Livre, Chap.
[5, 3]	πρόσθεν τοῦ στρατεύματος ἐξῄει λαβὼν	τοὺς	ἀμφ᾽ αὑτὸν ὑπηρέτας· βραχεῖ δὲ
[5, 4]	ὅπως, ἔφη, ἂν δυνώμεθα, ἀναθαρρύνωμεν	τοὺς	ἄνδρας. Οὕτω δὴ ἐπορεύοντο· καὶ
[5, 2]	μὲν αὐτῶν εὑρήσομεν ἔτι κλαίοντας	τοὺς	ἀποθανόντας ὑφ᾽ ἡμῶν, πολλοὺς δ᾽
[5, 1]	ἐνδιατρίβειν· ὡς τὸ μὲν πῦρ	τοὺς	ἁπτομένους καίει, οἱ δὲ καλοὶ
[5, 1]	καίει, οἱ δὲ καλοὶ καὶ	τοὺς	ἄπωθεν θεωμένους ὑφάπτουσιν, ὥστε αἴθεσθαι
[5, 5]	καὶ τοὺς Μήδους πάντας καὶ	τοὺς	Ἀρμενίους καὶ τοὺς Ὑρκανίους καὶ
[5, 4]	κηρύξας συνιέναι τῶν μὲν ἄλλων	τοὺς	ἄρχοντας, τοὺς δὲ Καδουσίους ἅπαντας,
[5, 3]	ὁ δὲ Κῦρος συνεκάλεσε πάντας	τοὺς	ἄρχοντας τῶν συμμάχων· καὶ ἤδη
[5, 3]	μηδ᾽ οὗτοι ψιλοὶ ἱππέων ἴοιεν·	τοὺς	δ᾽ ἄλλους εἰς τὸ πρόσθεν
[5, 3]	ὅσους ἐδόκει καλῶς αὐτῷ ἔχειν·	τοὺς	δ᾽ ἄλλους ἱππέας ἀφῆκε καταθεῖν,
[5, 3]	τοὺς μὲν ὅπλα ἔχοντας κατακαίνειν,	τοὺς	δ᾽ ἄλλους καὶ πρόβατα ὅσα
[5, 4]	ὡς Γαδάταν ἔπεμπεν, ὅπως θεραπεύοιτο,	τοὺς	δ᾽ ἄλλους συγκατεσκήνου καὶ ὅπως
[5, 3]	ποιοῦντας νικᾶν πειρώμενοι κακῶς ποιοῦντες,	τοὺς	δ᾽ εὐεργετοῦντας ἀγαθοῖς ὑπερβαλλόμενοι, εἰκὸς
[5, 4]	τῶν μὲν ἄλλων τοὺς ἄρχοντας,	τοὺς	δὲ Καδουσίους ἅπαντας, ἔλεξε τοιάδε.
[5, 4]	τοὺς μὲν καὶ γυναῖκας ἄγειν,	τοὺς	δὲ καὶ ἀδελφούς, ὡς δεδεμένους
[5, 1]	καταστήσαντας ἀμφ᾽ αὑτοὺς ἤδη ἔχειν,	τοὺς	δὲ Πέρσας διαλαβεῖν τὰς σκηνάς,
[5, 4]	δὲ Ἀσσύριος ὡς ἔγνω προσιόντας	τοὺς	διερευνητάς, φεύγειν κελεύει ἅρματα ἐξαναστάντα
[5, 3]	τούτοις Ῥαμβάκας ὁ Μῆδος ὡσαύτως	τοὺς	ἑαυτοῦ ἱππέας· ἐπὶ τούτοις σύ,
[5, 3]	Πέρσης ἀγέτω, ἔχων καὶ οὗτος	τοὺς	ἑκατοντάρχους τῶν ἱππέων ἐν μετώπῳ·
[5, 1]	Ζεῦ μέγιστε, αἰτοῦμαί σε, δὸς	τοὺς	ἐμὲ τιμῶντας νικῆσαί με εὖ
[5, 5]	ὀφθῆναι οὕτω ταπεινὸς καὶ ἰδεῖν	τοὺς	ἐμοὺς ἐμοῦ ἀμελήσαντας καὶ ἐπεγγελῶντας
[5, 2]	τε ἐξῄει πρὸς αὐτὸν καὶ	τοὺς	ἔνδοθεν πάντας ἐξῆγε φέροντας οἶνον,
[5, 2]	σφίσι δοκεῖν, μὴ ἂν ἐπιλιπεῖν	τοὺς	ἔνδον ὄντας. (Ὁ μὲν δὴ
[5, 1]	καὶ τοὺς συμμάχους, συνεκάλεσε πάντας	τοὺς	ἐπικαιρίους· (ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, ἔλεξε
[5, 4]	ταὐτὰ λέγοντα, ὅτι ἕτοιμος εἴη	τοὺς	ἐργαζομένους τὴν γῆν ἐᾶν καὶ
[5, 1]	κακὰ ἔχοντες, ἀλλὰ καὶ φυλάττουσι	τοὺς	ἐρωμένους μή ποι ἀποδρῶσι. (Καὶ
[5, 2]	εἰ μέντοι ὥσπερ πρόσθεν διὰ	τοὺς	εὖ μαχομένους ἔτι καὶ νῦν
[5, 3]	εὐθὺς φανεροὶ εἶναι ὅτι καὶ	τοὺς	εὖ ποιοῦντας πειρώμεθα νικᾶν εὖ
[5, 5]	Ὑρκανίους καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων	τοὺς	εὐιπποτάτους τε καὶ εὐοπλοτάτους ἀπήντα,
[5, 4]	καὶ οἶμαι λυπηρῶς βιωσόμεθα ὅλως	τοὺς	ἐχθροὺς καὶ πλησίον ἔχοντες καὶ
[5, 5]	γὰρ ἀληθῆ λέγεις· εἰπόντος ἐμοῦ	τοὺς	θέλοντας ἄγειν λαβὼν ᾤχου πᾶσάν
[5, 2]	θεοῖς πλείονας εὑρήσεις παρ᾽ ἡμῖν	τοὺς	θέλοντας μάχεσθαι ἢ παρ᾽ ἐκείνοις·
[5, 1]	δοκεῖ, (ὡς) ὄμνυμι ὑμῖν πάντας	τοὺς	θεούς, εὖ ποιῶν ἡμᾶς μᾶλλον
[5, 4]	ἢ λαμβάνοις παρ᾽ ἐμοῦ, μὰ	τοὺς	θεοὺς οὐκ οἶδ᾽ ὅπως ἂν
[5, 4]	ἔφη ὁ Γαδάτας, ναὶ μὰ	τοὺς	θεοὺς σὲ ἐπαναθεασόμενος ᾖα ὁποῖός
[5, 4]	ἐπὶ σοὶ σέσωσμαι. (Οὐ μὰ	τοὺς	θεούς, ὦ Κῦρε, εἰ ἦν
[5, 4]	αὐτὸς ἐξανύτοι, πέμπων φανερὸς ἦν	τοὺς	θεραπεύσοντας. (Καὶ τότε μὲν οὕτως
[5, 3]	(πρώτους μὲν ἄγε σύ, Χρυσάντα,	τοὺς	θωρακοφόρους, ἐπεὶ ὁμαλή τε καὶ
[5, 3]	(Τούτου δ᾽ ἕνεκα, ἔφη, κελεύω	τοὺς	θωρακοφόρους ἡγεῖσθαι ὅτι τοῦτο βραδύτατόν
[5, 3]	χρόνῳ ὕστερον Χρυσάντας παρῆν ἄγων	τοὺς	θωρακοφόρους. (Τούτῳ μὲν ὁ Κῦρος
[5, 5]	εἶχεν, ὁ δὲ Κῦρος συλλέξας	τοὺς	ἱκανωτάτους τῶν φίλων καὶ φρονεῖν
[5, 2]	Γωβρύα, ὅπως πρῲ παρέσῃ ἔχων	τοὺς	ἱππέας ἐξωπλισμένους, ἵνα καὶ τὴν
[5, 2]	ἐγένετο, παρῆν ὁ Γωβρύας ἔχων	τοὺς	ἱππέας, καὶ ἡγεῖτο. Ὁ δὲ
[5, 2]	καὶ τὰ ὅπλα ἀποφέρουσι καὶ	τοὺς	ἵππους ἀπάγουσιν, ὅτι τοῖς ἰδοῦσιν
[5, 5]	καὶ ὁ Κυαξάρης ἀναβάντες ἐπὶ	τοὺς	ἵππους ἡγοῦντο, καὶ ἐπὶ μὲν
[5, 1]	τὰς τάξεις τοῖς Πέρσαις καὶ	τοὺς	ἵππους τεθεραπευμένους παρέχωσι, Πέρσαις δὲ
[5, 4]	δῆλον ὅτι οἱ βραδυτάτους ἔχοντες	τοὺς	ἵππους ὑπὸ τῶν ταχίστων· ἤδη
[5, 4]	ἐπορεύοντο· καὶ ἐλθόντες ἔθαπτον μὲν	τοὺς	Καδουσίους, ἐδῄουν δὲ τὴν χώραν.
[5, 4]	(Ὡς δ᾽ ἔγνω μόνους ὄντας	τοὺς	Καδουσίους, ἐπιτίθεται, καὶ τόν τε
[5, 1]	πυρὸς ἑκὼν εἶναι ἅπτομαι οὔτε	τοὺς	καλοὺς εἰσορῶ. Οὐδέ γε σοὶ
[5, 2]	Γωβρύα καὶ ἀναστὰς ἐξῄει, καὶ	τοὺς	μεθ᾽ αὑτοῦ ἐξῆγεν ἅπαντας· καὶ
[5, 5]	(Ἐκ τούτου δὴ ὁ Κῦρος	τοὺς	μὲν ἄλλους πάντας ἀποστάντας ἐκέλευσεν
[5, 1]	εὖ ποιοῦντα. (Ἐκ τούτου ἐκέλευσε	τοὺς	μὲν ἄλλους φυλακὰς καταστήσαντας ἀμφ᾽
[5, 2]	εἰς ἄλλους γε πολλούς· ἀλλὰ	τοὺς	μὲν ἀσθενοῦντας οἷα ὑβρίζει τί
[5, 4]	τὰς μέντοι νομὰς τῶν κτηνῶν	τοὺς	μὲν ἑαυτοῦ φίλους ἐκέλευσε καταθέσθαι,
[5, 3]	στρατεύματα καὶ τὰς κλίμακας κομίζοιεν,	τοὺς	μὲν εἴασεν ὁ Γαδάτας διαφεύγειν·
[5, 4]	αὐτόν, ἔλεξε δὲ ὧδε. Ἀλλὰ	τοὺς	μὲν ἵππους δέχομαι, ἔφη· σέ
[5, 3]	ἐπορεύοντο· ἐπεὶ δὲ ἡμέρα ἐγένετο,	τοὺς	μὲν Καδουσίων ἱππέας, ὅτι αὐτῶν
[5, 4]	καὶ ὧν ἠπίστει πολλούς, ἀναγκάσας	τοὺς	μὲν καὶ γυναῖκας ἄγειν, τοὺς
[5, 3]	αὐτοῖς. (Εἰ γὰρ πᾶσι φαινοίμεθα	τοὺς	μὲν κακῶς ποιοῦντας νικᾶν πειρώμενοι
[5, 3]	ἱππέας ἀφῆκε καταθεῖν, καὶ ἐκέλευσε	τοὺς	μὲν ὅπλα ἔχοντας κατακαίνειν, τοὺς
[5, 3]	ὑποζυγίοις καὶ ὀχήμασι καταλίπωμεν ἕκαστοι	τοὺς	μετ᾽ αὐτῶν ἐπιτηδειοτάτους πορεύεσθαι. (Γωβρύας
[5, 5]	ἱππέας, πολλοὺς ἤδη ὄντας, καὶ	τοὺς	Μήδους πάντας καὶ τοὺς Ἀρμενίους
[5, 4]	Περσῶν ἱππικὸν θᾶττον ἐκπληρώσω εἰς	τοὺς	μυρίους ἱππέας· τὰ δ᾽ ἄλλα
[5, 3]	ἄρχοντας καὶ τῶν Ὑρκανίων καὶ	τοὺς	ὁμοτίμους ἔλεξεν ὧδε. Ἄνδρες φίλοι,
[5, 1]	γε ἄπειμι, ἀλλὰ καὶ Ὑρκανίοις	τοὺς	ὅρκους καὶ τὰς δεξιὰς ἃς
[5, 3]	τὸ χωρίον συνεργοὺς ποιησάμενος καὶ	τοὺς	παρὰ τοῦ Κύρου αἰχμαλώτους. (Ἐπεὶ
[5, 3]	τοὺς ταξιάρχους ἔχοντες, δεξιοὺς δὲ	τοὺς	πελταστάς, ἀριστεροὺς δὲ τοὺς τοξότας
[5, 5]	αὐτῶν τοῦτο μελετᾶτε, ἀλλ᾽ ὡς	τοὺς	πεπεισμένους ὑφ᾽ ἑκάστου δήλους ἐσομένους
[5, 3]	(Ἐπὶ δὲ τοῖς σκευοφόροις, ἔφη,	τοὺς	Πέρσας ἱππέας Μαδάτας ὁ Πέρσης
[5, 3]	αὑτὸν ἄγειν. Ἐκέλευσε δὲ καὶ	τοὺς	Πέρσας συγκαταθεῖν· καὶ ἧκον πολλοὶ
[5, 3]	(Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἔφη, Ἀρτάβαζος	τοὺς	Περσῶν πελταστὰς καὶ τοξότας ἀγέτω·
[5, 1]	πέπλων, τὰ δὲ καὶ ἐπὶ	τοὺς	πόδας. (Ὡς δ᾽ ἡμῶν ὁ
[5, 4]	ἔστι δὲ τῷ ὑπομένοντι ἐξαπατήσαντι	τοὺς	πολεμίους ἄλλοσε τρέψαι ἀπὸ τῶν
[5, 2]	ἐπεσκοπεῖτο εἴ τι δυνατὸν εἴη	τοὺς	πολεμίους ἀσθενεστέρους ποιεῖν ἢ αὑτοὺς
[5, 5]	τῆς χώρας· καὶ μὲν δὴ	τοὺς	πολεμίους ὁρῶμεν μειουμένους, ἡμᾶς δὲ
[5, 4]	ἔφη, ἐὰν θεὸς θέλῃ, ἀμυνούμεθα	τοὺς	πολεμίους οὐκ εἰς μακράν. Ἀλλ᾽
[5, 4]	ἐνταῦθα ὁ Κῦρος διώκειν ἐκέλευσε	τοὺς	πρὸς τοῦτο τεταγμένους, αὐτὸς δὲ
[5, 3]	ἀπέφερον ὅπλα, φοβούμενοι ἤδη πάντας	τοὺς	προσχώρους. (Ἐκ δὲ τούτου προσέρχεται
[5, 5]	εἶναι, ἐκεῖνο κατανόησον· εἴ τις	τοὺς	σὲ θεραπεύοντας, οὓς σὺ καὶ
[5, 2]	μὴ γὰρ ἔτι ἀτίμαζε μηδὲ	τοὺς	σούς, ἐπεὶ σὺν ἡμῖν εἰσι·
[5, 5]	τὰ σὰ πρόσθεν νῦν ὁρᾷς	τοὺς	σοὺς φίλους καὶ ἔχοντας καὶ
[5, 2]	τοῦτο νομίζειν ἡδίστην εὐωχίαν εἶναι	τοὺς	συμμάχεσθαι μέλλοντας ὅτι βελτίστους παρασκευάζειν·
[5, 4]	ἡδέως ὁρῶσιν ἔνθα κατέκανον ἡμῶν	τοὺς	συμμάχους. (Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι,
[5, 1]	ἑαυτοῦ τούς τε Μήδους καὶ	τοὺς	συμμάχους, συνεκάλεσε πάντας τοὺς ἐπικαιρίους·
[5, 4]	ἐνεδρεῦσαι, λάβοι ἂν Γαδάταν καὶ	τοὺς	σὺν αὐτῷ. (Δηλοῦν δὲ ἐνετέλλετο
[5, 3]	οὗτοι πάντες ἐν μετώπῳ μὲν	τοὺς	ταξιάρχους ἔχοντες, δεξιοὺς δὲ τοὺς
[5, 3]	καὶ πλατεῖα ἡ ὁδός ἐστι,	τοὺς	ταξιάρχους ἔχων ἐν μετώπῳ πάντας·
[5, 4]	ἐγένετο· καὶ ἅμα μὲν θάψομεν	τοὺς	τελευτήσαντας, ἅμα δὲ δείξομεν τοῖς
[5, 3]	δὲ τοὺς πελταστάς, ἀριστεροὺς δὲ	τοὺς	τοξότας τοῦ ἑαυτῶν πλαισίου· οὕτω
[5, 4]	καὶ ἐκεῖνος βούλοιτο ἐᾶν ἐργάζεσθαι	τοὺς	τῶν πρὸς αὑτὸν ἀφεστηκότων ἐργάτας.
[5, 5]	πάντας καὶ τοὺς Ἀρμενίους καὶ	τοὺς	Ὑρκανίους καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων
[5, 4]	ἴδιον οὐδ᾽ ὁτιοῦν, ἀλλ᾽ ὅτι	τοὺς	φίλους ἔδοξά σοί τι ὀνῆσαι,
[5, 2]	ἔχων τὰς πύλας, παρεκάλει πάντας	τοὺς	φίλους καὶ ἄρχοντας τῶν μεθ᾽
[5, 1]	ἡμῖν ὡρμήθης, σχεδὸν αὖ ἑωρῶμεν	τοὺς	φίλους σου πάντας ἐθελουσίους συνεπομένους.
[5, 5]	φέρω, εἰ ἀσκῶν ὅσον δύναμαι	τοὺς	φίλους ὡς πλεῖστα ἀγαθὰ ποιεῖν
[5, 4]	πείθων δὲ Γαδάτας ἔπεισε παραδοῦναι	τοὺς	φυλάττοντας. ~(Ἐπεὶ δὲ ταῦτα διεπέπρακτο,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/10/2005