Livre, Chapitre |
[8, 8] |
ἐψηφίσασθε
καὶ
τὴν
περὶ
τούτου
|
μοι |
γραφήν·
ἔδοξεν
ἀποθνῄσκειν
Κλειτοφῶντα.
ποῦ |
[8, 7] |
τὸν
ἑξῆς
λόγον·
Ὡς
γέ
|
μοι |
δοκεῖ,
μηδὲ
εἴπῃς·
ἐγὼ
γὰρ |
[8, 18] |
γάμον.
ἂν
μὲν
οὖν
ἐθελήσῃ
|
μοι |
δοῦναι
τὴν
κόρην,
ἀγαθῇ
τύχῃ |
[8, 17] |
ἔτι
μᾶλλον
ὑπερησπάζετό
με,
ὑπήκοόν
|
μοι |
κατὰ
πάντα
παρέχων
ἑαυτόν.
~Ἐπεὶ |
[8, 11] |
ἀπεδήμει
χρόνον
ὁ
Θέρσανδρος
μηδέν
|
μοι |
κοινὸν
πρὸς
αὐτὴν
γεγονέναι
πλὴν
|
[8, 8] |
χαμαιτυπείῳ
γίνεται.
εἷς
μὲν
δή
|
μοι |
λόγος
οὗτος
κατ´
ἀμφοῖν·
τὸν |
[8, 9] |
καὶ
μὴ
παρ´
ὑμῖν,
ἔδει
|
μοι |
λόγων
περὶ
ἐμαυτοῦ
καὶ
τῶν |
[8, 8] |
ψυχῆς
κρατούσης
φοβοῦμαι
μὴ
ἀτελής
|
μοι |
ὁ
λόγος
γένηται,
τῆς
τῶν |
[8, 17] |
δὴ
μετενόουν
ἀποσκορακίσας
αὐτόν,
ὅτε
|
μοι
|
περὶ
τοῦ
τῆς
θυγατρὸς
διελέχθη |
[8, 4] |
μῦθον
ὅστις
ἐστί;
δοκεῖ
γάρ
|
μοι |
περιπλοκάς
τινας
ἔχειν
οὐκ
ἀηδεῖς· |
[8, 9] |
ἐμοὶ
βεβιωμένων·
ἐπεὶ
δὲ
σύνιστέ
|
μοι |
πόρρω
τῶν
τούτου
βλασφημιῶν
τὸν |
[8, 8] |
τῇ
καταδίκῃ.
δεύτερος
δέ
ἐστί
|
μοι |
πρὸς
Μελίτην
μοιχείας
ἀγών,
πρὸς |
[8, 4] |
αἰδούμενος.
καὶ
γὰρ
εἴ
τί
|
μοι |
συμβέβηκε
λυπηρόν,
μάλιστα
μὲν
οὐ |
[8, 7] |
οἴεται
πείσειν.
κἀκείνη
δὲ
ἐδόκει
|
μοι |
ταὐτὸν
ὑποπτεύειν,
ὥστε
ταχὺ
μὲν |
[8, 9] |
κατέγνωσται,
φησί.
πεφόνευκεν
οὖν;
εἰπέ
|
μοι |
τίς
ἐστιν;
ἣν
ἀπέκτεινε
καὶ |
[8, 9] |
ποίῳ
θανάτῳ;
ποῖον
κατάδικον;
εἰπέ
|
μοι |
τοῦ
θανάτου
τὴν
αἰτίαν.
Ἐπὶ |
[8, 8] |
ὀφείλει
θάνατον
ἄλλον.
ὁ
δέ
|
μοι |
τρίτος
τῶν
λόγων
πρὸς
τὴν
|
[8, 1] |
πρὸς
ἄνδρας
ἐπιμανῆ·
ταύτην
ὅπως
|
μοι |
φυλάξῃς.
ἐγὼ
δὲ
πρὸς
τὸ |