὰρ τοῖς
[8, 17]	τὸ τῆς ἀδελφῆς ὄνομα πάνυ	τὴν	γνώμην ἐπεστράφην καί, Ἄγε, πάτερ,
[8, 16]	πότερον τούτου χάριν προπαρασκευάσαντες ἔτυχον	τὴν	γυναῖκα ἢ διεγνωκότες ἀνδραποδίσαντες πωλῆσαι,
[8, 6]	καὶ ἀφίησιν ἐν τῷ σπηλαίῳ	τὴν	γυναῖκα. τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ παρθένος
[8, 6]	τὴν μὲν σύριγγα εὑρίσκει χαμαί,	τὴν	δὲ γυναῖκα οὐδαμοῦ. πρὸς ταῦτα
[8, 11]	καὶ ἐπομοσαμένην ἀπηλλάχθαι τῶν ἐγκλημάτων,	τὴν	δὲ ἑτέραν, εἰ μὲν τυγχάνει
[8, 16]	ὡς εἶδες, κατὰ τῆς θαλάσσης,	τὴν	δὲ κεφαλήν, ὡς ἔπεσεν, εἶχον
[8, 6]	οὖν ἐδίωκεν αὐτὴν δρόμον ἐρωτικόν,	τὴν	δὲ ὕλη τις δέχεται δασεῖα
[8, 14]	καλλίστην νενικηκότες ἀπῄειμεν· ἐπὶ δὲ	τὴν	δευτέραν κρίσιν ἐχωροῦμεν, τὴν Στύγα.
[8, 6]	θυρῶν, δικάζει δὲ ἡ σύριγξ	τὴν	δίκην. ἡ μὲν γὰρ παῖς
[8, 16]	αὐτὸ ταῖς κώπαις ἔφυγον, ὁρῶντες	τὴν	διώκουσαν ναῦν φθάνουσαν, περιελόντες τόν
[8, 11]	προκλήσεις, Μελίτην τε ταύτην καὶ	τὴν	δοκοῦσαν εἶναι τοῦ θεοπρόπου θυγατέρα
[8, 8]	μοι τρίτος τῶν λόγων πρὸς	τὴν	δούλην ἐστὶ τὴν ἐμὴν καὶ
[8, 15]	καὶ ὁ μὲν αὖθις εἰς	τὴν	εἱρκτὴν ἐβέβλητο, δώσων δίκην, τοῦ
[8, 14]	ὑπεξέρχεται. τὸν δὲ Σωσθένην εἰς	τὴν	εἱρκτὴν ἐκέλευσαν οἱ ἄρχοντες ἐμβληθῆναι,
[8, 8]	τῆς Ἀρτέμιδος προσκυνοῦ· καὶ γὰρ	τὴν	ἐκείνης τιμὴν ἐξήρπασας. αὐτῇ μόνῃ
[8, 12]	τὰ τόξα, ἡ μὲν ἐπὶ	τὴν	ἔλαφον, ὁ δὲ Ἔρως ἐπὶ
[8, 12]	ἐμοῦ. ὁρᾷς δὲ αὐτοὺς ἐπὶ	τὴν	ἔλαφον συντρέχοντας. ἄρξαι καὶ σὺ
[8, 8]	λόγων πρὸς τὴν δούλην ἐστὶ	τὴν	ἐμὴν καὶ τὸν σεμνὸν τοῦτον
[8, 5]	Μελίτης ἔρωτα καὶ τὴν σωφροσύνην	τὴν	ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε χρόνον, ὅσον
[8, 12]	πρὸς ἄνδρας ὁμιλίαν φυγεῖν καὶ	τὴν	ἐξ Ἀφροδίτης ὕβριν μὴ παθεῖν.
[8, 8]	γὰρ τῇ τῶν θεραπαινῶν βασάνῳ	τὴν	ἐξέτασιν γενέσθαι δέδοκται. ταύτας οὖν
[8, 6]	ὁ Πὰν ὡς κλέπτοντας αὐτοῦ	τὴν	ἐρωμένην. ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα
[8, 6]	ἔκλαιε τὴν τομήν, νομίζων τετμηκέναι	τὴν	ἐρωμένην. συμφορήσας οὖν τὰ τετμημένα
[8, 16]	περιελόντες τόν τε κόσμον καὶ	τὴν	ἐσθῆτα τῆς ταλαιπώρου γυναικὸς ἐμοὶ
[8, 18]	τὸ συγκείμενον. ἐγὼ δέ, ἢν	τὴν	ἔφεσιν ἀγωνισώμεθα, διέγνωκα πρῶτον μὲν
[8, 14]	δῆμος οὕτως μετεσκευάζετο πρὸς ταύτην	τὴν	θέαν, καὶ πάντα συνεπεραίνετο κἀκεῖ.
[8, 9]	εἰς πορνείαν αὐτοῦ καθαπτόμενος, Παρὰ	τὴν	θεόν, λέγων, λοιδορεῖσθαι μὲν οὕτως
[8, 7]	ἱερείων. εὐφημίαι δὲ ἦσαν εἰς	τὴν	θεὸν πολλαί· καὶ ὁ Θέρσανδρος
[8, 7]	ἐψεύσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ περὶ	τὴν	θεωρίαν ἦσαν ὅ τε Σώστρατος
[8, 17]	ἅπαντα, τὸν Καλλισθένην, τὸν χρησμόν,	τὴν	θεωρίαν, τὸν λέμβον, τὴν ἁρπαγήν.
[8, 12]	τυγχάνουσι, καὶ ἡ κυνηγέτις μετὰ	τὴν	θήραν ἦν τεθηραμένη. καὶ εἶχεν
[8, 2]	ἐκείνοις μόνος ναὸς οὕτως αἱμάσσεται·	τὴν	Ἰωνίαν Σκυθίαν πεποίηκας, καὶ ἐν
[8, 18]	πρῶτον τὰ πεπραγμένα αὐτῷ περὶ	τὴν	Καλλιγόνην. Ἀλλὰ ἅπερ ἐποιήσαμεν, πάτερ,
[8, 12]	βέλος, ἡ δὲ παρθένος εἰς	τὴν	καρδίαν· τὸ δὲ βέλος, Εὐθύνικον
[8, 16]	τῆς πρύμνης, ὅθεν διώκοντες ὄψεσθε,	τὴν	κεφαλὴν ἀποτέμνουσιν αὐτῆς, καὶ τὸ
[8, 16]	καλῶς ποιῶν, ὄπισθεν ἑστὼς ἀποκόπτει	τὴν	κεφαλὴν αὐτοῦ. ὁ μὲν οὖν
[8, 6]	ἐκφαίνεται δὲ ἡ παρθένος ἐστεφανωμένη	τὴν	κεφαλὴν πίτυος κόμαις. ἐὰν δὲ
[8, 13]	μέσον τὸν χιτῶνα, ταινία περὶ	τὴν	κεφαλὴν φοινικοβαφής, ἀσάνδαλος ὁ ποῦς.
[8, 18]	μὲν οὖν ἐθελήσῃ μοι δοῦναι	τὴν	κόρην, ἀγαθῇ τύχῃ δέξομαι· ἂν
[8, 17]	καὶ ἔτι τούτων πλείονα εὐαγωγοτέραν	τὴν	κόρην αὐτῷ γενέσθαι παρεσκεύασεν. ἦν
[8, 6]	εἰς τοὺς καλάμους δοκῶν λελύσθαι	τὴν	κόρην ἔκλαιε τὴν τομήν, νομίζων
[8, 12]	συνίησι, καὶ εἰς ὕδωρ λύει	τὴν	κόρην, ἔνθα τὴν παρθενίαν ἔλυσε.
[8, 17]	ἐπηγγείλατο· ὥστε καὶ αὐτὴν ᾑρήκει	τὴν	κόρην ἤδη. ὁ δὲ καὶ
[8, 18]	μετὰ ταῦτα προαιρέσει. παρθένον γὰρ	τὴν	κόρην μέχρι τούτου τετήρηκα, καὶ
[8, 12]	καὶ ὀργίζεται καὶ ἀμύνασθαι θέλει	τὴν	κόρην τῆς ὑπεροψίας. νεανίσκος ἦν
[8, 18]	γράψας, δεόμενος συνοικίσαι τῷ Καλλισθένει	τὴν	κόρην, τό τε γένος αὐτοῦ
[8, 5]	σεσύληται τῆς κεφαλῆς τὸ κάλλος·	τὴν	κουρὰν ὁρᾷς. καὶ καθ´ ἕκαστον
[8, 6]	οὐ γὰρ ἄν ποτε ψεύσαιτο	τὴν	κρίσιν· εἰ δὲ μή, αὐτοὶ
[8, 10]	πρὸς αὐτόν) ἃ δὲ μετὰ	τὴν	κωμῳδίαν ἐτραγῴδησεν ἤδη οὕτω φανερῶς
[8, 5]	καὶ τὸ Χαιρέου φάρμακον, τὴν	τῶν	λῃστῶν ἁρπαγὴν καὶ τὸ τοῦ
[8, 5]	τὴν οὐλήν. ἐπεὶ δὲ κατὰ	τὴν	Μελίτην ἐγενόμην, ἐξῇρον τὸ πρᾶγμα
[8, 9]	μὲν οὖν φόνοις ἔνοχος εἶ.	τὴν	μὲν γὰρ ἀπέκτεινας τῷ λόγῳ,
[8, 6]	δὲ κόμην εἶχεν ἡ χείρ.	τὴν	μὲν γὰρ εἰς γῆν καταδῦναι
[8, 9]	ἡ μεγάλη θεὸς ἀμφοτέρους ἔσωσε,	τὴν	μὲν ἐκ τῶν τοῦ Σωσθένους
[8, 8]	αὐτὴν ἀφίημι. ἂν τοίνυν τοὐναντίον,	τὴν	μὲν κατὰ τὸν νόμον ἀφεῖσθαι
[8, 14]	ἐν τῇ πηγῇ διώριστο, παρεληλύθει,	τὴν	μὲν ὁ πρόεδρος δεξιωσάμενος ἐκ
[8, 6]	παρθένος ἱέρεια τοῦ τόπου παρελθοῦσα	τὴν	μὲν σύριγγα εὑρίσκει χαμαί, τὴν
[8, 5]	παρὰ τῷ βωμῷ πλαστὴν γαστέρα,	τὴν	Μενελάου τέχνην, τὸν ἔρωτα τοῦ
[8, 5]	μόνον παρῆκα τῶν ἐμαυτοῦ δραμάτων,	τὴν	μετὰ ταῦτα πρὸς Μελίτην αἰδῶ·
[8, 10]	αἰτίας· οὐδὲ γὰρ ἔστιν ὁ	τὴν	μοιχείαν παθών, οὐδὲ ὑβρίζεται γάμος
[8, 5]	ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι, τὸν πλοῦν,	τὴν	ναυαγίαν, τὴν Αἴγυπτον, τοὺς βουκόλους,
[8, 5]	ἀπέτυχεν, ὅσα ἐπηγγείλατο, ὅσα ὠδύρατο·	τὴν	ναῦν διηγησάμην, τὸν εἰς Ἔφεσον
[8, 14]	τὸ τρίτον ἡττᾶσθαι, ὑπεκδὺς εἰς	τὴν	οἰκίαν ἐκδιδράσκει, φοβηθεὶς μὴ καὶ
[8, 5]	τοῦ μηροῦ τραῦμα· καὶ ἔδειξα	τὴν	οὐλήν. ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν
[8, 8]	δεῖν ἐμοί, τὸν δὲ ὑποσχεῖν	τὴν	ὀφειλομένην τοῖς μοιχοῖς τιμωρίαν· θάνατος
[8, 10]	τοῦτο τὸ μειράκιον καὶ οὐδέπω	τὴν	ὄψιν ἀργαλέον, ἀλλ´ ἔτι χρήσιμον
[8, 5]	βουκόλους, τῆς Λευκίππης τὴν ἀπαγωγήν,	τὴν	παρὰ τῷ βωμῷ πλαστὴν γαστέρα,
[8, 12]	ὕδωρ λύει τὴν κόρην, ἔνθα	τὴν	παρθενίαν ἔλυσε. καὶ διὰ τοῦτο,
[8, 6]	πίτυος κόμαις. ἐὰν δὲ ᾖ	τὴν	παρθενίαν ἐψευσμένη, σιωπᾷ μὲν ἡ
[8, 12]	ἔλαφον, ὁ δὲ Ἔρως ἐπὶ	τὴν	παρθένον· καὶ ἀμφότεροι τυγχάνουσι, καὶ
[8, 13]	Ἄρτεμιν συνθήκας ἔχεις· μὴ ψεύσῃ	τὴν	παρθένον. ~Ταῦτά μου πρὸς ἐμαυτὸν
[8, 9]	καὶ ὑποκατακλινόμενος ἀεί. καταλιπὼν γὰρ	τὴν	πατρῴαν οἰκίαν, ὀλίγον ἑαυτῷ μισθωσάμενος
[8, 10]	τοὺς νόμους, σφαλεὶς μὲν εἰς	τὴν	περὶ τῆς γυναικὸς κρίσιν (οὐ
[8, 8]	δόγμα. Ἀκούετε καθάπερ ἐψηφίσασθε καὶ	τὴν	περὶ τούτου μοι γραφήν· ἔδοξεν
[8, 12]	τις αἰτίαν ἔχῃ Ἀφροδισίων, εἰς	τὴν	πηγὴν εἰσβᾶσα ἀπολούεται· ἡ δέ
[8, 15]	τοὺς ἄρχοντας οἱ ταύτην ἔχοντες	τὴν	πίστιν. ὁ δὲ ἐπὶ βασάνους
[8, 11]	καὶ Λευκίππην (τοῦτο γὰρ ἤκουσα	τὴν	πόρνην καλεῖσθαι) Μελίτην μέν, εἰ
[8, 17]	μᾶλλον, καὶ ὑπερηγάπων αὐτὸν καὶ	τὴν	πρὶν ἀσωτίαν φύσεως ἐνόμιζον εἶναι
[8, 11]	ἡμεῖς μὲν οὖν εὐθὺς ἐδεξάμεθα	τὴν	πρόκλησιν· καὶ γὰρ ᾔδειμεν αὐτὴν
[8, 11]	καὶ ἔγωγε, ἔφη, ταύτην δέχομαι	τὴν	πρόκλησιν, καὶ ἔτι πλέον αὐτὴ
[8, 12]	καὶ ὤμοσεν ἀεὶ παραμένειν καὶ	τὴν	πρὸς ἄνδρας ὁμιλίαν φυγεῖν καὶ
[8, 7]	περὶ τῆς παρθενίας δι´ αἰδῶ	τὴν	πρὸς αὐτὸν ψευδώμεθα. διανεύω δὴ
[8, 7]	τῷ ξενοδόχῳ, ἀλλ´ ἔνθα καὶ	τὴν	πρόσθεν ἡμέραν καὶ τὴν τότε.
[8, 15]	μεταξὺ δειπνοῦντες ἐμυθολογοῦμεν ἅ τε	τὴν	προτέραν ἐτύχομεν εἰπόντες καὶ εἴ
[8, 17]	τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους, ὅτι κἀκεῖνος	τὴν	πρώτην ἡλικίαν σφόδρα δόξας ἀκόλαστος
[8, 1]	καὶ οἱ ὀδόντες ἀμύνουσι τὴν	τῶν	ῥινῶν ὕβριν. τιτρώσκουσι γὰρ αὐτοῦ
[8, 17]	τὰ οἴκοι πραχθέντα περὶ Καλλιγόνην	τὴν	σήν, ὦ Κλειτοφῶν, ἀδελφήν, ἵνα
[8, 14]	δὲ τὴν δευτέραν κρίσιν ἐχωροῦμεν,	τὴν	Στύγα. καὶ ὁ δῆμος οὕτως
[8, 6]	τόπου πνεῦμα ἔχοντος μουσικὸν εἰς	τὴν	σύριγγα τεταμιευμένον, ἢ τάχα καὶ
[8, 5]	γὰρ εἰδότας ἡμᾶς τὰ περὶ	τὴν	σύριγγα τοῖς παροῦσιν οὕτως ἁρμόσασθαι
[8, 6]	σύριγξ εἶχε φωνήν. ταύτην οὖν	τὴν	σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι μὲν ἐνθάδε
[8, 5]	ἐψευδόμην, τὸν Μελίτης ἔρωτα καὶ	τὴν	σωφροσύνην τὴν ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε
[8, 10]	ἱερωσύνης κρινοῦμεν, εἰ δεῖ σε	τὴν	τιμὴν ταύτην ἔχειν. τὸν δὲ
[8, 6]	δοκῶν λελύσθαι τὴν κόρην ἔκλαιε	τὴν	τομήν, νομίζων τετμηκέναι τὴν ἐρωμένην.
[8, 10]	τί τοσοῦτον ἴσχυσε πρίασθαι πρὸς	τὴν	τοσαύτην σπουδήν. ὑπονοεῖν γὰρ τἀληθὲς
[8, 7]	καὶ τὴν πρόσθεν ἡμέραν καὶ	τὴν	τότε. τὸν μέντοι Σώστρατον ἑώρων
[8, 18]	τὰς ἡδονάς. νῦν οὖν εἰς	τὴν	Τύρον αὐτὴν ἀπαγαγεῖν ἔγνωκα πρὸς
[8, 19]	πολυεύκτους ἐπιτελέσαντες γάμους ἀπεδημήσαμεν εἰς	τὴν	Τύρον. δύο δὲ ὕστερον ἡμερῶν
[8, 18]	διαπλεῦσαι, μετὰ ταῦτα δὲ εἰς	τὴν	Τύρον. καὶ ταῦτα διαμυθολογήσαντες ἐκοιμήθημεν
[8, 5]	στρατηγοῦ καὶ τὸ Χαιρέου φάρμακον,	τὴν	τῶν λῃστῶν ἁρπαγὴν καὶ τὸ
[8, 1]	ἀνακραγών. καὶ οἱ ὀδόντες ἀμύνουσι	τὴν	τῶν ῥινῶν ὕβριν. τιτρώσκουσι γὰρ
[8, 11]	διελύθη τὸ δικαστήριον, καὶ εἰς	τὴν	ὑστεραίαν διώριστο τὰ τῆς προκλήσεως
[8, 7]	οὐδαμοῦ. προγέγραπτο μὲν οὖν εἰς	τὴν	ὑστεραίαν ἡ δίκη· παρεσκευαζόμεθα δὲ
[8, 19]	τοὺς γάμους τῆς ἀδελφῆς εἰς	τὴν	ὑστεραίαν. παρῆμεν οὖν ὡς καὶ
[8, 15]	ἡδονῆς διηγεῖτο. ἐπεὶ δὲ κατὰ	τὴν	Φάρον ἐγεγόνει καὶ τοὺς λῃστάς,
[8, 1]	πληγῇ μάλα ἄκων ἀνακραγὼν συνέστειλε	τὴν	χεῖρα καὶ οὕτως ἐπαύσατο· ἐγὼ
[8, 1]	στόματι περὶ τοὺς ὀδόντας προσπταίσας	τὴν	χεῖρα, καὶ τρωθεὶς τοὺς δακτύλους
[8, 1]	καὶ τρωθεὶς τοὺς δακτύλους μόλις	τὴν	χεῖρα συνέστειλεν ἀνακραγών. καὶ οἱ
[8, 6]	Πὰν κατὰ πόδας εἰσθορὼν ὤρεγε	τὴν	χεῖρα ὡς ἐπ´ αὐτήν. καὶ
[8, 9]	δεχόμενος. καὶ οὕτω μὲν ἀσκεῖν	τὴν	ψυχὴν ἐνομίζετο, ἦν δ´ ἄρα
[8, 1]	δούλην καὶ γυναῖκα μάχλον’ ὑπεραλγήσας	τὴν	ψυχὴν οὐκ ἤνεγκα τῶν ῥημάτων
[8, 3]	οὐκ ἀσήμου, ἐπιβουλευθεὶς μὲν εἰς	τὴν	ψυχὴν ὑπὸ τούτου, σωθεὶς δὲ
[8, 9]	συνεγίνετο πολλοῖς αἰδοίοις ἀνδράσι καὶ	τὴν	ὥραν ἅπασαν εἰς τοῦτο δεδαπανήκει.
[8, 16]	κἀμέ· τῷ δὲ διώκεσθαι πρὸς	ἀπάτην	τῶν διωκόντων ἀντ´ ἐμοῦ σφάττουσι,
[8, 12]	ψεύδονται. ἡ Ἄρτεμις ὁρᾷ τὴν	Ἀφροδίτην	γελῶσαν καὶ τὸ πραχθὲν συνίησι,
[8, 12]	αὐτὸς ὡς Ῥοδῶπις, καὶ τὴν	Ἀφροδίτην	ὁμοίως οὐκ ἤθελεν εἰδέναι. ἐπ´
[8, 11]	μέν, εἰ μὴ κεκοινώνηκεν εἰς	Ἀφροδίτην	τῷδε τῷ ξένῳ παρ´ ὃν
[8, 5]	δραμάτων, τὴν μετὰ ταῦτα πρὸς	Μελίτην	αἰδῶ· ἐπεὶ καὶ τὸ δεῖπνον
[8, 5]	οὐλήν. ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν	Μελίτην	ἐγενόμην, ἐξῇρον τὸ πρᾶγμα ἐμαυτοῦ
[8, 11]	ἐμήν. καὶ ἀνεγίνωσκε· Προκαλεῖται Θέρσανδρος	Μελίτην	καὶ Λευκίππην (τοῦτο γὰρ ἤκουσα
[8, 11]	γὰρ ἤκουσα τὴν πόρνην καλεῖσθαι)	Μελίτην	μέν, εἰ μὴ κεκοινώνηκεν εἰς
[8, 8]	δεύτερος δέ ἐστί μοι πρὸς	Μελίτην	μοιχείας ἀγών, πρὸς ἣν οὐδὲν
[8, 11]	δεῖ. δύο γὰρ προκαλοῦμαι προκλήσεις,	Μελίτην	τε ταύτην καὶ τὴν δοκοῦσαν
[8, 11]	οὐδὲ εἶδον τὸ παράπαν μήτε	πολίτην	μήτε ξένον ἥκειν εἰς ὁμιλίαν
[8, 8]	καὶ τὸν σεμνὸν τοῦτον πατρὸς	ὑποκριτήν,	ὃν εἰς ὕστερον, ὅταν τούτων
[8, 17]	οὐδενός. ἔρως δέ με λῃστείας	ὑποκριτὴν	πεποίηκε καὶ ταύτας ἐπὶ σοὶ
[8, 1]	ἡ πληγή. ὡς δὲ καὶ	τρίτην	ἀπροφυλάκτως ἔπαισε, λανθάνει μου τῷ
[8, 15]	ὁ μὲν αὖθις εἰς τὴν	εἱρκτὴν	ἐβέβλητο, δώσων δίκην, τοῦ δὲ
[8, 14]	τὸν δὲ Σωσθένην εἰς τὴν	εἱρκτὴν	ἐκέλευσαν οἱ ἄρχοντες ἐμβληθῆναι, τοῦ
[8, 3]	τῆς Ἀρτέμιδος, ἣ τοῦτον ἀπέφηνε	συκοφάντην.	καὶ νῦν προελθεῖν με δεῖ
[8, 12]	παραστησαμένη δὲ τὸν υἱὸν τὸν	τοξότην	ἡ Ἀφροδίτη εἶπε· Τέκνον, ζεῦγος
[8, 16]	ὁ μὲν οὖν δίκην οὐ	μεμπτὴν	δοὺς τῆς ἁρπαγῆς ἔρριπτο καὶ
[8, 5]	ἀπαγωγήν, τὴν παρὰ τῷ βωμῷ	πλαστὴν	γαστέρα, τὴν Μενελάου τέχνην, τὸν
[8, 17]	πρὶν ἀσωτίαν φύσεως ἐνόμιζον εἶναι	θαυμαστὴν	μεγαλουργίαν, ἀλλ´ οὐκ ἀκρασίαν. κἀμὲ
[8, 9]	ἀλλὰ καὶ πανταχοῦ τὴν γλῶτταν	μεστὴν	ὕβρεως ἔχει. καί τοί γε
[8, 17]	Δέσποινα, εἶπε, μή με νομίσῃς	λῃστὴν	εἶναί τινα καὶ κακοῦργον· ἀλλὰ
[8, 5]	παρθένος καὶ τὸν μέγαν ἐνίκησε	λῃστήν,	Θέρσανδρον λέγω, τὸν ἀναίσχυντον, τὸν
[8, 14]	μίαν μὲν δὴ ταύτην νίκην	καλλίστην	νενικηκότες ἀπῄειμεν· ἐπὶ δὲ τὴν
[8, 18]	νῦν οὖν εἰς τὴν Τύρον	αὐτὴν	ἀπαγαγεῖν ἔγνωκα πρὸς τὸν πατέρα
[8, 18]	σκαιὸς γένηται καὶ δύσκολος, παρθένον	αὐτὴν	ἀπολήψεται. ἐγὼ γὰρ προῖκα ἐπιδιδοὺς
[8, 8]	μοιχοῦ μόνον, καθεστηκότα, πάσης αἰτίας	αὐτὴν	ἀφίημι. ἂν τοίνυν τοὐναντίον, τὴν
[8, 11]	Θέρσανδρος μηδέν μοι κοινὸν πρὸς	αὐτὴν	γεγονέναι πλὴν λόγων, Ἀλλὰ καὶ
[8, 6]	κινεῖν. ὁ Πὰν οὖν ἐδίωκεν	αὐτὴν	δρόμον ἐρωτικόν, τὴν δὲ ὕλη
[8, 5]	μέχρι τῆς παρούσης ἡμέρας, οἵαν	αὐτὴν	ἐξέπεμψας ἀπὸ Βυζαντίου. καὶ οὐκ
[8, 16]	ἐμοὺς χιτωνίσκους ἐκείνῃ· καὶ στήσαντες	αὐτὴν	ἐπὶ τῆς πρύμνης, ὅθεν διώκοντες
[8, 6]	ἴστε οἷα εἰκὸς ἐν τοσαύταις	αὐτὴν	ἐπιβουλαῖς γενομένην ἄκουσαν. ~Καὶ εὐθὺς
[8, 11]	τὴν πρόκλησιν· καὶ γὰρ ᾔδειμεν	αὐτὴν	ἐσομένην. ἡ δὲ Μελίτη θαρρήσασα
[8, 17]	τηρῶν, ὡς ἐπηγγείλατο· ὥστε καὶ	αὐτὴν	ᾑρήκει τὴν κόρην ἤδη. ὁ
[8, 6]	Πᾶνα, περιορίσαι δὲ εἰς σπήλαιον	αὐτήν,	θαμίζειν τε αὐτοῦ καὶ τῇ
[8, 14]	ὀλίγη· ἡ δὲ ἐνέβη εἰς	αὐτὴν	καὶ ἔστη φαιδρῷ τῷ προσώπῳ.
[8, 6]	ὤρεγε τὴν χεῖρα ὡς ἐπ´	αὐτήν.	καὶ ὁ μὲν ᾤετο τεθηρακέναι
[8, 10]	τῇ οὐσίᾳ πεπιστευκώς. εἰκὸς γὰρ	αὐτὴν	καὶ πρὸς ἄλλους τινὰς ἡμαρτηκέναι
[8, 8]	ἐξήρπασας. αὐτῇ μόνῃ τοὺς ἐπ´	αὐτὴν	καταφεύγοντας ἔξεστι σώζειν, καὶ ταῦτα
[8, 6]	τῇ Ἀρτέμιδι, συνθήκας ποιησάμενος πρὸς	αὐτήν,	μηδεμίαν ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα. ὅταν
[8, 6]	οὐκ εἶναι παρθένος, προπέμπει μὲν	αὐτὴν	ὁ δῆμος μέχρι τῶν τοῦ
[8, 15]	καὶ τοὺς λῃστάς, λέγω πρὸς	αὐτήν·	Οὐκ ἐρεῖς ἡμῖν τὸν μῦθον
[8, 10]	τοσοῦτον ἴσχυσε πρίασθαι πρὸς τὴν	τοσαύτην	σπουδήν. ὑπονοεῖν γὰρ τἀληθὲς ἔστιν.
[8, 16]	τότε. μικρὸν γὰρ ὕστερον καὶ	ταύτην	ἀποσκευάσαντες ἔρριψαν ὁμοίως, ὅτε μηκέτι
[8, 12]	κατὰ ἄνδρας κουρὰ τριχῶν. ὁρᾷ	ταύτην	Ἄρτεμις καὶ ἐπῄνει καὶ ἐκάλει
[8, 9]	προσποιούμενος ἐρᾶν καὶ τοῖς εἰς	ταύτην	αὐτῷ χρωμένοις πάντα ὑποκύπτων καὶ
[8, 11]	λόγων, Ἀλλὰ καὶ ἔγωγε, ἔφη,	ταύτην	δέχομαι τὴν πρόκλησιν, καὶ ἔτι
[8, 16]	γυναῖκα συνεσομένην ἐπὶ τοῦ σκάφους,	ταύτην	εἶχον ἐπὶ τῆς νεώς, ἀγνοοῦσαν
[8, 9]	ἔργοις ἠθέλησας, μᾶλλον δὲ καὶ	ταύτην	ἔμελλες· τὸ γὰρ δρᾶμά σου
[8, 10]	εἰ δεῖ σε τὴν τιμὴν	ταύτην	ἔχειν. τὸν δὲ Θερσάνδρου βίον
[8, 15]	ἦγον ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας οἱ	ταύτην	ἔχοντες τὴν πίστιν. ὁ δὲ
[8, 5]	τις ἄρα ἔστιν ἀνδρὸς παρθενία,	ταύτην	κἀγὼ μέχρι τοῦ παρόντος πρὸς
[8, 11]	γὰρ προκαλοῦμαι προκλήσεις, Μελίτην τε	ταύτην	καὶ τὴν δοκοῦσαν εἶναι τοῦ
[8, 14]	εἴποιμι λόγῳ. μίαν μὲν δὴ	ταύτην	νίκην καλλίστην νενικηκότες ἀπῄειμεν· ἐπὶ
[8, 1]	μάχλον καὶ πρὸς ἄνδρας ἐπιμανῆ·	ταύτην	ὅπως μοι φυλάξῃς. ἐγὼ δὲ
[8, 6]	καὶ ἡ σύριγξ εἶχε φωνήν.	ταύτην	οὖν τὴν σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι
[8, 5]	ὡς ἄμφω συνεκαθεύδομεν, καί, μὰ	ταύτην	τὴν Ἄρτεμιν, ὡς ἀπὸ γυναικὸς
[8, 14]	ὁ δῆμος οὕτως μετεσκευάζετο πρὸς	ταύτην	τὴν θέαν, καὶ πάντα συνεπεραίνετο
[8, 8]	ἀποδρᾶσα τοῦ δεσπότου. καὶ γὰρ	ταύτην,	ὡς εἴδομεν, ὑπεδέχου, καὶ μία
[8, 10]	εἰς τοῦτον ἐψεύσατο· καὶ γὰρ	δεσμώτην	ἔλυσε καὶ πόρνην ὑπεδέξατο καὶ
[8, 10]	ἐπιψαῦσαι καὶ τοῦ κατὰ τὸν	δεσμώτην	μέρους. ὅταν οὖν ἀποδείξω δυσὶ
[8, 17]	τοῦ Θεμιστοκλέους, ὅτι κἀκεῖνος τὴν	πρώτην	ἡλικίαν σφόδρα δόξας ἀκόλαστος εἶναι
[8, 8]	καὶ τὴν περὶ τούτου μοι	γραφήν·	ἔδοξεν ἀποθνῄσκειν Κλειτοφῶντα. ποῦ τοίνυν
[8, 17]	ἀδελφῆς ὄνομα πάνυ τὴν γνώμην	ἐπεστράφην	καί, Ἄγε, πάτερ, εἶπον, λέγε·
[8, 1]	λαλοῦντος αὐτοῦ, Σὺ μὲν οὖν,	ἔφην,	καὶ τρίδουλος καὶ ἐπιμανὴς καὶ
[8, 5]	καί, Τὰ μὲν ἐμὰ ταῦτα,	ἔφην·	τὰ δὲ Λευκίππης τῶν ἐμῶν
[8, 3]	ἱερῷ. ἐγώ τε τεθαρρηκώς, Τοιαῦτα,	ἔφην,	ὦ ἄνδρες, πέπονθα, ἐλεύθερός τε
[8, 17]	Καλλιγόνην τὴν σήν, ὦ Κλειτοφῶν,	ἀδελφήν,	ἵνα μὴ ἀσύμβολος ὦ μυθολογίας
[8, 6]	κάλαμος, ἀλλὰ παρθένος εὐειδὴς οἵαν	εὐχὴν	κινεῖν. ὁ Πὰν οὖν ἐδίωκεν
[8, 9]	καὶ οὕτω μὲν ἀσκεῖν τὴν	ψυχὴν	ἐνομίζετο, ἦν δ´ ἄρα τοῦτο
[8, 1]	καὶ γυναῖκα μάχλον’ ὑπεραλγήσας τὴν	ψυχὴν	οὐκ ἤνεγκα τῶν ῥημάτων τὰ
[8, 3]	ἀσήμου, ἐπιβουλευθεὶς μὲν εἰς τὴν	ψυχὴν	ὑπὸ τούτου, σωθεὶς δὲ ὑπὸ
[8, 17]	πρὸς τοὺς ἐν χρείᾳ τοῦ	λαβεῖν	διὰ πενίαν ὄντας· ὥστε θαυμάζειν
[8, 18]	πατέρα καὶ νόμῳ παρ´ ἐκείνου	λαβεῖν	τὸν γάμον. ἂν μὲν οὖν
[8, 14]	ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνος, ὃν	ἐνδιατρίβειν	ἐν τῇ πηγῇ διώριστο, παρεληλύθει,
[8, 18]	οὖν εἰς τὴν Τύρον αὐτὴν	ἀπαγαγεῖν	ἔγνωκα πρὸς τὸν πατέρα καὶ
[8, 17]	περὶ ζώσης λέγοις. ἄρχεται δὴ	λέγειν	ἃ φθάνω προειρηκὼς ἅπαντα, τὸν
[8, 9]	Ἀριστοφάνους ἐζηλωκὼς κωμῳδίαν) ἤρξατο αὐτὸς	λέγειν	πάνυ ἀστείως καὶ κωμῳδικῶς εἰς
[8, 10]	ῥήτορος, ὄντος δὲ τῆς βουλῆς,	λέγειν,	φθάσας ῥήτωρ ἕτερος, ὄνομα Σώπατρος,
[8, 13]	ἵνα, κἂν διώκῃ, μὴ δύνῃ	φυγεῖν.	ἀλλ´, ὦ δέσποτα Πάν, εὐγνωμονήσειας
[8, 12]	καὶ τὴν πρὸς ἄνδρας ὁμιλίαν	φυγεῖν	καὶ τὴν ἐξ Ἀφροδίτης ὕβριν
[8, 16]	ἂν παρέσχεν αὐτοῖς ἀφορμὴν κέρδους·	δεῖν	δὲ ἀντὶ τῆς θανούσης ἐμὲ
[8, 8]	νόμον ἀφεῖσθαι τῆς προικός φημι	δεῖν	ἐμοί, τὸν δὲ ὑποσχεῖν τὴν
[8, 4]	τὸν Σώστρατον ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς	ἰδεῖν	οὐκ ἠδυνάμην, συνειδὼς οἷα αὐτὸν
[8, 17]	λαβεῖν διὰ πενίαν ὄντας· ὥστε	θαυμάζειν	ἅπαντας τὸ αἰφνίδιον οὕτως ἐκ
[8, 8]	καὶ θανάτοις καὶ δεσμοῖς παραδοθέντας	ἐξαρπάζειν	τῆς καταδίκης καὶ τῶν δεσμῶν
[8, 6]	περιορίσαι δὲ εἰς σπήλαιον αὐτήν,	θαμίζειν	τε αὐτοῦ καὶ τῇ σύριγγι
[8, 8]	τοὺς ἐπ´ αὐτὴν καταφεύγοντας ἔξεστι	σώζειν,	καὶ ταῦτα πρὸ δικαστηρίου γνώσεως·
[8, 5]	καὶ καθ´ ἕκαστον ὡς ἐγένετο	διεξῄειν.	κἀν τῷδε κατὰ τὸν Σωσθένην
[8, 5]	ἠκούσατε· ἓν δὲ αἰτῶ κἀγὼ	μαθεῖν	παρὰ σοῦ, ἱερεῦ, μόνον· τί
[8, 11]	καιρόν. σὲ δὲ τί δεῖ	παθεῖν,	ἂν συκοφάντης ἁλῷς; Ὅ τι
[8, 12]	τὴν ἐξ Ἀφροδίτης ὕβριν μὴ	παθεῖν.	ὤμοσεν ἡ Ῥοδῶπις, καὶ ἤκουσεν
[8, 9]	τῆς ἐξουσίας δράσειας πρὶν ἢ	ἐλθεῖν	ἐπὶ τοῦτον τὸν θρόνον· οὐδὲ
[8, 19]	διεγνώκαμεν ἐν τῇ Τύρῳ παραχειμάσαντες	διελθεῖν	εἰς τὸ Βυζάντιον.
[8, 3]	τοῦτον ἀπέφηνε συκοφάντην. καὶ νῦν	προελθεῖν	με δεῖ καὶ ἀπονίψασθαι τὸ
[8, 7]	εἰς τὸ τῆς σύριγγος σπήλαιον	εἰσελθεῖν	καὶ χωρὶς κλήσεως κατακεκλεῖσθαι. Ἀγαθὰ
[8, 8]	δεσμῶν ἀπολύειν καὶ κυριώτερον σαυτὸν	ποιεῖν	τῶν προέδρων καὶ τῶν δικαστηρίων;
[8, 6]	δὲ τὴν γῆν ἀντ´ αὐτῆς	τεκεῖν.	τέμνει δὴ τοὺς καλάμους ὑπὸ
[8, 11]	παράπαν μήτε πολίτην μήτε ξένον	ἥκειν	εἰς ὁμιλίαν καθ´ ὃν λέγεις
[8, 13]	κοσμίως· ἐγὼ δὲ ὡς εἶδον,	εἱστήκειν	τρέμων, καὶ ταῦτα πρὸς ἐμαυτὸν
[8, 4]	οὐκ ἠδυνάμην, συνειδὼς οἷα αὐτὸν	διατεθείκειν·	καὶ ὁ Σώστρατος δὲ τὰς
[8, 9]	προσηταιρίζετο δεχόμενος. καὶ οὕτω μὲν	ἀσκεῖν	τὴν ψυχὴν ἐνομίζετο, ἦν δ´
[8, 8]	περὶ τούτου μοι γραφήν· ἔδοξεν	ἀποθνῄσκειν	Κλειτοφῶντα. ποῦ τοίνυν ὁ δήμιος;
[8, 7]	ἀφανεῖ τὸν φόβον τοῦ πατρὸς	ἐξελεῖν,	ἐπισταμένῃ οἵῳ δὴ τρόπῳ μάλιστα
[8, 12]	καρδίαν· τὸ δὲ βέλος, Εὐθύνικον	φιλεῖν.	δεύτερον δὲ καὶ ἐπὶ τοῦτον
[8, 6]	αὐτοῦ καὶ τῇ σύριγγι συνήθως	αὐλεῖν.	χρόνῳ δὲ ὕστερον χαρίζεται τὸ
[8, 9]	ὑμῶν ἱερωσύνῃ τετιμημένον οὕτως ἀπαιδεύτως	βλασφημεῖν	ὑμῶν ἐναντίον. ἀλλ´ εἰ μὲν
[8, 10]	τινὰς ἡμαρτηκέναι τὸν πρόσθεν χρόνον,	λανθάνειν	δὲ ἐπ´ ἐκείνοις χρηστὸν ἄνδρα·
[8, 1]	κατεγνωσμένον ἄνθρωπον ἐκ τῶν νόμων	ἀποθανεῖν.	ἔχεις δὲ καὶ δούλην ἐμήν,
[8, 16]	ἔφασάν με αὐτῷ ἀφήσειν μόνῳ·	φθάνειν	γὰρ ἤδη λαβόντα σῶμα ἕτερον,
[8, 17]	ἐξανίστατο τοῖς πρεσβυτέροις καὶ ἐπεμελεῖτο	φθάνειν	προσαγορεύων τοὺς ἐντυγχάνοντας, καὶ τὸ
[8, 12]	θηράματα. ἀλλὰ καὶ ὤμοσεν ἀεὶ	παραμένειν	καὶ τὴν πρὸς ἄνδρας ὁμιλίαν
[8, 6]	ποιησάμενος πρὸς αὐτήν, μηδεμίαν ἐκεῖ	καταβαίνειν	γυναῖκα. ὅταν οὖν αἰτίαν ἔχῃ
[8, 6]	ἀλλὰ παρθένος εὐειδὴς οἵαν εὐχὴν	κινεῖν.	ὁ Πὰν οὖν ἐδίωκεν αὐτὴν
[8, 14]	Θέρσανδρον ἐλοιδόρουν, ἐγὼ δὲ ὅστις	ἐγεγόνειν	οὐκ ἂν εἴποιμι λόγῳ. μίαν
[8, 10]	πρίασθαι πρὸς τὴν τοσαύτην σπουδήν.	ὑπονοεῖν	γὰρ τἀληθὲς ἔστιν. εἶδε γὰρ
[8, 4]	ὑπ´ αὐτοῦ παθών, ἀντῃσχύνετό με	βλέπειν·	καὶ ἡ Λευκίππη δὲ τὰ
[8, 17]	πρὸς τὸ καρτερῶς καὶ ποικίλως	διαπρέπειν	ἐν τοῖς πολεμικοῖς. ἐπεδίδου δὲ
[8, 9]	δὲ ὁ ἱερεὺς (ἦν δὲ	εἰπεῖν	οὐκ ἀδύνατος, μάλιστα δὲ τὴν
[8, 7]	ἡ Λευκίππη, πρὶν τὸν ἱερέα	εἰπεῖν	τὸν ἑξῆς λόγον· Ὡς γέ
[8, 9]	τὸν πρόεδρον εἴρηκας ἔοικε δικαιότερον	ἐρεῖν	κατὰ σοῦ ἀληθῶς. ἐπανάστηθι Θερσάνδρῳ,
[8, 6]	δὲ μετὰ ταῦτα οὐκ εἶχεν	εὑρεῖν,	εἰς τοὺς καλάμους δοκῶν λελύσθαι
[8, 7]	πιστώματι. μέλλουσα οὖν πρὸς ὕπνον	ἀναχωρεῖν	καὶ ἀσπαζομένη τὸν πατέρα ἠρέμα
[8, 16]	ἀντ´ ἐμοῦ σφάττουσι, νομίζοντες πλέον	ἐμπολήσειν	ἐκ τῆς ἐμῆς πράσεως ἢ
[8, 16]	ὄχλος οὐκ ἔφασάν με αὐτῷ	ἀφήσειν	μόνῳ· φθάνειν γὰρ ἤδη λαβόντα
[8, 7]	οἵῳ δὴ τρόπῳ μάλιστα οἴεται	πείσειν.	κἀκείνη δὲ ἐδόκει μοι ταὐτὸν
[8, 14]	δὲ ὁ Θέρσανδρος πόρρωθεν καὶ	καταμηνύσειν	τὸ πρᾶγμα εἰδώς, ἂν ἐν
[8, 11]	ἑτέραν, εἰ μὲν τυγχάνει γυνή,	δουλεύειν	τῷ δεσπότῃ (δούλαις γὰρ μόναις
[8, 7]	κἀκείνη δὲ ἐδόκει μοι ταὐτὸν	ὑποπτεύειν,	ὥστε ταχὺ μὲν συνῆκε· διενοεῖτο
[8, 19]	ἐλθόντες εὕρομεν τὸν πατέρα μέλλοντα	θύειν	τοὺς γάμους τῆς ἀδελφῆς εἰς
[8, 8]	τῆς καταδίκης καὶ τῶν δεσμῶν	ἀπολύειν	καὶ κυριώτερον σαυτὸν ποιεῖν τῶν
[8, 4]	δοκεῖ γάρ μοι περιπλοκάς τινας	ἔχειν	οὐκ ἀηδεῖς· οἴνῳ δὲ μάλιστα
[8, 10]	εἴπερ ἄλλο, καὶ τοῦτο, καθαρὰν	ἔχειν	τὴν γλῶτταν ὕβρεως (χρήσομαι γὰρ
[8, 10]	δεῖ σε τὴν τιμὴν ταύτην	ἔχειν.	τὸν δὲ Θερσάνδρου βίον ἴσασι
[8, 8]	φημι δεῖν ἐμοί, τὸν δὲ	ὑποσχεῖν	τὴν ὀφειλομένην τοῖς μοιχοῖς τιμωρίαν·
[8, 13]	ἡμεῖς γὰρ αὐτὸν τετηρήκαμεν. ἐξίτω	πάλιν	ἡμῖν ἡ Λευκίππη παρθένος· ταύτας
[8, 15]	ἡμᾶς δὲ ὁ ἱερεὺς ὑπεδέχετο	πάλιν	τὸν εἰθισμένον τρόπον. καὶ μεταξὺ
[8, 2]	οἴμοι, τῆς θεοῦ. ἐπὶ τὴν	Ἄρτεμιν	αἱ πληγαί. καὶ οὐ μέχρι
[8, 2]	ἐπὶ τίνα θεῶν μετὰ τὴν	Ἄρτεμιν;	ἐν αὐτοῖς τυπτόμεθα τοῖς ἱεροῖς·
[8, 18]	εὐφημοῦντες τὸν Ἡρακλέα καὶ τὴν	Ἄρτεμιν,	ἐχειροτονήθημεν, ἐγὼ μὲν ἐνταῦθα τῇ
[8, 7]	τοῖς εἰρημένοις. μὰ τὴν γὰρ	Ἄρτεμιν,	οὐδέτερος ἡμῶν οὐδὲν ἐψεύσατο. τῇ
[8, 13]	Λευκίππη παρθένος· ταύτας πρὸς τὴν	Ἄρτεμιν	συνθήκας ἔχεις· μὴ ψεύσῃ τὴν
[8, 8]	ἀπολύεις· οὕτως παρευδοκίμησας καὶ τὴν	Ἄρτεμιν.	τίς ᾤκησεν ἀντὶ δεσμωτηρίου τὸ
[8, 5]	συνεκαθεύδομεν, καί, μὰ ταύτην τὴν	Ἄρτεμιν,	ὡς ἀπὸ γυναικὸς ἀνέστη γυνή.
[8, 11]	ὑστεραίαν διώριστο τὰ τῆς προκλήσεως	ἡμῖν	γενέσθαι. ~Τὸ δὲ τῆς Στυγὸς
[8, 13]	γὰρ αὐτὸν τετηρήκαμεν. ἐξίτω πάλιν	ἡμῖν	ἡ Λευκίππη παρθένος· ταύτας πρὸς
[8, 5]	πατήρ· ἧκε καὶ σύ· εὐμενὴς	ἡμῖν	ἤδη γενοῦ. ταῦτα ἀκούοντες ὁ
[8, 8]	θρόνῳ, καὶ σὺ δίκαζε λοιπὸν	ἡμῖν,	μᾶλλον δὲ κέλευε τυραννικῶς· μηδὲ
[8, 7]	ὁ Κλεινίας δὲ οὐκ ἦν	ἡμῖν	συνδειπνῶν, ὡς ἂν μὴ φορτικοὶ
[8, 8]	γυναῖκας οἱ φονεῖς, λύωσι δ´	ἡμῖν	τὰς θεωρίας οἱ πορνοβοσκοί, τὰ
[8, 18]	πολέμοις ἀριστείας. τοῦτο γάρ ἐστιν	ἡμῖν	τὸ συγκείμενον. ἐγὼ δέ, ἢν
[8, 15]	λέγω πρὸς αὐτήν· Οὐκ ἐρεῖς	ἡμῖν	τὸν μῦθον τῶν τῆς Φάρου
[8, 8]	λύεται. τί ἕστηκας, ἱερεῦ, σὺν	ἡμῖν	ὡς τῶν πολλῶν εἷς; ἀνάβηθι
[8, 5]	ἱεροῦ. δέσποινα Ἀφροδίτη, μὴ νεμεσήσῃς	ἡμῖν	ὡς ὑβρισμένη. οὐκ ἠθέλομεν ἀπάτορα
[8, 8]	τῇ καταδίκῃ· οὗτος δὲ παρέστηκεν	ὑμῖν,	ἀντὶ τῶν δεσμῶν λευκὴν ἠμφιεσμένος
[8, 9]	βεβιωκὼς ἔτυχον καὶ μὴ παρ´	ὑμῖν,	ἔδει μοι λόγων περὶ ἐμαυτοῦ
[8, 6]	οὖν τὸ ὄργανον καὶ παρ´	ὑμῖν	ἐπιχωριάζει τοῖς Βυζαντίοις, ἴστε ὃ
[8, 11]	τῷ δεσπότῃ (δούλαις γὰρ μόναις	γυναιξὶν	ἔξεστιν εἰς τὸν τῆς Ἀρτέμιδος
[8, 12]	κατὰ μικρὸν δὲ τὰ τραύματα	ἀμφοῖν	ἐξάπτεται, καὶ αὐτοὺς ὁ Ἔρως
[8, 8]	δή μοι λόγος οὗτος κατ´	ἀμφοῖν·	τὸν μέντοι ἀξιῶ τῆς αὐθαδείας
[8, 6]	~Ὁρᾷς τουτὶ τὸ ἄλσος τὸ	κατόπιν	τοῦ νεώ. ἐνθάδε ἐστὶ σπήλαιον
[8, 16]	οὐκ οἶδα δὲ πότερον τούτου	χάριν	προπαρασκευάσαντες ἔτυχον τὴν γυναῖκα ἢ
[8, 12]	φυγεῖν καὶ τὴν ἐξ Ἀφροδίτης	ὕβριν	μὴ παθεῖν. ὤμοσεν ἡ Ῥοδῶπις,
[8, 5]	ἤνεγκεν εἰς τὸ σῶμα καὶ	ὕβριν	πλὴν μιᾶς, ὑπὲρ δὲ ταύτης
[8, 1]	ὀδόντες ἀμύνουσι τὴν τῶν ῥινῶν	ὕβριν.	τιτρώσκουσι γὰρ αὐτοῦ τοὺς παίοντας
[8, 17]	καὶ ὑπερηγάπων αὐτὸν καὶ τὴν	πρὶν	ἀσωτίαν φύσεως ἐνόμιζον εἶναι θαυμαστὴν
[8, 17]	τέως ἄκριτον πολυτελὲς ἐκ τῆς	πρὶν	ἀσωτίας εἰς τὸ εὔβουλον μεταπίπτον,
[8, 9]	οὔτε τι τῆς ἐξουσίας δράσειας	πρὶν	ἢ ἐλθεῖν ἐπὶ τοῦτον τὸν
[8, 7]	ἄκουσαν. ~Καὶ εὐθὺς ἡ Λευκίππη,	πρὶν	τὸν ἱερέα εἰπεῖν τὸν ἑξῆς
[8, 6]	ὁ τοῦ Πανὸς ἐν τοῖς	στόμασιν	αὐλεῖ. ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν οἱ
[8, 15]	τοῦτο γὰρ μόνον ἐνδέει πρὸς	ἀκρόασιν	τοῦ παντὸς δράματος. ~Γυναῖκα, ἔφη,
[8, 16]	τῆς θανούσης ἐμὲ πραθεῖσαν κοινὴν	ἅπασιν	αὐτοῖς γενέσθαι μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ
[8, 16]	συνθήκας προφέρων, ὡς οὐκ εἰς	πρᾶσιν	ἁρπάσειεν αὐτοῖς, ἀλλ´ ἐρωμένην αὑτῷ,
[8, 8]	τῇ τῶν θεραπαινῶν βασάνῳ τὴν	ἐξέτασιν	γενέσθαι δέδοκται. ταύτας οὖν αἰτῶ,
[8, 6]	φωνήν. ταύτην οὖν τὴν σύριγγά	φασιν	ἀναθεῖναι μὲν ἐνθάδε τὸν Πᾶνα,
[8, 18]	συγκείμενον. ἐγὼ δέ, ἢν τὴν	ἔφεσιν	ἀγωνισώμεθα, διέγνωκα πρῶτον μὲν εἰς
[8, 19]	τῆς νυκτὸς ἀποδεδρακέναι· τὴν γὰρ	ἔφεσιν	οὐχ ὡς ἀγωνιούμενον πεποιῆσθαι, βουλόμενον
[8, 6]	καλάμους, μόνῳ δὲ τὸ χεῖλος	ἐπιτίθησιν,	ὃν ἂν ἐθέλῃ μὴ σιωπᾶν,
[8, 6]	εὐθὺς ὁ δῆμος ἀπαλλάττεται καὶ	ἀφίησιν	ἐν τῷ σπηλαίῳ τὴν γυναῖκα.
[8, 11]	μὲν οὖν εὐθὺς ἐδεξάμεθα τὴν	πρόκλησιν·	καὶ γὰρ ᾔδειμεν αὐτὴν ἐσομένην.
[8, 11]	ἔγωγε, ἔφη, ταύτην δέχομαι τὴν	πρόκλησιν,	καὶ ἔτι πλέον αὐτὴ προστίθημι·
[8, 11]	Ἀρτέμιδος ναὸν παριέναι) εἰ δέ	φησιν	εἶναι παρθένος, ἐν τῷ τῆς
[8, 8]	ἠλευθέρωσε τῆς τιμωρίας. τῶν δυστυχούντων	εἰσίν,	οὐ τῶν ἀδικούντων οἱ βωμοί.
[8, 6]	γὰρ ἄν ποτε ψεύσαιτο τὴν	κρίσιν·	εἰ δὲ μή, αὐτοὶ γὰρ
[8, 14]	ἀπῄειμεν· ἐπὶ δὲ τὴν δευτέραν	κρίσιν	ἐχωροῦμεν, τὴν Στύγα. καὶ ὁ
[8, 10]	εἰς τὴν περὶ τῆς γυναικὸς	κρίσιν	(οὐ γὰρ εὗρεν ἣν ἤλπισε)
[8, 16]	οὐκ οἶδ´ ὅποι γε καὶ	πιπράσκουσιν	ἐμπόρῳ συνήθει, κἀκεῖνος Σωσθένει. ~Λέγει
[8, 12]	τὸ σὸν βέλος εὐστοχώτερόν ἐστιν.	ἐντείνουσιν	ἀμφότεροι τὰ τόξα, ἡ μὲν
[8, 16]	ὅθεν διώκοντες ὄψεσθε, τὴν κεφαλὴν	ἀποτέμνουσιν	αὐτῆς, καὶ τὸ μὲν σῶμα
[8, 4]	οὐκ ἀηδεῖς· οἴνῳ δὲ μάλιστα	πρέπουσιν	οἱ τοιοῦτοι λόγοι. καὶ ὁ
[8, 5]	τὰ περὶ τὴν σύριγγα τοῖς	παροῦσιν	οὕτως ἁρμόσασθαι προσήκει· κἀγὼ τὸν
[8, 8]	τὰ δὲ σεμνότατα τῶν ἱερῶν	μιαίνωσιν	αἱ πόρναι, τὰς ἡμέρας λογιζόμεναι
[8, 8]	οὖν αἰτῶ, αἳ κἂν βασανιζόμεναι	φήσωσιν	οὐκ εἰδέναι τοῦτον τὸν κατάδικον
[8, 4]	λυπηρόν, μάλιστα μὲν οὐ σόν	ἐστιν,	ἀλλὰ τοῦ δαίμονος· ἔπειτα τῶν
[8, 9]	κύριος, δησάτω. οὐδενὸς γὰρ οὐδείς	ἐστιν	ἄνευ κρίσεως δυνατώτερος. κλεῖσον οὖν
[8, 8]	τοῖς μοιχοῖς τιμωρίαν· θάνατος δέ	ἐστιν	αὕτη· ὥστε ὁποτέρως ἂν οὗτος
[8, 9]	γὰρ δὴ τοῦτο τῆς κόρης	ἐστὶν	εἴδωλον· οὐκ ἀνέπεμψεν ὁ Ἀϊδωνεὺς
[8, 6]	τῇ μουσικῇ, φέρε καὶ οἷόν	ἐστιν	εἴπω καὶ τὸν ταύτῃ τοῦ
[8, 12]	γε τὸ σὸν βέλος εὐστοχώτερόν	ἐστιν.	ἐντείνουσιν ἀμφότεροι τὰ τόξα, ἡ
[8, 12]	τουτὶ τὸ ἄντρον, οὗ νῦν	ἐστιν	ἡ πηγή, καὶ ἐνταῦθα τὸν
[8, 18]	τοῖς πολέμοις ἀριστείας. τοῦτο γάρ	ἐστιν	ἡμῖν τὸ συγκείμενον. ἐγὼ δέ,
[8, 9]	πεφόνευκεν οὖν; εἰπέ μοι τίς	ἐστιν;	ἣν ἀπέκτεινε καὶ ἔλεγες ἀνῃρῆσθαι,
[8, 5]	σοῦ, ἱερεῦ, μόνον· τί ποτέ	ἐστιν	ὃ τελευταῖον ἀπιὼν ὁ Θέρσανδρος
[8, 12]	πηγὴν εἰσβᾶσα ἀπολούεται· ἡ δέ	ἐστιν	ὀλίγη καὶ μέχρι κνήμης μέσης.
[8, 9]	ἀκόσμως τοῖς εὖ βεβιωκόσι στόματός	ἐστιν	οὐ καθαροῦ. οὗτος δὲ οὐκ
[8, 7]	τινὲς ἔλυσαν, καὶ ὁ Σωσθένης	ἐστὶν	οὐδαμοῦ. προγέγραπτο μὲν οὖν εἰς
[8, 8]	ἤδη τέθνηκε τοῖς νόμοις· κατάδικός	ἐστιν	ὑπερήμερος. τί λέγεις, ὦ σεμνότατε
[8, 5]	ἀλλήλων ἀδελφοί. εἴ τις ἄρα	ἔστιν	ἀνδρὸς παρθενία, ταύτην κἀγὼ μέχρι
[8, 10]	τοσαύτην σπουδήν. ὑπονοεῖν γὰρ τἀληθὲς	ἔστιν.	εἶδε γὰρ τῶν ἀκολάστων τούτων
[8, 10]	οὐκ ἦν, μένοντος δὲ μοιχὸς	ἔστιν.	~Ἔτι τοῦ Σωπάτρου λέγοντος ὑποτεμὼν
[8, 10]	ἀπήλλαξαι τῆς αἰτίας· οὐδὲ γὰρ	ἔστιν	ὁ τὴν μοιχείαν παθών, οὐδὲ
[8, 8]	πάντα δὲ ἀλλήλων γυμνά, καὶ	ἔστιν	ὧν οὐδ´ ἂν ἅψαιμι κατηγορῶν.
[8, 11]	δεσπότῃ (δούλαις γὰρ μόναις γυναιξὶν	ἔξεστιν	εἰς τὸν τῆς Ἀρτέμιδος ναὸν
[8, 5]	ἠθέλομεν ἀπάτορα γενέσθαι τὸν γάμον.	πάρεστιν	οὖν ὁ πατήρ· ἧκε καὶ
[8, 15]	ἄρχοντας οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν	πίστιν.	ὁ δὲ ἐπὶ βασάνους ἑαυτὸν
[8, 10]	τὸ μειράκιον καὶ οὐδέπω τὴν	ὄψιν	ἀργαλέον, ἀλλ´ ἔτι χρήσιμον πρὸς
[8, 6]	μόνῳ δὲ τὸ χεῖλος ἐπιτίθησιν,	ὃν	ἂν ἐθέλῃ μὴ σιωπᾶν, μεταπηδᾷ
[8, 11]	δὲ Μελίτη θαρρήσασα τῷ παρ´	ὃν	ἀπεδήμει χρόνον ὁ Θέρσανδρος μηδέν
[8, 11]	Ἀφροδίτην τῷδε τῷ ξένῳ παρ´	ὃν	ἀπεδήμουν χρόνον, εἰς τὸ τῆς
[8, 6]	δὲ τὸ χεῖλος ἐπιτίθησιν, ὃν	ἂν	ἐθέλῃ μὴ σιωπᾶν, μεταπηδᾷ τε
[8, 8]	τὸν σεμνὸν τοῦτον πατρὸς ὑποκριτήν,	ὃν	εἰς ὕστερον, ὅταν τούτων καταψηφίσησθε,
[8, 14]	μέτρου. ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνος,	ὃν	ἐνδιατρίβειν ἐν τῇ πηγῇ διώριστο,
[8, 11]	ξένον ἥκειν εἰς ὁμιλίαν καθ´	ὃν	λέγεις καιρόν. σὲ δὲ τί
[8, 11]	ἔξεστιν εἰς τὸν τῆς Ἀρτέμιδος	ναὸν	παριέναι) εἰ δέ φησιν εἶναι
[8, 17]	τὸν χρησμόν, τὴν θεωρίαν, τὸν	λέμβον,	τὴν ἁρπαγήν. εἶτα προσέθηκεν ὅτι
[8, 7]	τῇ Λευκίππῃ νεύματι ἀφανεῖ τὸν	φόβον	τοῦ πατρὸς ἐξελεῖν, ἐπισταμένῃ οἵῳ
[8, 13]	τρέμων, καὶ ταῦτα πρὸς ἐμαυτὸν	ἔλεγον·	Ὅτι μὲν παρθένος εἶ, Λευκίππη,
[8, 11]	(οὐκέτι βασανίσων, ὡς μικρῷ πρόσθεν	ἔλεγον)	τῷ δὲ ὄντι δούλην ἐμήν.
[8, 15]	~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τὸν Σωσθένην	ἦγον	ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας οἱ ταύτην
[8, 17]	τῇ πόλει. κἀκεῖνον ἅμα ἐμοὶ	στρατηγὸν	προεβάλοντο· ὅθεν ἔτι μᾶλλον ὑπερησπάζετό
[8, 10]	πρὸς τὸν ἱερέα μόνον ἀπετείνατο,	ὀλίγον	ἁψάμενος ὅσον ἐπιψαῦσαι καὶ τοῦ
[8, 9]	καταλιπὼν γὰρ τὴν πατρῴαν οἰκίαν,	ὀλίγον	ἑαυτῷ μισθωσάμενος στενωπεῖον, εἶχεν ἐνταῦθα
[8, 6]	ἀπόρρητον παρθένοις· ἀνάκειται δὲ σύριγξ	ὀλίγον	ἔνδον τῶν τοῦ σπηλαίου θυρῶν.
[8, 9]	τὸν δὲ ὑπὲρ τῶν ξένων	λόγον	αὐτοῖς τούτοις παραδίδωμι. ~Μέλλοντος δὲ
[8, 11]	Σωπάτρου λέγοντος ὑποτεμὼν αὐτοῦ τὸν	λόγον	ὁ Θέρσανδρος, Ἀλλ´ οὔκ, ἔφη,
[8, 6]	μετὰ τοῦτον τρίτος, καὶ κατὰ	λόγον	οὕτως ὁ λοιπὸς τῶν καλάμων
[8, 5]	καὶ μέχρι τῆς θεωρίας τὸν	λόγον	συνεπέρανα, καί, Τὰ μὲν ἐμὰ
[8, 7]	τὸν ἱερέα εἰπεῖν τὸν ἑξῆς	λόγον·	Ὡς γέ μοι δοκεῖ, μηδὲ
[8, 17]	ἐμή, διημαρτηθείη δὲ τὸ πᾶν	ἔργον	αὐτῷ, ἤρα δὲ ὅμως καὶ
[8, 10]	γένηται τὸ ἀδίκημα, κλέπτει τὸ	ἔργον	καὶ πάντας ἀποκρύπτεται· αὕτη δὲ
[8, 17]	τέλεον δὲ ἦν αὐτῷ τὸ	ἔργον	πρὸς τὸ καρτερῶς καὶ ποικίλως
[8, 17]	νομίσῃς λῃστὴν εἶναί τινα καὶ	κακοῦργον·	ἀλλὰ γάρ εἰμι τῶν εὖ
[8, 5]	ἑλόμενος οὐδὲν ἔδρασα ὑπὲρ ὧν	ἔφυγον,	ἀλλ´ αὐτῆς, ὅτι καὶ ἐν
[8, 16]	καὶ πτερώσαντες αὐτὸ ταῖς κώπαις	ἔφυγον,	ὁρῶντες τὴν διώκουσαν ναῦν φθάνουσαν,
[8, 6]	ὥσπερ αὐλὸς εἷς. σύγκεινται δὲ	στιχηδὸν	ἄλλος ἐπ´ ἄλλον ἡνωμένος· τὸ
[8, 12]	ἐπὶ τοῦτον ὀϊστὸν ἀφίησι. καὶ	εἶδον	ἀλλήλους Εὐθύνικος καὶ ἡ Ῥοδῶπις.
[8, 13]	πάνυ κοσμίως· ἐγὼ δὲ ὡς	εἶδον,	εἱστήκειν τρέμων, καὶ ταῦτα πρὸς
[8, 11]	προστίθημι· τὸ δὲ μέγιστον, οὐδὲ	εἶδον	τὸ παράπαν μήτε πολίτην μήτε
[8, 16]	Χαιρέαν τὴν ἀξίαν δόντα δίκην	ἐπεῖδον·	αὐτὸς γὰρ ἦν ὁ συμβουλεύσας
[8, 6]	παρθένοις· ἀνάκειται δὲ σύριγξ ὀλίγον	ἔνδον	τῶν τοῦ σπηλαίου θυρῶν. εἰ
[8, 9]	πορνείαν αὐτοῦ καθαπτόμενος, Παρὰ τὴν	θεόν,	λέγων, λοιδορεῖσθαι μὲν οὕτως ἀκόσμως
[8, 7]	εὐφημίαι δὲ ἦσαν εἰς τὴν	θεὸν	πολλαί· καὶ ὁ Θέρσανδρος (ἔτυχε
[8, 6]	λιγυρόν τι μέλος ἀκούεται καὶ	ἔνθεον,	ἤτοι τοῦ τόπου πνεῦμα ἔχοντος
[8, 10]	μειράκιον καὶ οὐδέπω τὴν ὄψιν	ἀργαλέον,	ἀλλ´ ἔτι χρήσιμον πρὸς τὰς
[8, 17]	καὶ τὸ ἔμπειρον λεληθότως ἐτρέφετο.	τέλεον	δὲ ἦν αὐτῷ τὸ ἔργον
[8, 11]	δέχομαι τὴν πρόκλησιν, καὶ ἔτι	πλέον	αὐτὴ προστίθημι· τὸ δὲ μέγιστον,
[8, 16]	διωκόντων ἀντ´ ἐμοῦ σφάττουσι, νομίζοντες	πλέον	ἐμπολήσειν ἐκ τῆς ἐμῆς πράσεως
[8, 6]	τῶν ἐν τοῖς καλάμοις στενωπῶν	καταρρέον	αὐλήματα ἐποίει, καὶ ἡ σύριγξ
[8, 1]	οἱ δὲ τῶν ῥινῶν αἵματος	ἔρρεον	κρουνοί· ὅλον γὰρ αὐτοῦ τὸν
[8, 10]	εὑροῦσα πόρνον (τοῦτο γὰρ τὸ	μεῖζον	ἀτύχημα, ὅτι τοιοῦτον ηὗρε τὸν
[8, 3]	τῷ ἱερῷ παρόντων· καὶ οὗτοι	ἐκάκιζον	αὐτὸν καὶ ὁ ἱερεὺς αὐτὸς
[8, 17]	καὶ τὴν πρὶν ἀσωτίαν φύσεως	ἐνόμιζον	εἶναι θαυμαστὴν μεγαλουργίαν, ἀλλ´ οὐκ
[8, 17]	χείρονος εἰς τὸ πάνυ χρηστὸν	μετελθόν.	ἐμὲ δ´ οὖν ᾑρήκει πάντων
[8, 5]	προσήκει· κἀγὼ τὸν σὸν ἀμείψομαι	μῦθον	εἰπών. ~Ὁρᾷς τουτὶ τὸ ἄλσος
[8, 6]	τὸν ταύτῃ τοῦ Πανὸς πάντα	μῦθον.	ἡ σύριγξ αὐλοὶ μέν εἰσι
[8, 4]	ὦ ξένε, τὸν περὶ ὑμᾶς	μῦθον	ὅστις ἐστί; δοκεῖ γάρ μοι
[8, 15]	αὐτήν· Οὐκ ἐρεῖς ἡμῖν τὸν	μῦθον	τῶν τῆς Φάρου λῃστῶν καὶ
[8, 5]	Θέρσανδρον λέγω, τὸν ἀναίσχυντον, τὸν	βίαιον.	ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ, τὴν ἀποδημίαν· ἐδίωξε
[8, 6]	κατόπιν τοῦ νεώ. ἐνθάδε ἐστὶ	σπήλαιον	ἀπόρρητον γυναιξί, καθαραῖς δὲ εἰσελθούσαις
[8, 6]	τὸν Πᾶνα, περιορίσαι δὲ εἰς	σπήλαιον	αὐτήν, θαμίζειν τε αὐτοῦ καὶ
[8, 7]	ἑτοίμη εἰς τὸ τῆς σύριγγος	σπήλαιον	εἰσελθεῖν καὶ χωρὶς κλήσεως κατακεκλεῖσθαι.
[8, 18]	ἀναγνώσομαι δέ σοι καὶ τὸ	συμβόλαιον,	ὃ φθάνω πρὸ τοῦ πολέμου
[8, 17]	ἐπειδὴ ἧκεν εἰς τὸ Βυζάντιον,	συμβόλαιον	ποιησάμενος προικὸς μεγίστης καὶ τὰ
[8, 10]	μὲν γὰρ αὕτη καὶ νέα,	ὡραῖον	δὲ καὶ τοῦτο τὸ μειράκιον
[8, 5]	μόνον· τί ποτέ ἐστιν ὃ	τελευταῖον	ἀπιὼν ὁ Θέρσανδρος κατὰ Λευκίππης
[8, 10]	ἐκείνοις χρηστὸν ἄνδρα· τὸ δὲ	τελευταῖον	τοῦ δράματος πᾶσαν ἀπεκάλυψε τὴν
[8, 9]	πόρρω τῶν τούτου βλασφημιῶν τὸν	βίον	ἔχοντι, φέρε εἴπω πρὸς ὑμᾶς
[8, 10]	ταύτην ἔχειν. τὸν δὲ Θερσάνδρου	βίον	ἴσασι πάντες καὶ ἐκ πρώτης
[8, 10]	ἀναιδῶς ἐσυκοφάντησε, διασύρων τὸν Θερσάνδρου	βίον,	οὐδεμιᾶς ἀπήλλακται συκοφαντίας. ἱερεῖ δὲ
[8, 17]	ὄντας· ὥστε θαυμάζειν ἅπαντας τὸ	αἰφνίδιον	οὕτως ἐκ τοῦ χείρονος εἰς
[8, 8]	τοῦτον λαβών. δὸς ἤδη τὸ	κώνειον.	ἤδη τέθνηκε τοῖς νόμοις· κατάδικός
[8, 9]	πατρῴαν οἰκίαν, ὀλίγον ἑαυτῷ μισθωσάμενος	στενωπεῖον,	εἶχεν ἐνταῦθα τὸ οἴκημα, ὁμηρίζων
[8, 17]	τρυφῇ καὶ παιδιᾷ· τὸ δὲ	ἀνδρεῖον	ὅμως αὐτῷ καὶ τὸ ἔμπειρον
[8, 12]	μέχρι τῆς δέρης καὶ τὸ	γραμματεῖον	ἐκάλυψε. ταῦτα εἰπόντες καὶ τοῦ
[8, 14]	συνεπεραίνετο κἀκεῖ. ἡ Μελίτη τὸ	γραμματεῖον	περιέκειτο· ἡ πηγὴ ἕστηκε διαυγὴς
[8, 10]	ὡραῖον δὲ καὶ τοῦτο τὸ	μειράκιον	καὶ οὐδέπω τὴν ὄψιν ἀργαλέον,
[8, 10]	προσκρούσματα· καὶ τοῦ λόγου τὸ	προοίμιον	μέμψεις εἰς Θέρσανδρον ἐφ´ οἷς
[8, 10]	ἐκ πρώτης ἡλικίας μετὰ σωφροσύνης	κόσμιον,	καὶ ὡς εἰς ἄνδρας ἐλθὼν
[8, 5]	Βυζαντίου. καὶ οὐκ ἐμὸν τοῦτο	ἐγκώμιον,	ὅτι φυγὴν ἑλόμενος οὐδὲν ἔδρασα
[8, 6]	ταύτῃ τῇ μουσικῇ, φέρε καὶ	οἷόν	ἐστιν εἴπω καὶ τὸν ταύτῃ
[8, 1]	οὕτως ἐπαύσατο· ἐγὼ δὲ ἰδὼν	οἷον	ἔχει κακὸν τοῦτο μὲν οὐ
[8, 14]	τῷ προσώπῳ. τὸ δὲ ὕδωρ	οἷον	ἦν κατὰ χώραν ἔμενε, μηδὲ
[8, 9]	τὸ δεσμωτήριον; τίς προέδρων κατέγνω;	ποῖον	δικαστήριον ἐκέλευσε δεθῆναι τὸν ἄνθρωπον;
[8, 9]	ἔλυσας θανάτῳ παραδοθέντα. ποίῳ θανάτῳ;	ποῖον	κατάδικον; εἰπέ μοι τοῦ θανάτου
[8, 9]	δεσμωτήριον; τίς προέδρων κατέγνω; ποῖον	δικαστήριον	ἐκέλευσε δεθῆναι τὸν ἄνθρωπον; ἔστω
[8, 11]	δικασταῖς. ἐπὶ τούτοις διελύθη τὸ	δικαστήριον,	καὶ εἰς τὴν ὑστεραίαν διώριστο
[8, 8]	διαφέρει) καὶ δεδεμένον εἰς τὸ	δεσμωτήριον	ἀπεστείλατε φυλαχθησόμενον τῇ καταδίκῃ· οὗτος
[8, 9]	νεανίσκον κατέκλεισας πρῶτον εἰς τὸ	δεσμωτήριον;	τίς προέδρων κατέγνω; ποῖον δικαστήριον
[8, 7]	προσελθὼν τῷ προέδρῳ, Πρόγραψον εἰς	αὔριον,	ἔφη, τὰς περὶ ἡμῶν δίκας,
[8, 6]	χρόνῳ δὲ ὕστερον χαρίζεται τὸ	χωρίον	τῇ Ἀρτέμιδι, συνθήκας ποιησάμενος πρὸς
[8, 6]	ἐπ´ ἄλλον ἡνωμένος· τὸ πρόσωπον	ἰσοστάσιον	καὶ τὸ νῶτον. καὶ ὅσοι
[8, 4]	ἔβλεπε· καὶ ἦν ὅλον τὸ	συμπόσιον	αἰδώς. προϊόντος δὲ τοῦ πότου
[8, 8]	αὐτοῖς ἑστία παρὰ σοὶ καὶ	συμπόσιον·	τάχα δὲ καὶ συνεκάθευδες, ἱερεῦ·
[8, 6]	ἔσω μέσον ἐστὶ τῷ περιττῷ.	αἴτιον	δὲ τῆς τοιαύτης τάξεως ἡ
[8, 19]	Τύρῳ παραχειμάσαντες διελθεῖν εἰς τὸ	Βυζάντιον.
[8, 18]	διέγνωκα πρῶτον μὲν εἰς τὸ	Βυζάντιον	διαπλεῦσαι, μετὰ ταῦτα δὲ εἰς
[8, 18]	τῶν θεῶν, ὑποστρέψαντες εἰς τὸ	Βυζάντιον,	εὐφημοῦντες τὸν Ἡρακλέα καὶ τὴν
[8, 19]	χρησάμενοι πνεύματι κατήραμεν εἰς τὸ	Βυζάντιον,	κἀκεῖ τοὺς πολυεύκτους ἐπιτελέσαντες γάμους
[8, 17]	καὶ ἐπειδὴ ἧκεν εἰς τὸ	Βυζάντιον,	συμβόλαιον ποιησάμενος προικὸς μεγίστης καὶ
[8, 9]	τετιμημένον οὕτως ἀπαιδεύτως βλασφημεῖν ὑμῶν	ἐναντίον.	ἀλλ´ εἰ μὲν ἄλλῃ που
[8, 1]	τὸν ἱερέα, Μαρτύρομαι, ἔφη, τῶνδε	ἐναντίον,	ὅτι μὴ δεόντως ἐξαιρῇ δεσμῶν
[8, 8]	αἰτίας αὐτὴν ἀφίημι. ἂν τοίνυν	τοὐναντίον,	τὴν μὲν κατὰ τὸν νόμον
[8, 10]	ξένης ἐνεγκοῦσα τὸ ἀγώγιμον, ὡς	φορτίον	κάλλους ἐωνημένη ἦλθε, μοιχὸν ἐμπεπορευμένη.
[8, 12]	οὐ παρῆν. παραστησαμένη δὲ τὸν	υἱὸν	τὸν τοξότην ἡ Ἀφροδίτη εἶπε·
[8, 1]	ἐγὼ δὲ ἰδὼν οἷον ἔχει	κακὸν	τοῦτο μὲν οὐ προσεποιησάμην, ἐφ´
[8, 5]	τοῦ στρατηγοῦ καὶ τὸ Χαιρέου	φάρμακον,	τὴν τῶν λῃστῶν ἁρπαγὴν καὶ
[8, 9]	θανάτῳ παραδοθέντα. ποίῳ θανάτῳ; ποῖον	κατάδικον;	εἰπέ μοι τοῦ θανάτου τὴν
[8, 9]	δικαστής. καὶ νῦν πολλάκις βοᾷ·	Κατάδικον	ἔλυσας θανάτῳ παραδοθέντα. ποίῳ θανάτῳ;
[8, 8]	φήσωσιν οὐκ εἰδέναι τοῦτον τὸν	κατάδικον	χρόνῳ πολλῷ συνόντα αὐτῇ καὶ
[8, 12]	μειρακίοις ὅσον Ῥοδῶπις ἐν παρθένοις·	Εὐθύνικον	αὐτὸν ἐκάλουν· ἐθήρα δὲ καὶ
[8, 12]	τὴν καρδίαν· τὸ δὲ βέλος,	Εὐθύνικον	φιλεῖν. δεύτερον δὲ καὶ ἐπὶ
[8, 6]	ἤτοι τοῦ τόπου πνεῦμα ἔχοντος	μουσικὸν	εἰς τὴν σύριγγα τεταμιευμένον, ἢ
[8, 14]	πρὸς ἐμαυτὸν λαλοῦντος μέλος ἐξηκούετο	μουσικόν,	καὶ ἐλέγετο μηδεπώποτε λιγυρώτερον οὕτως
[8, 6]	τῆς κόρης τραύματα· ἔστενε δὲ	ἐρωτικὸν	ἐπιθεὶς τὸ στόμα καὶ ἐνέπνει
[8, 6]	Πὰν οὖν ἐδίωκεν αὐτὴν δρόμον	ἐρωτικόν,	τὴν δὲ ὕλη τις δέχεται
[8, 14]	ὁ δῆμος. τὸν γὰρ Σωσθένην	εἷλκον	ἄγοντες νεανίσκοι τέσσαρες, δύο μὲν
[8, 12]	ἡ δὲ κρίσις· ἐγγράψασα τὸν	ὅρκον	γραμματείῳ μηρίνθῳ δεδεμένον περιεθήκατο τῇ
[8, 12]	δέρῃ. κἂν μὲν ἀψευδῇ τὸν	ὅρκον,	μένει κατὰ χώραν ἡ πηγή·
[8, 12]	ἡ πηγή, καὶ ἐνταῦθα τὸν	ὅρκον	ψεύδονται. ἡ Ἄρτεμις ὁρᾷ τὴν
[8, 10]	τοῦτον ἐνόμισεν εὔκαιρον μοιχείας καὶ	νεανίσκον	εὑροῦσα πόρνον (τοῦτο γὰρ τὸ
[8, 17]	ἦν τις ἐξαίφνης περὶ τὸν	νεανίσκον	θαυμαστὴ μεταβολή. ἕδρας τε γὰρ
[8, 9]	νόμους, εἰπέ, τοῦτον τὸν ξένον	νεανίσκον	κατέκλεισας πρῶτον εἰς τὸ δεσμωτήριον;
[8, 6]	σύγκεινται δὲ στιχηδὸν ἄλλος ἐπ´	ἄλλον	ἡνωμένος· τὸ πρόσωπον ἰσοστάσιον καὶ
[8, 8]	δέδωκεν· ἀποθανὼν γὰρ ὀφείλει θάνατον	ἄλλον.	ὁ δέ μοι τρίτος τῶν
[8, 6]	σιωπᾶν, μεταπηδᾷ τε ἄλλοτε ἐπ´	ἄλλον,	ὅποι ποτ´ ἂν εἴη τοῦ
[8, 10]	συνέγνω μοιχῷ· ἃ δὲ αὐτὸς	μᾶλλον	ἀναιδῶς ἐσυκοφάντησε, διασύρων τὸν Θερσάνδρου
[8, 8]	καὶ ἐπιρρητορεῦσαί τι κατ´ ἐμοῦ,	μᾶλλον	δὲ καθ´ ὑμῶν καὶ τῆς
[8, 9]	τὸν δὲ τοῖς ἔργοις ἠθέλησας,	μᾶλλον	δὲ καὶ ταύτην ἔμελλες· τὸ
[8, 8]	καὶ σὺ δίκαζε λοιπὸν ἡμῖν,	μᾶλλον	δὲ κέλευε τυραννικῶς· μηδὲ ἀναγινωσκέσθω
[8, 9]	εἶ. οὗτος τὰ σὰ ποιεῖ,	μᾶλλον	δὲ ὅσα οὐδὲ σύ. σὺ
[8, 16]	πραθεῖσαν κοινὴν ἅπασιν αὐτοῖς γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ ἐκείνῳ μόνῳ. ὡς δὲ
[8, 4]	διήγησις τὸν οὐκέτι πάσχοντα ψυχαγωγεῖ	μᾶλλον	ἢ λυπεῖ. ~Κἀγὼ πάντα τὰ
[8, 5]	ἐξῇρον καὶ τὰ αὐτῆς ἔτι	μᾶλλον	ἢ τἀμά, ἐρωτικῶς αὐτῇ χαριούμενος
[8, 17]	ἐμὲ δ´ οὖν ᾑρήκει πάντων	μᾶλλον,	καὶ ὑπερηγάπων αὐτὸν καὶ τὴν
[8, 15]	ἡ Λευκίππη δέ, ἅτε δὴ	μᾶλλον	τὸν πατέρα μηκέτι αἰδουμένη ὡς
[8, 17]	ἐμοὶ στρατηγὸν προεβάλοντο· ὅθεν ἔτι	μᾶλλον	ὑπερησπάζετό με, ὑπήκοόν μοι κατὰ
[8, 1]	τῶν ῥινῶν αἵματος ἔρρεον κρουνοί·	ὅλον	γὰρ αὐτοῦ τὸν θυμὸν εἶχεν
[8, 4]	εἰς γῆν ἔβλεπε· καὶ ἦν	ὅλον	τὸ συμπόσιον αἰδώς. προϊόντος δὲ
[8, 17]	τῆς πρὶν ἀσωτίας εἰς τὸ	εὔβουλον	μεταπίπτον, τὸ μεγαλόφρον ἐφύλαττε πρὸς
[8, 17]	ἐπὶ σοὶ πλέξαι τὰς τέχνας.	δοῦλον	οὖν με σεαυτῆς ἀπὸ ταύτης
[8, 1]	δὲ καὶ δούλην ἐμήν, γυναῖκα	μάχλον	καὶ πρὸς ἄνδρας ἐπιμανῆ· ταύτην
[8, 1]	πρὸς τὸ δούλην καὶ γυναῖκα	μάχλον’	ὑπεραλγήσας τὴν ψυχὴν οὐκ ἤνεγκα
[8, 9]	δὴ τοῦτο τῆς κόρης ἐστὶν	εἴδωλον·	οὐκ ἀνέπεμψεν ὁ Ἀϊδωνεὺς κατὰ
[8, 18]	νόμῳ παρ´ ἐκείνου λαβεῖν τὸν	γάμον.	ἂν μὲν οὖν ἐθελήσῃ μοι
[8, 18]	εὐκαταφρόνητον ἀγαπητῶς ἂν λάβοιμι τὸν	γάμον.	ἀναγνώσομαι δέ σοι καὶ τὸ
[8, 5]	οὐκ ἠθέλομεν ἀπάτορα γενέσθαι τὸν	γάμον.	πάρεστιν οὖν ὁ πατήρ· ἧκε
[8, 5]	ἐξέπεμψας ἀπὸ Βυζαντίου. καὶ οὐκ	ἐμὸν	τοῦτο ἐγκώμιον, ὅτι φυγὴν ἑλόμενος
[8, 17]	ἀγορὰν ἐδορυφόρει καὶ τῶν εἰς	πόλεμον	γυμνασίων οὐκ ἠμέλει, ἀλλὰ καὶ
[8, 18]	ἑαυτόν. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνικήσαμεν τὸν	πόλεμον	ἐπιφανείᾳ τῶν θεῶν, ὑποστρέψαντες εἰς
[8, 10]	ἀπὸ τῆς ξένης ἐνεγκοῦσα τὸ	ἀγώγιμον,	ὡς φορτίον κάλλους ἐωνημένη ἦλθε,
[8, 10]	τὴν ὄψιν ἀργαλέον, ἀλλ´ ἔτι	χρήσιμον	πρὸς τὰς τοῦ ἱερέως ἡδονάς.
[8, 8]	τοὐναντίον, τὴν μὲν κατὰ τὸν	νόμον	ἀφεῖσθαι τῆς προικός φημι δεῖν
[8, 13]	εὐγνωμονήσειας καὶ μὴ παραβαίης τὸν	νόμον	τοῦ τόπου· ἡμεῖς γὰρ αὐτὸν
[8, 6]	ὁ Πὰν οὖν ἐδίωκεν αὐτὴν	δρόμον	ἐρωτικόν, τὴν δὲ ὕλη τις
[8, 9]	ἐπὶ τῆς σῆς οἰκίας ποτὲ	δεσμὸν	ἀνθρώπου κατέγνως. ὁ δὲ γενναῖος
[8, 17]	προειρηκὼς ἅπαντα, τὸν Καλλισθένην, τὸν	χρησμόν,	τὴν θεωρίαν, τὸν λέμβον, τὴν
[8, 17]	καὶ χρυσὸν καὶ ὅσα εἰς	κόσμον	γυναικῶν εὐδαιμόνων, περιεῖπεν εὖ καὶ
[8, 16]	ναῦν φθάνουσαν, περιελόντες τόν τε	κόσμον	καὶ τὴν ἐσθῆτα τῆς ταλαιπώρου
[8, 1]	κρουνοί· ὅλον γὰρ αὐτοῦ τὸν	θυμὸν	εἶχεν ἡ πληγή. ὡς δὲ
[8, 6]	θυρῶν. εἰ μὲν οὖν τὸ	ὄργανον	καὶ παρ´ ὑμῖν ἐπιχωριάζει τοῖς
[8, 18]	δὲ σκαιὸς γένηται καὶ δύσκολος,	παρθένον	αὐτὴν ἀπολήψεται. ἐγὼ γὰρ προῖκα
[8, 18]	τὰ δὲ μετὰ ταῦτα προαιρέσει.	παρθένον	γὰρ τὴν κόρην μέχρι τούτου
[8, 12]	ὁ δὲ Ἔρως ἐπὶ τὴν	παρθένον·	καὶ ἀμφότεροι τυγχάνουσι, καὶ ἡ
[8, 17]	ἐπέδωκέ σοι. τηρήσω δέ σε	παρθένον	μέχριπερ ἂν σοὶ δοκῇ. καὶ
[8, 13]	συνθήκας ἔχεις· μὴ ψεύσῃ τὴν	παρθένον.	~Ταῦτά μου πρὸς ἐμαυτὸν λαλοῦντος
[8, 8]	καὶ ταῦτα πρὸ δικαστηρίου γνώσεως·	δεδεμένον	δὲ οὐδένα λέλυκεν ἡ θεός,
[8, 8]	αἰτίαις (οὐδὲν γὰρ διαφέρει) καὶ	δεδεμένον	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπεστείλατε φυλαχθησόμενον
[8, 12]	ἐγγράψασα τὸν ὅρκον γραμματείῳ μηρίνθῳ	δεδεμένον	περιεθήκατο τῇ δέρῃ. κἂν μὲν
[8, 9]	ᾐδέσθη τὸν ὑφ´ ὑμῶν ἱερωσύνῃ	τετιμημένον	οὕτως ἀπαιδεύτως βλασφημεῖν ὑμῶν ἐναντίον.
[8, 18]	τοῦτο γάρ ἐστιν ἡμῖν τὸ	συγκείμενον.	ἐγὼ δέ, ἢν τὴν ἔφεσιν
[8, 15]	ὁ δὲ ἐπὶ βασάνους ἑαυτὸν	ἀγόμενον	ἰδὼν πάντα σαφῶς λέγει, ὅσα
[8, 19]	ἔφεσιν οὐχ ὡς ἀγωνιούμενον πεποιῆσθαι,	βουλόμενον	δὲ μετὰ προφάσεως ἐπισχεθῆναι τὸν
[8, 8]	δεδεμένον εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπεστείλατε	φυλαχθησόμενον	τῇ καταδίκῃ· οὗτος δὲ παρέστηκεν
[8, 15]	ὁ ἱερεὺς ὑπεδέχετο πάλιν τὸν	εἰθισμένον	τρόπον. καὶ μεταξὺ δειπνοῦντες ἐμυθολογοῦμεν
[8, 1]	δεόντως ἐξαιρῇ δεσμῶν καὶ θανάτου	κατεγνωσμένον	ἄνθρωπον ἐκ τῶν νόμων ἀποθανεῖν.
[8, 9]	ἐγκέκλημαι. Ἔλυσας, φησί, τὸν θανάτου	κατεγνωσμένον·	καὶ ἐπὶ τούτῳ πάνυ δεινῶς
[8, 6]	ἔχοντος μουσικὸν εἰς τὴν σύριγγα	τεταμιευμένον,	ἢ τάχα καὶ ὁ Πὰν
[8, 19]	τὴν γὰρ ἔφεσιν οὐχ ὡς	ἀγωνιούμενον	πεποιῆσθαι, βουλόμενον δὲ μετὰ προφάσεως
[8, 10]	ἀτύχημα, ὅτι τοιοῦτον ηὗρε τὸν	ἐρώμενον,	ὃς πρὸς μὲν γυναῖκας ἄνδρας
[8, 11]	τὸ παράπαν μήτε πολίτην μήτε	ξένον	ἥκειν εἰς ὁμιλίαν καθ´ ὃν
[8, 9]	ποίους νόμους, εἰπέ, τοῦτον τὸν	ξένον	νεανίσκον κατέκλεισας πρῶτον εἰς τὸ
[8, 17]	καὶ χρήματα ἱκανὰ τῇ πόλει.	κἀκεῖνον	ἅμα ἐμοὶ στρατηγὸν προεβάλοντο· ὅθεν
[8, 11]	χρόνον ὁ Θέρσανδρος μηδέν μοι	κοινὸν	πρὸς αὐτὴν γεγονέναι πλὴν λόγων,
[8, 12]	τὸν τοξότην ἡ Ἀφροδίτη εἶπε·	Τέκνον,	ζεῦγος τοῦτο ὁρᾷς ἀναφρόδιτον καὶ
[8, 4]	λοιπόν, ὅπερ ἐστὶ μῦθος, λέγε,	τέκνον	Κλειτοφῶν, μηδὲν αἰδούμενος. καὶ γὰρ
[8, 8]	ἐστὶ τὴν ἐμὴν καὶ τὸν	σεμνὸν	τοῦτον πατρὸς ὑποκριτήν, ὃν εἰς
[8, 9]	ἐπὶ τούτῳ πάνυ δεινῶς ἐσχετλίασε,	τύραννον	ἀποκαλῶν με καὶ ὅσα δὴ
[8, 10]	αὕτη δὲ οὐχ ὑπὸ σάλπιγγι	μόνον	ἀλλὰ καὶ κήρυκι μοιχεύεται. Ἔφεσος
[8, 9]	καθαροῦ. οὗτος δὲ οὐκ ἐνταῦθα	μόνον,	ἀλλὰ καὶ πανταχοῦ τὴν γλῶτταν
[8, 10]	ἃ εἶπε, πρὸς τὸν ἱερέα	μόνον	ἀπετείνατο, ὀλίγον ἁψάμενος ὅσον ἐπιψαῦσαι
[8, 15]	ὁ πατὴρ ἀκούσῃ; τοῦτο γὰρ	μόνον	ἐνδέει πρὸς ἀκρόασιν τοῦ παντὸς
[8, 8]	τῇ ἐμῇ, οὐκ ἐν μοιχοῦ	μόνον,	καθεστηκότα, πάσης αἰτίας αὐτὴν ἀφίημι.
[8, 5]	ἀπὸ γυναικὸς ἀνέστη γυνή. ἓν	μόνον	παρῆκα τῶν ἐμαυτοῦ δραμάτων, τὴν
[8, 17]	καί, Ἄγε, πάτερ, εἶπον, λέγε·	μόνον	περὶ ζώσης λέγοις. ἄρχεται δὴ
[8, 5]	κἀγὼ μαθεῖν παρὰ σοῦ, ἱερεῦ,	μόνον·	τί ποτέ ἐστιν ὃ τελευταῖον
[8, 9]	ἢ ἐλθεῖν ἐπὶ τοῦτον τὸν	θρόνον·	οὐδὲ ἐπὶ τῆς σῆς οἰκίας
[8, 11]	τῷ ξένῳ παρ´ ὃν ἀπεδήμουν	χρόνον,	εἰς τὸ τῆς ἱερᾶς Στυγὸς
[8, 10]	ἄλλους τινὰς ἡμαρτηκέναι τὸν πρόσθεν	χρόνον,	λανθάνειν δὲ ἐπ´ ἐκείνοις χρηστὸν
[8, 11]	θαρρήσασα τῷ παρ´ ὃν ἀπεδήμει	χρόνον	ὁ Θέρσανδρος μηδέν μοι κοινὸν
[8, 5]	σωφροσύνην τὴν ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε	χρόνον,	ὅσον ἀπέτυχεν, ὅσα ἐπηγγείλατο, ὅσα
[8, 17]	καὶ παρὰ τὸν τῆς ἀσωτίας	χρόνον	τούτοις χαίρων καὶ χρώμενος, ἀλλ´
[8, 5]	Μελίτην αἰδῶ· ἐπεὶ καὶ τὸ	δεῖπνον	εἶπον καὶ ὡς ἐμαυτοῦ κατεψευσάμην,
[8, 7]	τῷ πιστώματι. μέλλουσα οὖν πρὸς	ὕπνον	ἀναχωρεῖν καὶ ἀσπαζομένη τὸν πατέρα
[8, 10]	εὔκαιρον μοιχείας καὶ νεανίσκον εὑροῦσα	πόρνον	(τοῦτο γὰρ τὸ μεῖζον ἀτύχημα,
[8, 17]	ὅθεν ἔτι μᾶλλον ὑπερησπάζετό με,	ὑπήκοόν	μοι κατὰ πάντα παρέχων ἑαυτόν.
[8, 5]	ποτε ἐπαυσάμην, Τὰ μὲν ἡμέτερα,	εἶπον,	ἠκούσατε· ἓν δὲ αἰτῶ κἀγὼ
[8, 5]	αἰδῶ· ἐπεὶ καὶ τὸ δεῖπνον	εἶπον	καὶ ὡς ἐμαυτοῦ κατεψευσάμην, καὶ
[8, 17]	γνώμην ἐπεστράφην καί, Ἄγε, πάτερ,	εἶπον,	λέγε· μόνον περὶ ζώσης λέγοις.
[8, 8]	προέδρου θρόνῳ, καὶ σὺ δίκαζε	λοιπὸν	ἡμῖν, μᾶλλον δὲ κέλευε τυραννικῶς·
[8, 4]	θεῖος, πατὴρ ταύτης· τὸ δὲ	λοιπόν,	ὅπερ ἐστὶ μῦθος, λέγε, τέκνον
[8, 15]	ἱερεὺς ὑπεδέχετο πάλιν τὸν εἰθισμένον	τρόπον.	καὶ μεταξὺ δειπνοῦντες ἐμυθολογοῦμεν ἅ
[8, 18]	ταῦτα διαμυθολογήσαντες ἐκοιμήθημεν τὸν αὐτὸν	τρόπον.	~Τῇ δ´ ὑστεραίᾳ παραγενόμενος ὁ
[8, 16]	ὁ συμβουλεύσας ἀντ´ ἐμοῦ τὴν	ἄνθρωπον	ἀποκτείναντας ῥῖψαι. ὁ δὲ λοιπὸς
[8, 1]	ἐξαιρῇ δεσμῶν καὶ θανάτου κατεγνωσμένον	ἄνθρωπον	ἐκ τῶν νόμων ἀποθανεῖν. ἔχεις
[8, 9]	ποῖον δικαστήριον ἐκέλευσε δεθῆναι τὸν	ἄνθρωπον;	ἔστω γὰρ πάντα ἀδικήσας, ὅσα
[8, 8]	μηδὲ γνῶσις δικαστηρίου, μήθ´ ὅλως	ἄνθρωπον	σεαυτὸν ἡγοῦ. μετὰ τῆς Ἀρτέμιδος
[8, 3]	με δεῖ καὶ ἀπονίψασθαι τὸ	πρόσωπον	ἔξω. μὴ γὰρ ἐνταῦθα τοῦτο
[8, 6]	ἄλλος ἐπ´ ἄλλον ἡνωμένος· τὸ	πρόσωπον	ἰσοστάσιον καὶ τὸ νῶτον. καὶ
[8, 10]	καὶ τερατευσάμενος καὶ τρίψας τὸ	πρόσωπον,	Τῆς μὲν τοῦ ἱερέως κωμῳδίας,
[8, 4]	ποτέ, κἀγὼ ἐξελθὼν ἐκάθηρα τὸ	πρόσωπον.	τοῦ δὲ δείπνου καιρὸς ἦν,
[8, 15]	διηγεῖτο. ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν	Φάρον	ἐγεγόνει καὶ τοὺς λῃστάς, λέγω
[8, 9]	γὰρ ὅσα σὺ πρὸς τὸν	πρόεδρον	εἴρηκας ἔοικε δικαιότερον ἐρεῖν κατὰ
[8, 5]	τῷδε κατὰ τὸν Σωσθένην καὶ	Θέρσανδρον	γενόμενος ἐξῇρον καὶ τὰ αὐτῆς
[8, 19]	ὑστεραίᾳ παραγενόμενος ὁ Κλεινίας ἔφη	Θέρσανδρον	διὰ τῆς νυκτὸς ἀποδεδρακέναι· τὴν
[8, 14]	ἐξεβόησεν ὑφ´ ἡδονῆς καὶ τὸν	Θέρσανδρον	ἐλοιδόρουν, ἐγὼ δὲ ὅστις ἐγεγόνειν
[8, 10]	λόγου τὸ προοίμιον μέμψεις εἰς	Θέρσανδρον	ἐφ´ οἷς εἰς αὐτὸν εἶπεν.
[8, 5]	καὶ τὸν μέγαν ἐνίκησε λῃστήν,	Θέρσανδρον	λέγω, τὸν ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον.
[8, 10]	ἀναισχύντως ὑποκριναμένου τὰ εἰς τὸν	Θέρσανδρον	προσκρούσματα· καὶ τοῦ λόγου τὸ
[8, 10]	φοβοῦμαι μὴ τὸ τῆς Ἀρτέμιδος	ἱερὸν	Ἀφροδίτης πεποιήκατε, καὶ περὶ ἱερωσύνης
[8, 8]	καὶ συνεκάθευδες, ἱερεῦ· οἴκημα τὸ	ἱερὸν	ἐποίησας. ἡ τῆς Ἀρτέμιδος οἰκία
[8, 1]	ἐτυραννήθην τραγῳδῶν ἐνέπλησα βοῆς τὸ	ἱερόν.	~Ποῖ φύγωμεν ἔτι τοὺς βιαίους;
[8, 3]	ποιήσαιμι ἔγωγε, μὴ καὶ τὸ	ἱερὸν	ὕδωρ τῷ τῆς ὕβρεως αἵματι
[8, 8]	τίς ᾤκησεν ἀντὶ δεσμωτηρίου τὸ	ἱερόν;	φονεὺς καὶ μοιχὸς παρὰ τῇ
[8, 8]	κατὰ τῶν πονηρῶν ψηφίσασθαι, καὶ	σήμερον	ὅ τι δόξει λύεται. τί
[8, 6]	πρῶτον βαρύτατον, καὶ κατὰ κέρας	ἑκάτερον	ὁ ἄκρος ἔλαχεν αὐλός· τὰ
[8, 16]	φθάνειν γὰρ ἤδη λαβόντα σῶμα	ἕτερον,	ὃ πραθὲν ἂν παρέσχεν αὐτοῖς
[8, 9]	πρὸς τὸν πρόεδρον εἴρηκας ἔοικε	δικαιότερον	ἐρεῖν κατὰ σοῦ ἀληθῶς. ἐπανάστηθι
[8, 16]	διώκοντας εἶχον. οὐκ οἶδα δὲ	πότερον	τούτου χάριν προπαρασκευάσαντες ἔτυχον τὴν
[8, 15]	ἐτύχομεν εἰπόντες καὶ εἴ τι	ἐπιδεέστερον	ἦν ὧν ἐπάθομεν. ἡ Λευκίππη
[8, 19]	εἰς τὴν Τύρον. δύο δὲ	ὕστερον	ἡμερῶν τοῦ Καλλισθένους ἐλθόντες εὕρομεν
[8, 16]	τῆς νεὼς τότε. μικρὸν γὰρ	ὕστερον	καὶ ταύτην ἀποσκευάσαντες ἔρριψαν ὁμοίως,
[8, 8]	τοῦτον πατρὸς ὑποκριτήν, ὃν εἰς	ὕστερον,	ὅταν τούτων καταψηφίσησθε, ταμιεύσομαι. ὁ
[8, 16]	ἢ διεγνωκότες ἀνδραποδίσαντες πωλῆσαι, ὥσπερ	ὕστερον	πεπράκασι κἀμέ· τῷ δὲ διώκεσθαι
[8, 17]	ἀκόλαστος εἶναι πάντας ὑπερέβαλεν Ἀθηναίους	ὕστερον	σοφίᾳ τε καὶ ἀνδραγαθίᾳ. καὶ
[8, 6]	σύριγγι συνήθως αὐλεῖν. χρόνῳ δὲ	ὕστερον	χαρίζεται τὸ χωρίον τῇ Ἀρτέμιδι,
[8, 10]	μίαν ἡμέραν· ἂν δὲ καὶ	δεύτερον	γένηται τὸ ἀδίκημα, κλέπτει τὸ
[8, 12]	τὸ δὲ βέλος, Εὐθύνικον φιλεῖν.	δεύτερον	δὲ καὶ ἐπὶ τοῦτον ὀϊστὸν
[8, 8]	καὶ οὐδὲν οὐδενὸς τῷ μεγέθει	δεύτερον.	πάντα δὲ ἀλλήλων γυμνά, καὶ
[8, 8]	τίνων κατηγορήσω πρῶτον καὶ τίνων	δεύτερον.	τά τε γὰρ τετολμημένα πολλὰ
[8, 16]	ἀλλ´ ἐρωμένην αὑτῷ, καί τι	θρασύτερον	εἶπε, τὶς τῶν λῃστῶν, καλῶς
[8, 12]	μυστηρίων; ἡ δὲ παρθένος καὶ	θρασύτερον	ὤμοσε κατ´ ἐμοῦ. ὁρᾷς δὲ
[8, 8]	καὶ τῶν δεσμῶν ἀπολύειν καὶ	κυριώτερον	σαυτὸν ποιεῖν τῶν προέδρων καὶ
[8, 14]	ἐξηκούετο μουσικόν, καὶ ἐλέγετο μηδεπώποτε	λιγυρώτερον	οὕτως ἀκουσθῆναι· καὶ εὐθὺς ἀνεῳγμένας
[8, 12]	πάντως γε τὸ σὸν βέλος	εὐστοχώτερόν	ἐστιν. ἐντείνουσιν ἀμφότεροι τὰ τόξα,
[8, 12]	καὶ ἐπῄνει καὶ ἐκάλει καὶ	σύνθηρον	ἐποιήσατο, καὶ τὰ πλεῖστα κοινὰ
[8, 8]	λεχθὲν ἔπειξις τοῦ λόγου τὸ	ὁλόκληρον	τῶν ἤδη λεχθέντων παραιρεῖται. ὅταν
[8, 5]	τὸν Σωσθένην καὶ Θέρσανδρον γενόμενος	ἐξῇρον	καὶ τὰ αὐτῆς ἔτι μᾶλλον
[8, 5]	δὲ κατὰ τὴν Μελίτην ἐγενόμην,	ἐξῇρον	τὸ πρᾶγμα ἐμαυτοῦ πρὸς σωφροσύνην
[8, 4]	γὰρ εἴ τί μοι συμβέβηκε	λυπηρόν,	μάλιστα μὲν οὐ σόν ἐστιν,
[8, 12]	ζεῦγος τοῦτο ὁρᾷς ἀναφρόδιτον καὶ	ἐχθρὸν	ἡμῶν καὶ τῶν ἡμετέρων μυστηρίων;
[8, 11]	εἰς ὁμιλίαν καθ´ ὃν λέγεις	καιρόν.	σὲ δὲ τί δεῖ παθεῖν,
[8, 10]	ἀνδρὸς στειλαμένου τινὰ μακρὰν ἀποδημίαν,	καιρὸν	τοῦτον ἐνόμισεν εὔκαιρον μοιχείας καὶ
[8, 10]	μακρὰν ἀποδημίαν, καιρὸν τοῦτον ἐνόμισεν	εὔκαιρον	μοιχείας καὶ νεανίσκον εὑροῦσα πόρνον
[8, 17]	ἀνδρεῖον ὅμως αὐτῷ καὶ τὸ	ἔμπειρον	λεληθότως ἐτρέφετο. τέλεον δὲ ἦν
[8, 6]	Πὰν αὐτὸς αὐλεῖ. μετὰ δὲ	μικρὸν	αὐτόμαται μὲν αἱ θύραι ἀνεῴχθησαν
[8, 16]	εἶχον ἐπὶ τῆς νεὼς τότε.	μικρὸν	γὰρ ὕστερον καὶ ταύτην ἀποσκευάσαντες
[8, 12]	ἐκκλῖναι θέλων ἐπὶ θάτερα· κατὰ	μικρὸν	δὲ τὰ τραύματα ἀμφοῖν ἐξάπτεται,
[8, 4]	πότου καὶ τοῦ Διονύσου κατὰ	μικρὸν	ἐξιλασκομένου τὴν αἰδῶ (ἐλευθερίας γὰρ
[8, 14]	χώραν ἔμενε, μηδὲ τὸ βραχύτατον	ἀναθορὸν	τοῦ συνήθους μέτρου. ἐπεὶ δὲ
[8, 9]	τὸ σῶμα ὑπηλείφετο καὶ πῶς	πλῆκτρον	περιέβαινε καὶ τοὺς μὲν νεανίσκους,
[8, 12]	Ἔρως ἐλαύνει κατὰ τουτὶ τὸ	ἄντρον,	οὗ νῦν ἐστιν ἡ πηγή,
[8, 6]	θύρας. κἂν μὲν ᾖ παρθένος,	λιγυρόν	τι μέλος ἀκούεται καὶ ἔνθεον,
[8, 18]	ἡδονάς. νῦν οὖν εἰς τὴν	Τύρον	αὐτὴν ἀπαγαγεῖν ἔγνωκα πρὸς τὸν
[8, 19]	ἐπιτελέσαντες γάμους ἀπεδημήσαμεν εἰς τὴν	Τύρον.	δύο δὲ ὕστερον ἡμερῶν τοῦ
[8, 18]	τῇ Ἀρτέμιδι, ὁ δὲ εἰς	Τύρον	Ἡρακλεῖ, λαβόμενός μου τῆς δεξιᾶς
[8, 18]	μετὰ ταῦτα δὲ εἰς τὴν	Τύρον.	καὶ ταῦτα διαμυθολογήσαντες ἐκοιμήθημεν τὸν
[8, 17]	εἰς τὸ εὔβουλον μεταπίπτον, τὸ	μεγαλόφρον	ἐφύλαττε πρὸς τοὺς ἐν χρείᾳ
[8, 5]	οὕτως ἁρμόσασθαι προσήκει· κἀγὼ τὸν	σὸν	ἀμείψομαι μῦθον εἰπών. ~Ὁρᾷς τουτὶ
[8, 12]	κόρης· καὶ πάντως γε τὸ	σὸν	βέλος εὐστοχώτερόν ἐστιν. ἐντείνουσιν ἀμφότεροι
[8, 4]	συμβέβηκε λυπηρόν, μάλιστα μὲν οὐ	σόν	ἐστιν, ἀλλὰ τοῦ δαίμονος· ἔπειτα
[8, 3]	εἶπεν ἀπιών· Ἀλλὰ τὸ μὲν	σὸν	ἤδη κέκριται, καὶ ὅσον οὐδέπω
[8, 6]	ἴσον ἔχων, τὸ δὲ ἔσω	μέσον	ἐστὶ τῷ περιττῷ. αἴτιον δὲ
[8, 13]	ὀθόνης ὁ χιτών, ζώνη κατὰ	μέσον	τὸν χιτῶνα, ταινία περὶ τὴν
[8, 5]	τὴν ναῦν διηγησάμην, τὸν εἰς	Ἔφεσον	πλοῦν, καὶ ὡς ἄμφω συνεκαθεύδομεν,
[8, 8]	δικαστηρίων; ἀνάστηθι τοῦ θώκου, πρόεδρε,	παραχώρησον	τῆς ἀρχῆς αὐτῷ καὶ τοῦ
[8, 6]	καλάμων χορὸς ἕκαστον τοῦ πρόσθεν	ἴσον	ἔχων, τὸ δὲ ἔσω μέσον
[8, 9]	οὐδείς ἐστιν ἄνευ κρίσεως δυνατώτερος.	κλεῖσον	οὖν τὰ δικαστήρια, κάθελε τὰ
[8, 8]	τῶν πολλῶν εἷς; ἀνάβηθι καὶ	κάθισον	ἐν τῷ τοῦ προέδρου θρόνῳ,
[8, 5]	τὴν ἐμήν, ὅσον ἐλιπάρησε χρόνον,	ὅσον	ἀπέτυχεν, ὅσα ἐπηγγείλατο, ὅσα ὠδύρατο·
[8, 5]	καὶ τὴν σωφροσύνην τὴν ἐμήν,	ὅσον	ἐλιπάρησε χρόνον, ὅσον ἀπέτυχεν, ὅσα
[8, 10]	ἱερέα μόνον ἀπετείνατο, ὀλίγον ἁψάμενος	ὅσον	ἐπιψαῦσαι καὶ τοῦ κατὰ τὸν
[8, 3]	μὲν σὸν ἤδη κέκριται, καὶ	ὅσον	οὐδέπω πείσῃ δίκην· τὸ δὲ
[8, 12]	ἦν Ἐφέσιος, καλὸς ἐν μειρακίοις	ὅσον	Ῥοδῶπις ἐν παρθένοις· Εὐθύνικον αὐτὸν
[8, 6]	μὲν γὰρ ὀξύτατον τὸ ἄνω	ὅσον	τὸ κάτω πρῶτον βαρύτατον, καὶ
[8, 6]	καὶ ἐπὶ τῷ δευτέρῳ τοσοῦτον,	ὅσον	τοῦ δευτέρου μείζων ὁ μετὰ
[8, 6]	τάξεως ἡ τῆς ἁρμονίας διανομή.	τόσον	μὲν γὰρ ὀξύτατον τὸ ἄνω
[8, 17]	πολυτελῶς παρασκευάσας, ἐσθῆτά τε καὶ	χρυσὸν	καὶ ὅσα εἰς κόσμον γυναικῶν
[8, 5]	μέγαν ἐνίκησε λῃστήν, Θέρσανδρον λέγω,	τὸν	ἀναίσχυντον, τὸν βίαιον. ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ,
[8, 10]	μοιχὸν ἐμπεπορευμένη. Ἀλλ´ ᾤμην, φησί,	τὸν	ἄνδρα τετελευτηκέναι. οὐκοῦν, εἰ μὲν
[8, 9]	κατέγνω; ποῖον δικαστήριον ἐκέλευσε δεθῆναι	τὸν	ἄνθρωπον; ἔστω γὰρ πάντα ἀδικήσας,
[8, 9]	καὶ οὐκ ἂν ἔτι τολμήσειας	τὸν	αὐτὸν αἰτιᾶσθαι φόνου. οὐ γὰρ
[8, 18]	Τύρον. καὶ ταῦτα διαμυθολογήσαντες ἐκοιμήθημεν	τὸν	αὐτὸν τρόπον. ~Τῇ δ´ ὑστεραίᾳ
[8, 5]	λῃστήν, Θέρσανδρον λέγω, τὸν ἀναίσχυντον,	τὸν	βίαιον. ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ, τὴν ἀποδημίαν·
[8, 9]	μοι πόρρω τῶν τούτου βλασφημιῶν	τὸν	βίον ἔχοντι, φέρε εἴπω πρὸς
[8, 18]	καὶ νόμῳ παρ´ ἐκείνου λαβεῖν	τὸν	γάμον. ἂν μὲν οὖν ἐθελήσῃ
[8, 18]	οὐκ εὐκαταφρόνητον ἀγαπητῶς ἂν λάβοιμι	τὸν	γάμον. ἀναγνώσομαι δέ σοι καὶ
[8, 5]	ὑβρισμένη. οὐκ ἠθέλομεν ἀπάτορα γενέσθαι	τὸν	γάμον. πάρεστιν οὖν ὁ πατήρ·
[8, 14]	καὶ καταλεύσειεν αὐτὸν ὁ δῆμος.	τὸν	γὰρ Σωσθένην εἷλκον ἄγοντες νεανίσκοι
[8, 10]	εἰ δὲ ὁ γάμος τῷ	τὸν	γήμαντα ζῆν οὐκ ἀνῄρηται, τὴν
[8, 8]	ἀξιῶ τῆς αὐθαδείας δοῦναι τιμωρίαν,	τὸν	δὲ ἀποδοθῆναι κελεῦσαι τῇ καταδίκῃ.
[8, 10]	σε τὴν τιμὴν ταύτην ἔχειν.	τὸν	δὲ Θερσάνδρου βίον ἴσασι πάντες
[8, 14]	νυκτὸς ἐπελθούσης τῆς πόλεως ὑπεξέρχεται.	τὸν	δὲ Σωσθένην εἰς τὴν εἱρκτὴν
[8, 9]	μὲν γὰρ ἀπέκτεινας τῷ λόγῳ,	τὸν	δὲ τοῖς ἔργοις ἠθέλησας, μᾶλλον
[8, 9]	τῶν τοῦ Σωσθένους χειρῶν ἐξαρπάσασα,	τὸν	δὲ τῶν σῶν. καὶ τὸν
[8, 9]	εἰρήσθω πρὸς τὰς τούτου βλασφημίας,	τὸν	δὲ ὑπὲρ τῶν ξένων λόγον
[8, 8]	τῆς προικός φημι δεῖν ἐμοί,	τὸν	δὲ ὑποσχεῖν τὴν ὀφειλομένην τοῖς
[8, 10]	ὅσον ἐπιψαῦσαι καὶ τοῦ κατὰ	τὸν	δεσμώτην μέρους. ὅταν οὖν ἀποδείξω
[8, 15]	δὲ ὁ ἱερεὺς ὑπεδέχετο πάλιν	τὸν	εἰθισμένον τρόπον. καὶ μεταξὺ δειπνοῦντες
[8, 5]	ὅσα ὠδύρατο· τὴν ναῦν διηγησάμην,	τὸν	εἰς Ἔφεσον πλοῦν, καὶ ὡς
[8, 19]	βουλόμενον δὲ μετὰ προφάσεως ἐπισχεθῆναι	τὸν	ἔλεγχον ὧν ἐτόλμησε. μείναντες οὖν
[8, 7]	Λευκίππη, πρὶν τὸν ἱερέα εἰπεῖν	τὸν	ἑξῆς λόγον· Ὡς γέ μοι
[8, 10]	μεῖζον ἀτύχημα, ὅτι τοιοῦτον ηὗρε	τὸν	ἐρώμενον, ὃς πρὸς μὲν γυναῖκας
[8, 5]	πλαστὴν γαστέρα, τὴν Μενελάου τέχνην,	τὸν	ἔρωτα τοῦ στρατηγοῦ καὶ τὸ
[8, 18]	ὑποστρέψαντες εἰς τὸ Βυζάντιον, εὐφημοῦντες	τὸν	Ἡρακλέα καὶ τὴν Ἄρτεμιν, ἐχειροτονήθημεν,
[8, 9]	περὶ ὧν ἐγκέκλημαι. Ἔλυσας, φησί,	τὸν	θανάτου κατεγνωσμένον· καὶ ἐπὶ τούτῳ
[8, 14]	δῆμος ἐξεβόησεν ὑφ´ ἡδονῆς καὶ	τὸν	Θέρσανδρον ἐλοιδόρουν, ἐγὼ δὲ ὅστις
[8, 10]	καὶ ἀναισχύντως ὑποκριναμένου τὰ εἰς	τὸν	Θέρσανδρον προσκρούσματα· καὶ τοῦ λόγου
[8, 10]	αὐτὸς μᾶλλον ἀναιδῶς ἐσυκοφάντησε, διασύρων	τὸν	Θερσάνδρου βίον, οὐδεμιᾶς ἀπήλλακται συκοφαντίας.
[8, 9]	πρὶν ἢ ἐλθεῖν ἐπὶ τοῦτον	τὸν	θρόνον· οὐδὲ ἐπὶ τῆς σῆς
[8, 1]	ἔρρεον κρουνοί· ὅλον γὰρ αὐτοῦ	τὸν	θυμὸν εἶχεν ἡ πληγή. ὡς
[8, 7]	~Καὶ εὐθὺς ἡ Λευκίππη, πρὶν	τὸν	ἱερέα εἰπεῖν τὸν ἑξῆς λόγον·
[8, 1]	καὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ πρὸς	τὸν	ἱερέα, Μαρτύρομαι, ἔφη, τῶνδε ἐναντίον,
[8, 10]	γὰρ Θέρσανδρος ἃ εἶπε, πρὸς	τὸν	ἱερέα μόνον ἀπετείνατο, ὀλίγον ἁψάμενος
[8, 17]	λέγειν ἃ φθάνω προειρηκὼς ἅπαντα,	τὸν	Καλλισθένην, τὸν χρησμόν, τὴν θεωρίαν,
[8, 7]	περὶ ἡμῶν δίκας, ἐπεὶ καὶ	τὸν	καταγνωσθέντα σοι χθὲς ἤδη τινὲς
[8, 8]	βασανιζόμεναι φήσωσιν οὐκ εἰδέναι τοῦτον	τὸν	κατάδικον χρόνῳ πολλῷ συνόντα αὐτῇ
[8, 17]	Καλλισθένην, τὸν χρησμόν, τὴν θεωρίαν,	τὸν	λέμβον, τὴν ἁρπαγήν. εἶτα προσέθηκεν
[8, 11]	τοῦ Σωπάτρου λέγοντος ὑποτεμὼν αὐτοῦ	τὸν	λόγον ὁ Θέρσανδρος, Ἀλλ´ οὔκ,
[8, 5]	κατεψευσάμην, καὶ μέχρι τῆς θεωρίας	τὸν	λόγον συνεπέρανα, καί, Τὰ μὲν
[8, 5]	μέσοις λῃσταῖς ἔμεινε παρθένος καὶ	τὸν	μέγαν ἐνίκησε λῃστήν, Θέρσανδρον λέγω,
[8, 5]	σωφροσύνην μεταποιῶν καὶ οὐδὲν ἐψευδόμην,	τὸν	Μελίτης ἔρωτα καὶ τὴν σωφροσύνην
[8, 9]	τὸν δὲ τῶν σῶν. καὶ	τὸν	μὲν Σωσθένην ἐξήρπασας, ἵνα μὴ
[8, 8]	μοι λόγος οὗτος κατ´ ἀμφοῖν·	τὸν	μέντοι ἀξιῶ τῆς αὐθαδείας δοῦναι
[8, 7]	πρόσθεν ἡμέραν καὶ τὴν τότε.	τὸν	μέντοι Σώστρατον ἑώρων ὑποθορυβηθέντα τῷ
[8, 10]	καὶ κήρυκι μοιχεύεται. Ἔφεσος ὅλη	τὸν	μοιχὸν ἔγνωκεν· ἡ δὲ οὐκ
[8, 15]	πρὸς αὐτήν· Οὐκ ἐρεῖς ἡμῖν	τὸν	μῦθον τῶν τῆς Φάρου λῃστῶν
[8, 17]	καὶ ἦν τις ἐξαίφνης περὶ	τὸν	νεανίσκον θαυμαστὴ μεταβολή. ἕδρας τε
[8, 1]	μάρτυρας ἄγων τινάς, ἔρχεται πρὸς	τὸν	νεὼν καὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ
[8, 8]	τοίνυν τοὐναντίον, τὴν μὲν κατὰ	τὸν	νόμον ἀφεῖσθαι τῆς προικός φημι
[8, 13]	Πάν, εὐγνωμονήσειας καὶ μὴ παραβαίης	τὸν	νόμον τοῦ τόπου· ἡμεῖς γὰρ
[8, 9]	κατὰ ποίους νόμους, εἰπέ, τοῦτον	τὸν	ξένον νεανίσκον κατέκλεισας πρῶτον εἰς
[8, 12]	μέσης. ἡ δὲ κρίσις· ἐγγράψασα	τὸν	ὅρκον γραμματείῳ μηρίνθῳ δεδεμένον περιεθήκατο
[8, 12]	τῇ δέρῃ. κἂν μὲν ἀψευδῇ	τὸν	ὅρκον, μένει κατὰ χώραν ἡ
[8, 12]	ἐστιν ἡ πηγή, καὶ ἐνταῦθα	τὸν	ὅρκον ψεύδονται. ἡ Ἄρτεμις ὁρᾷ
[8, 4]	τῶν ἔργων παρελθόντων ἡ διήγησις	τὸν	οὐκέτι πάσχοντα ψυχαγωγεῖ μᾶλλον ἢ
[8, 6]	σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι μὲν ἐνθάδε	τὸν	Πᾶνα, περιορίσαι δὲ εἰς σπήλαιον
[8, 13]	παρθένος εἶ, Λευκίππη, πεπίστευκα, ἀλλὰ	τὸν	Πᾶνα, ὦ φιλτάτη, φοβοῦμαι. θεός
[8, 7]	πρὸς ὕπνον ἀναχωρεῖν καὶ ἀσπαζομένη	τὸν	πατέρα ἠρέμα πρὸς αὐτόν, Θάρρει,
[8, 18]	Τύρον αὐτὴν ἀπαγαγεῖν ἔγνωκα πρὸς	τὸν	πατέρα καὶ νόμῳ παρ´ ἐκείνου
[8, 19]	ἡμερῶν τοῦ Καλλισθένους ἐλθόντες εὕρομεν	τὸν	πατέρα μέλλοντα θύειν τοὺς γάμους
[8, 15]	Λευκίππη δέ, ἅτε δὴ μᾶλλον	τὸν	πατέρα μηκέτι αἰδουμένη ὡς ἂν
[8, 6]	οἱ μεταξὺ κάλαμοι, ἕκαστος ἐπὶ	τὸν	πέλας τὸ ὀξὺ καταφέρει, ἔστε
[8, 4]	Τί οὐ λέγεις, ὦ ξένε,	τὸν	περὶ ὑμᾶς μῦθον ὅστις ἐστί;
[8, 5]	ἀποδημίαν τὴν ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι,	τὸν	πλοῦν, τὴν ναυαγίαν, τὴν Αἴγυπτον,
[8, 17]	εἶτα προσέθηκεν ὅτι Μαθὼν κατὰ	τὸν	πλοῦν ὡς οὐκ εἴη θυγάτηρ
[8, 18]	παρέχων ἑαυτόν. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνικήσαμεν	τὸν	πόλεμον ἐπιφανείᾳ τῶν θεῶν, ὑποστρέψαντες
[8, 9]	πάντα γὰρ ὅσα σὺ πρὸς	τὸν	πρόεδρον εἴρηκας ἔοικε δικαιότερον ἐρεῖν
[8, 10]	καὶ πρὸς ἄλλους τινὰς ἡμαρτηκέναι	τὸν	πρόσθεν χρόνον, λανθάνειν δὲ ἐπ´
[8, 8]	δούλην ἐστὶ τὴν ἐμὴν καὶ	τὸν	σεμνὸν τοῦτον πατρὸς ὑποκριτήν, ὃν
[8, 5]	παροῦσιν οὕτως ἁρμόσασθαι προσήκει· κἀγὼ	τὸν	σὸν ἀμείψομαι μῦθον εἰπών. ~Ὁρᾷς
[8, 15]	πάντων εὐφημούμενοι. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	τὸν	Σωσθένην ἦγον ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας
[8, 5]	ἐγένετο διεξῄειν. κἀν τῷδε κατὰ	τὸν	Σωσθένην καὶ Θέρσανδρον γενόμενος ἐξῇρον
[8, 4]	μάλα φιλοφρόνως. ἐγὼ δὲ εἰς	τὸν	Σώστρατον ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν
[8, 4]	λόγου πρῶτος ὁ ἱερεὺς πρὸς	τὸν	Σώστρατον· Τί οὐ λέγεις, ὦ
[8, 6]	καὶ οἷόν ἐστιν εἴπω καὶ	τὸν	ταύτῃ τοῦ Πανὸς πάντα μῦθον.
[8, 16]	τὴν διώκουσαν ναῦν φθάνουσαν, περιελόντες	τόν	τε κόσμον καὶ τὴν ἐσθῆτα
[8, 11]	γὰρ μόναις γυναιξὶν ἔξεστιν εἰς	τὸν	τῆς Ἀρτέμιδος ναὸν παριέναι) εἰ
[8, 17]	ἦν μὲν οὖν καὶ παρὰ	τὸν	τῆς ἀσωτίας χρόνον τούτοις χαίρων
[8, 12]	παρῆν. παραστησαμένη δὲ τὸν υἱὸν	τὸν	τοξότην ἡ Ἀφροδίτη εἶπε· Τέκνον,
[8, 12]	τηνικαῦτα οὐ παρῆν. παραστησαμένη δὲ	τὸν	υἱὸν τὸν τοξότην ἡ Ἀφροδίτη
[8, 9]	τὴν ἀναίδειαν, ὃς οὐκ ᾐδέσθη	τὸν	ὑφ´ ὑμῶν ἱερωσύνῃ τετιμημένον οὕτως
[8, 7]	δὴ τῇ Λευκίππῃ νεύματι ἀφανεῖ	τὸν	φόβον τοῦ πατρὸς ἐξελεῖν, ἐπισταμένῃ
[8, 16]	ἐκείνης. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ	τὸν	Χαιρέαν τὴν ἀξίαν δόντα δίκην
[8, 13]	ὁ χιτών, ζώνη κατὰ μέσον	τὸν	χιτῶνα, ταινία περὶ τὴν κεφαλὴν
[8, 17]	φθάνω προειρηκὼς ἅπαντα, τὸν Καλλισθένην,	τὸν	χρησμόν, τὴν θεωρίαν, τὸν λέμβον,
[8, 8]	οὐ δέδωκεν· ἀποθανὼν γὰρ ὀφείλει	θάνατον	ἄλλον. ὁ δέ μοι τρίτος
[8, 8]	καὶ μιαιφονίας κεκερασμένης; κατεγνώκατέ τινος	θάνατον	ἐφ´ αἷς δή ποτ´ οὖν
[8, 7]	καὶ τὴν τότε. τὸν μέντοι	Σώστρατον	ἑώρων ὑποθορυβηθέντα τῷ τῆς σύριγγος
[8, 4]	φιλοφρόνως. ἐγὼ δὲ εἰς τὸν	Σώστρατον	ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν οὐκ
[8, 4]	πρῶτος ὁ ἱερεὺς πρὸς τὸν	Σώστρατον·	Τί οὐ λέγεις, ὦ ξένε,
[8, 6]	ἁρμονίας διανομή. τόσον μὲν γὰρ	ὀξύτατον	τὸ ἄνω ὅσον τὸ κάτω
[8, 6]	ἄνω ὅσον τὸ κάτω πρῶτον	βαρύτατον,	καὶ κατὰ κέρας ἑκάτερον ὁ
[8, 14]	κατὰ χώραν ἔμενε, μηδὲ τὸ	βραχύτατον	ἀναθορὸν τοῦ συνήθους μέτρου. ἐπεὶ
[8, 17]	τὰ ἄλλα πάντα παρεῖχεν ἑαυτὸν	κοσμιώτατον	καὶ ἐπιεικῆ καὶ σώφρονα, καὶ
[8, 18]	ἐγὼ γὰρ προῖκα ἐπιδιδοὺς οὐκ	εὐκαταφρόνητον	ἀγαπητῶς ἂν λάβοιμι τὸν γάμον.
[8, 6]	τοῦ νεώ. ἐνθάδε ἐστὶ σπήλαιον	ἀπόρρητον	γυναιξί, καθαραῖς δὲ εἰσελθούσαις οὐκ
[8, 6]	γυναιξί, καθαραῖς δὲ εἰσελθούσαις οὐκ	ἀπόρρητον	παρθένοις· ἀνάκειται δὲ σύριγξ ὀλίγον
[8, 12]	εἶπε· Τέκνον, ζεῦγος τοῦτο ὁρᾷς	ἀναφρόδιτον	καὶ ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ τῶν
[8, 17]	τοὺς ἐντυγχάνοντας, καὶ τὸ τέως	ἄκριτον	πολυτελὲς ἐκ τῆς πρὶν ἀσωτίας
[8, 14]	νενικημένου. μέλλων δὲ καὶ τὸ	τρίτον	ἡττᾶσθαι, ὑπεκδὺς εἰς τὴν οἰκίαν
[8, 17]	εὐδαιμόνων, περιεῖπεν εὖ καὶ καλῶς,	ἄχραντον	τηρῶν, ὡς ἐπηγγείλατο· ὥστε καὶ
[8, 5]	ἐνίκησε λῃστήν, Θέρσανδρον λέγω, τὸν	ἀναίσχυντον,	τὸν βίαιον. ἐφιλοσοφήσαμεν, πάτερ, τὴν
[8, 17]	πρὶν ἀσωτίας εἰς τὸ εὔβουλον	μεταπίπτον,	τὸ μεγαλόφρον ἐφύλαττε πρὸς τοὺς
[8, 5]	τὸν πλοῦν, τὴν ναυαγίαν, τὴν	Αἴγυπτον,	τοὺς βουκόλους, τῆς Λευκίππης τὴν
[8, 8]	ἄλλων μνήμης τὴν γλῶτταν ἐφ´	ἕκαστον	ἑλκούσης. ἡ γὰρ εἰς τὸ
[8, 6]	ὁ λοιπὸς τῶν καλάμων χορὸς	ἕκαστον	τοῦ πρόσθεν ἴσον ἔχων, τὸ
[8, 5]	ὁ μὲν ἱερεὺς ἐκεχήνει, θαυμάζων	ἕκαστον	τῶν λεγομένων, ὁ δὲ Σώστρατος
[8, 5]	τὴν κουρὰν ὁρᾷς. καὶ καθ´	ἕκαστον	ὡς ἐγένετο διεξῄειν. κἀν τῷδε
[8, 10]	χρόνον, λανθάνειν δὲ ἐπ´ ἐκείνοις	χρηστὸν	ἄνδρα· τὸ δὲ τελευταῖον τοῦ
[8, 17]	τοῦ χείρονος εἰς τὸ πάνυ	χρηστὸν	μετελθόν. ἐμὲ δ´ οὖν ᾑρήκει
[8, 11]	πλέον αὐτὴ προστίθημι· τὸ δὲ	μέγιστον,	οὐδὲ εἶδον τὸ παράπαν μήτε
[8, 12]	δεύτερον δὲ καὶ ἐπὶ τοῦτον	ὀϊστὸν	ἀφίησι. καὶ εἶδον ἀλλήλους Εὐθύνικος
[8, 6]	λέγω· εἰ δέ τις ὑμῶν	ἧττον	ὡμίλησε ταύτῃ τῇ μουσικῇ, φέρε
[8, 10]	(χρήσομαι γὰρ τοῖς αὐτοῦ πρὸς	αὐτόν)	ἃ δὲ μετὰ τὴν κωμῳδίαν
[8, 9]	οὐκ ἂν ἔτι τολμήσειας τὸν	αὐτὸν	αἰτιᾶσθαι φόνου. οὐ γὰρ δὴ
[8, 4]	ἰδεῖν οὐκ ἠδυνάμην, συνειδὼς οἷα	αὐτὸν	διατεθείκειν· καὶ ὁ Σώστρατος δὲ
[8, 13]	γένῃ. ἀλλ´ ἐκείνη μὲν ἔφυγεν	αὐτὸν	διώκοντα ἐν πεδίῳ καὶ ἐδιώκετο
[8, 10]	εἰς Θέρσανδρον ἐφ´ οἷς εἰς	αὐτὸν	εἶπεν. ἀλλὰ Θέρσανδρος μὲν οὐδὲν
[8, 12]	ὅσον Ῥοδῶπις ἐν παρθένοις· Εὐθύνικον	αὐτὸν	ἐκάλουν· ἐθήρα δὲ καὶ αὐτὸς
[8, 3]	τότε μὲν δὴ μόλις ἀφελκύσαντες	αὐτὸν	ἐξάγουσι τοῦ ἱεροῦ. τοσοῦτον δ´
[8, 14]	οἰκέται· τούτους γὰρ ἐπεπόμφει ζητήσοντας	αὐτὸν	ἡ Μελίτη. συνεὶς δὲ ὁ
[8, 7]	ἀσπαζομένη τὸν πατέρα ἠρέμα πρὸς	αὐτόν,	Θάρρει, πάτερ, ἔφη, περὶ ἐμοῦ,
[8, 3]	ἱερῷ παρόντων· καὶ οὗτοι ἐκάκιζον	αὐτὸν	καὶ ὁ ἱερεὺς αὐτὸς ὅτι
[8, 17]	ᾑρήκει πάντων μᾶλλον, καὶ ὑπερηγάπων	αὐτὸν	καὶ τὴν πρὶν ἀσωτίαν φύσεως
[8, 14]	ἐκδιδράσκει, φοβηθεὶς μὴ καὶ καταλεύσειεν	αὐτὸν	ὁ δῆμος. τὸν γὰρ Σωσθένην
[8, 9]	ἐλεγχθήτω, λόγου μεταλαβών· ὁ νόμος	αὐτόν,	ὁ καὶ σοῦ καὶ πάντων
[8, 17]	ἀνδραγαθίᾳ. καὶ δὴ μετενόουν ἀποσκορακίσας	αὐτόν,	ὅτε μοι περὶ τοῦ τῆς
[8, 13]	νόμον τοῦ τόπου· ἡμεῖς γὰρ	αὐτὸν	τετηρήκαμεν. ἐξίτω πάλιν ἡμῖν ἡ
[8, 18]	καὶ ταῦτα διαμυθολογήσαντες ἐκοιμήθημεν τὸν	αὐτὸν	τρόπον. ~Τῇ δ´ ὑστεραίᾳ παραγενόμενος
[8, 7]	παρθενίας δι´ αἰδῶ τὴν πρὸς	αὐτὸν	ψευδώμεθα. διανεύω δὴ τῇ Λευκίππῃ
[8, 15]	πίστιν. ὁ δὲ ἐπὶ βασάνους	ἑαυτὸν	ἀγόμενον ἰδὼν πάντα σαφῶς λέγει,
[8, 17]	ὑπήκοόν μοι κατὰ πάντα παρέχων	ἑαυτόν.	~Ἐπεὶ δὲ ἐνικήσαμεν τὸν πόλεμον
[8, 17]	καὶ τὰ ἄλλα πάντα παρεῖχεν	ἑαυτὸν	κοσμιώτατον καὶ ἐπιεικῆ καὶ σώφρονα,
[8, 8]	γνῶσις δικαστηρίου, μήθ´ ὅλως ἄνθρωπον	σεαυτὸν	ἡγοῦ. μετὰ τῆς Ἀρτέμιδος προσκυνοῦ·
[8, 13]	εἱστήκειν τρέμων, καὶ ταῦτα πρὸς	ἐμαυτὸν	ἔλεγον· Ὅτι μὲν παρθένος εἶ,
[8, 17]	προῖκα ἐπιδίδωμι, τὸ μὲν πρῶτον	ἐμαυτόν,	ἔπειτα ὅσην οὐκ ἂν ὁ
[8, 14]	τὴν παρθένον. ~Ταῦτά μου πρὸς	ἐμαυτὸν	λαλοῦντος μέλος ἐξηκούετο μουσικόν, καὶ
[8, 8]	τῶν δεσμῶν ἀπολύειν καὶ κυριώτερον	σαυτὸν	ποιεῖν τῶν προέδρων καὶ τῶν
[8, 7]	πείσειν. κἀκείνη δὲ ἐδόκει μοι	ταὐτὸν	ὑποπτεύειν, ὥστε ταχὺ μὲν συνῆκε·
[8, 10]	γὰρ τὸ μεῖζον ἀτύχημα, ὅτι	τοιοῦτον	ηὗρε τὸν ἐρώμενον, ὃς πρὸς
[8, 3]	ἀφελκύσαντες αὐτὸν ἐξάγουσι τοῦ ἱεροῦ.	τοσοῦτον	δ´ εἶπεν ἀπιών· Ἀλλὰ τὸ
[8, 9]	ἐλήλεγξαι; τὰ μὲν ἐμὰ ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω πρὸς τὰς τούτου βλασφημίας,
[8, 10]	τινα λαβόντες ἐδήσαμεν, ὑπερτεθαύμακα τί	τοσοῦτον	ἴσχυσε πρίασθαι πρὸς τὴν τοσαύτην
[8, 6]	τοῦτον, καὶ ἐπὶ τῷ δευτέρῳ	τοσοῦτον,	ὅσον τοῦ δευτέρου μείζων ὁ
[8, 3]	δὲ ὑπὸ τῆς Ἀρτέμιδος, ἣ	τοῦτον	ἀπέφηνε συκοφάντην. καὶ νῦν προελθεῖν
[8, 10]	στειλαμένου τινὰ μακρὰν ἀποδημίαν, καιρὸν	τοῦτον	ἐνόμισεν εὔκαιρον μοιχείας καὶ νεανίσκον
[8, 10]	μὲν οὐδὲν ὧν εἶπεν εἰς	τοῦτον	ἐψεύσατο· καὶ γὰρ δεσμώτην ἔλυσε
[8, 6]	λειπόμενοι, τούτων μείζων ὁ μετὰ	τοῦτον,	καὶ ἐπὶ τῷ δευτέρῳ τοσοῦτον,
[8, 8]	ποῦ τοίνυν ὁ δήμιος; ἀπαγέτω	τοῦτον	λαβών. δὸς ἤδη τὸ κώνειον.
[8, 12]	φιλεῖν. δεύτερον δὲ καὶ ἐπὶ	τοῦτον	ὀϊστὸν ἀφίησι. καὶ εἶδον ἀλλήλους
[8, 8]	τὴν ἐμὴν καὶ τὸν σεμνὸν	τοῦτον	πατρὸς ὑποκριτήν, ὃν εἰς ὕστερον,
[8, 9]	δράσειας πρὶν ἢ ἐλθεῖν ἐπὶ	τοῦτον	τὸν θρόνον· οὐδὲ ἐπὶ τῆς
[8, 8]	κἂν βασανιζόμεναι φήσωσιν οὐκ εἰδέναι	τοῦτον	τὸν κατάδικον χρόνῳ πολλῷ συνόντα
[8, 9]	ἢ κατὰ ποίους νόμους, εἰπέ,	τοῦτον	τὸν ξένον νεανίσκον κατέκλεισας πρῶτον
[8, 6]	τοῦ δευτέρου μείζων ὁ μετὰ	τοῦτον	τρίτος, καὶ κατὰ λόγον οὕτως
[8, 6]	τὸ πρόσωπον ἰσοστάσιον καὶ τὸ	νῶτον.	καὶ ὅσοι εἰσὶ τῶν καλάμων
[8, 6]	τὸ ἄνω ὅσον τὸ κάτω	πρῶτον	βαρύτατον, καὶ κατὰ κέρας ἑκάτερον
[8, 9]	τοῦτον τὸν ξένον νεανίσκον κατέκλεισας	πρῶτον	εἰς τὸ δεσμωτήριον; τίς προέδρων
[8, 9]	ἂν εἴπῃς, ἀλλὰ καὶ κριθήτω	πρῶτον,	ἐλεγχθήτω, λόγου μεταλαβών· ὁ νόμος
[8, 17]	σοι προῖκα ἐπιδίδωμι, τὸ μὲν	πρῶτον	ἐμαυτόν, ἔπειτα ὅσην οὐκ ἂν
[8, 8]	καὶ πόθεν, οὐδὲ τίνων κατηγορήσω	πρῶτον	καὶ τίνων δεύτερον. τά τε
[8, 18]	ἢν τὴν ἔφεσιν ἀγωνισώμεθα, διέγνωκα	πρῶτον	μὲν εἰς τὸ Βυζάντιον διαπλεῦσαι,
[8, 18]	τῆς δεξιᾶς ὁ Καλλισθένης διηγεῖται	πρῶτον	τὰ πεπραγμένα αὐτῷ περὶ τὴν
[8, 12]	Ῥοδῶπις. καὶ ἔστησαν μὲν τὸ	πρῶτον	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἑκάτεροι, μηδέτερος ἐκκλῖναι
[8, 12]	τόξα, ἡ μὲν ἐπὶ τὴν	ἔλαφον,	ὁ δὲ Ἔρως ἐπὶ τὴν
[8, 12]	ὁρᾷς δὲ αὐτοὺς ἐπὶ τὴν	ἔλαφον	συντρέχοντας. ἄρξαι καὶ σὺ τῆς
[8, 19]	δὲ μετὰ προφάσεως ἐπισχεθῆναι τὸν	ἔλεγχον	ὧν ἐτόλμησε. μείναντες οὖν τῶν
[8, 16]	συνεσομένην ἐπὶ τοῦ σκάφους, ταύτην	εἶχον	ἐπὶ τῆς νεώς, ἀγνοοῦσαν τὴν
[8, 16]	τὴν δὲ κεφαλήν, ὡς ἔπεσεν,	εἶχον	ἐπὶ τῆς νεὼς τότε. μικρὸν
[8, 16]	ὁμοίως, ὅτε μηκέτι τοὺς διώκοντας	εἶχον.	οὐκ οἶδα δὲ πότερον τούτου
[8, 10]	κήρυκι μοιχεύεται. Ἔφεσος ὅλη τὸν	μοιχὸν	ἔγνωκεν· ἡ δὲ οὐκ ᾐσχύνετο
[8, 10]	ὡς φορτίον κάλλους ἐωνημένη ἦλθε,	μοιχὸν	ἐμπεπορευμένη. Ἀλλ´ ᾤμην, φησί, τὸν
[8, 10]	οὐκέτι δι´ αἰνιγμάτων, σχετλιάζων εἰ	μοιχόν	τινα λαβόντες ἐδήσαμεν, ὑπερτεθαύμακα τί
[8, 10]	ὅταν οὖν ἀποδείξω δυσὶ θανάτοις	ἔνοχον	ὄντα, τότε ἂν εἴη καὶ
[8, 9]	εἰ μὲν ἄλλῃ που βεβιωκὼς	ἔτυχον	καὶ μὴ παρ´ ὑμῖν, ἔδει
[8, 16]	δὲ πότερον τούτου χάριν προπαρασκευάσαντες	ἔτυχον	τὴν γυναῖκα ἢ διεγνωκότες ἀνδραποδίσαντες
[8, 4]	ὁρῶν ἀμύξεις τῶν ἐμῶν, ἃς	ἔτυχον	ὑπ´ αὐτοῦ παθών, ἀντῃσχύνετό με
[8, 7]	αὐτὸς παρών) προσελθὼν τῷ προέδρῳ,	Πρόγραψον	εἰς αὔριον, ἔφη, τὰς περὶ
[8, 5]	ὅσα ἐπηγγείλατο, ὅσα ὠδύρατο· τὴν	ναῦν	διηγησάμην, τὸν εἰς Ἔφεσον πλοῦν,
[8, 16]	κώπαις ἔφυγον, ὁρῶντες τὴν διώκουσαν	ναῦν	φθάνουσαν, περιελόντες τόν τε κόσμον
[8, 12]	κατὰ τουτὶ τὸ ἄντρον, οὗ	νῦν	ἐστιν ἡ πηγή, καὶ ἐνταῦθα
[8, 18]	οἷς οὐδεὶς ἀναβάλλεται τὰς ἡδονάς.	νῦν	οὖν εἰς τὴν Τύρον αὐτὴν
[8, 9]	καὶ ὁ νυκτερινὸς δικαστής. καὶ	νῦν	πολλάκις βοᾷ· Κατάδικον ἔλυσας θανάτῳ
[8, 3]	ἣ τοῦτον ἀπέφηνε συκοφάντην. καὶ	νῦν	προελθεῖν με δεῖ καὶ ἀπονίψασθαι
[8, 8]	γραφήν· ἔδοξεν ἀποθνῄσκειν Κλειτοφῶντα. ποῦ	τοίνυν	ὁ δήμιος; ἀπαγέτω τοῦτον λαβών.
[8, 8]	πάσης αἰτίας αὐτὴν ἀφίημι. ἂν	τοίνυν	τοὐναντίον, τὴν μὲν κατὰ τὸν
[8, 17]	δὴ καὶ ὁ Σώστρατος· Ἐπεὶ	τοίνυν	τοὺς ὑμετέρους μύθους, ὦ παιδία,
[8, 8]	θάνατον ἐφ´ αἷς δή ποτ´	οὖν	αἰτίαις (οὐδὲν γὰρ διαφέρει) καὶ
[8, 6]	μηδεμίαν ἐκεῖ καταβαίνειν γυναῖκα. ὅταν	οὖν	αἰτίαν ἔχῃ τις οὐκ εἶναι
[8, 8]	τὴν ἐξέτασιν γενέσθαι δέδοκται. ταύτας	οὖν	αἰτῶ, αἳ κἂν βασανιζόμεναι φήσωσιν
[8, 14]	τοῦ Θερσάνδρου φυγόντος. τότε μὲν	οὖν	ἀπηλλαττόμεθα, κατακρατοῦντες ἤδη γενόμενοι καὶ
[8, 10]	κατὰ τὸν δεσμώτην μέρους. ὅταν	οὖν	ἀποδείξω δυσὶ θανάτοις ἔνοχον ὄντα,
[8, 16]	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. ὁ μὲν	οὖν	δίκην οὐ μεμπτὴν δοὺς τῆς
[8, 6]	οἵαν εὐχὴν κινεῖν. ὁ Πὰν	οὖν	ἐδίωκεν αὐτὴν δρόμον ἐρωτικόν, τὴν
[8, 18]	λαβεῖν τὸν γάμον. ἂν μὲν	οὖν	ἐθελήσῃ μοι δοῦναι τὴν κόρην,
[8, 9]	Ἐπὶ φόνῳ κατέγνωσται, φησί. πεφόνευκεν	οὖν;	εἰπέ μοι τίς ἐστιν; ἣν
[8, 18]	οὐδεὶς ἀναβάλλεται τὰς ἡδονάς. νῦν	οὖν	εἰς τὴν Τύρον αὐτὴν ἀπαγαγεῖν
[8, 7]	Σωσθένης ἐστὶν οὐδαμοῦ. προγέγραπτο μὲν	οὖν	εἰς τὴν ὑστεραίαν ἡ δίκη·
[8, 7]	σωφροσύνης καὶ τύχης. τότε μὲν	οὖν	ἑσπέρας γενομένης ἕκαστος ἡμῶν ἀπῄει
[8, 11]	σύριγγος ἄντρῳ κλεισθῆναι. ἡμεῖς μὲν	οὖν	εὐθὺς ἐδεξάμεθα τὴν πρόκλησιν· καὶ
[8, 1]	ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, Σὺ μὲν	οὖν,	ἔφην, καὶ τρίδουλος καὶ ἐπιμανὴς
[8, 12]	οὐκ ἤθελεν εἰδέναι. ἐπ´ ἀμφοτέρους	οὖν	ἡ θεὸς ἔρχεται καὶ τὰς
[8, 17]	πάνυ χρηστὸν μετελθόν. ἐμὲ δ´	οὖν	ᾑρήκει πάντων μᾶλλον, καὶ ὑπερηγάπων
[8, 17]	ταῖς ἱππασίαις διέπρεπεν. ἦν μὲν	οὖν	καὶ παρὰ τὸν τῆς ἀσωτίας
[8, 17]	σοὶ πλέξαι τὰς τέχνας. δοῦλον	οὖν	με σεαυτῆς ἀπὸ ταύτης τῆς
[8, 5]	ἀπάτορα γενέσθαι τὸν γάμον. πάρεστιν	οὖν	ὁ πατήρ· ἧκε καὶ σύ·
[8, 7]	κοσμιώτατα προσενεχθείη τῷ πιστώματι. μέλλουσα	οὖν	πρὸς ὕπνον ἀναχωρεῖν καὶ ἀσπαζομένη
[8, 9]	ἐστιν ἄνευ κρίσεως δυνατώτερος. κλεῖσον	οὖν	τὰ δικαστήρια, κάθελε τὰ βουλευτήρια,
[8, 6]	νομίζων τετμηκέναι τὴν ἐρωμένην. συμφορήσας	οὖν	τὰ τετμημένα τῶν καλάμων ὡς
[8, 6]	ἡ σύριγξ εἶχε φωνήν. ταύτην	οὖν	τὴν σύριγγά φασιν ἀναθεῖναι μὲν
[8, 6]	τοῦ σπηλαίου θυρῶν. εἰ μὲν	οὖν	τὸ ὄργανον καὶ παρ´ ὑμῖν
[8, 19]	τὸν ἔλεγχον ὧν ἐτόλμησε. μείναντες	οὖν	τῶν ἑξῆς τριῶν ἡμερῶν, ὅσων
[8, 17]	μεγαλουργίαν, ἀλλ´ οὐκ ἀκρασίαν. κἀμὲ	οὖν	ὑπεισῄει τὸ τοῦ Θεμιστοκλέους, ὅτι
[8, 9]	σοῦ τὴν ἀνῃρημένην. δυσὶ μὲν	οὖν	φόνοις ἔνοχος εἶ. τὴν μὲν
[8, 9]	καὶ τῷ σώματι. ταῦτα μὲν	οὖν	ὡραῖος ὤν· ἐπεὶ δὲ εἰς
[8, 19]	ἀδελφῆς εἰς τὴν ὑστεραίαν. παρῆμεν	οὖν	ὡς καὶ συνθύσοντες αὐτῷ καὶ
[8, 10]	ᾤμην, φησί, τὸν ἄνδρα τετελευτηκέναι.	οὐκοῦν,	εἰ μὲν τέθνηκεν, ἀπήλλαξαι τῆς
[8, 12]	Ῥοδῶπις ἐν παρθένοις· Εὐθύνικον αὐτὸν	ἐκάλουν·	ἐθήρα δὲ καὶ αὐτὸς ὡς
[8, 5]	ναῦν διηγησάμην, τὸν εἰς Ἔφεσον	πλοῦν,	καὶ ὡς ἄμφω συνεκαθεύδομεν, καί,
[8, 5]	τὴν ἀπὸ Τύρου διηγοῦμαι, τὸν	πλοῦν,	τὴν ναυαγίαν, τὴν Αἴγυπτον, τοὺς
[8, 17]	προσέθηκεν ὅτι Μαθὼν κατὰ τὸν	πλοῦν	ὡς οὐκ εἴη θυγάτηρ ἐμή,
[8, 4]	κατ´ ἐμὲ τοῦ λόγου μέρος	ἁπλοῦν,	εἶπεν, ὅτι Σώστρατος ὄνομα, Βυζάντιος
[8, 11]	τῷδε τῷ ξένῳ παρ´ ὃν	ἀπεδήμουν	χρόνον, εἰς τὸ τῆς ἱερᾶς
[8, 17]	τε καὶ ἀνδραγαθίᾳ. καὶ δὴ	μετενόουν	ἀποσκορακίσας αὐτόν, ὅτε μοι περὶ
[8, 14]	ὑφ´ ἡδονῆς καὶ τὸν Θέρσανδρον	ἐλοιδόρουν,	ἐγὼ δὲ ὅστις ἐγεγόνειν οὐκ
[8, 19]	ἐμοὺς καὶ τοὺς ἐκείνου γάμους	σὺν	ἀγαθαῖς φυλαχθῆναι τύχαις. καὶ διεγνώκαμεν
[8, 13]	καὶ εἰς ἡμᾶς ἅμα βλέπων	σὺν	γέλωτι. ἐστόλιστο δὲ ἡ Λευκίππη
[8, 8]	δόξει λύεται. τί ἕστηκας, ἱερεῦ,	σὺν	ἡμῖν ὡς τῶν πολλῶν εἷς;
[8, 16]	ᾧ παρῆν, ὑπομένουσαν δὲ ἡσυχῇ	σύν	τινι τῶν πειρατῶν· λόγῳ δ´
[8, 8]	ἢ ὡς φονεύς, ἀμφοτέροις ἔνοχος	ὤν,	δίκην δεδωκὼς οὐ δέδωκεν· ἀποθανὼν
[8, 9]	σώματι. ταῦτα μὲν οὖν ὡραῖος	ὤν·	ἐπεὶ δὲ εἰς ἄνδρας ἧκε,
[8, 3]	ὦ ἄνδρες, πέπονθα, ἐλεύθερός τε	ὢν	καὶ πόλεως οὐκ ἀσήμου, ἐπιβουλευθεὶς
[8, 9]	ἔχει. καί τοί γε νέος	ὢν	συνεγίνετο πολλοῖς αἰδοίοις ἀνδράσι καὶ
[8, 9]	φέρε εἴπω πρὸς ὑμᾶς περὶ	ὧν	ἐγκέκλημαι. Ἔλυσας, φησί, τὸν θανάτου
[8, 10]	εἶπεν. ἀλλὰ Θέρσανδρος μὲν οὐδὲν	ὧν	εἶπεν εἰς τοῦτον ἐψεύσατο· καὶ
[8, 19]	μετὰ προφάσεως ἐπισχεθῆναι τὸν ἔλεγχον	ὧν	ἐτόλμησε. μείναντες οὖν τῶν ἑξῆς
[8, 5]	φυγὴν ἑλόμενος οὐδὲν ἔδρασα ὑπὲρ	ὧν	ἔφυγον, ἀλλ´ αὐτῆς, ὅτι καὶ
[8, 8]	δὲ ἀλλήλων γυμνά, καὶ ἔστιν	ὧν	οὐδ´ ἂν ἅψαιμι κατηγορῶν. ἅτε
[8, 8]	τοίνυν ὁ δήμιος; ἀπαγέτω τοῦτον	λαβών.	δὸς ἤδη τὸ κώνειον. ἤδη
[8, 9]	καὶ κριθήτω πρῶτον, ἐλεγχθήτω, λόγου	μεταλαβών·	ὁ νόμος αὐτόν, ὁ καὶ
[8, 8]	ἐστί μοι πρὸς Μελίτην μοιχείας	ἀγών,	πρὸς ἣν οὐδὲν δέομαι λόγων·
[8, 1]	διαλέγεσθαι Θέρσανδρος σπουδῇ μάλα, μάρτυρας	ἄγων	τινάς, ἔρχεται πρὸς τὸν νεὼν
[8, 1]	δακτύλους μόλις τὴν χεῖρα συνέστειλεν	ἀνακραγών.	καὶ οἱ ὀδόντες ἀμύνουσι τὴν
[8, 1]	ἐπὶ τῇ πληγῇ μάλα ἄκων	ἀνακραγὼν	συνέστειλε τὴν χεῖρα καὶ οὕτως
[8, 9]	αὐτοῦ καθαπτόμενος, Παρὰ τὴν θεόν,	λέγων,	λοιδορεῖσθαι μὲν οὕτως ἀκόσμως τοῖς
[8, 18]	κόρην, τό τε γένος αὐτοῦ	καταλέγων	καὶ τὸ ἀξίωμα καὶ τὰς
[8, 2]	αἱ πληγαί. καὶ οὐ μέχρι	πληγῶν	ἡ παροινία, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ
[8, 11]	κοινὸν πρὸς αὐτὴν γεγονέναι πλὴν	λόγων,	Ἀλλὰ καὶ ἔγωγε, ἔφη, ταύτην
[8, 11]	ὁ Θέρσανδρος, Ἀλλ´ οὔκ, ἔφη,	λόγων	δεῖ. δύο γὰρ προκαλοῦμαι προκλήσεις,
[8, 8]	ἀγών, πρὸς ἣν οὐδὲν δέομαι	λόγων·	ἐν γὰρ τῇ τῶν θεραπαινῶν
[8, 9]	μὴ παρ´ ὑμῖν, ἔδει μοι	λόγων	περὶ ἐμαυτοῦ καὶ τῶν ἐμοὶ
[8, 8]	ὁ δέ μοι τρίτος τῶν	λόγων	πρὸς τὴν δούλην ἐστὶ τὴν
[8, 4]	ἀλλὰ τοῦ δαίμονος· ἔπειτα τῶν	ἔργων	παρελθόντων ἡ διήγησις τὸν οὐκέτι
[8, 1]	καὶ οὕτως ἐπαύσατο· ἐγὼ δὲ	ἰδὼν	οἷον ἔχει κακὸν τοῦτο μὲν
[8, 15]	δὲ ἐπὶ βασάνους ἑαυτὸν ἀγόμενον	ἰδὼν	πάντα σαφῶς λέγει, ὅσα τε
[8, 1]	προσεποιησάμην, ἐφ´ οἷς δὲ ἐτυραννήθην	τραγῳδῶν	ἐνέπλησα βοῆς τὸ ἱερόν. ~Ποῖ
[8, 2]	αὐτῶν ἐν ὄψει τυραννεῖς τῶν	θεῶν.	καὶ τοῖς μὲν πονηροῖς αἱ
[8, 2]	βιαίους; ποῖ καταδράμωμεν; ἐπὶ τίνα	θεῶν	μετὰ τὴν Ἄρτεμιν; ἐν αὐτοῖς
[8, 18]	ἐνικήσαμεν τὸν πόλεμον ἐπιφανείᾳ τῶν	θεῶν,	ὑποστρέψαντες εἰς τὸ Βυζάντιον, εὐφημοῦντες
[8, 1]	ἄγων τινάς, ἔρχεται πρὸς τὸν	νεὼν	καὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ πρὸς
[8, 8]	ὑπὸ τῆς βουλῆς καὶ τῶν	πρυτάνεων	κατεγνωσμένους καὶ θανάτοις καὶ δεσμοῖς
[8, 10]	φανερῶς καὶ οὐκέτι δι´ αἰνιγμάτων,	σχετλιάζων	εἰ μοιχόν τινα λαβόντες ἐδήσαμεν,
[8, 5]	ἀκούοντες ὁ μὲν ἱερεὺς ἐκεχήνει,	θαυμάζων	ἕκαστον τῶν λεγομένων, ὁ δὲ
[8, 6]	καλάμων βραχὺ μικρῷ λειπόμενοι, τούτων	μείζων	ὁ μετὰ τοῦτον, καὶ ἐπὶ
[8, 6]	δευτέρῳ τοσοῦτον, ὅσον τοῦ δευτέρου	μείζων	ὁ μετὰ τοῦτον τρίτος, καὶ
[8, 6]	τὴν κόρην ἔκλαιε τὴν τομήν,	νομίζων	τετμηκέναι τὴν ἐρωμένην. συμφορήσας οὖν
[8, 9]	τῷ στόματι χρῆται πρὸς ἀναισχυντίαν,	ὑβρίζων	πάντας, ἐπὶ τῶν προσώπων φέρων
[8, 9]	στενωπεῖον, εἶχεν ἐνταῦθα τὸ οἴκημα,	ὁμηρίζων	μὲν τὰ πολλά, πάντας δὲ
[8, 9]	μου. ἔστι δὲ οὐχ ὁ	σώζων	τοὺς συκοφαντηθέντας τύραννος, ἀλλ´ ὁ
[8, 17]	τὴν ἁρπαγήν. εἶτα προσέθηκεν ὅτι	Μαθὼν	κατὰ τὸν πλοῦν ὡς οὐκ
[8, 4]	ἐμῶν, ἃς ἔτυχον ὑπ´ αὐτοῦ	παθών,	ἀντῃσχύνετό με βλέπειν· καὶ ἡ
[8, 10]	γὰρ ἔστιν ὁ τὴν μοιχείαν	παθών,	οὐδὲ ὑβρίζεται γάμος οὐκ ἔχων
[8, 10]	κόσμιον, καὶ ὡς εἰς ἄνδρας	ἐλθὼν	ἔγημε κατὰ τοὺς νόμους, σφαλεὶς
[8, 4]	~Ὡς δὲ ἀπηλλάγη ποτέ, κἀγὼ	ἐξελθὼν	ἐκάθηρα τὸ πρόσωπον. τοῦ δὲ
[8, 9]	μὲν δὴ ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο.	~Παρελθὼν	δὲ ὁ ἱερεὺς (ἦν δὲ
[8, 7]	(ἔτυχε γὰρ καὶ αὐτὸς παρών)	προσελθὼν	τῷ προέδρῳ, Πρόγραψον εἰς αὔριον,
[8, 2]	Ταῦροι καὶ ἡ Ἄρτεμις ἡ	Σκυθῶν;	ὁ παρ´ ἐκείνοις μόνος ναὸς
[8, 12]	παρθένος ἦν εὐειδής, ὄνομα Ῥοδῶπις,	κυνηγίων	ἐρῶσα καὶ θήρας· πόδες ταχεῖς,
[8, 7]	καὶ ἡ βουλὴ μεθέξουσα τῶν	ἱερείων.	εὐφημίαι δὲ ἦσαν εἰς τὴν
[8, 9]	σύνιστέ μοι πόρρω τῶν τούτου	βλασφημιῶν	τὸν βίον ἔχοντι, φέρε εἴπω
[8, 16]	εἶπε, τὶς τῶν λῃστῶν, καλῶς	ποιῶν,	ὄπισθεν ἑστὼς ἀποκόπτει τὴν κεφαλὴν
[8, 3]	αὐτὸς ὅτι οὐκ αἰσχύνεται τοιαῦτα	ποιῶν	οὕτω φανερῶς καὶ ἐν τῷ
[8, 5]	τὸ πρᾶγμα ἐμαυτοῦ πρὸς σωφροσύνην	μεταποιῶν	καὶ οὐδὲν ἐψευδόμην, τὸν Μελίτης
[8, 3]	τοῦ ἱεροῦ. τοσοῦτον δ´ εἶπεν	ἀπιών·	Ἀλλὰ τὸ μὲν σὸν ἤδη
[8, 5]	τί ποτέ ἐστιν ὃ τελευταῖον	ἀπιὼν	ὁ Θέρσανδρος κατὰ Λευκίππης προσέθηκε,
[8, 8]	ποιεῖν τῶν προέδρων καὶ τῶν	δικαστηρίων;	ἀνάστηθι τοῦ θώκου, πρόεδρε, παραχώρησον
[8, 12]	ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ τῶν ἡμετέρων	μυστηρίων;	ἡ δὲ παρθένος καὶ θρασύτερον
[8, 19]	ἐτόλμησε. μείναντες οὖν τῶν ἑξῆς	τριῶν	ἡμερῶν, ὅσων ἦν ἡ προθεσμία,
[8, 17]	ἐδορυφόρει καὶ τῶν εἰς πόλεμον	γυμνασίων	οὐκ ἠμέλει, ἀλλὰ καὶ πάνυ
[8, 12]	τοῦτο, ὅταν τις αἰτίαν ἔχῃ	Ἀφροδισίων,	εἰς τὴν πηγὴν εἰσβᾶσα ἀπολούεται·
[8, 1]	μὲν ἐπὶ τῇ πληγῇ μάλα	ἄκων	ἀνακραγὼν συνέστειλε τὴν χεῖρα καὶ
[8, 17]	χρυσὸν καὶ ὅσα εἰς κόσμον	γυναικῶν	εὐδαιμόνων, περιεῖπεν εὖ καὶ καλῶς,
[8, 6]	εἶχεν εὑρεῖν, εἰς τοὺς καλάμους	δοκῶν	λελύσθαι τὴν κόρην ἔκλαιε τὴν
[8, 9]	τούτῳ πάνυ δεινῶς ἐσχετλίασε, τύραννον	ἀποκαλῶν	με καὶ ὅσα δὴ κατετραγῴδησέ
[8, 12]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἑκάτεροι, μηδέτερος ἐκκλῖναι	θέλων	ἐπὶ θάτερα· κατὰ μικρὸν δὲ
[8, 5]	καὶ ἐρωμένης φυγή· ἀποδημήσαντες γεγόναμεν	ἀλλήλων	ἀδελφοί. εἴ τις ἄρα ἔστιν
[8, 8]	τῷ μεγέθει δεύτερον. πάντα δὲ	ἀλλήλων	γυμνά, καὶ ἔστιν ὧν οὐδ´
[8, 18]	τούτου τετήρηκα, καὶ ταῦτα πολέμοις	ὁμιλῶν,	ἐν οἷς οὐδεὶς ἀναβάλλεται τὰς
[8, 6]	ἄνωθεν εἰς τοὺς αὐλοὺς ἅμα	φιλῶν·	τὸ δὲ πνεῦμα διὰ τῶν
[8, 6]	χειρῶν τὰς τομὰς τῶν καλάμων	καταφιλῶν	ὡς τῆς κόρης τραύματα· ἔστενε
[8, 8]	ὁ λόγος γένηται, τῆς τῶν	ἄλλων	μνήμης τὴν γλῶτταν ἐφ´ ἕκαστον
[8, 14]	δύο παλαίσματα τοῦ Θερσάνδρου νενικημένου.	μέλλων	δὲ καὶ τὸ τρίτον ἡττᾶσθαι,
[8, 8]	ἱερεῦ, σὺν ἡμῖν ὡς τῶν	πολλῶν	εἷς; ἀνάβηθι καὶ κάθισον ἐν
[8, 8]	τε γὰρ τετολμημένα πολλὰ ὑπὸ	πολλῶν,	καὶ οὐδὲν οὐδενὸς τῷ μεγέθει
[8, 6]	εἰσι πολλοί, κάλαμος δὲ τῶν	αὐλῶν	ἕκαστος· αὐλοῦσι δὲ οἱ κάλαμοι
[8, 8]	ὧδε τῶν προέδρων καὶ τῶν	συμβούλων	τὸ δόγμα. Ἀκούετε καθάπερ ἐψηφίσασθε
[8, 6]	νῶτον. καὶ ὅσοι εἰσὶ τῶν	καλάμων	βραχὺ μικρῷ λειπόμενοι, τούτων μείζων
[8, 6]	τεθηρακέναι καὶ ἔχεσθαι τῶν τριχῶν,	καλάμων	δὲ κόμην εἶχεν ἡ χείρ.
[8, 6]	διὰ χειρῶν τὰς τομὰς τῶν	καλάμων	καταφιλῶν ὡς τῆς κόρης τραύματα·
[8, 6]	λόγον οὕτως ὁ λοιπὸς τῶν	καλάμων	χορὸς ἕκαστον τοῦ πρόσθεν ἴσον
[8, 6]	συμφορήσας οὖν τὰ τετμημένα τῶν	καλάμων	ὡς μέλη τοῦ σώματος καὶ
[8, 4]	τῶν ὀφθαλμῶν ὁρῶν ἀμύξεις τῶν	ἐμῶν,	ἃς ἔτυχον ὑπ´ αὐτοῦ παθών,
[8, 5]	ἔφην· τὰ δὲ Λευκίππης τῶν	ἐμῶν	μείζονα. πέπραται, δεδούλευκε, γῆν ἔσκαψε,
[8, 13]	ἐγὼ δὲ ὡς εἶδον, εἱστήκειν	τρέμων,	καὶ ταῦτα πρὸς ἐμαυτὸν ἔλεγον·
[8, 11]	ἔστιν. ~Ἔτι τοῦ Σωπάτρου λέγοντος	ὑποτεμὼν	αὐτοῦ τὸν λόγον ὁ Θέρσανδρος,
[8, 7]	μὲν οὖν ἑσπέρας γενομένης ἕκαστος	ἡμῶν	ἀπῄει κοιμηθησόμενος ἔνθα ὁ ἱερεὺς
[8, 7]	εἰς αὔριον, ἔφη, τὰς περὶ	ἡμῶν	δίκας, ἐπεὶ καὶ τὸν καταγνωσθέντα
[8, 12]	τοῦτο ὁρᾷς ἀναφρόδιτον καὶ ἐχθρὸν	ἡμῶν	καὶ τῶν ἡμετέρων μυστηρίων; ἡ
[8, 1]	~Ἄρτι δὲ	ἡμῶν	μελλόντων καθέζεσθαι καὶ περὶ τούτων
[8, 7]	μὰ τὴν γὰρ Ἄρτεμιν, οὐδέτερος	ἡμῶν	οὐδὲν ἐψεύσατο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ
[8, 4]	ὁ Σώστρατος δὲ τὰς τῶν	ὀφθαλμῶν	ὁρῶν ἀμύξεις τῶν ἐμῶν, ἃς
[8, 1]	θανάτου κατεγνωσμένον ἄνθρωπον ἐκ τῶν	νόμων	ἀποθανεῖν. ἔχεις δὲ καὶ δούλην
[8, 8]	ἐξαρπάζειν τῆς καταδίκης καὶ τῶν	δεσμῶν	ἀπολύειν καὶ κυριώτερον σαυτὸν ποιεῖν
[8, 1]	ἐναντίον, ὅτι μὴ δεόντως ἐξαιρῇ	δεσμῶν	καὶ θανάτου κατεγνωσμένον ἄνθρωπον ἐκ
[8, 8]	δὲ παρέστηκεν ὑμῖν, ἀντὶ τῶν	δεσμῶν	λευκὴν ἠμφιεσμένος στολήν, καὶ ἐν
[8, 9]	ἱερωσύνῃ τετιμημένον οὕτως ἀπαιδεύτως βλασφημεῖν	ὑμῶν	ἐναντίον. ἀλλ´ εἰ μὲν ἄλλῃ
[8, 6]	ὃ λέγω· εἰ δέ τις	ὑμῶν	ἧττον ὡμίλησε ταύτῃ τῇ μουσικῇ,
[8, 9]	ὃς οὐκ ᾐδέσθη τὸν ὑφ´	ὑμῶν	ἱερωσύνῃ τετιμημένον οὕτως ἀπαιδεύτως βλασφημεῖν
[8, 8]	κατ´ ἐμοῦ, μᾶλλον δὲ καθ´	ὑμῶν	καὶ τῆς ὑμετέρας ψήφου. λέγε
[8, 10]	ἐμεθύετε κοινῇ, καὶ τῆς νυκτὸς	ὑμῶν	οὐδεὶς γέγονε θεατής. φοβοῦμαι μὴ
[8, 8]	ὤν, δίκην δεδωκὼς οὐ δέδωκεν·	ἀποθανὼν	γὰρ ὀφείλει θάνατον ἄλλον. ὁ
[8, 5]	ἱερεὺς ἐκεχήνει, θαυμάζων ἕκαστον τῶν	λεγομένων,	ὁ δὲ Σώστρατος καὶ ἐπεδάκρυεν,
[8, 9]	περὶ ἐμαυτοῦ καὶ τῶν ἐμοὶ	βεβιωμένων·	ἐπεὶ δὲ σύνιστέ μοι πόρρω
[8, 9]	βλασφημίας, τὸν δὲ ὑπὲρ τῶν	ξένων	λόγον αὐτοῖς τούτοις παραδίδωμι. ~Μέλλοντος
[8, 8]	λόγων· ἐν γὰρ τῇ τῶν	θεραπαινῶν	βασάνῳ τὴν ἐξέτασιν γενέσθαι δέδοκται.
[8, 1]	ἐπάγει δευτέραν· οἱ δὲ τῶν	ῥινῶν	αἵματος ἔρρεον κρουνοί· ὅλον γὰρ
[8, 1]	οἱ ὀδόντες ἀμύνουσι τὴν τῶν	ῥινῶν	ὕβριν. τιτρώσκουσι γὰρ αὐτοῦ τοὺς
[8, 8]	οὐδὲ τίνων κατηγορήσω πρῶτον καὶ	τίνων	δεύτερον. τά τε γὰρ τετολμημένα
[8, 8]	ἄρξωμαι λόγου καὶ πόθεν, οὐδὲ	τίνων	κατηγορήσω πρῶτον καὶ τίνων δεύτερον.
[8, 9]	ἀληθῶς. ἐπανάστηθι Θερσάνδρῳ, πρόεδρε· μέχρι	μόνων	ὀνομάτων πρόεδρος εἶ. οὗτος τὰ
[8, 17]	καὶ ὅσα εἰς κόσμον γυναικῶν	εὐδαιμόνων,	περιεῖπεν εὖ καὶ καλῶς, ἄχραντον
[8, 7]	Κλεινίας δὲ οὐκ ἦν ἡμῖν	συνδειπνῶν,	ὡς ἂν μὴ φορτικοὶ δοκοίημεν
[8, 17]	οὖν ᾑρήκει πάντων μᾶλλον, καὶ	ὑπερηγάπων	αὐτὸν καὶ τὴν πρὶν ἀσωτίαν
[8, 13]	προσώπῳ καὶ εἰς ἡμᾶς ἅμα	βλέπων	σὺν γέλωτι. ἐστόλιστο δὲ ἡ
[8, 5]	Θέρσανδρος κατὰ Λευκίππης προσέθηκε, σύριγγα	εἰπών;	Ἀλλὰ σύ γε, ἔφη, καλῶς
[8, 8]	ταμιεύσομαι. ὁ μὲν δὴ ταῦτα	εἰπὼν	ἐπαύσατο. ~Παρελθὼν δὲ ὁ ἱερεὺς
[8, 17]	ἂν σοὶ δοκῇ. καὶ ταῦτα	εἰπὼν	καὶ ἔτι τούτων πλείονα εὐαγωγοτέραν
[8, 10]	καιρὸς ἀπολύσασθαι τὰς αἰτίας. ταῦτα	εἰπὼν	καὶ τερατευσάμενος καὶ τρίψας τὸ
[8, 5]	κἀγὼ τὸν σὸν ἀμείψομαι μῦθον	εἰπών.	~Ὁρᾷς τουτὶ τὸ ἄλσος τὸ
[8, 9]	πάντα ὑποκύπτων καὶ ὑποκατακλινόμενος ἀεί.	καταλιπὼν	γὰρ τὴν πατρῴαν οἰκίαν, ὀλίγον
[8, 6]	διὰ τῶν ἐν τοῖς καλάμοις	στενωπῶν	καταρρέον αὐλήματα ἐποίει, καὶ ἡ
[8, 1]	κατάδικε; παίει με κατὰ τῶν	προσώπων	μάλα βιαίως καὶ ἐπάγει δευτέραν·
[8, 2]	παροινία, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν	προσώπων	τις λαμβάνει τραύματα, ὡς ἐν
[8, 9]	ἀναισχυντίαν, ὑβρίζων πάντας, ἐπὶ τῶν	προσώπων	φέρων τὴν ἀναίδειαν, ὃς οὐκ
[8, 7]	Θέρσανδρος (ἔτυχε γὰρ καὶ αὐτὸς	παρών)	προσελθὼν τῷ προέδρῳ, Πρόγραψον εἰς
[8, 9]	δρᾶμά σου τὸ ἐπὶ τῶν	ἀγρῶν	ἠκούσαμεν. ἡ δὲ Ἄρτεμις ἡ
[8, 8]	καὶ κυριώτερον σαυτὸν ποιεῖν τῶν	προέδρων	καὶ τῶν δικαστηρίων; ἀνάστηθι τοῦ
[8, 8]	ψήφου. λέγε δὲ ὧδε τῶν	προέδρων	καὶ τῶν συμβούλων τὸ δόγμα.
[8, 9]	πρῶτον εἰς τὸ δεσμωτήριον; τίς	προέδρων	κατέγνω; ποῖον δικαστήριον ἐκέλευσε δεθῆναι
[8, 8]	καὶ ἐν τῇ τάξει τῶν	ἐλευθέρων	ἕστηκεν ὁ δεσμώτης. τάχα δὲ
[8, 2]	τοῖς μὲν πονηροῖς αἱ τῶν	ἱερῶν	ἀσφάλειαι διδόασι καταφυγήν, ἐγὼ δὲ
[8, 8]	πορνοβοσκοί, τὰ δὲ σεμνότατα τῶν	ἱερῶν	μιαίνωσιν αἱ πόρναι, τὰς ἡμέρας
[8, 16]	οἱ δὲ λῃσταί, δύο πλεύσαντες	ἡμερῶν,	ἄγουσί με οὐκ οἶδ´ ὅποι
[8, 19]	μείναντες οὖν τῶν ἑξῆς τριῶν	ἡμερῶν,	ὅσων ἦν ἡ προθεσμία, προσελθόντες
[8, 19]	τὴν Τύρον. δύο δὲ ὕστερον	ἡμερῶν	τοῦ Καλλισθένους ἐλθόντες εὕρομεν τὸν
[8, 12]	καὶ ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ τῶν	ἡμετέρων	μυστηρίων; ἡ δὲ παρθένος καὶ
[8, 9]	ὑβρίζων πάντας, ἐπὶ τῶν προσώπων	φέρων	τὴν ἀναίδειαν, ὃς οὐκ ᾐδέσθη
[8, 16]	δικαιολογούμενος δῆθεν καὶ τὰς συνθήκας	προφέρων,	ὡς οὐκ εἰς πρᾶσιν ἁρπάσειεν
[8, 8]	οὐδὲν ἔξεστί σοι κατὰ τῶν	πονηρῶν	ψηφίσασθαι, καὶ σήμερον ὅ τι
[8, 17]	περιεῖπεν εὖ καὶ καλῶς, ἄχραντον	τηρῶν,	ὡς ἐπηγγείλατο· ὥστε καὶ αὐτὴν
[8, 17]	τὸν τῆς ἀσωτίας χρόνον τούτοις	χαίρων	καὶ χρώμενος, ἀλλ´ ὡς ἐν
[8, 9]	μὲν ἐκ τῶν τοῦ Σωσθένους	χειρῶν	ἐξαρπάσασα, τὸν δὲ τῶν σῶν.
[8, 6]	εἰς ἓν σῶμα, εἶχε διὰ	χειρῶν	τὰς τομὰς τῶν καλάμων καταφιλῶν
[8, 6]	αὐλός· τὰ δὲ μεταξὺ τῶν	ἄκρων	τοῦ ῥυθμοῦ διαστήματα, πάντες οἱ
[8, 4]	Σώστρατος δὲ τὰς τῶν ὀφθαλμῶν	ὁρῶν	ἀμύξεις τῶν ἐμῶν, ἃς ἔτυχον
[8, 8]	ἔστιν ὧν οὐδ´ ἂν ἅψαιμι	κατηγορῶν.	ἅτε γὰρ τῆς ψυχῆς κρατούσης
[8, 9]	γένῃ. οὐκ αἰσχύνῃ δέ, ὅτι	κατηγορῶν	τοὺς ξένους ἄμφω συκοφαντῶν ἐλήλεγξαι;
[8, 6]	ὁ δὲ Πὰν κατὰ πόδας	εἰσθορὼν	ὤρεγε τὴν χεῖρα ὡς ἐπ´
[8, 13]	πλάτει· σὲ δὲ καὶ εἴσω	θυρῶν	ἀπεκλείσαμεν ὡς ἐν πολιορκίᾳ, ἵνα,
[8, 15]	ἰδίᾳ πρὸ τῶν τῆς Λευκίππης	θυρῶν	διελέχθησαν πρὸς ἀλλήλους περὶ αὐτῆς.
[8, 6]	δῆμος μέχρι τῶν τοῦ σπηλαίου	θυρῶν,	δικάζει δὲ ἡ σύριγξ τὴν
[8, 6]	ὀλίγον ἔνδον τῶν τοῦ σπηλαίου	θυρῶν.	εἰ μὲν οὖν τὸ ὄργανον
[8, 10]	δὲ αὐτὸς μᾶλλον ἀναιδῶς ἐσυκοφάντησε,	διασύρων	τὸν Θερσάνδρου βίον, οὐδεμιᾶς ἀπήλλακται
[8, 7]	τὴν τότε. τὸν μέντοι Σώστρατον	ἑώρων	ὑποθορυβηθέντα τῷ τῆς σύριγγος διηγήματι,
[8, 9]	χειρῶν ἐξαρπάσασα, τὸν δὲ τῶν	σῶν.	καὶ τὸν μὲν Σωσθένην ἐξήρπασας,
[8, 17]	ὅμως καὶ σφόδρα τῆς Καλλιγόνης.	προσπεσὼν	αὐτῆς τοῖς γόνασι, Δέσποινα, εἶπε,
[8, 11]	εἶναι τοῦ θεοπρόπου θυγατέρα (οὐκέτι	βασανίσων,	ὡς μικρῷ πρόσθεν ἔλεγον) τῷ
[8, 19]	οὖν τῶν ἑξῆς τριῶν ἡμερῶν,	ὅσων	ἦν ἡ προθεσμία, προσελθόντες τῷ
[8, 16]	οἱ λῃσταὶ τῶν ἐπὶ μισθῷ	πωλουσῶν	τὰ Ἀφροδίτης ὡς δὴ ναυκλήρῳ
[8, 15]	αὖθις εἰς τὴν εἱρκτὴν ἐβέβλητο,	δώσων	δίκην, τοῦ δὲ Θερσάνδρου φυγὴν
[8, 9]	γὰρ δρᾶμά σου τὸ ἐπὶ	τῶν	ἀγρῶν ἠκούσαμεν. ἡ δὲ Ἄρτεμις
[8, 8]	τιμωρίας. τῶν δυστυχούντων εἰσίν, οὐ	τῶν	ἀδικούντων οἱ βωμοί. σὺ δὲ
[8, 10]	γὰρ τἀληθὲς ἔστιν. εἶδε γὰρ	τῶν	ἀκολάστων τούτων τὰ πρόσωπα, τοῦ
[8, 6]	ἔλαχεν αὐλός· τὰ δὲ μεταξὺ	τῶν	ἄκρων τοῦ ῥυθμοῦ διαστήματα, πάντες
[8, 8]	μοι ὁ λόγος γένηται, τῆς	τῶν	ἄλλων μνήμης τὴν γλῶτταν ἐφ´
[8, 6]	μέν εἰσι πολλοί, κάλαμος δὲ	τῶν	αὐλῶν ἕκαστος· αὐλοῦσι δὲ οἱ
[8, 8]	παραδοθέντας ἐξαρπάζειν τῆς καταδίκης καὶ	τῶν	δεσμῶν ἀπολύειν καὶ κυριώτερον σαυτὸν
[8, 8]	οὗτος δὲ παρέστηκεν ὑμῖν, ἀντὶ	τῶν	δεσμῶν λευκὴν ἠμφιεσμένος στολήν, καὶ
[8, 8]	σαυτὸν ποιεῖν τῶν προέδρων καὶ	τῶν	δικαστηρίων; ἀνάστηθι τοῦ θώκου, πρόεδρε,
[8, 16]	τῷ δὲ διώκεσθαι πρὸς ἀπάτην	τῶν	διωκόντων ἀντ´ ἐμοῦ σφάττουσι, νομίζοντες
[8, 8]	θανάτῳ παραδοθέντα ἠλευθέρωσε τῆς τιμωρίας.	τῶν	δυστυχούντων εἰσίν, οὐ τῶν ἀδικούντων
[8, 11]	ὕδωρ εἰσβᾶσαν καὶ ἐπομοσαμένην ἀπηλλάχθαι	τῶν	ἐγκλημάτων, τὴν δὲ ἑτέραν, εἰ
[8, 17]	κατὰ τὴν ἀγορὰν ἐδορυφόρει καὶ	τῶν	εἰς πόλεμον γυμνασίων οὐκ ἠμέλει,
[8, 8]	στολήν, καὶ ἐν τῇ τάξει	τῶν	ἐλευθέρων ἕστηκεν ὁ δεσμώτης. τάχα
[8, 5]	ἀνέστη γυνή. ἓν μόνον παρῆκα	τῶν	ἐμαυτοῦ δραμάτων, τὴν μετὰ ταῦτα
[8, 9]	μοι λόγων περὶ ἐμαυτοῦ καὶ	τῶν	ἐμοὶ βεβιωμένων· ἐπεὶ δὲ σύνιστέ
[8, 4]	τὰς τῶν ὀφθαλμῶν ὁρῶν ἀμύξεις	τῶν	ἐμῶν, ἃς ἔτυχον ὑπ´ αὐτοῦ
[8, 5]	ταῦτα, ἔφην· τὰ δὲ Λευκίππης	τῶν	ἐμῶν μείζονα. πέπραται, δεδούλευκε, γῆν
[8, 6]	φιλῶν· τὸ δὲ πνεῦμα διὰ	τῶν	ἐν τοῖς καλάμοις στενωπῶν καταρρέον
[8, 3]	μου βοῶντος ὁ ὄχλος συνερρύη	τῶν	ἐν τῷ ἱερῷ παρόντων· καὶ
[8, 19]	ἔλεγχον ὧν ἐτόλμησε. μείναντες οὖν	τῶν	ἑξῆς τριῶν ἡμερῶν, ὅσων ἦν
[8, 16]	ἔφη, κακοδαίμονα ἐξαπατήσαντες οἱ λῃσταὶ	τῶν	ἐπὶ μισθῷ πωλουσῶν τὰ Ἀφροδίτης
[8, 4]	ἐστιν, ἀλλὰ τοῦ δαίμονος· ἔπειτα	τῶν	ἔργων παρελθόντων ἡ διήγησις τὸν
[8, 17]	καὶ κακοῦργον· ἀλλὰ γάρ εἰμι	τῶν	εὖ γεγονότων, γένει Βυζάντιος, δεύτερος
[8, 8]	ἔπειξις τοῦ λόγου τὸ ὁλόκληρον	τῶν	ἤδη λεχθέντων παραιρεῖται. ὅταν μὲν
[8, 12]	ἀναφρόδιτον καὶ ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ	τῶν	ἡμετέρων μυστηρίων; ἡ δὲ παρθένος
[8, 8]	δέομαι λόγων· ἐν γὰρ τῇ	τῶν	θεραπαινῶν βασάνῳ τὴν ἐξέτασιν γενέσθαι
[8, 2]	δὲ αὐτῶν ἐν ὄψει τυραννεῖς	τῶν	θεῶν. καὶ τοῖς μὲν πονηροῖς
[8, 18]	δὲ ἐνικήσαμεν τὸν πόλεμον ἐπιφανείᾳ	τῶν	θεῶν, ὑποστρέψαντες εἰς τὸ Βυζάντιον,
[8, 7]	δὲ καὶ ἡ βουλὴ μεθέξουσα	τῶν	ἱερείων. εὐφημίαι δὲ ἦσαν εἰς
[8, 2]	καὶ τοῖς μὲν πονηροῖς αἱ	τῶν	ἱερῶν ἀσφάλειαι διδόασι καταφυγήν, ἐγὼ
[8, 8]	οἱ πορνοβοσκοί, τὰ δὲ σεμνότατα	τῶν	ἱερῶν μιαίνωσιν αἱ πόρναι, τὰς
[8, 6]	τὸ νῶτον. καὶ ὅσοι εἰσὶ	τῶν	καλάμων βραχὺ μικρῷ λειπόμενοι, τούτων
[8, 6]	εἶχε διὰ χειρῶν τὰς τομὰς	τῶν	καλάμων καταφιλῶν ὡς τῆς κόρης
[8, 6]	κατὰ λόγον οὕτως ὁ λοιπὸς	τῶν	καλάμων χορὸς ἕκαστον τοῦ πρόσθεν
[8, 6]	ἐρωμένην. συμφορήσας οὖν τὰ τετμημένα	τῶν	καλάμων ὡς μέλη τοῦ σώματος
[8, 5]	μὲν ἱερεὺς ἐκεχήνει, θαυμάζων ἕκαστον	τῶν	λεγομένων, ὁ δὲ Σώστρατος καὶ
[8, 16]	καί τι θρασύτερον εἶπε, τὶς	τῶν	λῃστῶν, καλῶς ποιῶν, ὄπισθεν ἑστὼς
[8, 16]	ἀποκτείναντας ῥῖψαι. ὁ δὲ λοιπὸς	τῶν	λῃστῶν ὄχλος οὐκ ἔφασάν με
[8, 8]	ἄλλον. ὁ δέ μοι τρίτος	τῶν	λόγων πρὸς τὴν δούλην ἐστὶ
[8, 10]	ἐντεῦθεν ὁ λόγος κατὰ τούτων	τῶν	μοιχῶν, ὦ βέλτιστε Νικόστρατε" (τοῦτο
[8, 1]	καὶ θανάτου κατεγνωσμένον ἄνθρωπον ἐκ	τῶν	νόμων ἀποθανεῖν. ἔχεις δὲ καὶ
[8, 9]	τούτου βλασφημίας, τὸν δὲ ὑπὲρ	τῶν	ξένων λόγον αὐτοῖς τούτοις παραδίδωμι.
[8, 4]	καὶ ὁ Σώστρατος δὲ τὰς	τῶν	ὀφθαλμῶν ὁρῶν ἀμύξεις τῶν ἐμῶν,
[8, 16]	ὑπομένουσαν δὲ ἡσυχῇ σύν τινι	τῶν	πειρατῶν· λόγῳ δ´ ἦν ἐραστὴς
[8, 8]	ἕστηκας, ἱερεῦ, σὺν ἡμῖν ὡς	τῶν	πολλῶν εἷς; ἀνάβηθι καὶ κάθισον
[8, 8]	κύριος· οὐδὲν ἔξεστί σοι κατὰ	τῶν	πονηρῶν ψηφίσασθαι, καὶ σήμερον ὅ
[8, 8]	ἀπολύειν καὶ κυριώτερον σαυτὸν ποιεῖν	τῶν	προέδρων καὶ τῶν δικαστηρίων; ἀνάστηθι
[8, 8]	ὑμετέρας ψήφου. λέγε δὲ ὧδε	τῶν	προέδρων καὶ τῶν συμβούλων τὸ
[8, 1]	καὶ κατάδικε; παίει με κατὰ	τῶν	προσώπων μάλα βιαίως καὶ ἐπάγει
[8, 2]	ἡ παροινία, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ	τῶν	προσώπων τις λαμβάνει τραύματα, ὡς
[8, 9]	πρὸς ἀναισχυντίαν, ὑβρίζων πάντας, ἐπὶ	τῶν	προσώπων φέρων τὴν ἀναίδειαν, ὃς
[8, 8]	τοὺς ὑπὸ τῆς βουλῆς καὶ	τῶν	πρυτάνεων κατεγνωσμένους καὶ θανάτοις καὶ
[8, 1]	ὑπεραλγήσας τὴν ψυχὴν οὐκ ἤνεγκα	τῶν	ῥημάτων τὰ τραύματα, ἀλλ´ ἔτι
[8, 1]	καὶ ἐπάγει δευτέραν· οἱ δὲ	τῶν	ῥινῶν αἵματος ἔρρεον κρουνοί· ὅλον
[8, 8]	δὲ ὧδε τῶν προέδρων καὶ	τῶν	συμβούλων τὸ δόγμα. Ἀκούετε καθάπερ
[8, 9]	Σωσθένους χειρῶν ἐξαρπάσασα, τὸν δὲ	τῶν	σῶν. καὶ τὸν μὲν Σωσθένην
[8, 15]	δὲ οὐδὲ ὅσα ἰδίᾳ πρὸ	τῶν	τῆς Λευκίππης θυρῶν διελέχθησαν πρὸς
[8, 15]	Οὐκ ἐρεῖς ἡμῖν τὸν μῦθον	τῶν	τῆς Φάρου λῃστῶν καὶ τῆς
[8, 6]	μὲν αὐτὴν ὁ δῆμος μέχρι	τῶν	τοῦ σπηλαίου θυρῶν, δικάζει δὲ
[8, 6]	ἀνάκειται δὲ σύριγξ ὀλίγον ἔνδον	τῶν	τοῦ σπηλαίου θυρῶν. εἰ μὲν
[8, 9]	ἀμφοτέρους ἔσωσε, τὴν μὲν ἐκ	τῶν	τοῦ Σωσθένους χειρῶν ἐξαρπάσασα, τὸν
[8, 9]	ἐπεὶ δὲ σύνιστέ μοι πόρρω	τῶν	τούτου βλασφημιῶν τὸν βίον ἔχοντι,
[8, 6]	μὲν ᾤετο τεθηρακέναι καὶ ἔχεσθαι	τῶν	τριχῶν, καλάμων δὲ κόμην εἶχεν
[8, 5]	ἓν μόνον παρῆκα τῶν ἐμαυτοῦ	δραμάτων,	τὴν μετὰ ταῦτα πρὸς Μελίτην
[8, 10]	οὕτω φανερῶς καὶ οὐκέτι δι´	αἰνιγμάτων,	σχετλιάζων εἰ μοιχόν τινα λαβόντες
[8, 11]	εἰσβᾶσαν καὶ ἐπομοσαμένην ἀπηλλάχθαι τῶν	ἐγκλημάτων,	τὴν δὲ ἑτέραν, εἰ μὲν
[8, 1]	τὴν ψυχὴν οὐκ ἤνεγκα τῶν	ῥημάτων	τὰ τραύματα, ἀλλ´ ἔτι λαλοῦντος
[8, 9]	ἐπανάστηθι Θερσάνδρῳ, πρόεδρε· μέχρι μόνων	ὀνομάτων	πρόεδρος εἶ. οὗτος τὰ σὰ
[8, 16]	δὲ ἡσυχῇ σύν τινι τῶν	πειρατῶν·	λόγῳ δ´ ἦν ἐραστὴς ὁ
[8, 13]	στολῇ· ποδήρης χιτών, ὀθόνης ὁ	χιτών,	ζώνη κατὰ μέσον τὸν χιτῶνα,
[8, 12]	μίτρα καὶ ἀνεζωσμένος εἰς γόνυ	χιτὼν	καὶ κατὰ ἄνδρας κουρὰ τριχῶν.
[8, 13]	ἡ Λευκίππη ἱερᾷ στολῇ· ποδήρης	χιτών,	ὀθόνης ὁ χιτών, ζώνη κατὰ
[8, 14]	κατακρατοῦντες ἤδη γενόμενοι καὶ ὑπὸ	πάντων	εὐφημούμενοι. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τὸν
[8, 9]	αὐτόν, ὁ καὶ σοῦ καὶ	πάντων	κύριος, δησάτω. οὐδενὸς γὰρ οὐδείς
[8, 17]	μετελθόν. ἐμὲ δ´ οὖν ᾑρήκει	πάντων	μᾶλλον, καὶ ὑπερηγάπων αὐτὸν καὶ
[8, 10]	κἀν τῷ σκάφει φανερῶς ἀσελγαίνουσα	πάντων	ὁρώντων. ὢ μοιχείας γῇ καὶ
[8, 9]	ὅτι κατηγορῶν τοὺς ξένους ἄμφω	συκοφαντῶν	ἐλήλεγξαι; τὰ μὲν ἐμὰ ἐπὶ
[8, 8]	λόγου τὸ ὁλόκληρον τῶν ἤδη	λεχθέντων	παραιρεῖται. ὅταν μὲν γὰρ φονεύωσι
[8, 4]	τοῦ δαίμονος· ἔπειτα τῶν ἔργων	παρελθόντων	ἡ διήγησις τὸν οὐκέτι πάσχοντα
[8, 16]	δὲ διώκεσθαι πρὸς ἀπάτην τῶν	διωκόντων	ἀντ´ ἐμοῦ σφάττουσι, νομίζοντες πλέον
[8, 1]	~Ἄρτι δὲ ἡμῶν	μελλόντων	καθέζεσθαι καὶ περὶ τούτων διαλέγεσθαι
[8, 3]	συνερρύη τῶν ἐν τῷ ἱερῷ	παρόντων·	καὶ οὗτοι ἐκάκιζον αὐτὸν καὶ
[8, 8]	τῶν δυστυχούντων εἰσίν, οὐ τῶν	ἀδικούντων	οἱ βωμοί. σὺ δὲ καὶ
[8, 8]	παραδοθέντα ἠλευθέρωσε τῆς τιμωρίας. τῶν	δυστυχούντων	εἰσίν, οὐ τῶν ἀδικούντων οἱ
[8, 10]	τῷ σκάφει φανερῶς ἀσελγαίνουσα πάντων	ὁρώντων.	ὢ μοιχείας γῇ καὶ θαλάσσῃ
[8, 17]	ἀλλὰ γάρ εἰμι τῶν εὖ	γεγονότων,	γένει Βυζάντιος, δεύτερος οὐδενός. ἔρως
[8, 9]	εἰς ταύτην αὐτῷ χρωμένοις πάντα	ὑποκύπτων	καὶ ὑποκατακλινόμενος ἀεί. καταλιπὼν γὰρ
[8, 10]	τἀληθὲς ἔστιν. εἶδε γὰρ τῶν	ἀκολάστων	τούτων τὰ πρόσωπα, τοῦ τε
[8, 5]	τὸ Χαιρέου φάρμακον, τὴν τῶν	λῃστῶν	ἁρπαγὴν καὶ τὸ τοῦ μηροῦ
[8, 15]	τὸν μῦθον τῶν τῆς Φάρου	λῃστῶν	καὶ τῆς ἀποτμηθείσης ἐκεῖ τὸ
[8, 16]	τι θρασύτερον εἶπε, τὶς τῶν	λῃστῶν,	καλῶς ποιῶν, ὄπισθεν ἑστὼς ἀποκόπτει
[8, 16]	ῥῖψαι. ὁ δὲ λοιπὸς τῶν	λῃστῶν	ὄχλος οὐκ ἔφασάν με αὐτῷ
[8, 12]	θεὸς ἔρχεται καὶ τὰς θήρας	αὐτῶν	εἰς ἓν συνάγει· τέως γὰρ
[8, 2]	μηδ´ ἄνθρωπός ἐστι. σὺ δὲ	αὐτῶν	ἐν ὄψει τυραννεῖς τῶν θεῶν.
[8, 1]	ἡμῶν μελλόντων καθέζεσθαι καὶ περὶ	τούτων	διαλέγεσθαι Θέρσανδρος σπουδῇ μάλα, μάρτυρας
[8, 9]	συμβούλους ἔχεις, καὶ οὐδὲν ἄνευ	τούτων	ἔξεστί σοι· ἀλλ´ οὔτε τι
[8, 10]	τοῦ ἱερέως ἡδονάς. ὁποτέρα σε	τούτων	ἐωνήσατο; κοινῇ γὰρ πάντες ἐκαθεύδετε
[8, 8]	ὑποκριτήν, ὃν εἰς ὕστερον, ὅταν	τούτων	καταψηφίσησθε, ταμιεύσομαι. ὁ μὲν δὴ
[8, 6]	τῶν καλάμων βραχὺ μικρῷ λειπόμενοι,	τούτων	μείζων ὁ μετὰ τοῦτον, καὶ
[8, 17]	καὶ ταῦτα εἰπὼν καὶ ἔτι	τούτων	πλείονα εὐαγωγοτέραν τὴν κόρην αὐτῷ
[8, 10]	ἔστιν. εἶδε γὰρ τῶν ἀκολάστων	τούτων	τὰ πρόσωπα, τοῦ τε μοιχοῦ
[8, 10]	εἶπεν, ἐντεῦθεν ὁ λόγος κατὰ	τούτων	τῶν μοιχῶν, ὦ βέλτιστε Νικόστρατε"
[8, 17]	τοῖς πρεσβυτέροις καὶ ἐπεμελεῖτο φθάνειν	προσαγορεύων	τοὺς ἐντυγχάνοντας, καὶ τὸ τέως
[8, 17]	περὶ Καλλιγόνην τὴν σήν, ὦ	Κλειτοφῶν,	ἀδελφήν, ἵνα μὴ ἀσύμβολος ὦ
[8, 4]	ὅπερ ἐστὶ μῦθος, λέγε, τέκνον	Κλειτοφῶν,	μηδὲν αἰδούμενος. καὶ γὰρ εἴ
[8, 10]	παθών, οὐδὲ ὑβρίζεται γάμος οὐκ	ἔχων	ἄνδρα· εἰ δὲ ὁ γάμος
[8, 6]	χορὸς ἕκαστον τοῦ πρόσθεν ἴσον	ἔχων,	τὸ δὲ ἔσω μέσον ἐστὶ
[8, 17]	με, ὑπήκοόν μοι κατὰ πάντα	παρέχων	ἑαυτόν. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνικήσαμεν τὸν
[8, 8]	ἐποίησας. ἡ τῆς Ἀρτέμιδος οἰκία	μοιχῶν	γέγονε καὶ πόρνης θάλαμος. ταῦτα
[8, 10]	ὁ λόγος κατὰ τούτων τῶν	μοιχῶν,	ὦ βέλτιστε Νικόστρατε" (τοῦτο γὰρ
[8, 6]	ᾤετο τεθηρακέναι καὶ ἔχεσθαι τῶν	τριχῶν,	καλάμων δὲ κόμην εἶχεν ἡ
[8, 12]	χιτὼν καὶ κατὰ ἄνδρας κουρὰ	τριχῶν.	ὁρᾷ ταύτην Ἄρτεμις καὶ ἐπῄνει