Livre, Chap.
[5, 3]	εἰ δέ τινας θορυβουμένους αἴσθοιτο,	τὸ	αἴτιον τούτου σκοπῶν κατασβεννύναι τὴν
[5, 4]	μὲν εἰς τὸ τεῖχος κατέφυγον	τὸ	ἀπὸ Γαδάτα ἀποστάν, οἱ δὲ
[5, 2]	ὅπως ἔχει. Εἰ μὲν γὰρ	τὸ	ἀπὸ τοῦδε αἱ νῖκαι ἔσονται
[5, 1]	ἐστι θαυμάζεσθαι, οὗ σὺ ἔσῃ	τὸ	ἀπὸ τοῦδε· Ὡς οὖν τοῦτο
[5, 3]	πεζόν· ἐπὶ δὲ τούτοις Ἔμβας	τὸ	Ἀρμενίων πεζόν· ἐπὶ δὲ τούτοις
[5, 4]	Σύρων φρούρια, ἓν μὲν αὐτὸς	τὸ	ἀσθενέστατον βίᾳ προσβαλὼν ἔλαβε, τὼ
[5, 4]	ἤδη ἐν τῇ Γαδάτα χώρᾳ	τὸ	Ἀσσύριον στράτευμα, λέγειν τῷ Ἀσσυρίῳ
[5, 4]	τὸ ὑβρίσθαι καὶ ὀργίζεσθαι οὐ	τὸ	ἀσφαλέστατον σκοποῦσα διῆγεν, ἀλλ᾽ αἰεὶ
[5, 2]	ἐστὶ τοῦ συμμεῖξαι; Ἀσσύριοι, ἔφασαν,	τὸ	αὐτὸ ἔθνος δι᾽ οὗπερ νυνὶ
[5, 4]	(Ἀλλὰ μὴ θαύμαζε· οὐ γὰρ	τὸ	αὐτό ἐστι προσάγειν τε καὶ
[5, 4]	κατέφυγε, συντυγχάνει μάλα συντεταγμένον ἔχων	τὸ	αὑτοῦ στράτευμα. (Ὡς δ᾽ ἔγνω
[5, 5]	πάντων εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον διὰ	τὸ	αὐτοὺς τούτους ἀξιοῦν ἡμᾶς αὑτῶν
[5, 1]	τὸν μὴ βουλόμενον πράττειν παρὰ	τὸ	βέλτιστον; Εἰ μέντοι, ἔφη, τοῦτο
[5, 4]	μέντοι πεζῶν Ἀσσυρίων, οἳ ἔτυχον	τὸ	Γαδάτα χωρίον πολιορκοῦντες, οἱ μὲν
[5, 4]	Ἄνδρες σύμμαχοι, ἀνθρώπινον τὸ γεγενημένον·	τὸ	γὰρ ἁμαρτάνειν ἀνθρώπους ὄντας οὐδὲν
[5, 3]	καὶ ἱππέας ἐξεπλήρωσαν εἰς δισχιλίους·	τὸ	γὰρ πρόσθεν καταλελειμμένοι ἦσαν πλείους
[5, 3]	θαυμαστὸν καὶ διασπᾶσθαι τὰ στρατεύματα·	τὸ	γὰρ προταχθὲν ἀποδιδράσκει. (Ἐπὶ δὲ
[5, 3]	τούτῳ ὁ Ὑρκάνιος ἄρτι ᾐσθημένος	τὸ	γεγενημένον προσθεῖ τῷ Κύρῳ καὶ
[5, 4]	ἔλεξε τοιάδε. Ἄνδρες σύμμαχοι, ἀνθρώπινον	τὸ	γεγενημένον· τὸ γὰρ ἁμαρτάνειν ἀνθρώπους
[5, 4]	πρῶτοι. (Κῦρος δ᾽ ὡς ᾔσθετο	τὸ	γεγονός, ἀπήντα τε τοῖς Καδουσίοις
[5, 1]	τοῦτο μὲν οὐκ αἰσχύνομαι λέγων·	τὸ	δ᾽ ἐὰν μένητε παρ᾽ ἐμοί,
[5, 4]	τὸ μὲν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἴχομαι,	τὸ	δ᾽ ἐπὶ σοὶ σέσωσμαι. (Οὐ
[5, 1]	πεφύκασι γὰρ ὑπὸ τούτων κρατεῖσθαι.	τὸ	δ᾽ ἐρᾶν ἐθελούσιόν ἐστιν· ἕκαστος
[5, 2]	δεῖν φρόνιμοι καὶ μέτριοι φαίνεσθαι·	τὸ	δὲ κεκινῆσθαι ὑπὸ τῶν βρωμάτων
[5, 3]	τὸ μὲν ἄξιον λόγου ἐσήμαινε,	τὸ	δὲ μὴ οὐκ ἠνώχλει λέγων.
[5, 2]	ὁρᾶν καὶ ἀκούειν καὶ λέγειν	τὸ	δέον, οὕτω κἀκεῖνοι ἐν τῷ
[5, 1]	ὥστε μὴ ἅπτεσθαι αὐτῶν παρὰ	τὸ	δίκαιον. (Ἐγὼ γοῦν, ἔφη, ταύτην
[5, 5]	σοι οὐκ ἀσφαλὲς ἐδόκει εἶναι	τὸ	διώκειν, σὲ μὲν αὐτὸν ἀφῆκα
[5, 1]	μάλα κακὸν νομίζοντας πρὶν ἐρᾶν	τὸ	δουλεύειν, καὶ διδόντας γε πολλὰ
[5, 4]	ἐκ τοῦ τείχους βραχὺ πρὸς	τὸ	ἐγγὺς καὶ προσδραμεῖν καὶ πάλιν
[5, 1]	σε εὖ ἴσθι ὅτι οὔτε	τὸ	εἶδος ἐκείνου χείρονι οὔτε τὴν
[5, 5]	σοὶ ὅ τι χρὴ ποιεῖν	τὸ	ἐκ τοῦδε. Σὺ δ᾽ ἡμῖν
[5, 2]	(μέγιστον δ᾽ αὐτῷ ἔδοξεν εἶναι	τὸ	ἐν στρατείᾳ ὄντας τῶν εἰς
[5, 1]	ὁ Κῦρος, εἰ ἐθελούσιόν· ἐστι	τὸ	ἐρασθῆναι, οὐ καὶ παύσασθαι ἔστιν
[5, 2]	χωρίῳ, καὶ ὁρῶσιν ὑπερίσχυρόν τε	τὸ	ἔρυμα καὶ ἐπὶ τῶν τειχῶν
[5, 4]	σὺν ἐμοὶ τελευτῶντι πᾶν ἀποσβῆναι	τὸ	ἡμέτερον γένος καὶ ὄνομα. (Καὶ
[5, 4]	πεπονθὼς ὑπ᾽ ἐμοῦ εἴς γε	τὸ	ἴδιον οὐδ᾽ ὁτιοῦν, ἀλλ᾽ ὅτι
[5, 4]	δὲ μάλα πάντες πιεζόμενοι διὰ	τὸ	κατατετρῦσθαι ὑπὸ τῆς πορείας οἱ
[5, 1]	πρῶτος, ὡς οὐκ ἀναγκαῖον ὂν>	τὸ	κλέπτειν, αἰτιᾷ τὸν κλέπτοντα καὶ
[5, 2]	εἰ ἐκεῖ τῶν πολεμίων ἐστὶ	τὸ	κράτιστον. Πολλοὶ μὲν γάρ εἰσιν,
[5, 5]	τοι ἐγὼ Μήδων ἦρχον διὰ	τὸ	κρείττων αὐτῶν πάντων εἶναι, ἀλλὰ
[5, 4]	μή, ὡς σὺν τῷ Ἀσσυρίῳ	τὸ	λοιπὸν ἐσόμενος. (Ἐπεὶ δὲ ὁ
[5, 4]	πράγματος τούτου ἀπολαῦσαί τι ἀγαθόν,	τὸ	μαθεῖν μήποτε διασπᾶν ἀπὸ τοῦ
[5, 5]	ποιήσας. (Ἵνα δὲ εἴπω καὶ	τὸ	μάλιστα τῷ ἐμῷ πάθει ἐμφερές,
[5, 4]	πορευομένων ἐπὶ λεπτὸν καὶ ἀσθενὲς	τὸ	μάχιμον τετάχθαι· εἰ οὖν βούλοιντο
[5, 3]	οἶδ᾽ ὅτι κἂν πρίαιτο Γαδάτας	τὸ	μέγα τι ποιῆσαι κακὸν τὸν
[5, 1]	τῆς πρὸς ἐμὲ ὁδοῦ. (Καὶ	τὸ	μέγιστον δή, θεῶν οὕτω διδόντων
[5, 2]	καὶ μέλον αὐτοῖς ἰσχυρῶς ὅπῃ	τὸ	μέλλον ἀποβήσοιτο. (Ἐνταῦθα δὴ ἤρξατο
[5, 3]	ὃς καὶ τούτους ἐκόσμει, καὶ	τὸ	μὲν ἄξιον λόγου ἐσήμαινε, τὸ
[5, 4]	μοι προθύμως ἐβοήθησας ὡς νῦν	τὸ	μὲν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἴχομαι, τὸ
[5, 4]	ὅσον καὶ νῦν ἐκτεταμένοι πορευόμεθα,	τὸ	μὲν πλῆθος κατόψονται ἡμῶν· ὑπὸ
[5, 4]	προσφέρεσθαι αὐτούς. (Ὁ δὲ Κῦρος	τὸ	μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ὡς δ᾽
[5, 1]	ἐᾶν τὴν ὄψιν ἐνδιατρίβειν· ὡς	τὸ	μὲν πῦρ τοὺς ἁπτομένους καίει,
[5, 5]	τι πεῖσαι δέοι. Ὅπως οὖν	τὸ	μένειν ὡς πλείστοις συνδοκῇ τῶν
[5, 5]	ἀκούων ἐμοῦ ἀπολογουμένου ὑπὲρ αὐτῶν·	τὸ	μέντοι ἄνδρα ἄρχοντα πᾶσιν ἅμα
[5, 5]	ἱκανοὺς εἶναι σὲ κακῶς ποιεῖν·	(τὸ	μέντοι σε θυμοῦσθαι καὶ φοβεῖσθαι
[5, 5]	ἐμοῦ παρόντος ἀσφαλῶς ἔχει σοι·	τὸ	μέντοι σε νομίζειν ὑπ᾽ ἐμοῦ
[5, 1]	ἂν φαίην τὴν ἐπιβουλὴν εἶναι	τὸ	μὴ ἐᾶσαι ὑμᾶς μέγα εὐδαίμονας
[5, 1]	νέος ἢ γέρων σοῦ ἀπελείφθη	τὸ	μή σοι ἀκολουθεῖν ἔστε Ἀστυάγης
[5, 2]	ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ ἱππικοὶ διὰ	τὸ	μὴ ταράττεσθαι ἐπὶ τῶν ἵππων
[5, 2]	ψεύδοιντο ἑκόντες εἶναι· διὰ δὲ	τὸ	μηδένα αὐτοῖς ἠθεληκέναι προέσθαι μήτε
[5, 3]	δὲ τούτοις Ἀνδαμύας ὁ Μῆδος	τὸ	Μήδων πεζόν· ἐπὶ δὲ τούτοις
[5, 5]	ἂν δεηθῶ σου· παῦσαι, ἔφη,	τὸ	νῦν εἶναι μεμφόμενός μοι· ἐπειδὰν
[5, 3]	δὲ ὁ ἄγων αὐτοὺς ἐπιμελοῦ	τὸ	νῦν εἶναι πάντων τῶν ὄπισθεν
[5, 4]	ὡς δὲ γνόντες οἱ πολέμιοι	τὸ	ὂν ἐτράποντο εἰς φυγήν, ἐνταῦθα
[5, 3]	καὶ τοῦτ᾽ ἐδόκει εἶναι αὐτῷ	τὸ	ὁπότε τι βούλοιτο πραχθῆναι, οὕτω
[5, 5]	δυνατόν, σαφέστατα κατίδωμεν ποῖόν ἐστι	τὸ	παρ᾽ ἐμοῦ ἀδίκημα. καὶ τὴν
[5, 5]	πολλοὺς ἐχθροὺς ποιεῖσθαι, διὰ δὲ	τὸ	πᾶσιν ἅμα χαλεπαίνειν πᾶσιν αὐτοῖς
[5, 4]	τε οὗ δὴ πάλαι ἐπιθυμῶ,	τὸ	Περσῶν ἱππικὸν θᾶττον ἐκπληρώσω εἰς
[5, 5]	ὁρμωμένους, εὐθὺς ἔπεμπες πρός τε	τὸ	Περσῶν κοινὸν συμμάχους αἰτούμενος καὶ
[5, 1]	τούτῳ δὲ ἐφάνη μὲν αὐτῆς	τὸ	πλεῖστον μέρος τοῦ προσώπου, ἐφάνη
[5, 3]	Ἀσσύριος παῖδας μέν, ὡς ἔοικε,	τὸ	ποιεῖσθαι ἀφείλετο, οὐ μέντοι τό
[5, 5]	ἁμάρτημα εἶναι. ἀνάγκη γὰρ διὰ	τὸ	πολλοὺς μὲν φοβεῖν πολλοὺς ἐχθροὺς
[5, 5]	πᾶς δέ τις ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ ἕν γέ τι ὧν
[5, 4]	τάχιστα ἀριστήσητε, ἄξω ὑμᾶς ἔνθα	τὸ	πρᾶγμα ἐγένετο· καὶ ἅμα μὲν
[5, 4]	πρῶτον ἐθαύμασεν· ὡς δ᾽ ἔγνω	τὸ	πρᾶγμα, ἔστε μὲν πάντες ἐναντίοι
[5, 3]	ὁ Κῦρος, εἰς τὸ φρούριον	τὸ	πρὸ τῆς χώρας, ὅ φατε
[5, 3]	δὲ παρελαύνων τὸν ἵππον εἰς	τὸ	πρόσθεν ἥσυχος κατεθεᾶτο τὰς τάξεις.
[5, 3]	ἴοιεν· τοὺς δ᾽ ἄλλους εἰς	τὸ	πρόσθεν παρελαύνειν ἐκέλευσεν, ὅτι καὶ
[5, 3]	ἐδόκουν αὐτῷ καὶ οὐδεὶς περαίνειν	τὸ	προσταχθὲν καὶ πάντες ἐν αἰτίᾳ
[5, 2]	τοῦτο ἧττόν σοι νῦν ἢ	τὸ	πρότερον Ἀσσύριοι καὶ τὰ ὅπλα
[5, 1]	εἰσήλθομεν εἰς τὴν σκηνὴν αὐτῆς,	τὸ	πρῶτον οὐ διέγνωμεν αὐτήν· χαμαί
[5, 1]	ἂν ἠνάγκαζεν ὁμοίως. (Ὁρᾷς, ἔφη,	τὸ	πῦρ, ὡς πάντας ὁμοίως καίει;
[5, 3]	Ὑρκανίους· ἐπὶ δὲ τούτοις Θαμβράδας	τὸ	Σακῶν πεζόν· ἐπὶ δὲ τούτοις
[5, 3]	ἐπὶ τούτοις σύ, ὦ Τιγράνη,	τὸ	σεαυτοῦ ἱππικόν· καὶ οἱ ἄλλοι
[5, 4]	τὸν βουλόμενον καὶ ξενίζεσθαι πᾶν	τὸ	στράτευμα ἀξίως τῶν καλῶς πεποιημένων
[5, 3]	δὲ Κῦρος ἀκούσας ταῦτα ἀπήγαγε	τὸ	στράτευμα· καὶ καλέσας τὸν Γωβρύαν
[5, 3]	Πολὺ ἤδη, ὦ δέσποτα, ἔχεις	τὸ	στράτευμα καὶ οὐκ ἂν δύναιο
[5, 5]	τι χρήσαιντο, καὶ ὅπως θεασάμενος	τὸ	στράτευμα καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[5, 4]	ὁ δὲ Κῦρος ἐπεὶ ἐξήγαγε	τὸ	στράτευμα, κατέστησεν εἰς τάξιν τὸν
[5, 5]	ὁ Κυαξάρης ἔγνω βέλτιον εἶναι	τὸ	στράτευμα μένειν ἐν τοῖς μεθορίοις.
[5, 5]	Κῦρον, ᾤχετο πρὸς αὐτὸν ἄγων	τὸ	στράτευμα. (Ὁ δὲ Κυαξάρης ἐπορεύετο
[5, 3]	(Κῦρος μὲν δὴ οὕτως ἦγε	τὸ	στράτευμα· οὐ μέντοι αὐτός γε
[5, 4]	ἵνα καὶ ἐπιδείξαις αὐτῷ ὅτι	τὸ	στράτευμά σου ἤδη πολύ τέ
[5, 4]	οἱ δὲ Καδούσιοι ἐσῴζοντο πρὸς	τὸ	στρατόπεδον ἀμφὶ δείλην οἱ πρῶτοι.
[5, 5]	πεπραγμένον οὐ φανερόν ἐστιν; οὐ	τὸ	στρατόπεδον ἥλωκε τῶν πολεμίων; Οὐ
[5, 5]	τούτοις. (Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον καὶ κατέστησαν τὸν Κυαξάρην
[5, 5]	καὶ ἐπέστειλεν αὐτῷ ἥκειν ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον, ὅπως περὶ τῶν φρουρίων
[5, 3]	αἰσχύνεσθαι οὔτε φοβεῖσθαι ὁμοίως διὰ	τὸ	σὺν πολλοῖς αἰτίαν ἔχειν· διὰ
[5, 3]	καὶ αἰσθάνεσθαι καὶ πράττεσθαι· καὶ	τὸ	ταραχθῆναι δὲ ἐν τῇ νυκτὶ
[5, 3]	τὰ θᾶττον ἰόντα· ὅταν δὲ	τὸ	τάχιστον ἡγῆται ἐν νυκτί, οὐδέν
[5, 2]	ἰδεῖν εἴ που εἴη αἱρέσιμον	τὸ	τεῖχος, εἰ ψευδὴς φαίνοιτο ὁ
[5, 4]	εἶχες προσῆλθές τε πρὸς αὐτὸ	τὸ	τεῖχος καὶ ἐθεᾶτο ἡμᾶς οὐ
[5, 4]	χωρίον πολιορκοῦντες, οἱ μὲν εἰς	τὸ	τεῖχος κατέφυγον τὸ ἀπὸ Γαδάτα
[5, 4]	οἰκέταις, ὡς πιστεύοιτο μᾶλλον, καὶ	τὸ	τεῖχος ὃ ἐτύγχανεν αὐτὸς ἔχων
[5, 4]	ἔχων στρατιὰν ἦλθον, πρὸς αὐτὸ	τὸ	τεῖχος προσῆγον· νῦν δ᾽ ἐπεὶ
[5, 4]	ὁδὸς ἣν ᾔει παρ᾽ αὐτὸ	τὸ	τεῖχος φέρειν, καλέσας τὸν Γωβρύαν
[5, 5]	τιμῆς. τί γὰρ ἐμοὶ πλέον	τὸ	τὴν γῆν πλατύνεσθαι, αὐτὸν δὲ
[5, 4]	αὐτῷ ὁ Γαδάτας ἐπιδεδεμένος ἤδη	τὸ	τραῦμα ἀπαντᾷ. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν
[5, 1]	τοῦ Σουσίου· ὅτε δὲ ἡλίσκετο	τὸ	τῶν Ἀσσυρίων στρατόπεδον, ὁ ἀνὴρ
[5, 4]	Κῦρε, ἡ ψυχή μου διὰ	τὸ	ὑβρίσθαι καὶ ὀργίζεσθαι οὐ τὸ
[5, 4]	τὴν πόλιν τοῦ στρατεύματος αἰεὶ	τὸ	ὑπολειπόμενον ἰσχυρότερον ποιούμενος ἀπεχώρει. (Ἐπεὶ
[5, 2]	ἀλλ᾽ οἰόμενοι ἀφανεῖς εἶναι διὰ	τὸ	φοβεῖσθαι ἐκείνους, σάφ᾽ ἴσθι, ἔφη,
[5, 2]	μένος ἐμβαλεῖν οὔτε ἀπάγοντα ἀναθρέψαι	τὸ	φρόνημα, ἀλλ᾽ ὅσῳ ἂν μᾶλλον
[5, 2]	ἄνθρωποι, ὅταν μὲν θαρρῶσιν, ἀνυπόστατον	τὸ	φρόνημα παρέχονται· ὅταν δὲ δείσωσιν,
[5, 3]	ἔρχονται καὶ κλίμακας ὡς ἐπὶ	τὸ	φρούριον ἄξοντες, ὁ δ᾽ εὐνοῦχος
[5, 3]	πιστευθεὶς ὡς βοηθὸς εἰσέρχεται εἰς	τὸ	φρούριον· καὶ τέως μὲν συμπαρεσκεύαζεν
[5, 3]	ὁ Κῦρος ἀμφὶ τὴν περὶ	τὸ	φρούριον οἰκονομίαν, τῶν Ἀσσυρίων τῶν
[5, 3]	μοι, ἔφη ὁ Κῦρος, εἰς	τὸ	φρούριον τὸ πρὸ τῆς χώρας,
[5, 3]	δύναιτ᾽ ἂν ἡμῖν ὑποχείριον ποιῆσαι	τὸ	χωρίον; (Εἰκὸς γοῦν, ἔφη ὁ
[5, 4]	ἀνιῶνται, καὶ ὅπως γε μηδὲ	τὸ	χωρίον ἡδέως ὁρῶσιν ἔνθα κατέκανον
[5, 3]	ἔφη ὁ Κῦρος, καὶ λαβὼν	τὸ	χωρίον οὕπερ ἕνεκά με ἀσπάζῃ
[5, 3]	δὲ ὁ Κῦρος ἦλθε, καταλαμβάνει	τὸ	χωρίον συνεργοὺς ποιησάμενος καὶ τοὺς
[5, 3]	ἐγὼ μέγα ποιοῦμαι φίλιον τοῦτο	τὸ	χωρίον τοῖς ἐνθάδε συμμάχοις καταλείπων·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/10/2005